Πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εργατικών συνδικάτων στο κέντρο της Αθήνας και, όπως συμβαίνει συνήθως, μετά το τέλος της μας δόθηκε η ευκαιρία να εξάγουμε ορισμένα συμπεράσματα.
-Η συμμετοχή ήταν ικανοποιητική, αν και το κάλεσμα σε τρία διαφορετικά σημεία αποδείχτηκε αρκετά φιλόδοξο για να πετύχει στο έπακρο. Η ΑΔΕΔΥ κάλεσε σε συγκέντρωση τα μέλη της στην κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος και η ΓΣΕΕ με φοιτητικούς συλλόγους και λοιπούς εργαζόμενους ή συνταξιούχους στην πλατεία Κλαυθμόνος. Υπήρχαν και οι του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ, που συγκεντρώθηκαν στα προπύλαια του ΕΚΠΑ.
Φαίνεται ότι στόχος ήταν να γεμίσει με κόσμο το κέντρο από το Σύνταγμα μέχρι τουλάχιστον το ύψος της Ομήρου στην οδό Πανεπιστημίου και μέχρι το παλιό Αττικόν στην οδό Σταδίου. Δεν είδαμε τι συνέβη στην πλευρά που βρίσκονταν οι Κουκουέδες. Πάντως, στα της οδού Σταδίου, όταν η πορεία της ΓΣΕΕ έφτασε στην πλατεία Συντάγματος ο χώρος είχε αδειάσει. Υπήρχαν πυκνοί διαδηλωτές του ΠΑΜΕ μόνο μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη και στον δρόμο από το ύψος της στάσης του τραμ μέχρι την αρχή της Πανεπιστημίου. Στην κάτω πλευρά της πλατείας, εκεί που θα έπρεπε να βρισκόταν η ΑΔΕΔΥ, δεν υπήρχαν συγκεντρωμένοι διαδηλωτές ενώ και οι Κουκουέδες ξεκίνησαν νωρίτερα την δική τους συγκέντρωση. Το αποτέλεσμα ήταν να μην συγκεντρωθούν όλοι οι διαδηλωτές σε ενιαίο σώμα ώστε να γεμίσει η πλατεία Συντάγματος περιμετρικά και να μπορέσουμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια ποιος ήταν ο όγκος της διαδήλωσης. Στην ουσία, έγιναν τρεις ξεχωριστές διαδηλώσεις.
Ο κόσμος που συγκέντρωσε η ΓΣΕΕ έφτανε από την κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος μέχρι το βιβλιοπωλείο Ιανός.. Αλλά ήταν σε αραιή διάταξη. Τα μπλοκ ήταν πολλά αλλά όχι πυκνά. Χωρίς διάθεση αστεϊσμού, αν η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. κατέβαινε με όλα της τα μέλη θα μπορούσε να συγκροτήσει μπλοκ σε μια συγκέντρωση όπως η σημερινή.
-Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται ότι ο λαός ενδιαφέρεται και κινητοποιείται περισσότερο για ζητήματα ηθικής και πολιτισμού απ’ ό,τι για τα οικονομικά. Οι μαρξιστές, μολονότι επικρατούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, βλέπουν τις προτεραιότητές τους να διαψεύδονται. Έχει μια ιδιαίτερη σημασία αυτή η επαναλαμβανόμενη διαπίστωση και χρίζει μελέτης που πρέπει να περάσει από την σφαίρα της πολιτικής ανάλυσης και σε εκείνη της (καθαρής, όχι πολιτικής) ψυχολογίας.
Είδαμε πριν λίγο καιρό τεράστια κοινωνικά μεγέθη του λαϊκού ελληνικού σώματος να διαδηλώνουν για ένα ζήτημα πολιτικής ηθικής, όπως η κυβερνητική αλητεία στο έγκλημα των Τεμπών. Αντιθέτως, για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα οικονομικά της καθημερινής μας ζωής -και μάλιστα σε μια περίοδο που δεχόμαστε την πλέον αισχρή νεοφιλελεύθερη επίθεση στις τσέπες μας, σε σημείο που να τελειώνουν οι μισθοί μας μια εβδομάδα μετά την πληρωμή-, αυτοί που κινητοποιηθήκαμε ήμασταν, πάνω κάτω, οι «γνωστοί άγνωστοι» του σημερινού συνδικαλιστικού κινήματος.
