Χθες πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση στο κέντρο των Αθηνών από τα εργατικά συνδικάτα της πρωτεύουσας ενάντια στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ήταν το κεντρικό σύνθημα. Επιτέλους ακούστηκε ένα αυτονόητο αίτημα στον δημόσιο διάλογο. Η συγκέντρωση ήταν η πρώτη μαζική διαμαρτυρία των εργαζομένων που πραγματοποιήθηκε μετά από ένα αδικαιολόγητα μεγάλο χρονικό διάστημα μουδιάσματος του αθηναϊκού λαού. Στην πλατεία Συντάγματος βρέθηκαν και οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, οι οποίοι δίνουν μια πραγματική μάχη για να κρατήσουν τον έλεγχο της βιομηχανίας στην κατοχή του ελληνικού δημοσίου, αντιτιθέμενοι με την κυβερνητική μαφία και τις μνημονιακές παρατάξεις που προωθούν την διάλυση και το άμεσο ξεπούλημά της, με μικρό κόστος, στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Η τιμή των όπλων για τους Αθηναίους εργαζόμενους σώθηκε. Αλλά τα συμπεράσματα της συγκέντρωσης δεν είναι μόνο θετικά.
Καταρχάς οι διάφορες συλλογικότητες που συμμετείχαν εμφανίστηκαν σε επιμέρους σημεία του κέντρου. Στο Μοναστηράκι, στα προπύλαια, στην Ομόνοια, στην Αιόλου και, ασφαλώς, στο σύνταγμα. Μια τέτοια διασπορά των συγκεντρωμένων είχε νόημα τις εποχές που η μαζική προσέλευση ήταν τέτοια ώστε να κλείνει το σύνολο του κέντρου των Αθηνών. Στις μέρες μας -που το λαϊκό κίνημα είναι διαλυμένο από την εποχή που την κυβέρνηση ανέλαβε η συγκεκαλυμμένη, φιλελεύθερη δικτατορία του Αντώνη Σαμαρά- αυτή η τακτική έχει τρείς αρνητικές συνέπειες. Δεν ευνοεί την ανάδειξη της πυκνότητας του κόσμου που συμμετέχει. Επιτρέπει στο ΚΚΕ (ΠΑΜΕ) να μονοπωλεί τους κεντρικούς χώρους. Και κλείνουν όλες οι οδικές αρτηρίες προκαλώντας ταλαιπωρία άνευ λόγου στους οδηγούς, για μικρούς αριθμούς διακοσίων ή τριακοσίων διαδηλωτών (τόσους είχε το μπλοκ του ΚΚΕ ΜΛ, το οποίο ξεκίνησε από το Μοναστηράκι και κινήθηκε προς την Ομόνοια, κλείνοντας την οδό Αθηνάς, ενώ ακόμη λιγότερους είχαν κάποια εργατικά συνδικάτα στην Ομόνοια).
Ο λόγος της διασποράς ήταν οι παραδοσιακές διαφορές των Αριστερών κομμάτων και σχηματισμών, που συμμετείχαν στην συγκέντρωση. Αυτή και μόνο η παραδοχή, ότι δηλαδή το εργατικό κίνημα είναι εδώ και δεκαετίες εργαλείο στα χέρια της Αριστεράς το οποίο χρησιμοποιείται για να διαμορφωθούν οι ενδοαριστεροί κομματικοί συσχετισμοί δύναμης, είναι αρκετή για να υπονομεύσει μέρος της δυναμικής του εκάστοτε εργατικού αιτήματος. Επιπλέον, πέρα από τις αντιπαλότητες των αριστερών σχηματισμών, οι εργαζόμενοι που διαδηλώνουν πρέπει να ανεχτούν και λίγη από την, άσχετη με τα αιτήματα των συγκεντρώσεων και γελοία για πολλούς από εμάς, συνθηματολογία κατά του πολέμου, κατά των στρατιωτικών εξοπλισμών της χώρας μας κλπ. Λες και ζούμε στον 19ο αιώνα και για την χρεωκοπία της Ελλάδας ευθύνεται ο ελληνικός στρατός και οι δαπάνες του και όχι το σύμπλοκο της δυτικής και εγχώριας πλουτοκρατίας με τις φιλελεύθερες ελλαδικές κυβερνήσεις.
