Επίσκεψη στις ΗΠΑ του πρωθυπουργού της χώρας και ερωτηματικά για την δύναμη της κατάρας
Στις ΗΠΑ μετέβη ο πρωθυπουργός της χώρας μας προκειμένου να συζητήσει με τον κύριο Μπάιντεν θέματα των διμερών σχέσεων. Αν ευσταθούν όλα όσα ακούγονται στα πολιτικά πηγαδάκια, η συζήτηση θα επεκταθεί σε αρκετά πεδία. Εκτός από τα ελληνοτουρκικά (στα οποία ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δέχτηκε ήδη ένα ηχηρό χαστούκι τις προηγούμενες ημέρες, όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να αναβαθμίσουν πολεμικά αεροσκάφη της Τουρκίας του -κατά το ελλαδικό εξουσιαστικό κατεστημένο- απομονωμένου (εδώ γελάμε) Ερντογάν) και από τις γεωπολιτικές απαιτήσεις των ΗΠΑ που σχετίζονται με τον πόλεμο της Ουκρανίας, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η συζήτηση θα περιλαμβάνει ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα. Τις επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα.
Οι ΗΠΑ έχουν έναν γενικό σχεδιασμό για το τι θα συμβεί στην ελλαδική αποικία τους. Όμως αφήνουν πάντα λίγο χώρο για προσθήκες στο σενάριο από την ελλαδική εξουσιαστική ελίτ. Είναι τα σημεία που βολεύουν τα συμφέροντα των πολιτικών μας νεοκοτζαμπάσηδων προκειμένου να ξεπουληθεί ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της εθνικής μας υπόστασης στις μεγάλες δυνάμεις, που ανταλλάσουν τα βολέματα στους ελλαδίτες πολιτικούς με εθνικές μας παραχωρήσεις. Ακόμη και παλαιά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αναγνωρίζουν η προεκλογική επίσκεψη ενός πολιτικού με την νοοτροπία του πρωθυπουργού της χώρας μας σε μια τέτοια ιστορική συγκυρία εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Το κυβερνητικό σύστημα της, εσωτερικά σπαρασσόμενης αλλά σε επίπεδο κυβέρνησης αρραγούς, συμπαιγνίας του Μητσοτάκη και του Σαμαρά -και ιδίως ο εκπρόσωπός του- είναι διαπιστωμένο ότι διαθέτει τον κυνισμό και την αδίστακτη ιδιοσυγκρασία που προϋποθέτει το ξεπούλημα κάθε εθνικού και κοινωνικού συμφέροντος εφόσον το παραταξιακό όφελος το επιτάξει.
Για να φοβούνται άσχημες εξελίξεις άνθρωποι που ανήκουν στον φιλελεύθερο κεντροδεξιό χώρο, μπορούμε να υποθέσουμε πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η κατάσταση εμείς που έχουμε αφιερώσει τον πολιτικό μας βίο σε ιδεολογικά σχήματα τα οποία δίνουν αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα στο εθνικό και κοινωνικό συμφέρον. Αλλά, εδώ που τα λέμε, ο ελλαδικός εθνικιστικός χώρος, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να φέρνει στην δημοσιότητα πρώτος αυτά τα ζητήματα, εδώ και μερικούς μήνες έχει πιει το αμίλητο νερό αναφορικά με τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Φαίνεται ότι το ενδιαφέρον του έχει απορροφηθεί στην πόλεμο της Ουκρανίας και η προσοχή του είναι στραμμένη στον υποτιθέμενο κίνδυνο της κατάρρευσης ενός προπύργιου της φιλελεύθερης δημοκρατίας υπό την απειλή μιας νέας «σοβιετίας».
Εντάξει, αντιλαμβάνομαι ότι θα μου τονίσουν ορισμένοι πως η υποστήριξη κατευθύνεται προς μια μικρή μερίδα Ουκρανών και όχι στην κυβέρνηση της Ουκρανίας. Θα ανταπαντήσω ότι το θέμα χωρά πολλή συζήτηση, όπως και να έχει. Πολύ περισσότερο, όμως, αδυνατούν όλοι αυτοί να μας πείσουν προς τι η σιωπή για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όχι ότι παλαιότερα υπήρχε σοβαρή αντιπολίτευση του εθνικιστικού χώρου προς την Νέα Δημοκρατία. Εμείς πρώτοι έχουμε τονίσει επανειλημμένα ότι ο «χώρος» χειραγωγείται διαχρονικά από το παρακράτος της Δεξιάς. Όμως, από τον Φεβρουάριο μέχρι σήμερα η αποκάλυψη των όσων υποστηρίζαμε δείχνει τόσο καταλυτική ώστε να μας στερεί από επιχειρήματα. Τι να πούμε εμείς πλέον; Τα λέει όλα η συμπεριφορά τους. Αν τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας τους απασχολούσαν έστω κατά το ήμισυ απ’ ότι τους απασχολεί η πιθανότητα ήττας των Ουκρανών, μπορεί η συνολική εικόνα του «χώρου» να ήταν καλύτερη. Ασφαλώς, ανήσυχη για την τύχη του Ζελένσκι δείχνει η ελλαδική κυβέρνηση και το σύνολο της ελλαδικής Δεξιάς. Λέτε να είναι τυχαίο;
