Αρκετοί φίλοι ζητούν μια τοποθέτηση της λέσχης μας πάνω στο ζήτημα του πολέμου ανάμεσα στην Ρωσία και την Ουκρανία. Ακόμη είναι αρχή και, προφανώς, δεν μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα. Γι αυτό και δεν είναι εφικτό να καταλήξουμε σε μια σφαιρικά συμπερασματική τοποθέτηση. Εκείνο που είμαστε σε θέση να παραθέσουμε είναι μια πρώτη εκτίμηση των γεγονότων και μια περιγραφή της δικής μας οπτικής επί του θέματος.
Για την Ελλάδα ως κράτος, με τις γνωστές ιστορικές αδυναμίες και με τις άθλιες επιλογές κυβερνήσεων του πλειοψηφικού μέρους των ψηφοφόρων εδώ και πολλά χρόνια, μπορεί να είναι ανησυχητικό ότι τείνουν να αναθεωρηθούν μεταπολεμικές συμβάσεις στις διεθνείς σχέσεις. Αντίθετα για τον ελληνικό εθνικισμό, καθώς και για τον εθνικισμό των υπολοίπων χωρών, μια ενδεχόμενη αναθεώρηση και οι υπόλοιπες συνέπειες του πολέμου θα μπορούσαν να αποβούν, σε ορισμένες περιπτώσεις, θετικές. Η ανατροπή του status μιας περιοχής το οποίο είχε δομηθεί από φορείς της ιδεολογίας του φιλελευθερισμού. Η πίεση στις φιλελεύθερες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα αποκαλύψει για άλλη μια φορά την γύμνια τους. Η μερική απορρύθμιση των αγορών, η οποία θα καταστήσει ξανά σαφές πόσο γελοία μαζοχιστικό είναι να πιστεύουν ορισμένοι στην αόρατη χείρα του Άνταμ Σμιθ και να εθελοτυφλούν μπροστά στην αξία των παρεμβάσεων στην οικονομία. Οι πιθανές ανατιμήσεις που θα στριμώξουν ακόμη περισσότερο τα μικροαστικά και τα εργατικά στρώματα, την ώρα που οι διεθνιστές του μεγαλοαστικού κεφαλαίου θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν. Όλα αυτά θα αποτελέσουν μια ακόμη ρωγμή στο κέλυφος της εξουσίας του διεθνιστικού καπιταλισμού. Αλλά η πιθανότητα να συμβούν με ένταση δείχνει να είναι μικρή. Καθώς η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν δείχνει ότι θα αλλάξει πολλά στις ισορροπίες του διεθνούς status.
Ωστόσο, ακόμη και αν τα πράγματα οδηγηθούν στα άκρα και οι συνέπειες του πολέμου γίνουν περισσότερο έντονες απ’ ότι φαίνεται μέχρι στιγμής, τόσο η θλιβερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει (εν πολλοίς και με δικές του ευθύνες) ο μέσος Ευρωπαίος όσο και η πρόστυχη πολιτική δουλειά που έχουν κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια οι ευρωπαϊκές δυνάμεις του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, έχουν προκαλέσει την διάλυση του λαϊκού κινήματος και τον εκφυλισμό της ευρωπαϊκής κουλτούρας και διανόησης. Συνεπώς, όσο μεγάλες και αν είναι οι συνέπειες του πολέμου, γεννάται το ερώτημα, ποια υγιής πολιτική δύναμη θα μπορέσει να τις εκμεταλλευτεί ώστε να χτυπήσει με αξιώσεις την ιδεολογική ηγεμονία του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού της παγκοσμιοποίησης. Μάλλον καμία.
Ακόμη λιγότερες είναι οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές ο μέσος Έλληνας που νομίζει ότι είναι εθνικιστής κάνει λάθος. Στην πραγματικότητα είναι ένας φωνακλάς και γραφικός Δεξιός. Αδυνατεί να συγκρουστεί με την εξουσία γιατί νομίζει ότι ο εθνικισμός αρχίζει και τελειώνει σε μια τουριστική φολκλόρ προσέγγιση της εθνικής ιστορίας ή ακόμη και της ευρωπαϊκής ανθρωπολογίας (για να μην αναφερθούμε στις γραφικές εκδοχές του νεοφιλελεύθερου «ναζισμού», που προωθούνται από τους χαφιέδες των μυστικών υπηρεσιών τα τελευταία χρόνια). Μόνο αν γίνει κατανοητή η αληθινή εθνικιστική ιδεολογία και υιοθετηθεί από ανέργους, από συνδικαλιστές, από απογοητευμένους σοσιαλιστές που έχουν εθνοκεντρική οπτική, από ανθρώπους που πλήττονται από την καθημερινότητα και αναζητούν διέξοδο, και, κυρίως, από φοιτητές και ανθρώπους ικανούς να σκέπτονται και να εκφράζονται, μόνο αν γίνει κατανοητό ότι ο εθνικισμός, ως καρπός του Ρομαντισμού, προφέρει μια συνολική εναντίωση στην απάνθρωπα άθλια συνθήκη ζωής της φιλελεύθερης καπιταλιστικής εξουσιαστικής αλητείας, θα γίνουν εφικτές οι πολιτικές στρατηγικές οι οποίες θα καρπώνονται την εκάστοτε ιστορική συγκυρία. Μέχρι τότε θα είμαστε, δυστυχώς, απλά θεατές των αλλεπάλληλων ιστορικών εξελίξεων.
Υπάρχουν, βέβαια, και αρκετοί Έλληνες που υποστηρίζουν ότι αν εστιάσουμε στις θετικές προοπτικές που προσφέρει για τον εθνικισμό μια πιθανή αναθεωρητική προοπτική, θα θέσουμε σε δεύτερη μοίρα τις τύχες της ελληνικής επικράτειας. Γιατί, κάλλιστα, θα μπορούσε μια τουρκική αντίστοιχη αναθεωρητική πρακτική να στραφεί εναντίον της Ελλάδας. Εμείς τους απαντάμε ότι το συγκεκριμένο επιχείρημα αποσιωπά τις ευθύνες των φιλελεύθερων κυβερνήσεων για την ηττοπαθή αυτή κουλτούρα που δηλητηρίασε τον εθνικό μας κορμό. Αν οι κυβερνώντες είχαν κάνει αυτά που έπρεπε και αν ο μέσος Έλληνας ήταν όπως έπρεπε, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ο αναθεωρητισμός ίσως να ευνοούσε την χώρα μας στο ζήτημα των Σκοπίων, της Βορείου Ηπείρου, ακόμη και της Ίμβρου-Τενέδου ή του κυπριακού. Αλλά ο σύγχρονος life style neogreek ραγιάς, μουλιασμένος στην ηττοπάθεια και συνυφασμένος με την εθνική ξεφτίλα της έλλειψης διεκδικήσεων, θα κάνει πάντα μια αρνητική πρώτη σκέψη για οποιαδήποτε φιλόδοξη προοπτική.
Όσον αφορά ποιους υποστηρίζουμε, τους Ρώσους ή τους Ουκρανούς, απαντάμε: τους Έλληνες. Προφανώς μπορεί ο καθένας να έχει τις συμπάθειες και να κάνει τις εκτιμήσεις του υπέρ του ενός ή του άλλου. Άπαντες λατρεύουμε τις μεγάλες πολιτιστικές στιγμές και των δυο λαών (στην ουσία είναι ένα έθνος). Μας αρέσουν εξίσου ο Γκόγκολ και ο Τολστόι. Αλλά, επειδή παραμένουμε εθνικιστές, θέτουμε μια ξεκάθαρη προϋπόθεση. Εμάς ποιος θα μας υποστηρίξει στα εθνικά μας θέματα ενάντια σε Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια (και Ισραήλ, σε επίπεδο γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην περιοχή); Αυτός που θα το κάνει, θα κερδίσει αυτομάτως την συμπαράστασή μας.
Και δεν εννοούμε τις κυβερνήσεις. Μας αρκούν οι συναγωνιστές. Τόσα χρόνια θυμόμαστε Έλληνες να πηγαινοέρχονται στον βορρά και να δηλώνουν την συμπαράστασή τους (ιδίως προς τους Ουκρανούς). Δεν θυμόμαστε, όμως, κανέναν να ζητά από τους συναγωνιστές της βορειοανατολικής Ευρώπης μια τοποθέτηση υπέρ των ελληνικών δικαίων, σε κάποια εθνικά θέματα. Αρκετά, λοιπόν, με αυτή την ανέξοδη γενναιοδωρία. Εμείς δηλώνουμε αλληλέγγυοι στην Ελλάδα, στον εθνικισμό, στον παραδοσιοκρατικό σοσιαλισμό και στον Ρομαντισμό. Είμαστε εδώ για να στηρίξουμε με τις μικρές μας δυνάμεις όποιον ομοϊδεάτη μας ανά τον κόσμο το έχει ανάγκη. Αλλά θα πρέπει να στηρίξει κι εκείνος τα εθνικά μας δίκαια. Καθώς και να αντιληφθεί ότι ο κοινός στόχος που ενώνει όλους τους εθνικιστές του κόσμου είναι η άμυνα απέναντι στις δυνάμεις της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μέσω της έμφασης στην υπεράσπιση των εθνικών ταυτοτήτων. Όχι η συμπόρευση με τους εξουσιαστές της παγκοσμιοποίησης και η αποδοχή της κατασκευής ψευδο-εθνικών συνόλων, που θα λειτουργήσουν ως αναλώσιμα της καπιταλιστικής μηχανής.
