Ελληνική Αυτοκρατορία

    

                                                              του Σταμάτη Μαμούτου 

Ακόμη και εκείνοι που δεν συμπαθούν την Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. παραδέχονται πια ότι, τα τελευταία χρόνια, μέσα από το ιστολόγιο της λέσχης προσφέρεται η δυνατότητα ανάπτυξης ενός εντυπωσιακά γόνιμου διαλόγου. Στην ουσία ο σχολιασμός των άρθρων που δημοσιεύονται στον διαδικτυακό τόπο της Φοιτητικής Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας αποτελεί την καλύτερη αποστόμωση όλων όσων θεωρούσαν ότι ο ελληνικός παραδοσιοκρατικός χώρος δεν διαθέτει νεολαίους ικανούς να συμμετάσχουν σε ποιοτικούς διαλόγους και περιέγραφαν τον ελληνικό εθνικισμό ως πολιτικό υπόνομο της Δεξιάς. Να, λοιπόν, που χρειαζόταν λίγο θάρρος ώστε να αποδειχτεί ότι ο πολιτικός μας χώρος ούτε καμία σχέση με την Δεξιά έχει ενώ, ταυτόχρονα, διαθέτει και καλλιεργημένους νεαρούς υποστηρικτές. Δυο χρόνια ήταν αρκετά ώστε να γκρεμίσουν την κακή παράδοση δεκαετιών.

Από τον γόνιμο διάλογο που αναπτύχθηκε στον σχολιασμό προηγούμενης ανάρτησης προέκυψε το θέμα αυτού του άρθρου. Κάποιος σχολιαστής, με αφορμή την ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία, είχε θέσει το ερώτημα κατά πόσο είναι δυνατόν να συνδεθεί το αυτοκρατορικό όραμα με την ιδεολογία του εθνικισμού. Ας δούμε, λοιπόν, τι έχει να μας πει η ιστορία των ιδεών.

Προφανώς η πρωταρχική χερντεριανή σύλληψη του εθνικισμού ως ιδεολογίας περιγράφει την πολυεθνικότητα, εφόσον η πολυεθνικότητα προϋποθέτει την προσαρμογή σε ένα κοινό υπερεθνικό πολιτισμικό μοντέλο, ως ιστορική παθογένεια. Στόχος του ρομαντικού εθνικισμού είναι να καταδείξει την αξία κάθε εθνικής υπόστασης και παράδοσης για την ιστορική πρόοδο της οικουμένης. Αυτή η πρωταρχική ιδέα αποτελεί τον κεντρικό άξονα του πολιτικού σκεπτικού κάθε εθνικιστή, από την εποχή του Χέρντερ μέχρι σήμερα,  Τα πολυεθνικά μοτίβα και η προσαρμογή σε παγκόσμιες υπερεθνικές νόρμες απορρίπτονται και οφείλουν να καταπολεμηθούν από τους εθνικιστές.

Ωστόσο η απόσταση από την καθαρή ιδεολογία μέχρι την ιστορική εφαρμογή της απαιτεί πολλές φορές κόπο ώστε να διανυθεί. Όχι μόνο λόγω της αναμενόμενης εμφάνισης ιστορικών προσώπων που μπορεί να φανούν ασυνεπείς προς τις πολιτικές τους αρχές. Αλλά και γιατί η ίδια η ιστορική πραγματικότητα είναι μερικές φορές αρκετά πολυσχιδής ώστε να χωρέσει στα ξεκάθαρα πλαίσια των ιδεολογικών σχημάτων. Αν με ρωτήσει κανείς τι σημαίνει αυτό, θα απαντήσω ότι προσωπικά θεωρώ χρέος του κάθε αγνού ιδεολόγου να αγωνιστεί για την επικράτηση των ιδεών του. Και, ταυτόχρονα, εκτιμώ ότι είναι απαραίτητο για τον κάθε ιδεολόγο να έχει καθαρή ματιά ώστε να αντιλαμβάνεται μέχρι που μπορεί να φτάσει η εφαρμογή των όσων πιστεύει. Όχι για να βάλει νερό στο κρασί του. Μα για να είναι σε θέση να αντιληφθεί ποια είναι η στρατηγική που πρέπει να σχεδιάσει ώστε να διευκολύνει την επικράτηση της ιδεολογίας του.