Πάντως εμείς οι παραδοσιοκράτες, που σεβόμαστε τις εθνικές μας παραδόσεις και αντιλαμβανόμαστε την κοινωνική σημασία των προκαταλήψεων, μπορούμε τουλάχιστον να αισθανόμαστε δικαιωμένοι. Πριν λίγες μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου πραγματοποίησε συναντήσεις κορυφής. Τέσσερις μέρες μετά την επίσκεψή του, εντελώς ξαφνικά και χωρίς να το περιμένει κανείς, απεβίωσε ο πρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και εμίρης του Άμπου Ντάμπι, σεΐχης Χαλίφα μπιν Ζαγέντ αλ Ναχαγιάν. Λέτε να διαχυθεί και στην Ουάσιγκτον η «αύρα» του πρωθυπουργού της χώρας μας ή εκεί έχουν φροντίσει να αναπτύξουν μεταφυσικά αντίμετρα;
Που χάθηκαν όλοι οι γερμανόφιλοι;
Θυμόμαστε άπαντες ότι από το 2010 κι έπειτα, όταν η Ελλάδα εισήλθε στη δίνη των μνημονίων και τέθηκε στην εποπτεία του συστήματος Μέρκελ, το σύνολο σχεδόν του φιλελεύθερου κόσμου της χώρας μας στρατεύτηκε στα κελεύσματα του «ευρωπαϊσμού», που υπαγόρευαν οι ανακοινώσεις των υπουργείων Οικονομικών και Εξωτερικών της Γερμανίας. «Είμαστε με τους θεσμούς», κραύγαζαν τα αθύρματα του φιλελεύθερου τόξου, από τις κεφαλές τύπου Στουρνάρα, Σαμαρά, Σημίτη κλπ μέχρι τα φερέφωνα των ΜΜΕ σαν τον Πορτοσάλτε (με απώτατες καταλήξεις του φιλελεύθερους ψευτοναζί του εθνικιστικού χώρου). Όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τα κελεύσματα των μερκελικών Βρυξελλών έμπαινε στο στόχαστρο της λασπολογίας τους και χαρακτηριζόταν ως ανορθόλογος, τριτοκοσμικός και άλλα συναφή.
Όμως, όλοι αυτοί οι «τριτοκοσμικοί ευρωπαϊστές» ουδόλως είχαν προβληματιστεί με το γεγονός ότι η Μέρκελ είχε αναπτύξει άριστες εμπορικές σχέσεις με τον Πούτιν. Αυτό δεν ήταν επικίνδυνο. Επικίνδυνο ήταν να αναζητήσει η Ελλάδα την εθνική και νομισματική της ανεξαρτησία. Μόλις η Μέρκελ έφυγε από την ηγεσία της Γερμανίας και ξέσπασε η ουκρανική κρίση, σαν από θαύμα, όλοι οι «ευρωπαϊστές» (νεο)φιλελεύθεροι της χώρας μας άλλαξαν μέσα σε μια βραδιά αγαπημένη. Από θιασώτες της ευρωπαϊκής ενοποίησης υπό τον γερμανικό νεοφιλελευθερισμό ξαφνικά βρέθηκαν στο στρατόπεδο των φανατικών υποστηρικτών των ΗΠΑ.
Υποθέτουμε ότι οι Γερμανοί τους φάνηκαν λίγοι στην εκπλήρωση των νεοφιλελεύθερων οραμάτων, αφού πέρασαν σε κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών. «Δεν είναι να εμπιστεύεσαι τους Ευρωπαίους. Αυτοί έχουν κοινοτιστικές παραδόσεις, που θέτουν σε κίνδυνο την πίστη στο αλάνθαστο της αγοράς», φανταζόμαστε ότι μονολόγησαν. Και μετά από μερικά πειστικά τηλεφωνήματα, επέστρεψαν τελικά στην αγκαλιά της παλιάς τους αγαπημένης (χώρας). Έτσι «ψιλοξεχάστηκε» η προοπτική της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Τώρα προέχει η άμυνα απέναντι στην κομουνιστική ή στην νεοφασιστική απειλή, ανάλογα με το πώς διαμορφώνονται οι έννοιες στο θολωμένο νεοφιλελεύθερο σκεπτικό τους. Πιστοί τους συνοδοιπόροι σε όλη αυτή την περιοδεία ανά τις πρεσβείες και οι, μασκαρεμένοι σε εθνικιστές (radical ns ή νεοεθνικιστές), ακροδεξιοί καρνάβαλοι που μοχλεύουν επί πολλά χρόνια τον «χώρο».
Πάντως η γερμανική περίπτωση μας δικαιώνει για άλλη μια φορά. Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της κυβέρνησης το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, οι εθνικιστικές παρατάξεις και η Αριστερά καταρρέουν στις τοπικές εκλογές. Δηλαδή, όλοι όσοι θεωρήθηκαν από τον αμερικανικό παράγοντα και από την εξουσιαστική μαφία της γερμανικής Δεξιάς ως φιλορώσοι. Τα liberal ΜΜΕ, με την γνωστή τους επιδεξιότητα, πέρασαν στην, ήδη ζυμωμένη από μια εικοσαετία φιλελεύθερης μερκελικής παρακμής, κοινή γνώμη την εικόνα ότι η λεγόμενη «ανατολική πολιτική» και η προοπτική μιας γεωπολιτικής συνεννόησης ανάμεσα στην Ρωσία και την Γερμανία είναι κατά των συμφερόντων της χώρας και προϊόν εθνικιστικών ή κομμουνιστικών πολιτικών σκεπτικών. Με την Αριστερά σε χρόνια διάλυση και με τον εθνικιστικό χώρο να μην έχει φροντίσει να στήσει σοβαρές ιδεολογικές δομές, το αποτέλεσμα ήταν η πρόσφατη συντριβή στις εκλογές των κρατιδίων.