Στα των γεωπολιτικών ισορροπιών, ακόμη και αν η ρωσική επίθεση επιτύγχανε το 100% των ποθητών για τους εμπνευστές της αποτελεσμάτων, δεν θα γινόταν κάποια μεγάλη αλλαγή στους υπάρχοντες συσχετισμούς του διεθνούς γεωπολιτικού status. Το πολύ να βλέπαμε μια μεταβολή τους. Πόσο μάλλον τώρα που η εξέλιξη της ουκρανικής σύγκρουσης δεν προδικάζει γρήγορες αλλαγές στους χάρτες. Σε περίπτωση που η Ρωσία πετύχει μια σημαντικής εμβέλειας νίκη θα κάνει ένα πρόσκαιρο βήμα γεωπολιτικής ενδυνάμωσης, αλλά ο δρόμος για την σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη θα κλείσει οριστικά. Η επικοινωνιακή στρατηγική των ΗΠΑ και της Ε.Ε. θα ολοκληρώσουν την αποκοπή του ρωσικού παράγοντα από την ιστορία του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, αναπαράγοντας την αφήγηση του υποτιθέμενα «βάρβαρου ασιατικού» έθνους. Πράγμα που, ασφαλώς, θα έχει αρνητικές μακροχρόνιες συνέπειες τόσο για την Ρωσία όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Οι ΗΠΑ, οι οποίες καλλιέργησαν τις προϋποθέσεις ώστε να ξεσπάσει αυτός ο πόλεμος, θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο τον φόβο ενός πιθανού νέου ψυχρού πολέμου και θα αποτελέσουν τον μεγάλο κερδισμένο. Ήδη το ΝΑΤΟ ανανεώνει την κατοχική του ισχύ με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να τρέχουν κάτω απ’ την ομπρέλα του. Η Κίνα θα αναβαθμίσει τον ρόλο της στην οικονομική συνεργασία με την Ρωσία, καθώς η τραυματισμένη οικονομικά Ρωσία θα έχει άμεση ανάγκη την συμμαχία της. Ενώ το μόρφωμα της Ε.Ε. θα συρθεί και πάλι πίσω από τους σχεδιασμούς του αμερικανικού παράγοντα, άνευ καμίας προοπτικής ανεξαρτησίας, με τους πολίτες της να πληρώνουν τα σπασμένα.
Όσον αφορά την διαμόρφωση της εν Ελλάδι κατάστασης τα καθεστωτικά ΜΜΕ της δυστοπικής μνημονιακής πραγματικότητας, χέρι χέρι με την αίσχιστη κυβέρνηση της άθλιας ελλαδικής πολιτικής σκηνής, τοποθετούν άκριτα και άνευ ανταλλαγμάτων την Ελλάδα στο επίκεντρο μιας σύγκρουσης που δεν την αφορά άμεσα. Σε αντίθεση με τις προσεκτικά έξυπνες τοποθετήσεις της Τουρκίας αλλά και του Ισραήλ (του έτερου ισχυρού γεωπολιτικού ανταγωνιστή μας στην περιοχή) που φέρνουν τις δυο γειτονικές χώρες σε παραγωγική επαφή με όλους τους εμπλεκόμενους του πολέμου. Ο άμεσα συνδεδεμένος με τις μέρες του τριωδίου καρνάβαλος, ο οποίος έχει θρονιαστεί στον πρωθυπουργικό θώκο της Ελλάδος, ως συστημικός πολιτικός όχι μόνο έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να υπενθυμίσει εμμέσως στην προσφιλή του «διεθνή κοινότητα» ότι όλα όσα τα δυτικά κράτη καταγγέλλουν στην ουκρανική κρίση έχουν προηγηθεί σε πολλαπλάσιο βαθμό στο κυπριακό. Αλλά και έθεσε την χώρα βιαστικά απέναντι στην Ρωσία, άνευ εθνικού σχεδιασμού. Ως γνήσιος εκφραστής του βενιζελισμού υπηρετεί τα συμφέροντα του αγγλοσαξονικού καπιταλιστικού κεφαλαίου και αδιαφορεί για εκείνα του ελληνισμού. Προφανώς δεν τον απασχολεί αν οι Ρώσοι κατακτήσουν τις περιοχές του Ντομπάς και της Μαριούπολης, τι θα συμβεί με τους 150.000 Έλληνες που θα περάσουν σε ρωσική διοικητική επικράτεια. Ούτε φαίνεται να τον προβληματίζει το γεγονός ότι οι Τούρκοι είναι σε ταυτόχρονη επαφή με τους δυο αντιμαχόμενους και σε κάθε περίπτωση θα έχουν δυο πλάτες να στηριχτούν. Αυτά είναι δευτερευούσης σημασίας για την οικογένεια των εθνικών ολετήρων. Τους αρκεί η υπηρεσία προς τους αληθινούς ιδιοκτήτες του ελληνικού κράτους. Εφόσον ακόμη και στο ενδεχόμενο μιας εθνικής καταστροφής αυτοί έχουν τον τρόπο να γράφουν την ιστορία όπως θέλουν. Όπως έγινε και την κομβική ιστορικά περίοδο 1915-1922.
Στο ιδεολογικό πεδίο εκείνοι που βλέπουν μια ιδεολογική σύγκρουση στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας μάλλον υπερβάλουν. Η Ρωσία είναι μια αστική χώρα με πολίτευμα που έχει μικτά στοιχεία συντηρητικού εθνικισμού και αστικού φιλελευθερισμού. Η Ουκρανία είναι μια στυγνά καπιταλιστική χώρα. Η σύγκρουση αφορά κυρίως γεωπολιτικά συμφέροντα και ελάχιστα ιδεολογικές διαφορές.
Οι περισσότεροι εθνικιστές Ρώσοι στηρίζουν την επέμβαση στην Ουκρανία ασχέτως της χρόνιας πολιτικής σύγκρουσης με τον Πούτιν και της διαφωνίας με την «αντιναζιστική» επικοινωνιακή του ορολογία. Προφανώς και ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος δεν πολυπιστεύει αυτά που λέει. Είναι, όμως, αυτή η επίσημη ρωσική κρατική αφήγηση προκειμένου να ανακαλέσει μνήμες της κοινής γνώμης από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και να προωθήσει την ρωσική διπλωματία στους διεθνείς οργανισμούς.
Οι εθνικιστές Ουκρανοί κάνουν ακριβώς το ίδιο, ασχέτως των ιδεολογικών διαφορών με τις φιλελεύθερες κυβερνήσεις τους. Με την μόνη διαφορά ότι οι Ουκρανοί, ως αμυνόμενοι, έχουν την άδεια των δυτικών δυνάμεων να χρησιμοποιήσουν τους εθνικιστές ως στρατιωτικό μηχανισμό (για να τους ξεφορτωθούν όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή). Προφανώς και ο επικεφαλής του ουκρανικού κράτους δεν πολυπιστεύει τα όσα λέει για την εισβολή ενός αυταρχικού τύραννου στην Ευρώπη. Δεν εισβάλει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στην χώρα του εισβάλει η Ρωσία προκειμένου να την αποτρέψει να γίνει εμπροσθοφυλακή του ΝΑΤΟ. Αλλά η επίσημη ουκρανική αφήγηση αναπαράγει το στερεότυπο του «τύραννου ασιάτη κομμουνιστή» που τάχα απειλεί την Ευρώπη, για να πετύχει διπλωματικούς στόχους και να πυροδοτήσει μνήμες του Β Παγκοσμίου Πολέμου που θα συσπειρώσουν τους πολίτες του κράτους της.
Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό οφείλουν να καταλάβουν όσοι πιστεύουν ανοησίες για υποτιθέμενα τάγματα ιδεολόγων εθνικιστών που πρωτοστατούν στην ουκρανική πολιτική σκηνή και άλλα συναφή. Επικοινωνιακές πομφόλυγες είναι. Η σύγκρουση που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια δεν έχει πρωτίστως ιδεολογικό περιεχόμενο και σε καμία περίπτωση δεν την πυροδοτεί ο εθνικισμός. Την πυροδοτεί η ιμπεριαλιστική βουλιμία των ΗΠΑ και την αναζωπυρώνει η γεωπολιτική φιλοδοξία της Ρωσίας.
Από εκεί και πέρα, αν θα έπρεπε να κάνουμε μια γενική εκτίμηση, προφανώς η Ρωσία, ως δύναμη μη ενταγμένη πλήρως στον φιλελεύθερο διεθνή παράγοντα, προσφέρει την ευκαιρία της αναθεώρησης συνθηκών που έχει θεμελιώσει ο ιμπεριαλιστικός αμερικανικός καπιταλισμός. Έστω και αν το κάνει για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με την ιδεολογία, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την ωφελιμότητα αυτής της πρακτικής για το σύνολο του κόσμου. Ούτε να ξεχάσουμε ότι τα τελευταία κράτη που αγωνίζονται για εθνική ανεξαρτησία στον κόσμο (Συρία, Κούβα κ.α.) συνδέονται διπλωματικά με την Ρωσία. Ούτε τέλος να αγνοήσουμε την σημασία που έχει μια θετική στάση του ρωσικού παράγοντα σε ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Ασφαλώς, αυτό δεν σημαίνει ότι συμμεριζόμαστε τις μεσσιανικές ανοησίες μέρους της ελλαδικής ζητωπατριωτικής Δεξιάς, που βλέπει τον Ρώσο πρόεδρο ως άλλον Άβαταρ. Ούτε ότι ανεχόμαστε επιπλέον ιμπεριαλιστικές εξάρσεις. Ούτε και ότι παραβλέπουμε πως ορισμένοι Ουκρανοί βιώνουν ως εθνικό ακρωτηριασμό αυτό τον ρωσικό αναθεωρητισμό. Έτερον εκάτερον. Εμείς, όμως, έχουμε άλλους εθνικούς δυνάστες.
