Τα εστιατόρια των δυτικών πρεσβειών
Η πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της χώρας μας δήλωσαν πριν λίγες μέρες ότι η ουκρανική σύγκρουση αποτελεί την πρώτη πολεμική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι είναι και οι δύο τους αγεωγράφητοι ώστε να αγνοούν ότι και τα Βαλκάνια, με όσα είχαν υποστεί από το ΝΑΤΟ (και τους συμμάχους του Τουρκοβόσνιους, Αλβανούς και Κροάτες σε κάποιες περιπτώσεις) πριν κάποια χρόνια, είναι και αυτά στην Ευρώπη. Αλλά, μάλλον, θα ήταν ασφαλέστερο να συμπεράνουμε τελικά ότι δεν είναι σε τέτοιο βαθμό αγεωγράφητοι. Απλά είναι πωρωμένοι, ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι, που αντιμετωπίζουν με ρατσιστική υποτίμηση και με προφανή σκοπιμότητα οτιδήποτε δεν υπάγεται στο μοντέλο της δυτικής, καπιταλιστικής, οπτικής του φιλελευθερισμού.
Για τέτοιους ανθρώπους ως «ευρωπαϊκό», στο πεδίο των ιδεών, θεωρείται μόνο ό,τι συνδέεται ιδεολογικά με τις αρχές του φιλελεύθερου Διαφωτισμού. Ενώ στο πεδίο της ανθρωπογεωγραφίας ως «ευρωπαϊκό», οι πολιτικάντζες τέτοιου βεληνεκούς, αντιλαμβάνονται οτιδήποτε αφορά τις (μη εξολοκλήρου ευρωπαϊκές και πολυφυλετικές) ΗΠΑ, καθώς και τα κράτη της δυτικής Ευρώπης, που έχουν συνδεθεί ιστορικά με την βιομηχανική και την μεταβιομηχανική ιστορία του καπιταλισμού. Στην ουσία ο όρος «Ευρώπη» χρησιμοποιείται από τους φιλελεύθερους καταχρηστικά ως συνώνυμο του φιλελεύθερου αγγλοσαξονικού καπιταλισμού.
Αν προσέξετε τους ιδεολογικούς καθοδηγητές αυτού του πολιτικού χώρου θα διαπιστώσετε ότι ούτε και την πολιτική κουλτούρα της Γερμανίας (ή άλλων χωρών της κεντρικής Ευρώπης, που απέρριψαν τον φιλελευθερισμό στον μεσοπόλεμο) θεωρούν ως «ευρωπαϊκή». Ακούσαμε τις προάλλες, σε μια συνάντηση συναδέλφων, γνωστό διεθνολόγο και βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας να αποκαλεί «οριακά μη ευρωπαϊκό» τον γερμανικό πολιτισμό του 19ου και του μισού 20ου αιώνα. Μπορεί κανείς να αντιληφθεί, λοιπόν, πως βλέπουν (σε σχέση με την αντίληψη που έχουν περί του τι είναι «ευρωπαϊκό») έθνη των Βαλκανίων ή της ανατολικής Ευρώπης, των οποίων οι κουλτούρες δεν συμμορφώνονται γρήγορα με τις παγκοσμιοποιητικές νόρμες των καπιταλιστικών ΗΠΑ και Ε.Ε.
Όλα τα παραπάνω δεν προκαλούν εντύπωση σε όσους γνωρίζουν ιστορία των πολιτικών ιδεών, καθώς και σε όσους αντιλαμβάνονται πως παίζεται το πολιτικό παιχνίδι. Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι η υιοθέτηση αυτής της οπτικής (και της φρασεολογίας που την συνοδεύει) από φαινομενικούς «εθνικιστές», «εθνικοσοσιαλιστές» ή και «πατριώτες». Προφανώς πρόκειται για μια αναβίωση της made in USA (και in Britain, παλαιότερα) κυπατζίδικης εθνικοφροσύνης, που κάνει το επόμενο λογικό σφάλμα. Όχι μόνο αποδέχεται την προβοκατόρικη αντίληψη περί «ευρωπαϊκού», που κατασκεύασε ο Διαφωτισμός και αναπαρήγαγε ο καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός, αλλά και συνδέει την κρατική ελληνική νομιμοφροσύνη (που στο νου πολλών γίνεται αντιληπτή ως «πατριωτισμός») με την άκριτη προσχώρηση της χώρας μας στο άρμα δυνάμεων οι οποίες δυσκολεύονται να μας θεωρήσουν «Ευρωπαίους». Ασφαλώς πρόκειται για την ακριβώς αντίθετη προσέγγιση των εννοιών από εκείνη που προκρίνει ο (αληθινός) εθνικισμός. Αλλά οριμένα «γκαρσόνια» του (υποτιθέμενου) ελληνικού εθνικιστικού χώρου δεν έχουν κανένα πρόβλημα να την υιοθετήσουν. Ας ταυτίζονται με το μητσοτακέϊκο, με τις ΗΠΑ και με όλη την φιλελεύθερη μούργα της παγκοσμιοποίησης που αντλεί θεωρητικές αναφορές από τον Διαφωτισμό.
Ένα παράδειγμα
Για όσους διερωτώνται περί του ποιος έχει δίκιο στην ρωσική κρίση, ας φέρουν στο νου τους το εξής σενάριο. Υποθέστε ότι η Ελλάδα είχε μια αληθινά εθνική ηγεσία και εξακολουθούσε να προωθεί το αίτημα της ένωσης με την Κύπρο. Αλλά οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες της Ευρώπης, για να μην επιτρέψουν στην Ελλάδα να αποκτήσει γεωπολιτικό εύρος στην ανατολική Μεσόγειο, επί δεκαετίες είχαν οργανώσει πολιτικά την κρατική αυτονόμηση της Κύπρου και, παράλληλα, είχαν διαμορφώσει μια γενική κουλτούρα στο νησί που πρόκρινε το συμπέρασμα ότι οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες αλλά ένα ξεχωριστό «έθνος» (κάτι πρέπει να μας θυμίζει όλο αυτό, έτσι;). Η προπαγάνδα περί ξεχωριστού «έθνους», ας υποθέσουμε ότι τελικά έπεισε το 70% των Κυπρίων ενώ ένα 30% παρέμεινε πιστό στο αίτημα της ένωσης με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Ας υποθέσουμε και ότι, κάποια στιγμή, η ηγεσία της Ελλάδας επιχείρησε να προωθήσει το αίτημα για ένωση. Το 30% των κατοίκων του νησιού το αποδέχτηκε και το υπόλοιπο 70% ταλαντεύτηκε. Ποια είναι η δική μας θέση; Αποδεχόμαστε, έτσι γενικά και αόριστα, μια αυτοδιάθεση των λαών, δίχως οι λαοί να πληρούν εθνικά κριτήρια; Αποδεχόμαστε την φιλελεύθερη ερμηνεία της έννοιας του έθνους που θέλει όσους νομίζουν πως μεταλλάχθηκαν σε ξεχωριστή εθνική ομάδα επειδή έζησαν για λίγα χρόνια σε ένα ξεχωριστό κρατίδιο να αντιμετωπίζονται ως κανονικά έθνη;
Για να φέρουμε στον μεγεθυντικό φακό την ανοησία που διαπράττουν όσοι υποστηρίζουν την «εθνική υπόσταση» της Ουκρανίας (ασχέτως της στάσης τους στα γεγονότα αυτού του πολέμου) θα κάνουμε άλλη μια υπόθεση. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, στα πλαίσια του παραπάνω σεναρίου, ότι οι χώρες που θα ήθελαν να αποτρέψουν την ένωση της Κύπρου με την υπόλοιπη Ελλάδα θα αναζητούσαν παντού συμμάχους στο κοινωνικό σώμα του κυπριακού ελληνισμού. Για να μοχλεύσουν τους Έλληνες Κύπριους εθνικιστές, που θα αγωνίζονταν για την ένωση, θα έφτιαχναν (οι χώρες που θα απέτρεπαν την ένωση) έναν «κυπριακό εθνικιστικό χώρο», ο οποίος θα πολεμούσε εναντίον της ένωσης με την Ελλάδα, υπέρ της «ανεξαρτησίας» του κυπριακού κράτους και κατά των «βάρβαρων εισβολέων Ελλήνων». Αυτός ο ψευδοεθνικιστικός χώρος θα είχε το ελευθέρας να χρησιμοποιεί όποιο σύμβολο και όποιο επιχείρημα ήθελε (ακόμη και αν ήταν σφοδρά αντίθετα στην ιδεολογία των φιλελεύθερων χωρών, που θα έστηναν αυτή την γεωπολιτική προβοκάτσια). Τι θα έπρεπε να πουν μετά οι εθνικιστές όλων των υπολοίπων χωρών; Ότι στηρίζουν τον «εθνικιστικό χώρο» ενός ψευδο-έθνους, που υπηρετεί τα πιο διεθνιστικά και liberal συμφέροντα, επειδή του επιτρέπεται να χρησιμοποιεί ακραία και εντυπωσιακά σύμβολα ή επειδή πραγματοποιεί δράσεις νεολαίας και προβάλει την σωστή νεανική κουλτούρα;
Η απάντηση είναι προφανώς και όχι. Και καλά θα κάνουν να την λάβουν υπόψη τους οι βλάκες που με αφορμή την ρωσική κρίση κλαψουρίζουν ότι είμαστε a priori κατά του αναθεωρητισμού. Είναι κατά του αναθεωρητισμού τα φιλελεύθερα σκουπίδια των δυτικών πρεσβειών, που φρόντισαν επί δεκαετίες να φέρουν το ελληνικό κράτος σε θέση ώστε να μην διεκδικεί τίποτα στο πεδίο της εξωτερικής του πολιτικής.
Το μυστικό
Για όσους αντιλαμβάνονται κάποια πράγματα στην πολιτική υπάρχει ένα κοινό μυστικό που κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες στους κύκλους των διεθνολόγων. Κατά πάσα πιθανότητα ο ουκρανικός πόλεμος έχει ουσιαστικά τελειώσει από την στιγμή που ανέλαβε ρόλο διαμεσολαβητή ο πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Ο Ζελένσκι έχει δείξει ότι λαμβάνει υπόψη του τα αιτήματα του Πούτιν και ο τελευταίος δεν θέτει μαξιμαλιστικές απαιτήσεις. Ο Ζελένσκι αναζητά συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο και με τις δηλώσεις των τελευταίων ημερών έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν προσβλέπει σε ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Ο Πούτιν ενώ στην αρχή έθετε ως μια από τις προϋποθέσεις του την καθαίρεση του Ζελένσκι τώρα δεν το κάνει. Τα ρωσικά αιτήματα είναι α) αποστρατικοποίηση-ουδετερότητα της Ουκρανίας, β) αναγνώριση των προσαρτημένων τμημάτων του 2014 στην Ρωσία και της ανεξαρτησίας των περιοχών του Ντονμπάς (χωρίς την απομάκρυνση του Ζελένσκι από την ηγεσία της Ουκρανίας).
Μέχρι να επιτευχθεί η τελική συμφωνία οι μάχες θα συνεχίζονται προκειμένου να εξασφαλίσει καλύτερα διαπραγματευτικά εργαλεία η κάθε πλευρά. Προς το παρόν παίζουν με τον χρόνο και ψάχνουν τον τρόπο και τις λεπτομέρειες του συμβιβασμού. Η Ρωσία θέλει λίγηακόμη παράταση για να αυξήσει τα εδαφικά της κέρδη και ο Ζελένσκι για να προκαλέσει μεγαλύτερη οικονομική φθορά στην Ρωσία. Είναι πιθανό μεσοπρόθεσμα (ή ακόμη και προσεχώς) οι δυο στόχοι να συγκλίνουν τόσο ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την συμφωνία. Η πιθανότητα να αλλάξει κάτι δραματικά υπάρχει μόνο σε περίπτωση που κάτι ανατρέψει την ροή που έχουν πάρει οι εξελίξεις.
Τα καρτέλ των μεγαλοαστών ομοτράπεζων του Μητσοτάκη
Η κυβέρνηση της φαμίλιας σπεύδει να φέρει σε πέρας τις αποστολές της πριν μπούμε σε προεκλογική περίοδο. Εδώ και λίγο καιρό έχει σκάσει στην ελληνική αγορά ένα κύμα ανατιμήσεων. Ιδίως σε θέματα ενέργειας (ρεύμα, αέριο, πετρέλαιο) οι αυξήσεις των τιμών είναι όχι μόνο απαράδεκτες αλλά και (για το εύρος τους) αδικαιολόγητες. Η εμμονή της φαμίλιας που νέμεται την εξουσία να εφαρμόσει την «πράσινη ατζέντα» του διεθνούς κεφαλαίου όχι μόνο προκάλεσε ενεργειακές δυσκολίες στην χώρα αλλά πυροδότησε και την αύξηση των τιμών του ρεύματος. Έχοντας αυτό ως δεδομένο και προσθέτοντας το πρόσχημα ότι καθυστέρησαν κάποιες μεταφορές πρώτων υλών, λόγω του covid, ήδη απ’ τον Ιανουάριο μεγάλες εταιρίες προχώρησαν σε αυξήσεις των τιμών σε πολλά προϊόντα. Φανταζόμαστε όλοι τι πραγματικά συμβαίνει τώρα με την αισχροκέρδεια, που οι «επενδυτές» έχουν και το πρόσχημα του πολέμου στην Ουκρανία.
Δυο δημοσκοπήσεις
Δημοσιεύθηκαν δυο ενδιαφέρουσες δημοσκοπήσεις πριν λίγες ημέρες. Η μία στην εφημερίδα Δημοκρατία και η άλλη για λογαριασμό του eteron.org.
Η δημοσκόπηση της εφημερίδας έδειξε ότι αναδύεται μια γενικευμένη δυσαρέσκεια στο κοινωνικό σώμα για τις κυβερνητικές πολιτικές. Ωστόσο, επιβεβαίωσε το ήδη γνωστό συμπέρασμα. Ότι υπάρχει ένα 27%-30% πολιτικά καθυστερημένων πολιτών, οι οποίοι θα ψηφίζουν την Νέα Δημοκρατία ακόμη και αν ο κόσμος γυρίσει ανάποδα.
Αν ο «χώρος» διέθετε σοβαρότητα θα έπρεπε, εδώ και χρόνια, να έχει μελετηθεί το φαινόμενο και να έχουν αναπτυχθεί στρατηγικά και επικοινωνιακά αντίμετρα σε αυτή την βαθιά σχέση συντηρητικών ψηφοφόρων-Ν.Δ, η οποία πλήττει πρωτίστως αυτόν (τον «χώρο» δηλαδή). Θα έπρεπε να έχουν φωτιστεί τα κοινωνικά σημεία τα οποία χρησιμοποιεί το εν λόγω κόμμα για να ανανεώνει το στελεχιακό του δυναμικό και την λαϊκή του βάση. Να είχαν εντοπιστεί οι αδυναμίες τους (για παράδειγμα η αδιανόητη στήριξη αυτού του κόμματος σε λαϊκές συνοικίες του Πειραιά που μπορεί να ανατραπεί, η βρώμικη δουλειά της φοιτητικής του παράταξης στους χώρους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που θα έπρεπε να αναδειχθεί κλπ) Αλλά, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, η όλη συζήτηση καθίσταται άνευ νοήματος.
Στην έρευνα του eteron.org για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες καταγράφεται μια σοβαρή τάση του ελληνικού κοινωνικού σώματος να υποστηριχθεί η παρουσία του δημόσιου τομέα σε κομβικούς τομείς της κοινωνίας-παραγωγής, όπως η ενέργεια, η δημόσια υγεία και η παιδεία. Ελπίζουμε να ενισχυθεί αληθινά αυτή η τάση και να μην είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα κάποιων ακαδημαϊκών, που ο στόχος έχει να στρώσει τον δρόμο του ανδρουλακικού ΠΑΣΟΚ σε μια συγκυβέρνηση (οι έχοντες γνώση του ακαδημαϊκού κόσμου αντιλαμβάνονται τι εννοούμε….).
Η μεταναστευτική πολιτική του Μηταράκη
Πριν λίγες μέρες ο κύριος Μηταράκης υπέγραψε συμφωνία με το Πακιστάν ώστε να μεταφερθούν μερικές ακόμη χιλιάδες Πακιστανοί μετανάστες στην Ελλάδα. Πέρα από το γεγονός ότι η συμφωνία έγινε με μια χώρα δορυφόρο των ΗΠΑ, που οι πληθυσμοί της συνδέονται με τρομοκρατικές εκδοχές του σουνιτικού Ισλάμ, το ακόμη χειρότερο είναι ότι ο άνθρωπος της παράταξης των «νοικοκυραίων», που υποτίθεται ότι θα έλυνε το μεταναστευτικό, φέρνει στην χώρα ακόμη περισσότερους μετανάστες. Το σκεπτικό του είναι ότι θα έρθουν μόνιμα, να δουλέψουν για εννιά μήνες σε συγκεκριμένους παραγωγικούς κλάδους, και τους επόμενους τρεις μήνες θα επιστρέφουν στην χώρα τους (για να επανέλθουν στην Ελλάδα μόλις παρέλθει το τρίμηνο). Απώτερος στόχος του υπουργού είναι να μην τους ακολουθήσουν οι οικογένειές τους στην Ελλάδα.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής. Γιατί δεν επέλεγε μερικές χιλιάδες από τους ήδη υπάρχοντες στην χώρα μας μετανάστες ο κύριος Μηταράκης; Κι έπειτα να τους έβαζε σε αυτό το πρόγραμμα, έτσι ώστε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους με νόμιμο συνάλλαγμα, μετά την παρέλευση του εννιαμήνου;
Εφόσον η επιστροφή στο Πακιστάν δεν θα γίνει με οργανωμένο τρόπο μετά το πέρας του εννιαμήνου, και θα βασιστεί στην βούληση του εκάστοτε μετανάστη, ποιος μας λέει ότι θα θελήσουν οι Πακιστανοί μετανάστες να δαπανήσουν μέρος του εισοδήματός τους σε αεροπορικά εισιτήρια για να φύγουν και να επιστρέψουν μέσα σε μόλις τρεις μήνες; Τόσο αφελείς θα είναι ώστε να δώσουν το κομπόδεμά τους σε αεροπορικά εισιτήρια ή μήπως είναι τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα το τρίμηνο ώστε να θέλουν να γυρίσουν πίσω στο Πακιστάν (μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να μεταναστεύσουν);
Γιατί να μην προσπαθήσουν να κάνουν κάποια άλλη εργασία, εντός της Ελλάδας, για το τρίμηνο που θα σταματήσουν οι αγροτικές εργασίες;
Για να το πούμε πιο απλά. Ρε χυδαία τομάρια της Δεξιάς, ποιους νομίζετε ότι κοροϊδεύετε; Αλλά έχουμε αναφέρει πολλάκις με ποιους έχουν να κάνουν και ποιος είναι ο μέσος Έλληνας. Αυτά του αξίζουν και χειρότερα. Αφού έχει αφομοιώσει την συστημική προπαγάνδα ότι η εργασία πρέπει να ακολουθεί τις επιταγές των εργοδοτών, γιατί σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης οφείλουμε να ανταγωνιστούμε τους Κινέζους. Αφού δεν του περνά απ’ το μυαλό ότι οι ζωές μας, οι εθνικές ταυτότητες και οι εργασίες μας είναι πιο σημαντικές από την παγκοσμιοποίηση. Αφού αγνοεί ότι υπάρχει και η λύση να αυξήσουν τα ημερομίσθια οι «νοικοκυραίοι» της αστικής τάξης ώστε να κάνουν οι Έλληνες, με ανθρώπινα ωράρια και κανονικούς μισθούς, τις δουλειές που τώρα κάνουν οι μετανάστες για ένα ξεροκόμματο ψωμί…Αυτά εκμεταλλεύεται ο κάθε Μηταράκης.