Αυτό αποτελεί μια απάντηση σε όλους τους χαφιέδες της Δεξιάς, που επέτρεψε ο Μιχαλολιάκος να παρεισφρήσουν στον εθνικιστικό χώρο από το 2011. Αναφέρομαι στους «νεοεθνικιστές» Δεξιούς, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο «χώρος» πρέπει να απεμπολήσει την κοινωνιστική και επαναστατική ρητορική του προκειμένου να προσεγγίσει τα στρώματα των «νοικοκυραίων» απογοητευμένων Δεξιών. Να, λοιπόν, τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής. Μόλις σκάσει η πρώτη στρακαστρούκα οι «απογοητευμένοι» Δεξιοί επιστρέφουν εκεί που πραγματικά ανήκουν.
Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι ο πολιτικός μας αγώνας πρέπει να ακολουθήσει έναν μονόδρομο. Έναν μονόδρομο που περνά μέσα από την ιδεολογική ζύμωση των αγωνιστών. Προκειμένου να στηθεί το απαραίτητο τείχος προς τις μεθοδεύσεις του εξουσιαστικού Δεξιού φιλελευθερισμού και να καταφανεί ότι ο εθνικισμός, ως πολιτικό τέκνο του αντιδιαφωτιστικού Ρομαντισμού, είναι ο πρώτος και ο μεγαλύτερος εχθρός του. Οι «απογοητευμένοι» Δεξιοί, που μπορεί να βρουν καταφύγιο στον δικό μας χώρο είτε θα εξαναγκαστούν να αποκηρύξουν την αποτυχημένη ιδεολογία που τους έκανε να αλλάξουν ιδεολογικό χώρο είτε θα αγνοηθούν. Είναι ασφαλώς προτιμότερος ένας ιδεολογικά συμπαγής μικρός χώρος, ο οποίος θα αναπτυχθεί μεθοδικά, από ένα συνονθύλευμα Δεξιών παλιάτσων που, λόγω της μαζικότητάς τους, θα επικρατήσουν μετατρέποντας τους ευρωπαϊκούς εθνικιστικούς χώρους σε ουρές του Δεξιού κεφαλαίου και των ΗΠΑ.
Η υπόθεση της Novartis
Σε πραγματική επιθεώρηση εξελίσσεται η ανάκριση των μαρτύρων για την υποτιθέμενη σκευωρία του σκανδάλου της Novartis. Όπως ήταν αναμενόμενο ο δημοσιογράφος Κ. Βαξεβάνης άνοιξε το αρχείο του και έβγαλε λαβράκια κατά την διάρκεια της απολογίας του. Ακόμα και σε χώρα με θεσμικές δομές της υποσαχάριας Αφρικής αν βρισκόμασταν, αυτή την στιγμή οι κύριοι Αντώνης Σαμαράς, Γιάννης Στουρνάρας, Άδωνις Γεωργιάδης και μερικοί ακόμη πολιτικοί θα αντιμετώπιζαν κακουργηματικές κατηγορίες για χρηματισμό από την Novartis και πρόκληση ζημιάς των συμφερόντων του δημοσίου τομέα.
Ο πραξικοπηματικός διωγμός της κυρίας Τουλουπάκη φαίνεται ότι δεν χόρτασε την εκδικητική μανία ανθρώπων που θα έπρεπε να βρίσκονται στο ειδικό δικαστήριο, όπως οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος. Θέλησαν να παραδειγματίσουν όποιον εισαγγελέα ή δημοσιογράφο τολμούσε να αγγίξει ξανά μέρος της εξουσιαστικής liberal ελίτ. Μόνο που έτσι έδωσαν την ευκαιρία να έρθουν νέα στοιχεία στο φως. Και τώρα τρέχουν να σώσουν τα προσχήματα, Όχι προς την ελληνική κοινωνία. Αυτή κοιμάται. Προς τους ομοίους τους, της μεγαλοαστικήλς ελίτ, είναι το πρόβλημα. Πως θα γευματίζουν στα εστιατόρια των μεγαλοαστικών κύκλων όταν οι συνδαιτυμόνες τους γνωρίζουν ότι κυκλοφορούν με λεκέδες στα σακάκια»;
Αλήθεια, το «μέτωπο» των νεοεθνικιστών, εστιατορίων και λοιπών ακτιβιστών υπέρ της Ουκρανίας, τι γνώμη έχει για όλα αυτά;
Ο κλόουν για το τέλος
Αφήσαμε για το τέλος τον ανεκδιήγητο που αναπαύεται στον θώκο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Μπορεί το οργανωμένο έγκλημα να εκτελεί συμβόλαια θανάτου ανά δεκαπέντε μέρες, μπορεί η Αστυνομία να αδυνατεί να εγγυηθεί για έναν τελικό ποδοσφαιρικού κυπέλλου με γεμάτο γήπεδο, μπορεί μια χιονόπτωση να απέκλεισε την υπουργάρα αυτή στην οδό Κατεχάκη, μπορεί οι μπράβοι της νύχτας να γευματίζουν με «επιστημονικούς συμβούλους» του πρωθυπουργού και να απαθανατίζονται σε εξώφυλλα εφημερίδων, ωστόσο δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί του γυρολόγου της πολιτικής. Το παράξενο, βέβαια, είναι ότι πριν λίγες μέρες ήρθε σε αντιπαράθεση με τον διάδοχο του Μητσοτάκη του 2ου, Κώστα Μπακογιάννη. Είναι πράγματι ένα γεγονός που προκαλεί ερωτηματικά. Αυτό το πολιτικό ξόανο να αντιμιλήσει σε υψηλό μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη;