Στο καθαρά στρατιωτικό μέρος της υπόθεσης μέχρι στιγμής φαίνεται ότι ο ρωσικός σχεδιασμός δείχνει ακατανόητος. Στρατηγοί δεν είμαστε. Όμως, ως πολιτικοί επιστήμονες, για την αμυντική πολιτική μπορούμε να έχουμε γνώμη. Αν και δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς αμυντική πολιτική. Απλά να έχει υπηρετήσει την θητεία του χρειάζεται και θα καταλάβει ότι μια σοβαρή επιθετική στρατιωτική κίνηση δεν μπορεί να γίνει στο μέσο του χειμώνα, με τις κάμερες των τηλεοπτικών καναλιών ολόκληρου του κόσμου να την καταγράφουν και με τις ΗΠΑ να την έχουν προαναγγείλει πριν από μια εβδομάδα. Κάτι δεν δείχνει σωστό σε όλο αυτό. Το πιο προφανές απ’ όλα τα μη κατανοητά σημεία αυτής της απόφασης είναι η απώλεια του απαιτούμενου αιφνιδιασμού. Επίσης, στο διπλωματικό επίπεδο (θα δούμε πως θα εξελιχθεί στο καθαρά στρατιωτικό), η επιλογή της επίθεσης στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας δείχνει να αποτελεί προϊόν μιας κραυγαλέα λάθος σκέψης. Εκεί στηρίζεται όλη η αμερικανική προπαγάνδα. Αντιθέτως αν η επίθεση είχε περιοριστεί στα μειονοτικά τμήματα της Ουκρανίας και στον νότο, προκειμένου να εξασφαλιζόταν ο έλεγχος των ακτών και να δινόταν το βάρος στην ένωση των νότιων εδαφών με το ρωσικό κομμάτι της Μολδαβίας, υποθέτουμε ότι και γεωπολιτικά θα ήταν ένα πολύ καλό κέρδος για την Ρωσία και η επίθεσή της θα είχε έναν απολύτως δικαιολογημένο σκοπό. Τώρα το πράγμα περιπλέκεται. Η Ρωσία θέλησε να χτυπήσει στην καρδιά την Ουκρανία για να πετύχει μια σύντομη νίκη. Αλλά ούτε την απαιτούμενη ταχύτητα που απαιτεί μια τέτοια επιχείρηση είχε, ούτε τις διπλωματικές συνέπειες που προκάλεσε η άμεση επέμβαση στην κυβερνητική δομή μιας δυτικής μπανανίας υπολόγισε. Αν η Ρωσία δεν καθαρίσει μέσα στις επόμενες είκοσι μέρες την κατάσταση το πρόβλημα για τον Πούτιν και το επιτελείο του ίσως πάρει απρόβλεπτα μεγάλες διαστάσεις στο μέλλον. Αυτό, όμως, θα το δούμε προσεχώς.
Εικόνα: Ernst Lissner, Sergius of Radonezh blessing Dmitri Donskoi before the Battle of Kulikovo
Ο Draug είπε...Μια παρατήρηση και θα επανέλθω και για άλλες. Η λογική "στηρίζουμε όποιον μας στηρίζει" είναι λάθος. Στην παρούσα κατάσταση το κράτος μας είναι ένα θλιβερό προτεκτοράτο το οποίο, στην εξωτερική πολιτική, είναι πλήρως υποταγμένο στα υπερατλαντικά κελεύσματα. Κανείς δεν θα "στηρίξει" ένα προτεκτοράτο.
Αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι να στηρίξουμε αυτόν του οποίου η επικράτηση θα είναι προς όφελος μιας εθνικά ανεξάρτητης, ριζοσπαστικά εθνικιστικής Ελλάδας. Να στηρίξουμε τάσεις, κινήσεις και εξελίξεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα ευνοϊκές συνθήκες για την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος. Εκεί πιστεύω πρέπει να εστιάσουμε.
Κατά τα άλλα συγχαρητήρια για την ψύχραιμη τοποθέτηση, διαμάντι στον βούρκο του χώρου
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Όπως πάντα με ωραίες παρατηρήσεις επανήλθες αγαπητέ Draug. Προκειμένου να γίνει πιο ξεκάθαρο το συγκεκριμένο σημείο που αναφέρεις, διευκρινίζουμε ότι εννούμε τα ουσιαστικά αιτήματα του ελληνισμού και όχι το πως αυτά εκφράζονται από το ελληνικό κράτος.
Πολύ συγκεκριμένα ένα εκ των παραδειγμάτων: Οι Σκοπιανοί είναι εθνικό κατασκεύασμα. Όχι αληθινό έθνος. Είναι όμως αναμφίβολα λευκός λαός. Τόσα χρόνια έχουμε δει να πηγαινοέρχονται Έλληνες στην Ουκρανία, σε heavy metal φεστιβάλ, και να δηλώνουν αλληλέγγυοι στους αντίστοιχους Ουκρανούς εθνικιστές. Τους εξήγησε ποτέ κανείς την φύση του "σκοπιανού" ζητήματος; Τους ζήτησε να πάρουν θέση; Ή κρυβόμαστε όλοι πίσω από την λευκή ομοεθνία και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε; Δεν αξίζει η Ελλάδα μια αντίστοιχη ξεκάθαρη συμπαράσταση (αν και το καταλαβαίνουν άπαντες διευκρινίζουμε, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι μιλώντας για Ελλάδα εννούμε το έθνος μας και όχι το υπουργείο των εξωτερικών); Το ίδιο ισχύει και με άλλες εθνικότητες ή λαούς. Απλώς τώρα είναι το ουκρανικό στην επικαιρότητα και το θέτουμε ως παράδειγμα.
Τουλάχιστον, κατά την δεκαετία του '80, οι πεζοδρομιακοί Έλληνες σκινάδες που πήγαιναν για να δουν Oi! συναυλίες στην Αγγλία, με το χαμηλότερο σε σχέση με τα σημερινά παιδιά μορφωτικό τους επίπεδο, είχαν ενημερώσει όλη την αγγλική σκηνή για τις ελληνικές θέσεις. Ο Donaldson, ο Crane (στα κανονικά του ακόμη πριν το γυρίσει) όλοι οι λούμπεν τύποι του street punk είχαν ενημερωθεί για τις ελληνικές θέσεις και τις υποστήριζαν αναφανδόν. Και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για Βρετανούς, που στις περισσότερες περιπτώσεις η επίσημη πολιτική του κράτους τους ήταν εχθρική προς τις ελληνικές επιδιώξεις.
Τα τελευταία χρόνια με τον πολύ (προφανώς κακώς νοούμενο) "αριανισμό" τείνουμε να παίρνουμε θέσεις (και μάλιστα κάνοντας θόρυβο) σε ζητήματα που προκύπτουν οπουδήποτε και να ξεχνάμε το εθνικό σημείο της οπτικής των πραγμάτων. Αυτό στηλιτεύουμε στο θέμα που παραθέτεις.
Αναμένουμε πάντοτε με ενδιαφέρον τις ωραίες τοποθετήσεις σου.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το σχόλιο για τους σκινς είναι σαν teaser για το αφιέρωμα που έχετε υποσχεθεί, όταν κυκλοφορήσει επιτέλους το νέο τεύχος του περιοδικού σας;
Δεν υιοθετούμε τις πρακτικές του αγοραίου marketing. Απλώς το έφερε η κουβέντα εφόσον αναφερθήκαμε στις εθνικιστικές black metal συναυλίες της Ουκρανίας. Το περιοδικό το έχουμε υποσχεθεί μέσα στην άνοιξη ούτως ή άλλως.
Προφανώς για αστείο το είπα, καθώς το περιμένω αυτό το αφιέρωμα από τότε που το "ανακοινώσατε". Για την ιστορία αυτής της υποκουλτούρας (ή μάλλον πιο σωστά αντικουλτούρας) έχουν γραφτεί διάφορα, είτε από τους ίδιους τους σκινς (τους "δικούς" μας γιατί οι sharp ξέρουν και οι ίδιοι ότι δεν τους παίρνει να γράψουν τίποτα, χωρίς τον Ίαν Στιούαρτ δεν θα γνώριζαν αυτή την κουλτούρα) είτε από δημοσιογράφους που έψαχναν cover story που λένε. Η δική σας μάτια θα έχει ενδιαφέρον.
Καλά που έχουμε τον "εστιάτορα" να ενημερώνει καθημερινά λεπτο προς λεπτο για τις νεες θερμοπυλες που στήνονται στην Ουκρανία, γιατί αν περιμένουμε απο τον υπολοιπο φιλορωσικο χώρο που αυνανίζεται το χάσαμε το παιχνιδι...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τουλάχιστον σε αυτό του αξίζουν τα εύσημα. Έχει καλή πληροφόρηση από την πρεσβεία των ΗΠΑ και από τη Νέα Δημοκρατία.
Εδώ διαβασαμε απίθανα άτομα που γραψανε οτι στην Ουκρανία υπαρχει εθνικιστικό κράτος...ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Οι ακροδεξιοί ποντάρουν στο να τσακωθούν οι στρασσερικοί μεταξύ τους για το ουκρανικό. Αλλά δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πως να τσακωθούν όταν όλοι στηρίζουν τη μια πλευρά, την ρωσικη; Μαύρες Λεγεώνες, Εθνικιστικό αντικαπιταλιστικό μέτωπο, ΦΛΕΦΑΛΟ, ΕΝΖΥΜΟ, Ρήγας Ακραίος ,όλοι οι αντιφιλελευθεροι στρασσερικοι εθνικοεπαναστάτες με τη Ρωσία είναι.
Ο Banshee είπε...Καλύτερα είναι να πούμε ότι είμαστε με τον Ρομαντισμό, με τον παραδοσιοκρατικό σοσιαλισμό, με την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Όποιος έχεις τέτοιους συμμάχους δεν μπορεί να είναι φίλος με τους καπιταλιστές και τους φιλελεύθερους.
Όντως η απόδοση ιδεολογικών κινήτρων στην ρωσο-νατοική διαμάχη είναι ευσεβής πόθος και ιδεαλιστική αυταπάτη. Βαρεθήκαμε τόσα χρόνια να ακούμε για Ουκρανούς ε/ς vs μπολσεβίκων και για παραδοσιοκράτη Πούτιν κατά φιλελέ Δύσης. Δεν υπάρχουν αυτά, μάγκες. Στο τέλος της ιστορίας ζούμε. Οι ιδεολογικοί αγώνες μας τελείωσαν, τουλάχιστον από μεριάς κρατικών οντοτήτων. Από ταπεινά γεωπολιτικά/οικονομικά συμφέροντα ορμώνται όλοι τους.
Υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσαμε να δώσουμε δίκιο στην μικρή αμυνόμενη Ουκρανία. Αυτό φαντάζομαι επιτάσσει η εθνικιστική ηθική, όταν μια κυρίαρχη χώρα δέχεται επίθεση και μάλιστα από μια πολυεθνική αυτοκρατορία. Το θέμα είναι ότι εδώ και πολύ καιρό δεν ζούμε σε κανονικές συνθήκες. Οι λίμπεραλ δικτατορίες, που εκτός της ανωμαλίας και της εξαχρείωσης που μας επιβάλλουν, βάλθηκαν να μας αφανίσουν και βιολογικά είναι ο νο1 εχθρός και ό,τι στρέφεται εναντίον τους πρέπει να το θεωρούμε καλοδεχούμενο. Μιλάω απολύτως σοβαρά, τα ίδια ακριβώς θα έλεγα αν μπούκαρε σε κατοχικό ερωνατοικό έδαφος εξωγήινοι. Carthago delenda est. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε στην πορεία.
