Επειδή λάβαμε δύο ηλεκτρονικά μηνύματα και μερικά σχόλια σχετικά με τις γαλλικές εκλογές, προκειμένου να μην απαντάμε ξεχωριστά, αναρτούμε την εκτίμησή μας.
Κουρασμένη και κορεσμένη δείχνει η Μαρίν Λεπέν. Μακριά από την εθνικιστική παράδοση του πατέρα της. Μάλλον με τον θηλυκό -και ποιοτικότερο βέβαια- Πάνο Καμμένο της Γαλλίας ομοιάζει. Ασφαλώς, στην σύγκρουση με τον Μακρόν, θέλουμε να νικήσει. Θέλουμε εναλλακτικά, τουλάχιστον, να ανεβάσει τα ποσοστά της σε σχέση με την προηγούμενη φορά στην αναμενόμενη ήττα της. Δεν διαφαίνεται, όμως, ρπςο το παρόν προοπτική για μια μεγάλη εκλογική της ενδυνάμωση.
Το μοναδικό πλεονέκτημα που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί σε αυτή την εκλογική μάχη η Λεπέν ήταν η πιθανότητα να κερδίσει στον πρώτο γύρο και να χρησιμοποιήσει αυτή την επιτυχία προκειμένου να οργανώσει μια επικοινωνιακή στραηγική τόσο στο δεύτερο γύρο όσο και στη συνέχεια. Θα ήταν μια σημαντική συμβολική στιγμή. Ωστόσο της στέρησε αυτή την πιθανότητα ο Ζεμούρ. Φαίνεται ότι τα «εστιατόρια» είναι το αποτελεσματικότερο όπλο των Βρυξελλών και των ΗΠΑ, μετά το 2010. Κάνουν ζημιές τόσο σε μικρά επίπεδα ριζοσπαστικών ομάδων, λαϊκής βάσης και ιδεολογικού προσανατολισμού (όπως στην Ελλάδα) όσο και σε υψηλότερα επίπεδα πολιτκής δραστηριοποίησης.
Πάντως η περίπτωση του γαλλικού μεταπολεμικού αντιδιαφωτιστικού εθνικισμού είναι τουλάχιστον μια εποχή μπροστά από εμάς. Εκεί η διανόηση του χώρου έκανε τη δουλειά της. Ο εθνικισμός παγίωσε ένα μεγάλο ποσοστό υποστήριξης στην γαλλική κοινωνία. Θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει οι στρατηγικοί προσανατολισμοί της επόμενης μέρας. Με τη Λεπέν, μάλλον, συνταξιοδοτημένη.
Εντυπωσιακό ήταν το ποσοστό του Μελανσόν, που αποτελεί έναν «λαφαζανικού» τύπου αριστερό. Σαφώς, ένας εθνικιστής ηγέτης θα έπρεπε να απευθυνθεί και σε αυτό το εκλογικό κοινό και να αντλείσει υποστήριξη από σοσιαλιστικά εκλογικά στρώματα.
Πάντως, αν γνωρίζαμε ότι θα έπαιρνε τέτοιο ποσοστό ο Μελανσόν, και με την προϋπόθεση ότι η Λεπέν δεν θα νικήσει, ίσως και να μας άρεσε περισσότερο ένας δεύτερος γύρος ανάμεσα σε Μελανσόν και Μακρόν. Θα ανησυχούσαν πολύ περισσότερο οι πρεσβείες. Κι εμείς θα διασκεδάζαμε να βλέπαμε την εξάπλωση της νεο-μακαρθικής προπαγάνδας και στην Γαλλία. Γιατί εκεί θα έβρισκε ισχυρή αντίδραση και δεν θα ήταν τόσο εύκολο να αποκτήσουν έρεισμα νεοναζί υποστηρικτές του Ζελένσκι, του ουτσεκα και άλλα ωραία που ευδοκιμούν στην χώρα μας.
ΥΓ. Απάντηση του Σταμάτη σε μήνυμα που στάλθηκε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της λέσχης
Αγαπητέ φίλε, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Με τιμούν και με χαροποιούν ιδιαιτέρως. Ωστόσο, εφόσον θεωρείς ότι η γνώμη μου έχει σημασία, θα σου συνιστούσα να μην εκνευρίζεσαι με πρακτικές των υπανθρώπων της Δεξιάς που δρουν για να αλλοιώνουν συνειδητά το πεδίο της εθνικιστικής ιδεολογίας. Συνέχισε να διαβάζεις το ιστολόγιο της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Είναι τιμή για εμένα και για τους υπόλοιπους αρθρογράφους. Προσπάθησε, ταυτόχρονα, να υιοθετήσεις τα στοιχεία εκείνα του τρόπου σκέψης μας που θα σε βοηθήσουν να διαβάσεις κι εσύ με την κατάλληλη ματιά τα πολιτικά άρθρα και να αποκαλύψεις τις προθέσεις των αρθρογράφων που κρύβονται κάτω από επιχειρήματα. Αν το κάνεις θα μπορείς σύντομα να αντιλαμβάνεσαι και, στην συνέχεια, να αποφλοιώνεις την κάθε προβοκάτσια που θα σκαρφιστούν. Και, ασφαλώς, δεν θα χρειάζεσαι την δική μου κατεύθυνση.
Προς το παρόν, εφόσον μου το ζητάς, θα απαντήσω πολύ σύντομα στην ερώτησή σου υπό την μορφή υποσημείωσης στο μικρό άρθρο του ιστολογίου που αφορά τις γαλλικές εκλογές. Θα ανεβεί η απάντηση ως συνέχεια του εν λόγω άρθρου, μιας και το όλο θέμα που σε απασχολεί περιστρέφεται γύρω από τις γαλλικές εκλογές. Έτσι θα έχουν την ευκαιρία να την διαβάσουν και οι υπόλοιποι αναγνώστες.
Ας δούμε, λοιπόν, το κεντρικό επιχείρημα του blogger που σε εκνεύρισε. Υποστήριξε ο εν λόγω «νέο (ψευτο) εθνικιστής» αρθρογράφος ότι η υποψηφιότητα του Ζεμούρ ωφέλησε τον γαλλικό εθνικιστικό χώρο. Το επιχείρημά του βασίζεται στην εξής υπόθεση. Ορισμένες φορές, όταν εμφαζίζονται περισσότερα κόμματα παρομοίων ιδεολογικών αρχών που κατεβαίνουν στις εκλογές, αυξάνεται και το εκλογικό ποσοστό του ιδεολογικού χώρου που εκπροσωπούν. Γιατί τα κόμματα αυτά μπορεί να διαθέτουν έναν κοινό πυρήνα ψηφοφόρων που θα διασπαστεί. Ταυτόχρονα, όμως, μπορούν να απευθυνθούν ευκολότερα και σε κάποιες εκλογικές ομάδες των παρυφών του ιδεολογικού τους χώρου. Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα. Ένα συντηρητικό εθνικιστικό κόμμα θα μπορούσε να προσελκύσει κάποιες εκλογικές ομάδες με εκκλησιαστική παιδεία ενώ ένα πιο ριζοσπαστικό εθνικιστικό κόμμα θα μπορούσε να προσελκύσει ορισμένες ομάδες νεολαίων εθνικιστών metalheads. Τόσο η νεολαίοι της εκκλησίας όσο και οι metalheads, θα ενσωματώνονταν σε εθνικιστικές εκλογικές δομές, πράγμα που δεν είναι σίγουρο ότι θα συνέβαινε αν υπήρχε ένα κόμμα στο οποίο θα έπρεπε να βρουν κοινή στέγη. Πότε, όμως, αποδίδει καρπούς αυτή η μέθοδος και τι παρέλειψε να αναφέρει ο νεοδεξιός blogger;
Το παραπάνω σχήμα στρατηγικής ενός πολιτικού χώρου μπορεί να αποδώσει καρπούς όταν υπάρχουν κόμματα ή οργανώσεις με ιστορία, με συνέχεια και με σοβαρές δομές, ικανά να διαμορφώσουν ιδεολογικές κατευθύνσεις και να οργανώσουν την πολιτική εκπαίδευση της επιχειρηματολογίας των υποστηρικτών τους. Αντιθέτως η στρατηγική της καθόδου διαφορετικών κομμάτων ή υποψηφίων των ίδιων ιδεολογικών αρχών σε μια εκλογική μάχη δεν αποδίδει τίποτα και προκαλεί μόνο προβλήματα όταν εκείνοι (ή κάποιοι από εκείνους) που συμμετέχουν στις εκλογές είναι περιστασιακοί και κινούνται με την λογική της δημοσιογραφικής επικαιρότητας. Η περίπτωση του Ζεμούρ δείχνει να αποτελεί ακριβώς αυτό. Μένει να διαπιστώσουμε αν θα μας διαψεύσει ή όχι. Για να το κάνει πρέπει να δώσει συνέχεια στο εγχείρημά του, να διαμορφώσει μια οργανωτική δομή για τους υποστηρικτές του και να συνεχίσει να δίνει την μάχη για τις ιδέες του ως πολιτικός και όχι μόνο ως δημοσιογράφος σχολιαστής. Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο θα φανεί ότι, συνειδητά ή ασυνείδητα, ο Ζεμούρ έπαιξε τον ρόλο του λαγού στο εκλογικό σενάριο που είχαν μαγειρέψει, εκ των προτέρων, τα εστιατόρια της φιλελεύθερης εξουσίας.
