Είχα γράψει παλαιότερα ότι το περπάτημα στο κέντρο των Αθηνών μου προσφέρει μια σχεδόν υπερβατική αίσθηση. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου έναν σύγχρονο Flâneur του ιστορικού κέντρου. Περπατήστε στο σημείο της πόλης που ξεκινά από το Θησείο και φτάνει ως το Κολωνάκι ή τα Εξάρχεια και, αν είστε ρομαντικοί, θ’ ακούσετε τον χτύπο των αρτηριών της πόλης να δονεί την επιδερμίδα της παγκόσμιας ιστορίας.
Αν μη τι άλλο αυτό το περπάτημα, και το σταμάτημα για να ξαποστάσω προκειμένου να πιω ένα ποτό σε κάποιο σημείο του κέντρου, έγινε πρόσφατα ακόμη πιο απολαυστικό. Ο λόγος ήταν κάποιοι ανώνυμοι σχολιαστές που εμφανίστηκαν εδώ κι έναν περίπου χρόνο στο ιστολόγιο της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. γράφοντας απειλητικά μηνύματα. Θα τους έχετε διαβάσει. Άλλοτε εμφανίζονται ως γκαρσόνια παρακρατικών πολιτικών "εστιατορίων", κάποτε ως υποστηρικτές διωγμένων υπαρχηγών πρώην κοινοβουλευτικού από-κόμματος, ορισμένες φορές ως συνομιλητές σχετικά ηλικιωμένων κυπατζήδων που δηλώνουν ψευδώς ότι είναι συνταξιούχοι αστυνομικοί, λίγες φορές ως νεοεθνικιστές "στόκοι" και ακόλουθοι "Μαροκινών" κομματαρχών, που και που ως πιστοί θιασώτες της κουλτούρας ενός ιπποκόμου του Jean Ρουμπάτ ή του Πανταλέοντα, πάντοτε βέβαια ως αντιφασίστες (διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων). Δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι αλλά διασκεδάζουμε με το να απαντάμε στα σχόλια που γράφουν και να τους προκαλούμε να τα κάνουν πράξη. Γιατί καταλαβαίνουμε από αυτά που γράφουν ότι δεν θα χρειαστεί τίποτε περισσότερο από το να τους ρίξουμε μια ματιά ώστε να μετανοήσουν για την συμπεριφορά τους. Θα μου πείτε, για να τους κοιτάξετε πρέπει κάποτε και να εμφανιστούν. Σωστά. Κι αυτό μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί σύντομα.
Χθες έχασαν μια ακόμη ευκαιρία προκειμένου να κάνουν την εμφάνισή τους. Όπως ενδεχομένως να διάβασαν ορισμένοι αναγνώστες μας οι «γνωστοί-άγνωστοι», στα σχόλια της ανάρτησης «A Farewell to Kings», επανέλαβαν το αίτημά τους να με συναντήσουν και να …εκφράσουν τα συναισθήματα που νιώθουν για μένα. Ζήτησαν για πολλοστή φορά να τους πω που θα πήγαινα για να μου ετοιμάσουν μια υποδοχή. Λαμβάνοντας υπόψη την προτίμησή μου για το ιστορικό κέντρο φαντάζομαι ότι θα καταλάβατε ήδη πως σκέφτηκα να ενημερώσω τους ανώνυμους σχολιαστές ότι θα έκανα μια από τις συχνές μου βόλτες στην καρδιά της Αθήνας. Τους έγραψα λοιπόν στα σχόλια ότι την Παρασκευή, 20:00 η ώρα, θα βρισκόμουν στο Θησείο ή εναλλακτικά στο Μοναστηράκι. Μου απάντησαν (στον πληθυντικό, δείχνοντας ότι μόνο αν μαζευτούν πολλοί/ες συζητούν το ενδεχόμενο να με συναντήσουν) ότι θα έρθουν, υπονόησαν ότι θα με τραυματίσουν με κάποιο αιχμηρό αντικείμενο και διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν τους έγραψα σε ποιο ακριβώς σημείο της περιοχής θα βρισκόμουν.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έγραψα το ακριβές σημείο γιατί δεν το γνώριζα. Δεν κατέβηκα στο κέντρο προετοιμασμένος για εντάσεις. Οι φίλοι μου γνωρίζουν ότι τσακώνομαι μόνο με όσους μπορούν να σταθούν απέναντί μου και είναι προφανές ότι οι ανώνυμοι σχολιαστές αδυνατούν να το κάνουν. Έτσι προγραμμάτισα να συναντηθώ με έναν παλιό συμφοιτητή, στο Θησείο, για να βολτάρουμε και να πιούμε μια μπύρα. Αν ήθελαν να μας συναντήσουν και οι ανώνυμοι, θα ήταν μεγάλη μας χαρά.