Μια περίπτωση κατά την οποία η εφαρμογή της εθνικιστικής ιδεολογίας δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί εξαρχής σε μια ξεκάθαρα χερντεριανή εκδοχή ήταν και η ελληνική. Το ελληνικό εθνικιστικό όραμα της Μεγάλης Ιδέας προκειμένου να καταστεί εφαρμόσιμο κατά τον 19ο αιώνα, προϋπέθετε μια πολύ συγκεκριμένη απάντηση. Τι θα γινόταν με τους μη ελληνικούς πληθυσμούς που θα περνούσαν στην επικράτεια του ελληνικού κράτους όταν αυτό θα απελευθέρωνε την Κωνσταντινούπολη και θα την έκανε πρωτεύουσά του; Οι διεθνείς συνθήκες της εποχής επέτρεπαν την απομάκρυνση  των οθωμανικών πληθυσμών που διέμεναν σε ευρωπαϊκά εδάφη. Ωστόσο υπήρχαν και άλλοι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί που είχαν ιστορικές ρίζες στα Βαλκάνια, οι οποίοι θα έπρεπε να περάσουν στην ελληνική επικράτεια όταν το όραμα της Μεγάλης Ιδέας θα εφαρμοζόταν στην πράξη. Αυτοί τι τύχη θα είχαν;

Οι θεωρητικές απαρχές της ιδεολογίας του ρομαντικού εθνικισμού είχαν σχηματιστεί με δεδομένες τις ξεκάθαρες αντιστοιχίσεις μεταξύ εθνών και γεωγραφικών χώρων. Ωστόσο στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Οι ελληνικοί πληθυσμοί που οραματιζόταν να απελευθερώσει και να ενσωματώσει στο ελληνικό κράτος ο κάθε υποστηρικτής της Μεγάλης Ιδέας ζούσαν ανάμεσα σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες. Η επιλογή για τους Έλληνες της εποχής έμοιαζε διττή. Ή θα έπρεπε να ακολουθήσουν την φιλελεύθερη αντίληψη των δυτικών, η οποία συνοψιζόταν στην ικανοποίηση για τις εδαφικές διευθετήσεις που οδήγησαν στην δημιουργία του (εθνοφυλετικά συμπαγούς αλλά εδαφικά περιορισμένου) νεότερου ελληνικού κράτους και στην προσπάθεια προσέγγισης των πολιτισμικών προτύπων της δυτικής Ευρώπης. Ή, από την άλλη, θα έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να απελευθερωθούν οι υπόλοιποι πληθυσμοί του ελληνικού έθνους που ζούσαν κάτω από τον οθωμανικό ζυγό.

Προφανώς οι Έλληνες ρομαντικοί εθνικιστές επέλεξαν την δεύτερη λύση, γεγονός που πυροδότησε εντάσεις για έναν αιώνα στην βαλκανική. Αλλά για να θέσουν οι Έλληνες ρομαντικοί του 19ου αιώνα ένα πειστικό επιχείρημα στο τραπέζι του διαλόγου, θα έπρεπε η εθνικιστική τους ιδεολογία να βασιστεί σε ένα εύλογο επιχείρημα. Έτσι, η Μεγάλη Ιδέα, στην πρώτη εκδοχή της, (η οποία πρώτη εκδοχή ήταν επικρατούσα κατά την δεκαετία του 1850), πρόκρινε το αίτημα της «Ελληνικής Αυτοκρατορίας». Το περιεχόμενο αυτού του αιτήματος ήταν το εξής. Οι Οθωμανοί έπρεπε να αποχωρήσουν από την Ευρώπη και το ελληνικό κράτος να καταλάβει τα εδάφη τους. Πρωτεύουσα θα γινόταν η Κωνσταντινούπολη και το ελληνικό κράτος θα λειτουργούσε ως πολιτισμική συνέχεια του ύστερου μεσαιωνικού βασιλείου των Παλαιολόγων. Οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί της βαλκανικής, που θα περνούσαν στην εδαφική επικράτεια και στην δικαιοδοσία του ελληνικού κράτους, θα γίνονταν σεβαστοί ως χριστιανοί και θα είχαν παρόμοια αστικά δικαιώματα με εκείνα των Ελλήνων. Αλλά η πολιτισμική ταυτότητα του κράτους θα ήταν ελληνική. Το ελληνικό έθνος ήταν το «μείζον έθνος» της ιστορίας και οι υπόλοιποι λαοί της βαλκανικής (όπως πίστευαν οι Έλληνες ρομαντικοί εθνικιστές) από υπόδουλοι του Σουλτάνου θα έπρεπε να αισθανθούν ιστορικά δικαιωμένοι αν αποδέχονταν τον ιστορικό ρόλο του περιφερειακού συνεργάτη και του συγκάτοικου των Ελλήνων.

