Σταμάτης Μαμούτος
Έφυγε από την ζωή ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημοσθένης Κούκουνας. Τον εκλιπόντα έτυχε να τον γνωρίσω πριν λίγα χρόνια, όταν κάποια βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης ζήτησαν το περιοδικό της λέσχης μας. Είχα απαντήσει θετικά στην πρότασή τους αλλά με προβλημάτιζε το κόστος των ταχυδρομικών. Εκείνη την περίοδο το περιοδικό μας διανεμόταν δωρεάν και δεν είχε άλλο έσοδο, πέρα από τις συνδρομές των μελών της λέσχης, πράγμα που έκανε ακόμη και το κόστος των ταχυδρομικών να απαιτεί νέο γύρο συνδρομών κι επιπλέον επιβάρυνση για την ήδη μισοαδειανή τσέπη μας. «Μην ανησυχείς, πήγαινε τα τεύχη στον Κούκουνα και θα μας τα στείλει εκείνος στην Θεσσαλονίκη», μου είχε πει ένας βορειοελλαδίτης βιβλιοπώλης και, πράγματι, ακολούθησα την συμβουλή του. Έτσι γνώρισα τον Δημοσθένη Κούκουνα.
Ο Κούκουνας προμήθευσε ορισμένα βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης με τα δύο τελευταία τεύχη της πρώτης περιόδου του περιοδικού μας. Το βιβλιοπωλείο του βρισκόταν σε ένα στενό δρόμο στο Κολωνάκι και πολλές φορές παρέμενε κλειστό ακόμη και σε ώρες αιχμής. Έχω την αίσθηση ότι μάλλον ως χόμπι το συντηρούσε. Ήταν, πάντως, ένα βιβλιοπωλείο που διέθετε πολιτική ταυτότητα και συγκαταλεγόταν σε εκείνα του ευρύτερου εθνοκεντρικού χώρου. Ωστόσο το μη συγκεκριμένο του ωράριο λειτουργίας υποθέτω ότι δεν άφηνε περιθώρια ώστε να μαγνητίσει κάποιον από τους πυρήνες των θαμώνων που συναντά κανείς στα βιβλιοπωλεία του πολύπαθου πολιτικού χώρου. Τουλάχιστον εγώ όσες φορές το είχα επισκεφθεί δεν συνάντησα πολύ κόσμο.
Ο Κούκουνας είχε εργαστεί ως δημοσιογράφος, διευθυντής εφημερίδας και αρθρογράφος σε αρκετά έντυπα. Διατηρούσε και τον δικό του εκδοτικό οίκο, με πυρήνα του ασφαλώς το βιβλιοπωλείο στο Κολωνάκι. Διαβάζω διάφορες πληροφορίες για το βιογραφικό του στα blogs από την ώρα που έγινε γνωστός ο θάνατός του. Ωστόσο πέρα από γενικόλογες αναφορές στον πατριωτικό του προσανατολισμό δεν είδα κάποια αναφορά στην ιδεολογική του προτίμηση, ακόμη και από ανθρώπους που φαινομενικά έχουν κοινές ιδέες με εκείνον και τον γνώριζαν πολύ καλύτερα απ’ ότι εγώ.
Οι επισκέψεις μου στο κατάστημά του ήταν περίπου τυπικές. Πήγαινα τα τεύχη της «Φανταστικής Λογοτεχνίας» ανταλλάσαμε μερικές κουβέντες και αποχωρούσα. Ωστόσο, από τα λίγα που είχαμε πει, θυμάμαι ότι θεωρούσε ως πρότυπο πατριώτη ηγέτη τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α. Διαφωνούσαμε σε ορισμένες συζητήσεις περί ιδεολογικών θεμάτων αλλά έδειχνε ότι μάλλον με συμπαθούσε. Ζητούσε πληροφορίες για την πολιτική θεωρία του Ρομαντισμού και χαιρόταν που πραγματοποιούσα την διδακτορική μου διατριβή εστιάζοντας στην σκέψη του Ίωνα Δραγούμη. Μου είχε χαρίσει, μάλιστα, το βιβλίο που έγραψε για την δολοφονία του Ίωνα και μου είχε πει ότι έψαχνε την διατριβή της Σαβίτρι Ντέβι (την είχε αναφέρει με το κανονικό της όνομα, Μαξιμιανή Πόρτας).