Dark Forest - Oak, Ash & Thorn (2020)
Οι Άγγλοι Dark Forest είναι αναμφίβολα ένα εξαιρετικό συγκρότημα. Τα albums τους το αποδεικνύουν περίτρανα. Το τελευταίο εξ αυτών, που φέρει τον τίτλο Oak, Ash & Thorn, αποτελεί ένα έξοχο δείγμα μιας μουσικής ταυτότητας που βασίζεται στις μελωδικές στιγμές των Maiden, στα epic folk στοιχεία των Blind Guardian και στις χρυσές εποχές του βρετανικού hard rock των ‘70’s.
Η μουσική των Dark Forest ακούγεται σαν να βγήκε από το όνειρο κάθε νεορομαντικού ακροατή του επικού heavy metal. Άρτια ενορχηστρωμένες καταπληκτικές εμπνεύσεις με επικές μελωδίες, στιβαρά ρυθμικά και έξοχα φωνητικά. Ο ήχος ακούγεται φυσικός ακόμη και με τις μεθόδους παραγωγής της εποχής μας. Στίχοι βασισμένοι σε μυθολογικά θέματα, σε μυστικιστικές αναζητήσεις και σε πατριωτικές ενατενίσεις. Πρόκειται για αληθινό αριστούργημα που παντρεύει ιδανικά το true metal, το hard rock και το επικό power.
Grey Wolf - Cimmerian Hordes (2021)
Το Cimmerian Hordes αποτελεί άλλη μια κυκλοφορία του προσωπικού σχήματος του Βραζιλιάνου Fabio Paulinelli. Επικό αυθεντικό heavy metal, φωνητικά που ακούγονται λες και είναι βγαλμένα από την κόλαση του πολέμου, ατμόσφαιρα επικής μάχης, ωραία riffs, μελωδικές δισολίες από τον Júnior Bonora. σολαρίσματα που παραπέμπουν στα ‘80’s, στιβαρό rhythm section και στίχοι με θέματα παρμένα από την λογοτεχνία του φανταστικού, την ευρωπαϊκή ιστορία, την αυθεντική κουλτούρα του metalhead και την πολιτική παρακμή των καιρών μας. Τι άλλο να ζητήσει ένας επικάς true metalhead;
Πρόκειται για ένα εκπληκτικό album που το ακούς και θες να γκρεμίσεις ότι στέκεται γύρω σου. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια ανάμεσα στα εννιά υπέροχα τραγούδια. «Cimmerian Hordes», «Knights of the Round Table», «Gladiators», «Raise The Axe» και « Rebels» αποτελούν ύμνους, που αν είχαν γραφτεί την δεκαετία του ’80 θα εξασφάλιζαν παντοτινή αναγνώριση για τον δημιουργό τους. Ωστόσο και τα υπόλοιπα τραγούδια δεν υστερούν.
Diamond Chazer - Chasing Diamonds (2020)
Οι Diamond Chazer είναι ένα κολομβιανό συγκρότημα που παίζει κλασικό heavy metal, ραφιναρισμένο με ελαφρές δόσεις pop metal των 80’s. Γρήγοροι, κλασικότροποι, επικοί, τεχνικά άρτιοι και αποπνέοντας την αύρα της παλιάς πεζοδρομιακής κουλτούρας, που αποτελεί απαραίτητο γνώρισμα μιας τέτοιας μουσικής ταυτότητας, οι Diamond Chazer μας χάρισαν ένα εξαιρετικό album, με εκπληκτικά τραγούδια όπως τα «The Whip», «Zero to Hero», «Tokyo Rendezvous», «Stranger Things» και «Poltergeist».
Καταπληκτικές οι κιθάρες των Ramiro Álvarez και Juan Figueroa, ισοπεδωτικό το μπάσο του Jhon Denis Rojas, που κάνει τα τραγούδια να ακούγονται σαν να γράφτηκαν από ποιοτικό σχήμα του New Wave Of Βritish heavy Metal της δεκαετίας του ’80. Ένα εύγε και στην παραγωγή που δεν πνίγει κανένα όργανο και συνθέτει ένα ηχητικό αποτέλεσμα το οποίο θυμίζει τα λαμπρά αποτελέσματα των παλιών καλών εποχών της αναλογικής ηχογράφησης του βινυλίου. Ακούστε το Chazing Diamonds και απολαύστε μια από τις κορυφαίες κυκλοφορίες του New Wave Of Traditional Heavy Metal.
