Η γνωστή για την συμμετοχή της σε διεθνή forum που προωθούν την παγκοσμιοποίηση υπουργός παιδείας προχωρά σε ρυθμίσεις με επίκεντρο την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έχουμε επισημάνει πολλές φορές στο παρελθόν ότι ο εκπαιδευτικός θεσμός ο οποίος πάσχει στην Ελλάδα είναι η δευτεροβάθμια εκπαίδευση και όχι η τριτοβάθμια. Η εμμονή των εκάστοτε υπουργών να βάζουν στο μικροσκόπιο την τριτοβάθμια εκπαίδευση αποδεικνύει ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που είτε αδυνατούν να κατανοήσουν τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας είτε εξυπηρετούν άλλου είδους σκοπιμότητες.
Οι τελευταίες προτάσεις της υπουργού αναδεικνύουν την δυναμική ενός ριζωμένου συστήματος παθογενειών. Η εκπαίδευση γίνεται αντιληπτή από τις συστημικές ελίτ της χώρας με φορμαλιστικούς όρους, ως ένα εργοτάξιο προπαρασκευής εξαρτημάτων για τις ανάγκες μιας αδυσώπητης, παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Η καλλιέργεια των προσωπικοτήτων και η μόρφωση περνούν σε δεύτερη μοίρα ή και καταστέλλονται.
Μια από τις προτάσεις της υπουργού είναι να διώχνονται οι φοιτητές από τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όταν οι σπουδές τους υπερβούν τα έξι έτη. Το πρόσχημα είναι ότι οι «αιώνιοι» φοιτητές αποτελούν αρνητικό στοιχείο για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων. Ασφαλώς, το υπουργείο ξεχνά ότι οι οικονομικές δυνατότητες που διαθέτουν οι σπουδαστές των ιδρυμάτων της δυτικής Ευρώπης, με τα οποία θέλει να συγκρίνει τα ελληνικά, είναι διαφορετικές. Δυστυχώς στην Ελλάδα ένας φοιτητής μπορεί να χρειαστεί να εργαστεί προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του. Πράγμα που σημαίνει ότι η αποφοίτησή του ενδέχεται και να καθυστερήσει. Αλλά για την δράκα των εντολοδόχων της Μέρκελ μάλλον αποτελεί στόχο η ταξική κάθαρση των πανεπιστημίων από παιδιά της εργατικής και της μικροαστικής τάξης. Τα πάντα στην υπηρεσία της αγοράς και των εύπορων αστών της!
Υπάρχει, βέβαια, και κάτι αντιφατικό για την φιλελεύθερη ιδεολογία της κυρίας Κεραμέως σε αυτή την επιλογή. Αφού η αγορά είναι τόσο ικανή να αυτορυθμίζεται, γιατί δεν την αφήνει το υπουργείο να επιλέξει εκείνη τους επιστήμονες που της χρειάζονται, είτε έχουν αποφοιτήσει στην ώρα τους είτε όχι;
Υπάρχει, όμως, και μια ακόμη μεγαλύτερη αντίφαση. Γιατί ανάμεσα στους «αιώνιους» φοιτητές συγκαταλέγονται πάντοτε και οι κομματάρχες των φοιτητικών παρατάξεων, οι οποίοι χάνουν χρόνο από τις σπουδές τους για να υπηρετήσουν την προπαγάνδα των κομμάτων τους και, ως εκ θαύματος, μετά από δέκα χρόνια σπουδών, μέσα σε λίγους μήνες, περνούν όλα τα μαθήματα που χρωστούσαν!!
Θα μπορούσε η κυρία υπουργός να δώσει ένα απλό κίνητρο στους φοιτητές προκειμένου να αποφοιτούν στην ώρα τους. Μέχρι στιγμής σε όλες τις αιτήσεις για εργασία σε φορείς του δημοσίου, τα πτυχία μοριοδοτούνται αποκλειστικά βάσει της βαθμολογίας. Μπορεί κάποιος φοιτητής να περνά ένα μάθημα τον χρόνο με άριστα και να ολοκληρώσει τις σπουδές του μετά από δεκαπέντε χρόνια. Αυτός θα λάβει περισσότερα μόρια από κάποιον επιμελή φοιτητή, ο οποίος θα πάρει το πτυχίο στην ώρα του, αλλά για να το πετύχει θα αναγκαστεί να περνά έξι μαθήματα σε κάθε εξάμηνο (πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα έχει τον χρόνο να επιδιώξει τον άριστο βαθμό προαγωγής σε όλα τα μαθήματα). Ένας επιμελής πτυχιούχος που σπούδασε τέσσερα χρόνια και έλαβε το πτυχίο του με μέσο όρο 7 δικαιούται λιγότερα μόρια από έναν φοιτητή ο οποίος σπούδασε δεκαπέντε χρόνια και πήρε το πτυχίο με βαθμό 7,1!! Κι όλα αυτά στο σύστημα αξιολόγησης που δημιούργησε ένα κράτος, το οποίο υποτίθεται ότι θέλει να μειώσει το φαινόμενο των «αιώνιων» φοιτητών. Αν μη τι άλλο, η αντίφαση αγγίζει τα όρια της παράνοιας.
Αλλά, όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν, δεν φταίει κανείς άλλος για αυτή την παράνοια που ζούμε. Ο ίδιος ο μέσος Έλληνας φταίει. Που με τις επιλογές του δίνει την δυνατότητα στην κάθε Κεραμέως να του μετατρέπει την ζωή σε..Arkham Asylum!!
Κατά τα λοιπά δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται περεταίρω ανάλυση για τις προτάσεις που πηγάζουν από τέτοια σκεπτικά. Στους «Όσους Ζωντανούς» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ευχόμαστε περαστικά μας….