Ο Όθωνας και η ελληνική πολιτική τάξη της δεκαετίας του 1850 επιχείρησαν να κάνουν πράξη το όραμα της «Ελληνικής Αυτοκρατορίας»[1]. Η αφορμή δόθηκε στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856), όπου η Ρωσία αντιμετώπισε την συμμαχία της Βρετανίας, της Γαλλίας, του βασιλείου της Σαρδηνίας και της Τουρκίας. Ο Όθωνας, μολονότι ιδεολογικά προσανατολιζόταν προς έναν αυταρχικό κλασικιστικό συντηρητισμό παρά προς τον ρομαντικό εθνικισμό, σε εκείνη την ιστορική συγκυρία, επηρεασμένος από το όραμα της Μεγάλης Ιδέας (καθώς και από άλλους παράγοντες), προσπάθησε να κρατήσει μια ευμενή προς την Ρωσία επίσημη κρατική ουδετερότητα και, ταυτόχρονα, επέτρεψε σε αντάρτικα σώματα, υπό την καθοδήγηση του γιου του Καραϊσκάκη, να εισέλθουν στα οθωμανικά εδάφη και να ξεκινήσουν ανταρτοπόλεμο, ξεσηκώνοντας ελληνικά απελευθερωτικά κινήματα. Επίσης, ένα σώμα 1.000 περίπου Ελλήνων εθελοντών (η «Ελληνική Λεγεώνα» του Κριμαϊκού Πολέμου) πολέμησε στο πλευρό των Ρώσων στο μέτωπο της Κριμαίας[2].


Η έκβαση του πολέμου δεν ήταν θετική για την Ρωσία. Έτσι οι δυτικοί φρόντισαν ώστε ο Όθωνας -στην ουσία τότε (και στην πράξη λίγα χρόνια αργότερα)- να χάσει το στέμμα του. Το όραμα της «Ελληνικής Αυτοκρατορίας» δεν πραγματοποιήθηκε. Ωστόσο η Μεγάλη ιδέα παρέμεινε το κύριο ελληνικό πολιτικό αίτημα. Στην συνέχεια άλλαξε ο προσανατολισμός της. Κατά την δεκαετία του 1860 στα πλαίσια του αιτήματος της Μεγάλης Ιδέας η «Ελληνική Αυτοκρατορία» αντικαταστάθηκε από τον συμβιβασμό με την σταδιακή «απελευθέρωση μερικών εδαφών». Όταν ούτε και αυτή η εκδοχή καρποφόρησε, προέκυψε η καταφυγή στην τρίτη εκδοχή της Μεγάλης Ιδέας, κατά την δεκαετία του 1870, που ήταν ο «ελληνο-οθωμανισμός». Υπάρχει ένα ωραίο κεφάλαιο στο βιβλίο της αείμνηστης Έλλης Σκοπετέα, που φέρει τον τίτλο Το Πρότυπο Βασίλειο και η Μεγάλη ιδέα. Όψεις του εθνικού προβλήματος στην Ελλάδα (1830-1880) και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύτυπο, στο οποίο αναλύονται όλα τα παραπάνω.