Βασικά, η μόνη κριτική που μπορούμε να κάνουμε στον Πούτιν Χαν είναι ότι δεν θέλει (και δεν μπορεί βέβαια, ΑΕΠ Ιταλίας γαρ...) να τραβήξει μέχρι τη Λισαβόνα να τελειώνουμε. Δυστυχώς θα αρκεστεί με ένα buffer state, που μη ξεχνάμε μέχρι πριν 30 χρόνια ήταν αυτονόητο ότι ανήκε στην ρωσική/σοβιετική επικράτεια, και μετά πίσω στη στέπα, με εμάς εδώ να συνεχίσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας περιμένοντας μάταια πότε θα ξυπνήσει ο ευρωραγιάς. Αν νικήσει τελικά και δεν αναγκαστεί να υποχωρήσει ταπεινωμένος, χρεοκοπημένος και απομονωμένος από τους πάντες ακόμα και απ' τους Κινέζους.
Κάτι άλλο που θα πρέπει να προσεχθεί είναι ότι η Δύση κάποια στιγμή ίσως συνειδητοποιήσει ότι τα ρωσικά τανκς δεν αντιμετωπίζονται με δικαιώματα των τρανς, BLM και gay pride. Δεν το αποκλείω καθόλου στο εγγύς μέλλον να έχουμε μια συντηρητική αναδίπλωση της κυρίαρχης αφήγησης, με την woke ρητορική να περιορίζεται, τις λοατκι σημαίες να κατεβαίνουν προσωρινά από τις πρεσβείες, και την αστική εθνικοφροσύνη να ανεβάζει level. Καθόλου απίθανο να αφήσουν να ανέβουν ακόμη και ακροδεξιές (φιλοαμερικανικής κατεύθυνσης) κυβερνήσεις σε ευρωπαικές χώρες για να αφιονίσουν τις λαικές μάζες κατά της Ρωσίας. Πάντως ο αγαπημένος των γιλεκοφόρων "λαικιστής" Τζόνσον μια χαρά βρήκε τον ρόλο του ως υπερασπιστής του "ελεύθερου κόσμου" και της νατοικής παγκοσμιοποίησης.
Εννοείται ότι δεν τσιμπάμε.
Ήδη τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι οι Ουκρανοί είναι χριστιανοί οικογενειάρχες με τρία παιδιά ο καθένας, που μάχονται τις μογγολικές ορδες. Θαρρείς και εκεί δεν υπάρχει πορνεία, ναρκωτικά, ηθικός εκμαυλισμός, υπογεννητικότητας και όλα αυτά τα φιλελεύθερα που εισήχθησαν στις μετασοβιετικές κοινωνίες.
Τέλος κάτι άλλο που αξίζει να παρατηρηθεί είναι ο μέχρι στιγμής χαμηλός αριθμός θυμάτων. Ενώ τα μέσα μιλάνε για ολοκληρωτικό πόλεμο με σφοδρές μάχες κτλ, οι νεκροί μαζί με τους αμάχους δεν είναι πάνω από πεντακόσιοι. Μια σύγκρουση χουλιγκάνων μετά από ντέρμπι στην Ελλάδα ποιος πολλούς θα είχε. Μήπως τελικά και εδώ υπάρχει μια δόση υπερβολής, όπως με τον κοροδοιό που μας τον πάσαραν για πανώλη; Εκτός κι αν οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν είναι τόσο αιματηροί. Οι ειδήμονες στα στρατιωτικά ας μας διαφωτίσουν.
C
Συναγωνιστές,η countess Ούρσουλα έδωσε την εντολήν να υπερασπίσουμε τα ευρωπαϊκά ιδεώδη,η ιστορική συγκυρία επιβάλλει την αλληλεγγύη προς τον πεοπιανιστα,μην πιστεύετε στην προπαγάνδα των μπολσεβίκων της στεππας,όλοι μαζί συμπαρατασομεθα στον αναγεννημένο γερμανικό στρατό όστις ανέλαβε το τιτάνιο έργο της σωτηρίας της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Εμείς,οι τελευταίοι λατζερηδες του τευτονικου τάγματος των ιπποτών του αστραφτερου τραπεζοεδρου αποφασίσαμε να
διαθέσουμε κουζινικα είδη και βετζετεριαν τρόφιμα δια τον σκοπό του αγώνος.
Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στην πρεσβείες της Μου Θουλαν και της Ποσειδωνίας.
Τι λυπηρός πόλεμος... Σλάβος να φονεύει Σλάβο, Ευρωπαίος να χτυπά Ευρωπαίο.. Πολύ λυπηρό αλλά και ασύνετο.
Δεν είμαι φιλοευρωπαίος ή φιλορώσος a priori (ούτε ίσως να αυτοκαθοριζόμουν ως εθνικιστής) και ο Πούτιν έχει και αυτός τις φιλοδοξίες του και τις αμαρτίες του, αλλά τι σόι εθνικιστές ή ε/σ είναι αυτοί στην Ουκρανία που εξαρτώνται ή συντάσσονται με τους δυτικούς ιμπεριαλιστές και εγκληματούν κατά των ομοφύλων τους;
Δυστυχώς είναι πραγματικότητα πως η σημερινή Ρωσία πληρώνει τα εγκλήματα και τις ανεπάρκειες της Σοβιετικής ένωσης.
Είναι τρομακτικό, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες να υπονομεύουν τα συμφέροντα κ' τις ισορροπίες των κοινωνιών τους για να προωθήσουν την αμερικάνικη βουλιμία.
"θέτουμε μια ξεκάθαρη προϋπόθεση. Εμάς ποιος θα μας υποστηρίξει στα εθνικά μας θέματα ενάντια σε Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια (και Ισραήλ, σε επίπεδο γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην περιοχή); Αυτός που θα το κάνει, θα κερδίσει αυτομάτως την συμπαράστασή μας. "
Και πιθανοί σύμμαχοι που έχουν προσφερθεί, η καθεστωτική εξωτερική πολιτική τους έχει παραγκωνίσει και απωθήσει, όπως για παράδειγμα τελευταία η Ινδία και πρόσφατα, κατά την γνώμη μου, το Ισραήλ, και η Λιβύη.
(Απ' τη στιγμή που εκλέγονται άνθρωποι είτε αδαείς είτε εξαρτώμενοι από τον αμερικανικό και τον γερμανικό παράγοντα, τα δίκαια της χώρας θα περιορίζονται στην εξυπηρέτηση μερικών εγχώριων κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων..)
"Η επικοινωνιακή στρατηγική των ΗΠΑ και της Ε.Ε. θα ολοκληρώσουν την αποκοπή του ρωσικού παράγοντα από την ιστορία του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, αναπαράγοντας την αφήγηση του υποτιθέμενα «βάρβαρου ασιατικού» έθνους".
Ήδη οι λεγόμενοι "φιλελεύθεροι" απαγόρευσαν 2 ρωσικά μέσα ενημέρωσης. Φαίνεται ζήλεψαν κάτι από την χάρη του χαϊδεμένου συνεταίρου τους Ερντογάν.
Εύστοχα και τα παρακάτω..
"Ωστόσο, ακόμη και αν τα πράγματα οδηγηθούν στα άκρα και οι συνέπειες του πολέμου γίνουν περισσότερο έντονες απ’ ότι φαίνεται μέχρι στιγμής, τόσο η θλιβερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει (εν πολλοίς και με δικές του ευθύνες) ο μέσος Ευρωπαίος όσο και η πρόστυχη πολιτική δουλειά που έχουν κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια οι ευρωπαϊκές δυνάμεις του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, έχουν προκαλέσει την διάλυση του λαϊκού κινήματος και τον εκφυλισμό της ευρωπαϊκής κουλτούρας και διανόησης."
"Ακόμη λιγότερες είναι οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές ο μέσος Έλληνας που νομίζει ότι είναι εθνικιστής κάνει λάθος. Στην πραγματικότητα είναι ένας φωνακλάς και γραφικός Δεξιός. Αδυνατεί να συγκρουστεί με την εξουσία γιατί νομίζει ότι ο εθνικισμός αρχίζει και τελειώνει σε μια τουριστική φολκλόρ προσέγγιση της εθνικής ιστορίας ή ακόμη και της ευρωπαϊκής ανθρωπολογίας (για να μην αναφερθούμε στις γραφικές εκδοχές του νεοφιλελεύθερου «ναζισμού», που προωθούνται από τους χαφιέδες των μυστικών υπηρεσιών τα τελευταία χρόνια).
Τα τελευταία χρόνια με τον πολύ (προφανώς κακώς νοούμενο) "αριανισμό" τείνουμε να παίρνουμε θέσεις (και μάλιστα κάνοντας θόρυβο) σε ζητήματα που προκύπτουν οπουδήποτε και να ξεχνάμε το εθνικό σημείο της οπτικής των πραγμάτων."
Ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Το θέμα με την ΕΣΣΔ χρειάζεται έρευνα. Και μόνο το γεγονός ότι κατέρρευσε εκ των έσω και χυδαία πρόσωπα όπως ο Γέλτσιν ήταν υψηλόβαθμα στελέχη του καθεστώτος δείχνει πως οι ΗΠΑ είχαν πετύχει την διάβρωση εκ των έσω και ότι το σύστημα είχε ενδογενείς αδυναμίες. Αλλά η μεγάλη γεωπολιτική κατρακύλα της Ρωσίας ήρθε επί Γέλτσιν. Όχι επί κομμουνισμού.
Αποδεκατίζονται τα συμμοριτικα καγκεμπιτικα σκουπίδια απο τους αριους ουκρανούς εθνικοσοσιαλιστές και αρχίσανε τα νευρακια απο τους ρομαντικούς... Ξυδι μπολσεβικοι!
Ρε αρχιμαγειρα έχει κάρτα μέλους της νουδουλας ο γραφιάς της κακιάς ώρας που φιλοξενείς; Είναι κολλητός σου ο διευθυντής hot spot μεταναστών συνεργάτης του Κυρανάκη; Ψηφίζεις Νέα Δημοκρατία δαγκωτό; Είσαι πιο Ινδός και από τον κυρ Αλέκο και μιλάς για αριανικό ρατσισμό; Τότε τι το ψάχνεις το θέμα; Δεξιός ρουφιάνος του κερατά είσαι. Αποδέξου την ταυτότητα σου. Ακολούθησε τις συμβουλές των φιλελεύθερων ψυχολόγων συντρόφων σου. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να συμβιβαστείς με τον πραγματικό σου εαυτό.