Ωστόσο το συνολικό επιχείρημα του blogger φρονώ ότι χωλαίνει και σε άλλα σημεία. Το θετικό πρόσημο στην διαπίστωση ότι ο μετριοπαθής λόγος της Λεπέν προσέλκυσε «σοβαρούς», μετριοπαθείς ψηφοφόρους, που υπερασπίζονται την διατήρηση του οικοδομήματος της Ε.Ε, οδηγεί στο εξής κομβικό συμπέρασμα: Αν ένα εθνικιστικό κόμμα αντλεί υποστήριξη από αυτούς που υποστηρίζουν το μόρφωμα του Μάαστριχτ τότε μάλλον η ηγεσία του κάτι έχει μπερδέψει στο ιδεολογικό πεδίο. Το ίδιο και οι bloggers που το αναπαράγουν. Γιατί ακόμη και αν η μεταμοντέρνα ιστορική περίοδος που διανύουμε να αποτελεί την επιτομή του χαοτικού ανακατέματος των ανόμοιων στοιχείων, εθνικιστές που να υπερασπίζονται τον θεσμό ο οποίος, σε επίπεδο διοίκησης, απομυζά την εθνική τους ανεξαρτησία και, σε επίπεδο κουλτούρας, διαλύει την εθνική τους ταυτότητα, ακόμη και στην μεταμοντέρνα συνθήκη, απλά ΔΕΝ υπάρχουν.
Τέλος η προτροπή να δοθεί η πολιτική μάχη για να σωθεί η φυλετική υπόσταση των Ευρωπαίων, συνδυασμένη με την υποστήριξη μιας, υποτιθέμενα διαφορετικής και προστατευτικής προς την λευκή ευρωπαϊκή φυλή, Ευρωπαϊκής Ένωσης, θυμίζει το ΚΚΕ εσωτερικού αλλά από την Δεξιά μεριά του ιδεολογικού χάρτη. Μόνο που οι Τζήμεροι, οι Κρανιδιώτηδες και οι περισσότεροι ΓΤΠδες (ασφαλώς και υπάρχουν ανάμεσα στους τελευταίους πολλές εξαιρέσεις που δεν τους αφορά αυτό το σχόλιο) δεν φαίνεται ότι θα γίνουν ποτέ τόσο δημοφιλείς όσο ο Κύρκος ή Τσίπρας.
Καταληκτικά, καλέ φίλε, πίσω από τέτοια άρθρα να έχεις στο νου σου ότι κρύβεται ο στόχος του βαθύτερου σχεδιασμού της φιλελεύθερης εξουσίας. Να αλλοιώσει την εθνικιστική ιδεολογία σε μια συρραφή ενός ρητορικού ραστιστικού φιλοευρωπαϊσμού με τις χυδαίες κοινωνικές και απάνθρωπα οικονομικές πρακτικές του φιλελεύθερου κεφαλαίου. Όσο ο Θεός έχει καλά στην υγεία τους τα μέλη της λέσχης μας, να είσαι σίγουρος ότι αυτή η μεθόδευση θα αποκαλύπτεται και θα ότι θα δίνονται οι πρέπουσες απαντήσεις. Χρειάζεται, όμως, να τολμήσετε και οι αναγνώστες την επαφή με την πολιτική ανάλυση. Όσοι τουλάχιστον έχετε αυτή την όρεξη και την ικανότητα. Χρειάζονται περισσότερα ιστολόγια, περισσότερη δράση, περισσότερα μέλη στις συλλογικότητες.
Πνεύμα του νεκρού Λεμούριου άκουσε τις βουλές μας. Ο Σταμάτης και οι υπόλοποι αρθρογράφοι του ιστολογίου (εμείς οι "γεννειοφόροι βλάχοι", όπως μας αποκαλείς) γράφουμε πάντα με ξεκάθαρο τρόπο αυτά που εννοούμε. Δεν τα καταλαβαίνεις γιατί μαζί με το σώμα έχει πεθάνει και ο νους σου. Ένα μικρό σκοτεινό μέρος του μυαλού σου αρνείται να αποδεχτεί το θάνατό σου και σε αναγκάζει να βολοδέρνεις στον κόσμο των ζωντανών.
Δεν παίρνουμε το μέρος του ενός ή του άλλου γιατί δεν αποφασίζουμε αποδεχόμενοι την υπαγωγή μας σε εξωτερικά μέτρα. Το μέτρο της κρίσης μας είμαστε εμείς. Πως, λοιπόν, θες να υποστηρίξουμε ως οπαδοί την Ουκρανία ή την Ρωσία, τον Μπάιντεν ή τον Τραμπ, την Λεπέν ή τον Μακρόν, εφόσον σε τίποτα από αυτά δεν εμπλεκόμαστε;
Πρόκειται για μια στάση της αριστοκρατίας των ιδεών. Πρόκειται για μια νοοτροπία της ελίτ των αξιών. Που δεν έχει οικονομικά γνωρίσματα ή συγκεκριμένη κοινωνικά προέλευση. Μια αριστοκρατία των ιδεών για την οποία ο Καρλάιλ μας δίδαξε ότι σχηματίζεται απ' όλο το έθνος και κυρίως από τον λαό. Γι αυτό τα νεκρά κύτταρα των Δεξιών εγκεφάλων δεν μπορούν να την συλλάβουν.
Η Δεξιά και η Αριστερά είναι για τους νοητικά,αισθητικά και πολιτικά ασθενείς. Η ουσία βρίσκεται πέρα από αυτές.
Κατά τα άλλα, υπομονή. Πλησιάζει η Μεγάλη Παρασκευή. Θα ανάψουμε κερί εις την αιωνία σου μνήμη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ψήφοι ανά ηλικιακή ομάδα:
https://i.postimg.cc/jj9v6wMh/FB-IMG-1649654464605.jpg
όλη η γαλλική νεολαία με Μελανσόν. Με Μακρόν τα παππούδια.
Ένα από τα χθεσινά σχόλια ήταν δικό μου, αλλά ξέχασα να το υπογράψω. Επιτρέψτε μου να αραδιάσω και εδώ μερικές σκέψεις εν τάχει.
Με δεδομένο τον πολυκομματικό χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος της Γαλλίας, όσο η, νεογκωλική πλέον, Λεπέν βάζει νερό στο κρασί της τόσο θα αφήνει κενό στα "ακροδεξιά" της, με κίνδυνο να την υπερφαλαγγίζει ο κάθε τυχάρπαστος. Και εδώ τίθεται το ερώτημα... Είναι αποδοτικότερο το σύστημα Μπερλινγκουέρ/ιστορικός συμβιβασμός, δλδ ένα ιδεολογικά μπασταρδεμένο 25-30%, ή είναι τιμιότερο ένα συμπαγές και καθαρό 4-5% αλα ΚΚΕ; Για έναν που δεν πιστεύει σε σταδιακές αλλαγές μέσω κοινοβουλίου δεν είναι εύκολη απάντηση.