Κακές γλώσσες αναφέρουν ότι το υπουργείο λειτουργεί ως εργαλείο μιας εσωτερικής διαμάχης ανάμεσα στην Ντόρα Μπακογιάννη και στην Μαρέβα Γκραμπόφσκι. Η αλήθεια είναι ότι ακούγεται πολύ gossip κάτι τέτοιο. Αλλά με πολιτικούς μεγέθους όπως αυτό του κυρίου Θεοδωρικάκου ποτέ δεν ξέρει κανείς…
Η «μάγισσα» για υστερόγραφο
Από την ημέρα που κολλήσαμε αφίσες με αντιπολιτευτικά μηνύματα προς την πολιτική της κυρίας Κεραμέως κάποιοι έγραψαν στα σχόλια ότι ήταν αντιαισθητική και «κιτς» η αφίσα μας. Πληροφορήθηκα ότι πρόσφατα επανήλθαν σε σχόλια άλλου ιστολογίου, αναφερόμενοι στην αφίσα με την «μάγισσα». Ενημερώνουμε τον/την εν λόγω σχολιαστή/ρια ότι η αφίσα απεικονίζει την υπουργό Παιδείας σε μια γελοιογραφία και όχι κάποια μάγισσα. Αν ο εν λόγω «ακτιβιστής» δεν καταφέρνει να αναγνωρίσει το πρόσωπο μιας υπουργού μπορούμε να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για την νοητική συγκρότηση ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον «χώρο». Του δίνουμε το ελαφρυντικό ότι ενδεχομένως να σχολιάζει από τα Τίρανα, την Άγκυρα, το Κίεβο ή ποιος ξέρει από πού αλλού, και να μην γνωρίζει την πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πολύ σωστά! Η τουρκία παίζει και έξυπνα το παιχνίδι με τις "ενστάσεις" για την ένταξη Σουηδία/Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Δεν θα μου κάνει καθόλου εντύπωση αν οι σύμμαχοι μας απαιτήσουν παραχωρήσεις προς την Τουρκία για να την γλυκάνουν
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καμία παραχώρηση δε θα γίνει προς την Τουρκία. Το ακριβώς αντίθετο σενάριο παίζει. Όσο ο Ερντογάν είναι κακό σπυρί για τις δυτικές ελίτ, τόσο οι πρεσβείες θα βάζουν τους Κούρδους από τη μία μεριά και την Ελλάδα από την άλλη ως νατοφρουρούς. Εξού και η τουρκοφαγία Δένδια-Κούλι.
Εν τέλει, μακάρι ο μεμέτης να πάει ολοκληρωτικά με τον Πούτιν, αλλά δε το βλέπω. Μάλλον θα το παίζει δίπορτο, Ανδρέας style. Καλά για μας δε το συζητώ μια ζωή προτεκτοράτο και άγιος ο θεός. (Μην πυροβολείτε τον αγγελιοφόρο)
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σιγά το κακό σπυρί ρε ανώνυμε. Προφανώς έχει κερδίσει πεδία εθνικής ανεξαρτησίας αλλά όχι και να τον παρουσιάσεις ως αντιδυτικό "επαναστάτη". Μια χαρά παραχωρήσεις του έχουν κάνει οι δυτικοί και θα συνεχίσουν να του κάνουν και άλλες. Εξάλλου έχει και τον Έντι Ράμα ως διαμεσολαβητή με το φιλελεύθερο τόξο των ΗΠΑ και της ΕΕ. Έτσι δεν είναι;
Εκτός από τα γκαρσόνια, τους Αλβανούς και τους Αζοφίτες του πληκτρολογίου έχει και τους Μογγολόφυλους η φάση του χώρου. Μπάτε σκύλοι αλέστε
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δίπορτο το παίζει δεν είναι "αντιδυτικός επαναστάτης", αλλά αν καταφέρει να μπλοκάρει την επέκταση του ΝΑΤΟ (λέμε καμιά μλκ να περάσει η ώρα..) θα είναι ο σημαντικότερος αντιδραστικός ηγέτης μετά τον φον Μέτερνιχτ. Επίσης, αν κάποιος κατηγορεί τον τοπικό σωβινισμό των Ουκρανών/Πολωνών/Ούγγρων που τους οδηγεί να θεωρούν κύριο εχθρό τους Ρώσους αντί να δουν τη μεγάλη εικόνα, το ίδιο θα πρέπει να κάνει παντού. Παρεμπιπτόντως, αυτή τη στιγμή το σίχαμα προσκυνάει στην Ουάσιγκτον. Είπαμε, το βλέμμα στραμμένο στη μεγάλη εικόνα..
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Επίσης, το κρατίδιο του κοκάκια καθώς και τα Σκόπια (και οι περισσότερες πρώην ανατολικές χώρες εδώ που τα λέμε) δεν είναι παρά αμερικανικά προτεκτοράτα. Υπάρχει κανένας που να το αμφισβητεί αυτό;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Με αμέσως επόμενη ισχυρότερη επιρροή την Τουρκία του Ερντογάν. Σε περίπτωση διαφωνίας ΗΠΑ και Τουρκίας για τις εξελίξεις στην Αλβανία θα πέσουν κορμιά στο αλβανικό κράτος. Ένας πνεύμονας αμερικανικός και άλλος ένας τουρκικός, για να θυμηθούμε τα παλιά δικά μας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σερβία, Λευκορωσία, Ουγγαρία, Αρμενία οι ανεξάρτητες και ημιανεξάρτητες. Οι άλλες χαμαιτυπεία γιάνκηδων πράγματι.
Καταρχάς οι Μαγγυάροι και οι Πολωνοί είναι διακριτά έθνη. Οι Ουκρανοί δεν θα το λέγαμε.
Επιπλέον δεν κατηγόρησε ποτέ η λέσχη μας τον πολωνικό και τον ουγγρικό εθνικισμό. Οπότε δεν έχει βάση το ανάλογο επιχείρημα για την Ελλάδα.