Πάντως, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, η συγκέντρωση είχε αρκετά θετικά στοιχεία. Επιτέλους η κυβέρνηση της φαμίλιας ένιωσε λίγη από την πίεση που μπορούν να ασκήσουν αν οργανωθούν οι Έλληνες εργαζόμενοι. Αν και, όπως προανέφερα, η αναλογία δυστυχώς ήταν η εξής. Το 1/4 της συγκέντρωσης αποτελούσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε στον χώρο που κατέλαβαν οι συλλογικότητες, οι ομάδες εργαζομένων, η καταντημένη πια ΓΣΕΕ κλπ ενώ τα 4/5 ήταν στους χώρους που κατέλαβαν τα μέλη του ΠΑΜΕ. Επιπλέον, ανάμεσα στις συλλογικότητες που συμμετείχαν ήταν κι εκείνες των υγειονομικών υπαλλήλων που αρνούνται τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ήταν και οι μόνες συλλογικότητες οι οποίες έφεραν ελληνικές σημαίες, σώζοντας τα προσχήματα.
Προκύπτει, βέβαια, το ερώτημα που ήταν όλοι εκείνοι οι ακροδεξιοί αντιεμβολιαστές, οι οποίοι το καλοκαίρι έδιναν βροντερό παρόν στις διαδηλώσεις των υγειονομικών. Πως άραγε εξαφανίστηκαν μόλις ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας ο γιος του «πατριάρχη»; Και οι εθνικιστικές ομάδες που παρατάσσονταν δίπλα τους, γιατί άραγε χάθηκαν και αυτές; Εντάξει, για να μην είμαι άδικος, θα δεχτώ ότι μια οργανωμένη παρουσία εθνικιστικών ομάδων μπορεί να πυροδοτούσε εσωτερικές συγκρούσεις στην συγκέντρωση (αν και με ειλικρινή διάθεση συνεννόησης, όλοι οι κίνδυνοι μπορούν να αποφευχθούν-αλλά ας δεχτώ το συγκεκριμένο επιχείρημα για την οικονομία της συζήτησης).
Το ερώτημα είναι γιατί δεν εμφανίστηκαν όλοι αυτοί δίχως να σχηματίσουν ένα ξεχωριστό μπλοκ. Γιατί δεν ήρθαν χωρίς πανό, έτσι αυθόρμητα, όπως πήγαμε κι εμείς, να μπουν πίσω από ένα φιλικό μπλοκ (αυτό των υγειονομικών ας πούμε, με το οποίο μέχρι να γίνει υπουργός το βουτυρόπαιδο του «πατριάρχη» έκαναν κοινές δράσεις); Να ριψοκινδυνεύσω μια πρόβλεψη; Γιατί δεν είναι εθνικιστές και γιατί δεν είναι σοσιαλιστές. Γιατί είναι αστοιχείωτα τσιράκια της Δεξιάς, που δεν έχουν εργαστεί ποτέ, που δεν έχουν διαβάσει ποτέ, που δεν έχουν σπουδάσει ποτέ, που δεν έχουν αισθανθεί στην καθημερινότητά τους τι σημαίνει εργοδοσία, τι σημαίνει φτώχεια, τι σημαίνει έλλειψη δημόσιας εκπαίδευσης και υγείας σε συνθήκες μεταμοντέρνου, παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Προφανώς, αφού δεν τα έχουν βιώσει όλα αυτά και εφόσον δεν είναι εργαζόμενοι, δεν έχουν αντιληφθεί και την σημασία του να είναι κανείς εθνικιστής. Απλώς βρήκαν τον «χώρο» άνευ «θυρωρών», οικόπεδο για τις βρωμοδουλειές της Δεξιάς, και μπήκαν. Έτσι απλά.
Αναμενόμενα και γνωστά όλα αυτά, θα μου απαντήσει κανείς. Προφανώς και θα συμφωνήσω. Όπως και να έχει, εμείς ήμασταν εκεί. Παρόντες, φωνάξαμε ενάντια στην ακρίβεια και στην χυδαιότητα της πολιτικής του συστήματος Μητσοτάκη και αναρτήσαμε τις αφίσες της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. στους αγαπημένους μας δρόμους του κέντρου των Αθηνών.