Το θετικό στοιχείο της αναμέτρησης είναι ότι οι Γαλλικές ελίτ κατεβαίνουν με το πραγματικό τους πρόσωπο χωρίς περαιτέρω φτιασίδια. Παράτησαν τόσο τους κεντροδεξιούς ζητωπατριωτισμούς όσο και τις σοσιαλδημοκρατικές φανφάρες του παρελθόντος και βρίσκουν στον Νεκρόφιλο την πραγματική τσογλανίστικη εικόνα τους. Καλό είναι η αντιπαράθεση να γίνεται στα ίσα. Btw κάτι ανάλογο γίνεται και στην Ελλάδα με τους αλήτες της νδ.
Ο Μελανσόν δεν μπορεί παρά να θεωρείται η ευχάριστη έκπληξη της αναμέτρησης. Αν και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο διατηρεί το αρχικό λαικοαριστερό/εργατίστικο προφίλ του (το γυρίζει σταδιακά στη μεταμοντέρνα ρητορική του climate change και του wokeness), εγώ θα τον ψήφιζα στον Α' γύρο... Χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι η μεταλλαγμένη Αριστερά δεν έχει καταστεί ταμπέλα άνευ νοήματος. Αλλά, τουλάχιστον στη Γαλλική της εκδοχή, παραμένει στα χαρτιά η πλέον αντι-νατοική δύναμη.
Στη τελευταία παράγραφο λέτε μεγάλες αλήθειες. Δεν απέχουμε πολύ από το σημείο που η πουτινική ακροδεξιά θα εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Όλος ο εθνοκάτι χώρος θα ευθυγραμμιστεί με την πρεσβεία. Ήδη στην Ευρώπη αυτό γίνεται, και η φάση είναι ότι όσο πιο ακραίο είναι ένα κίνημα/οργάνωση τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να κλίνει προς Ζελέ. Στη θεαματική κοινωνία τα σύμβολα και οι ταμπέλες είναι δυνατότερα από τα λογικά επιχειρήματα... Ελπίζω να παραμείνει μια μαγιά σκεπτόμενων ανθρώπων (από όλες τις μεριές και τις κατευθύνσεις) που να μη μασήσουν.
C
Αυτή η "γαλλική" νεολαία του Μελανσόν, τι ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ προελεύσεως είναι ;;;
Ποιο ποσοστό ψήφων του Ζεμούρ πιστεύετε πως θα καρπωθεί τελικώς η Λεπέν ;;;
Ποιος μπορεί να απαντήσει στο δεύτερο ερώτημα που θέτεις; Μόνο οι αστρολόγοι. Θα τα δούμε και μετά μπορούν να γίνουν αναλύσεις. Η πρόβλεψη είναι πέρα από την πολιτική ανάλυση.
Στο θέμα της φυλετικής προέλευσης των ψηφοφόρων δεν έχουμε ακριβή στοιχεία. Συνήθως στα εθνικιστικά κόμματα το 90-95% είναι οι αυτόχθονες Γάλλοι και ένα 5 με 10% απόγονοι αποίκων.
Στα του Μελανσόν δεν έχουμε εικόνα. Αν έχει κάποιος στοιχεία, ας βοηθήσει.
μετά από αυτό ο Ιανός αύξησε το επίπεδο νοσηλείας του σε γνωστό ίδρυμα στην είσοδο της αττικής
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εννοείς μετά το άρθρο εδώ ή μετά το μπλιτζκριγκ που έπαθε στο κέντρο;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Αν εννοείς το mail στο οποίο απάντησε ο Σταμάτης αφορούσε άρθρο του "πανουργούση". Αυτός εκνεύρισε τον αναγνώστη.
Αν η απάντηση του Σταμάτη αφορά και τον Ιανό ή άλλους νεοδεξιους,ακόμη καλύτερα.
Τι γνώμη έχετε για τις σύγχρονες σχολές ρητορικης και αντιπαραθεσης-ντιμπειτ στην εποχή μας ; Αξίζουν παρακολούθησης ή μπα; (δεν μιλω για την κιτς φιέστα της ελληνικής αγωγής του αδωνι αλλά κυρίως τις πανεπιστημιακές ερασιτεχνικές προσπάθειες)
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν το έχουμε ψάξει το θέμα. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχουμε ιδέα τι γίνεται με αυτά τα θέματα.
Πάντως είμαστε εξαρχής επιφυλακτικοί και μόνο που διαβάσαμε το περιεχόμενο των θεματικών που έγραψες. Όπως γενικότερα είμαστε επιφυλακτικοί με τις σχολές δημιουργικής γραφής και άλλες τέτοιες παπατζες. Κάποια πεδία που έχουν τεχνικό υπόβαθρο χρειάζονται διδαχή από σχολή (πχ συγγραφή σεναρίων, σκηνοθεσία, φωτογραφία κλπ). Η λογοτεχνία δεν χρειάζεται.
Η μελέτη της ρητορικής αντιπαράθεσης, που αναφέρεις, εντάσσεται στην πολιτική επικοινωνία (στην ανάλυση λόγου κλπ), αν το δούμε ως κλάδο της πολιτικής επιστήμης. Τώρα αν κάποιοι επικοινωνιολόγοι στήνουν τέτοια σεμινάρια, υποθέτουμε ότι έχει να κάνει με το ποιος τα οργανώνει. Κάποια θα είναι καλά κάποια όχι και τόσο.
Αν θες την γνώμη μας για συγκεκριμένα σεμινάρια γράψε μας ποια εννοείς, μήπως γνωρίζουμε τους οργανωτές τους για να σου πούμε πως τα βλέπουμε.
Σαν σήμερα πριν ένα αιώνα (16-4-1922) υπογράφεται η συνθήκη του Ραπάλο, οικονομικής και αμυντικής συνεργασίας μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ, ενάντια στο σύστημα των Βερσαλλιών.
Τη χαιρέτισαν οι Γερμανοί εθνικομπολσεβίκοι όπως ο Karl Otto Paetel και ο Ernst Niekisch, ορισμένοι παλιοί εθνικο-συντηρητικοί (βισμαρκικοί) διπλωμάτες όπως ο κόμης Brockdorff-Rantzau, οι Γερμανοί Κομμουνιστές, και η ηγεσία του στρατού υπό τον Seeckt.
Την τορπίλισε η δυτικόδουλη πτέρυγα του γερμανικού καπιταλισμού πρώτα υπογείως (τον καιρό της Βαϊμάρης, όπως φαίνεται από αποχαρακτηρισμένη έκθεση του Σοβιετικού στρατιωτικού ακολούθου στο Βερολίνο Józef Unszlicht προς τον Στάλιν στις 31-12-1926) και μετά επισήμως στον καιρό του ζωγράφου.
Σήμερα ξαναγίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ.
Για ένα χιλιόχρονο Γερμανο-Ρωσικό Imperium!
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σωστή η ιστορική αναδρομή.
Στα της πολιτικής πρότασης για ένα υποτιθέμενο γερμανορωσικό imperium, δεν θα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στα της ελληνικής περίπτωσης;
Η Ελλάδα τι ρόλο θα έχει σε αυτό;
Επιπλέον, μην ξεχνάμε παιδιά και τον ιδεολογικό παράγοντα. Εμείς μπορεί να το θεωρούμε αυτονόητο. Όχι όμως και όλοι οι αναγνώστες που μας διαβάζουν. Η σύγκλιση ευρωπαϊκών δυνάμεων, όπως η Ρωσία και η Γερμανία που αναφέρεις ή και άλλων, πρέπει να γίνει υπό την προϋπόθεση της ρομαντικής αντιδιαφωτιστικής ιδεολογίας. Όχι απλά ως μια απτή ενεργειακή και γεωπολιτική συμφωνία.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Βλέπω ότι ο ρωσοφοβικός λόγος των δυτικών φιλελέ σήμερα ξεπερνά σε κυνισμό αυτόν του Ρόζενμπεργκ.