Ασφαλώς θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι για τα οικονομικά ζητήματα, τα οποία αφορούν άμεσα όχι μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά το σύνολο των οικονομικών δρώντων, -συνεπώς και την μεγαλοαστική επιχειρηματική μούργα του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού-, δεν θα βρεθούν επικοινωνιακοί μηχανισμοί αφανών κέντρων με πρόσκαιρα συμφέροντα να γεμίσουν τα ΜΚΔ με καλέσματα συμμετοχής. Για ένα ειδεχθές έγκλημα, όπως αυτό των Τεμπών, μπορεί, για παράδειγμα, να έχει λόγους ακόμη και μια πρεσβεία μεγάλου κράτους ή ένας εφοπλιστικός όμιλος να ασκήσει πρόσκαιρη πίεση σε μια κυβερνητική φαμίλια, προκειμένου να επιτευχθούν ορισμένοι πολιτικοί στόχοι. Για τα οικονομικά ζητήματα δεν θα βρεθεί κανείς τέτοιος λόγος εφόσον τα αιτήματά των διαδηλωτών αφορούν άμεσα όλο το εξουσιαστικό πλέγμα και όχι μόνο την (εκάστοτε) κυβέρνηση.
Προφανώς αυτό το επιχείρημα είναι βάσιμο και το λαμβάνουμε υπόψη. Όμως, πέρα από την πολιτική επικοινωνία, υπάρχει και το κοινωνικό βίωμα που προσλαμβάνει κανείς στην καθημερινή του τριβή με τους ανθρώπους της κοινωνίας. Αυτό το βίωμα μας στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα όσο και αν οι (περισσότεροι) μαρξιστές αρνούνται να το παραδεχτούν. Ο μέσος άνθρωπος ευαισθητοποιείται και αντιδρά περισσότερο για ηθικά παρά για οικονομικά ζητήματα. Κινείται προς ιστορικές ατραπούς, αφομοιώνοντας και ακολουθώντας πολιτιστικά/αισθητικά ρεύματα παρά στεγνές οικονομικές προτάσεις. Το αν η ταξική προέλευση παίζει κομβικό ρόλο προκειμένου να προδιαμορφωθεί αυτή η αντίληψη είναι άλλο θέμα. Διαφωνούμε και σε αυτό, αλλά δεν είναι του παρόντος. Εκείνο που έχει σημασία να κρατηθεί ως συμπέρασμα προκειμένου να διαμορφωθεί η στρατηγική του δικού μας πολιτικού χώρου είναι ότι η αισθητική και η ηθική κινούν και κινητοποιούν περισσότερο από την οικονομία.
Αυτό, ασφαλώς, δεν σημαίνει ότι θα παραβλέψουμε την μεγάλη σημασία του οικονομικού παράγοντα. Ποτέ δεν θα κάναμε μια τέτοια χάρη στα καθάρματα του εξουσιαστικού φιλελεύθερου καπιταλισμού. Για αυτό, άλλωστε, είμαστε ενεργοί συνδικαλιστικά. Για πατρίδα και σοσιαλισμό. Για να ενώσουμε τα αισθητικά μας οράματα, με τις ηθικές μας αρχές, με τις πολιτικές μας αξίες και με τις οικονομικές μας προτεραιότητες για μια ζωή με αξιοπρέπεια και οικονομική ανεξαρτησία των εργατών/εργαζομένων.
-Αν κάποιοι κοινοβουλευτικοί πολιτικοί θέλουν να στηρίξουν εργατικές διαδηλώσεις θα ήταν έντιμο να κατέβουν εξαρχής ανάμεσα στους διαδηλωτές. Σε περίπτωση που φοβούνται κάποια προβοκάτσια, κατανοούμε ότι θα μπορούσαν να εμφανιστούν μόνο αφότου ξεκινήσει η πορεία. Ωστόσο, το να βγαίνουν από την Βουλή και να σουλατσάρουν πέντε βήματα μέχρι την κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος, συνοδευόμενοι από τηλεοπτικές κάμερες, για να πιάσουν ένα από τα πρώτα πανό και να φωτογραφηθούν σαν να ήταν επικεφαλής της συγκέντρωσης, είναι κάτι που αποκαλύπτει φτηνό αντιπολιτευτικό μάρκετινγκ παλαιάς κοπής.
Αυτό ακριβώς έκανε στην πρωινή συγκέντρωση η κυρία Κωνσταντοπούλου, περνώντας δίπλα μας. Περπάτησε συνοδευόμενη από συνεργάτες της μέχρι το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια, χαιρέτησε (και χαιρέτισε) κάποιους δικούς της διαδηλωτές, έπιασε το δεύτερο πανό της συγκέντρωσης και οι κάμερες άρχισαν να την καταγράφουν.
Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές ο φιλελευθερισμός με τις νοοτροπίες του μπορεί να εισχωρήσει σε πολιτικές συμπεριφορές φαινομενικά αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων. Τουλάχιστον, ως συλλογικότητα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον σαρώσουμε από τον δικό μας πολιτικό χώρο και να φράξουμε τις χαραμάδες από τις οποίες περνά (όταν δεν τον μεταφέρουν σε menu της Δεξιάς οι «σερβιτόροι» της).
Αναφέρομαι στον ελληνικό χώρο αλλά είναι διεθνές φαινόμενο.
Το σωστό θα ήταν να ρωτούσες το ακριβώς αντίστροφο. Γιατί δεν συγκεντρώνει ποιοτικούς ανθρώπους ο εθνικιστικός χώρος; Σε αυτό το ερώτημα μπορεί να ανοίξει ενδιαφέρουσα συζήτηση.
"Το ντου στον Λευκό Οίκο ήταν μια γελοία ανοησία του Τραμπ. Έστειλε στην φυλακή τόσο κόσμο χωρίς λόγο. Θα μπορούσε να το είχε αποτρέψει. Επίθεση σε κρατικά κτίρια γίνεται όταν πραγματοποιείται οργανωμένη επανάσταση..... Ή κάνεις επανάσταση ή κάνεις πορεία διαμαρτυρίας. Έχει διαφορά το ένα από το άλλο όμως οι βλάκες είναι δύσκολο να το καταλάβετε."
Δυστυχώς οποιεσδήποτε αλλαγές συμβούν πολιτικά, για να έχουν κύρος ή εγκυρότητα και διάρκεια, θα πρέπει να γίνουν συντεταγμένα, δηλαδή μέσω των εκλογών, ή εν καιρό κρίσης με τον στρατό και κάποιου είδους εθνοσυνέλευσης μάλλον αντιπροσωπευτικής.
Το να εισβάλλουν κάποιες εθνικιστικές οργανώσεις ή λέσχες οπαδών ή παραστρατιωτικές ομάδες στο κοινοβούλιο και να το καταλύσουν, που μπορεί να οδηγήσει; Ίσως σε περαιτέρω συγκρούσεις με αριστερούς οπαδούς, με αγανακτισμένους και με σώματα ασφαλείας;
Ποια η κατάληξη της Ουκρανίας μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς από παραστρατιωτικές ομάδες υπό την υποστήριξη του δυτικού κατεστημένου;
Υπάρχει επίσης και το πρόβλημα πως οι Οθωμανοί παραμονεύουν να εκμεταλλευθούν οποιαδήποτε σοβαρή κρίση, ή και να δημιουργήσουν περαιτέρω κρίση εσωτερικά με αλλοδαπούς. Δυστυχώς η Ελλάδα συνορεύει με Βέλγια, Ολλανδίες ή Αυστρίες.
ΥΓ. Δεν ξεχνάμε, επίσης, το χιουμοράκι σου και το τρολάρισμα (με αυτό το ψευδώνυμο) σε παλαιότερες συζητήσεις. Δεν ξέρουμε αν είσαι ο Κυριάκος, πάντως δεν θα μας ενοχλούσε να φορτώσουμε τον λογαριασμό του μπουχέσα με επιπλέον καρπαζιές.
ΥΓ2 Θα σχολιάζεις όταν έχεις να πεις κάτι πάνω σε συζητήσεις που ανοίγουμε και θέματα που θίγουμε εμείς. Όχι για να φέρεις την συζήτηση εκεί που γουστάρεις. Αν μπαίνει ο καθένας για να γράφει έκθεση ιδεών δεν χρειάζεται να γράφουμε άρθρα, θα έπρεπε να αφήσουμε το ιστολόγιο στα τρολ. Σου απαντάμε για τελευταία φορά σε θέματα που θέτεις. Από εδώ και στο εξής θα γίνεται αναγκαστικά λογοκρισία αν επαναλάβεις την πρακτική του Κυριάκου.
"Τα τελευταία χρόνια, η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και το ωμά διεθνιστικό, αγοραίο και αντιανθρώπινο πολιτικό πλαίσιο του εξουσιαστικού νεοφιλελευθερισμού (σε συνδυασμό με το πέρασμα πολλών χρόνων από τον ΒΠΠ και την προπαγάνδα των νικητών που τον ακολούθησε) προκάλεσε ρωγμές στην γενική αποδοχή του εξουσιαστικού συστήματος και πολύς κόσμος στράφηκε προς τις εθνικιστικές ιδέες. Προκειμένου να φρενάρουν την δυνητική ενδυνάμωση του εθνικιστικού χώρου, οι συστημικοί εξουσιαστές ανέθεσαν στην Δεξιά να κλέψει δικά μας επιχειρήματα και να οικειοποιηθεί μέρος των αιτημάτων μας (χωρίς, ασφαλώς, να αλλάξει την φιλελεύθερη καπιταλιστική ιδεολογική και πολιτική της βάση). Επικοινωνιακό τέχνασμα των Δεξιών της εποχής μας είναι να το παίζουν ότι αισθάνονται εθνικιστές. Ο εθνικισμός δεν είναι κάτι που το αισθάνεται κανείς. Δεν είναι πατριωτικό συναίσθημα. Είναι ιδεολογία."