Αποκαλύψεις
Σε πρόσφατη τηλεοπτική συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στον τηλεοπτικό αέρα συνδικαλιστής της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ είπε, επιτέλους, μερικές αλήθειες και στόχευσε εκεί που έπρεπε τον πολιτικάντη Άδωνι Γεωργιάδη. Η ακρίβεια στις τιμές του ρεύματος που προκλήθηκε λόγω της υποτιθέμενης «πράσινης ανάπτυξης», την οποία είχε σχεδιάσει το επιτελείο του Βερολίνου και προέβλεπε την απαλλαγή του λιγνίτη από την παραγωγή ρεύματος (με την φαιδρή δικαιολογία ότι ο λιγνίτης παράγει ρύπανση) και το πέρασμα σε παραγωγή μορφών ενέργειας που θα ήταν συμβατές με τις γεωπολιτικές στοχεύσεις του Βερολίνου. Επειδή η μετάβαση από τον λιγνίτη στην «πράσινη ενέργεια» έγινε –όπως πάντα- μόνο βάσει του γερμανικού σχεδιασμού και αγνοώντας τα ελληνικά δεδομένα η χώρα όχι μόνο υπέστη διαδοχικά σοκ υπερτίμησης των τιμών αλλά και κινδύνευσε να μείνει χωρίς ρεύμα. Τώρα που η ρωσική κρίση άλλαξε τα δεδομένα για την γερμανική αγορά η «πράσινη ανάπτυξη» ξεχάστηκε και, με την εντολή του Βερολίνου, η Ελλάδα επέστρεψε στην χρήση του λιγνίτη για την παραγωγή ρεύματος.
Ωστόσο σε αυτές τις μεταβολές κρύβονται και τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Η αρχή της ανθελληνικής αλητείας είχε πραγματοποιηθεί από τον εθνικό ολετήρα Αντώνη Σαμαρά, με τα (ακρο)δεξιά και εν γένει εκσυγχρονιστικά τσιράκια του. Σύμφωνα με τον συνδικαλιστή της ΔΕΗ, «η μείωση της δυνητικής παραγωγής οφείλεται στην ανθελληνική απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Είχαμε τη δυνατότητα να έχουμε δωρεάν δικαιώματα ρύπων για τα οποία τώρα ο κ. Σκρέκας λέει ότι ακριβαίνουν τον λιγνίτη, δεν ισχύει αυτό το πράγμα, έστω και με αυτή την ακρίβεια των δικαιωμάτων ρύπων, ο λιγνίτης σήμερα είναι πολύ πιο φτηνός από ότι είναι το φυσικό αέριο. Ο υπουργός είπε ότι το κόστος το μεταβλητό είναι 250 ευρώ, αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα που υπάρχει, άρα οι λιγνιτικές μονάδες μπορούν να μειώσουν το κόστος ενέργειας στον καταναλωτή».
Στο άκουσμα αυτών των αληθειών παρενέβη ο αρλεκίνος της πολιτικής, που γεύεται τον θώκο του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, υποστηρίζοντας ότι οι συνδικαλιστές έχουν φέρει τον τόπο στο σημερινό κατάντημα και πως δεν θα έπρεπε να έχουν μούτρα να κυκλοφορούν. Η αλήθεια είναι ότι ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος δεν θα έπρεπε να έχει μούτρα -όχι να κυκλοφορεί αλλά- να κοιτάξει κάποτε τους προγόνους και τους απογόνους του. Γιατί μόνο εθνική ντροπή προκαλεί το γεγονός ότι το κόμμα των προδοτών (αρχικά της ιδεολογίας τους κι έπειτα της πατρίδας) βρίσκεται αυτοδύναμο στην κυβέρνηση, μετά από δώδεκα χρόνια μνημονίων.
Αυτός είσαι μέσε Έλληνα ψηφοφόρε. Αυτά τα εγκλήματα διέπραξες εις βάρος της ιστορίας του έθνους μας. Επέτρεψες σε μια συνομοταξία από ιπποκόμους του Κώστα Σημίτη, εντολοδόχους ξένων πρεσβειών, χαφιέδες του ελληνικού εθνικισμού και μαφιόζους μεγαλοαστούς που προπαγανδίζουν την ελεύθερη αγορά και τον ευρωπαϊκό ορθολογισμό κατασπαράζοντας το δημόσιο χρήμα με υποσαχάριες πρακτικές, να σε κυβερνούν, να σε χλευάζουν, να σε ξεριζώνουν, να σε αφήνουν χωρίς ψωμί και χωρίς ιατρική φροντίδα. Και μετά να σου λένε ότι φταις εσύ για όλα. Μπορεί στο τελευταίο να έχουν ένα δίκιο.
Πολύ σωστές παρατηρήσεις για άλλη μια φορά αγαπητέ. Η έννοια "Ευρωπαίος" έχει χάσει το αρχικό ελληνικό της περιεχόμενο. Έχει γίνει ένα εργαλείο προπαγάνδας. Έχει κακοποιηθεί από τη νομενκλατούρα του καπιταλιστικού φιλελευθερισμού. Εγώ προσθέτω και την αγόρευση της Μενδώνη στη Βουλή προ ολίγων ημερών. Απάντησε σε ερώτηση για τη στάση του Υπουργείου στα ρωσικά έργα. Είπε επί λέξει ότι η Ελλάς είναι "ευρωπαϊκή δυτική" χώρα. Για αυτό μπορεί να λογοκρίνει καλλιτέχνες και να διαπράττει εγκλήματα εις βάρος του πολιτισμού. Σε απάντηση του σερβιτόρου της οικογένειας Μητσοτάκη, που μας θύμισε τις καλές στιγμές -του κατά τα άλλα κακού- Ανδρέα Παπανδρέου, θα θυμηθώ το "Προτιμούμε η Ελλάς να ανήκει στους Έλληνες". Παραμένει επίκαιρο απέναντι στη διεθνιστική αλητεία της δεξιάς και της αριστεράς.
Ευχαριστώ φίλε. Συμφωνώ. Ο Αντρέας υιοθέτησε πολλά επικοινωνιακά και θεωρητικά εργαλεία της ιδεολογίας μας. Ασφαλώς τα προσάρμοσε σε ένα εκφυλισμένο κράμα προδρομικού κεντροαριστερού προμπερλουσκονισμο. Ωστόσο οι χαφιέδες του "χώρου" και οι επίσημοι Δεξιοί πολιτικάντηδες δεν τον ψέγουν για αυτό. Τον κατηγορούν για τον "λαϊκιστικό εθνοκεντρισμό" του. Για τα στοιχεία της δικής μας πολιτικής παράδοσης που δανείστηκε, δηλαδή.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τα Ιδια Εκανε και ο πασοκος σοσιαλιστής και ομοιδεατηα φίλος σου Παπανδρέου και χρεοκόπησε την Ελλάδα. Σοσιαλισμός = τρίτος κόσμος, αναπτυξη υπάρχει μονο σε φιλελεύθερα καπιταλιστικά κρατη στα οποία και μεταναστευουν μαζικά οι Ελληνες.
Μετά από τέτοιο αντι-παπανδρεικό μένος εν έτει 2022 δεν πρέπει να παραπονιούνται που τους λέμε νεοδημοκράτες, τουρκαλβανούς, πράκτορες και φιλελεύθερους. Αποκαλύπτονται μόνοι τους.
Εντωμεταξύ ο γέρο Καραμανλής έκανε περισσότερες κρατικοποιήσεις και από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ξέχασα όμως ότι για τους σερβιτόρους της πρεσβείας των ΗΠΑ ήταν και αυτός μυστικός τροτσκιστής και όχι τόσο γνήσιος νεοδημοκράτης όπως ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς και ο Άδωνις.
Ο Καραμανλής ως δεξιός βέβαια ηταν φιλελεύθερος υπέρ καπιταλισμού και Ευρώπης, Οχι σοσιαλιστής με τρίτο κοσμο όπως εσείς και το είδωλο σας ο Παπανδρέου.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Συμφωνούμε ότι ο Καραμανλής ήταν όλα όσα γράφεις. Και πολλά άλλα χειρότερα που δεν έχει νόημα να υπενθυμίσουμε. Το θέμα είναι ότι εσύ ταυτίζεσαι με όλα τους. Τελικά μήπως δεν είναι ο Χίτλερ το είδωλο σας, αλλά ο Βενιζέλος και ο Jeffrey Pyatt;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εντάξει, μετά το σχόλιο για τον γερο-Καραμανλή αποκαλύφθηκε περίτρανα ότι ο αληταράς που περιφέρετε από ανάρτηση σε ανάρτηση α) είναι ένα άτομο (αν θες να φανείς "πολλοί" τουλάχιστον άλλαξε το ύφος γραφής σου, ρε Καραγκιόζη) β) δεν είναι κανονικός γκαρσόνος, αλλά κάποιο 15χρονο μαλακιστήρι που βλέπει ότι τσιμπάτε και τρολάρει.
Και το ψαλίδι του Θεού είναι ρε μάγκες...
Μπορεί. Αλλά μπορεί και όχι. Επειδή έχουμε εικόνα των "επικεφαλής" αυτής της φάρας των ακροδεξιών να είσαι σίγουρος ότι δεν θα είχαν πρόβλημα να επιχειρηματολογήσουν με τέτοιο τρόπο.
Εδώ βγαλατε εθνικοεπαναστατη τον καταστροφέα Παπανδρέου ρε και σας χαλάει που σας λέμε για Καντάφι και Ντουγκιν; Εχετε ιδέα γιατί μπηκαμε στα μνημονια ή μεινατε στον καθυστερημένο τροπο οικονομικής αντίληψης των καζακηδων και των λαφαζανηδων που νόμιζαν οτι χρεοκοπησαμε εξαιτίας των μνημονίων και όχι ΠΡΙΝ τα μνημονια;
Καταρχάς εσείς δηλώνετε υπέρ των μνημονίων. Μέχρι και ΝΑΙ στο δημοψήφισμα ψηφίσατε. Οπότε πρέπει να ξεκαθαρίσετε και αυτό στο θολωμένο σας μυαλό.
Όσον αφορά τα μνημόνια μπορούμε να κάνουμε μια έρευνα/συζήτηση. Εκτός και αν θες να πιστέψουμε τον συναγωνιστή σας Άδωνι, ότι φταίνε οι εργαζόμενοι.
Όχι γκαρσόνι. Φταίνε οι φιλελεύθερες πολιτικές. Φταίνε οι μεγαλοαστοί και οι κομματάρχες που κατακλεψαν τον δημόσιο πλούτο από την αρχή της μεταπολίτευσης και κυρίως την εποχή του χρηματιστηρίου. Φταίνε τα τοξικά ομόλογα του Κώστα Σημίτη. Φταίει ο κύριος Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, που άλλαξε τα στοιχεία για λογαριασμό της γερμανικής και της αμερικανικής πρεσβείας, και τον κάλυψαν οι εθνικοί ολετηρες Τσίπρας και Σαμαράς. Φταίνε οι κλέφτες του φιλελεύθερου καπιταλισμού.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καταρχάς ενα μπλογκ δεν αντιπροσωπεύει ολους τους ΕΣ. Κατα δεύτερο το οτι οι καπιταλιστές κλέβουν δεν σημαίνει οτι μπορούμε να έχουμε υπερφορολογηση και τεράστιο δημόσιο.3ον δεν απαντησες για μετανάστευση λόγω εργασίας αλλά μόνο για τουρισμό , εκτός αν κανεις οτι δεν βλέπεις οτι 800.000 Ελληνες Έπι μνημονίων φύγανε προς τις καπιταλιστικές "κολασεις" και οχι δεν φταίει οτι δεν διδασκουμε..αραβικά στα σχολεία οπως θα ήθελες (και μετα θιγεσαι όταν λέω για Καντάφι είδωλο σας)
Εγώ απάντησα. Εσύ είσαι τόσο χαζός ώστε να μην καταλαβαίνεις τι εννοώ. Αλλά ακόμα και με τα άτομα με νοητική υστέρηση είμαστε υπομονετικοί. Οπότε σου απαντώ ξανά. Με την δέκατη φορά ίσως το καταλάβεις.
Καταρχάς το συγκεκριμένο ιστολόγιο δεν εξέφραζε μόνο τον ιδιοκτήτη του το 2015. Όλοι οι σερβιτόροι μαζί ήταν εκείνη την εποχή. Δεν τα είχε σπάσει ο ιδιοκτήτης του με τον Περίανδρο. Συνεπώς εκείνη η στάση εξέφραζε πολλούς εξ όσων αργότερα προχώρησαν σε διασπάσεις.
Δεύτερον το τι εννοείς "μεγάλο δημόσιο" χωρά πολλή συζήτηση. Για κάποιον που δηλώνει εθνικοσοσιαλιστής -και μάλιστα χιτλερικος- είναι τουλάχιστον αντιφατικό να μιλά για μεγάλο κράτος. Ειδάλλως μπορείς να δηλώσεις εθνοκαπαταλιστης όπως κάνουν κάποιοι άλλοι (τουλάχιστον) ευθαρσώς. Η υπερβολική φορολογία είναι μια γενίκευση. Αν εννοείς την φορολογία στα μεσαία στρώματα ή φόρους σε προϊόντα που πωλούνται μπορούμε να το συζητήσουμε και πιθανώς θα συμφωνήσουμε κάπου. Αν εννοείς φορολογία στους μεγαλοαστους, σε κάποια εισαγόμενα προϊόντα κλπ εκεί οι φόροι πρέπει να είναι αμείλικτοι για να έχουμε στρατό, παιδεία και δημόσια υγεία. Οι φόροι αυτοί πρέπει να συνοδεύονται από άλλες κρατικές παρεμβάσεις για να μην μετακινηθεί το κόστος στους καταναλωτές και στην αλυσίδα της παραγωγής.
Οι 800.000 Έλληνες που μετανάστευσαν δεν ήταν εθνικιστές. Δεν μπορείς να κρίνεις με ιδεολογικούς όρους μια κοινωνική ομάδα που δεν συνδέεται αποκλειστικά με τον εθνικιστικό χώρο αλλά συγκροτείται από διάφορα ιδεολογικά πεδία. Μπορεί οι περισσότεροι εξ όσων μετανάστευσαν να ήταν διεθνιστές και φιλελεύθεροι. Έχουμε κάποια στοιχεία για την ιδεολογία τους; Πώς τους συνδέεις με εμάς; Η ΦΛΕΦΑΛΟ δεν είχε καμία τέτοια περίπτωση. Μείναμε να αγωνιστούμε στην πατρίδα χωρίς να αποφύγουμε τις όποιες δυσκολίες. Το σύνθημα μας είναι θα σας διώξουμε εμείς (με πρώτους όλων τους μπετοβλακες όπως εσύ), δεν θα μας διώξετε εσείς.
Στο θέμα της Κούβας σου απάντησα ηλίθιο απόβρασμα ότι καλά καλά δεν μπορούμε να πάμε για διακοπές. Χρειάζονται 2000 ευρώ για εισιτήρια. Λες να έχει τόσα χρήματα για εισιτήρια κάποιος που θα ήθελε να μεταναστεύσει; Αλλά και πέρα από το μεταναστευτικό, δεν μπορούμε να στηρίξουμε μια χώρα για τις εθνικές της επιλογές; Πρέπει να μεταναστεύσει κανείς σε αυτή για να νιώσει αλληλέγγυος; Και με τον Καντάφι και με τον Άσαντ ήμασταν αλληλέγγυοι. Μπορούσαμε να μεταναστεύσουμε στις χώρες τους για να τους στηρίξουμε; Επέτρεψαν οι καπιταλιστές να έχουν οι χώρες τους τις κατάλληλες συνθήκες για να το κάνει κανείς; Ακόμη και αυτός που θέλει να μεταναστεύσει πάει σε άλλη χώρα για να εργαστεί. Δεν πάει για να σκοτωθεί. Οι φίλοι σου οι καπιταλιστές δεν αφήνουν τέτοια περιθώρια σε χώρες με εθνικό προσανατολισμό. Αν και τις τελευταίες ημέρες αρχίζει να αρέσει στις ΗΠΑ ο λαϊκιστής Μαδούρο, έτσι;
Επιπλέον μην νομίζεις ότι θα αφήσουμε το μονοπώλιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού στα γκαρσόνια του κεφαλαίου. Εσείς δεν είστε Ευρωπαίοι. Είστε υπάλληλοι του κεφαλαίου. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ο δικός μας. Συνεπώς θα πηγαίνουμε και στην Ευρώπη για να προβάλουμε τις ιδέες του Ρομαντισμού.