Ο σοσιαλιστής εστιάτορας πήγε στην εκδήλωση??
Αν όσα έγραψε προηγούμενος σχολιαστής αληθεύουν πρέπει να κατατάχθηκε ως εθελοντής στα μαγειρεία του ουκρανικού στρατού.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Έχετε βαλθεί να στείλετε μια ώρα αρχύτερα τον Πατριάρχη και τους νεοδημοκράτες ναζιστές ακόλουθους του;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Συναγωνιστές μια ερώτηση ειλικρινής χωρίς καμια διάθεση ειρωνιας.
Εφόσον για το ίδιο ακριβως θέμα εκανε συγκέντρωση και δυναμική πορεία ενα εθνικιστικο κομμα το απόγευμα, εστω και αν δεν είστε υποστηρικτες του, γιατί δεν το στηριξατε και πηγατε στα αριστερόκρατούμενα συστημικα συνδικάτα των ΚΚΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Γεια σου φίλε. Καταρχάς δεν ήταν μόνο αριστερά συνδικάτα. Την ΑΝΤΑΡΣΥΑ εντωμεταξυ δεν την είδαμε πουθενά. Ίσως μην την διακρίναμε ανάμεσα στον κόσμο.
Κατά τα άλλα εφόσον είμαστε αυτόνομοι και εθνικιστές δεν γίνεται να παραδεχτούμε ότι τα εργατικά συνδικάτα πρέπει να ανήκουν αναγκαστικά στην Αριστερά. Κανονικά δεν θα έπρεπε να ανήκουν σε καμία παράταξη και να είναι μικτών ιδεολογικών τάσεων (ασφαλώς με την προϋπόθεση να είναι εναντίον της αρπακτικής καπιταλιστικής εργοδοσίας). Για αυτό και προτιμάμε τις μη κομματικές συγκεντρώσεις. Λόγω του πάνδημα λαϊκού του χαρακτήρα και της πιθανότητας να πετύχουν κάτι λόγω της μαζικότητας. Αν θέλαμε κάτι παραταξιακό θα κάναμε μια κλειστή εκδήλωση της ΦΛΕΦΑΛΟ.
Ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είχαμε ενημερωθεί για αντίστοιχη συγκέντρωση κάποιου κόμματος. Ποιο κόμμα πραγματοποίησε την συγκέντρωση που αναφέρεις; Δεν γνωρίζουμε. Ακόμη και αν δεν το στηρίζουμε ή δεν το γουστάρουμε, να του δώσουμε τα εύσημα, με κάθε καλή διάθεση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Οι Ελληνες για τη πατρίδα
Καταρχάς, το ότι εστιάσετε σε ένα τέτοιο θέμα είναι σαφώς μια πρωτοβουλία με θετικό περιεχόμενο. Σωστή σκέψη και μπράβο σας.
Από εκεί και πέρα, όμως, όπως γράφτηκε στο προηγούμενο σχόλιο, τέτοια θέματα, που δεν αφορούν αποκλειστικά τον δικό μας ιδεολογικό χώρο, καλό είναι να υποστηρίζονται από το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί η πιθανότητα να ασκηθεί ουσιαστική πίεση στην κυβέρνηση πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος. Όχι να δίνεται προτεραιότητα στην εκμετάλλευση ενός τέτοιου γεγονότος (πχ η συγκέντρωση διαμαρτυρίας) για να μετρήσουμε τους εσωτερικούς συσχετισμούς δυνάμεων των εκάστοτε οργανώσεων. Αυτό που γράφει το άρθρο για την εργαλειοποίηση των συγκεντρώσεων που επιχειρούν οι αριστερές οργανώσεις, καλό θα είναι να το έχουμε υπόψη όλοι. Εκτός και αν πιστεύει κανείς ότι μια μεμονωμένη συγκέντρωση (που οπωσδήποτε θα είναι μικρότερη από εκείνες των πανελλαδικών συνδικαλιστικών οργανώσεων) μπορεί να αποτελέσει μέσο πίεσης της κυβέρνησης.