Εκείνο που μας ενδιαφέρει για τις ανάγκες αυτού του μικρού άρθρου είναι το παρακάτω συμπέρασμα. Η πρώτη και πολύ χαρακτηριστική περίπτωση που η εθνικιστική ιδεολογία συνδέθηκε με το όραμα της αυτοκρατορίας ήταν η ελληνική. Η «Ελληνική Αυτοκρατορία» της Μεγάλης Ιδέας ήταν εθνικιστική. Γιατί στον ιδεολογικό της πυρήνα επικρατούσε η ιδέα ότι το κυρίαρχο ιστορικό υποκείμενο της βαλκανικής ήταν το ελληνικό έθνος, το οποίο ήταν διακριτό από τους υπόλοιπους γειτονικούς λαούς και έπρεπε να ενωθεί σε ενιαία διοικητική επικράτεια (ελληνικό κράτος) ενώ οι υπόλοιποι πληθυσμοί όφειλαν να αποδεχτούν ως μόνη πολιτισμική ταυτότητα του κράτους την ελληνική. Ταυτόχρονα ήταν και αυτοκρατορικό γιατί έθετε ως διοικητικό πρότυπο όχι ένα νεότερο κράτος αλλά ένα προνεωτερικό μεσαιωνικό βασίλειο το οποίο προοριζόταν να περιλαμβάνει επιπλέον του ενός λαούς.

Ασφαλώς μπορούμε να αναφέρουμε και άλλες περιπτώσεις στις οποίες η εθνικιστική ιδεολογία συνδέθηκε με το αυτοκρατορικό όραμα. Η Ιαπωνία του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ήταν μια τέτοια περίπτωση. Σίγουρα το εθνικιστικό υπόβαθρο είχε διαφορετικό περιεχόμενο στην ιαπωνική αυτή εκδοχή απ’ ότι την ελληνική του 19ου αιώνα. Αλλά το κεντρικό σχήμα ήταν το ίδιο. Η θεσμική κρατική δομή διατηρούσε αρκετά προνεωτερικά φεουδαλικά γνωρίσματα (παράλληλα με την βιομηχανικά νεωτερική δομή της παραγωγής) και κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου απώτατος στόχος του ιαπωνικού κράτους ήταν να ενσωματώσει επιπλέον εδάφη και μη ιαπωνικούς πληθυσμούς. Ενώ, παράλληλα, η κυρίαρχη ιδεολογία αυτού του αυτοκρατορικού κράτους ήταν ο εθνικισμός, ο οποίος προϋπέθετε ότι η μη ιαπωνικοί πληθυσμοί θα είχαν έναν απλό δορυφορικό ρόλο και δεν θα επηρέαζαν την απόλυτα ιαπωνική ταυτότητα του κράτους. Μάλιστα στην περίπτωση της Ιαπωνίας το σχήμα της αυτοκρατορίας παρέμεινε σημείο αναφοράς και για τους μεταπολεμικούς διανοητές εθνικιστές. Το παράδειγμα του Μισίμα και της οργάνωσής του είναι ενδεικτικό.

Θα μπορούσαν να αναφερθούν επιπλέον παραδείγματα, όπως φερειπείν η Γερμανία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο σκοπός μου σε αυτό το άρθρο δεν είναι να επεκταθώ σε μια ανάλυση τέτοιων περιπτώσεων. Εκείνο που προέχει είναι να αποσαφηνιστεί ότι υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα στα οποία  εθνικιστική ιδεολογία συνδέθηκε με το αυτοκρατορικό όραμα δίχως να υπάρχει αντίφαση στο μεταξύ τους μπόλιασμα.



[1] Όσο και αν ακούγεται σήμερα παράδοξο το όραμα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας υποστηρίχθηκε και από φιλελεύθερους πολιτικούς. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος προσπάθησε να αφαιρέσει το παραδοσιοκρατικά εθνικιστικό του περιεχόμενο (που είχε επικρατήσει ως ιδεολογικό σχήμα) και να το προσαρμόσει σε φιλελεύθερο μοτίβο. Ωστόσο, ο αρχικός πυρήνας της ιδέας διατηρήθηκε και στην δική του εκδοχή.

[2] https://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνική_Λεγεώνα.


Σχόλια:

 Ο Draug είπε...