Οι Άριοι Ουκρανοί εθνικοσοσιαλιστές είναι ο Ζελινσκι και ο Κολομσκι; οι τσανακογλειφτες των Εβραίων και των καπιταλιστών δεν είναι ε/ς. Ακροδεξιοί σβαστικοφοροι είναι.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εθνικιστικό κράτος υπέρ των λοατκι, των ελεύθερων εκτρώσεων, της μετανάστευσης, της φιλελεύθερης οικονομίας. Γελάνε και τα κράσπεδα με τους ευρωφιλελεδες του Maidan και τους Χαζαροεβραίους που κάποιοι πάνε να τους βγάλουν εθνικιστές.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Το τάγμα Azov υποτίθεται έδιωξε τους εβραίους απο το κίνημα αλλά εκτελεί διαταγές ενος εβραίου πρωθυπουργού και αποτελεί επίσημο τμήμα του αστικού ουκρανικού στρατου που πληρώνεται απο τη δημοκρατία. Στην Ελλάδα τα γκαρσόνια μάλλον θέλουν να παίξουν τον ίδιο ρόλο ως η μαχητική ΟΝΝΕΔ, για αυτό άλλωστε ψηφίζουν ΝΑΙ στα δημοψηφισματα και γλείφουν ολημερις τη Μέρκελ. Θέλουν να ανοίξουν ελληνικό παράρτημα της αζοβ τα παιδια.
εγώ θέλω να πήξει στους Ρώσους το σάιτ της λέσχης. Γκόγκολ, Πούσκιν, Τουργκένιεφ, Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ, Τολστόι, Σολόχοφ, Γκόρκι, Μαγιακόφσκι, Παστερνάκ, Μπουλγκάκοφ, Μπερντιάεφ, Ναμπόκοφ, Αϊζενστάιν, Ταρκόφσκι, Βερτόφ, Μιχάλκοφ, Τσαϊκόφσκι, Γκλίνκα, Στραβίνσκι, Μουσόργκσκι, Σοστακόβιτς, Προκόφιεφ, Μπελίνσκι, Χέρτσεν, Τσερνισέφσκι, Ντομπρολιούμποφ, Πλεχάνοφ, Λένιν, Μπακούνιν, Κροπότκιν... Και όχι τίποτα φλωριές ισαποστάκικες του στυλ "η παλιά Ρωσία είναι η καλή, μετά το 1917/1945/1991/2022 χάλασε", όοοχι, πρέπει να δείξουμε ότι υπάρχει άρρηκτη, διαλεκτική, Παπαρρηγοπούλεια συνέχεια στην εξέλιξη του ρωσικού πνεύματος του 19ου, του 20ού και του 21ου αιώνα.
Τι θέλουν τα γκαρσόνια; Σιδηρούν παραπέτασμα μεταξύ πολιτισμών "Δύσης" και Ρωσίας; (λες και υπάρχει δυτικός πολιτισμός χωρίς Ρωσία, λες και θα μπορούσε να υπάρξει Τόμας Μαν χωρίς Τολστόι, λες και θα μπορούσαν να υπάρξουν Knut Hamsun και Moeller van den Bruck χωρίς Ντοστογιέφσκι!!!) Ας γίνει λοιπόν η λέσχη το think tank που θα σπάσει αυτό το παραπέτασμα.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ειδικά μετά από αυτό που έκανε η κυρά Μενδώνη, θα χτυπηθούν με ριπές ρωσικού Ρομαντισμού.
Απο Αντινατοικος
Για αυτους που ψαχνουν για ιδεολογικα στοιχεια πισω απο αυτη την συγκρουση, θελω να τους πω οτι πραγματι υπαρχουν. Συγκρουεται ο πλανητικος ιμπεριαλισμος των Αγγλωσιωνιστων με τον μικροΙμπεριαλισμο της Ρωσιας. Εγω σαν Ελλην και ευρωπαιος ειμαι υπερ των Ρωσων σε αυτη τη συγκρουση διοτι αν επικρατησει ο πλανητικος ιμπεριαλισμος, τερμα! Η μονη ελπιδα να αναγεννηθει μια ευρωπη των εθνων (αν δεν καταστραφει) ειναι να επικρατησουν οι Ρωσοι σε αυτην την συγκρουση. Ο ιμπεριαλισμος τους δεν ειναι πλανητικος, ουτε εθνοκτονος....
Υ.Γ οι δηθεν ΕΣ οργανωσεις της Ουκρανιας, χρηματοδοτηθηκαν και εξοπλιστικαν απο δυτικες μυστικες υπηρεσιες, με την αρωγη και την ανοχη του διεθνους σιωνιστικου παραγοντα. Επισης, πολλοι ηγετες τους ειναι εβραικης καταγωγης. Οι "ουκρανοι ΕΣ" ειναι απλα οι "χρησιμοι ηλιθιοι" που για μια χουφτα δολλαρια θα σκοτωσουν και θα σκοτωθουν απο τους μοσχοβιτες αδελφους τους.... ριχνοντας ετσι νερο στον μυλο του μισους εναντια δυο αδελφων λαων...
Εγώ θα το πάω λίγο πιο μακριά. Μπορεί οι Ρώσοι να έχουν ιμπεριαλιστικά σχέδια. Δεν το ξέρω. Όμως προς το παρόν δεν έχει σημασία. Αυτό που οι Ρώσοι διεκδικούν μέχρι στιγμής είναι ένα εθνικό τους κομμάτι που η δυτική διπλωματία προσπαθεί να τους στερήσει εδώ και διακόσια χρόνια.
Ας πάμε τώρα στα δικά μας ακολουθώντας το άρθρο του Σταμάτη. Αν διεκδικήσουμε εμείς την ένωση με την Κύπρο θα είμαστε ιμπεριαλιστές; Τα δυτικά παρτάλια που θα την αρνηθούν υπέρ της ανεξαρτησίας του κυπριακού κράτους θα είναι "εθνικιστές"; Τουτέστιν κανένας ιμπεριαλισμός δεν υπάρχει στο ουκρανικό για την Ρωσία.
Ο λευκος ευρωπαίος μοσχοβίτης Καντίροφ ο αδερφός μας... Χαχαχαχαχα καημενε ρωμιέ
Ο λευκός Αλβανός και Σκοπιανός αδερφός σου. Καημένε Jeffrey Pyatt.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αλβανοί και σλάβοι είναι λευκοί αν το ξεχασες ρεγιατονμπουτσουλα.
Και ο Jeffrey Pyatt με τον Έντι Ράμα επίσης (για τον εστιάτορα δεν παίρνω όρκο). Αλλά είναι και διεθνιστικά φιλελεύθερα καπιταλόσκυλα νεοδημοκράτη κουραμπιέ.
Ενώ ο Εβραιοχαζάρος Ζελινσκι είναι φυλετικός αδελφός και υπόδειγμα εθνικιστικού κράτους. Καημένε ακροδεξιέ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο ισαποστακισμός είναι η άλλη όψη της νατοικής ακροδεξιάς. Δεν μπορείς όταν για πρώτη φορά μετά το ψυχρό πόλεμο οι φιλελεύθερες μαφίες βρίσκονται σε θέση άμυνας (άσχετα με το ποιόν του αντιπάλου τους και τους λόγους της διένεξης), να λες ούτε-ούτε και να κρύβεσαι. Χωρίς να θέλω να ρίχνω λάδι στη φωτιά, νομίζω ότι πολλοί συναγωνιστές όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή, φαίνεται να μην πολυπιστεύουν σε μια πραγματική ανατροπή και ότι αρκούνται στο να αυνανίζονται πνευματικά με βιβλιοκριτικές και προιστορικές ομιλίες των Στράσσερ. Χωρίς να σημαίνει βέβαια πως και αυτά δεν είναι σημαντικά, αλλά σήμερα βρισκόμαστε σε μια δυνητικά κοσμοιστορική κατάσταση. Είναι πολύ χοντρό για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα να το παίζεις Πόντιος Πιλάτος και να περιμένεις να κοπάσει η μπόρα για να ξαναγυρίσουμε στα παλιά.
Ορισμένοι αφελείς μπορεί να τσίμπησαν με τις αποκριάτικες στολές των Ες Ες το '14. Τώρα όμως όποιος αδυνατεί να δει την πραγματικότητα είτε είναι πολύ εγωιστής για να κάνει αυτοκριτική, είτε έχει άλλους σκοπούς.
Και δεν αναφέρομαι στους κακεντρεχείς πληρωμένους νεοδημοκράτες του χώρου, αλλά και σε δικούς μας τριτοθεσίτες. Ευτυχώς που υπάρχουν σοβαρές ομάδες όπως η Φλέφαλο και ο Ρήγας ο Ακραίος που δε φοβούνται να πάρουν θέση.
Παρεμπιπτόντως, απαιτούμε επαναλειτουργία της Φυλής Λομονόσοφ.
Επίσης, πρέπει να το ξαναπούμε. Δεν έχει καμιά σχέση η φύση της Ρωσίας στη συγκεκριμένη περίπτωση. Έτσι και αλλιώς δε μιλάμε για ιδεολογικό πόλεμο, μολονότι μπορεί να έχει και τέτοια δευτερεύοντα χαρακτηριστικά. Δεν έχει νόημα λοιπόν να ψάχνουμε αν η Μόσχα είναι ή δεν είναι "Δυτική", "Λευκή" κτλ.
Μια ηπειρωτική δύναμη είναι στην εσχατιά της Ευρώπης και ως εκ τούτου εκ φύσεως δυο κλικ πιο συντηρητική από τους βρωμερούς αγγλοσάξονες. Αυτό και μόνο φτάνει για να λάβει την υποστήριξη κάθε αντιφιλελεύθερου. Και αν κατάφερε να πάρει δυτικοευρωπαικά στοιχεία (κλασικιστικά, ρομαντικά, φουτουριστικά) και να τα εντάξει αρμονικά στην ορθόδοξη βογιάρικη κουλτούρα της, βγάζοντας έτσι Τσαικόφσκι, Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ, Μαγιακόφσκι κτλ, τότε τιμή της και καμάρι της. Και στο κάτω κάτω, ρε νεοδημοκράτες, αν οι Ρώσοι είναι πολύ τουρανικοί για τα γούστα σας, τραβάτε να προσκυνάτε τους λευκούς δυτικούς της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου.
