Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής κατάφερε κάτι αξιοπρόσεκτα δύσκολο. Μολονότι οι συγκυρίες δεν ήταν ευνοϊκές εκείνη πέτυχε το κάτι παραπάνω. Εξαφάνισε από την πολιτική ζωή της χώρας τον εθνικιστικό χώρο! Έχοντας ως μόνιμο βαρίδι την σχεδόν γκροτέσκα πολιτική αμορφωσιά (όχι μόνο του επικεφαλής και της οικογένειάς του, αλλά) σύσσωμου του ηγετικού της πυρήνα, (ο οποίος σήμερα προσπαθεί να ενδυθεί διάφορα ιδεολογικά ενδύματα και να φορτώσει όλη την αποτυχία στην, έτσι κι αλλιώς, αποδεδειγμένα αποτυχημένη πολιτικά οικογένεια) δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει το έξυπνο σχέδιο ιδεολογικής στρατηγικής που είχε καταστρώσει το βαθύ κατεστημένο της ελλαδικής Δεξιάς, από το 2012 και μετά. Έτσι σήμερα υφίσταται μια κατάσταση στην οποία έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος που κινείται από τις «συντηρητικές» παρυφές της Νέας Δημοκρατίας μέχρι εκεί που κάποτε υπήρχε η Χρυσή Αυγή, να απαρτίζεται από πολλαπλές ομαδώσεις δεξιών και όχι εθνικιστικών ιδεολογικών καταβολών.
Νεοδεξιοί όμιλοι, alt right παρεούλες που δημοσιολογούν στο διαδίκτυο, ψευδο-νεοναζιστές οι οποίοι υιοθετούν νεοφιλελεύθερες οικονομικές και αστικοδημοκρατικές γεωπολιτικές προσεγγίσεις, tabloids που εκφράζουν έναν gossip λαϊκισμό, αχτένιστοι γραφικοί Δεξιοί πρώην ακαδημαϊκοί που υποδύονται τους θεωρητικούς διαβάζοντας την βιβλιογραφία της ομάδας Ε, γυρολόγοι που μασκαρεύονται σε κυριλέδες φορώντας γιλέκα για να το παίζουν British style conservatives αλλά τους προδίδει το βλαχομπαρόκ απολογητικό ύφος, αποκαΐδια της Χρυσής Αυγής που υιοθετούν το νεοcon -και στις βασικές του αρχές liberal- προφίλ του «σαλβινισμού», αναδύονται ανάμεσα στις παραδοσιακά γελοίες και διαχρονικά ρευστές υπο-ομαδώσεις της ακραίας Δεξιάς, στις οποίες θα συναντήσει κανείς από θαυμαστές των Απριλιανών μέχρι παραθρησκευτικούς παραληρούντες (στους τελευταίους, εκτός των φονταμενταλιστών ορθόδοξων θα πρέπει να προστεθούν και οι φονταμενταλιστές παγάνοι) συνομωσιολόγους. Κοινοί τόποι όλων των προαναφερθέντων η προσήλωση στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, στην ελευθερία των αγορών, σε επιδερμικής σημασίας αλλά θορυβώδεις αντι-αριστερές ζητωπατριωτικές ρητορικές και η επένδυσή όλων των παραπάνω με λίγα φραστικά και επικοινωνιακά στολίδια του εθνικιστικού λόγου, (άλλοτε συντηρητικά εθνικιστικού λόγου και άλλοτε ριζοσπαστικά εθνικιστικού λόγου, ανάλογα με την συλλογικότητα και την περίπτωση), προκειμένου να μπορέσουν να διαφοροποιηθούν προσχηματικά από τον κορμό της κύριας Δεξιάς έκφρασης, δηλαδή την Νέα Δημοκρατία.