Τώρα στο αν μπλοκάρει την επέκταση του ΝΑΤΟ, αφού και μόνος σου το γνωρίζεις ότι δεν θα γίνει. Οπότε συμφωνούμε με το "προσυμφωνημένο υπονοούμενο" που έγραψες, για να θυμηθούμε και τον Σεφέρη.
Στο θέμα της αντιδραστικής πολιτικής κουλτούρας μην ξεχνάμε ότι ο Μέττερνιχ ήταν Ευρωπαίος. Ο Ερντογάν όχι. Αλλά και να ήταν πολύ Ευρωπαίος ανοίγει μεγάλη συζήτηση για το ποιος ήταν σημαντικός ηγέτης τέτοιου περιεχομένου όσο και για το αν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.
Ο Μέτερνιχ μπορεί να έδωσε άσυλο σε αντιδιαφωτιστές ρομαντικούς αλλά δεν τους επέτρεψε να αναπτύξουν την εθνικιστική τους σκέψη. Σχεδόν στο κρυφό έγραφαν τα εθνικιστικά τους έργα. Ακόμα και ο ευνοούμενος του Μύλλερ με τον Κλάιστ ήταν οι πρώτοι που ανέφεραν ότι ο συντηρητισμός ήταν ταξικά εγκλωβισμένη εκδοχή αντιδιαφωτισμού και τον απέρριψαν για να ανοίξουν τον δρόμο στην ριζοσπαστικά εθνικιστική και ολοκληρωτική σκέψη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε..."Καταρχάς οι Μαγγυάροι και οι Πολωνοί είναι διακριτά έθνη. Οι Ουκρανοί δεν θα το λέγαμε."
Οι Ουκρανοί, οι καθαρώς Ουκρανοί -εκτός των άλλων Ελλήνων, Χαζάρων κλπ, είναι σκανδιναβοί Βάραγγοι Ρως και Σλάβοι. Υπάρχει η πεποίθηση πως αυτοί λόγω του ότι δεν υπέστησαν τον ζυγό των Μογγόλων όπως οι ανατολικότεροι της Μοσχοβίας, παρέμειναν καθαρότεροι φυλετικά και σίγουρα αυθεντικότεροι θεσμικά και ηθολογικά.
Όμως άλλο ζήτημα αυτό και άλλο τα γεωπολιτικά παιχνίδια των Αμερικανών.
Οι Ούγγροι όμως τι είναι; Μαγγυάροι, Ούννοι, Σλάβοι; Ιδού η απορία.. Είναι απόγονοι Μογγόλων ή Τουρκομάνων, ή έχουν χαθεί αυτές οι επιδράσεις;
Οι Φιννο-Εσθονοί, παρομοίως;
Οι Πολωνοί αποτελούνται από Σλάβους, Κέλτες, Γερμανούς, Σκύθες, Σαρμάτες;
Η ουσία είναι ποιοι είναι εθνολογικά Ινδοευρωπαίοι;
------------
Στο ζήτημα της λεγόμενης 'Δεξιάς', δηλαδή ως συντηρητικής παράταξης του νεωτερισμού ή ως κληρονόμου της παλαιότερης τάξης πραγμάτων, θα μπορούσε να θεωρηθεί πως η ΝουΔου κατείχε ποτέ κάτι; Σίγουρα όχι από τον Μητσοτάκη και μετά, με τον Καραμανλή τον νεότερο να τοποθετεί την παράταξη στον λεγόμενο 'μεσαίο χώρο' και τελικά τον Σαμαρά να σβήνει την εμβληματικό πυρσό για κάτι ακαταλαβίστικο ως σύμβολο, με τον τωρινό Μητσοτάκη να τελειώνει το ζήτημα δηλώνοντας 'αντινατιβιστής'.
"Στο όνομα του έθνους δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα προνόμια, τις βιομηχανίες, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το εξωτερικό. Σε αυτό συνίσταται το ότι οι φιλελεύθεροι δεν είναι εθνικιστές" Jacques Garello
"Ο φιλελευθερισμός δεν είναι λιγότερο αντίπαλος του συντηρητισμού από ότι είναι του σοσιαλισμού." Philippe Nemo
Οι Χάγιεκ και Friedman και λοιποί, υπερασπίζονται την ατομιστική οικονομική δραστηριότητα επικαλούμενοι κάποια αόριστη ελευθερία, ουτοπική στην πραγματικότητα, αδιαφορώντας για την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και αρνούμενοι πως το ατομικό καλό απορρέει από το γενικό καλό ή τουλάχιστον σχετίζεται με αυτό.
Νομίζω πως 2 κύριες θέσεις του νεοφιλελευθερισμού είναι:
η πρωτοκαθεδρία της οικονομικής δραστηριότητας έναντι της πολιτικής και της ηθικο-πνευματικής καλλιέργειας,
και πως τα υλικά αγαθά και οι υλικές ανέσεις ανάγονται σε τελικό σκοπό της ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής.
-------------
Τζόν Μπάιντεν, από Μπαϊντενόπουλος σε Μπαϊντένογλου. Ή αλλιώς "America has no permanent friends or enemies, only interests".
Η Ελλάς λοιπόν από αποικία αέναου χρέους σε ελεύθερες οικονομικές ζώνες εμπορίου και εκμετάλλευσης ενεργειακών πόρων. Ή αλλιώς χρυσοθηρία και άγρια δύση.