Εντάξει τα κατάλαβες τώρα πιτσιρίκο;
Ο μακαρίτης ο Βούλτεψης καλούσε τον αστικό κόσμο της δεξιάς σε εγρήγορση γιατί το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα είχε αφομοιώσει πολύ φασισμό, σύμφωνα με τα λεγόμενά του σε εκπομπή σρο Tele City. Δεν ήταν αγέννητοι οι αρχιμάγειρες των "χιτλερικών" εστιατορίων το 1989. Πρέπει να τα θυμούνται.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο Παπανδρέου δηλαδή φταιει για τα μνημόνια νεοδημοκρατη ψευτοναζι; Όχι και η ΝΔ που τόσα χρόνια συντηρούσε την αντιπαραγωγικη πολιτική των επιδομάτων και των διορισμών; Όχι η αποβιομηχάνιση της χώρας μετά την ένταξη στην ΕΕ, η καταστροφή της αγροτιάς και η εξάρτηση από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα που μας συμπαρέσυρε (Lehman Brothers). Πληρώνει καλά ο Σαμαράς φαίνεται.
Η ΝΔ για να μη τσακιστει εκλογικά ακολούθησε σοσιαλιστική πολιτικη όπως παραδεχτηκατε και με Καραμανλή, οχι φιλελεύθερη. Αρα ναι φταίει και αυτή αλλά επειδή δεν ηταν φιλελεύθερη, ενα μπλε ΠΑΣΟΚ ηταν και αυτή
Προφανώς και ο Πατακος, για ηλίθιους όπως εσύ, ήταν κομμουνιστής (ή χριστανοκομμουνιστης για να παραθέσουμε την ορολογία των ημιπαραφρονων του Στόκου). Το θέμα είναι τι είσαι εσύ; Γιατί αυτο-προσδιορίζεσαι με έναν όρο που περιλαμβάνει την έννοια σοσιαλισμός; Και αν ήταν ο Καραμανλής σοσιαλιστής τότε ο Χίτλερ, που έκανε περισσότερες κρατικές παρεμβάσεις, τι ήταν; Γιατί στην περίπτωση του ξεχνάτε τον αντι-σοσιαλιασμό σας; Μήπως γιατί βολεύει τις μοχλεύσεις των USA υμών συμμάχων στους ευρωπαϊκούς εθνικιστικούς χώρους;
Αν αποφύγεις να απαντήσεις θα πέσει ψαλίδι σε όποια προβοκάτσια γράψεις ξανά.
χαχαχα... φταίνε οι Καραμανλήδες λέει που δεν ήταν αρκετά φιλελέ
ρε τα γκαρσόνια τελικά δεν είναι καν νεοδημοκράτες, είναι συνιστώσα Δράσης - Βαλλιανάτου - Μιράντας Ξαφά!
τρία κακνά της κακνής αλά πικέρματα, γκαρσόν, άβελε μουτζά!
Πάντως οι χώρες που κυβερνανε οι Ξαφαδες έχουν πλούτο και ευημερία για τον λαο. Οι εθνικοεπαναστάτες της μ. Ανατολής μάλλον προς τα συσσίτια και τα κουπόνια στοχεύουν.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Φιλελεύθεροι "νεοναζί" που ήθελαν έναν περισσότερο liberal Καραμανλή όσον αφορά τα οικονομικά και που θαυμάζουν την ανάπτυξη της καπιταλιστικής Δύσης έναντι της "υπανάπτυκτης" σοσιαλιστικής Μέσης Ανατολής. Να τους χαιρόμαστε!
Γκαρσόνι και εδώ Ξαφαδες κυβερνανε και λέμε το ψωμί ψωμάκι. Αλλού η τζημερική προπαγάνδα σας αδωνόπαιδα
Αψογος. Σκατα στον φιλελεύθερο ναζισμό. Εξάλλου γνωστός "καθηγητης" του χώρου έβγαινε στην εκπομπή του Νοσφεράτου και μίλαγε για εθνικοφιλελευθερισμο ανοιχτά. Δυστυχώς έχουν πεσει αυτά τα αρχεία κια δεν υπάρχουν πουθενά, αλλά πολλοί έχουμε μνήμη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τα εστιατόρια των δυτικών πρεσβειών
Για τον αμερικανοσαξονικό λιμπεραλισμό, οι πατρίδες είναι απλώς γεωγραφικές ενότητες, ο πολιτισμός είναι απλώς lifestyle, οι πολιτείες είναι απλώς administrations, το ιστορκό γίγνεσθαι είναι απλώς παρελθόν, οι άνθρωποι είναι απλώς άτομα και ποσοστά, μονάδες παραγωγής και κατανάλωσεις.
=============
Ένα παράδειγμα
Δεν είναι μόνον επίβουλοι και αριβίστες, είναι και εμπαικτικοί πουλώντας αυτό το βλακοεπιχείρημα ότι δεν επεμβαίνουν γιατί η Ουκρανία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Τότε στην περίπτωση του ελληνοτουρκικής σύρραξης του '74 αλλά και της κρίσης του Ιμίων γιατί δεν παρενέβησαν για να διευθετήσουν το ζήτημα βάση του λεγόμενου "διεθνούς δικαίου";
Τότε στην περίπτωση του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου γιατί παρενέβησαν (και αιματοκύλυσαν τους πάντες) αφού ήταν εκτός δικαιοδοσίας του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων;
Τότε γιατί ετοιμάζονταν και παραλίγο να παρέμβουν για να χτυπήσουν την Συρία και να ανατρέψουν το καθεστώς του Ασαντ, συνδράμοντας σουλτάνους και χαλίφηδες της αραβικής και της Τουρκίας;
=============
Δυο δημοσκοπήσεις
Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζονται όχι για να καταγράψουν τάσεις και απόψεις, μα για να καθορίσουν. Αυτός είναι ο πρώτιστος σκοπός τους.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να σκοτίζονται με την πολιτική και τα ζητήματά της, εσωτερικά και εξωτερικά, ενώ αρκετοί δεν εμπνέονται. Γι' αυτό γύρω στο ένα 50% ψηφίζει μονάχα και από αυτό το ποσοστό πολλοί είτε είναι ταγμένοι είτε προσδωκούν ωφέλη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν απλώς να περνούν καλά, με τις ανέσεις τους και την διασκέδασή τους, τις σχέσεις τους και την κοινωνική τους θέση.
Υπάρχουν βέβαια και οι ούγκανοι και οι κακοποίοι χαρακτήρες που αρέσκονται στην παρακμή και την τυραννία.
Σχέσεις, οικονομικά, υγεία, είναι τα ζητήματα που φυσιολογικά πρέπει να απασχολούν τον μοντέρνο άνθρωπο.
Για αυτούς τους ανθρώπους όσοι ασχολούμαστε με θέματα ιδεών και φιλοσοφίας δεν είμαστε παρά ανώριμοι, εκκεντρικοί, φαντασμένοι έως νευρωτικοί. Προφανώς, οι ούγκανοι και το χάος που προκαλούν έχουν συνεισφέρει σε αυτήν την εικόνα.
=============
Η μεταναστευτική πολιτική του Μηταράκη
Το κυριότερο είναι πως το Πακιστάν είναι στρατηγικός σύμμαχος της Τουρκίας, η οποία Τουρκία έχει δημιουργήσει και ηγείται ενός ισλαμικού ΝΑΤΟ με συμμετοχή εκτός του Πακιστάν, των Αζερμπαϊτζάν, Λιβύης, Σομαλίας, Κατάρ, κ.ά.
Όπως η Τουρκία ουδέποτε τήρησε συμφωνίες και συμβάσεις, παρόμοια έχει συμπεριφερθεί και το Πακιστάν.
Και η πιο αρνητική συνέπεια είναι η απογοήτευση που προκλήθηκε στην Ινδία που είχε κάνει άνοιγμα στην Ελλάδα για αλληλοϋποστήριξη.
=============
Αποκαλύψεις
Ωρέ μεγαλεία! Κανά καινούργιο τζαμί θα χρηματοδοτήσουν όμως;
https://imerida.gr/wp-content/uploads/2020/11/poios-moirase-stin-ellada-tin-eikona-tou-adoni-na-fotografizei-tous-polyelaious-sto-abou-ntabi.jpg
Μένει να το δούμε και αυτό.
Κάποιες σκόρπιες σκέψεις διαβάζοντας τη συζήτηση.
Αν για να μοχλευτεί ο "χώρος" φτάνει η δράση μερικών σαλεμένων που αναδημοσιεύουν νατοική προπαγάνδα συνοδευόμενη με εικόνες του Χίτλερ και του Γ Ραιχ, τότε ας πάει το παλιάμπελο... Αυτό που θέλω να πω είναι ότι για να καταστραφεί η παλιά εργατική Αριστερά χρειάστηκε ένας Μάης του 68, μια σχολή της Φρανκφούρτης και μια γενιά Γάλλων μεταμοντέρνων. Αντίθετα για να συμβεί το ίδιο στον εθνικισμό χρειάστηκαν μόλις 5-10 πληρωμένοι δαπίτες με σβάστικες και ζιγκ χάλι.
Νομίζω -και εκφράζω αποκλειστικά εμένα- ότι αυτή είναι μια ευκαιρία, για όσους παραμένουμε παραδοσιοκράτες και αντιφιλελεύθεροι, να αποκαθαρθούμε όχι μόνο από την στείρα ακροδεξιά εθνικοφροσύνη, αλλά και από αγκυλώσεις και φετιχισμούς του παρελθόντος. Ας είμαστε ειλικρινείς, το μόνο που απέμεινε ως κληρονομιά από το γερμανικό καθεστώς του μεσοπόλεμου είναι ένας αστείος φυλετισμός, καθώς και ένας ανεπίκαιρος πλέον αντιμπολσεβικισμός, ο οποίος ας μην ξεχνάμε οδήγησε στην αυτοκτονική κανιβαλική εκστρατεία στην Ρωσία, με τα γνωστά αποτελέσματα. Επίσης, η επιστροφή στην ιδεολογική καθαρότητα των Στράσσερ δεν αποτελεί λύση.
Οι άνθρωποι στους οποίους φιλοδοξούμε να απευθυνθούμε ως χώρος (δηλαδή οι απολίτικοι μικρομεσαίοι με εθνικούς προβληματισμούς, οι απογοητευμένοι από τις ηγεσίες τους παραδοσιακοί αριστεροί, οι θρησκευόμενοι που βλέπουν τα πιστεύω τους να μην έχουν μέλλον λόγω παγκοσμιοποίησης κτλ), ποτέ δε θα δεχόταν να μπουν κάτω από ένα ε/ς μπάνερ, χιτλερικό ή στρασσερικό.
Καλώς η κακώς, στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ένας λαικός αντιναζισμός απόρροια της κατοχής και των σφαγών που έλαβαν χώρα τότε. Και εδώ δεν μιλάμε για τον γνωστό μεταμοντέρνο αμερικανοκίνητο αντιναζισμό της φιλελέφτ.
Αν θέλουμε να βρούμε ένα σημείο αναφοράς, ας ανατρέξουμε στην αντιδιαφωτιστική αντίδραση του 18ου αιώνα, στον ρομαντισμό του 19ου, ακόμα και στον Πλάτωνα. Οι στολές, τα λάβαρα και οι "ρωμαικές" χαιρετούρες όχι μόνο δεν χρειάζονται, αλλά μας καταδικάζουν στην απομόνωση.
Τέλος, πάντων, κάποιες σκόρπιες σκέψεις κάνω για όσους προβληματίζονται σχετικά με την κοινωνική απεύθυνση του μηνύματός τους. Όσοι αρκούνται απλώς να βρίσκονται με άλλα 5 άτομα κάθε απόγευμα στο chat για να επιβεβαιώνουν τις "αλήθειες" τους, ας αγνοήσουν όλα τα παραπάνω.
C
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ουσιαστικά ερωτήματα θέτεις. Η γνώμη μας είναι ότι υπάρχει απάντηση. Είναι η εξής. Για την πρωτοπορία του ελληνικού εθνικισμού, για τους νέους, για όσους διαβάζουν και αρθρογραφούν, κοντολογίς για τους λίγους που ενδιαφέρονται (και θα ενδιαφερθούν) για την ιστορία των ιδεών όλα όσα αναφέρεις μαζί με τον μεσοπόλεμο μπορούν να μούστο κάδρο. Οκαττα διαβάζουμε και όλα τα λαμβάνουμε υπόψη. Με τον Ρομαντισμό ασφαλώς να προηγείται και να αποτελεί το συνεχές φίλτρο μέσα από το οποίο ερμηνεύουμε τα πράγματα. Αν αυτό καρποφορήσει και προκύψει πραγματικό πολιτικό κίνημα προφανώς θα μιλήσουμε για κάτι που θα αφορά το παρόν (βασιζόμενο ασφαλώς σε ιδέες διαχρονικές). Οπότε όλο το θεωρητικό υπόβαθρο θα πρέπει να κωδικοποιηθεί σε πρόταγμα και επικοινωνιακά σχήματα που να αφορούν ευρύτερα μαζικά στρώματα.
Υπόδειγμα για κάτι τέτοιο υπάρχει. Η τελευταία εκδοχή εθνικιστικού πολιτικού κόμματος ή κινήματος είναι αυτή του εθνικιστικού (η βιβλιογραφία της πολιτικής επιστήμης το κατανέμει ως νεοφασιστικο αλλά τα ίδια τα κόμματα σπάνια χρησιμοποιούν τον όρο για νομικούς λόγους) κόμματος όπως αυτό οργανώθηκε από τον Τυνταλ, στη Βρετανία, και τον Λεπέν, στη Γαλλία, την δεκαετία του '70 μέχρι της αρχές εκείνης του '90, καθώς και στην μορφή που πήρε το MSI στον βραχύ χρόνο της ηγεσίας του Ραούτι. Με τις απαραίτητες διαφοροποιήσεις ανά περίπτωση, εποχή κλπ αυτή είναι η μόνη εκδοχή εθνικιστικής πολιτικής κίνησης που μπορεί να υπάρξει. Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε πολύ για τον σκελετό της, εφόσον υπάρχει. Ο μεγάλος αντίπαλος αυτής της μορφής πολιτικής οργάνωσης είναι το "νέοεθνικιστικό" κόμμα στο οποίο εξέπεσε ο Λεπέν προς το τέλος (με την εξευτελιστική εκδοχή που του έδωσε η κόρη του) και οι διάφοροι Σαλβινηδες της μετά το 1999 εποχής.
Πέρα από αυτά θα παραμένει και η αυτόνομη δράση.
Και εθνικιστικό κόμμα και η αυτονομία δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να υιοθετούν ως πολιτικό λόγο τα καραγκιοζιλικια διαφόρων bloggers του χώρου (δεν αφορά μόνο τα γκαρσόνια αυτό) που νομίζουν ότι το φάσμα αναφορών μας δεν μπορεί να υπερβαίνει δεκαετία του '30. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι την απορρίπτουμε ολικά. Ό,τι είναι ζωντανό από αυτή το κρατάμε. Πάντοτε είναι διαλεκτική η αναπαραγωγή των βασικών αρχών της ιδεολογίας.
Αυτή είναι συνοπτικά η θέση μας.
Συναγωνιστή c το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο απ'ότι περιγράφεις. Σωστά γράφει ο Σταμάτης ότι η ρίζα αυτής της αθλιότητας είναι η αμερικανική πρεσβεία. Σωστά προσθέτει ότι η Νέα Δημοκρατία των μνημονίων κάνει τον μεσάζοντα εκπληρώνοντας την αποστολή της και κρατώντας στην κατοχή της την κρατική κουτάλα. Όμως υπάρχει και τρίτο level. Μπορεί κάποιοι από τους ανώνυμους σχολιαστές να είναι Δαπιτάκια που δρουν για λογαριασμό του Βορίδη και του Σαμαρά ή του Δημητριάδη. Παίζει να είναι και κάποιοι αντιφασίστες που πυροδοτούν διχόνοια. ΣΊΓΟΥΡΑ όμως είναι και άτομα που περιφέρονται μέσα στον εθνικιστικό χώρο. Αν δεν υπήρχαν οι πυρήνες του χώρου που ξεκίνησαν αυτά τα καραγκιοζιλίκια να είστε σίγουροι ότι κανείς δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά τους ανώνυμους σχολιαστές. Τώρα όμως υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία αναφοράς που το τροφοδοτούν όλο αυτό. Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Οι ευθύνες έχουν ονόματα. Περίανδρος, εστιάτορας, Τροβαδούρος (Στόχος) άνθρωποι των κύκλων τους και κάποιοι ακόμα ξεκίνησαν την ψευδολογία για μια σειρά πνευματικούς άντρες της ιδέας. Μετά συνδύασαν την ιστορική παραχάραξη με φιλελεύθερες πρέζες στην οικονομική πολιτική και γεωπολιτικές κρυφές πάσες σε ΗΠΑ και Ισραήλ. Μετά μπήκαν και πολλοί άλλοι στο κόλπο.
Μην ξεχνάμε ποιοι ήταν εκείνοι που έφεραν το ναρκωτικό μανιτάρι της δεξιάς στις παρέες του χώρου.
Tο έδαφος της Ρωσοφοβίας είναι ιστορικά κοινός τόπος για δύο, φαινομενικά εντελώς διαφορετικές θεωρήσεις εντός του πολιτικού φάσματος της Δύσης: τη φιλελεύθερη-δημοκρατική και τη ρατσιστική-ιμπεριαλιστική.