Ας μην κοροϊδευομαστε. Περισσότερο ευνοεί εσωτερικές κομματικές και οργανωτικές σκοπιμότητες αυτή η διαχείριση παρά ασκεί ουσιαστική πίεση στην κάθε κυβέρνηση.
Συνεπώς αυτό που προτείνουμε είναι να στηρίζουμε ειλικρινά κάθε κοινωνική δράση που είναι ωφέλιμη για τα λαϊκά στρώματα, άνευ σκοπιμοτήτων. Μια ανιδιοτελής συμπεριφορά μπορεί επιπλέον να ανοίξει την πύλη της κοινωνικής αλληλεπίδρασης με άλλες κοινωνικές ομάδες και να βοηθήσει στην άρση του κοινωνικού αποκλεισμού του χώρου, τον οποίο τόσα χρόνια έχει επιβάλλει το σύστημα εξουσίας (με τους ανόητους της ΧΑ, να κάνουν επί χρόνια οτιδήποτε περνούσε από το χέρι τους ώστε ο κοινωνικός αυτός αποκλεισμός των εθνικιστών να γίνει αθραυστος).
Κατανοητό όταν κάποιοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν κάτι που θεωρείτε πως σας ανήκει να εξανίστασθε. Όμως δεν αναλύονται όλα σε αυτή τη ζωή με το σχήμα ρομαντικοί vs νεοδημακράτες χιτλερικοί.
Μακριά από συνωμοσιολογίες και αχρείαστες μεταφυσικές προσεγγίσεις, ο ψευτο-ιός ήταν η μεγαλύτερη παγκόσμια άσκηση υπακοής και προετοιμασία για τη δομική αλλαγή του μεταβιομηχανικού συστήματος.
Και όταν έγινε η δουλειά, η φονική κορώνα μονομιάς έπαψε να υπάρχει. Πλέον σταμάτησαν οι πηχυαίοι τίτλοι με τους νεκρούς και τους διασωληνωμένους και αντ' αυτών έχουμε ειδήσεις με βιασμούς και παιδεραστίες. Επίσης, μετά την εισβολή οι λοιμωξιολόγοι αντικαταστάθηκαν στα τηλεπαράθυρα από απόστρατους μεγαλοκαραβανάδες (άλλη πληγή οι συγκεκριμένοι). Αυτή η απότομη αλλαγή δε βάζει σε σκέψεις ότι όλο αυτό μπορεί και να ήταν στην καλύτερη περίπτωση μια μαζική παράκρουση, στην χειρότερη ένα σχεδιασμένο σκηνικό; Εν πάση περιπτώσει, ο καθένας ας έχει την άποψή του αλλά ας είναι και λίγο επιφυλακτικός.
C
Το ερώτημα του άρθρου όμως είναι άλλο. Γιατί όλοι οι τύποι που τον Αύγουστο έκαναν μαζικές διαδηλώσεις υποστήριξης των υγειονομικών κάτω από το λάβαρο του Βοβολη, της Ελεύθερης Ώρας, παραθρησκευτικων οργανώσεων, των Λιακόπουλο-Βελοπουλων και κάποιων εθνικιστικών ομάδων πλέον είναι εξαφανισμένοι. Τώρα δηλαδή στέρεψε η αλληλεγγύη τους προς τους υγειονομικούς; Μεσολάβησε κάτι προκειμένου να αλλάξουν άρδην συμπεριφορά;
Το επιχείρημα ότι δεν παίζουν τα κανάλια το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι αρκετό ώστε να εξηγήσουμε την στάση κάποιων συλλογικοτήτων που, ούτως ή άλλως, δεν ακολουθούν την mediaκη επικαιρότητα. Επιφυλακτικοί μπορούμε να παραμείνουμε. Απαντήσεις ωστόσο δεν έχουμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κουράστηκαν, απογοητεύτηκαν, βαρέθηκαν, και κάποιοι ίσως τα βρήκαν με το καθεστώς, όπως υπονοείτε. Όμως με ανάλογο τρόπο δεν τελείωσε και το κίνημα των αγανακτισμένων;
Η κριτική που ασκείτε στους αντιεμβολιαστές ταιριάζει καρμπόν και για τους αγανακτισμένους του '11.