Ο Ρόζενμπεργκ έλεγε στις 20-6-1941:
"For the Russian soul has been torn in the struggle of the last 200 years. The original Russians are excellent artistic craftsmen, dancers and musicians. They have certain hereditary talents, but these talents are different from those of the Western people. The fight between Turgnjew and Dostejewsky was symbolic for the nation. The Russian soul found no outlet either way. If we now close the West to the Russians, they might become conscious of their own inborn, proper forces and of the area to which they belong."
Η (επίσης Γερμανίδα) αξιωματούχος της ΕΕ Florence Gaub έλεγε χτες:
“We should not forget, even if Russians look European, they are not European, in a cultural sense. They think differently about violence or death. They have no concept of a liberal, post-modern life, a concept of life that each individual can choose. Instead, life simply can end early with death. Russian life expectancy is quite low, as you know. It is 70 for men.”
Προσπερνώντας την άγνοια της ΕΕτζούς για το γεγονός ότι το προσδόκιμο ζωής των Ρώσων μειώθηκε ραγδαία λόγω της παλινόρθωσης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας επί Γέλτσιν, θα δώσω πάλι δίκιο στον Λούκατς, που έγραφε το 1952 ότι οι λίμπεραλ ελίτ της Δύσης έπεσαν πιο χαμηλά, στον κυνισμό και την προπαγάνδα, κι από τα χαμηλότερα έγκατα του χιτλερικού κυνισμού και προπαγάνδας:
"It is hard to believe, but true. Cold War ideology has entailed a drop in standards even in comparison with the Hitler era. One has only to compare Hans Grimm with Koestler, or Rosenberg with Burnham."
Και πού να έβλεπες, ρε Γκέοργκ, τους σημερινούς. Ακόμα και ο neocon τσαρλατάνος Μπάρναμ, που τον κατέταξες σωστά σε χαμηλότερο πνευματικό επίπεδο από τον Ρόζενμπεργκ, θα σου φαινόταν μίξη Αριστοτέλη-Χέγκελ μπροστά στους σημερινούς ιδεολόγους του "ελεύθερου" κόσμου...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ποιο επίκαιρη από ποτέ; Κάτι τέτοιο θα προυπέθετε μια τεράστια στροφή του καθεστώτος και της κοινής γνώμης της σημερινής ψευδογερμανίας ή (χτύπα ξύλο) το Κρεμλίνο να συνθηκολογήσει και να επιστρέψει στην εποχή Γέλτσιν. Και τα δυο σενάρια (ειδικά το πρώτο) μοιάζουν απίθανα.
Δηλαδή επι κομμουνισμού το προσδόκιμο ζωής των λαών ανέβηκε;
Ναι κουτοπόνηρε ανώνυμε, όχι απλά ανέβηκε το προσδόκιμο ζωής των Ρώσων και των Ουκρανών επί ΕΣΣΔ, αλλά υπερδιπλασιάστηκε (από τα 32 χρόνια (!) που βρισκόταν το 1913 στα 70 χρόνια το 1991). Ξέρεις πότε έπεσε κάτω από τα 70; Τότε που κυβέρνησαν τη Ρωσία τα κατοικίδια της Θάτσερ σαν τον Γκαϊντάρ, τον Τσουμπάις, τον Νεμτσόφ και τον μπεκρούλιακα Γέλτσιν.
Βλέπε για να μαθαίνεις:
https://www.statista.com/graphic/1/1041395/life-expectancy-russia-all-time.jpg
Το ίδιο και στην Ουκρανία, στα 90s που φύγαν τα κακά κουμούνια και ήρθαν πίσω οι καλοί Μπαντερίστας από το Αμέρικα, από τα 70 έπεσε στα 64 το προσδόκιμο ζωής των Ουκρανών:
https://i0.wp.com/multipolarista.com/wp-content/uploads/2022/04/life-expectancy-Russia-Ukraine.jpg?w=828&ssl=1
Και όπως βλέπεις, αυτοί που το ξανανέβασαν ήταν ο Πούτιν και ο Γιανουκόβιτς, αυτούς δηλαδή που μισεί η αγαπημένη σου Δύση.
Θα μου πεις, κάτσε ρε μάγκα, δηλαδή για το ότι διπλασιάστηκε το προσδόκιμο από το 1917 ως το 1950, ευθύνεται σώνει και καλά το σοσιαλιστικό σύστημα υγείας; Θα μου πεις, και με καπιταλισμό το ίδιο δε θα γινόταν;
Και θα σου απαντήσει σε αυτή την ερώτηση το World Factbook της CIA (ξέρεις, αυτής που τόσο αγαπάνε τα εστιατόρια) του 1990:
"Arguments are made that even without the October Revolution, Russia would have seen an equivalent increase in life expectancy as that accomplished by the USSR. This notion is questioned by data showing life expectancy at 35 in Albania and 32 in China in 1949."
Για τον Ντοστογιέφσκι γιατί μυγιάστηκες εσύ; Δεν υπήρξε κομμουνιστής. Χριστιανός συντηρητικός και εθνικιστής υπήρξε. Αλλά και ουμανιστής, και με αυτό είχε πρόβλημα ο Ρόζενμπεργκ, δεν καταλαβαίνω γιατί εξανίστασαι που επισημαίνω την πλήρη αντιεπιστημονικότητα και τσαρλατανισμό της σκέψης του τελευταίου, ως προς πολλά θέματα αλλά και ως προς τον Ντοστογιέφσκι ειδικά.
Ρώσος αν είμαι ή αν πληρώνομαι; Για πες μου λίγο, οι διάφοροι του χώρου που εκστασιάζονται με όλη τη γερμανική σκέψη και μυθολογία και αναφέρουν συνεχώς Γερμανούς διανοητές, είναι μήπως Γερμανοί ή τους πληρώνει ο Σολτς; Απλά εσύ είσαι μεγαλωμένος σε ένα περιβάλλον (το ίδιο περιβάλλον με εμένα, το ελληνικό εννοώ) που έκανε την ιστορική επιλογή να κρατήσει αποστάσεις από τον ρωσικό πολιτισμό και να μείνει στην άγνοια ως προς αυτόν, και σου φαίνεται περίεργο που υπάρχουν Έλληνες που τον αγαπούν και τον μελετούν καθημερινά.
Μη χαλιέσαι, στο μέλλον θα συνεχίσεις να βλέπεις αναφορές στον μεγάλο πνευματικό θησαυρό που λέγεται ρωσικός και σοβιετικός πολιτισμός, και από μένα και από άλλα παιδιά της λέσχης. Και δεν πρόκειται να πάω σε κανέναν Περισσό, με τον Περισσό ταιριάζει η δική σου κουτοπόνηρη μουτσούνα, έχετε δύο κοινά: απεχθάνεστε τον αντίλογο όπως ο διάολος το λιβάνι, και τηρείτε ουδέτερη ισαποστάδικη στάση στο ουκρανικό. Και πάλι καλή σου μέρα, κουτοπόνηρε φίλε μου.
Ελάτε ρε παιδιά. Μην μαλώνετε χωρίς λόγο. Ανώνυμε, εφόσον του αρέσει ο συγκεκριμένος συγγραφέας δεν έχει νόημα να τον βρίζεις. Σημαντικός λογοτέχνης ήταν. Σε γενικές γραμμές δικός μας ιδεολογικά. Ο καθένας με τα γούστα του.
Κι εσύ Αντώνη μην τσαντιζεσαι. Στο διαδίκτυο, μέσα από ανώνυμα σχόλια, είναι εύκολο να γίνουν παρεξηγήσεις που στην πραγματική καθημερινότητα δεν θα υπήρχαν ή θα λύνονταν σε λίγα δευτερόλεπτα.
Γιατί ανεβάσατε τους τόνους; Συνέβη κάτι;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...τόνους εγώ δεν ανέβασα, το πιο βαρύ που του είπα είναι το κουτοπόνηρος (που είναι και αλήθεια στο κάτω-κάτω).
Αυτός με χαρακτηρίζει "πληρωμένο" εδώ και "ηλίθιο" στο ΜΚ. Εμένα βέβαια τιμή μου είναι να με βρίζουν κάτι τέτοιοι τύποι. Αν με επαινούσε θα ντρεπόμουν.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ρε Ανώνυμε, διαβάζεις Λούκατς και εξακολουθείς να έχεις τόσο αφελή, αντιδιαλεκτική σκέψη; Προφανώς, και δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ της φυλετικής πολιτικής των ναζιστών του μεσοπολέμου και του παγκοσμιοποιητικού δόγματος των σημερινών φιλελέδων.