Η πρώτη από το 19ο αιώνα με τους αγγλογάλλους φιλελεύθερους, στον 20ό με τους αμερικάνους Rep-Dem, και στον 21ο με τους πορτοκαλί Σημιτο-Κούληδες, προτάσσει τον "αντι-αυταρχισμό" και την καπιταλιστική ελευθερία/ατομικό δικαιωματισμό της Δύσης έναντι στον "απολυταρχικό" κολλεκτιβιστικό συγκεντρωτισμό της Ρωσίας (ουουου κακέ ανελεύθερε Ρώσε που απειλείς της δυτικές μας αΚΣίες).
Η δεύτερη θεώρηση δεν έχει τα υποκριτικά σάλια της πρώτης, αλλά την ξεπερνά κατά πολύ σε κυνισμό. Γι' αυτή, οι Ρώσοι είναι απλά κατώτεροι, γεννημένοι δούλοι, υπάνθρωποι. Αυτή εκφράστηκε εντονότερα από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό του Γ' Ράιχ, αλλά έχει προηγούμενο στις γεωπολιτικές επιδιώξεις του Β' Ράιχ, στους Rathenau-Delbruck που μιλούν για την ανάγκη να γίνει η Ρωσία μια γερμανική Ινδία (κι όλοι ξέρουμε πώς μεταχειρίζονταν οι Άγγλοι τους Ινδούς όταν γράφονταν αυτά τα λόγια).
Στην πραγματικότητα, και η μία και η άλλη έκφανση Ρωσοφοβίας, δεν είναι παρά αντανακλάσεις αιώνιων οικονομικών επιδιώξεων της Δύσης, που δε σταμάτησε ποτέ να βλέπει τη Ρωσία ως τον Άλλο, ως εχθρό που πρέπει να συνετιστεί ή να κατακτηθεί, ως θήραμα, ως ζωτικό οικονομικό χώρο για τις δυτικές αγορές, και όσες φορές η ίδια η Ρωσία έκανε κινήσεις προς μια συμπόρευση με τη Δύση, πάντα αυτή την αντιμετώπιζε το πολύ ως ένα σύμμαχο β' διαλογής, ποτέ ισότιμα. Το ότι η ρωσική κρατική οντότητα, είτε Τσάρος είτε ΕΣΣΔ είτε ΡΟ, δεν είναι ποτέ διατεθειμένη να θυσιάσει την εθνική, πολιτική, οικονομική και πολιτισμική ανεξαρτησία της, δεν έγινε ποτέ Ινδία ή Κίνα 19ου αιώνα, αλλά ούτε και Δ. Γερμανία 20ού, είναι αυτό που κάθεται στο λαιμό της Δύσης. Εκεί είναι το ζουμί. Ούτε με το ρωσικό αυταρχισμό έχουν πρόβλημα (γελάνε σε μια γωνιά ο Πινοσέτ με τον Βιντέλα κι ο Σαλμάν με τον Ταγίπ για τον "αντι-αυταρχισμό" της Δύσης), ούτε φυσικά είναι "υπάνθρωποι" το έθνος του Γκαγκάριν, του Λεόνοφ, του Τσιολκόφσκι, του Κορολιόφ, του Ζβορίκιν, του Ποπόφ, του Τιμιριάζεφ, του Παβλόφ, του Λομπατσέφσκι, του Μεντελέγιεφ, λέω μόνο τους επιστήμονες, δεν έχω πιάσει καν τους καλλιτέχνες. Απλά δεν είναι έθνος "φρόνιμο" όπως θα το θέλανε οι κάθε απόχρωσης δυτικοί ιμπεριαλιστές από τον Τσώρτσιλ στον Γκέμπελς στον Ρήγκαν στον Σόρος.
Εξαιτίας αυτής της κοινής τους ρίζας, οι δύο εκφάνσεις αντιρωσισμού πολλές φορές τέμνονται, πχ τις ρήσεις μιας Θάτσερ ή ενός Μπρεζίνσκι ότι η Ρωσία πρέπει να κοπεί σε πολλά βαλκανοποιημένα μέρη και οι "χρήσιμοι" Ρώσοι που θα μείνουν ζωντανοί δεν χρειάζεται να ξεπερνούν τα 8.000.000, θα μπορούσε να τις έχει εκστομίσει ένας Χίμλερ ή Ρόζεμπεργκ. Αλλά επίσημα, τουλάχιστον, οι εκφραστές της μιας πλευράς πάντα κρατούσαν αποστάσεις από αυτούς της άλλης: ένα Ε/Σ κίνημα δε θα αναπαρήγαγε ποτέ τις δηλώσεις του ΓΓ του ΝΑΤΟ κατά των Ρώσων ως επιχείρημα υπέρ του δικού του αντιρωσισμού (κρυφά βέβαια πάντα υπήρχαν οι Κόκκινες Προβιές και τα κυπατζοεθνίκια).
Σήμερα, λοιπόν, αυτό άλλαξε: οι διάφοροι Μόργκαν Φρίμαν και Αντώνηδες Καφετζόπουλοι, οι διάφορες Χίλαρι Κλίντον και Ρέιτσελ Μάντοου, μπορούν να βρεθούν χωρίς ενοχές σε κοινό μέτωπο, στην ίδια πλατεία, με Μεϊντάνηδες του Σβόμποντα, και οι ΛΟΑΤΚΙ υπουργοί του Καναδά με Μπαντερικούς που φορούν το έμβλημα της μεραρχίας SS Γαλικίας. Και σήμερα ο εστιάτορας πραγματικά ζει το όνειρο της ζωής του, γιατί μπορεί να ανεβάζει κόπι πέιστ κείμενα του Πάιατ και της Καθημερινής υπέρ της Ουκρανίας, χωρίς πια να ντρέπεται ή να ψάχνει δικαιολογίες γι' αυτό, αλλά να θεωρεί αυτονόητο ότι έτσι κάνει το Ε/Σ καθήκον του της άμυνας της Ευρώπης στις μογγολομπολσεβίκικες ορδές.
αφήστε τον κι εσείς ρε παιδιά να ζήσει αυτό το όνειρο, κρίμα να του το χαλάμε, τόσα χρόνια περίμενε αυτή τη στιγμή, τώρα που βρήκε επιτέλους στον κακό Ρώσο τον κοινό τόπο που έψαχνε μεταξύ Χίτλερ και ΝΔ, ας εκδηλωθεί ελεύθερα. Να μη λέει κι ότι του στερούμε τις ελευθερίες εμείς οι ολοκληρωτιστές ρωσόδουλοι
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σωστά όσα λες με δύο παρενθέσεις. Α) Η δεύτερη ιδεολογία που περιγράφεις, αυτή του ρατσιστικού ιμπεριαλισμού, δεν έχει γερμανικές αλλά αγγλοσαξονικές και εξίσου Διαφωτιστικές-liberal καταβολές. Ο Χίτλερ την υιοθέτησε γιατί προηγουμένως την είχαν δανειστεί Γερμανοί εθνικιστές διανοητές (μεσαίου βεληνεκούς είναι η αλήθεια) που δεν είχαν σχέση με τον πυρήνα της συντηρητικής Επανάστασης.
Β) Δεν είναι απλά αντί ρωσικές αυτές οι ιδεολογίες. Είναι αντίθετες δε κάθε πολιτισμό που προκαλεί εμπόδια στον φιλελευθερισμό. Και με την ελληνική παραδοσιακή κουλτούρα και με τον ελληνικό Ρομαντισμό αντίθετες ήταν.
ΑΠ, επειδή φαίνεται το θέμα Δύση-Ρωσία να το ξέρεις καλά, γιατί η Ρωσία, ενώ μετείχε σε Ιερές συμμαχίες και Μεγάλες δυνάμεις δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ ως αναπόσπαστο κομμάτι της Δύσης, όπως πχ η Γερμανία ή η Ισπανία; Για θρησκευτικούς και πολιτιστικούς λόγους;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Απο ΑντιΝατοικος
Πολυ σωστα τα εγραψε ο Α.Π! Ετσι ακριβως ειναι! Το μονο "δυτικο" εθνος που δεν μπορεσε να μπει με την βια και υποταγμενο στους μηχανισμους των Αγγλωσιωνιστων (που εμφανιζονται ως "Δυση"), ειναι το Ρωσικο. Αν και οι Ρωσοι θελουν μια προσεγγιση με την "Δυση", σε μια αντικινεζικη συμμαχια, οι "δυτικοι" τους θελουν υποταγμενους για να τους βαλουν μεσα. Ετσι, σε αυτο το γεωπολιτικο παιχνιδι μεταξυ "Δυσης", Ρωσιας και Κινας, οι Ρωσοι ειναι ο αδυναμος κρικος... απορροια αυτου του παιχνιδιου ειναι και η εισβολη στην Ουκρανια.
Γνωμη μου ειναι, οτι ο μονος παραγων που μπορει να αναμορφωσει την "Δυση" και να την απαλλαξει απο τα αγγλοσιωνιστικα δεσμα της, ειναι η μια πιθανη νικη της Ρωσιας εναντια στα "ευρω-ατλαντικα κεντρα". Αυτο θα ειχε σαν αποτελεσμα, η Ευρωπη και γενικοτερα η "Δυση", να αναμορφωθει και να βρει την πραγματικη της ταυτοτητα, η οποια δεν μπορει να ειναι αλλη απο το διαχρονικο μεγαλειο του Ελληνικου πολιτισμου και ανθρωπισμου.
Το ιδιο εγραψε και ο Al. Dugin, στο τελευταιο του κειμενο σχετικα με τον πολεμο στην Ουκρανια, ας το διαβασουν μερικοι!
Να προσθέσουμε επίσης ότι παραδοσιακά ρωσοφοβικοι εκτός από τους φιλελεύθερους διαφωτιστές της Δύσης και τους Γερμανούς ρατσιστές - ιμπεριαλιστές ήταν και οι Μαρξ Ένγκελς. Σήμερα πιστοί στην παράδοσή τους εδώ στην Ελλάδα είναι η ΟΑΚΚΕ. Ίσως δεν είναι τυχαίο που και οι τρεις αυτοί έχουν τον αντιρωσισμο ως κοινό στοιχείο.
Συναγωνιστή που ρωτάς αν είναι πολιτικο-θρησκευτικοί λόγοι που τα κέντρα της λεγόμενης "Δύσης" δεν εμπιστεύονται ως ομοτράπεζο σύμμαχο τη Ρωσία -ακόμα κι όταν αυτή προσπαθεί να τους προσεγγίσει, από το Μεγάλο Πέτρο ως τον Πούτιν- η απάντηση σε γενικές γραμμές είναι Ναι.
Η Ρωσία δεν πέρασε τη δυτικοευρωπαϊκή μορφή διαφωτισμού ή προτεσταντικής μεταρρύθμισης, που καλλιέργησε τον ατομικισμό σε αυτό που λέμε δυτικό πολίτη. Συν αυτώ, δεν πέρασε ποτέ ως το 1991 το καθαυτό οικονομικό στάδιο του καπιταλισμού. Έτσι, οι παραδοσιακές μορφές κοινοτικής οργάνωσης, οι οποίες στη Δύση καταστράφηκαν το πρώτο μισό του 19ου αιώνα και τις οποίες οι Ρομαντικοί αναπολούσαν, στη Ρωσία εν πολλοίς παρέμειναν υπαρκτές ως βαθιά μέσα στον 20ό αιώνα (βλέπε obshchina και mir, δηλαδή κολλεκτιβιστικούς αγροτικούς συνεταιρισμούς, που τους είχε η Ρωσία αλλά δεν τους είχε η Ουκρανία, και γι' αυτό η σοβιετική κολλεκτιβοποίηση στη Ρωσία προχώρησε πολύ πιο ομαλά). Σε συζήτηση το 1999 μεταξύ του -αντικομμουνιστή- φιλοσόφου Αλεξάντρ Ζινόβιεφ και του Σολζενίτσιν, ο πρώτος λέει στον δεύτερο ότι η κολλεκτιβοποίηση ήταν "το μεγαλύτερο δώρο που έκανε ο Στάλιν στο ρωσικό λαό" εννοώντας ότι ο σοσιαλισμός βρήκε τον τρόπο να διατηρήσει και αναβαθμίσει τις παλιές κοινοτικές σχέσεις στην εποχή της βιομηχανοποίησης χωρίς να τις καταστρέψει στο βωμό αυτής όπως έκανε ο καπιταλισμός).
Σε αντίθεση με τους δυτικούς Διαφωτιστές που είναι πολύ πιο ατομικιστές, οι Ρώσοι Διαφωτιστές του 19ου αιώνα, πολύ ενδιαφέρουσες και δυστυχώς άγνωστες στην Ελλάδα προσωπικότητες, ο Μπελίνσκι, ο Χέρτσεν, ο Τσερνισέφσκι, ο Ντομπρολιούμποφ, ο Πίσαρεφ, δεν είχαν ατομικιστικές αυταπάτες, γιατί είχαν το πλεονέκτημα να βλέπουν τα αποτελέσματα του καπιταλιστικού ατομικισμού στη Δύση (πλεονέκτημα που δεν είχαν ο Ντιντερό και ο Βολταίρος) και έτσι ο δικός τους Διαφωτισμός είναι πιο κολλεκτιβιστικός, αντιφιλελεύθερος, Ρομαντικός και σοσιαλιστικός, εν πολλοίς είναι πρόδρομος του λενινισμού. Ο λενινισμός θεωρώ είναι οργανική εξέλιξη της ρωσικής σκέψης του 19ου αιώνα, και όχι ένα μανιτάρι που φύτεψαν οι εβραίοι (όπως ήθελε να πείσει τον κόσμο ο Γκέμπελς).
Το κοινοτικό αυτό πνεύμα θεωρεί η "Δύση" ασύμβατο με την ίδια. Μόνο τυχαίο δεν είναι που ο Χάντιγκτον στον Πόλεμο των Πολιτισμών κατατάσσει την Ορθοδοξία μαζί με το Ισλάμ και τις ασιατικές θρησκείες στον ανατολικό πολιτισμό και όχι στο δυτικό. Ο Χάντιγκτον λέει ότι οι μόνες πετυχημένες σοσιαλιστικές επαναστάσεις επί ευρωπαϊκού εδάφους έγιναν από Ορθόδοξους λαούς -Ρώσους και Σέρβους, η υπόλοιπη Αν. Ευρώπη είχε σοσιαλισμό όχι ως προϊόν επανάστασης αλλά λόγω των ρώσικων τανκ, ενώ Ρώσοι και Σέρβοι, με Λένιν και Τίτο, έκαναν οι ίδιοι οι λαοί τις επαναστάσεις- και λέει ότι αυτό οφείλεται στον εγγενή κοινοτισμό των Ορθοδόξων.
Βάζω κι αυτό, έστω σε google translate για όποιον δεν ξέρει ρώσικα. Είναι άρθρο που εξηγεί γιατί το ψεύδος έχει γίνει εγγενές στη δυτική καπιταλιστική κοινωνία και γιατί οι Ρώσοι, Κινέζοι και λοιποί Ανατολικοί δε θα κερδίσουν ποτέ έναν πόλεμο προπαγάνδας. Έχει λογοτεχνικές αναφορές σε Μυνχάουζεν και Νασρεντίν Χότζα:
https://communist--ml-ru.translate.goog/archives/29275?_x_tr_sch=http&_x_tr_sl=ru&_x_tr_tl=en&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=wapp
Γκαρσόνι που αναφέρεις τη ΧΑ, εγώ θυμάμαι το '91 η ΧΑ ήταν αναφανδόν με τους γερμανόδουλους Σλοβενο-Κροάτες κατά των "Σερβομπολσεβίκων" του Μιλόσεβιτς και έφερνε κροατικά συγκροτήματα σε εθνικιστικές συναυλίες στο Δελφινάριο. Το '94-95 που είδε ο Νικόλας ότι όλος ο ελληνικός λαός -και όλος ο εθνικιστικός χώρος- είναι με Σέρβους, έκανε κι αυτός τη στροφή. Δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.
https://xyzcontagion.files.wordpress.com/2015/04/1991-07-ceb9cebfcf85cebb-cf87cf81cf85cf83ceb7-ceb1cf85ceb3ceb7-cf84cf87064-cf83ceb5cebb-4243-cebf-ceb4cf81cf8ccebccebfcf82-cf84ceb7cf82.jpg
κυπατζοεθνίκια εννοώ αυτούς που λέγανε σε εκπομπές ότι θα υπηρετούσαν με περηφάνεια τις μυστικές υπηρεσίες του κράτους, αυτούς για τους οποίους ο Τράγκας είχε βιβλίο ότι ρουφιάνευαν άλλους εθνικιστές μέσα στον Κορυδαλλό. Ξέρεις εσύ.
Ο Α. Π. είπε...οι Μαρξ-Ένγκελς είχαν την Τσαροφοβία των τότε δυτικών αριστερών, αλλά θα ήταν αναληθές να τους χρεώσουμε Ρωσοφοβία καθαυτή, δηλαδή μίσος για τη Ρωσική κουλτούρα ή το λαό.
Ο Μαρξ σε μεγάλη ηλικία έκατσε και έμαθε Ρώσικα για να μελετήσει τα γραπτά των Ρώσων επαναστατών δημοκρατών Τσερνισέφσκι και Σαλτικόφ-Στσεντρίν, τους οποίους εκτιμούσε υπερβολικά, μελετούσε τους ρωσικούς αγροτικούς κοινοτικούς συνεταιρισμούς ενώ αλληλογραφούσε με τους ναρόντνικους επαναστάτες Π. Β. Άνενκοφ, Π. Ν. Λαβρόφ και Βέρα Ζασούλιτς.
Ο δε Ένγκελς μέσα στη δεκαετία του 1880 είχε αναθεωρήσει την παλιά του θέση ότι η επανάσταση θα γίνει στη Δύση, και στράφηκε προς τη Ρωσία, που τη θεωρούσε το νέο επαναστατικό κέντρο ως "ασθενή κρίκο του ιμπεριαλισμού" και λόγω του πολύ προωθημένου επαναστατικού της κινήματος -αλληλογραφούσε με Πλεχάνοφ, Λαβρόφ κ.ά..
Η ΟΑΚΚΕ, πάντως, πράγματι παίρνει όλα τα αντιρωσικά και αντι-τσαρικά τσιτάτα των Μαρξ-Ένγκελς και τα προσαρμόζει στο σήμερα. Αυτό είναι αλήθεια.