Οι φιλελεύθεροι και οι ψηφοφόροι αποδεικνύουν πως είναι παράδοξο πράγμα το «παρόν». Ξεχάστηκε όχι μόνον η Μέρκελ, μα και η διακυβέρνηση Σύριζα, αλλά και η ωμότητα των αμερικανικών επεμβατισμών.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Γεια σου ανώνυμε. Καταρχάς έχουμε γράψει και στο παρελθόν ότι το έθνος δεν είναι μόνο ένα σύνολο ανθρώπων μιας φυλετικής προέλευσης. Υπάρχουν τέτοια έθνη (ελληνικό και τα περισσότερα ευρωπαϊκά). Υπάρχουν όμως και έθνη που η ρίζα τους βρίσκεται σε επιμέρους φυλετικά σύνολα. Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι θα ανεχθούμε τον πολιτικό ορισμό του έθνους του φιλελεύθερου Διαφωτισμού. Αλλά και ο στεγνός φυλετικός ορισμός είναι εξίσου προβληματικός. Το έθνος δεν είναι μόνο η επιδερμική συνείδηση περί κοινού καλού των φιλελευθέρων αλλά ούτε και ο βιολογικός υλιστικός ντετερμινισμός. Οι Μαγγυάροι είναι ένα έθνος που ζυμώθηκε από δύο κυρίως φυλές. Την γερμανική και την μογγολική, για να το πούμε σχηματικά. Είναι όμως εθνική οντότητα. Με εθνική συνείδηση, με μακραίωνη ιστορία, με κοινό πεπρωμένο, με ενιαίο σύνολο λαού που σχηματίστηκε ως έθνος σαν αμάλγαμα Γερμανών και Μογγόλων.
Υπάρχουν αλλά παραδείγματα πιο χαρακτηριστικά. Υπάρχει κανείς Βραζιλιάνος που θεωρεί ότι ο λαός της χώρας του δεν είναι έθνος; Ακόμα και οι φασίστες του ιντεγκραλιστικου κινήματος έχουν λευκούς, ινδιάνους και έγχρωμους στο κόμμα τους. Γιατί πολύ απλά γνωρίζουν ότι το βραζιλιάνικο έθνος σχηματίστηκε πολύ πρόσφατα στην ιστορία. Αλλά σχηματίστηκε από αυτές τις τρεις φυλές. Έχει κοινή ιστορία, κοινή συνείδηση, κοινό πεπρωμένο. Στοιχεία πολύ πιο βαθιά από την επιδερμική φιλελεύθερη συνείδηση του πολιτικού έθνους αλλά και πολύ διαφορετικά από την εμμονή στον βιολογικό ντετερμινισμό. Θα ήταν αστείο να μην αναγνωρίζαμε ότι οι Βραζιλιάνοι συνιστούν έθνος επειδή το έθνος τους έχει τριπλή φυλετική βάση.
Οι Ουκρανοί δεν είναι εντελώς διακριτοί από τους υπόλοιπους Ρώσους (τους κανονικούς εννοείται, όχι τις μειονότητες του αχανούς ρωσικού κράτους). Πιο Ρώσοι και από τους Ρώσους είναι στην πραγματικότητα. Για αυτό θεωρούμε ότι η τάση αποκοπής από τον εθνικό τους κορμό είναι στην ουσία αντιεθνικιστική. Δεν υποστηρίζουν την μετάβαση του πολιτισμικού κέντρου βάρους της ρωσικής ζωής και του ρωσικού έθνους από την Μόσχα στο Κίεβο. Αλλά την δημιουργία μιας νέας δυτικού τύπου ταυτότητας.
Το συμπέρασμα σου για τον νεοφιλελευθερισμό είναι ακριβώς αυτό που δέχεται και η ακαδημαϊκή βιβλιογραφία.
Στη Βραζιλία μη ξεχνάμε είναι πολύ ανεβασμένα τα ποσοστά αποδοχής της ειρηνευτικής επιχείρησης των Ρώσων στο Ντονμπάς και Λουχάνσκ, άρα αυτή τη στιγμή είναι στην πρωτοπορία του αντιδιαφωτιστικού εθνικιστικού άξονα μαζί με Παλαιστίνιους, Σύριους, Αρμένιους, Σέρβους, Τσετσένους, Αιθίοπες και άλλα πανάρχαια έθνη του μη ευρωατλαντικού κόσμου. Έχουμε πολλά να διδαχθούμε από τους Βραζιλιάνους συναγωνιστές μας κυρίως στο πώς θωράκισαν το κίνημά τους από τους νατοϊκούς γουάιτ σουπρίμασιστς, κι ας χτυπιούνται οι δικοί μας φιλελεύθεροι ρατσιστές ότι τους χαλάνε οι μουλάτος και οι μαύροι, με μούτρα μουλάτος οι ίδιοι. Τώρα την ουκρανέζικη αληταρία που εύχεται καρκίνους στον κύριο Πούτιν (ενώ ακούγεται ότι έχει προβλήματα υγείας ο άνθρωπος) μόνο κάτι ούγκανα και ψευτοελίτ εθνοσατανιστές τους θεωρούν έθνος. Σοβαρός εθνικιστής, μελετημένος, με αρχές, ειδικά ρομαντικός, με τίποτα. Ο εθνικισμός είναι ανθρωπιά, ποίηση, ευγένεια και περίπατοι στη φύση, όχι καφρίλα μασκοφόρων νΑζόφ που ανεβάζουν βίντεο από υπόγεια με όπλα και πυροβολισμούς λες και γίνεται πόλεμος. Περιμένουμε με ανυπομονησία το άρθρο βόμβα για το ρωσικό ρομαντισμό.
Έγινε μια προσπάθεια μήπως χωρέσει στο προσεχές τεύχος του περιοδικού αλλά βγαίνει μεγάλο και θέλει επεξεργασία. Ή θα μπει στο επόμενο ή θα ανέβει στο ιστολόγιο.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Όχι, το ενδιαφέρον μου για τις ευρωπαϊκές χώρες και την κουλτούρα τους είναι περισσότερο εθνολογικό και ιστορικό, όχι ξερά φυλετιστικό ή ζωολογικό ή ρατσιστικό.