Οι Ούρσουλες δεν επιδιώκουν το βιολογικό αφανισμό των "λαών της Ανατολής", ούτε έχουν θέμα με τις πολιτιστικές τους εκφάνσεις. Ίσα ίσα που ο Ντοστογέφσκι (μιας και το ανέφερες) κατέχει περίοπτη θέση στον παγκόσμιο Παρνασσό, κυρίως λόγω της τεράστιας εκτίμησης που χαίρει στην Ευρώπη (και όχι πχ στην Ινδία ή στην Κίνα). Το ίδιο και με το θέατρο του Τσέχωφ, τη μουσική του Τσαικόφσκι κτλ Επίσης, οι φιλελέφτ μια χαρά δέχονται μιλιούνια Ρώσων/Σλάβων μεταναστών, δίνοντάς τους μάλιστα και πολιτικά δικαιώματα. Η γεωπολιτική του Κρεμλίνου -τόσο επί Σοβιετίας όσο και επί Πούτιν- είναι το πρόβλημά τους.
Το ίδιο ισχύει και με την αντιμετώπιση του μουσουλμανικού κόσμου. Τα αντιδυτικά αραβικά καθεστώτα που αποτελούν αγκάθια στα πλευρά της παγκοσμιοποίησης είναι που φρικάρουν τους διεθνιστές. Κατά τ' άλλα, το ευρωπαική μάντρα είναι "οι μετανάστες καλοδεχούμενοι με τις μαντήλες και τις μπούρκες τους". Και αν κάνεις μια γύρα στα μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια, θα διαπιστώσεις ότι οι μισοί φοιτητές είναι Κινέζοι. Πρόσεχε, όχι Αμερικάνοι ασιατικής καταγωγής, αλλά Κινέζοι πολίτες, γόνοι ολιγαρχών, με τους οποίους κατά τ' άλλα η Ουάσιγκτον βρίσκεται σε αντιπαράθεση.
Να είμαστε λοιπόν σοβαροί στην κριτική μας και να μην το ρίχνουμε συνέχεια σε ένα απλοικό και ανιστόρητο reductio ad Hitlerum. Αυτό είναι ένδειξη ιδεολογικής φτώχειας.
Δεν υπάρχει καμία διαχρονική πανδυτική συνωμοσία κατά των σλαβικών εθνοτήτων. Αυτό θυμίζει οακκε από την ανάποδη.
Επίσης, όποιος δε ξενυχτάει στο youtube με σοβιετικά εμβατήρια δε σημαίνει ότι πληρώνεται από πρεσβείες.
Ο Σταμάτης είπε...Ρε μάγκες εφόσον συζητάτε βασισμένοι σε στέρεα επιχειρήματα, με ενδιαφέρουσες πηγές, για ωραία θέματα, είναι ανάγκη να υιοθετείτε φραστικά σχήματα ειρωνίας ή προσβολών;
Το σχόλιο θα ήταν εξαιρετικό και ανοίγει πεδίο ενδιαφέρουσας συζήτησης. Ποιος ο λόγος να το αποδυναμώνεις με το να χρησιμοποιείς χαρακτηρισμούς όπως ο "αφελής", που θα εκνευρίσει τον συνομιλητή σου και θα σου απαντήσει στο ίδιο ύφος;
Αφού βλέπετε ότι η λέσχη είναι ρατσιστική με την ανοησία και την σκοπιμότητα και ανεκτική με κάθε ψαγμένο παιδί, ασχέτως του πως προσεγγίζει τις θεματικές που το ενδιαφέρουν εφόσον είναι καλοπροαίρετο. Γιατί δεν δοκιμάζετε να το εκμεταλλευτείτε προκειμένου να γίνει ουσιαστικός διάλογος; Θέληση για έρευνα και μελέτη να υπάρχει και καλή προαίρεση. Τα υπόλοιπα έρχονται και τα συμπεράσματα θα προκύψουν από την συζήτηση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Έχεις δίκιο, αλλά ο χαρακτηρισμός πήγαινε στη διατύπωση ότι όποιος δεν είναι νοσταλγός της εσσδ είναι εγκάθετος της πρεσβείας. Ούτε πορωμένοι μλκκέδες δεν λένε τέτοια πλέον. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένας επιδοτούμενος αντικομμουνισμός με επίκεντρο αμερικανικά πανεπιστήμιο, ως απόνερο του ψυχρού πολέμου. Αυτό είναι άλλο όμως.
Κατά τ' άλλα, δε διαφωνώ με τα συμπεράσματα του λουκατσικού ανωνύμου, αλλά με τη μέθοδο κριτικής που ασκεί. Είμαι επιφυλακτικός με το reductio ad Hitlerum, έστω κι αν γίνεται με καλή προαίρεση. Το ξεκίνησαν οι μεταπολεμικοί φιλελεύθεροι για να καταστέλλουν οποιοδήποτε συντηρητικό κίνημα και σήμερα φτάσαμε στο σημείο ο καθένας να χαρακτηρίζει ναζί όποιον διαφωνεί με τις απόψεις του. Επί του θέματος, η Ούρσουλα δεν είναι Ρόζενμπεργκ, ούτε η Κάμαλα Χάρις είναι Χίμλερ. Υπάρχουν και πιο συνεκτικά επιχειρήματα εναντίον του παγκοσμιοποιητικού φιλελευθερισμού.
Ο/Η Σταμάτης είπε...Έτσι είναι. Με τον κατάλληλο τρόπο και με την σωστή διάθεση εξάγονται τα συμπεράσματα.
Συμφωνώ και εγώ με όσα γράφεις. Αλλά η όλη αντιπαράθεση πυροδοτήθηκε από το σχόλιο που έγραψε το παραπάνω παιδί, το οποίο ανέφερε για σπάσιμο αρχι@#ων και τα λοιπά. Αν ξεκινάμε με τέτοιους όρους τον διάλογο δεν θα βγάλουμε άκρη.
Πάντως ενημερώθηκα από τον Αντώνη ότι η αντιπαράθεση αποτελεί συνέχεια προηγούμενης, που αναπτύχθηκε στα σχόλια άρθρου του ΜΚ. Οπότε κατάλαβα, πάνω κάτω, τι συμβαίνει.
Στα δικά μας τώρα, η παρότρυνση για το ύφος που πρέπει να έχει ο διάλογος ισχύει προς άπαντες. Όταν μας τρολάρουν τότε ασφαλώς απαντάμε αναλόγως. Όταν μας βρίζουν ή γράφουν προβοκατόρικα, τους βρίζουμε και εμείς. Πρώτος που το κάνει είμαι εγώ. Στις ουσιαστικές συζητήσεις, όμως, δεν χρειάζεται ύφος επιθετικής αντιπαράθεσης. Θα χαθεί το νόημα του διαλόγου χωρίς λόγο.
Απο ΑντιΝατοικος:
Δικιο εχει ο ανωνυμος που λεει για την ρωσοφοβια των Ροζενμπεργκ και αλλων "Ε/Σ"... Και στο ΜΚ τα εγραψε σωστα...
Αν διαβασει κανεις τον "Μυθο..." του Ροζενμπεργκ θα διαπιστωσει οτι οι αντιεπιστημονικες αρλουμπες του χτυπανε "κοκκινο".... και να σκεφτειτε το οτι καποιοι "φυλετισται" καποτε, αυτο το βιβλιο το προτειναν σαν την πεμπτουσια του "ε/σ", σαν μια "βιβλο"....
Οι ιδιοι μαλιστα (οταν διαφωνεις μαζι τους) κατηγορουν τους αλλους για "μυωπια"... για το οτι δεν μπορουμε να κατανοησουμε την "ουσια" της "ιδεας"... επιμενοντας να αναπαραγουν αντιεπιστημονικες ασυναρτησιες του προηγουμενου αιωνα...