Δεν είχαμε πει συγκεκριμένο σημείο συνάντησης με τον παλιόφιλο, ούτε και γνώριζε εκ των προτέρων ότι ενδεχομένως ήθελαν και κάποιοι άλλοι να πλαισιώσουν την παρέα μας. Γι αυτό, μόλις συναντηθήκαμε και τον ενημέρωσα για το ενδιαφέρον των ανώνυμων σχολιαστών, του πρότεινα να περιμένουμε για λίγη ώρα στον σταθμό του Θησείου, εφόσον ήταν το κεντρικότερο σημείο της περιοχής και όποιος ήθελε θα μπορούσε να μας εντοπίσει πολύ εύκολα. Αλλά μάταια...Η ώρα περνούσε, εμείς περιμέναμε και κανένας δεν εμφανίστηκε.
Έτσι ξεκινήσαμε τον περίπατό μας. Μετά από λίγο αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση για να δροσιστούμε με μια μπύρα. Διαλέξαμε το πιο κεντρικό καφενείο στο Μοναστηράκι, δηλαδή τους «Διόσκουρους», και καθίσαμε στην περατζάδα του πεζόδρομου, έτσι ώστε να δώσουμε στους ανώνυμους πιστούς του Άβαταρ και στον κάθε ενδιαφερόμενο νεαρό "rocker" αντιφασίστα την ευκαιρία να μας δουν αμέσως, αν περνούσαν κατά τύχη από την περιοχή. Αλλά και πάλι περιμέναμε μάταια…Πήγε 23:00 η ώρα και δεν εμφανίστηκε κανείς.
Αποχαιρέτισα τον φίλο και είπα να κάνω μια βόλτα στου Ψυρρή. Εκεί συνάντησα τυχαία μια παρέα γνωστών και μου πρόσφεραν μια θέση στο τραπέζι τους. Τους ενημέρωσα ότι μπορεί να μας επισκεφθούν κάποιοι «αναγνώστες» μου και όλοι έδειξαν πρόθυμοι να τους γνωρίσουν. Μείναμε, περίπου, δυο ώρες στην κεντρική πλατεία του Ψυρρή και απολαύσαμε σκούρο ζύθο στην μπυραρία της πλατείας. Είχα πλέον απογοητευτεί! Κανείς ανώνυμος σχολιαστής δεν μου έκανε την τιμή να με συναντήσει.
Σκυθρωπός για την απόρριψη της πρόσκλησής μου από τους ανώνυμους σχολιαστές χαιρέτισα τους φίλους και περπάτησα από του Ψυρρή μέχρι την Μητροπόλεως. Σκέφτηκα ότι ίσως η τύχη τα έφερνε έτσι ώστε οι σχολιαστές που με αναζητούσαν στο διαδίκτυο κατάφερναν κάπου να με εντοπίσουν και στην πραγματικότητα. Αλλά και πάλι τζίφος! Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Περπάτησα ως το αμάξι μου σκεπτικός. Είχα σταθμεύσει στα σκοτεινά στενά των άνω Πετραλώνων. Έλπιζα ότι μέχρι να βάλω το κλειδί στην κλειδαριά του παλιού μου αμαξιού μπορεί το σκοτεινό φόντο των άδειων δρόμων να γέμιζε τις καρδιές των ανώνυμων σχολιαστών με λίγο θάρρος. Τόσο δύσκολο είναι να εκφράσει κανείς σε έναν συγγραφέα τις όποιες ενστάσεις για το λογοτεχνικό του ύφος; Τι να πω; Ίσως.
