του Σταμάτη Μαμούτου
Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν εκδηλώσεις όπως αυτή του Athens Con μπορεί να φέρνουν σε επαφή τους αναγνώστες της λογοτεχνίας του φανταστικού, τους λάτρεις των επιτραπέζιων ή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και τους δημιουργούς κοσμημάτων, διακοσμητικών ή άλλων ειδών που είναι εμπνευσμένα από τους κόσμους του φανταστικού και διαπνέονται από μια ρομαντική αισθητική αύρα -μπορεί δηλαδή οι εκδηλώσεις αυτές να αποτελούν μια ευκαιρία συνάντησης για όλους εκείνους που απολαμβάνουν τις λαϊκές εκφάνσεις της κουλτούρας του Ρομαντισμού- ωστόσο, ο τρόπος που σχεδιάζονται και πραγματοποιούνται τέτοιες εκδηλώσεις αποτελεί αντίγραφο αμερικανικών εμπορευματοποιημένων μεταμοντέρνων παζαριών. Με αποτέλεσμα να στερούνται πνευματικότητας.
Ακόμη και αν πραγματοποιούνται κάποιες διαλέξεις δημιουργών comics ή συγγραφέων σε παρακείμενους χώρους, αφορούν λίγους και συνήθως επικεντρώνονται σε συζητήσεις που απέχουν από το να εστιάσουν στην καλλιτεχνική ή λογοτεχνική ουσία. Αναμφίβολα το επίκεντρο τέτοιων μαζικών εκδηλώσεων συνήθως έχει να κάνει με τον θόρυβο της μεγάλης υπαίθριας αγοράς, με τα φώτα και με το θέαμα που είναι δοσμένο με όρους τηλεοπτικής μεταμοντέρνας πραγματικότητας. Το συμπέρασμα είναι σαφές. Μαζικές συναθροίσεις οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν λαϊκές ιεροτελεστίες αγάπης των πολυποίκιλων καλλιτεχνικών εκφάνσεων του Ρομαντισμού μετατρέπονται σε μηχανισμούς διασποράς της παγκοσμιοποιημένης αμερικανιάς.
Υπάρχει, βέβαια, και κάτι θετικό που παραμένει ακέραιο από την αρχική ιδέα. Η ευκαιρία να συναντήσει κανείς φίλους από την κοινότητα του φανταστικού και του ευρύτερου ρομαντικού καλλιτεχνικού πεδίου, που είναι δύσκολο να βρει υπό άλλες συνθήκες μαζεμένους σε έναν χώρο.
Αυτό είναι και το ζητούμενο για μένα όταν επισκέπτομαι τέτοιες εκδηλώσεις. Και η αλήθεια είναι ότι την Κυριακή έμεινα ικανοποιημένος σε αυτό το σκέλος. Μπορεί το κόστος των δέκα ευρώ του εισιτηρίου να ήταν μεγάλο (και κάθε χρόνο να αυξάνεται), τουλάχιστον όμως απόλαυσα μια βόλτα και την τετράωρη παραμονή μου σε έναν χώρο εντός οποίου μπόρεσα να συναντήσω παλιούς φίλους και να γνωρίσω ορισμένα παιδιά που δείχνουν ενδιαφέρον για τις τέχνες και την λογοτεχνία.
Δεν ξέρω αν έχει νόημα να σχολιάσω κάτι για τα περιεχόμενα της διοργάνωσης. Το σημαντικό ήταν η επαφή με τους φίλους. Στα υπόλοιπα είδαμε τα γνωστά και αναμενόμενα. Πολύς κόσμος, εντυπωσιακή προσέλευση που χάριζε ήδη από τους γύρω χώρους του σταδίου δυναμική στην διοργάνωση, μια διάχυτη ευχάριστη διάθεση (αυτό ήταν το σημαντικότερο επίτευγμα εκ μέρους των διοργανωτών) και περισσότερους από κάθε άλλη φορά μεταμφιεσμένους cosplayers να γεμίζουν κάθε γωνιά του σταδίου Τάε Κβον Ντο δίνοντας μια γιορτινή ατμόσφαιρα στο περιβάλλον.
Στα τραπεζάκια των εκθετών υπήρχαν, όπως πάντα, ενδιαφέρουσες προτάσεις σχεδιαστών comics, εικαστικών και δημιουργών κοσμημάτων ή εξαρτημάτων επιτραπέζιων παιχνιδιών. Γνωστές εταιρείες και καταστήματα επιτραπέζιων παιχνιδιών είχαν διαμορφώσει με εντυπωσιακές σκηνογραφίες τα περίπτερά τους και σε αρκετές περιπτώσεις πρόσφεραν προϊόντα σε καλύτερες τιμές από αυτές που μπορεί κανείς να βρει στα καταστήματα μια οποιαδήποτε άλλη μέρα.
Σύλλογοι φίλων ρετρό υπολογιστών έδωσαν την ευκαιρία στους επισκέπτες να παίξουν σε κονσόλες της δεκαετίας του ’80, όπως η Amiga ενώ εκπρόσωποι συλλόγων μοντελιστών και επιτραπέζιων παιχνιδιών ήταν εκεί, πάντοτε στην διάθεση των επισκεπτών και έτοιμοι να ενημερώσουν για οτιδήποτε σχετικό με τα πεδία των ενδιαφερόντων τους.
Ομάδες αναβιωτών και LARPERs, πολλοί εκ των οποίων φίλοι μου (του κύκλου παιχνιδιού των Chronicles of Annor), πρόσφεραν την ευκαιρία στους επισκέπτες να αγωνιστούν στην μεσαιωνική σπαθασκία (με ακίνδυνα όπλα) ή να κάνουν ένα σύντομο εισαγωγικό μάθημα σε αυτήν. Υπήρχε, επίσης, η δυνατότητα της εξάσκησης στην τοξοβολία και στο airsoft, σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους.
Στο θέμα της διαμόρφωσης του χώρου δεν κατάλαβα γιατί οι διοργανωτές επέλεξαν να μην ανοίξουν μια εξέδρα, όπως συνέβαινε σε άλλες διοργανώσεις ή σε παλαιότερα Cons, ώστε να διευκολύνονται οι θεατές να ανεβοκατεβαίνουν από τον χώρο της αρένας, που φιλοξενούσε τα περίπτερα των δημιουργών και των καταστημάτων, στον όροφο όπου βρίσκονταν ομάδες LARP, τραπέζια στα οποία παίζονταν επιτραπέζια παιχνίδια μοντελιστών και ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Συνέπεια αυτής της επιλογής ήταν να αναγκάζονται οι επισκέπτες να κάνουν διαδοχικές φορές τον γύρο του Σταδίου, προκειμένου να αλλάξουν όροφο από την μια και μοναδική δίοδο. Ασφαλώς, αυτό ήταν το μεγαλύτερο οργανωτικό του σφάλμα.
Αυτά είδαμε, σε γενικές γραμμές, και στο φετινό Athens Con. Αναμένουμε πλέον τις επόμενες σχετικές διοργανώσεις μετά τις γιορτές, με το νέο έτος.