Τετοιου ειδους τυποι ηταν και αυτοι που οδηγησαν τοτες τον διανοητη Σπεγκλερ στην αυτοκτονια...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεν αυτοκτόνησε ο Σπενγκλερ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο αντιρωσισμός δεν αφορούσε μόνο τον Ρόζενμπεργκ, αλλά το σύνολο του επίσημου εθνικοσοσιαλισμού και φυσικά τον ίδιο το Χίτλερ. Ήδη στο mein kampf (που γράφτηκε πολύ πριν πάρει την εξουσία) υπάρχουν ολόκληρα κεφάλαια για την ανάγκη επέκτασης των "Αρίων" στην Ανατολή.
Όμως ο σημερινός αντιρωσισμός των ΗΠΑ και της Δύσης (όπως επίσης και ο αντικομμουνισμός του ψυχρού πολέμου) δεν έχει κάποια γραμμική σχέση με τον αντίστοιχο του μεσοπολεμικού εθνικοσοσιαλισμού. Δλδ οι Ρήγκαν, Ούρουλες κτλ δεν έγιναν αντιρώσοι διαβάζοντας τις φυλετικές αναλύσεις του Ρόζεμπεργκ και τις ομιλίες του Χίτλερ. Ούτε μπορούμε να τους αποδώσουμε ρατσιστικά και γενοκτονικά κίνητρα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με άλλο φαινόμενο. Δεν μπορούμε να τσουβαλιάζουμε τους Μογγόλους του 14αι, τον Ναπολέοντα, τον Φρειδερίκο της Πρωσίας, τον Χίτλερ και τον Ρήγκαν, επειδή όλοι αυτοί τα έβαλαν με τους Ρώσους.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Νομίζω πως γενικά η Λεπέν αντιπροσωπεύει έναν μετριοπαθή πατριωτισμό, ευρωσκεπτικιστικό και αντιδυτικό, σίγουρα ως προς την παγκοσμιοποίηση. Μένει όμως να αποδειχθεί αυτό αν επικρατήσει εκλογικά.
Ακόμη, πέρα από την εσωτερική πολιτική της, ποιες οι επιλογές ως προς την εξωτερική πολιτική και τις συμμαχίες;
Θεωρώ λαθεμένο, προσβλητικό ως ώρας τουλάχιστον, να χαρακτηρισθεί ως θηλυκός Καμμένος.
Το ίδιο και ο Μελανσόν, ίσως να μην είναι τόσο ακέραιος ως σοσιαλιστής όπως ο Λαφαζάνης.
Θα είχε ενδιαφέρον αν επικρατούσε η Λεπέν να κριθεί στην πράξη η αξία και η ακεραιότητά της, όπως και του Σαλβίνι και του Βίλντερς και του Βελόπουλου, και λοιπών αυτού του μετριοπαθούς χώρου, ως επικρατούντος μπλοκ στην ευρωπαϊκή ένωση.
Όμως το ότι δεν δίνεται η ευκαιρία σε τέτοιες προτάσεις να δοκιμασθούν και να κριθούν στην πράξη, δεν φταίνε ούτε εστιάτορες, ούτε Σορούληδες' φταίει η κακή βλακεία του ανθρώπου. Τι να λέμε τώρα.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν το γράψαμε υποτιμητικά το ότι φέρνει στον Λαφαζάνη ο Μελανσόν. Προκειμένου να καταλάβουν όσοι δεν έχουν επαφή με την γαλλική πολιτική σκηνή τι ύφους αριστερός είναι ο Μελανσόν τι αναφέραμε. Από την άλλη θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως υποτιμητική μια σύγκριση της Λεπέν και του Ορμπάν με τον Βελόπουλο. Έχει να κάνει με την οπτική του καθενός.
Προφανώς και στα των εκλογών θα ήταν για πολλούς λόγους προτιμότερο να νικήσει η Λεπέν. Όλοι όσοι εναντιώνονται στην παγκοσμιοποίηση αυτό θέλουν. Απλά επισημαίνουμε ότι ακόμα και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα έπρεπε να κρατήσουμε μικρό καλάθι.
Όσο για τον ελεεινό Σαλβινι δεν χρειάζεται να περιμένουμε κάτι. Τον είδαμε στην πράξη. Επικοινωνιακές φούσκες, πολλά λόγια και όλα αυτά για εκτόνωση του αντισυστημικού κοινού.
Τα εστιατόρια τα ξεσκεπάζουμε γιατί παίζουν τον ρόλο του δούρειου ίππου. Δεν έχουν σχέση με την μικρή δύναμη του εθνικιστικού χώρου. Αυτοί δουλεύουν για την αλλοίωση της ιδεολογίας εκ των έσω.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ακομα και αν η Λεπεν ήταν φαν της Βανδεα και της παλινορθωσης -που δεν ειναι- παλι δε θα μπορουσαμε να τη χαρακτηρισουμε 'αντιδυτικη'. Αντιφιλελευθερη μπορει.. Εκτος κι αν η δυση ταυτιζεται με το φιλελευθερισμο. Οσο για τον μετριοπαθή ζητωπατριωτισμο αυτος δοκιμαστηκε και μάλιστα στα μεγαλα μητροπολιτικα κέντρα με το Μπρεξιτ, τον Τραμπ, τον Τζονσον, οπως επισης και στο Βίζεγκραντ, την Αυστρια, την Ιταλια. Ολα αυτα μετρηθηκαν, ζυγιστηκαν και κριθηκαν δυστυχως ελλιπη. Τωρα αν εσυ θες και Βελοπουλο για να το σιγουρεψεις, ριξτου μια ψηφο δε χαλασε ο κοσμος. Κρατα ομως μικρο καλαθι..
Κανένας διάλογος και καμιά διαλεκτική (ούτε ηρακλείτεια, ούτε χεγκελιανή, ούτε λουκατσιανή ούτε καμία) με ξεπλένηδες Ουτσεκάδων σωματεμπόρων, Ουστάσι γενοκτόνων και Αζοφικών παιδοκτόνων.
Ο ρόλος τους στον "χώρο" είναι να αποδυναμώσουν τις όποιες γραμμές άμυνας των εθνικιστών απέναντι στον φιλελεύθερο Διαφωτιστικό καρκίνο, πίσω από κορώνες για "φυλετισμό" και γεωπολιτική "λευκότητας".
Όταν ξεσκεπάζονται ως αλβανολάγνοι και αμερικανοτσολιάδες, το γυρνάνε στη "σοβαροφανή" ρητορεία, αλλά την επόμενη στιγμή -ή ακόμα και την ίδια, σε άλλο μπλογκ- θα τους ξαναδείς να μιλάνε για "Αλβανούς αρβανίτες" (φαλμεραϋερισμός), για "βοσνιακό έθνος", για "ταταρομογγόλους" Ρώσους, για "ιμπεριαλιστές" Σέρβους, και να αναπαράγουν με "φυλετιστικό" (!) περιτύλιγμα όλη την κλιντονική-μπαϊντενική παγκοσμιοποιητική μούργα.
Με γκαρσόνια λοιπόν κανένας διάλογος και καμιά διαλεκτική. Μόνο τσάκισμα.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ο διάλογος με τέτοια πρόσωπα που περιγράφεις είναι το καλύτερο όπλο για να τους τσακίσει κανείς. Έλληνες είμαστε. Δεν φοβόμαστε τον διάλογο.
Δύο παρατηρήσεις: Α) Ο Φαλμεράυερ προώθησε την προπαγάνδα του εκσλαβισμού της Ελλάδας. Β) Δεν είναι τα γκαρσόνια ο πυρήνας που προωθεί το ξέπλυμα των ουτσεκάδων. Αυτό είναι άλλο δίκτυο. Όλα τα έχει ο μπαξές του χώρου. Πολλοί και φαινομενικά διαφορετικοί πυρήνες που αν σηκώσεις το μανδύα τους θα βρεις πράγματι τον φιλελεύθερο Διαφωτισμό στο βάθος.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μην μπερδεύουμε τον ηρωικό αγώνα της Ουστάσι για ελευθερία με την πράγματι ψεύτικη εθνική ταυτότητα του βοσνιακού "έθνους". Αλλο να μην είμαστε φανατικά αντισερβοι και αντιρωσσοι και άλλο να υποβαθμιζουμε ποιοτικές ομάδες και κινηματα της τρίτης θέσης όπως αυτό των Κροατών φασιστων, αντικαπιταλιστών και εθνικοσοσιαλιστών.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ποιοτικό δεν ξέρω αν γίνεται να το χαρακτηρίσω.