Βάστα Βλαδίμηρε. Τελείωνε με το Κίεβο και γραμμή για Βερολίνο.
C
Σωστός ο προσανατολισμός σου για άλλη μια φορά. Αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί στη οργή μας. Οι Αγγλοσάξονες έχουν υπέροχες ρομαντικές στιγμές, τόσο στην τέχνη-αισθητική όσο και στην πολιτική ιδεολογία, ασχέτως αν το σύστημα εξουσίας τους είναι το.. γνωστό. Για τους Γερμανούς δεν χρειάζεται να το επαναλάβουμε καν.
Οπότε, αγωνιζόμαστε εναντίον της παγκόσμιας φιλελεύθερης δικτατορίας χωρίς όμως να εκτρεπομαστε προς ιμπεριαλιστικές ατραπούς λόγω του δικαιολογημένου μας εκνευρισμού. Στην κρίσιμη στιγμή έχει σημασία και η διαύγεια του νου. Δεν το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Και παίρνουμε πολιτική θέση και τα μάτια μας δεκατέσσερα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Φυλή λιμονοφ λεγόταν το μπλογκ
Οι Ουκρανοί Εθνικοσοσιαλιστές είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το Ευρώ. Οπως και οι Ελληνες. Εσύ τώρα το νεορομαντικό γκαργκόιλ που ειδες φιλοαλβανισμο ένας Βόταν ξέρει
Πώς είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ όταν συμμετέχουν σε φιλοΝΑΤΟϊκά συνέδρια
https://mavreslegeones.blogspot.com/2022/02/andriy-biletsky.html?m=1
Έλα τώρα συναγωνιστή από τις μαύρες λεγεώνες. Παίρνεις στα σοβαρά τον Ινδό εστιάτορα και τα γκαρσόνια του. Μόνο το ύφος των κειμένων τους μας κάνει να ξερνάμε. Είναι η επιτομή του παλιού χαφιέ της ΚΥΠ. Σύντομες φράσεις, καθόλου ανάλυση, καθόλου εντιμότητα, στόχευση να πιπιλίσουν το μυαλό των πιτσιρικάδων με προκατασκευασμένα συμπεράσματα της κακιάς ώρας. Μόνο για να γελάμε πρέπει να τους διαβάζουμε.
Οι Ατλάντειοι συναγωνισταί δημοσίευσαν εις τα μέσα μαζικής διαφωτίσεως χάρτην της Επταλόφου Πόλεως υπό ελληνικήν κυριαρχίαν.Ηγγικεν η ώρα να αντιληφθουν οι παραστρατημένοι ρωμιοί ότι το ξανθόν γένος των προφητειών δεν είναι οι ασιάται ρώσοι πρωτόγονοι μαρξισταί,τουναντίον,είναι η υπέρλαμπρη πεπολιτισμένη φυλή που μας χάρισε την Λαίδη Γκάγκα,την Μαρία Τσικόνε,τον Τζάστιν Τίμπερλέικ και τον Κόττον Αη γουέηκ Τζό.Εμείς,που γυρίσαμε από τα πιάτα,δηλώνουμε ξεκάθαρα την ανευ όρων προσήλωσιν μας εις την σχεδιαζόμενην Σταυροφορίαν προς ανάκτησιν των χαμένων μας πατρίδων.Φόλλοου δε μάνευ συναγωνισταί,ενάντια σε ρώσους φυλετικώς επίμεικτους μπολσεβίκους,χίλια χρόνια πίτσες.
Πολλοί βασίζουν την οπτική και την θέση τους ή στο φαίνεσθαι (βλ μαύρους ήλιους και σβάστικες του Αζοφ) ή σε εμμονικές τους φαντασιώσεις (περί μπολσεβίκων, κομμουνιστικό κίνδυνο από τον Πούτιν κτλ). Το μεν πρώτο είναι στην τελική ένα show που σε μια μακροσκοπική εξέταση της κατάστασης έχει μηδαμινή σημασία, το δε δεύτερο δείγμα ιδεολογική αποχαύνωσης ή/και ψυχασθένειας.
Η δική μου οπτική είναι πολύ απλή. Η πατρίδα μας και η Ευρώπη βρίσκονται υπό την πλήρη εξουσία (πολιτική, ιδεολογική, κοινωνική κτλ) του "δυτικού", φιλελεύθερου κατεστημένου, με στρατιωτικό μοχλό το ΝΑΤΟ και κυρίαρχο-κατοχική δύναμη την Αμερική (ας μην μπούμε σε συζήτηση για το ποιοί πραγματικά κινούν τα νήματα, δεν είναι της παρούσης). Επομένως είναι προς το συμφέρον όσων θέλουν πραγματικά την ανατροπή να αποδυναμωθεί το στρατόπεδο αυτό, να χάσει την μονοκρατορία του και την δυνατότητα να παρεμβαίνει χωρίς αντίσταση σε κάθε γωνία του πλανήτη. Αν το μπλοκ αυτό διατηρήσει την απόλυτη παγκόσμια κυριαρχία τότε δεν υπάρχει δυνατότητα ανατροπής του (είτε σε μια χώρα, είτε σε μια ευρύτερη περιοχή) και ούτε ελπίδα κατάρρευσης εκ των έσω (θα κατέρρεε άραγε η ΕΣΣΔ εκ των έσω αν είχε επικρατήσει στον ψυχρό πόλεμο και όλος ο πλανήτης ήταν κομμουνιστικός;).
Με την σημερινή, πολύ ισχυρότερη σε σύγκριση με το 2000-2010 Ρωσία (και την ραγδαία ανερχόμενη Κίνα), θα μπορούσε άραγε με την ίδια ευκολία η Αμερική να εισβάλει στην Λιβύη για να ανατρέψει τον Καντάφι; Προφανώς και όχι.
Και με το σκεπτικό αυτό δεν μπαίνουμε καν στην συζήτηση του τι είναι ιδεολογικά σήμερα η Ρωσία, της σημασίας συμβόλων και ρητορικής, του πως μπορεί να εξελιχθεί κτλ. Δεν έχει σημασία. Ό,τι και να είναι η Ρωσία τα παραπάνω ισχύουν. Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για άλλη φορά.
Υ.Γ.: Το επιχείρημα της αυτοδιάθεσης και της εθνικής ανεξαρτησία που φέρνουν πολλοί εθνικιστές σηκώνει συζήτηση. Αυτό δεν ισχύει άραγε και για τους ρωσόφιλους πληθυσμούς της ανατολικής ουκρανίας; Η εθνική συνείδηση δεν μπορεί να κατασκευαστεί/αλλοιωθεί δοθέντος χρόνου/χρήματος/προπαγάνδας κτλ;
Αξίζετε ένα μπράβο φίλοι της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. για τη δύναμη του λόγου, για την πατριωτική ματιά και για την ξεκάρη κρίση σας στα θέματα των διεθνών σχέσεων. Παραθέτω ένα ενδιαφέρον άρθρο.
https://www.naftemporiki.gr/story/1837458/mipos-o-poutin-epese-stin-pagida-pou-tou-estisan-oi-amerikanoi
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ευχαριστούμε φίλε. Πράγματι ενδιαφέρον συλλογισμός αυτός του άρθρου.
Το εχει χάσει τελείως ο ακροδεξιός ινδός. Αποκαλεί υπερτιμημένο τον ρωσικό πολιτισμο και λέει πως η Ευρώπη μπορεί να ζησει χωρίς Τολστόι και Ντοστογέφσκι! Μιλάμε για εχθρό της λογικής, για πορωμενο νεοδημοκρατη με τη μάσκα ναζιστή, αντε πάνε μάθε ρε άσχετε τι έλεγε ο Ντεγκρέλ για τους Ρώσους που θα υποτιμησεις και τους γίγαντες της ποίησης επειδή Ετσι σου είπε να κανεις ο πρέσβης..
Καραμπελιάς-εστιάτορας- Φαήλος- Μητσοτάκης στην ίδια γραμμή. Η ελληνική δεξιά εν τη ενώσει.
Τι άλλο περιμενες απο τα φιλελεύθερα βενιζελικα γκαρσόνια που υμνούν μπράβους της νύχτας όπως ο Γύπαρης;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο Καραμπελιάς το παίζει αλλιώς. Στο τέλος καταλήγει στο ίδιο σταυροδρόμι.
Έχει ο εστιάτωρ στο βλογ του φωτογραφίες διάφορων διανοητών, που σήμερα μας ενημέρωσε ότι "σε αυτούς πρέπει να επιστρέψει η Δύση" για να βρει τις ρίζες της "και όχι στους Ρώσους", γιατί μπορεί, λέει, να ζήσει και χωρίς αυτούς.
το γεγονός ότι αδυνατεί ο εστιάτωρ να κατανοήσει τη διαλεκτική σύνδεση εθνικότητας-παγκοσμιότητας στη μεγάλη λογοτεχνία και ειδικά της εποχής της νεωτερικότητας, θα το αντιπαρέλθω ως αυτονόητο (ανάθεμα γενικά αν μπορεί να κατανοήσει την οποιαδήποτε διαλεκτική σύνδεση μεταξύ του οτιδήποτε).
δύο όμως από τους διανοητές που κότσαρε ο εστιάτωρ στο βλογ του για να δείξει ότι τους τιμάει είναι οι Martin Heidegger και Knut Hamsun. Πάμε λοιπόν να δούμε ποια ήταν η σχέση αυτών με τον (κατά τον εστιάτορα "υπερτιμημένο") Ντοστογιέφσκι:
"Martin Heidegger identified Dostoevsky's thought as one of the most important sources for his early and best known book, Being and Time. Of the two portraits Heidegger kept on the wall of his office, one was of Dostoevsky."
"His most famous novel, Hunger, describes the experiences of a poor but proud intellectual who is modeled on Rodion Raskolnikov, the hero of Fyodor Dostoevsky's Crime and Punishment. Following Dostoevsky, Hamsun was a key transitional figure between nineteenth century realism and the subjectivism of modern prose, such as the irrational world of Franz Kafka."
Δύο, λοιπόν, από τους στοχαστές που ο εστιάτωρ μας λέει ότι η Δύση θα πρέπει να ακολουθήσει (η Δύση που, πάλι κατά τον εστιάτορα "μπορεί και χωρίς Ντοστογιέφσκι"), χρωστάνε τα κορυφαία τους έργα στην επιρροή του Ντοστογιέφσκι!