"Τους Δεξιούς τους ξεκουμπώνουμε για τον εξής λόγο. Τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια, όταν απομακρύνθηκε στο βάθος του χρόνου η πρόσληψη του Β Παγκοσμίου Πολέμου με την προπαγάνδα των αμφότερων νικητών που την διαμόρφωσε, άρχισε να απενοχοποιείται στις συνειδήσεις μεγάλου μέρους των Ευρωπαίων ο εθνικισμός, ο φασισμός κλπ. Ξεχάστηκε το παλιό στόρυ που είχαν χτίσει επικοινωνιακά οι νικητές (η μια πλευρά εξάλλου, των κομμουνιστών, είχε καταρρεύσει από το 1991-92), και σε συνδυασμό με τις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης άρχισε πάλι αρκετός κόσμος να στρέφεται προς τις εθνικιστικές ιδέες αναζητώντας λύσεις για τα προβλήματα που γεννούσε το καρκίνωμα του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού της παγκοσμιοποίησης.
"Το ίδιο συμβαίνει τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια από την δική μας μεριά. Στρέφεται ο κόσμος προς εθνικιστικές λύσεις και για να μην ενδυναμωθεί κάποιο εθνικιστικό κίνημα κατασκευάζονται Δεξιά σφουγγάρια, τα οποία βασίζονται στην ιδεολογία του κλασικού φιλελευθερισμού (Τραμπ) ή του νεοφιλελευθερισμού (Μητσοτάκης, Θάτσερ, κλπ) και κλέβουν ένα δύο πιασάρικες εθνικιστικές προτάσεις, εμφανιζόμενα ως εκφραστές της τάσης διαμαρτυρίας."
"Για παράδειγμα, ζητά ο κόσμος απέλαση των λαθρομεταναστών και διάσωση της εθνικής κοινωνίας στην Ελλάδα και εμφανίζεται η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη με τον Βορίδη,. τον Γεωργιάδη κλπ να υποδυθεί τον πολιτικό αποδοχέα του αιτήματος. Δεν γίνεται ρε ΜΑΛΑΚΑ να είναι ειλικρινής ή να ισχύει αυτή η προσέγγιση. Ο κλασικός φιλελευθερισμός και ο νεοφιλελευθερισμός, στον οποίο βασίζεται η Νέα Δημοκρατία ιδεολογικά, θεωρεί ως προϋπόθεση της οργάνωσης του διεθνούς οικονομικού τοπίου την μετανάστευση. Δεν γίνεται να είναι εθνικιστής υπουργός αυτού του κόμματος. Σε κοροϊδεύει για να υφαρπάξει ψήφους συντηρητικών και για να μην επιτρέψει να αναπτυχθεί εθνικιστικός χώρος."
Πόσο είναι αυτό το ποσοστό όμως. Γιατί τα τελευταία 20 χρόνια οποιαδήποτε άνοδος είναι περιορισμένη και αυξομειούμενη; Είτε στην Ελλάδα, είτε στην ευρώπη (με την εξαίρεση του μετριοπαθούς Λεπεν);
Η αλήθεια είναι η εξής: Λόγω του μεγάλου πολέμου (αλλά και του αποικιοκρατικού παρελθόντος) και της επιθετικής εξόρμησης του άξονα και των εγκλημάτων πολέμου και κατοχής, οι συντηρητικές και οι εθνικιστικές ιδέες ενοχοποιήθηκαν, κάποιες τάσεις δικαίως, άλλες τάσεις αδίκως. Όπως και κάποιες μεταπολεμικές εκφάνσεις του εθνικισμού προήγαγαν την βιαιότητα, τον χουλιγκανισμό, τον αναχρονισμό, τον φετιχισμό, τον μιλιταρισμό.