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Μένει να το δούμε και αυτό.
Συναγωνιστή Α.Π., σε συγχαίρω για την επιχειρηματολογία σου (παρεμπιπτόντως δεν είμαι ο ανώνυμος που ρωτάει για Ρωσία και Δύση), νομίζω όμως ότι οι διαχωρισμοί δεν είναι τόσο απόλυτοι, όπως δογμάτιζε ο Huntington.
1) Στην Ισπανία του 36 και στην Ιταλία του 45 (χώρες με μηδαμινή ορθόδοξη παρουσία) ήταν στο τσακ να επικρατήσουν κομμουνιστικές/φιλοκομμουνιστικές δυνάμεις.
2) Τα κολεκτιβιστικής υφής μεσοπολεμικά καθεστώτα επικράτησαν σε χώρες που "Δύση" δεν γίνεται.
3) Ο ατομικισμός/αστισμός στις καθολικές χώρες δεν πέρασε καθόλου ατουφέκιστος από την Εκκλησία. Μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα οι Πάπες αφόριζαν την κεφαλαιοκρατία και έκαναν λόγο για distributism και κοινωνικά ευαγγέλια. Αυτό σήμαινε ότι εξέφραζαν κάποιον κόσμο και κάποιες παραδόσεις.
4) Στην Λ Αμερική είχαμε τον βραζιλιάνικο ιντεγραλισμό και τα εθνικολαικά καθεστώτα.
Μήπως τελικά ο διαχωρισμός δεν είναι Δύση vs Ανατολή, αλλά Αγγλοσαξονικός ατομικισμός/προτεσταντισμός (άντε βάλε και τον περιβόητο Γαλλικό Διαφωτισμό) vs Όλοι οι υπόλοιποι; Αλλιώς δεν βγαίνει το σχήμα. Ήταν ο Φράνκο και ο Μουσολίνι "δυτικοί", όπως εννοεί τον όρο ένας σύγχρονος φιλελεύθερος τύπου Huntington;
Επίσης, όχι. Καλώς ή κακώς, ένας μέσος Έλληνας στον 21ο αιώνα δεν είναι ποιο κοντά σε έναν σουνίτη, απ' ό,τι σε έναν Eυρωπαίο πχ Ιταλό ή Πορτογάλο. Νομίζω, εμπειρικά τουλάχιστον, είναι προφανές αυτό.
C
Ο/Η Ανώνυμος είπε...«Αυτή η προσέγγισις της παγκοσμιοποιήσεως επιτρέπει τον, κατά νέο σχετικώς τρόπο, προσδιορισμό της έννοιας «Δύσις». Αυτό ίσως είναι εξ άλλου το σημείο στο οποίο το βιβλίο σας εισάγει ιδέες ιδιαιτέρως καινοτόμους. Παρουσιάζετε πολύ ωραία το ότι η έννοια της Δύσεως δεν παραπέμπει πλέον σήμερα σε κάποια ιστορική, γεωγραφική, θρησκευτική, φυλετική ή άλλη ταυτότητα. Υποστηρίζετε πως η Δύσις κατέστη «έννοια πολύ περισσότερο ιδεολογική παρά γεωγραφική», γεγονός που εξηγεί το γιατί οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη μπορεί να κληθή σε «δυτικοποίησι». Πρέπει εν τούτοις να ορισθή αυτή η ιδεολογία. Ο ορισμός που εσείς δίδετε αφήνει κατά κάποιο τρόπο κενά. Η Δύσις δεν στοχεύει (όπως συνέβη σε αρκετές περιπτώσεις κατά το παρελθόν) στην εξαγωγή ενός πνευματικού πολιτισμού, αλλά στην διάλυσι όλων των πολιτισμών ώστε να αντικατασταθούν από ένα τρόπο ζωής σαφώς αρνητικό βασιζόμενο στην λατρεία της καταναλώσεως και της αποδόσεως, καθώς και στην έμμονη ιδέα της τέχνο-οικονομικής αναπτύξεως. Η Δύσις λοιπόν δεν είναι πλέον ένας τόπος συγκεκριμένος, αλλά ένα είδος αφηρημένης κατευθύνσεως, «κάτι το νεφελώδες που, όπως το σύμπαν του Πασκάλ, έχει το κέντρο του παντού και την περιφέρειά του πουθενά», και του οποίου την ανάλυσι προτείνετε «ως μηχανής απροσώπου, χωρίς ψυχή και εις το εξής χωρίς εξουσιαστή, θεσάσης την ανθρωπότητα στην υπηρεσία της». Όσον αφορά την Δύσι, γράφετε επίσης: «Η καταπληκτική της επιτυχία έγκειται στην μιμητική παραφορά τρόπων και πρακτικών αποπολιτισμικών. Γενικεύει την απώλεια νοήματος και την κοινωνία του κενού». Ως μηχανή δε, προσθέτετε, η Δύσις δεν είναι τόσο γενικεύσιμη όσο αναπαραγώγιμη. Το τιθέμενο ερώτημα είναι προφανώς αν αυτή η αρνητική γενίκευσις δεν είναι το αποτέλεσμα μιας αρχικής μεταστροφής της Δύσεως στην εγκατάλειψι της ιδίας ταυτότητας, μεταστροφή στην αρχή του εαυτού στερήσεως, αρχή την οποία η Δύσις, χάνοντας βαθμιαίως την ιστορικο-γεωγραφική της διάστασι, εξήγε εν συνεχεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Κατ' άλλη διατύπωσι, μήπως η Δύσις προτείνει βασικώς στους άλλους την μεταστροφή στην οποία οφείλει την δική της γέννησι;
Συνοψίσατε ευστόχως την άποψί μου, πιστεύω όμως ότι πρέπει οπωσδήποτε να διακρίνωμε την Δύσι ως παράδειγμα - η αναφερθείσα στο βιβλίο μου «μηχανή» από τις καθαυτό δυτικές κοινωνίες που υπάρχουν ακόμη σήμερα. Η Δύσις είναι μία κατασκευή μυθική, ένα εργαλείο χρήσιμο στην ανάλυση, δεν εμποδίζει όμως αυτό την επέλευση συνεπειών πραγματικών. Οι ίδιες οι δυτικές κοινωνίες δεν έχουν στην ουσία συνειδητοποιήσει ακόμη τι ακριβώς είναι η Δύσις, ήτοι μία ενότητα αδιακόπως εξάγουσα μία σύλληψη της κοινωνικής ζωής και της ανθρωπότητας απολύτως αφηρημένη και κενή. Συνεχίζουν τη ζωή τους βασιζόμενες σε μία ταυτότητα, μη αποσαφηνιζομένη πλέον, της οποίας οι ρίζες δεν είναι ακριβώς «δυτικές». Ενώπιον αυτών η Δύσις αποτελεί το αρνητικό τους, το αντίγραφό τους. Το δράμα τους είναι ότι προσπαθούν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους εντός του πλαισίου μιας νεωτερικότητας ουσιωδώς καταστροφικής κάθε ταυτότητας, και ότι εκτιμούν ως σημαντικές καταθέσεις πλαίσια εννοιολογικά (ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Διαφωτισμό) εκκολαπτήρια νοοτροπίας ατομιστικής η οποία ροκανίζει ως καρκίνος τον ιστό της παραδοσιακής αλληλεγγύης και συνιστά αληθές ένζυμο αποσύνθεσης της κοινωνικής συνοχής.» Συνδιάλεξις με τον Serge Latouche στο Krisis no.4
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
«Εάν πίστευε κανείς τους φιλελεύθερους συγγραφείς, η ελευθερία θα επεβάλετο από μόνη της σε μια κοινωνία που εκυβερνάτο από την οικονομία της αγοράς. Η ελεύθερη ανταλλαγή θα γεννούσε την ελευθερία ως το προϊόν το πιο φυσικό από κάποιου είδους εσωτερική αναλογία. Μια τέτοια θεωρία που προέρχεται από μια δικαιολόγηση τελείως μαρξιστικού τύπου (είναι η οικονομική υποδομή που καθορίζει την πολιτική και κοινωνική υπερδομή) δείχνει στην πραγματικότητα ότι σε μια κοινωνία που δουλικά μιμείται την αγορά, η ίδια η «ελευθερία» συλλαμβάνεται με βάση το πρότυπο της εμπορικής συναλλαγής…»
- Ρομπέρ ντε Χέρτ
«Η κοινωνική τάξις συγχέεται λοιπόν με την οικονομική τάξι, είναι ακούσια συνέπεια των πράξεων των ατόμων που κινούνται από τα συμφέροντά τους και μόνο. Η αγορά, κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, καλύπτει το κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι πια το πρόσωπο της ανθρώπινης δραστηριότητας, μα αυτή καθ’ αυτή η δραστηριότητα. Μακράν του να περιοριστεί στο πεδίο της οικονομικής κατ’ ακριβολογία δραστηριότητας γίνεται ένα σύστημα γενικής ρυθμίσεως της κοινωνίας, πομπωδώς προσονομαζόμενο «καταλλαγή»…
- Αλαίν ντε Μπενουά
Πολύ ωραία αποσπάσματα!
Μην αποκαλείτε τον εστιάτορα καραγκιόζη. Υποτιμάτε τον λαϊκό ήρωα.
-Ρε φίλε τι φάση παίζει και μας κάλεσε ο μπουφετζής από τα άγρια χαράματα...
-Δεν ξέρω να σου πω σίγουρα αλλά από κάτι σπόντες που έριξε χτες ο παραμάγειρας η επιχείρηση πάει για αλλάγή ιδιοκτησίας ίσως και ονομασίας.Μάλλον ο μπουφετζής θέλει να το πει πρώτα σε εμας,αφού εμείς κάνουμε το κονέ με τον πελάτη,για μας έρχεται ο πελάτης,εμάς εμπιστεύεται.
-Για πες μου ρε φίλε τι θα παιχτεί με μας,θα κρατήσουμε το πόστο ή θα πάμε σούμπιτοι για ταμείο?Στέγνωσα ρε φίλε δεν έχω ούτε για κοινόχρηστα σου λέω.
Με όλο αυτό το παρτ τάιμ έχουμε χάσει και τις ημερομηνίες να πούμε.Παλιά ξέραμε τουλάχιστον ότι στα γενέθλια του αβατάρ κάναμε καλή μπάνκα,χαλάλι το τρέξιμο.Τώρα με τα νέα μέτρα,ούτε που καταλάβαμε τι γίνεται.
-Για περίμενε λίγο,εσύ δεν ήσουν που μου είπες χτες ότι κάτι έμαθες όταν συνάντησες τον έτσι που φέρνει τα επιδόρπια,τον είδες μάλιστα να πίνει καφεδάκι στο ίδιο τραπέζι με τον λατζέρη και πήγες στο παρεάκι για να τους κεράσεις.
-Ωχ,ναι ρε φίλε ξεχάστηκα,πολλές οι έγνοιες βλέπεις,κάτι μου είπε το τυπάκι αλλά δεν το πήρα στα σοβαρά εκ πρώτης όψεως,μια εταιρεία λέει,η Λεμούριαν Σέιπσίφτινγκ Κέτερινγκ εκδήλωσε ενδιαφέρον και τα ακουμπάει χοντρά και μπροστάτζα.
H διεύθυνση είπε στον μεσολαβητή της εταιρείας,όπως μου τα μετέφερε ο έτσι, ότι το νεο μπραντ πρέπει όσο να'ναι να φέρνει κάπως σε αβατάρ.Ο μεσολαβητής είπε ότι αναμφίβολα πρέπει να παραπέμπει στην Ευρώπη των πατρίδων και πρότεινε το "Irving Berlin".Για σκέψου ρε φίλε ένα νέο μπράντ που συνταιριάζει αρμονικά το επώνυμο του αναθεωρητή με τις νέες θερμοπύλες της ηπείρου μας.Πρέπει σίγουρα να είναι λαμπροί νόες αυτοί οι Λεμούριοι.
-Κατά πως φαίνεται πάμε για νέα μεγαλεία συνάδελφε.Κάτι πήρε το αυτί μου και για κοινό ταμείο στα τίπς όσον αφορά τα του κλάδου μας.Θέλω να ελπίζω ότι εμείς οι φέροντες δίσκον θα εξαιρεθούμε από αυτό το μέτρο που αρμόζει στους χυτροκαθαριστάς και στις καθαρίστριες.Μονάχα με το δικό μας ζεστό ανθρώπινο χαμόγελο δύναται η επιχείρησις να κάμει σεφτέ και να ορθοποδήσει.Πήγαινε τώρα να φέρεις δύο εσπρεσσάκια όσο θα περιμένουμε το μπουφετζή και χρέωσε τα
στον αρχιμάγειρα.
-Όχι ρε φίλε άσε σήμερα κερνάω εγώ αλλά επειδή δεν έχω μαζί μου κάρτα,δώσε ότι ψιλά έχεις και τα βρίσκουμε μεθαύριο που ξαναπιάνω βάρδια μετά το ρεπό,τιμή μας η πίστις.
-Έχει και η πίστη την τιμή της συναγωνιστή,ζήτω η νίκη.
Ο Σταμάτης είπε...Στον σχολιαστή που προειδοποιεί ότι θα χρησιμοποιηθεί πετρέλαιο σε επίθεση εναντίον μου υπενθυμίζω πως καλό θα ήταν να ξανασκεφτεί το συγκεκριμένο σχέδιο. Με τις ανατιμήσεις των καυσίμων μια τέτοια επιλογή θα του κοστίσει πολύ ακριβά.
Τέλος υποστηρίζω ξεκάθαρα πως αν υπάρχει ένα θετικό σε αυτό το χάος που απλώνεται στην ανατολική Ευρώπη είναι η επιλογή της Ρωσίας να εθνικοποιήσει τις δυτικές εταιρίες που αποχωρούν απ'την χώρα. Ευχής έργον θα ήταν να καθιερωθεί ως οικονομική και παραγωγική πρακτική σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Στους εμπρηστες του Μητσοτάκη στον ελληνικό εθνικισμό απαντάμε..
Μπουκάλι με βενζίνη στου χώρου τον Μποτρινι!
Οι Ουκρανοί είναι οι κληρονόμοι των Ρως γι'αυτό και μέχρι πρόσφατα ονομάζονταν Ρουθήνοι. Γι' αυτό οι Πολωνοί παλιά ονόμαζαν τους σημερινούς Ουκρανούς Ρουσίνους και τους σημερινούς Ρωσους Μοσκβι! Όσο κι αν ακούγεται κάπως σε όποιον δεν ξέρει από σλαβική ιστορία, οι Ουκρανοί είναι οι αυθεντικοί Ρώσοι! Ουκρανοί λόγιοι του Μεσαίωνα ήταν που συνέδεσαν την κληρονομιά των Kievan Rus με τη νεοσχηματισμένη Μοσχοβία και ονόμασαν τη δευτερη ως "Μεγάλη Ρωσία" (κατά το Μεγάλη Ελλάδα, το μεγάλη όχι ως η μητέρα κοιτίδα, αλλά αντίθετα ως η επέκταση, η αποικία της "μικρής Ρωσίας", της πρώτης Ρωσίας, της Ουκρανίας). Οι Μοσκοβίτες ιδέα δεν είχαν για Ρως. Όταν στο Κίεβο είχαν πολιτισμό, το Μόσκοβο κυριολεκτικά δεν υπήρχε. Άλλωστε και η παραδοσιακή ονομασία των Μοσχοβιτών μέχρι σημερα, "Ροσίγια", είναι παρμένη από το ελληνικό Ρωσία, διότι οι Μοσχοβίτες δεν είχαν στην παράδοσή τους το "Ρως", το δανείστηκαν από τους Μεσαιωνικούς Έλληνες! Οι Ουκρανοί τους έδωσαν τα πάντα και το ευχαριστώ του Μοσχόβου ήταν να επί Τσάρων να βάζει στη φυλακή όποιον μιλούσε ουκρανικά, επί ΕΣΣΔ να τους γενοκτονεί μέσω πείνας και μετά να τους εποικίζει με Μοσχοβίτες και επί Ευρασιανικής Μόσχας να τους βομβαρδίζει. Η Ουκρανία είναι η κοιτίδα και η ψυχή του ευρωπαϊκού σλαβικού κόσμου (με γενναίες δόσεις σκαβδιναβικού αίματος στις αρχές της). Ο ευρασιανιστής Πούτιν αυτή τη στιγμή είναι ο νο1 εχθρός, δεν θα πώ της "Δύσης μας" και άλλα νατοϊκά σάλια, αλλά πρώτα απ όλα του σλαβικού κόσμου. Στέλνει μουσουλμάνους Ασιάτες Τσετσένους να ισοπεδώσουν την πρώτη σλαβική πόλη της παγκόσμιας ιστορίας, το ηρωικό Κίεβο. Ζήτω το Κίεβο. Η συντριπτική πλειονότητα των Σλάβων όπου γης στηρίζουν Ουκρανία, αν σας λέει κάτι αυτό.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Η συντριπτική πλειοψηφία των Σλάβων έχει περάσει στην σφαίρα της αμερικανικής επιρροής. Η υποστήριξη προς την Ουκρανία έχει να κάνει με γεωπολιτικούς λόγους (νατοϊκά σάλια, όπως γράφεις), όχι λόγω της ιστορικής ανάγνωσης της κρίσης.
