Το παζάρι του παλιού βιβλίου είναι μια από τις αγαπημένες εκδηλώσεις των βιβλιόφιλων της πρωτεύουσας. Πρόκειται, στην ουσία, για ένα υπαίθριο παζάρι στο οποίο οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι της χώρας προσφέρουν παλιούς τίτλους βιβλίων σε φθηνές τιμές.
Βεβαίως πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι τα τελευταία χρόνια τα παλιά στοκ έχουν μειωθεί και οι τιμές έχουν ανεβεί. Ενώ μέχρι την δεκαετία του 2000 υπήρχε προσφορά παλιών και καλών βιβλίων σε τιμές που κυμαίνονταν από 1 μέχρι 4 ευρώ εδώ και λίγα χρόνια τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αποθέματα παλιών τίτλων έχουν εξαντληθεί ενώ και ο μέσος όρος των τιμών στα βιβλία που προσφέρονται είναι αισθητά υψηλότερος. Πλέον υπάρχουν πολλά βιβλία που πωλούνται στα 5 και στα 7 ευρώ.
Ακόμη κι έτσι, πάντως, το παζάρι εξακολουθεί να διαθέτει βιβλία σε προσφορές που είναι σχεδόν απίθανο να βρεθούν αλλού. Επιπλέον, μολονότι καλά παλιά βιβλία έχουν εξαντληθεί, νέοι (και κάποιοι ενδιαφέροντες) τίτλοι έχουν προστεθεί. Ο πεπειραμένοι και προσεκτικοί βιβλιόφιλοι θα βρουν και φέτος διαμάντια ανάμεσα στα χιλιάδες προσφερόμενα βιβλία του παζαριού, το οποίο επέστρεψε στο παλιό σημείο πραγματοποίησής του στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Αναμφίβολα το παζάρι ήταν ένας από τους αθηναϊκούς θεσμούς που μας είχε λείψει κατά τα χρόνια που προηγήθηκαν, καθώς είχε ματαιωθεί δυο χρονιές διαδοχικά λόγω των κρουσμάτων covid. Η επαναλειτουργία του παζαριού μας χαροποιεί και μας δίνει την ευκαιρία να αναζητήσουμε τίτλους παλιών βιβλίων αλλά και να κάνουμε μια ψυχαγωγική βόλτα στο κέντρο των Αθηνών.
Όσον αφορά το τι μπορούν να βρουν στο φετινό παζάρι οι αναγνώστες της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. έχουμε και λέμε. Βιβλία σπουδαίων λογοτεχνών του φανταστικού. Μυθιστορήματα του Χάουαρντ, του Μάχεν, του Λάβκραφτ, του Τόλκιν, του Μπάροουζ, του Μέρριτ, του Βερν, του Μακώλλεϋ, του Χάινλαϊν και άλλων αγαπημένων μας λογοτεχνών προσφέρονται σε καλές τιμές από διάφορους εκδοτικούς οίκους. Βιβλία Ελλήνων λογοτεχνών του φανταστικού μπορούν επίσης να βρεθούν. Το ίδιο και συλλογές διηγημάτων Γάλλων, Βρετανών και Ρώσων ρομαντικών λογοτεχνών. Ποιητικές συλλογές Ελλήνων ρομαντικών του 19ου αιώνα, εκδόσεις ιστορικού ενδιαφέροντος αλλά και νεότερες κυκλοφορίες βιβλίων της λογοτεχνίας του φανταστικού (το διαμάντι του παζαριού είναι η πώληση της συλλογής Ιστορίες του Γκραν Γκινιόλ, του Maurice Level, που κυκλοφόρησε μόλις το 2018 από τις εκδόσεις Αρχέτυπο, στην τιμή των 4 ευρώ!), περιμένουν τους προσεκτικούς βιβλιόφιλους να τις ανακαλύψουν.
Όπως συνέβη τα περασμένα χρόνια έτσι και φέτος ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα παλιά περιοδικά. Comics της Βαβέλ, πολιτικά περιοδικά της δεκαετίας του ’80, ακόμη και τα θρυλικά ερωτικά comics, που κρέμονταν κατά την δεκαετία του ’80 στα μανταλάκια των περιπτέρων, εξακολουθούν να υπάρχουν σε ολοένα και μειούμενα στοκ.