Δεν ήταν τόσο οι καπιταλιστές που το έπαιζαν εθνικοπατριώτες,
αλλά συντηρητικοί ή ρομαντικοί (ακόμα και ελληνιστές, ρωμαϊστές, νορδιστές) και εθνικοπατριώτες που αναγκάζονταν ή προσπαθούσαν να προσαρμοστούν σε ένα μοντέρνο περιβάλλον φιλειρηνικό και νεωτερικό, ανθρωπιστικό ή προοδευτικό και να κοινωνίσουν αλήθειες και αξίες πνευματικές και φιλοσοφικές χωρίς να δεχθούν τη ρετσινιά του σκοταδιστή & του μιλιταριστή ή του γραφικού, ως αντίσταση στην παρακμή, την εκβαρβάρωση, την αλλοτρίωση και την κατάκτηση, που δεν κατόρθωσαν οι "εθνικιστές" του μεσοπολέμου ή του μεταπολέμου. Θα αναζητήσει λοιπόν εναλλακτικούς τρόπους και αρετές για να εκφράσει και να εμφυσήσει στην κοινωνία ιδανικά και αξίες όπως η φιλοπατρία, η διαχρονία, η καλλιέργεια, ο κοινωνισμός κλπ.
Να σου υπενθυμίσω πως την "Δεξιά" την έχει υπερασπιστεί ο Έβολα και και χρησιμοποιήσει ο Μπενουά, προφανώς όμως προσέδιδαν στην όρο διαφορετική έννοια και περιεχόμενο και προσανατολισμό, όχι οικονομιστικό-ισοπεδωτικό, όχι ατομιστικό, σίγουρα όχι καπιταλιστικό, αλλά συντηρητικό, παραδοσιοκρατικό και αριστοκρατικό. Ο Μπενουά κάπου είχε γράψει για την σύγκρουση μεταξύ των δεξιών-συντηρητικών και των φιλελεύθερων, τη λέσχη του ωρολογίου κλ, όπως κι εσύ πριν χρόνια είχες αναφερθεί στην σύγκρουση Μακμίλλαν με Θάτσερ στο βρεττανικό συντηρητικό κόμμα.
Άλλοι για να διαφοροποιήσουν τις έννοιες χρησιμοποίησαν τον όρο "επαναστατική δεξιά".
https://www.azquotes.com/picture-quotes/quote-whoever-criticizes-capitalism-while-approving-immigration-whose-working-class-is-its-alain-de-benoist-61-83-60.jpg
Έλεος με τους Γεωργιάδηδες και τους Βορίδηδες και τους Πλεύρηδες και τις Λατινοπούλες. Ποιος πιστευεί εδώ και χρόνια πως κάτι τέτοιοι οπορτουνιστές διέπονται είτε από εντιμότητα είτε από σοβαρότητα;
Άλλωστε οι περισσότεροι εξ αυτών, είτε δηλώνουν εθνικοφιλελεύθεροι, είτε κεντροδεξιοί, είτε μεσαίος χώρος, αναλόγως μάλλον του ποιος μετοικεί τον λευκό οίκο.
Τι σημασία όμως έχουν οι ταμπέλες και οι ετικέτες; Σημασία έχουν οι καθαρότητα των θέσεων και οι πράξεις, ο χαρακτήρας και η φερεγγυότητα.
Το ποσοστό στην Ελλάδα είναι αυτό που θα στερήσει σίγουρα την αυτοδυναμία και ενδεχομένως την πρωτιά από την Νέα Δημοκρατία. Το έχουμε γράψει εκατό φορές αλλά φαίνεται ότι οι ανόητοι χρειάζεστε περισσότερες. Επίσης, ο Λεπέν δεν ήταν καθόλου μετριοπαθής για την εποχή του. Ιδίως στην αρχή.
"Δεν ήταν τόσο οι καπιταλιστές που το έπαιζαν εθνικοπατριώτες,
αλλά συντηρητικοί ή ρομαντικοί (ακόμα και ελληνιστές, ρωμαϊστές, νορδιστές) και εθνικοπατριώτες που αναγκάζονταν ή προσπαθούσαν να προσαρμοστούν σε ένα μοντέρνο περιβάλλον φιλειρηνικό και νεωτερικό, ανθρωπιστικό ή προοδευτικό και να κοινωνίσουν αλήθειες και αξίες πνευματικές και φιλοσοφικές χωρίς να δεχθούν τη ρετσινιά του σκοταδιστή & του μιλιταριστή ή του γραφικού, "
Ναι, ε; Δηλαδή θες να μας πεις ότι ο Όρμπαν, ο Φάρατζ, ο Τραμπ, οι διάφοροι αντίστοιχοι στην Πολωνία, ο Πούτιν, ο Σαμαράς (μην ξεχνάμε ποιος ξεκίνησε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια τις μεταγραφές), ο Βελόπουλος, ο Τζήμερος και τα άλλα παιδιά ήταν αρχικά στον εθνικιστικό χώρο και το γύρισαν στην δεξιά νεοεθνικοφροσύνη;
Η μπουρδολογία σας δεν έχει όρια. Φτάνει στον ουρανό.