Η ύπαρξη αυτού του χυλώδους πολιτικού χώρου της άκρας Δεξιάς είναι χρήσιμη στο σημερινό σύστημα εξουσίας. Είναι πρώτα απ’ όλα χρήσιμη στο κυβερνών κόμμα κατά την παρούσα συγκυρία. Γιατί η φθορά της εξουσίας του προκαλεί απώλεια εκλογικών δυνάμεων και είναι βολικό η απώλεια αυτή να μην διοχετευθεί σε ένα εθνικιστικό πλαίσιο αλλά να συγκρατηθεί στο ακροδεξιό φράγμα. Έτσι δεν θα υπάρξει απομάκρυνση ενός μεγάλου κοινωνικού σώματος από τις ιδεολογικές αρχές της Δεξιάς, ακόμη και αν καταγραφεί η δυσαρέσκειά του για την κυβερνητική πολιτική. Πράγμα που σημαίνει ότι, υπό ιδιαίτερες συνθήκες, θα είναι εύκολη η εκλογική του επιστροφή. Ή στην χειρότερη περίπτωση, εφόσον θα έχουμε εκλογές με αναλογικό σύστημα, θα είναι πιθανή η χρήση των ακροδεξιών σχηματισμών που θα καταγράψουν κάποια σοβαρά εκλογικά ποσοστά στην μετεκλογική στρατηγική του κυβερνώντος κόμματος, προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποιο δυνητικό συνασπισμό δυνάμεων της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Οι φήμες για την χρηματοδότηση ακροδεξιών σχηματισμών από την κεντρική πολιτική μήτρα της Δεξιάς έχουν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν. Αλλά η ύπαρξη των ακροδεξιών φραγμών είναι πάνω απ’ όλα συμφέρουσα για τις μεγάλες δυνάμεις που επηρεάζουν γεωπολιτικά την πορεία της χώρας μας. Επειδή εμποδίζουν οι ακροδεξιοί φραγμοί την ανάπτυξη ενός κανονικού εθνικιστικού κινήματος, το οποίο θα μπορούσε να αμφισβητήσει τόσο τις ιδεολογικές σταθερές όσο και τις γεωπολιτικές παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας μας.
Η χρησιμότητα του ακροδεξιού αυτού εσμού έχει ήδη φανεί εδώ και καιρό. Το κίνημα των αντιεμβολιαστών έδωσε την ευκαιρία στους εκφραστές του να βγουν στο προσκήνιο. Όταν κάποιοι αναγνώστες μας ρωτούσαν το καλοκαίρι γιατί δεν στηρίξαμε με μεγαλύτερη ένταση τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, είχαμε απαντήσει ότι δεν θα γινόμασταν ποτέ συνεργοί στα υπόγεια πολιτικά παιχνίδια της Δεξιάς και της άκρας Δεξιάς. Γιατί εμείς είμαστε εθνικιστές και όχι ακροδεξιοί. Γιατί εμείς είχαμε διασαφηνίσει ότι οι περισσότεροι εκ των οργανωτών εκείνων των συγκεντρώσεων έπαιζαν αυτόν ακριβώς τον ρόλο. Του πολιτικού τσοπάνη αδέσποτων Δεξιών ψήφων.
Η όλη επιδερμικότητα του εγχειρήματος φάνηκε με την ανάληψη του Υπουργείου Υγείας από τον Θανάση Πλεύρη. Ο Πλεύρης έγινε υπουργός υγείας για τρεις λόγους. Πρώτον για ρυθμίσει όσα πρέπει να ρυθμιστούν προκειμένου να κλείσει η υπόθεση του σκανδάλου της Novartis. Δεύτερον για να προωθήσει μετασχηματισμούς ιδιωτικοποίησης στην δημόσια υγεία. Και τρίτον για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των διαμαρτυρόμενων για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ως εκ θαύματος, μετά την ανάληψη υπουργικών καθηκόντων από τον γιο του «Πατριάρχη», οι μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού δεν επαναλήφθηκαν!! Και δεν θα πιστέψουμε ότι αυτό μπορεί να συνέβη λόγω των προσευχών του πατρός του στον ενσαρκωμένο Άβαταρ, όπως γράφει ο σατιρικός σχολιαστής στο ιστολόγιό μας. Θα ακουστεί περισσότερο πειστική μια εξήγηση που θα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι opinion leaders του χυλώδους ακροδεξιού χώρου συνδέονται άρρηκτα και οργανικά με τα δίκτυα του κυβερνώντος κόμματος και με τις πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων που ρυθμίζουν ακόμη και τις λεπτομέρειες της πολιτικής μας ζωής. Γιατί πολύ απλά είναι εξίσου φιλελεύθεροι και καπιταλιστές με τους κυβερνώντες, άσχετα αν διαφοροποιούν την ρητορική τους σε επιλεγμένα ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό για παράδειγμα, προκειμένου να απορροφήσουν την όποια κοινωνική κινητικότητα θα μπορούσε να στραφεί προς τον εθνικισμό.