Σε τι βαθμό θεωρείς ότι η συγκεκριμένη θέση του Χερντερ διαμορφώθηκε και καθορίστηκε από την εποχή του, εποχή όπου οι παραδοσιακές αρχές και κοινωνικές δομές που νοηματοδοτούσαν και εμψύχωναν τις "αυτοκρατορίες" και τα πολυεθνικά ευρωπαικά βασίλεια είχαν οδηγηθεί σε αποσύνθεση; Αυτή είναι η δική μου διαίσθηση αλλά μη έχοντας διαβάσει Χερντερ θα ήθελα την γνώμη σου, ακόμα και αν ενδεχομένως διαφωνούμε στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Όταν δεν υπάρχει ανώτερο σημείο αναφοράς και η παραδοσιακή τάξη δίνει την θέση της σε μια επιθετική, κοσμική νεωτερικότητα πράγματι τα πολυεθνικά κράτη μοιάζουν "λάθη της ιστορίας". Το σκηνικό όμως αλλάζει εντελώς κατά την γνώμη μου αν κοιτάξουμε εκτός του νεωτερικού πλαισίου. Εκεί οι αυτοκρατορίες και τα πολυεθνικά βασίλεια/κράτη δεν είναι "ιστορικές παθογένειες" αλλά τα κοσμήματα του Ευρωπαικού στέμματος. Και αυτό φαίνεται και από τα παραδείγματα που φέρνεις. Στην Ιαπωνία παρά τον εξωτερικό "εκσυγχρονισμό" η νεωτερικότητα δεν είχε ριζώσει και το όραμα της Ελληνικής αυτοκρατορίας είχε ξεκάθαρο προνεωτερικό σημείο αναφοράς (συνέχεια του Βυζαντίου).

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο και εξαιρετικά σημαντικό το θέμα.

Παρασκευή, 25 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο Draug είπε...

Προσωπική μου γνώμη είναι βασικά ότι αυτοκρατορίες μπορούν να υπάρξουν ως ανώτερες του έθνους-κράτους (από την δική μας οπτική) μορφές κοινωνικής οργάνωσης μόνο αν βασίζονται σε αντι-νεωτερικές αρχές και όταν αυτό αντικατοπτρίζεται τόσο στην κοινωνική δομή όσο και στην κυρίαρχη κοσμοθέαση. Σε κάθε άλλη περίπτωση μιλάμε για νεωτερικές βαβέλ όπου η έλλειψη εθνοτικής ομοιογένειας γίνεται εργαλείο επιβολής των φιλελεύθερων ιδεολογημάτων και αυτοσυντήρησης του κυρίαρχου κατεστημένου.

Παρασκευή, 25 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο Σταμάτης Μαμούτος είπε...

Στο ζήτημα του αν η εποχή κατά την οποία γράφεται ένα κείμενο επηρεάζει τον συγγραφέα εκτιμώ ότι θα συμφωνήσουμε όλοι. Ακόμα και αν το έργο αποκτήσει διαχρονική σημασία η εποχή είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει την επιλογή της θεματικής και, πιθανόν, κάποιες από τις ιδέες του. Αυτό αφορά όχι μόνο τον Χέρντερ αλλά οποιονδήποτε φιλόσοφο ή διανοητή.

Στο δεύτερο σκέλος του σχολίου σου αν αντιλαμβάνομαι σωστά ζητάς την γνώμη μου περί των πολυεθνικών αυτοκρατοριών. Καταρχάς εκτιμώ ότι ο Χέρντερ είχε δίκιο στο τελικό του συμπέρασμα. Κάτι που είναι ανομοιογενές και αγνοεί την αρχή ότι τα έθνη είναι τα κύρια υποκείμενα της ιστορίας ή θα καταρρεύσει ή θα επιβιώσει δια της τρομοκράτησης.