Ο Έβολα ήταν ένας έντιμος τριτοκλασάτος φιλόσοφος, καλός στα εσωτερικά ζητήματα της σκέψης και όχι καθαρός διανοητής πολιτικής φιλοσοφίας. Ο Μπενουά ήταν δυνατό μυαλό. Έκανε ένα τεράστιο λάθος με το να υιοθετήσει αυτό τον όρο παίζοντας στο γήπεδο του μεταμοντερνισμού και το γνωρίζει πολύ καλά. Σήμερα στηρίζει αριστερά κόμματα και μικρές εθνικιστικές ομάδες.
"Έλεος με τους Γεωργιάδηδες και τους Βορίδηδες και τους Πλεύρηδες και τις Λατινοπούλες. Ποιος πιστευεί εδώ και χρόνια πως κάτι τέτοιοι οπορτουνιστές διέπονται είτε από εντιμότητα είτε από σοβαρότητα;"
Μην το αλλάζεις τώρα το χαρτί σου. Άνοιξες το θέμα της ιδεολογικής μόχλευσης και του καπελώματος του εθνικιστικού χώρου. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό από την ποιότητα και το ήθος όσων πολιτικών αναφέρεις. Μπορεί να είναι ανέντιμοι και ανήθικοι. Είναι, όμως, αυτοί που θολώνουν την κρίση ενός εκλογικού κοινού που βρίσκεται ανάμεσα στην ΝΔ και τον εθνικιστικό χώρο. Δεν απευθύνονται στους εθνικοσοσιαλιστές ή στους ριζοσπάστες (για αυτούς έχει τοποθετήσει άλλους ανθρώπους στον εθνικιστικό χώρο η Δεξιά). Απευθύνονται στους συντηρητικούς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια πρώτη μαζική μαγιά για τα εθνικιστικά κόμματα.
Δυστυχώς και ο ρομαντισμός έχει κάνει τις προβολές του στην Ιστορία, και στην ελληνική ιστορία, και ο εθνικισμός ακόμα περισσότερο έχει πλάσει ιστορίες και προϊστορίες και θεωρίες.
(π.χ. τι σημαίνει ελληνικότητα, τι σημαίνει ευρωπαϊκός πολιτισμός;)
politeianet.gr/books/9789603103035-sullogiko-themelio-i-epinoisi-tis-paradosis-178606
politeianet.gr/books/9789607928191-godwin-joscelyn-archetupo-arktos-o-muthos-ton-polon-56727
politeianet.gr/books/euaggelidis-e-dimitrios-kuromanos-mi-sumbatikes-theories-171544
Γράφουν και γράφουν κάποιοι προς υπεράσπιση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Όμως ποιος είναι αυτός και τι εννοούμε με την λέξη πολιτισμός; Την αντίληψη περί κόσμου, τον τρόπο του υπάρχειν, τον τρόπο καθημερινής ζωής, την βιοθεωρία και την βιοτική ηθική, τις τέχνες και τα γράμματα, την κοινωνικότητα, την σταδιοδρομία, τον ιδιωτικό βίο;
Γιατί θα πάω να πολεμήσω, να σκοτώσω και να σκοτωθώ; Για να διατηρήσω την μπύρα μου παγωμένη, την γυναίκα μου καυτή και το αυτοκίνητό μου γρήγορο;
"Μια καλή διάκριση είναι να δηλώνουμε εμείς εθνικιστές και αυτοί ψευτοεθνικιστες (χιούμορ κάνουμε). Όταν βλέπουμε έναν Δεξιό να το παίζει εθνικιστής τον ρωτάμε αμέσως αν είναι κανονικός εθνικιστής ή ακροδεξιός; Τον ρωτάμε επίσης αν είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς, του ανεξέλεγκτού διεθνούς κεφαλαίου ή υπέρ του οικονομικού κοινοτισμού και του συντηρητικού σοσιαλισμού. Εκεί θα μπλοκάρει και θα φανεί ότι είναι Δεξιός."
Λόγω της ταπεινότητάς μου, ο όρος εθνικιστής μου ξινίζει για διαφόρους λόγους, το κριτήριο που θεωρώ πως έχει σημασία είναι η πίστη στην "ελεύθερη οικονομία" ή η πίστη στη "κυρίαρχη πολιτεία" (με την πολιτεία να είναι η έκφραση του πνεύματος και του δικαίου μιας φυλής/εθνότητας/κοινωνίας), και στη βούληση της και της υπηρεσίας της δηλαδή της Πολιτικής.