Μια μεμονωμένη επιβεβαίωση που προσφέρει γέλιο ανάμικτο με σκεπτικισμό -ανάλογα πως το βλέπει κανείς- αποτελεί το παρακάτω περιστατικό. Ο συστημικός δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη από έναν ακραιφνή αντι-εμβολιαστή. Ο αντι-εμβολιαστής, για να υποστηρίξει το πολιτικό του επιχείρημα, θεώρησε ότι ήταν καλή ιδέα να εμφανιστεί δημόσια με παραδοσιακή φορεσιά του 19ου αιώνα. Πρόκειται για μια επιλογή που μπορεί να είναι εξεζητημένη αλλά δεν απομακρύνεται και πολύ από τον γενικό κανόνα του αισθητικού και νοητικού status που εκφράζει τον μέσο όρο του κόσμου που συγκεντρώνει η άκρα Δεξιά. Όταν λοιπόν ο συστημικός δημοσιογράφος τον ρώτησε ποιο κόμμα στηρίζει, αναμένοντας προφανώς να λάβει ως απάντηση ένα γραφικό ακροδεξιό κόμμα, ο «τσολιάς» απάντησε αυτό που γράφουμε εδώ και τόσο καιρό. Ότι είναι Δεξιός ψηφοφόρος και κατά τις τελευταίες εκλογές ψήφισε την Νέα Δημοκρατία πιστεύοντας ότι το εν λόγω κόμμα θα ακύρωνε την συμφωνία των Πρεσπών.
Απολαύστε το παρακάτω απόσπασμα και εξάγετε τα συμπεράσματά σας. Κι εκείνοι που μας ρωτούσατε το καλοκαίρι γιατί δεν στηρίξαμε με ένταση συγκεντρώσεις που οργάνωσαν τέτοιου ύφους και σκεπτικού συμπολίτες μας, καλά θα κάνετε να ρωτήσετε τις συλλογικότητες που πρωτοστάτησαν και συμμετείχαν με θέρμη (και όχι μεμονωμένα, όπως εμείς) στο όλο δρώμενο, γιατί το έκαναν και αν ακόμη εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι μπορούσαν αυτές να δώσουν τον τόνο σε συγκεντρώσεις που κυριαρχούσαν μάζες με πολιτικό σκεπτικό όπως αυτό του κυρίου της συνέντευξης. Εκτός και αν γνωρίζει κάτι παραπάνω ο «Πατριάρχης» και για αυτές τις περιπτώσεις.
Μεγάλο κλάμα για τους νεοεθνικιστές Δεξιούς. Μετά τα τελευταία στραπάτσα της Λεπέν στις γαλλικές δημοσκοπήσεις ήρθε και το χθεσινό ξεφούσκωμα της νεοεθνικιστικής δεξιούλας ΑFD στην Γερμανία. Κρίμα και για τους Έλληνες ομοϊδεάτες τους που ράβουν βουλευτικά κοστούμια. Με τις μεζούρες στο χέρι θα μείνουν. Δεν πειράζει παιδιά. Κερδίσατε μερικούς κεντρώους και gays ψηφοφόρους αλλά χάσατε τον πυρήνα των ανθρώπων του εθνικιστικού χώρου. Προλάβετε όσο είναι καιρός να ακολουθήσετε τους δρόμους του Φίνι και του Βορίδη. Γιατί οι συμβουλές του Μπάνον θα σας αφήσουν στο τέλος άνεργους. Και έχει κάτι ουρές ο ΟΑΕΔ..
Ανώνυμε που αναφέρεσαι στις γερμανικές εκλογές και στους "νεοεθνικιστές" με τα κοστούμια. Πράγματι αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει τους φερέλπιδες "νεοεθνικιστές" πολιτευτές και δημοσιολόγους. Τι θα γίνουν τα κστούμια και τα γιλέκα; Ακολουθούν μουσικές προτάσεις σχετικές με το θέμα της συζήτησης:
Γιώργος Ζαμπέτας-Κυρ Αλέκο, με το πράσινο γιλέκο
https://www.youtube.com/watch?v=9J3_I7lySG4
Β. Παπακωνστνατίνου& Ν. Άσιμος-Γιουσουρούμ
https://www.youtube.com/watch?v=SEYEM7iWuBA
Μην τα απογοητεύεις τα παιδιά. Ενάμιση τοίς εκατό χρειάζονται.
Ανώνυμος said..."Ο Πλεύρης έγινε υπουργός υγείας για τρεις λόγους. Πρώτον για ρυθμίσει όσα πρέπει να ρυθμιστούν προκειμένου να κλείσει η υπόθεση του σκανδάλου της Novartis. Δεύτερον για να προωθήσει μετασχηματισμούς ιδιωτικοποίησης στην δημόσια υγεία. Και τρίτον για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των διαμαρτυρόμενων για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ως εκ θαύματος, μετά την ανάληψη υπουργικών καθηκόντων από τον γιο του «Πατριάρχη», οι μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού δεν επαναλήφθηκαν"--αναλύσεις που μόνο σε αυτό το ιστολόγιο δημοσιεύονται άφοβα. Εύγε σας!