Κατά τα άλλα αν οι Ουκρανοί ήθελαν σήμερα να διαφυλάξουν την ιστορική εθνική τους ταυτότητα, προκειμένου να ήταν σύμφωνοι με το επιχείρημα που παραθέτεις, θα έπρεπε να προσπαθούν να απλώσουν την δική τους επιρροή στην Ρωσία. Όχι να αποκοπούν από αυτή περνώντας σε μια δυτική σφαίρα επιρροής. Όμως στην πραγματικότητα βλέπουμε να συμβαίνει το αντίθετο. Οι Ρώσοι είναι αυτοί που επιχειρηματολογούν υπέρ της ενότητας του ρωσικού έθνους (προφανώς αυτό εξυπηρετεί και τα κρατικά τους συμφέροντα) και τους Ουκρανούς να διεκδικούν μια δυτικού τύπου φιλελεύθερη ερμηνεία του "πολιτικού έθνους". Αν σου λέει κάτι αυτό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μάλιστα! Κατά πλειοψηφία οι Σλάβοι άλλων σλαβικών χωρών στηρίζουν Ουκρανία επειδή ξαφνικά έγιναν όλοι απάτριδες θαμώνες των mcdonalds, όχι επειδή ξέρουν πολύ καλά, ΩΣ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ (θα βάλω και τους Λιθουανολετονούς βαλτικούς αδερφούς μας μέσα), και εχουν ζήσει στο πετσί τους την αγάπη και τη φροντίδα του Μόσκοβου, διαχρονικά, απεναντί τους. Ξέρετε κανέναν 100% Ουκρανό, ουκρανόφωνο, που να λέει ζητω το Μόσκοβο και ο Πούτιν; Δεν υπάρχει κανένας. Το ανάποδο όμως συμβαίνει και αυτό τα λέει όλα. 100% Μοσχοβίτες που λένε ζητω το Κίεβο και το ταγμα Αζόφ, όπως ο Alexei Levkin. Θα τον πείτε κι αυτόν αμερικανόφιλο; Ποια επιρροή τους να απλωσουν ρε παιδιά οι Ουκρανοί; Χάρτη απ' την β'γυμνασίου έχετε να πιάσετε; Σε μια χώρα που εδαφικά είναι εικοσαπλάσια από την Ουκρανία; Εσύ τώρα απλά αναπαράγεις μοσχοβίτικη προπαγάνδα. Κατηγορείς ότι η Ουκρανία θελει να αποκοπεί απο τη σφαίρα επιρροής της Μόσχας. Α τα καθήκια. Γιατί καλοπερνούσαν πάντα με το Μόσκοβο ε; Όχι ότι δεν μπορούσαν καν να μιλησουν τη γλώσσα τους όλο το 19ο αιώνα βάσει επίσημων τσαρικών απαγορεύσεων και το '30 τους ξεκλήριζαν! Η επίκληση του όντως μισητού ΝΑΤΟ για να μας κάνεις να συμπαθήσουμε τον κοντό ευρασιανιστή προδότη του Σλαβισμού και της Μεγάλης Ευρώπης των Ονειρων μας πιάνει σε τίποτα κακομοίρηδες ψηφοφόρους Βελόπουλου και Κασιδιάρη, όχι σε εθνικιστές που ξέρουν από ιστορία. Και ΝΑΤΟ να μην υπήρχε, το Μόσκοβο τα ίδια θα εκανε στους Ουκρανούς, όπως επί Στάλιν, όπως επί Τσάρων. Και η προπαγάνδα υπέρ Μοσχόβου συνεχίζεται: "οι ρώσοι είναι αυτοί που επιχειρηματολογούν υπέρ της ενότητας του ρωσικού έθνους" οι ρώσοι δηλαδή στήνουν γέφυρες αλλά οι ουκρανοί είναι οι κακοί που "δυτικοφέρνουν"!! Τρέλα! Το λες και μόνος σου ρε φίλε, υπερ ενότητας ΡΩΣΙΚΟΥ (δηλ. Μοσχοβίτικου) έθνους, όχι υπέρ Πανσλαβικής ενότητας. Οι Μοσχοβίτες δεν αναγνωρίζουν καν ότι ουκρανικό έθνος υφίσταται! Συμφέρει στον Ουκρανό αυτό το αφήγημα που θελει να τον (ξανα)χτυπήσει εθνοπολιτισμικά και γλωσσικά (ο ευρασιανιστής Ντούγκιν έχει μιλήσει ακόμα και για βιολογική εξάλειψη των ανυπόταχτων Ουκρανών);; Το Ουκρανικό έθνος είναι παλιότερο απο το μοσχοβίτικο το οποίο έχει υποκλέψει την ονομασία Ρως. Αυτή είναι η αλήθεια. Πώς θα σου φαινόταν αν η Γερμανία, ως η μεγαλυτερη χώρα του γερμανικού κόσμου, ξεκινούσε να μπουκάρει σε Ολλανδίες Δανίες Αγγλίες Νορβηγίες Ισλανδίες απαγορεύοντας τις γλώσσες τους και ισοπεδώνοντας την κρατική τους υπόσταση στο όνομα της "ενότητας του γερμανικού έθνους"; Απλά τα πράματα, το ουκρανικό έθνος είναι ένα αληθινό έθνος, πολύ πιο ομοιογενές από το μοσχοβίτικο, πολύ πιο αριοευρωπαϊκό από το μοσχοβίτικο, με πολύ παλιότερες ρίζες από το μοσχοβίτικο, αλλά εσείς υποστηρίζετε μια αχανή κινεζόφιλη νεοαυτοκρατορική δύναμη που εισβάλει με Τσετσένους σε ένα σλαβικό εθνος κράτος της Ευρωπαϊκής Ηπείρου (και μάλιστα για να χτυπήσει τους εθνικιστές ως κυριο διακηρυγμένο στόχο!). Είστε σιγουρα εθνικιστές κύριοι ή καυλώνετε με υπερηπειρωτικές υπεραυτοκρατορικές υπερκαταστάσεις; Θελω να σας ρωτήσω επίσης αν ειστε σιγουρα ρομαντικοί, διότι βάσει των αρχων του ρομαντικού εθνικισμού του 19ου αιώνα οι Ουκρανοί είναι γνήσιο έθνος κι εσείς απλά ορκισμένοι αντιουκρανοί (να μας πείτε γιατί όμως...)
Για βλάκας δεν δείχνεις. Άρα γράφεις τα παραπάνω σεντόνια λόγω τυφλού φανατισμού. Άντε και λίγο για λόγους έλλειψης γνώσεων στην πολιτική ιστορία. Έχουμε επαναλάβει ότι η πολιτική ανάλυση δεν μπορεί να γίνει μόνο με ιστορικούς όρους. Αυτά είναι παθογένειες που άφησαν στην εθνικιστική σκέψη οι γραφικότητες τύπων όπως ο "Πατριάρχης". Τουλάχιστον, αφού χρησιμοποιείς την ιστορική αναδρομή ως μοναδικό αναλυτικό εργαλείο, να χρησιμοποιείς την πολιτική ιστορία. Όχι τις μόνο τις μεσαιωνικές και τις ανθρωπολογικές αναφορές.
Στην ουσία τώρα. Γράφεις για τα σλαβικά έθνη που είναι αντιρωσικά. Αν γνώριζες πολιτική ιστορία θα καταλάβαινες (αν είχες υπερβεί την τύφλωση που αναδίδει το κείμενο σου) όσα γράψαμε και υπονοήσαμε στην πρώτη απάντηση. Αφού δεν είσαι σε θέση να το κάνεις, θα προσπαθήσουμε να στα κάνουμε "λιανά".
Η Πολωνία ήταν πράγματι αντιρωσική χώρα για ιστορικούς λόγους. Οι Τσέχοι, οι Κροάτες, οι Σλοβένοι κλπ ήταν κατά τον 19ο αιώνα τόσο αντιρώσοι; Πότε έγιναν; Και σε τι βαθμό;
Οι Σέρβοι καί οι Βούλγαροι ήταν κατά των 19ο και τον 20 αιώνα αντιρώσοι; Πότε έγιναν και γιατί; (Οι Σέρβοι ευτυχώς όχι όλοι). Δεν σχετίζεται ο όψιμος αντιρωσισιμός τους με το πέρασμα στο δυτικό στρατόπεδο; Είσαι τόσο μαλάκας ώστε δεν το βλέπεις ή μας κάνεις πλάκα; Έχεις μιλήσει με Βούλγαρους και Βαλκάνιους Σλάβους; Έχεις επαφή με τις κοινωνίες τους ώστε να γνωρίζεις σε τι βαθμό έχει καλλιεργηθεί ο φιλοαμερικανισμός;
Και για να επιστρέψουμε στην αρχική σου παραδοχή. Πότε, λοιπόν, ήταν όλοι οι Σλάβοι εναντίον των Ρώσων; Οι Σέρβοι καί οι Βούλγαροι δεν μετράνε για Σλάβοι;
Προφανώς και υπάρχουν σλαβικά έθνη που βλέπουν διαχρονικά τους Ρώσους ως εθνικούς τους αντιπάλους. Οι Πολωνοί για παράδειγμα. Αυτοί, όμως, δεν είναι όλοι οι Σλάβοι, όπως γράφεις. Σε άλλες περιπτώσεις ο αντιρωσισιμός είναι πρόσφατο γνώρισμα και συνδέεται άρρηκτα με την καλλιέργεια της μαζικής κουλτούρας των συγκεκριμένων χωρών από τους δυτικούς.
Σου γράψαμε ότι οι εθνικιστές του ρωσικού έθνους, όπως και κάθε έθνους, αγωνίζονται για την εθνική ενότητα (συνήθως υπό την μορφή και διοικητικής ενότητας - ενσωμάτωσης). Αφού οι Ουκρανοί είναι οι πρώτοι Ρώσοι, όπως γράφεις, γιατί δεν προσανατολίζονται στην ενότητα -αφομοιωση των υπολοίπων (Λευκορωσων, Ρώσων) και απαιτούν την προσαρμογή τους στα αστικά δυτικά πρότυπα του πολιτικού έθνους; Ξέρεις την διαφορά του πολιτικού "έθνους" του Διαφωτισμού από το πολιτιστικό έθνος του Ρομαντισμού; Άσε τα σάπια περί μεγάλου ρωσικού παράγοντα κλπ. Δεν μιλήσαμε για στρατιωτική αφομοίωση (αν και σε σχέση με την Λευκορωσία, που είναι μικρότερη, θα μπορούσε να συζητηθεί ως δυνητική προοπτική). Αναφερθήκαμε σε μια εθνική αφήγηση. Εδώ η υπόδουλη Ελλάδα δημιούργησε τον 19ο αιώνα μια εθνική αφήγηση ενοποίησης των πληθυσμών της σε ένα κράτος εναντίον της αχανούς οθωμανικής αυτοκρατορίας. Δεν κοστίζει σε υλικούς πόρους μια εθνική αφήγηση. Αντίθετα δείχνει τους συλλογικούς προσανατολισμούς. Η νεώτερη συλλογική αφήγηση της Ουκρανίας δείχνει τον προσανατολισμό της αποκοπής από τον υπόλοιπο ρωσικό κορμό.
Αν υπάρχει εθνοφυλετικη ενότητα το ποιος χρησιμοποίησε πρώτος το όνομα δεν έχει μεγάλη σημασία. Δηλαδή οι αρχαίοι Έλληνες έπρεπε να μην ενωθούν ή ένα μέρος τους να δημιουργούσε ξεχωριστή εθνική συνείδηση, επειδή οι πρώτοι Έλληνες ονομάζονταν Αχαιοί, Μινωίτες κλπ; Αυτό μας λες;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Η περίπτωση της Γερμανίας που αναφέρεις έχει ενδιαφέρον. Υποθέτουμε ότι κάποιοι μπορεί να γνωρίζουν ότι την εποχή που σχεδιαζόταν η ίδρυση του νεότερου γερμανικού κράτους είχαν γίνει επίσημες συζητήσεις με σχεδόν όλα τα γερμανικά έθνη αναφορικά με το πώς έβλεπαν την προοπτική μιας ένωσης. Τελικά ο χρόνος είχε δημιουργήσει όντως διαφορετικές εθνικές ομάδες στις περιπτώσεις των Σκανδιναβών. Όμως στο ζήτημα της Αυστρίας η κατάσταση ήταν περίπλοκη. Οι Αυστριακοί παρέμεναν φυλετικά και συνειδητά Γερμανοί. Για διοικητικούς λόγους και για πολιτικές σκοπιμότητες δεν προχώρησε η ένωση. Όταν κατάλαβαν αμφότεροι το λάθος ήταν αργά. Η ένωση που θα ήταν χρήσιμη και δίκαιη και για τους δύο δεν πραγματοποιήθηκε. Τώρα αν ρωτάς πώς βλέπουμε την περίπτωση της γερμανικής "μπούκας" και χρήσης του αυστρο-γερμανικού εθνικιστικού χώρου υπέρ της ένωσης, προφανώς και θα σου απαντήσουμε ότι είναι ιστορικά δικαιολογημένη. Το ίδιο θα ήταν και μια απόπειρα Ένωσης της πατρίδας μας με την Κύπρο.
Αναπαράγεις μια ανοησία που λένε οι νεοδημοκράτες "ναζί" των εστιατορίων, ότι είμαστε αντί Ουκρανοί. Είμαστε αντί Ουκρανοί επειδή είπαμε ότι δεν είναι ιδεολογικός ο πόλεμος; Επειδή είπαμε την αλήθεια και χαλάσαμε την ονείρωξη των σερβιτόρων της νατοϊκής Δεξιάς; Περαστικά σας τότε. Αλλά αντί Ουκρανοί δεν είμαστε. Φίλοι της αλήθειας είμαστε. Και η αλήθεια είναι ότι γεωπολιτικά αυτή η σύγκρουση δεν αφορά άμεσα την Ελλάδα ενώ σε επίπεδο ιστορίας το δίκιο το έχουν οι Ρώσοι. Γιατί δεν οικοδομούν αυτοκρατορία με το να ενσωματώνουν τους ομοεθνείς τους στον εθνικό κορμό. Αφήστε τις ανοησίες για το ποιος χρησιμοποίησε πρώτος το όνομα. Τότε να λάβουμε υπόψη και την πρώτη παρουσία των Ρώσων προγόνων στην Βαλτική. Οι Ουκρανοί με τους Ρώσους είναι ένα έθνος και οι εθνικιστές υποστηρίζουν την εθνική ενότητα. Όχι τον ακροτηριασμο.
Τέλος η εμπλοκή της λέσχης σε όλο το ζήτημα δεν αφορά την καθαυτό στρατιωτική μάχη. Αφορά τις συνέπειες που θα έχει στο πεδίο της ιδεολογίας και ασφαλώς της ζωής. Κι επειδή τις δικές μας ζωές και τη δική μας ιδεολογία δεν την καταστρέφει καμία Μόσχα, αλλά η καπιταλιστική Ουάσιγκτον και οι φιλελεύθερες Βρυξέλλες, πρώτο μέλημα των Ελλήνων εθνικιστών πρέπει να είναι η ανάλυση των δεδομένων και η εκμετάλλευση των συνθηκών που θα προκαλέσουν ζημιές στο καθεστώς που καταστρέφει τις ζωές μας.
Φαίνεται ότι πολλοί δεν ενδιαφέρονται πρωτίστως για κάτι τέτοιο. Μόνο που σας έχει πάρει πρέφα και ο πλέον αφελής. Έχετε αρχίσει ήδη να βλέπετε τις συνέπειες και ακόμα είναι μόνο η εισαγωγική αρχή. Αυτό σας το υποσχόμαστε.
φίλε μου, που δηλώνεις ουκρανόφιλος, με ποια ακριβώς από τις 3 εθνικές ταυτότητες των Ουκρανών είσαι; περιληπτικά, αυτές οι 3 είναι: α) στη Δ. Ουκρανία: καθολικισμός, ευρωπαϊσμός, Μπαντέρα, σωβινισμός, φιλοΝΑΤΟισμός β) στην Κεντρική Ουκρανία: είμαστε οι αυθεντικοί Ρως, εμείς και όχι οι Μοσχοβίτες, Ορθόδοξοι αλλά ανεξάρτητοι γ) στην Αν. και Ν. Ουκρανία: είμαστε ένα έθνος με τους Ρώσους
Από ό,τι κατάλαβα, εσύ υποστηρίζεις αυτή της Κεντρικής Ουκρανίας, περί Ουκρανών ως πραγματικών Ρως. Η αφήγηση της αδιάρρηκτης συνέχειας του ουκρανικού έθνους από τους Ρως του Κιέβου ως σήμερα, ξεκινά από τον Μιχαήλ Γκρουσέφσκι, τον, ας πούμε, Ουκρανό Παπαρρηγόπουλο, που όμως δεν ήταν καθόλου ναζί, αλλά πρώτα Σοσιαλεπαναστάτης (εσέρος) και μετά Μπολσεβίκος, μάλιστα Ακαδημαϊκός της ΕΣΣΔ το 1929. Είναι λοιπόν όπως λες "αληθινό και ομοιογενές έθνος" αλλά με 3 διαφορετικές εθνικές ταυτότητες! Καλά το "ομοιογενές" άστο, αν ήταν έτσι δε θα είχε κανένα λόγο ο Ζελές να απαγορεύει όλες τις γλώσσες πλην των ουκρανικών στην επικράτεια αυτού του δήθεν "ομοιογενούς" έθνους.