Η αλήθεια είναι πως όταν έχεις ελεύθερη οικονομία δεν έχεις κυρίαρχη πολιτεία διότι αν η πολιτεία δεν θέτει το πλαίσιο της οικονομικής δραστηριότητας, τότε οι αναδυόμενοι οικονομικοί παράγοντες θα ποδηγετήσουν τους πολιτικούς θεσμούς και τότε η κοινωνία θα βυθιστεί στο χάος.
Οι άνθρωποι διαφέρουν ως προς τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα. Κάποιοι μπορεί να έχουν κλίση στην θεωρητική σκέψη και στις ανθρωπιστικές επιστήμες, κάποιοι άλλοι στην μαθηματική σκέψη και στις θετικές επιστήμες, άλλοι στην τεχνολογία και τις πρακτικές τέχνες, άλλοι να έχουν έφεση στις καλές τέχνες, ενώ άλλοι να έχουν το εμπορικό δαιμόνιο. Όλα αυτά καλά και σεβαστά.
Όμως το σύστημα είναι ολοκληρωτικό και τυραννικό διότι αναγκάζει τους ανθρώπους να γίνουν μπισνεσμαν, να απορροφηθούν στην τεχνολογία, να αποκτήσουν αγοραία ή εμπορική νοοτροπία, και να πρέπει να επιτύχουν εις βάρος άλλων ανταγωνιστών σε έναν αγοραίο πόλεμο, στον οποίο οι ικανότεροι (και πονηρότεροι) θα ευημερήσουν, οι λιγότερο ικανοί θα επιβιώσουν και οι υπόλοιποι που δεν έχουν την κλίση ή την επιτυχία είτε θα καταλήξουν δουλοπάροικοι είτε ζωντανοί νεκροί, και σε ένα περιβάλλον όμως προκατειλημμένο & ασφυκτικό λόγω της κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου και των διαπλεκόμενων, της επικυριαρχίας του τραπεζικού συστήματος και των ολιγοπωλείου των διαφόρων καρτελ.
Ποιον λογαριασμό ρεύματος θα επιλέξεις; Που θα ποντάρεις στον πράσινο, στον κίτρινο, στον μπλε; Για να δούμε που θα κάτσει η μπίλια της ρουλέτας του χρηματιστηρίου της ενέργειας; Ποιος θα χάσει μπιγκταϊμ και ποιος θα κερδίσει ψίχουλα;
Όμως η απλοποίηση της ζωής είναι το θεμέλιο της πνευματικότητας που είναι ο σκοπός του ανθρώπινου βίου.
Ρώτησέ τους.
"Την αντίληψη περί κόσμου, τον τρόπο του υπάρχειν, τον τρόπο καθημερινής ζωής, την βιοθεωρία και την βιοτική ηθική, τις τέχνες και τα γράμματα, την κοινωνικότητα, την σταδιοδρομία, τον ιδιωτικό βίο;"
Για να μην είμαστε κουραστικά αναλυτικοί, θα μπορούσαμε να το εκφράσουμε ως εξής. Οι κοινοί τρόποι, το κοινό ήθος, η κοινή αντίληψη από την οποία ξεπηδούν τα εθνικά σχήματα ζωής. Αισθητικά/καλλιτεχνικά και κοινωνικά/ηθικά. Όλα αυτά είναι πολιτισμός.
"Γιατί θα πάω να πολεμήσω, να σκοτώσω και να σκοτωθώ; Για να διατηρήσω την μπύρα μου παγωμένη, την γυναίκα μου καυτή και το αυτοκίνητό μου γρήγορο;"
Θα απάλλασσες την πατρίδα από το άχρηστο βάρος σου αν το έκανες. Αλλά, δυστυχώς, ζεις. Και μας ζαλίζεις με τις μαλακίες που γράφεις.
Το κίνημα των Νεότουρκων είχε διάφορα ρεύματα ....... Η ανοησία να ταυτίζεται το νεοτουρκικό κίνημα και ο Κεμάλ με τον φασισμό , το NSDAP κλπ, παραπέμπει είτε σε Βελοπούλεια αναλυτική κρίση είτε σε μαρξισμό της κακιάς ώρας."
Φίλε μου σου έδειξα το δάσος κι εσύ μου μιλάς για κάποια δένδρα και κλαδιά του...
Δεν ξέρω γιατί να πρέπει να αναφερθώ σε συνδιασκέψεις ειρήνης και πολέμους της Κριμαίας;
Ο κόσμος και η ανθρωπότητα, από αρχαιοτάτων χρόνων έχει παραχορτάσει από συγκρούσεις, πολέμους, σφαγές και καταστροφές, και στον μεσαίωνα ακόμη περισσότερο, και στην εποχή των αποικιοκρατιών, και στην σύγχρονη εποχή με 2 παγκόσμιους πολέμους, μπόλικους εμφυλίους και περιφερειακές συρράξεις και proxy wars.