Όπως και τώρα έτσι και τότε:
1) Η συντριπτική πλειοψηφία που κατέβηκε δεν ήταν "εθνικιστές και σοσιαλιστές".
2)Κυκλοφορούσαν απίθανες ιστορίες συνομωσίας λιακοπουλίστικης υφής για ερπετόμορφους που θέλουν να μας πάρουν την Ακρόπολη κτλ.
3) Ξεπήδησε μια στρατιά πολιτικάντηδων που σταδιοδρόμησε εντός και εκτός Βουλής, όπως Καμμένοι, Δημαράδες, Νικολόπουλοι, Καζάκηδες, ακόμα και οι Βαρουφάκης-Τσακαλώτος-Κατρούγκαλος έκαναν την τσάρκα τους στο Σύνταγμα τότε.
4) Το όλο κόνσεπτ κάποτε ξεφούσκωσε, παρήκμασε και εν συνεχεία εξαφανίστηκε.
5) Και τέλος ένα μέρος της πλατείας κατέληξε μερικά χρόνια μετά στην αγκαλιά του Κούλη (ακροδεξιοί μακεδονομάχοι, συντεχνίες κλειστών επαγγελμάτων, , έφεδροι κτλ).
Άρα τί; Οι αγανακτισμένοι ήταν ένα αρνητικό φαινόμενο της μνημονιακής περιόδου ή μήπως ήταν πρακτόρια της οννέδ; Αυτό εννοώ ότι δεν υπάρχει άσπρο-μαύρο και ότι γενικά θα πρέπει να είμαστε πιο συγκαταβατικοί με τον χοντρό λαό και τις εκδηλώσεις του, ειδικά όταν αυτές έρχονται σε πλήρη αντιπαράθεση με την φιλελεύθερη προπαγάνδα.
Επίσης, μην εστιάζεται αποκλειστικά στην ελληνική περίπτωση. Οι φορτηγατζήδες στον Καναδά μια χαρά τον σενιάρανε τον εκεί φιλελέρα μορφονιό. Τέλος πάντων το θέμα "φονικός ιός" έχει μάλλον τελειώσει οπότε το κλείνω εδώ. Τώρα έχει "WW3" και "climate change". Να δούμε αυτά πως θα τα διαχειριστεί ο χώρος και τι αναλύσεις θα κάνει.
C
Εντάξει μην συγκρίνουμε εντελώς ανόμοια πράγματα. Οι αγανακτισμένοι ήταν ένα πάνδημο κίνημα, με καθημερινή παρουσία στους δρόμους, κάθε μέρα για τέσσερις σχεδόν μήνες!!, με συγκεντρώσεις που άγγιξαν τις 400.000 κόσμου, με παράλληλες δράσεις (Κερατέα) και με τελικό αποτέλεσμα την ανατροπή των εκλογικών συσχετισμών της μεταπολίτευσης. Προφανώς και με την ενσωμάτωση μέρους του κινήματος στη νέα εκλογική γεωγραφία της πολιτικής ζωής. Υπήρχε όμως ένα τελικό αποτέλεσμα. Ασχέτως αν ήταν μικρότερο από ότι θα θέλαμε.
Οι συγκεντρώσεις του καλοκαιριού δεν ήταν καν κίνημα. Ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού παρουσίες στο κέντρο των Αθηνών μερικών εκατοντάδων (που στην καλύτερη έγιναν σκάρτες 10.000) κυρίως ακροδεξιών πολιτών, που υποστήριξαν το συνδικάτο των υγειονομικών. Αλλά κυρίως δεν είχε κανένα αποτέλεσμα η παρουσία τους (εκτός της υπουργοποιησης του φλώρου Θανασάκη). Γιατί λοιπόν σταμάτησε η συμπαράσταση στους υγειονομικούς σε μια μέρα;
Πάντως το ερώτημα επαναδιατυπωθηκε γιατί στην συγκέντρωση του Σαββάτου ήταν και οι υγειονομικοί. Μας το θύμισε η επικαιρότητα.