Εγώ πάλι δε θα αρνηθώ ότι υπήρξε Ουκρανικός Ρομαντικός εθνικισμός. Δεν ανήκει σε αυτόν όμως ο μικρόνους πολεμικός σωβινισμός του Μπαντέρα, ούτε η ανασύστασή του (με εντολή ΗΠΑ) από τον Ζελέ και τους Αζόφ. Θες να μάθεις ποιοι ήταν οι Ουκρανοί Ρομαντικοί εθνικιστές και τι γνώμη είχαν για τη σχέση Ουκρανίας-Ρωσίας; Οι 4 σημαντικότεροι είναι οι Grigory Skorovoda, Taras Shevchenko, Ivan Franko, Mikhail Grushevsky. "Skovoroda passionately loved his homeland and people. With all intransigence, he spoke out against anti-patriots and cosmopolitans. He ardently defended the unity of Ukraine with Russia, the friendship of these two fraternal peoples." "Angrily exposing the great power oppression of the Russian landowners and the Tsar, Shevchenko fought for friendship between the Russian and Ukrainian peoples, praised the glorious of the glorious Bohdan Khmelnitsky, a fighter for the reunification of Ukraine with Russia, advocated the unification of the Slavic peoples on a democratic basis." "The Austrian authorities persecuted Franko, threw him in prison three times on charges of socialism, the creation of secret societies, sympathy for the Russians, and ties with the peasant movement. His worldview was formed under the influence of Taras Shevchenko and Russian revolutionary democrats: Herzen, Belinsky, Chernyshevsky, Dobrolyubov, Pisarev, Saltykov-Shchedrin and Nekrasov. Being an outstanding patriot, champion of friendship between the Ukrainian and Russian peoples, Franko believed that “the hour will come! – and Ukraine will sparkle in a crimson halo in the circle of free peoples.” He fought for the reunification of Ukraine as part of Russia, where, in his opinion, the spring of mankind began with the revolution of 1905." "While an émigré, Hrushevsky began to become pro-Bolshevik. Along with other members of the Ukrainian Party of Socialist Revolutionaries, he formed the Foreign Delegation of the Ukrainian Party of Socialist Revolutionaries, which advocated reconciliation with the Bolshevik government, as it felt that the criticisms had to be put aside because the Bolsheviks were the leaders of the international revolution. Hrushevsky returned to Ukraine in 1924." Πηγές: https://www.marxists.org/glossary/people/soviet/ukrainian.htm https://en.wikipedia.org/wiki/Mykhailo_Hrushevsky
φίλε μου, από αυτά τα στοιχεία που βρίσκουμε στις βιογραφίες, θεωρείς εσύ ότι ο σοσιαλιστικός κατά πρώτο, και φιλικός προς το ρωσικό λαό κατά δεύτερο, εθνικισμός αυτών των Ουκρανών "δασκάλων του γένους" μπορεί να έχει καμιά σχέση με τη σημερινή σωβινιστική ΝΑΤΟδουλεία των διαφόρων Ουκρανών ολιγαρχών και μαριονετών Ζελέδων; δε σου λέω φυσικά ότι αυτοί οι Ουκρανοί εθνικιστές θα ήταν με τον Πούτιν. Αλλά καμιά σχέση δεν έχει ο δικός τους εθνικισμός, που προέτασσε την ανεξαρτησία και φιλικές αλλά όχι δουλικές σχέσεις με Ρωσία (ούτε δουλικές σχέσεις με Δύση), με τον απροκάλυπτο δυτικόδουλο αντιρωσισμό των Ποροσένκων.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Με την ίδια λογική ανιστορητε ρομαντικε και ο ΙΡΑ κακός ήτανε μιας και άγγλοι και ιρλανδοί είναι ίδια φυλή. Μα ποσο ασχετοι από πολιτική ιστορία των ιδεών είστε;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Χαχαχαχαχα. Εντάξει μεγάλε μας έφτιαξες τη μέρα, να είσαι καλά. Δεν θα προσπαθήσουμε να σου μάθουμε τι είναι ιστορία των πολιτικών ιδεών. Αλλά αυτό για τους Άγγλους και τους Ιρλανδούς ήταν το κορυφαίο!
Θα μπορούσαν να το σώσουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία της παρέας σου, μπερδεύοντας στην κουβέντα τους Βόρειους Ιρλανδούς.
Αλλά έκανες την μαλακία να γράψεις για τον ΙΡΑ 🤣😂😅
Πήγαινε τώρα την παραγγελία στο τραπέζι του υπουργού της κυβέρνησης και άσε τον εθνικισμό και την ιστορία στην ησυχία τους.
Τα ωραία ακολουθούν με κομμένα σχόλια που δεν απαντάτε με επιχειρήματα αλλά ειρωνίες και η Μούγκα για ΙΡΑ, Ουστάσε κα. Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα καημένε μπολσεβικε
Κομμένα σχόλια υπάρχουν όταν κάποιοι προσπαθούν να διαφημίσουν άλλα ιστολόγια ή εκπομπές μέσα από το δικό μας. Τι να κάνουμε γκαρσόνι; Δεν είμαστε Εκκλησία ώστε να προσφέρουμε την αναγνωσιμότητά μας σε εστιατόρια που βαράνε μύγες. Τόσες εφημερίδες, site και ΜΜΕ έχει η Νέα Δημοκρατία. Σε εμάς θέλετε να διαφημίσετε τα ταχυφαγεία σας;
Στο θέμα του ΙΡΑ και της σχέσης Άγγλων και Ιρλανδών απαντήσαμε. Με ειρωνεία ή χωρίς, απαντήσαμε πάντως. Ήθελες να πάρουμε στα σοβαρά τέτοια επιχειρήματα και ανθρώπους όπως εσύ που διαθέτεις το μορφωτικό επίπεδο του εστιάτορα;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η επίκληση στην εθνική συνείδηση και ό,τι αυτή συνεπάγεται (κρατική αυτονομία, πολιτισμική ιδιαιτερότητα κτλ) συχνά χρησιμοποιείται ως ένα ακόμα προπαγανδιστικό επιχείρημα για την υπεράσπιση πολιτικών συμφερόντων.
Έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι ή αίσθηση του ανήκειν είναι κάτι ευμετάβλητο που μπορεί να αλλάξει για χίλιους δυο λόγους (ιδιοτελείς ή όχι δεν έχει σημασία). Κόσοβο, Σκόπια, διάφορα Αφρικανικά μετααποικιακά κρατίδια και τώρα Ουκρανία.
Αυτοί οι διαξιφισμοί θυμίζουν τις θεολογικές αντιδικίες του μεσαίωνα για τον αν η Παναγία είναι Θεοτόκος ή Χριστοτόκος και αν το Άγιο Πνεύμα είναι ή δεν είναι το... τρίτο πρόσωπο σε μια θεική σχέση. Άλλοι είναι οι λόγοι της φαγωμάρας και απλώς ευπρεπίζονται με εθνικιστικό/θρησκευτικό/πολιτιστικό μανδύα.
Και στο κάτω κάτω, ρε Ουκρανόφιλοι, άσχετα με το αν υπάρχει Ουκρανικό έθνος (σαν να λέμε αν υπάρχει Θεός) αποτελούμενο απ' τους απογόνους μιας σκανδιναβής Χέλγκα που βυζαντινοποιήθηκε ως Αγία Όλγα, το διακύβευμα της εν λόγω σύγκρουσης υπερβαίνει (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να υπερβαίνει) τους μικροεθνικισμούς και τα όποια εθνικά δίκια μπορεί να επικαλεστεί ο καθένας, τα οποία σε τελική ανάλυση δεν έχουν κανένα νόημα όσο βασιλεύει ο φιλελεύθερος Λεβιάθαν.
Καλή η φωνή τους αίματος, το εθνικό πεπρωμένο, η αιωνία Ελλάς/Ουκρανία/Καζακστάν whatever, αλλά ας σοβαρευτούμε. Τέτοια πράματα δεν υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο, όπως αυτός διαμορφώθηκε από τις φιλελεύθερες συμμορίες. Για να παραφράσω τη γνωστή ρήση του συμπεριφοριστή John Watson: Δώσε μου 10 αδιαμόρφωτα παιδιά και στο χέρι μου είναι να στα κάνω εθνικιστές Τούρκους ή εθνικιστές Έλληνες.
C
Ο/Η Ανώνυμος είπε...https://youtu.be/VP8DD9TGNlU
Ο Αχιλλέας είπε...Σήμερα πραγματικά θα κοιμηθώ ποιο ήσυχος. Βλέποντας τα σχόλια αντιλαμβάνομαι ότι η ΦΛΕΦΑΛΟ έχει κάνει τελικά εκπληκτική δουλειά όχι μόνο αρθρογραφικά αλλά και στο να δείξει ποιος είναι ο "χώρος". Το ότι φέραμε τα γκαρσόνια σε σημείο να λένε ανοιχτά ότι είναι υπέρ της ελεύθερης οικονομίας και ότι ο Καραμανλής ήταν "σοσιαλιστής" μόνο εμείς θα μπορούσαμε να το καταφέρουμε. Συγχαρητήρια στον moderator.
Σε ότι έχει να κάνει με το γνωστό τζημεροεπιχείρημα ότι οι 800.000 έφυγαν από την Ελλάδα για να πάνε σε καπιταλιστικές χώρες η απάντηση είναι η εξής. Όντως το έκαναν επειδή αυτές οι χώρες είναι δυνατές οικονομικά και παρέχουν μια καλή ποιότητα ζωής. Πως γίνεται όμως αυτό; Μέσω της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης προφανώς! Η Αγγλία, η Γερμανία, η Γαλλία θα ήταν τόσο δυνατές οικονομικά εάν δεν υπήρχε ένας δεύτερος και ένας τρίτος κόσμος; Πώς θα ήταν τα πράγματα εάν δεν υπήρχε η βαμπιρική οικονομία της Κίνας για να τους προμηθεύει; Εάν δεν υπήρχε η εκμετάλλευση της Αφρικής; Εάν δεν υπήρχε το outsourcing δουλειών στην Ινδία; Μια κόλαση θα ήταν η οικονομία τους. Και επειδή εσείς οι καπιταλιστές αγαπάτε πολύ και τις επενδύσεις, βλέπετε ότι από τότε που ανέλαβε ο Κούλης όντως κάποιες πολυεθνικές έχουν αρχίσει και έρχονται στην Ελλάδα. Για δείτε λίγο τους μισθούς ρε γκαρσόνια! Για την ίδια δουλειά που κάποιος πληρώνετε 4.000 ευρώ στην Ολλανδία εδώ η θέση είναι με... 600 ευρώ!Outsourcing σε χώρες δεύτερου και τρίτου κόσμου! Κάνει ο καπιταλιστής την δουλειά του με τον Έλληνα υπάλληλο, ο οποίος δουλεύει με μισθό πείνας, μειώνοντας την ζημία του επειδή το project γίνεται στην Ελλάδα και αργότερα στέλνεται στα κεντρικά της Ολλανδίας.Με τέτοιο τρόπο έχω και εγώ καλή οικονομία! Βλέπεις ότι δεν έχεις βγει στην αγορά εργασίας ρε σκουπίδι για να δεις τι παίζει; Άιντε πρέπει να σας λέμε και τα βασικά! Σιχάματα!
Έχω μια απορία; Γιατί οι cringe και περίεργοι ουκρανολάγνοι χρησιμοποιούν τον όρο "Μόσκοβος", θέλουν να κάνουν νύξη στις προφητείες και άρα να χτυπήσουν αυτούς που τους πιστεύουν; Ή ακολουθούν την πολύ γραφική τακτική Ουκρανών εθνικιστών να αποκαλούν τους Ρώσους μοσχοβίτες λες και είναι τίποτα χωριάτες (το αντίστοιχο που λένε οι Θεσσαλονικείς τους κατοίκους της Αθήνας αθηνέζους);
τα μόσχοβος-μοσχοβίτης κλπ. του γκαρσονιού είναι μετάφραση του ουκρανικού Moskal, έτσι λένε οι Μεϊντάνηδες τους Ρώσους υποτιμητικά, ότι και καλά οι Ρώσοι είναι απόγονοι του χανάτου της Μοσχοβίας, και όχι των Ρως του Κιέβου, και άρα mongrels ημι-ασιάτες.
Αφού πρώτα δώσω τις καλημέρες στην ΦΛΕΦΑΛΟ να αφιερώσω ένα τραγούδι στα γκαρσονια και στους εστιατορες που ασχολούνται με την ταπεινότητα μου. Από την Ρωσία με αγάπη και ξύδι βαλσαμικο ( μια και το παίζετε γκουρμεδιαρηδες)
https://youtu.be/GFIe68R8-tQ
Slavko F.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Καλημέρα φίλε. Εσύ είσαι τελικά η πέτρα του σκανδάλου;
Και ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο. Δεν ανήκω σε κανένα πολιτικό φορέα ή οργάνωση του χώρου . Όλες οι αναρτήσεις στο Twitter είναι αυστηρά προσωπικές θέσεις. Τώρα αν ενοχλούν κάποιους , όπως είπα και πιο πάνω, ξυδακι βαλσαμικο.
Καλησπέρα
Slavko F.
Ερώτηση για την συντακτικη ομάδα της λέσχης
Ποια απο τις 2 εκδόσεις του δόγματος του φασισμού θεωρείτε καλύτερη απο τις εθνικιστικές εκδόσεις που το πουλάνε; (νέα γενεά και λόγχη) Ποια θα προτεινατε ως εισαγωγή για την έρευνα πάνω στην φασιστική κοσμοθεωρια;
ΥΓ: Γκαρσόνια που θα σκουξετε για αντιρατσιστικό φασισμό και για παρόμοια χαζά, σας εχω γραμμένους στα φρύδια μου.
Αν θες να έχεις μια εποπτική θέαση από ένα εξωτερικό σημείο, πριν μπεις στα κείμενα των ίδιων των φασιστών, ξεκίνα με το "Η Ιστορία του Φασισμού", του Στάνλεϊ Πέιν (εκδόσεις Φιλίστωρ) και με το Η Φασιστική Ιδεολογία του Ζεεβ Στέρνχελ (εκδόσεις Έξοδος). Για μια πιο ιδιαίτερη οπτική υπάρχει και το Φασισμός του Εμίλιο Τζεντίλε (εκδόσεις Ασίνη) αλλά αφορά μόνο την ιταλική περίπτωση. Διάβασε πρώτα αυτά που περιλαμβάνουν πλούσιες πληροφορίες και είναι γραμμένα από ακαδημαϊκούς με ουδέτερη ματιά. Και μετά μπαίνεις στα κείμενα της καθαρής φασιστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ευχαριστώ πολύ αν και το βιβλιο του Στερνχελ εδώ και πολλά χρόνια εχει εξαντληθεί απο όλα τα καταστήματα (φυσικά και διαδικτυακά).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Λάθος εκανα, το βιβλιο που προτεινετε υπάρχει, το συγχυσα με το βιβλιο του ίδιου καθηγητή που ειχε γράψει με τιτλο "αντί διαφωτισμός" , το οποίο επίσης αναζηταω
Oι γερμανικού αίματος Ρως του Κιέβου διατήρησαν τη βασική θεσμική δομή των Βίκινγκς: κρατική δομή με βάση πόλεις-κράτη που διέπρεπαν και στηρίζονταν στο εμπόριο. Εμποροι, τεχνίτες και εργάτες ασκούσαν μεγάλη επιρροή μέσω των συνελεύσεων των πόλεων, των Βέτσε, που περιελάμβαναν το σύνολο του ενήλικου ανδρικού πληθυσμού. Σε μερικές περιπτώσεις οι Βέτσε μπορούσαν να επηρεάσουν ή και να διώξουν ή να αντικαταστήσουν τους άρχοντες. Η μογγολική εισβολή τον 13ο αιώνα υπέταξε τα πριγκιπάτα των Ρως. Ενα από αυτά, το Δουκάτο του Μόσκοβου, έμελλε να γίνει ο βασικός αποδέκτης της θεσμικής κληρονομιάς που οι Μογγόλοι έφεραν μαζί τους. Το Μόσκοβο ανέπτυξε τις ιεραρχικές δομές του, οδικό δίκτυο, δημοσιονομικό σύστημα και πολεμική οργάνωση βασισμένη σε μογγολικά πρότυπα. Η χρήση βασανιστηρίων, σπάνια στους Ρως του Κιέβου, έγινε συνηθισμένη πρακτική του συστήματος απόδοσης δικαιοσύνης. Η μογγολική επιρροή ήταν τέτοια που ο Μοσχοβίτης πρίγκιπας Βασίλι ο Β΄ κατηγορήθηκε για υπέρμετρη αγάπη της μογγολικής τους γλώσσας.
Η εξέχουσα θέση που απέκτησε έτσι το Μόσκοβο του επέτρεψε να ανέλθει, να ενώσει τα πρώην πριγκιπάτα των Ρως και να τερματίσει τον μογγολικό ζυγό, αλλά όχι χωρίς κόστος. Οι θεσμοί αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια. Παραδόξως, οι παράγοντες που επέτρεψαν στο Μόσκοβο να θριαμβεύσει, ταυτόχρονα επέφεραν και τη μεταμόρφωσή του. Ο Μοσχοβίτης μονάρχης που αυτοανακηρύχθηκε «τσάρος όλης της Ρωσίας» το 1547 ήταν ο Ιβάν ο Τρομερός, ένα όνομα που ενσάρκωνε τις αυταρχικές τάσεις που το νέο κράτος κληρονόμησε από τους Μογγόλους μέσω του Δουκάτου της Μόσκοβου.