Επίσης, και το ινδοευρωπαϊκό ζήτημα έχει να κάνει περισσότερο με την έρευνα για την μυθολογία, για ήθη και έθιμα, και την γλώσσα.
Όμως, μην υποτιμάς το φυλετικό παράγοντα (και την ιδιοσυστασία) διότι συνδέεται με την ιδιοσυγκρασία και την αισθητική, καθώς και με την γενετική ήτοι την ευγονία και την ευφυΐα.
Ένα ερώτημα που τίθεται είναι αν μπορεί μια κοινή (αρμονική ή ταραχώδης ή ομιχλώδης) ιστορική πορεία, μια βασιλική δυναστεία, ένα επιθυμητό κοινό κοινωνικό πεπρωμένο ή ένα κοινωνικοπολιτικό όραμα, να είναι η βάση και το θεμέλιο και ο φάρος, το αίμα και το πνεύμα και η ψυχή που δένει τους ανθρώπους μιας γεωγραφικής περιοχής;
Στην περίπτωση της Βραζιλίας που αναφέρεις, τι μπορεί να δένει και να εμπνέει, να ζωοποιεί, εθνολογικά και πνευματικά και συγκινησιακά, τους λευκούς, τους ιθαγενείς και τους αφρικανούς;
Σέβομαι τη χώρα της Μογγολίας και τη κουλτούρα της, όμως πόσο έχουν επιδράσει οι ορδές της στην Ευρώπη στο βάθος του χρόνου, φυλετικά, ηθολογικά, γλωσσικά;
Σίγουρα πάντως, οι Ούγγροι δεν φέρνουν σε Μογγόλους, και ίσως ούτε σε Τουρκομάνους.
Θεωρώ πως μεγαλύτερη ζημιά από τους Μογγόλους, που ήταν μια άρχουσα μειοψηφία, έχουν κάνει οι Τουρκομανικές εισβολές, και περισσότερο με την ισλαμική φαλτσέτα, ιδίως οι Οθωμανοί και οι Μουγκάλ.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν την υποτιμούμε. Φαίνεται από το σχόλιο ότι προσπαθούμε να την δούμε στην σωστή της διάσταση ως ιδεολογικό και αναλυτικό εργαλείο.
Τώρα στο ερώτημα τι ένωσε τους Βραζιλιάνους σε έθνος η απάντηση δόθηκε από την ιστορία. Εμείς μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Αλλά η ιστορία απέδειξε ότι ένας λαός διαφορετικών φυλών αναπτύχθηκε σε έθνος. Προφανώς το σίγουρο είναι ότι για να υπάρξει κάτι τέτοιο δεν πρέπει να υπάρχει προγενέστερη εθνική ταυτότητα στο γεωγραφικό σημείο που θα αναπτυχθεί, όπως συνέβη με τα περισσότερα έθνη της λατινικής Αμερικής. Από εκεί και πέρα μόνο η ίδια η ιστορία κρατά τα κλειδιά αυτών των μυστηρίων. Το σίγουρο είναι ότι εδώ και δύο αιώνες τουλάχιστον, υπάρχει βραζιλιάνικο έθνος. Συνεπώς κάποιοι λίγοι υπήρχαν που ένωσαν αυτούς τους ανθρώπους σε κοινό εθνικό σώμα.
Οι Μογγόλοι έχουν μια αμυδρή φυλετική και πολιτισμική επιρροή στην Ευρώπη. Στην Ουγγαρία, στην Φινλανδία και σε περιοχές της Ρωσίας κυρίως. Αλλά σαφώς ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι λευκός.
παλι εναντιον των δεξιων και των φιλελευθερων γραφετε λες και εχουμε δεξια και φιλελευθερους στη ελλαδα απο το 74....
μακαρι να ειχαμε!
ο πραγματικος εχθρος ειναι ο πολιτισμικος μαρξισμος, ο μπολσεβικισμος που εχουν την απολυτη εξουσια και ιδεολογικη ηγεμονια απ το 74 και ο πραγματικος εξουσιαστης ο τσουμπούμπας πως τον λενε, στο αβατο του περισσου, το βατικανο της ελλαδας οπου δεν τολμαει να μπει το κρατος και κανενας, και ασχολειστε με τα σκυλακια των νεο-εαμοβουλγαρων, τον αδυναμο και ανεπαρκη κουλι τον καραμαλούλι και ολα αυτα τα αναξια λογου σκουπιδια και οχι με τα αφεντικα τους(βλεπε και κατι γελοιους επιχειρηματιες που ηρθαν το 90 απ το παραπετασμα κατι πρακτορες της σταζυ, της καγκεμπε που αγορασαν καναλια εφημεριδες ομαδες και πολιτικαντηδες.... αυτους πρεπει να ξεμπροστιασετε, εκει να δωσετε εμφαση και οχι στους γελοιους συνοδοιπορους τους της φιλελέφτ χαζονουδούλας που κατεστρεψε την δεξια και την εθνικη παραταξη το 74, οπως και το πασοκ κατεστρεψε το βενιζελικο κεντρο.
ψαξτε για τη συμφωνια της σόφιας που εκανε ο γεροκαραμαλης με τους νεο-εαμοβουλγαρους το 74 (κατ εντολην των αθεατων περιουσιων της πρεσβειας) και πως εριξε τον ελληνικο λαο στον αριστερισμο για να τον καταστρεψει (οπως ριξανε και τον πανηλιθιο σουηδικο λαο...