αλλά θα μου πεις, τους διάβασε στ' αλήθεια ποτέ αυτούς ο εστιάτωρ; Απλά βάζει φωτό τους στο βλογ για να το παίζει και καλά κουλτουριάρης στους κουτούς.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Απο Αντινατοικος
Στον ΜΚ εχει μια πολυ ενδιαφερουσα συνεντευξη - ανταποκριση του Α.Α απο την Ουκρανια. Διαβαστε την προσεκτικα και θα καταλαβετε πολλα! Εγω προσωπικα διαφωνω με αυτα που γραφτηκαν απο τον Α.Α. Σε αυτη την συνεντευξη ξεσκεπαζονται πολλοι και πολλα, και κυριως οι "χρησιμοι ηλιθιοι" και οι "πληρωμενοι μισθοφοροι" του Νατο....
Ας μου εξηγησει καποιος (εγω το καταλαβαινω παντως!) Πως γινεται να πολεμας την Νεα Ταξη, να εισαι ΕΝΑΝΤΙΑ... και να οργανωνεσαι σε νατοικες παραστρατιωτικες οργανωσεις (ΑΖOV κλπ), χρηματοδοτουμενες απο το Νατο, για να φανατισουν και αιματοκυλισουν τους αδελφικους ομοιους λαους οπως οι ρωσοι και οι ουκρανοι;;;;; Εσυ που εισαι ο "ΕΣ" και θελεις μια ελευθερη Ευρωπη (χωρις την ρωσια μεσα ή και με τη ρωσια μεσα, αυτοι ειναι δηθεν"μογγολοι") με λευκους κατοικους κλπ κλπ... πως ειναι δυνατον να πολεμας εναντια σε ενα απο τα τελευταια "οχυρα" της "Λευκης Φυλης";;;;
Απαντηση: Ή εισαι ο "χρησιμος ηλιθιος" (που ειδε συμβολα και αποκριατικες στολες και νομισε οτι αναστηθηκαν τα ss) ή απλα τα "περνεις χοντρα τα δολλαρια" και μας "πουλας ιδεολογια"...
Τελος θελω να πω οτι, η μη σωστη κατανοηση εννοιων και καταστασεων οδηγει σε λαθος ενεργειες και συμπερασματα απο ανθρωπους θεωρητικα εντιμους και αντινατοικους....
Το επιχείρημα που θα αντιπαραθέσει κάποιος που υποστηρίζει την ουκρανική πλευρά είναι ότι η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι λευκό προπύργιο αλλά ένα πολυεθνικό αστικό κράτος κλπ κλπ.
Εμείς θα θεωρούσαμε την πιο ακέραιη στάση για κάποιον Ουκρανό "εθνικιστή" (τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί απλά η Ουκρανία δεν είναι έθνος, αν είναι τότε θα πρέπει τα γκαρσόνια να αποδεχτούν ότι και οι Κύπριοι είναι ξεχωριστό έθνος), να πολεμούσε ασφαλώς εναντίον της Ρωσίας αλλά να είχε εκδηλώσει αντιστάσεις και κατά της εξουσίας της χώρας του. Μόνο που στη δεύτερη περίπτωση έχουν καταγραφεί ελάχιστες τέτοιες. Δεν χρειάζεται πολύ σκάλισμα της υπόθεσης για να φανεί ποιοι κρύβονται πίσω. Άσχετο αυτό πάντως με το σεβασμό που δείχνουμε σε όσους πολεμούν έστω και για μη ξεκαθαρισμένους σκοπούς. Η ιδιότητα του εθελοντή πολεμιστή είναι σεβαστή σε κάθε περίπτωση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Όταν ο Πρόεδρος χόρευε στο ουκρανικό ντανσινγκ γουιθ δε νορντικ σταρς,οι θεοί της Άσγκαρντ στάθηκαν προσοχή με τεταμένην την δεξιάν.Σειστηκε η βαλχαλα
με αυτήν του την επιδειξη ενός χορού που παραπέμπει στον αρχαιοελληνικό πυρρίχιο σύμφωνα με τις έρευνες των συναγωνιστών Λεμουριων Μυστών μας.Κατω από τους ατσάλινους ουρανούς του πολικού αστέρα δηλώνουμε πίστιν και υπακοήν εις τα κελεύσματα του ground control to major tom και των νορδικων αδελφών μας από τον Αλντεμπαράν και τις
Υάδες,πιστοί στο όραμα του τελευταίου Άβαταρ,χαιρετούμε τον ήλιο του μεσονυκτίου και υποσχόμεθα στους εχθρούς της ευρωπαϊκής πατρίδας ότι θα επιστρέψουμε με τον Έρικ τον Ορνιθοθηρα και τον Χάιντριχ τον άνδρα με την ατσάλινη ❤️❤️❤️ καρδιά.
Κοινοποίηση προς ziggy stardust and the
Beef steaks from mars
Fourteen words
Παιδιά το τερμάτισαν οι εστιάτορες. Δεν χρειάζεται στην Ευρώπη ο Ντοστογιεφσκι και ο Τολστόι και ο ρωσικός πολιτισμός είναι υπερεκτιμημένος έγραψαν. Οι τύποι θα σκαρφιστουν ότι πιο τρελό και ανήκουστο για να στηρίξουν τον ψυχασθενικο φετιχισμό τους
Καλό θα ήταν να θυμηθούμε πόσο εξωφρενικά ανθεκτικό, διά μέσου των αιώνων, αποδείχθηκε το φαινομενικά μαλθακό και αντιφατικό φιλελεύθερο αγγλοσαξονικό σύστημα που φιλοδοξούμε να πολεμήσουμε.
Πόσοι και πόσοι δεν πήγαν κουβά προβλέποντας την πρόωρη ανατροπή του... Από τους θιασώτες της παλινόρθωσης του Old Regime, μέχρι τον Μαρξ που θεωρούσε βέβαιη την κατάρρευση του καπιταλισμού τον 19ο αιώνα, και από τα αντιφιλελεύθερα καθεστώτα του μεσοπολέμου ("ο Φασισμός θα είναι η θρησκεία του 20ου αιώνα" είχε πει κάποιος...), έως τις εθνικοαπελευθερωτικές/αντιαποικιακές επαναστάσεις που ξεπηδούσαν σαν τα μανιτάρια επί Ψυχρού Πολέμου στον Τρίτο Κόσμο, γεμίζοντας αισιοδοξία κάθε συνεπή πολέμιο του Αμερικανισμού. Όλοι τους απέτυχαν.
Και σήμερα μετά από όλα αυτά τα σπουδαία και ηρωικά, βρισκόμαστε αιχμάλωτοι της Φιλελεύθερης μονοκρατορίας, η οποία μάλιστα κατόρθωσε να ενσωματώσει σχεδόν όλους τους πρώην εχθρούς της. Από τον Καθολικισμό και τον παραδοσιακό συντηρητισμό (που τον χρησιμοποίησε ως προπαγανδιστικό όπλο στον Ψυχρό Πόλεμο), μέχρι τους Αριστερούς και προσφάτως απ' ό,τι φαίνεται και τους ριζοσπάστες εθνικιστές.
Παρεμπιπτόντως, από το '14 μέχρι και πριν ένα μήνα, οι σιδηρόφρακτες ε/ς ταξιαρχίες με τις στολές απ' το βεστιάριο του Τζέιμς Πάρις είχαν όλον τον καιρό μπροστά τους να αντιπαρατεθούν, και ένοπλα ακόμη, με τον Ζελέ και το ευρωλιγούρικο φιλελεύθερο καθεστώς του Κιέβου. Το ότι δεν το έκαναν, ενώ ξαναέπιασαν τα τουφέκια όταν μπούκαρε ο κατά πολύ ισχυρότερος, και αδύνατον να αντιμετωπιστεί στο πεδίο της μάχης από άτακτους πολιτοφύλακες, Πούτιν, λέει πολλά.
Και συγκεκριμένα λέει ότι ως γνωστόν οι φιλελεύθεροι είναι πολύ δειλοί για να παλέψουν και πολύ χοντροί για να το βάλουν στα πόδια, με αποτέλεσμα οι Αμερικανο-ευρωπαίοι να ποντάρουν στους καθυστερημένους φετιχιστές με τις σβάστικες για να βγάλουν το φίδι απ' την τρύπα.
Ας είμαστε σοβαροί. Ο εξωφρενικός τρόπος με τον οποίον εργαλειοποιούνται ιδεολογίες και συστήματα, θα πρέπει να μας προβληματίζει και να μας κάνει να σκεφτόμαστε δυο φορές πριν πάρουμε θέση για σημαντικά επίκαιρα ζητήματα. Από τον κοροδοιό, μέχρι το Ουκρανικό.
Αυτό το -πολύ σκληρό για να πεθάνει- σύστημα δεν πέφτει ούτε από εσωτερική κατάρρευση (λόγω των δήθεν άλυτων αντιφάσεών του, όπως δογμάτιζαν οι παλαιολιθικοί μαρξιστές), ούτε από εθνολαικές επαναστάσεις όπως θα ήθελαν πολλοί. Είναι αστείο και να το συζητάμε.
Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά μόνο με εξωτερική επίθεση θα ανατραπεί/περιοριστεί/αναδιπλωθεί. Αν η Μοίρα όρισε τον Πούτιν Χαν να ρίξει το πρώτο απαλό χτύπημα, ας λάβει την υποστήριξη κάθε αντιφιλελεύθερου αντιφρονούντος.
Επιπροσθέτως, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν βρισκόμαστε στον εθνικιστικό 19ο αι, ώστε να χρησιμοποιούμε το γνωστό σχήμα: εισβολέας κακός/αμυνόμενος καλός. Αυτή η σκέψη ήταν σωστή όταν μεσουρανούσαν τα κυρίαρχα Έθνη-Κράτη, με τις δικές τους κουλτούρες, παραδόσεις, καλλιτεχνικά ρεύματα κτλ. Τότε μπορούσαμε να αναφερθούμε σε Γερμανικό/Γαλλικό/Ολλανδικό κτλ πολιτισμό και πράγματι είχε νόημα από εθνικιστικής σκοπιάς να καταδικαστεί ο ιμπεριαλιστής επιτιθέμενος και να στηριχθεί ο αδύναμος αμυνόμενος.