Συγκριτικά με το γνήσιο ρωσικό κράτος των Ρως, το ψευτορωσικό μοσχοβίτικο κράτος θα ήταν ένα ανατολίτικο αυταρχικό τέκνο, στοιχείο που δεν είναι δύσκολο να συνδεθεί με ορισμένες σημερινές πρακτικές του Πούτιν. Αντιθέτως, οι λαοί που τελικώς θα σχημάτιζαν το ουκρανικό κράτος στάθηκαν ευνοημένοι από την Τύχη καθώς δεν τους άγγιξε ποτέ η Ανατολή, πχ δεν υπήρξαν ποτέ βασάλοι των Μογγόλων όπως για αιώνες οι Μοσχοβίτες, και έτσι διατήρησαν ένα μέρος της θεσμικής κληρονομιάς των πρωτορώσων Ρως. Ταυτόχρονα, ήρθαν στη σφαίρα επιρροής αριοευρωπαϊκών δυνάμεων εχθρικών προς το μογγολικό Μόσκοβο, όπως η Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία. Το δημιουργηθέν χάσμα μεταξύ ψευτορώσων Μοσχοβιτών και Ρως Ουκρανών παρέμεινε και κατά τη συνύπαρξή τους στη μοσχοβίτικη τσαρική αυτοκρατορία και στη μοσχοβίτικη κομμουνιστική αυτοκρατορία (ΕΣΣΔ) όπου οι πρώτοι προσπαθούσαν να εξαλείψουν τους δεύτερους στα πλαίσια του φθόνου που τρέφει ο μιγάς μογγολοσλάβος ενάντια στον καθαρόαιμο σκανδιναβοσλάβο. Το τρίτο μέρος του δράματος το βλέπουμε σήμερα στην υπο διαμόρφωση ευρασιανική μοσχοβίτικη αυτοκρατορία (με κινεζομογγολικές πλάτες, δεν ξεχνιούνται οι ρίζες). Όλη η Ευρώπη κλίνει το γόνυ μπροστά στην ηρωική αντίσταση των απογόνων των Σκανδιναβών Ρως και των Αρίων Σλάβων. Αντιθέτως η οριενταλική χριστιανοαριστερή Ρωμιοσύνη πιστή στο μπασταρδεμένο ψυχισμό της προσκυνάει τους ολιγάρχες του σινομοσχοβίτικου άξονα. Δεν υπάρχει δίλημμα μεταξύ Ουάσιγκτον και Μοσκόβου, ή Ατλαντισμού και Ευρασιανισμού όπως λένε οι πουτινόδουλοι ακροδεξιοί και οι αμερικανόδουλοι ακροδεξιοί. Ένα είναι το δίλημμα, και πάντοτε αυτό το ίδιο ήταν: ΑΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗ Ἠ ΚΟΛΑΣΙΣ.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Πιτσιρίκο πήγαινε να πιεις το γάλα σου και άσε τις εξυπνάδες. Στο γράψαμε και πιο πάνω ότι δεν μπορεί να γίνει πολιτική ανάλυση με ιστορικές αναδρομές. Αντί να απαντήσεις ή τουλάχιστον να σκεφτείς όσα αναφέραμε, υιοθετώντας τη γνωστή πρακτική των γκαρσονιών άλλαξες νήμα και συνεχίζεις να παραθέτεις ανόητα συμπεράσματα βασιζόμενος σε ιστορικές πηγές. Θα στα σημειώσω τα λάθη σου. Όχι γιατί περιμένω να τα καταλάβεις. Αλλά για να γελοιοποιήσω για χιλιοστή φορά τους καθοδηγητές σου. Α, και μη νομίζεις ότι επειδή κάνεις "κονέ" με διάφορους που μπορεί να μας γνωρίσουν πως θα γλιτώσεις το κούρεμα όπου σε πετύχουμε. Είναι από το παρελθόν βεβαρυμένο το μητρώο σου.
Στα όσα αναφέρεις τώρα. Ξεκινάς αναπαράγοντας την άποψη ότι η ρωσική πολιτική κουλτούρα είναι επηρεασμένη από την μογγολική και λίγες αραδες παρακάτω αποκαλείς το ρωσικό κράτος "ψευτορωσικο", "μογγολικό μοσκοβο" κλπ. Μολονότι δεν αναφέρεις κάτι για τη φυλετική καταγωγή, αποδίδεις χαρακτηρισμούς αυθεντικότητας με καθαρά πολιτιστικά κριτήρια. Και λίγο πιο κάτω αναφέρεσαι στην Άρια Ευρώπη.
Τελικά σε εκφράζει ο φυλετισμός; Ο χαρακτηρισμός Άρια Ευρώπη εκεί παραπέμπει. Μόνο που όλα τα παραπάνω επιχειρήματα, περί γνησιων και "Μογγόλων", δεν βασίζονται σε φυλετικά κριτήρια αλλά σε αυθαίρετες ερμηνείες πολιτιστικών και ιστορικών κριτηρίων. Την πιάνει το φτωχό μυαλουδακι σου την αντίφαση -προβοκάτσια που αναπαράγει;
Τα περί οριενταλικου Ρωμέικου και τα συναφή είναι για τους ρασιάδες και τους χαζούς σαν εσένα. Αναφέρθηκε και ο Σπενγκλερ σε αντίστοιχα θέματα αλλά όχι με τον αυθαίρετο και προκλητικά μηνυματοδοτικο τρόπο που επιλέγεις. Τέτοια θέματα χωρούν πολλή ανάλυση που αφορά άλλου ύφους και δυνατοτήτων ανθρώπους. Όχι μαλακισμένα που μετατρέπουν την ανάλυση και τη συζήτηση σε συνθηματολογία.
Η "Κόλασις" μπορεί να αναδυθεί και σε φυλετικά καθαρά περιβάλλοντα. Η ιμπεριαλιστική Βρετανία της πορνείας, της παιδικής εργασίας κλπ του 19ου αιώνα που κατήγγειλαν ο Ρασκιν και οι μεγάλοι Βρετανοί παραδοσιοκράτες ήταν απόλυτα ρατσιστική. Η Γαλλία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη ήταν επίσης σχεδόν απόλυτα λευκή. Είναι μέρος του Άριου πολιτισμού η φιλελεύθερη νεωτερικότητα; Βασίζεται και αυτή στην αρχαία κρατική δομή (αυτή που αποκαλείς ως δομή του εμπορίου); Αν βάζεις τον καπιταλιστικό φιλελευθερισμό μέσα στον Άριο πολιτισμό θα σου τη χαλάσουμε τη σούπα. Δεν ανοίγω θέμα για την αρχαία δομή των κρατών και την εμπορική τους διάσταση. Μην σου πέσει βαρύ το βραδινό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ναι 140 εκατομμυρια ρώσοι είναι μπάσταρδοι μογγολοσλαβοι επειδή έτσι σου ειπανε στο εστιατόριο αλλά τα 50 εκατομμυρια ουκρανών "κατάφεραν" να κρατηθούν πεντακαθαροι απο επιμειξίες. Και η Ρωσία στο μεγαλύτερο κομμάτι της μια χαρά Αριο πληθυσμο έχει. Μογγολικη επιμειξία υπάρχει μόνο στα βάθη της Σιβηρίας και στα σύνορα με κεντρική Ασία.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ερώτηση για την συντακτικη ομάδα της λέσχης
Ποια απο τις 2 εκδόσεις του δόγματος του φασισμού θεωρείτε καλύτερη απο τις εθνικιστικές εκδόσεις που το πουλάνε; (νέα γενεά και λόγχη) Ποια θα προτεινατε ως εισαγωγή για την έρευνα πάνω στην φασιστική κοσμοθεωρια;
ΥΓ: Γκαρσόνια που θα σκουξετε για αντιρατσιστικό φασισμό και για παρόμοια χαζά, σας εχω γραμμένους στα φρύδια μου.
Αν θες να έχεις μια εποπτική θέαση από ένα εξωτερικό σημείο, πριν μπεις στα κείμενα των ίδιων των φασιστών, ξεκίνα με το "Η Ιστορία του Φασισμού", του Στάνλεϊ Πέιν (εκδόσεις Φιλίστωρ) και με το Η Φασιστική Ιδεολογία του Ζεεβ Στέρνχελ (εκδόσεις Έξοδος). Για μια πιο ιδιαίτερη οπτική υπάρχει και το Φασισμός του Εμίλιο Τζεντίλε (εκδόσεις Ασίνη) αλλά αφορά μόνο την ιταλική περίπτωση. Διάβασε πρώτα αυτά που περιλαμβάνουν πλούσιες πληροφορίες και είναι γραμμένα από ακαδημαϊκούς με ουδέτερη ματιά. Και μετά μπαίνεις στα κείμενα της καθαρής φασιστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας.
Ευχαριστώ πολύ αν και το βιβλιο του Στερνχελ εδώ και πολλά χρόνια εχει εξαντληθεί απο όλα τα καταστήματα (φυσικά και διαδικτυακά).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Λάθος εκανα, το βιβλιο που προτεινετε υπάρχει, το συγχυσα με το βιβλιο του ίδιου καθηγητή που ειχε γράψει με τιτλο "αντί διαφωτισμός" , το οποίο επίσης αναζηταω
Σωστά. Υπάρχει το βιβλίο του Στέρνχελ για την ιδεολογία του φασισμού. Είναι και σχετικά φθηνό μάλιστα. Αν δεν το βρεις σε κάποιο βιβλιοπωλείο (πράγμα δύσκολο) στείλε μέηλ στον Σωτήρη (τον εκδότη του),πες του ότι σε παραπέμπουμε εμείς και θα στο βρει.
Πολύ καλό και συνοπτικό είναι και "Η γενεαλογία του Φασισμού", το οποίο περιέχει 3 μελέτες των Μόλερ, Μυντρύ & Στόυκερς:
Ο Ζέεβ Στέρνχελ, νέος ιστοριογράφος του φασισμού
Ο Σάλλιβαν και οι ρίζες του φασισμού στο Ρουσσώ και τον Καντ
Οι διαδικασίες εξελίξεως του φασισμού κατά τον Στέρνχελ
Άλλο ένα επίσης συνοπτικό, αλλά μονάχα για τη ιταλική περίπτωση, είναι το "Φασισμός και εξουσία" του Γεωργίου Κύβελου. Και τα δύο από Ελεύθερη Σκέψη.
Επίσης, έχε υπόψιν σου τις 2 κριτικές του Evola, "Ο φασισμός από την οπτική της δεξιάς" & "Σημειώσεις για το Γ' Ράιχ".
Νομίζω πως η Λόγχη έχει λίγο πιο προσεγμένες εκδόσεις, αλλά το καλύτερο είναι να ρίξεις μια ματιά πριν αποφασίσεις.
Τρομερό άρθρο της τρίτης θέσης για το Ιράν. Ποια η θέση της λέσχης για την Ιρανική επανάσταση;
Οτιδήποτε στρέφεται ενάντια στον διεθνιστικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ έχει τη συμπάθεια μας. Από εκεί και πέρα η κουλτούρα και το σύστημα της εν λόγω χώρας είναι ξένο σε σχέση με τα δικά μας πρότυπα.
Στο θέμα της παρούσας κατάστασης δεν γνωρίζουμε και πολλά για τα εσωτερικά της εν λόγω χώρας. Αν παραμείνει σε μια σχέση με τις αντιφιλελεύθερες δυνάμεις θα είναι καλό. Θα δείξει.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κατά την άποψή μου, κακός ο ισοπεδωτισμός του λιμπεραλισμού, όμως κακός και ο σκοταδισμός των αγιατολάδων (τουλάχιστον του Χομεϊνή & των φανατικών του).
Μεταξύ δύο κακών δεν ξέρω πόσο ωφελεί να διαλέγουμε το λιγότερο επιδραστικό ή το απόμακρο;
Για το Ρωσο-ουκρανικό μπορεί ο (σχετικά αυταρχικός) Τσάρος να χρησιμοποιεί Τσετσένους πολεμιστές στο στρατό του, όμως και οι Ουκρανοί δεν πάνε πίσω εντάσσοντας στις τάξεις τους τζιχαντιστές και συμμαχόντας πλήρως με την Τουρκία.
Πώς τα κατάφερε αυτός ο επιτήδειος Ερντογάν να τον θεωρούν αμφότερες οι πλευρές φίλο και μεσάζοντα, και ο διεθνής παράγοντας σημαντικό παίκτη;
Δυστυχώς, η Ευρώπη δεν φαίνεται να ξεφεύγει από τα πάθη της και την εσωστρέφειά της. Γηραιά ήπειρος, χαμένη Ευρώπη...
Ο Α. Π. είπε...Για Ιράν που ρωτάει ο συγαγωνιστής.
Δεν γίνεται να κατανοήσουμε τη φύση της Επανάστασης του Ιράν και την ψυχοσύνθεση τόσο του Ιρανικού λαού όσο και Σιιτών αντι-ιμπεριαλιστών όπως η Χεζμπολάχ ή οι Σύριοι και Ιρακινοί Σιίτες που πολέμησαν το ISIS, αν δεν κάνουμε πρώτα μια κοινωνικο-οικονομική ανάλυση της ιστορίας του πρώιμου Ισλάμ, από την οποία προήλθε το σχίσμα σε σουνίτες-σιίτες.
Μια εμπεριστατωμένη τέτοια γίνεται εδώ, αλλά δεν είναι η μόνη:
https://al-majalis.org/books/wp-content/uploads/ebooks/The_Succession_to_Muhammad-Wilferd_Madelung.pdf
Περιληπτικά, το κίνημα του Μωάμεθ τον 7ο αιώνα ήταν κοινωνικά μεταρρυθμιστικό ενάντια στην αριστοκρατία της Μέκκας, γι' αυτό και οι ακόλουθοί του ήταν στην αρχή οι δούλοι της Μέκκας, μετά οι κτηνοτρόφοι της Μεδίνας και μετά οι νομάδες Βεδουίνοι της υπόλοιπης Αραβίας, και ορκισμένοι εχθροί του οι αριστοκράτες της Μέκκας.
Το σχίσμα σουνιτών-σιιτών προκύπτει από το γεγονός ότι μετά το θάνατό του, οι ελίτ της Μέκκας στήριξαν για διάδοχο τον πεθερό του, ενώ οι Μεδινίτες και Βεδουίνοι -πολύ πιο πιστοί Μουσουλμάνοι αλλά στρατιωτικά, χρηματικά και οργανωτικά πολύ αδύναμοι- στήριξαν το γαμπρό του. Οι πρώτοι λέγονται σουνίτες, οι δεύτεροι σιίτες. Ο ισλαμικός εμφύλιος (656-661) όπου της μιας πλευράς ηγούνταν άτομα μεγάλης στρατιωτικής ιδιοφυίας αλλά σχεδόν άσχετα με το Ισλάμ και τον Μωάμεθ (ο Μωαβίας και ο Αμρ) και της άλλης ηγούταν ο γαμπρός του Μωάμεθ μαζί με τους πιο πιστούς παλιούς Μουσουλμάνους και τις λαϊκές μάζες αγροτών και Βεδουίνων που αγανακτούσαν με τον υπερβολικό πλουτισμό των ελίτ της Μέκκας μετά τις αραβικές κατακτήσεις (κατακτήσεις στις οποίες αυτοί, οι πιστοί, οι αγρότες και οι Βεδουίνοι είχαν ηγηθεί και δώσει το αίμα τους, μόνο για να δουν τους Μεκκανούς Ομμεϋάδες να κλέβουν τους κόπους τους), επέτεινε το σχίσμα που κρατάει ως σήμερα.
Κοντολογίς οι Σιίτες έλκουν την καταγωγή τους από τους πληβείους και ιστορικά αδικημένους πιστούς ακολούθους του Μωάμεθ και του γαμπρού του, γι' αυτό και η θρησκευτική τους παράδοση επικεντρώνεται περισσότερο στην καταπολέμηση της αδικίας, την εξέγερση ενάντια στην τυραννία, κλπ.. Οι σουνίτες είναι δέκα φορές περισσότεροι σε πληθυσμό, αλλά η θεολογική τους παράδοση είναι εν πολλοίς "κρατική", δηλαδή φτιάχτηκε σε συνεργασία με τους νικητές Μεκκανούς χαλίφηδες για να διατηρήσει την εξουσία τους, ως εκ τούτου είναι λιγότερο ανθρωπιστική από των σιιτών.
Γιατί, όσο πρωτόγονο και να φαίνεται (δικαίως) σε εμάς το έθιμο του αυτομαστιγώματος των Σιιτών (που το έχει απαγορεύσει ο Χαμενεΐ αλλά το επιτρέπουν άλλοι ιμάμηδες), οι Σιίτες ποτέ δεν έχουν φτιάξει -ούτε θα φτιάξουν- κάτι ανάλογο του ISIS, ούτε η Χεζμπολάχ θα αποκεφαλίσει ποτέ Χριστιανούς. Και είναι πολύ καλύτερα η Μέση Ανατολή με Ιράν, Άσαντ και Χεζμπολάχ, από ό,τι θα ήταν μια Μέση Ανατολή χωρίς αυτούς. Εγώ βέβαια ιδανικά θα ήθελα μια Μέση Ανατολή κοσμική, σοσιαλιστική και αντι-σιωνιστική, αλλά όσο αυτό παραμένει μακρινό όνειρο, στηρίζω Ιράν-Άσαντ-Χεζμπολάχ ως τους εν πράξει αντι-σιωνιστές.
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Εκμεταλλεύτηκε την γεωπολιτική σημασία της χώρας του με τολμηρή και ριψοκίνδυνη στάση στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και έμεινε για πολλά χρόνια στην κυβέρνηση (πράγμα που του επέτρεψε να εγκαθιδρύσει δομές πραγματικής εξουσίας). Αυτός είναι ο συνδυασμός της επιτυχίας του συστήματος του.
Μην ξεχνάμε και ότι στην Τουρκία υπάρχει κράτος που οι ρίζες του φτάνουν στον μεσαίωνα. Όπως και στα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μια εγκαθιδρυμένη συνέχεια αιώνων η οποία παράγει ισχυρές μορφές πειθαρχίας. Σε αντίθεση με το δικό μας που αποτελεί -σχεδον- προϊόν άλλων χωρών του διεθνούς παράγοντα. Με αποτέλεσμα να μην έχει μεγάλο ιστορικό βάθος (λόγω της ολικής κατάρρευσης του μεσαιωνικού μας κράτους στην τουρκοκρατία), να μην παράγει πειθαρχία και σε μεγάλο βαθμό να μην εκφράζει την ελληνική ταυτότητα. Όπως έλεγε και ο Δραγούμης ανάμεσα στους πρώτους στόχους του ελληνισμού πρέπει να είναι και η δημιουργία αληθινά δική μας και εθνικής διοικητικής δομής. Αν δεν έχουμε το αυτονόητο πως να ανταγωνιστούμε τους τουρκαλαδες; Αυτοί, μολονότι πέρασαν γενεές δυτικής κατοχής του πολιτικού τους κόσμου, τόσο ως κοινωνία όσο και ως κράτος βρήκαν τα αποθέματα να διεκδικήσουν ρόλο εθνικής αυτονόμησης και γεωπολιτικής δύναμης. Εμείς ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε δικό μας εθνικό τον εθνικιστικό χώρο.
Το καθεστώς Ασαντ δεν θεωρείται κοσμικό;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...εκδοτική κίνηση από ΜΚ με άρθρα για Περόν Γκεβάρα Σαλό Μπομπάτσι; άσχημα τα νέα για τα γκαρσόνια της δεξιάς
Ο/Η Ανώνυμος είπε...οι Άσαντ ναι είναι κοσμικοί. Απλά τους στηρίζει το Ιράν και η Χεζμπολάχ. Η Συρία είναι 87% σουνιτική αλλά οι Άσαντ είναι σιίτες.
Για την ακρίβεια Αλεβίτης είναι ο Άσαντ.