Ποιοτικό ιδεολογικά; Με ιδεολόγους τους Ante Starcevic και Mile Budak; Μα, αυτοί έφτιαξαν ιδεολογία που θεωρούσε ως κυριότερο φυλετικό εχθρό τους Σέρβους. Μια τέτοια ιδεολογία είναι καθαρός σωβινισμός (όπως και του Μπαντέρα που έθετε ως νούμερο ένα εχθρούς τους Πολωνούς και τους Ρώσους), μάλιστα επαρχιώτικου τύπου σωβινισμός.
Ποιοτικό στην πράξη; Με σύμπραξη με τους Βόσνιους μουσουλμάνους Χαντζάρ και με γενοκτονία των Σέρβων; Πάλι δυσκολεύομαι να βρω "ποιότητα" σε τέτοιου είδους πράξεις.
Ότι μεταπολεμικά οι Κροάτες ήταν πράγματι πολυπληθείς μέσα στο λεγόμενο τριτοθεσίτικο κίνημα (επειδή το Βατικανό τους έδωσε διαδρόμους διαφυγής σε Ισπανία και Λατινική Αμερική, και έτσι υπήρχαν περισσότεροι ζωντανοί Κροάτες Ουστάσι από ό,τι Σέρβοι Τσέτνικ ή Ούγγροι Σαλασικοί ή Ρουμάνοι Σιδηροφρουροί) είναι γεγονός, αλλά όταν ήρθε η ώρα να ξαναπολεμήσουν, τους καπέλωσε ο γερμανόδουλος Τούτζμαν, και σήμερα το -δυνατό και πολυπληθές κατά τα άλλα- κροατικό εθνικιστικό κίνημα, δεν αποτελεί παρά έναν επιπλέον βραχίονα του νατοϊκού κρατικού σχηματισμού της Κροατίας (όπως ο ακόμα πιο πολυπληθής ουκρανικός εθνικισμός αποτελεί, δυστυχώς, βραχίονα του δυτικόδουλου κρατικού μηχανισμού της Ουκρανίας). Οπότε, δε μου λέει κάτι το ότι είναι πολυπληθείς. Το πλήθος και η δύναμη σε ένα κίνημα είναι θετικά όταν στρέφονται ενάντια στο σύστημα. Όταν το κίνημα καπελώνεται από το σύστημα, το πλήθος και η δύναμη γίνονται όπλα του συστήματος.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Απο ΑντιΝατοικος:
Πολυ σωστα εγραψες ανωνυμε ως προς τους διαφορους σωβινισμους που ριχνουν νερο στον μυλο της διχονοιας των ευρωπαικων λαων, προς οφελος του αμερικανικου πλανητικου ιμπεριαλισμου. Ο ιδιος ιμπεριαλισμος ειναι που εκμεταλλευεται και τα διαφορα ιδεολογηματα (-ισμοι) ως εργαλεια, αναλογως την περισταση. Αυτο δεν μπορουν να το κατανοησουν διαφοροι του "χωρου" με αποτελεσμα να λειτουργουν προβοκατορικα, θελημενα η μη! Ενα παραδειγμα ειναι και το ουκρανικο, οπου εκει "ξεβρακωθηκαν" πολλοι και διαφοροι, προβοκατορες αλλα και βλακες....
Υ.Γ: Για αλλη μια φορα τα συγχαρητηρια μου στην ΦΛΕΦΑΛΟ για την ποιοτητα των κειμενων στο site αλλα και την ποιοτητα του διαλογου στα σχολια...
Υ.Γ2: Επισης καλο θα ηταν να βαζουν ολοι ενα ψευδωνυμο για να γινεται καλυτερος ο διαλογος...
Ευχαριστούμε αντι-νατοϊκέ.
Μια παρατήρηση μόνο. Υπάρχουν -ισμοί που ο ιμπεριαλισμός δεν θα κατακτήσει και δεν θα εργαλειοποιήσει ποτέ. Είναι οι δικοί μας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τώρα αντελήφθην. Οι νεοναζί του Ρόζενμπεργκ στους οποίους αναφέρεστε είναι οι 5 ψυχοπαθείς με τα κάδρα του Χίτλερ και όχι οι λίμπεραλ αντιρώσοι της Καθημερινής. Τότε σύμφωνοι 100%, αλλά εσείς τι ακριβώς περιμένατε από περιθωριακούς λοβοτομημένους που πασάρουν ένα αηδιαστικό μίγμα μεταμοντέρνου νεοχιτλερισμού με νεοεποχίτικες θεοσοφιστικές μπούρδες πασπαλισμένο με ευρωατλαντική γραμμή; Αυτοί στην καλύτερη επιβεβαιώνουν το χολυγουντιανό στερεότυπο του παρακμιακού νεοναζισμού, στην χειρότερη είναι βαλτοί. Αλλά μήπως έχει υπάρξει ποτέ αντισυστημικό νεοναζιστικό κίνημα για να υπάρξει τώρα;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεύτερη επισήμανση: Οι ψευτοχιτλερικοί δεν είναι απαραίτητα υμνητές του Ρόζενμπεργκ. Χωρίζονται και αυτοί σε επιμέρους κατηγορίες.
Όσον αφορά τους θαμώνες του εστιατορίου τον τελευταίο καιρό έχουν πετάξει τις μάσκες και υποστηρίζουν ανοιχτά το ΝΑΤΟ και τη Νέα Δημοκρατία. Δεν θυμόμαστε να αναφέρθηκαν ποτέ με εμμονή στον Ρόζενμπεργκ. Πιο πολύ στις θέσεις του Στόκου κινούνται, αλλά τις ανακατεύουν με Hollywood nazi gadgets.
Με τον Ρόζενμπεργκ, τον Λιστ κλπ καταπιάνονται κάποιοι γνωστοί παπαρολόγοι που πιστεύουν στον θεό Άβαταρ κλπ. Γκαρσόνια δεν θα τους λέγαμε, πιο πολύ για πελάτες των εστιατορίων μας κάνουν.
Υπάρχουν, όμως, και άλλοι που εστιάζουν στον Ρόζενμπεργκ, στον Λιστ κλπ και έχουν κάδρα του Χίτλερ, όπως γράφεις, που όμως δεν έχουν ουσιαστικά σχέση με αυτά τα δίκτυα. Μπορεί να διαφωνούμε, μπορεί να μην αρέσει σε ορισμένους ο τρόπος σκέψης τους αλλά αυτοί δεν είναι βρώμικοι. Είναι καθαροί αλλά απλώς υιοθετούν αυτή την ιδεολογική γραμμή.
Είναι πολλά τα παρακλάδια του χώρου, επαναλαμβάνουμε. Δεν είναι αποκλειστικά ιδεολογική η τομή ανάμεσα σε ρομαντικούς
-στρασερικούς- δραγουμικούς κλπ που να είναι όλοι καθαροί και σε χιτλερικούς που να είναι όλοι πράκτορες. Υπάρχουν και ενδιάμεσες περιπτώσεις. Για παράδειγμα υπάρχουν κάποιοι μη στρασερικοί ε/ς που δεν έχουν σχέση με γκαρσόνια και πράκτορες. Ενώ υπάρχουν τύποι όπως ο Ιανός που μπορεί να το παίξει δραγουμικός ενώ την ίδια ώρα συνδέεται με τους ίδιους Δεξιούς που τροφοδοτούν με ιδέες για προβοκάτσιες τα χιτλερικά γκαρσόνια.
Θέλει προσοχή το θέμα. Οι βαλτοί μπορεί να εμφανιστούν με διάφορα προσωπεία. Όμως ρομαντικό προσωπείο δεν μπορούν να φορέσουν. Γιατί δεν υπάρχει. Όταν μπαίνουν στον Ρομαντισμό δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα. Είναι εκτεθειμένοι από παντού.
Αντισυστημικά κινήματα όπως αυτά που αναφέρεις υπήρξαν. Για παράδειγμα οι skinheads των '70s-'80s.