Σήμερα, στον κόσμο της διεθνιστικής φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, μια τέτοια οπτική μοιάζει όχι μόνο παρωχημένη, αλλά και επιζήμια. Αυτό που προέχει είναι να τρωθεί, και μακροπρόθεσμα να συντριβεί, ο φιλελεύθερος Λεβιάθαν. Μετά ας καταπιαστούμε με τις συνοριακές μικροδιαφορές και τα λοιπά εξειδικευμένα εθνικά θέματα. Μη όμως κοιτάζοντας το δέντρο, χάνουμε το δάσος.
C
Ας μην φτάσουμε στην άλλη άκρη. Όλα τα πολιτικά όπλα παραμένουν χρήσιμα. Αν ο πουτινισμός επικρατήσει σε όλη την Ευρώπη δεν θα ισοπεδωθεί ο φιλελευθερισμός. Απλώς θα περάσουμε σε μια άλλη, πιο μετρημένη και πατριωτική, εκδοχή του. Μια μεταρρύθμιση του ίδιου του σάπιου ιδεολογικού πλέγματος θα είναι. Αν από την άλλη η επίθεση του Πούτιν προκαλούσε τόσο μεγάλους τριγμούς στο δυτικό φιλελευθερισμό και την ίδια στιγμή η Ρωσία δεν δοκίμαζε να επεκταθεί (το καλύτερο σενάριο για εμάς) πάλι θα μας ήταν χρήσιμο το λαϊκό κίνημα για να χτυπήσει την τραυματισμένη ιδεολογική ηγεμονία του φιλελευθερισμού.
Τέλος οι μικροδιαφορές των συνόρων βλέπουμε ότι παραμένουν άλυτες για αιώνες ή για πολλά χρόνια. Στην ουσία η ρωσική επέμβαση για αυτές τις διαφορές πραγματοποιήθηκε. Μην υποτιμούμε την σημασία τους. Ιδίως εμείς που έχουμε βόρειο ήπειρο και κυπριακό ανοιχτά.
Συνεπώς, είτε το θέλουμε είτε όχι, η ιστορία περιλαμβάνει πάντα παράλληλους αγώνες στο ιδεολογικό επίπεδο και στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Αλληλένδετα είναι όλα. Απλά σήμερα, με την παγκόσμια κυριαρχία του φιλελευθερισμού, τείνει να ξεχαστεί η ιδεολογική διαπάλη. Πολύ σωστά κανείς και την επαναφέρεις δίνοντας της προτεραιότητα. Ωστόσο θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και την σημασία των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής γιατί παίζουν και αυτά στην συνάρτηση.
φιλότιμη η προσπάθεια κάποιων να βάλουν έριδες ανάμεσα στους τριτοθεσίτες. κανείς δεν ψαρώνει ακόμη και αν διαφωνούν στο ουκρανικό
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Αυτονόητα έτσι.
Ε ναι τον χαλάει ο Τσέχοφ και ο Ντοστογέφσκι τον Πακιστανό. Προτιμάει τον ομοφυλόφιλο @# και τους δεκαρικούς του Πώποτα του φιλαρακου του Δενδια μπροστά σε ακροδεξιούς απριλιανους.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Για σπουδαίους πνευματικούς άντρες που υπήρξαν και ρομαντικοί δεν θα γραφτούν υποτιμητικά σχόλια στο δικό μας ιστολόγιο. Αν φτάνει κάποιος να μην αναγνωρίζει κορυφές της λογοτεχνίας επειδή αναφέρεται σε αυτούς ένας μπαγλαμάς,που δεν μπορεί να αντιληφθεί τα νοήματα ούτε ενός κειμένου της πρώτης δημοτικού, υποτιμά τον εαυτό του.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δεκτό, αν και δεν έγραψα κάποιο ψέμα.
A vocation in Lemurian Sand
Adam Smith does the best he can
i am in the army now,holy s...,i am in the army now
Now i remember what that old Ernst said
iam nothing but a douchebag that just prays for bread
i am in the army now,holy s...,i am in the army now
i took the blue pill from the reastaurant
i've dropped a stitch already,now bring me eggplant
i am in the army now,holy s...,i am in the army now
smiling faces as i wait for payroll
men in black ensured me that it's only rock'n'roll
i am in the army now,holy s...,i am in the army now
flying saucers flying over my head,
flying dutchman flying over my head,
cpt Davy Jones asked me for board and bed,
i am in the army now,holy s...,i am in the army now
farts ring out in the heat of the night
Avatar calls "Bow down with fright"
i am in the army now,holy s...,i am in the army now
i've got my orders being a Troll in plain sight
Lemurian dudes will punish me with wrath and might
i am in the army now,holy s...,i am in the army now
fog is falling and i just can't see
all those gargoyles that seem to follow me
i am in the army now,holy s...,i am in the army now
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Αναμφίβολα εντυπωσιακή προσπάθεια!
Ένα ερώτημα είναι κατά ποιο ποσοστό οι Ουκρανοί ανήκουν στην σλαβική φυλή, εκτός των "Ρωσοφώνων", διότι φαίνεται πως ένα μεγάλο κομμάτι τους είτε δεν ανήκει, είτε έχει εκγερμανισθεί (βλ. μαύρο ήλιο, Βόταν κλπ).
Αυτό εξηγεί και το μίσος προς τη Ρωσία, το οποίο όμως ξεκινά από τα σοβιετικά εγκλήματα των λιμών και του κόκκινου στρατού, κατάσταση που ήδη είχαν εκμεταλλευτεί οι Ε/Σ του μεσοπολέμου. Την ίδια αποστροφή φέρουν και οι λοιποί λαοί της ανατολικής ευρώπης που παγιδεύτηκαν στο σιδηρούν παραπέτασμα, στις χώρες των οποίων προηγουμένως είχαν επίσης αναπτυχθεί φιλοχιτλερικά κινήματα ή συντάχθηκαν στρατιωτικά με τον Άξονα (βλ. Ουγγαρία, Λιθουανία, Ρουμανία).
Η Ουκρανική κρίση σήμερα είναι πολύπτυχη, δεν είναι απλή, ούτε άσπρο-μαύρο.
Κάποια θέματα που έχουν τεθεί είναι η κριτική του κατά πόσον αναπτύχθηκε δομικά η Ουκρανία από τα χρόνια της ανεξαρτησίας της και της πτώσης της Σοβιετικής ένωσης, και κατά πόσον ελέγχει ο εκάστοτε Ουκρανός πρόεδρος την χώρα του δεδομένης της διαφθοράς, των φιλοδυτικών ή φιλορωσικών λόμπι, και των ακροδεξιών.
Δεν πρέπει να λησμονιέται πως ένας από τους αρχαιότερους λαούς της νότιας περιοχής είναι η Έλληνες από τα αρχαία χρόνια του αποικισμού του Εύξεινου Πόντου, των οποίων ένα μικρό κομμάτι κατάφερε να επιβιώσει μέχρι σήμερα ύστερα από πολλές δεινοπαθήσεις, κυρίως από τους Σοβιετικούς.
Πως συμπεριφέρονταν σε αυτούς οι Ουκρανοί που από το '14 και μετά δεν τους αναγνωρίζουν ως εθνότητα, πόσα θύματα μετρά σε αυτόν τον 8ετή εμφύλιο αλλά και τι έπεται για αυτούς υπό Ρωσικό καθεστώς όπως φαίνεται;
Η Ουκρανία τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με την νεοθωμανική Τουρκία στην ανταλλαγή τεχνογνωσίας, την νεοθωμανική Τουρκία της οποίας τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα σε Αρμενία, Λιβύη, Κουρδιστάν και κυρίως Συρία δεν σόκαραν τους ευσυγκίνητους Δυτικούς, ώστε να της επιβάλλουν κυρώσεις.
Προφανώς, άλλο ο πόλεμος του Πούτιν στα σύνορα του και άλλο οι "έξυπνες" επιδρομές των ΝΑΤΟικών στα 4 σημεία του ορίζοντα.
Για τις ζωές των 14 χιλιάδων νεκρών Ρωσόφωνων αυτού του 8ετούς εμφυλίου στο Ντονμπάς, κανένα δυτικό δάκρυ, ενώ η χειμαρρώδης υφυπουργός του Οσίου Σωσιβίου αμφισβήτησε την ύπαρξη..
Φοβού τον Τσάρο, θα επιτεθεί με τα στρατεύματά του και θα καταλάβει την Πολωνία, την Ρουμανία, την Ουγγαρία, την Γερμανία.. Επαγρυπνείτε!!!
Έλα μωρέ, μια μικρή οικονομία είναι η Ρωσική, τι να μασήσουμε; Σίγουρα πάντως όχι δημητριακά, συνάλλαγμα και ενέργεια!
Έλα μωρέ, θα μας βοηθήσει το Ιράν.. (!) θα κάνουμε πυρηνικό deal!
"Ας μην φτάσουμε στην άλλη άκρη. Όλα τα πολιτικά όπλα παραμένουν χρήσιμα. Αν ο πουτινισμός επικρατήσει σε όλη την Ευρώπη δεν θα ισοπεδωθεί ο φιλελευθερισμός ... Ωστόσο θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και την σημασία των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής γιατί παίζουν και αυτά στην συνάρτηση."
Εύστοχα.
Μία αιτία είναι το Ντονμπάς, το "Μινσκ" και η "Βαρσοβία", και μία ευκαιρία ο Εύξεινος.
Μπορεί η Ρωσία να προσαρτήσει ολόκληρη την Ουκρανία; Δύσκολη έως ανέφικτη η διατήρηση της.
Στα εγκληματικά πάντως, μετά τις απώλειες των αμάχων, η καταστροφή πολλών υποδομών της. Αλλά ένας πόλεμος είναι πάντοτε καταστροφικός και οδυνηρός...
Θα μπορούσε η Ουκρανία, εκτός από σιτοβολώνας της Ευρώπης, να παραμείνει μία γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, ή ήταν καταδικασμένη να γκρεμιστεί;
Θα μπορούσε η ανάπτυξη ενός ευρωστρατού να σταθεί ανάχωμα στις παρορμήσεις ενός εγκεφαλικά νεκρού Νάτο;
Φρούδες ελπίδες, η δυνατότητα αυτής της ανάπτυξης και η προοπτική απαγκίστρωσης της Ευρώπης από τις επιθυμίες του θείου Σαμ;