Ασφαλώς, για τους μυημένους του πολιτικού μας χώρου, υπάρχουν πάντοτε οι γελοιότητες δεξιών και ακροδεξιών εκδοτικών οίκων, που μπορούν να διαβαστούν μόνο αν θελήσει κανείς να διασκεδάσει με τα διαχρονικά χάλια του «χώρου» (υπό την προϋπόθεση ότι ο αναγνώστης θα έχει ξεπεράσει το στάδιο της οργής για το πώς κατάντησαν την εθνικιστική ιδεολογία οι δεξιοί καρνάβαλοι που αποτέλεσαν τους «ιδεολογικούς ταγούς» του χώρου για πολλά χρόνια).
Το παζάρι θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος περίπου του μήνα που διανύουμε. Εμείς προφανώς και θα το επισκεφθούμε αρκετές ακόμη φορές. Προς το παρόν, πάντως, ολοκληρώσαμε την πρώτη μας επίσκεψη με μια ενημερωτική διανομή φυλλαδίων στην είσοδο του παζαριού.
Δίπλα μας μια τηλεοπτική παραγωγή (μάλλον τοπικού καναλιού πρέπει να ήταν), της οποίας η παρουσιάστρια ήταν ιδανικό icon για τους θαυμαστές της..ώριμης γυναικείας λαμπερής εξωτερικής εμφάνισης, πραγματοποιούσε ανταπόκριση από τον χώρο του παζαριού. Ο Αριστείδης, ως δηλωμένος θαυμαστής αυτής της αισθητικής κατηγορίας, αποπειράθηκε να δημιουργήσει..«σύζευξη» με την παρουσιάστρια, χρησιμοποιώντας ως επικοινωνιακή γέφυρα τα φυλλάδια της λέσχης μας. Όταν το εγχείρημά του στέφθηκε με αποτυχία η ενημερωτική μας δράση ολοκληρώθηκε και το κλιμάκιο της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. αποχώρησε από το παζάρι προκειμένου να απολαύσει ένα πρωινό κυριακάτικο αναψυκτικό και να ξεφυλλίσει τα βιβλία που μόλις προ λίγου είχαν αγοραστεί.
Σχόλια:
Ανώνυμε, ο αείμνηστος Γ. Μιχαλόπουλος (πρώην καναλάρχης, εκδότης και αρχηγός βραχύβιου ακροδεξιού (απο)κόμματος) είχε δικό του εκδοτικό οίκο. Όχι αυτόν που αναφέρεις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εξουθενωμένοι από την πολιτική μάχη των φυλλαδίων έξω από το πολεμικό πεδίο του παζαριού, κι απογοητευμένοι από την χυλόπιτα της δεσποσύνης τοπικού τσοντοκάναλου, σας καμαρώνω στην τελευταία σας φωτογραφία, που πίνετε περήφανα τον φραπέ σας κυριακάτικο πρωινό !
Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον με το οποίο μας παρακολουθείς αγωνιστή του πληκτρολογίου.
Εσύ που κοροιδευεις το να μοιράζουν τα παιδια φυλλάδια (ενω ειναι επώνυμοι και βγαίνουν αντρικά με τα πρόσωπα τους), τι εχεις κάνει για την ιδέα του εθνικισμού και κρινεις;
Λαϊκή απαίτηση η επανακυκλοφορία του βιβλίου:
Γιάννης Λάτσης, ο τελευταίος γκάνγκστερ, του μακαρίτη Γρήγορη Μιχαλόπουλου.
Κάπου το είχαμε δει σχετικά πρόσφατα. Σε κυριακάτικη βόλτα σε παλαιοβιβλιοπωλείο πρέπει να ήταν. Κλασικό κομμάτι των '90's. Mε φούξια χρώμα εξώφυλλο και τη φωτογραφία του γέρου Λάτση με το ναυτικό καβουράκι.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μήπως είδε κάποιος τα παλιά βιβλία της Ωρορα ; Εννοώ αυτά με τις συλλογές φανταστικής λογοτεχνίας και λογοτεχνίας τρόμου; Δυστυχώς έχω χάσει αρκετά σε μια πρόσφατη μετακόμιση!
Voivod
Όχι Void. Υπήρχε όμως μεγάλη γκάμα από τα αντίστοιχα βιβλία σε pulp φορμάτ που κυκλοφορούσαν οι εκδόσεις Λυχνάρι. Το ένα φαίνεται στη φωτογραφία του Σταμάτη. Είχε πολλά τέτοια (κυρίως τα "sci fi " του Μπάροουζ και άλλα παρόμοια).