Ανώνυμος said...Η ΧΑ δεν εξαφάνισε τον Εθνικιστικό χώρο. Ο Εθνικιστικός χώρος εξαφανίστηκε οταν σταμάτησε η ΧΑ. Και αυτό πολυ απλά συμβαίνει γιατι όλοι εσείς οι υπόλοιποι εισασταν, ειστε και θα ειστε πολιτικά και ιδεολογικά ΑΝΎΠΑΡΚΤΟΙ. Απλα τα πράγματα.
Φίλε της ΧΑ μάθε πρώτα πως γράφεται ο παρατατικός του είμαι και μετά μπορείς να ασχοληθείς με την πολιτική.
Και η Χρυσή Αυγή τότε γιατί σταμάτησε; Άρα με το να σταματήσει κατέστρεψε τον χώρο; Είδες που είσαι ηλίθιος
Ανώνυμος said...Εγω δεν είμαι ΧΑ, αλλα βλέπω τους τελευταίους μήνες κατι πιτσιρικάδες που απέμειναν κάνουν δράσεις που ο "χωρος" δεν εχει κανει εδω και τουλάχιστον 5 χρονια.
Ανώνυμος said...Φιλελεύθερος και απαγορεύσεις κυκλοφορίας, πρόστιμα, υποχρεωτικότητες και βαριά φορολογία δεν πάνε μαζί.
Η έννοια 'κινεζοποίηση' αφορά τα μεροκάματα. Ανεξαρτήτως τι πιστεύεις εγώ και εσύ για το σύστημα της Κίνας, η ουσία είναι τα πολύ χαμηλά μεροκάματα εκεί και η ζωή υπό απαγορεύσεις, που δεν συνάδουν με δημοκρατικά πολιτεύματα.
Η Κίνα έχει ιδιωτική οικονομία μεν, αλλά οι επενδύσεις των πολύ υψηλών πλεονασμάτων γίνονται από κρατικές εταιρείες σε αμερικάνικους κολοσσούς.
Διάβασε αυτό αν θες: https://www.amazon.com/Capital-Wars-East-West-Entrepreneurial-Leadership/dp/1472905059.
Οπότε κατά μία έννοια μιλάμε για κρατικό καπιταλισμό.
Αν και εγώ πάντα αναρωτιόμουν τι είναι ο καπιταλισμός και ποιο είναι το αντίθετό του.
Αν δηλαδή νοήσουμε τον καπιταλισμό ως τον φυσιολογικό τρόπο ζωής (δηλ. έχω μια εργασία, είτε ως υπάλληλος είτε ως ελεύθερος επαγγελματίας, κάνω μια οικογένεια, αποκτώ ένα σπίτι, πληρώνω μια λελογισμένη φορολογία, πάω ένα σινεμά και αγοράζω ένα πουκάμισο με τα χρήματα που μου περισσεύουν), ποιο μπορεί να είναι το αντίθετό του και να είναι καλύτερο από αυτό;
Το ξέρω ότι ο Βόβολης είναι συστημικός και τον έχουν εκεί για να καπελώνει την αντίδραση, δεν μου είπες κανένα νέο. Όπως και όποτε έφευγε ο Βόβολης από τις συγκεντρώσεις (που έφευγε πάντα πρώτος), οι μπάτσοι άρχιζαν μετά να πετούν χημικά για να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις.
Μόνο ο Βόβολης υπάρχει ωστόσο;
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...
Τα έχουμε γράψει, τα έχουμε ξαναγράψει, πόσες φορές πρέπει να τα επαναλάβουμε (ιδίως αν είσαι ο Κυριάκος);
Ο φιλελευθερισμός πάει μια χαρά με τις απαγορεύσεις, τις εκτελέσεις αντιφρονούντων και την αναγωγή του πολιτικού βίου σε εργαλείο των συμφερόντων μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης. Ο φιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία που γέννησε τις γκιλοτίνες από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση-εφαρμογή στη Γαλλία. Είναι η ιδεολογία της απάτης, της δολοφονίας των αντιπάλων και της αναγωγής των μυστικών υπηρεσιών σε διαμορφωτή της πολιτκής πραγματικότητας.
Και θα σου επαναλάβουμε για χιλιοστή φορά ότι ΟΧΙ, ο καπιταλισμός δεν είναι ο αυτονόητος πολιτικο-οικονομικός τρόπος ζωής, όπως εσύ και οι υπόλοιποι Δεξιοί πιστεύετε. Υπάρχει το αληθινό αντίθετό του. Είναι ο ρομαντικός εθνικισμός σε όλες του τις ιδεολογικές εκδοχές. Συντηρητικές ή ριζπσπαστικές (φασιστικές, όπως θα έλεγες και εσύ).