Οδηγώντας προς το σπίτι το πήρα απόφαση. Η καλύτερη λύση είναι μάλλον η εξής. Θα βάλουμε μια αγγελία στο SILVER ALERT. Στην οποία θα γράφουμε τα παρακάτω:
ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΚΑΡΣΟΝΙΑ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΜΑΓΕΙΡΙΩΝ, ΙΠΠΟΚΟΜΟΙ, ΚΛΑΚΑΔΟΡΟΙ ΔΙΩΓΜΕΝΩΝ ΥΠΑΡΧΗΓΩΝ ΤΟΥ ΝΓΜ, ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΨΕΥΔΩΣ ΠΡΩΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ, ΦΙΛΟΪΣΡΑΗΛΙΝΟΙ Ή ΑΛΒΑΝΟΦΙΛΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ ΚΑΙ ΝΕΑΡΟΙ Ή ΣΙΤΕΜΕΝΟΙ ROCKERS ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΑΝΩΝΥΜΑ ΣΕ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ .
ΕΧΟΥΝ ΧΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΞ ΤΟΥ ΘΗΣΕΙΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ.
ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ VERTIGO ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥΣ.
ΑΝ ΤΟΥΣ ΔΕΙΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΜΑΣ.
Η ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΥΓΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ.
Μετά τιμής
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
https://youtu.be/cYYE0n5UvIw
Ο Πατριάρχης είπε...Άι ώρες κατά τας οποίας ενεφανίσθη η γνωστή συμμορία των αλητοκρατών του φοιτητικού υποκόσμου εις το κέντρον των Αθηνών είναι απαγορευτικές δια τους αγωνιστάς του εθνικο-πατριωτικού χώρου. Είναι ώρες κοινής ησυχίας και αναπαύσεως.
Αν επιθυμείτε να σας σφάξουμε κύριοι να κυκλοφορείτε πρωί, όπως όλος ο κόσμος. Άι ξανθοί Άριοι εθνικοσοσιαλισταί, αι μόνοι γνήσιοι Έλληνες, αποτελούν ηλιακό πρότυπο και δεν ανέχονται τον μητριαρχικό σεληνιακό υπόκοσμο της νυκτός.
Είμεθα οι γιοι του Άβαταρ και η φρουρά του 10ου Κάλκι, της γερμανικής μυθολογίας των Ινδιών. Θα ισοπεδώσουμε οποιονδήποτε σταθεί εμπόδιο εις τον δρόμον μας. Αλλά υπό την προϋπόθεση ότι η πορεία μας θα πραγματοποιείται πριν τις ώρες του βραδινού προσκλητηρίου δια αναφοράν.
Διότι κύριοι, όποιος νύχτα περπατεί λάσπες και σκατά πατεί.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Λεμούριε και Πιστέ μετά από μια μικρή σύσκεψη έγινε δεκτό το αίτημά σας. Θα σε (σας δηλαδή) εκπροσωπεί ο Πατριάρχης από εδώ και στο εξής. Όσα σχόλια γράφονται από εσάς και δεν φέρουν την έγκριση-υπογραφή του Πατριάρχη θα διαγράφονται αυτομάτως γιατί θα αξιολογούνται ως νόθα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Θέλω και εγώ από τη μεριά μου να αφιερώσω στα παιδιά που περιλαμβάνει το Silver Alert της φλεφαλο το παρακάτω τραγουδάκι
https://www.youtube.com/watch?v=1Ba3fOvlruU
ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
Υπάρχουν δυο σχολιαστές που υπογράφουν ως Λεμούριοι Τρολίστες. Ο ένας γράφει σχόλια αυτοπροσδιοριζόμενος ως "αρσενικός, κυνηγός σιέλ επαναστατών" και μας ενημερώνει ότι έχει εξουσιοδοτήσει τον Πατριάρχη να σχολιάζει εκ μέρους του.
Ο άλλος αυτοπροσδιορίζεται με την περιγραφή "φλωρος, γυναικωτος, σηκωνω με δυο δαχτυλα το ποτηρι της μπυρας επειδη το αγγιξαν υπηρετες και φοραω δαχτυλιδι κορωνα σαν του βασιλια Καρολου".