Κατά τα άλλα στα fantasy οι εκδόσεις Αίολος είχαν κάποια καλά πχ. "Το άρωμα του ονείρου" του Ρόμπινς με πέντε ευρώ, το "Βασιλιάς με τα κίτρινα" του Τσέημπερς με ταλιράκι και αυτό, "Σόλομον Κέην" του Χάουαρντ κλπ). Έχει και μαλακίες των σύγχρονων Αμερικανών, έχει δύο τρία σπάνια Ελλήνων λογοτεχνών, γενικά υπάρχει ακόμα καλό υλικό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κρίμα μάλλον θα πρέπει να ψάξω σε βιβλιοπωλεία που πουλάνε παλιά βιβλία.
Ναι ο Αίολος έχει κάνει καλή δουλειά ειδικά στα βιβλία του Μουρκορκ . Επίσης νομίζω ότι είχαν βγάλει και κάποια του Λόρδου Ντανσανι. Μια που είπαμε για Ωρορα νομίζω ότι οι δύο κυριότεροι μεταφραστές της ο Μαστακουρης και ο Μπαλάνος είχαν μια διαμάχη για την μετάφραση κάποιων ιστοριών του Λάβκραφτ. Εσείς πρέπει να θυμάστε κάτι.
Voivod
Δεν μπήκαμε ποτέ σε διαφωνίες τρίτων προσώπων. Δεν ασχολούμαστε με τέτοια θέματα. Εκτός και αν πρόκειται για αλλοίωση νοήματος με πολιτική σκοπιμότητα, όποτε κάνουμε παρέμβαση.
Από εδώ και στο εξής να διαβάζετε τις δικές μας μεταφράσεις. Αν καταφέρουμε βέβαια να κυκλοφορήσουμε όλα τα βιβλία που θέλουμε.
Αν θες να βρεις βιβλία της Ωρορα στείλε mail. Θα βρούμε άκρη.
Λαϊκή απαίτηση Νο2: Ένα εκτενές αφιέρωμα της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. στην cult ακροδεξιά βιβλιογραφία.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Καταγράφεται η ιδέα. Χρόνο δεν έχουμε αλλά θα το παλέψουμε.
Μέχρι τότε βολευτείτε με τα blogs των "πανουργούσηδων".
Αφιέρωμα στο αντικαπιταλιστικό βιβλίο του Πλεύρη με τιτλο "ο καπιταλιστής" θέλουμε. Τελικά υπήρχαν εποχές που ο πατριάρχης το επαιζε σοσιαλιστής, πριν πετάξει την ΕΣ μάσκα και φανερωθεί το αληθινό του νεοδημοκρατοδεξιο του προσωπο!
Δεύτερε ανώνυμε, περιμένουμε ακόμα να μας στείλει το πρώτο του πολιτικό διήγημα ο "Πατριάρχης". Ολόκληρη ψηφοφορία έγινε.
Περιμένω και μια αυτοβιογραφία του για την εποχή που ήταν στο Gladio και στην Κόκκινη Προβεια . Με το ένα πόδι στον τάφο είναι . Ας είναι τουλάχιστον στα ύστερα του βίου του ειλικρινής.
Voivod
Ποια ειναι η θέση της ΦΛΕΦΑΛΟ για την ναυτιλία και την εφοπλιστεια σε ενα εθνικιστικό και σοσιαλιστικό καθεστώς ;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σε οποιοδήποτε οικονομικό πεδίο της κοινωνίας ενός έθνους μπορεί να υπάρξει δημοσία εποπτεία έτσι ώστε τα κέρδη των επιχειρήσεων να μην προκαλούν κοινωνική αδικία, παθογένειες κλπ, αλλά να παράγουν εθνικό πλούτο. Η ναυτιλία είναι μια από αυτές. Οπουδήποτε η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να παράξει παθογένειες πρέπει να τίθεται υπό την εποπτεία μιας οργανικά εθνικής κοινωνίας και της οικονομικής πολιτικής που της αντιστοιχεί.
Αυτή είναι η θέση μας.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι πως θα επιτευχθεί αυτό σε μια οικονομία όπως η ελληνική. Αυτό πρέπει να μας απασχολεί.