Εννοείται ότι υπάρχουν ιδεολόγοι και καλοπροαίρετοι εθνικοσοσιαλιστές, όπως και αριστεροί και ακροδεξιοί ακόμα. Όπως επίσης υπάρχουν και βαλτοί που μοχλεύουν σε όλο το πολιτικό φάσμα. Στην αριστερά να δεις τι γίνεται. Πάντως τον Ιανό (αν είναι αυτός που κατάλαβα) ποτέ δεν τον είδα ως ρομαντικό. Ψυχροπολεμικό αντικομμουνισμό πάει να πουλήσει και εθνικοφροσύνη των 50ς σε περιτύλιγμα alt-right. Αν μάλιστα, εκτός από κυνικός ψιλικατζής ιδεών, είναι και φυτευτός, ακόμα χειρότερα...
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Συνολικά ρομαντικός ο Ιανός δεν θα μπορούσε να το παίξει γιατί δεν έχει τις απαιτούμενες γνώσεις και την ανάλογη αισθητική. Γι' αυτό γράψαμε ότι ακόμα δεν μπορεί να πλησιάσει κανείς βαλτός τον Ρομαντισμό. Χρειάζεται πολύς χρόνος για να τον μάθουν. Και πάλι, αν δεν τον αφομοιώσουν δεν θα βγει εύκολα η προβοκάτσια. Το κακό για αυτούς είναι ότι ο Ρομαντισμός δεν αφομοιώνεται από κάποιους που δεν είναι ρομαντικοί. Γιατί δεν είναι ιδεολογία. Είναι κοσμοθεώρηση από την οποία γεννήθηκαν οι ιδεολογίες που ενδιαφέρουν εμάς και τρομάζουν κράτος και παρακράτος. Πώς να πλησιάσουν ένα τόσο πολυσχιδές πεδίο;
Επιπλέον πολλοί στον εθνικιστικό χώρο είναι τόσο βλάκες, ώστε να νομίζουν ότι αν παραδεχτούν αυτό που γνωρίζει η υπόλοιπη υφήλιος, ότι δηλαδή η ιδεολογία που υποστηρίζουν - ή και υποστηρίζουμε- έχει τις θεωρητικές καταβολές της στον Ρομαντισμό, θα είναι σαν να δίνουν πόντους αναγνώρισης στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Θεωρούν ότι έχει ταυτιστεί ο όρος Ρομαντισμός με εμάς και φοβούνται ότι θα μας προσφέρουν έμμεση διαφήμιση αν παραδεχτούν το αυτονόητο. Είναι και αυτός ένας λόγος, πέρα από την σκοπιμότητα των εστιατορίων- πρακτόρων που σκοπεύει στην αλλοίωση της ιδεολογίας, για τον οποίο, προς το παρόν, ο Ρομαντισμός αποτελεί ασπίδα απέναντι σε όλη την πλέμπα.
Ο Ιανός λοιπόν ρομαντικός δεν θα μπορούσε να το παίξει. Δοκίμασε να το παίξει σκέτα δραγουμικός (άνευ του ρομαντικού υποβάθρου). Τώρα το τι είδους δραγουμικός θα μπορούσε να είναι ένας οποίος αγνοεί πλήρως τι είναι ο Ρομαντισμός, μπορούμε να το φανταστούμε. Παρόλα αυτά στην χώρα μας ευδοκιμεί η άγνοια των πολιτικών ιδεών. Έτσι για αρκετό καιρό πολλοί έφαγαν το τυράκι και πίστεψαν ότι αυτός ο τύπος ήταν πραγματικά θιασώτης των ιδεών του Δραγούμη. Το ίδιο έχει συμβεί και με παλαιότερα Δεξιά σαπάκια. Τον έχουν καπηλευτεί συστηματικά οι Δεξιοί τον Ίωνα.
Τι ακριβως καπηλεητηκαν οι δεξιοι αφού ο ίδιος ο Δραγούμης ανήκε στην δεξια βασιλοφρονο παράταξη της εποχής..
Καταρχάς ο Δραγούμης ήταν ένας από τους συνεργαζόμενους πολιτευτές. Δεν ανήκε σε καμία μεγάλη παράταξη της εποχής. Ως βουλευτής κατέβηκε ανεξάρτητος. Η πιο ενεργή συμμετοχή του στην παράταξη των βασιλικών έγινε κατά την επιστροφή του από την εξορία. Και πάλι ως αυτόνομος παίκτης ενός χαλαρά συνδεδεμένου δικτύου αντιβενιζελικών.
Δεύτερον συνεργάστηκε με τους βασιλικούς του Κωνσταντίνου. Του βασιλιά με τις εμφανείς συντηρητικά εθνικιστικές και αντιδυτικές τάσεις. Ο Κωνσταντίνος και ο Όθωνας ήταν οι μοναδικοί βασιλείς της Ελλάδας με τέτοιες θέσεις. Μην τους ανακατεύεις γενικόλογα στην παράταξη της βασιλικής ελλαδικής Δεξιάς.
Θυμάσαι τι έγραφε για τον βασιλέα Γεώργιο ο Ίωνας; Αν όχι για ψάξε λίγο. Ο διανοητής που έγραψε τόσο ειρωνικά και αντι-βασιλικά σχόλια για τον επικεφαλής του τότε ελληνικού κράτους είσαι σίγουρος ότι μπορεί να καταταχθεί έτσι γενικόλογα στους Δεξιούς και τους βασιλικούς; Ας είμαστε σοβαροί.
Τέλος μετά την καταστροφή του '22 και οριστικά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ο όρος Δεξιά χρησιμοποιείται από την παράταξη (επιμέρους κομμάτων) που ταυτίστηκε με την ραγιαδική συμπεριφορά στις επιταγές του φιλελεύθερου δυτικού παράγοντα και (μετά τον πόλεμο) του ΝΑΤΟ. Δεν είναι άρτια η χρήση του όρου αν δεν συνοδεύεται από χρονικές και ιδεολογικές διευκρινήσεις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο Κωνσταντίνος σίγουρα ήταν συντηρητικός, σίγουρα διαπνέονταν από εθνικιστικές ιδέες και είχε εθνοκεντρική εξωτερική πολιτική αλλά... από που και ως που ήταν αντιδυτικός; Είναι γνωστό ότι θαύμαζε το πρωσικό σύστημα και μάλιστα σπούδασε στην Χαιδελβέργη. Ο γερμανικός κόσμος δεν είναι δύση; Εκτός και αν εννοείτε ότι με την ουδετερότητα απέρριπτε συνολικά τη δύση (και τον φιλελευθερισμό των αγγλογάλλων και τον αριστοκρατικό συντηρητισμό των κεντρ. δυνάμεων) προς όφελος μιας "ελληνικής ιδιαιτερότητας". Αλλά νομίζω η ουδετερότητα είχε να κάνει με εξωτερική πολιτική και δεν ήταν τόσο πολιτισμική αντίδραση απέναντι στη δύση (τουλάχιστον την ηπειρωτική).
Ο γερμανικός πολιτισμός και ιδίως η παραδοσιοκρατική γερμανική σκέψη δεν θεωρούταν δυτική πριν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ένταξη της κεντρικής Ευρώπης στο δυτικό κανόνα έγινε μετά το 1945 και με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου. Μέχρι τότε ως "δυτικό" γινόταν νοητό οτιδήποτε αφορούσε την φιλελεύθερη καπιταλιστική δομή και την αστική φιλελεύθερη σκέψη. Ακόμα και οι Βρετανοί συντηρητικοί είχαν θέμα με την αποδοχή του όρου "δυτικός". Στην παραδοσιακή του διάσταση ο γερμανικός κόσμος δεν είναι Δύση. Επιπλέον, όπως προαναφέραμε, ο όρος "δύση" είχε ιδεολογικό και όχι καθαρά γεωγραφικό περιεχόμενο.
Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τον αμερικανισμό και της κεντρικής και νότιας Ευρώπης, γενικεύτηκε ο χαρακτηρισμός "δυτικό" και συμπεριέλαβε όλες τις μη κομμουνιστικές ευρωπαϊκές χώρες.