Throne of Iron - Adventure One (2020)
Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Αμερικανών. Οι Throne Of Iron αποτελούν ένα συγκρότημα που παίζει αυθεντικό επικό heavy metal, με στίχους και ατμόσφαιρες εμπνευσμένες από τους κόσμους της επικής λογοτεχνίας του φανταστικού. Δυνατά, καλπάζοντα και στιβαρά ρυθμικά μέρη, στα οποία τα τύμπανα ακούγονται όπως παλιά. Αν ήταν λίγο πιο μπροστά και το μπάσο θα έδινα εύσημα στην παραγωγή. Τραγούδια που περιλαμβάνουν υπέροχες μελωδίες μάχης, ο ορισμός της μουσικής που γουστάρουμε. Μόνο σημείο που δεν στέκεται στο ίδιο ύψος με τα υπόλοιπα είναι τα φωνητικά. Αν αυτά ήταν καλύτερα θα μιλούσαμε για έναν από τους πιο ωραίους epic metal δίσκους των τελευταίων ετών.
White Tower - Terminator [EP] (2020)
Οι White Tower, όπως μαρτυρά το όνομά τους, είναι ένα ελληνικό συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη. Το 2020 παρουσίασαν την πρώτη τους κυκλοφορία, που ήταν το ΕΡ Terminator. Απ’ ότι μαθαίνω σε λίγο καιρό ετοιμάζουν ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Μέχρι τότε απολαμβάνουμε το ΕΡ με τα τέσσερα τραγούδια.
Πρόκειται για μια μπάντα με αγάπη στο true metal αλλά και στην ευρύτερη κουλτούρα της δεκαετίας του ’80, πράγμα που αποδεικνύει ο τίτλος του ΕΡ που αφορά την ομώνυμη ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο ήχος των White Tower παραπέμπει στους Accept και σε άλλα σχήματα της γερμανικής και βρετανικής σκηνής των 80’s. Ο τραγουδιστής ακούγεται ως μια ελληνική εκδοχή του Udo ενώ ο ήχος τους είναι συμπαγής, καθαρός και όπως αρέσει σε εμάς του ακροατές του true metal. Αν προστεθούν κάποιες πιο εμπνευσμένες ηχητικές ποικιλίες στα μονολιθικά ρυθμικά μέρη οι White Tower θα γίνουν μια από τις αγαπημένες μας ελληνικές μπάντες.
Böllverk - Let's Ride Till Dawn [EP] (2020)
Οι Γερμανοί Böllverk κυκλοφόρησαν το συγκεκριμένο ΕP πριν ένα περίπου χρόνο. Απ’ ότι ενημερώθηκα πρόσφατα προσέλαβαν τραγουδίστρια για να αναλάβει τα φωνητικά τις επόμενες δουλειές τους. Ωστόσο το Let's Ride Till Dawn, μολονότι πάσχει στα φωνητικά, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία. Τέσσερα τραγούδια αυθεντικού heavy metal της παλιάς σχολής του NWOBHM. Φασαριόζικο, μονολιθικά true, τραχύ αλλά και με ωραίες μελωδίες, αφήνει υποσχέσεις για μια δυνατή συνέχεια την οποία αναμένουμε.
Trident – North (2020)
Μιας και βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα κλείνω τις παροσυιάσεις αυτού του μήνα με κάτι μαυρομεταλλικά επικό.
Τo North είναι το δεύτερο album των Σουηδών Trident. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία. Το αταβιστικά αργόσυρτο black γεφυρώνεται με death metal ξεσπάσματα. Τα ξυσίματα στις κιθάρες συνοδεύονται από ακουστικές και υμνικές μελωδίες. Εμβατηριακά επικοί ρυθμοί της σουηδικής death σκηνής διαλέγονται με το ερεβώδες ατσάλι της μαυρομεταλλικής ατμοσφαιρικότητας. Καταιγιστικά ξεσπάσματα και αργόσυρτες μεταβάσεις. Και όλα αυτά δεμένα σε μια επιτυχημένη ισορροπία.
Αν και οι στίχοι τους έχουν τον northern metal παγανιστικό παραδοσιοκρατικό προσανατολισμό, που συνήθως φαίνεται θεωρητικά επιφανειακός σε όσους διαβάζουν την ιστορία των ιδεών έχοντας ικανοποιητική γνώση του ρομαντικού πλαισίου, στο πεδίο του συνολικού αισθητικού αποτελέσματος δεν φαίνεται ελλιπής. Το εξώφυλλο είναι πολύ ενδιαφέρον για τους φίλους της λογοτεχνίας του φανταστικού και των ρομαντικών εικαστικών επιλογών. Αν κάποιος νεορομαντικός μου πει ότι ο κελτικός σταυρός δεν αποτελεί έναν ακόμη λόγο ώστε να συμπαθήσει το εξώφυλλο, δεν θα τον πιστέψω.