Επίσης οι σπόντες δεν αφορούν το κόμμα του Κασιδιάρη. Γιατί πρώτον δεν περιμένουμε αυτό το παιδί να εκφράσει αυθεντική λαϊκότητα. Γνωρίζουμε το ποιόν του. Αλλά κυρίως γιατί εφόσον θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι έχει ένα δίκιο. Κόμμα διατηρεί, πρέπει να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις ώστε να μεγαλώσει το εκλογικό του κοινό. Όταν μπαίνει κανείς στο κομματικό παιχνίδι οι τακτικισμοί είναι αναμενόμενοι. Οι σπόντες αφορούν άλλες ομάδες. Ομάδες που όταν υπάρχει ανάγκη της δεξιάς είναι συντεταγμένες στον δρόμο και κάνουν πολύ περίεργες επιλογές. Ενώ ξαφνικά εξαφανίζονται.
Αυτά και όσοι έχουν κρίση ας εννοήσουν. Δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω.
η μικροαστική υστερία στη Δύση χτυπάει επίπεδα σχιζοφρένειας με τα αντιρωσικά μέτρα. Ακύρωσε λέει η Μενδώνη τη Λίμνη των Κύκνων και όσες θεατρικές παραστάσεις περιλαμβάνουν Ρώσους καλλιτέχνες ή είναι γραμμένες από Ρώσους. Σε λίγο παίζει να δούμε σε κανένα Τέξας ή καμιά Αλαμπάμα (ή καμιά Πολωνία πιο κοντά μας) να καίνε βιβλία του Ντοστογιέφσκι.
Γίνεται πλέον επιβεβλημένο οι συναγωνιστές της ΦΛΕΦΑΛΟ να ξεκινήσουν επιμορφωτικά αφιερώματα στη ρωσική κουλτούρα, γιατί βλέπω να έρχεται βαθύς μεσαίωνας και τα παιδιά μας να μη μαθαίνουν καν ότι υπάρχει ρωσικός πολιτισμός.
Μαμουτε με την μπολσεβικικη τραγιασκα, σοβαρα περιμενεις τωρα απαντηση στις 1.30 τη νυχτα του Σαββατου, για να σου εξηγησει ενας εθνοκαπιταλιστης Λεμουριος γιατι δεν συμμετειχε σε εμφυλιοπολεμικη διαμαχη μεταξυ κομμουνιστων κυβερνωντων και κομμουνιστων διαδηλωτων; γιατι πολυ απλα αν δεν θελεις να υπαρχει ακριβεια, τοτε το κοινο σοσιαλιστικο κρατος σας να παψει να παρεμβαινει στην οικονομια με καθορισμο τιμων και μισθων. και μια που σαν αριστερος που εισαι δεν γινεται να ξερεις απο λεφτα, θα σου φερω ενα εντελως μπακαλικο παραδειγμα για να καταλαβεις τουλαχιστον τα βασικα. αν αφησεις ελευθερη την αγορα, δηλαδη οι τιμες να καθοριζονται αναλογως της προσφορας και της ζητησης, τοτε η ακριβεια και οι χαμηλοι μισθοι θα ειναι ζημιογονες για αφεντικα και υπαλληλους. αν ενας καπιταλιστης θελει να πουλαει 500 ευρω το ψωμι και να δινει 100 ευρω μισθο το μηνα στον εργατη για του πιει το αιμα ωστε να οικονομησει περισσοτερα οπως λεει η κομμουνιστικη σου προπαγανδα, τοτε ο μισθος δεν φτανει για να αγορασει ο εργατης το ψωμι και ετσι ο καπιταλιστης για να μη χρεωκοπησει και καταληξει ανεργος μεχρι και αστεγος, ειτε θα πρεπει να πουλησει το ψωμι οσο το δυνατον φτηνοτερα απο τα 100 ευρω που δινει για μισθο ωστε να μπορεσουν να αγορασουν περισσοτερα ψωμια οι εργατες ειτε θα πρεπει να δωσει στον εργατη οσο το δυνατον υψηλοτερο μισθο απο τα 500 ευρω που θα κανει το ψωμι ωστε να πουλησει και παλι περισσοτερα. αλλα ξερω μπολσεβικο, εσυ προτιμας να τα καθοριζει ολα αυτα το κρατος ωστε να το εχουν απαντες αναγκη, οπως και τα επιδοματα του αν θελουν να συνεχιζουν να τους παρεχονται οι προσωπικες ελευθεριες που θελουν απο τους κυβερνωντες. λυπαμαι αλλα δεν θα παρω απο τη σοσιαλιστικη σου σουπα. εχουμε γευστικοτερες στο εστιατοριο μας και σε καλυτερη τιμη.