το θεμα λοιπον κατα τη γνωμη μου ειναι πως θα πολεμησουμε τον πολιτισμικο μαρξισμο που καταστρεφει το εθνος μας συστηματικα και μεθοδικα,οπως και ολα τα εθνη της δυσης, πως θα γκρεμισουμε την απολυτη ιδεολογικη ηγεμονια των νεο-εαμοβουλγαρων του λαομισητου κατοχικου σοβιέτ του 74, και οχι να τα βαζουμε με ανυπαρκτους και γελοιους χριστιανουληδες μεσαιοχωρουληδες φιλελέφτ δεξιουληδες-λες και εχουν αυτοι οποιαδηποτε εξουσια και ιδεολογικοπολιτικη επιρροη...
και οπως λεει και ενας πολυ καλος πατριωτης που ξερει πολλα/
οι μαρξιστοισλαμιστες και το εαμοβουλγαρικο κωλονακι πρεπει να καταστραφουν!!!!!!!
Πρέπει να είσαι της σχολής σκέψης του Λεμούριου ανώνυμε. Δεν εξηγείται αλλιώς η στρεβλή εικόνα των πραγμάτων που αναπαράγεις.
Ακόμα και αν δεχόμασταν ότι στο ιδεολογικό πεδίο επικρατεί η φρανκφουρτιανή αριστερά και ο πολιτιστικός μαρξισμός, όπως αναφέρεις, καμία ιδεολογία δεν επικρατεί στον αέρα. Επικρατεί σε ένα οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Σε μια οργανωμένη κοινωνία. Δυστυχώς για όλους μας η οργανωτική υπόσταση της κοινωνίας στην οποία επικρατεί η πολιτιστική αριστερά είναι ΑΠΌΛΥΤΑ φιλελεύθερη και καπιταλιστική. Και η ελληνική εννοείται. Δεν έχουμε σοσιαλιστικό ή εθνικοσοσιαλιστικό σύστημα. Καπιταλιστικά φιλελεύθερο είναι το θεσμικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας.
Δεύτερον, αν θεωρείς ότι κυριαρχεί ιδεολογικά ο πολιτιστικός μαρξισμός υπερβάλεις. Έχει σίγουρα μεγάλη απήχηση. Όμως εξίσου μεγάλη είναι και η απήχηση των μεταμοντέρνων νεοφιλελεύθερων ιδεολογιών. Όπως και άλλων νεότερων φιλελευθέρων εκδοχών αμερικανικής κόπιας (πχ ροουλσιανισμός κλπ).
Τρίτον μην είσαι τόσο σίγουρος ότι ο φρανκφουρτιανός μαρξισμός είναι πολύ διαφοροποιημένος από τον φιλελευθερισμό. Αν τον σκάψουμε λίγο θα διαπιστώσεις ότι οι ρίζες του ανάγονται σε μεγάλο βαθμό στον αριστερόστροφο radical φιλελευθερισμό παρά στον παραδοσιακό σοσιαλισμό. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι και ο ίδιος ο Μαρξ βασιζόταν πολύ στον σκωτικό φιλελεύθερο Διαφωτισμό τον οποίο μπόλιασε με δόσεις γερμανικού ιδεαλισμού. Στην ουσία και ο ίδιος ο παραδοσιακός μαρξισμός έχει το DNA (αν όχι όλο ένα μεγάλο μέρος του) στον φιλελεύθερο Διαφωτισμό. Συνεπώς εκεί είναι η ρίζα του κακού για όσους είμαστε παραδοσιοκράτες ρομαντικοί, εθνικιστές, παραδοσιακοί συντηρητικοί, ρομαντικοί αναρχικοί, ρομαντικοί σοσιαλιστές κλπ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η ανθρωπιά, ποίηση, ευγένεια και περίπατοι στη φύση χαρακτηρίζουν έναν ευπατρίδη, έναν αριστοκράτη. Το φρόνημα, η ακεραιότητα και η αγωνιστικότητα χαρακτηρίζουν έναν εθνικιστή.
Δικαιολογημένα ή άδικα όμως έχει επικρατήσει να στιγματίζεται ο εθνικιστής από σοβινισμό, απανθρωπιά και στενοκεφαλιά.
Για την Βραζιλία είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια πως οι συνειδητοποιημένοι λευκοί διαφοροποιούνται προτιμώντας το Σάο Πάολο και την νότια χώρα.
Το περί δεξιάς και φιλελευθερισμού και νεοφιλελευθερισμού στη νεοελλάδα αληθεύει σε ένα βαθμό. Αυτό όμως που πρωτευόντως προξενεί ζημιά είναι η νοοτροπία του τσιφλικιού που διέπει κλίκες, τζάκια και πολλούς κεφαλαιοκράτες, και μαζί με τον πολιτιστικό μαρξισμό και τον εργαλειοποιημένο φιλελευθερισμό ξεπούλησε την χώρα σε διεθνείς παράγοντες για την υποστήριξή τους.
Αλλά και από τους δυτικούς και διεθνώς ο πολιτιστικός μαρξισμός και ο καπιταλισμός συχνά εργαλειοποιούνται για γεωπολιτικούς σκοπούς.
Δείτε τον τελευταίο καιρό πως οι λεγόμενοι "οίκοι αξιολόγησης" αναβαθμίζουν την ελλαδική οικονομία ενώ οι κατάσταση είναι οικονομικά και κοινωνικά θλιβερή.
Οι ελιτ που ηγεμονεύουν στην Αμερική (και την Δύση εν γένει) θέλουν να έχουν ένα κόσμο προσαρμοσμένο και μεταλλαγμένο στα γούστα και τα μέτρα τους, μια βαβέλ που θα εκμεταλλεύονται και θα ελέγχουν ευκολότερα. Ο πολιτιστικός μαρξισμός και ο φιλελευθερισμός είναι εργαλεία στα ματωμένα χέρια τους.