Που θα πάει; Δεν έχεις αναρωτηθεί; Κάθε τόσο η ανθρωπότητα θα αλληλοσφάζεται, θα αλληλοεξανδραποδίζεται, θα κυνηγά μάγισσες ή θα ρίχνει στην πυρά αιρετικούς;
Μην απαντήσεις πως αυτή είναι η φύση των πραγμάτων διότι τότε θεωρείς πως η αποκάλυψη του αφανισμού είναι η αναπόφευκτη μοίρα της ανθρωπότητας.
Σκέψου το, φίλε εθνικιστή..
Δεν ξέρω γιατί να πρέπει να αναφερθώ σε συνδιασκέψεις ειρήνης και πολέμους της Κριμαίας;"
Αν συνεχίζαμε να ανεβάζουμε τα σχόλια που γράφεις θα σου προτείναμε να μην αρχίσεις να σχολιάζεις πριν πάρεις τα χάπια σου. Τώρα δεν θα το κάνουμε. Ούτως ή άλλως, είναι τα τελευταία σου σχόλια με αυτό το ψευδώνυμο.
"Ο κόσμος και η ανθρωπότητα, από αρχαιοτάτων χρόνων έχει παραχορτάσει από συγκρούσεις, πολέμους, σφαγές και καταστροφές, και στον μεσαίωνα ακόμη περισσότερο, και στην εποχή των αποικιοκρατιών, και στην σύγχρονη εποχή με 2 παγκόσμιους πολέμους, μπόλικους εμφυλίους και περιφερειακές συρράξεις και proxy wars.
Που θα πάει; Δεν έχεις αναρωτηθεί; Κάθε τόσο η ανθρωπότητα θα αλληλοσφάζεται, θα αλληλοεξανδραποδίζεται, θα κυνηγά μάγισσες ή θα ρίχνει στην πυρά αιρετικούς;"
Όλα αυτά, δηλαδή, θα συμβούν ξανά αν δυναμώσει το εθνικιστικό κίνημα;
Αν δεν ήσουν ψυχικά διαταραγμένος θα διαπίστωνες, στις δικές σου φράσεις, ότι αυτά που περιγράφεις έχουν συμβεί και σε μη εθνικιστικά πλαίσια. Προκειμένου να μην επαναληφθούν μας προτείνεις να εξαφανιστούμε ως πολιτικός χώρος ή να εγκαταλείψουμε την ιδεολογία μας ενώ δεν είναι αυτή που πυροδοτεί (τουλάχιστον αποκλειστικά) τέτοια φαινόμενα.
Σκεπτόμαστε ως εθνικιστές αλλά δεν είμαστε φίλοι σου. Πάνε και γαμήσου τώρα γιατί αρκετά μας ζάλισες.
Να πως δυο λόγια και για τη συγκέντρωση. Χαλαρά πράγματα. Βόλτα πριν τις πασχαλινές διακοπές. Κάπως καλύτερη η εικόνα της γσεε από τις προηγούμενες πάντως και πάλι οι κνίτες ήταν περισσότεροι. Έχετε δίκιο στις μεγάλες αποστάσεις ανάμεσα στα μπλοκ. Μακάρι να είχατε έρθει περισσότεροι. Δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος όλα ήταν υποτονικά. Χάσατε μια ευκαιρία να κάνετε ένα καλό μπάσιμο.
Σταμάτη βρες τρόπο να επιστρέψει το Ατσάλινο Ρόδο. Κάνε κάτι ρε μάγκα. Αν θες να υπάρχει εθνικισμός σε δυο χρόνια από τώρα. Δεχόμαστε βομβαρδισμό από παντού. Θυρωροί της πούτσας, Νοσφεράτου με Χατζηφιόγκους, Κυριάκοι και Τέληδες. Φτιάξτε ραδιόφωνο, βγάλτε το περιοδικό, κινηθείτε λίγο παραπάνω. Τους έχουμε πατήσει στην ανάλυση και μας βαράνε αλύπητα με προπαγάνδα. ΓΑΜΩ ΤΗ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥΣ. Ξύπνησε τους δικούς σου Σταμάτη. Προχωράνε αντουφέκιστοι οι σερβιτόροι. Πρέπει να ακουστούμε και μεις.
Ανέφερα ότι μετά το παραμύθι της κομμουνιστικής ορθοδοξίας που μας αφηγήθηκε επί είκοσι συναπτά έτη η Αλέκα με τους πέριξ της, το ΚΚΕ άλλαξε σελίδα και το γύρισε στον τροτσκισμό με δόσεις γαλλικής σχολής και γαρνιτούρα Χάμπερμας.