Εφόσον δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο γνήσιος και ποιος ο ιμιτασιόν δεν μπορούμε να δημοσιεύουμε κανένα σχόλιο. Μόνο εφόσον συνεννοηθούν οι Λεμούριοι μεταξύ τους θα ξαναδημοσιευθούν σχόλια που φέρουν την υπογραφή του/ς.
Το περιστατικό θεωρείται λήξαν, κύριοι. Ο αείμνηστος Λεμούριος έχει αποδημήσει εις Άβαταρ εδώ και λίγες ημέρες. Το χτύπημα δια την νεολαίαν του εθνικο-πατριωτικού χώρου ήτο τοιούτο ώστε να προκαλέσει πόνο σπαρακτικόν.
Ολίγες ημέρες πρωτού συμβεί το μοιραίον ο αείμνηστος Λεμούριος επισκέφθη το γραφείον μου. Παρέδωσε εις τους συνεργάτας μου πάπυρον χρώματος υποκίτρινου, ο οποίος περιλαμβάνει σειρά σχολίων τα οποία επέπρωτο να δημοσιεύσει εις τον ιστότοπον που διαχειρίζονται αι στρασεροδραγούμιδες της λέσχης των αλητήριων. Ο εκλιπών, ενημερωμένος όντας υπό των ιατρών δια το σύντομον του μέλλοντος βίου του, ζήτησε να κατοχυρωθούν τα σχόλια εις την κυριότητά μου. Όπερ και εγένετο.
Εγώ πλέον είμαι ο νομικά κατοχυρωμένος διαχειριστής των σχολίων του εκλιπόντος συναγωνιστού Λεμούριου Τρολίστα. Οιοσδήποτε άλλος χρησιμοποιεί το κατοχυρωθέν ψευδώνυμο είναι κοινός παραχαράκτης και θα αντιμετωπιστεί με εξώδικα και άλλα έννομα μέσα.
εσυ ρε Μαμουτε δεν μπορεις να καταλάβεις τη διαφορα? ακόμα και δεκα σχολιαστες να υπεγραφαν με το ιδιο ονομα? ο αυθεντικος Λεμουριος ειμαι ο πρωτος χρονολογικα που σχολιασα με τα ποτηρια και δεν γινεται να σχετιζομαι με οσους υπολοιπους υπογραφουν σαν και εμενα. στα πρωτα μου σχολια και στο χθεσινο ξεκαθαρισε το ιδεολογικο προφιλ μου σε σχεση με τους ινδογυφτιους του Πατριαρχη που λατρευουν ηλιους (της αριστεροστροφης Σβαστικας) σαν τους μασονους. εγω ξεκαθαρισα οτι πιστευω σε Μαυρο Ηλιο (δεξιοστορφη Σβαστικα) σαν των Ναζι και εκ των πραγματων δεν μπορω να σχετιζομαι με γυφτοαριους του Πατριαρχη και νεοδημοκρατες. γυναικωτος δεν εννοω φουστης, αλλα σαν το στυλ του Ντι Καπριο στον Τιτανικο. και 100 ατομα να υπογραψουν σαν εμενα παλι πανευκολα μπορει να καταλαβει καποιος ποιος δεν γινεται να ειμαι εγω και απο το υφος της γραφης.
-Λεμουριος τρολιστας
Θέλετε να πιστέψουμε ότι διαθέτετε υπερφυσικές δυνάμεις, φιλάτε ψευδο-Λεμούριε; Είστε νεκρός. Οι νεκροί δεν ομιλούν.
Είμαι εις θέσιν να παραθέσω το πιστοποιητικό του θανάτου σας. Και να προσθέσω τον αριθμό πρωτοκόλλου, εφόσον χρειαστεί.
Παρακαλούνται αι αναγνώσται του δραγουμικού ούτου χαμαιτυπείου να σεβαστούν επιτέλους τη λογικήν και να πάψουν να μιλούν εις πτώματα. Η αληθινή ζωή δεν είναι λίβελος της λογοτεχνίας του φανταστικού κύριοι. Οι νεκροί δεν επιστρέφουν. Ανήκουν εις το βασίλειον του Άβαταρ.
Ο Λεμούριος είναι νεκρός. Η θέση του βρίσκεται εις το κοιμητήριον. Ζωή εις λόγου ημών.