-Λεμουριος τρολιστας
Πεθαμένε η ανάλυση που παραθέτεις δείχνει ότι ξέρεις τα οικονομικά που μαθαίνουν στην τρίτη γυμνασίου. Αυτά τα οικονομικά μπορεί να τα γνωρίζουν και οι πρωτοετείς ΔΑΠιτες
Αντίθετα ο καθηγητής που μου δίδαξε πολιτική οικονομία στο ΕΚΠΑ είχε πει το εξής. Τα οικονομικά είναι πρωτίστως ιδέες και δευτερευόντως νούμερα (δεν εννοούσε "νούμερα" όπως εσύ).
Κατά τα άλλα το απλοϊκό σχήμα που παραθέτεις έχουν βρει πολλούς και διαδοχικούς τρόπους οι καπιταλιστές, ανάλογα την ιστορική εποχή, ώστε να το διαλύουν προς όφελος τους.
Σήμερα, για παράδειγμα, δίνει τα 100 ευρώ μισθό ο εργοδότης του παραδείγματός σου και η ζήτηση μπορεί να καλυφθεί με τον μικρό τραπεζικό δανεισμό (κάρτες υπερανάληψης κλπ). Με αυτό τον τρόπο και την ζήτηση τροφοδοτεί με τεχνητή αναπνοή το σύστημα εξουσίας και τον πλούτο αποσπά όλο και περισσότερο από τους εργαζόμενους. Περιγράφει πολύ καλά ο Αλέν ντε Μπενουά πως δουλεύει αυτό το νεοφιλελεύθερο σύστημα. Στην προηγούμενη εκδοχή του μεταπολεμικού καπιταλισμού η ζήτηση καλυπτόταν με συγκρατημένη αύξηση των μισθών (κεϋνσιανή πρακτική).
Τώρα στο αν λειτουργεί ο μαθηματικός ορθολογισμός στην οικονομία η απάντηση είναι ασφαλώς όχι. Ένας καπιταλιστής μπορεί να παράξει το Α προϊόν. Αν το πουλήσει σε τιμή 2 θα απευθυνθεί σε μεγάλο αγοραστικό κοινό. Πρέπει όμως να πείσει πέντε αγοραστές για να εισπράξει 10. Αντίθετα αν αντί για 2 το πουλήσει 5, δαπανήσει επιπλέον 1 για διαφήμιση (απευθυνόμενος σε πιο ισχυρό οικονομικά αγοραστικό κοινό) και δαπανήσει -1 για να παράξει μικρότερο αριθμό προϊόντων, θα χρειαστεί να πείσει μόλις 2 αγοραστές να το πάρουν προκειμένου να βγάλει τα ίδια κέρδη με την προηγούμενη (έχοντας παράξει και μικρότερη ποσότητα προϊόντων, άρα έχοντας μικρότερο κόσοτς παραγωγής). Έτσι και η τιμή πώλησης θα αυξηθεί και λιγότερα αγαθά θα διανεμηθούν στην κοινωνία και ο καπιταλιστής θα έχει μεγαλύτερα κέρδη. Κατάλαβες μπουφε;
Λεμούριε κωλομπαρίστα θα ρίξω το επίπεδο και θα πω ότι είσαι το εξώγαμο της Ayn Rand και του Murray Rothbard! Κάνω λάθος;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εντωμεταξύ η τραγιάσκα είναι καθαρά σε στυλ British και German traditionalist. Όχι μαρξιστική. Ούτε αυτό δεν μπορείς να καταλάβεις δαπιτάκο λεμούρη.