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι ότι μια επιβεβλημένη κοινωνική οικονομική πολιτική στην Ευρώπη θα θεωρηθεί από τους ντόπιους ως δώρο σε "ανεπιθύμητες" μειονότητες. Στη μέχρι πρότινος ομοιογενή Ελλάδα μπορεί να μην φαίνεται ακόμη αυτό -θα φανεί σε καμιά δεκαετία-, αλλά στη Δύση το φτωχότερο 20-25% είναι πολίτες μεταναστευτικής προέλευσης. Μαγκρεμπιανοί, Τούρκοι, Ασιάτες, Υποσαχάριοι κτλ. Ο λόγος που κυριαρχούν τα κεντροδεξιά κόμματα και η σ/δκρατία έχει πεθάνει νομίζω είναι αυτός. Οι Ευρωπαίοι βλέπουν το κάτσε καλά κράτος πρόνοιας που έφτιαξαν με κόπο και ιδρώτα μεταπολεμικά να ευνοεί σήμερα κυρίως τους μετανάστες, άσχετα αν απαγορεύεται να το πουν δυνατά.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σε αρκετές περιπτώσεις ισχύει αυτό. Όμως στη Γαλλία, που είχε και αυτή σοσιαλδημοκρατική παράδοση, πως γίνεται και είναι ισχυρός ο εθνικισμός, που ακόμα και στην soft εκδοχή της Μαρίν Λεπέν, περιλαμβάνει προτάσεις κοινωνικής πολιτικής;
Δεν υπάρχουν καθολικές ερμηνείες για όλα τα παραδείγματα.
Επιπλέον η φθορά που έχει προκαλέσει η κατοχή της Ευρώπης από τις ΗΠΑ και η επέλαση του φιλελευθερισμού στον τρόπο σκέψης των Ευρωπαίων μάλλον είναι πρωταρχικοί λόγοι της παρακμής που προηγούνται των οικονομικών δεδομένων. Η Ελλάδα είναι ένα καλό παράδειγμα. Σε ότι αφορά την επέλαση του φιλελευθερισμού, ο μέσος Έλληνας θα ψηφίζει φιλελευθερισμό ακόμη και αν πεθάνει από την πείνα, υπό τον φόβο μήπως και του πουν οι δυτικό Ευρωπαίοι ότι δεν ανήκει στην "οικογένεια" τους .
Σε ότι αφορά την κατοχή από τις ΗΠΑ, βλέπουμε πλέον τους πράκτορες των ΗΠΑ που κινούνται στον εθνικιστικό χώρο να μην τηρούν τα προσχήματα. Δεν κρύβονται. Δηλώνουν σχεδόν ευθέως τον ρόλο τους (υπό το σαθρό πρόσχημα ότι μπορεί και να υπάρχουν πράκτορες της Ρωσίας επίσης, στον χώρο) και επιχειρηματολογούν βάσει του αστείου ιδεολογήματος του φιλελεύθερου ρατσισμού χωρίς να αρνούνται τις liberal καταβολές του.
Δεν έχετε άδικο. Αν πιάσουμε το νήμα από την αρχή στον αμερικανισμό και τον αγγλοσαξωνικό φιλελευθερισμό θα καταλήξουμε.
Μιας και αναφέρθηκε η ανάγκη για κρατική εποπτεία της οικονομίας να σημειώσουμε ότι ενώ η σ/δκρατία εδώ και δεκαετίες βλέπει την κυβέρνηση με το κιάλι, σε επίπεδο αντιπολίτευσης είχε κάποιες αναλαμπές προωθώντας -σε επίπεδο ρητορικής- απόψεις σαν και αυτές. Ειδικά οι Βρετανοί Εργατικοί κατέβηκαν το 2017 με ένα ανοιχτά σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Το δυστύχημα είναι ότι στο πακέτο περιλαμβάνονται γκει ραιτς, ορμόνες σε δωδεκάχρονα και η διακηρυγμένη υπόσχεση η Ευρώπη να καταντήσει αφροασιατική αποικία (όχι ότι αυτά δεν λαμβάνουν χώρα επί "Δεξιάς", αλλά να τα λες φωναχτά πάει πολύ). Και το ανάποδο, όσοι έχουν υγιείς απόψεις στα πολιτισμικά ζητήματα είναι μαχητικά φιλοκαπιταλιστές (πλην Λεπέν).
Παρεμπιπτόντως, για δείτε τι λέει για το Ουκρανικό ο Άγγλος Λαφαζάνης και κάντε τις συγκρίσεις με τον συντηρητικό βαψομαλλιά που απαγγέλει Όμηρο από το πρωτότυπο:
https://www.youtube.com/watch?v=M65cKVmr8Q0