Στην ιστορία υπάρχουν πολλά παραδείγματα θετικών και αρνητικών αυτοκρατορικών σχημάτων. Όπως γράφει και ο Χέρντερ η ρωμαϊκή αυτοκρατορία στην αρχή έγινε σημείο αναφοράς της παγκόσμιας ιστορίας. Ωστόσο, όσο έχανε την αρχική της ταυτότητα και μετατρεπόταν σε μια πολυεθνική Βαβέλ, απώλεσε το κλέος της και το κράτος της διαλύθηκε. Στο ίδιο μήκος κύματος, το Βυζάντιο που αγαπάμε είναι το ύστερο και εθνικά ελληνικό. Μπορεί να έπεσε αλλά επέζησε ως μύθος που κράτησε ζωντανό το έθνος μας. Δεν έθρεψε την συνείδηση του υπόδουλου ελληνισμού και των Ελλήνων του 19ου αιώνα το κράτος του Θεοδοσίου ή το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος της μεγάλης ακμής. Το ελληνικό βασίλειο των τελευταίων αιώνων γονιμοποίησε την νεώτερη ελληνική συνείδηση.
Υπάρχουν και άλλα αρνητικά νεώτερα παραδείγματα. Η Αυστρία (Αυστροουγγαρία μετέπειτα) των Αψβούργων και το άδοξο τέλος της. Η βρετανική ιμπεριαλιστική αυτοκρατορία του 19ου αιώνα.
Υπάρχουν και θετικά παραδείγματα. Συνήθως τέτοια εκείνα που οι αυτοκρατορίες είχαν εθνικά ενοποιητικό προσανατολισμό. Αν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια η Ρωσία του Πέτρου ή της Αικατερίνης, για παράδειγμα (ο Χέρντερ τα θεωρεί θετικά παραδείγματα). Όπως και οι μεσαιωνικές γερμανικές απόπειρες σχηματισμού αυτοκρατοριών.

Να μην ξεχνάμε ασφαλώς και την σημασία που έχει η ερμηνεία της αυτοκρατορίας ως ιδεολογικού και ερμηνευτικού συμβόλου αντανάκλασης κοσμικών αρχετύπων σε σημαντικές πτυχές της παραδοσιοκρατικής πολιτικής σκέψης (πχ Εβολα, Μισίμα).

Το σημαντικότερο εκτιμώ ότι είναι να διαφυλάσσεται η πρωταρχική σημασία του έθνους στην πολιτική πρακτική με τον τρόπο που το έθνος έγινε νοητό στην σκέψη του Ρομαντισμού. Από εκεί και πέρα η κάθε εποχή απαιτεί και τις προσεγγίσεις της. Σαφώς όταν το πάντρεμα της ιδεολογίας του εθνικισμού με το αυτοκρατορικό όραμα είναι επίκαιρο, όπως ήταν σε περιόδους του ελληνικού παρελθόντος, αποτιμώ ως εθνικά ορθή την πρόκρισή του. Άνευ επιφυλάξεων.

Παρασκευή, 25 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ο Χερντερ σε ποια κείμενα του τα γράφει όλα αυτά; Γιατί δεν τα αναρτάται μεταφρασμένα στο ιστολόγιο σας;

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
 Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Το πρώτο κείμενο του Χέρντερ με πολιτικό ενδιαφέρον που δημοσιεύτηκε στην ελληνική διαδικτυακή σφαίρα το δημοσιεύσαμε πριν λίγο καιρό. Το δεύτερο ακολουθεί πολύ σύντομα.

Για πολλά περισσότερα, θα σε παρακαλέσουμε να κάνεις λίγη υπομονή. Περισσότερα δεν λέμε προς το παρόν. Μόνο ότι ο φετινός Μάιος μπορεί να είναι κομβικός για την λέσχη.

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Αυτό που λέει ο Draug ισχύει απόλυτα και για τις εθνικά ομοιογενείς κοινωνίες. Εφόσον αποσυνδεθούν απ' το ιστορικό και μυθολογικό παρελθόν (τους "νεκρούς" του Edmund Burke), είτε με βίαιη τομή (Γαλλία) είτε σταδιακά/ρεφορμιστικά (Αγγλία), "αποτελούν λάθη της ιστορίας".

Το ανώτερο προνεωτερικό ενοποιητικό στοιχείο μιας πολυεθνικής και εν μέρει (γιατί όχι;) πολυπολιτισμικής κοινωνίας θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια επίσημη/κρατούσα θρησκεία, αντί για μια εθνική αφήγηση.
Πχ, θα έστεκε θαυμάσια μια ενοποιημένη Λατινοαμερικάνικη αυτοκρατορία με σημείο αναφοράς τον καθολικισμό. (Λέμε τώρα. Ασκήσεις επί χάρτου κάνουμε). Ιστορικά το θρησκευτικό στοιχείο συγκρότησε τα Χαλιφάτα και καθόρισε το μετα-θεοδοσιανό Βυζάντιο

Έτσι κι αλλιώς (και πολύ περισσότερο στην περίπτωση των μετααποικιακών χωρών), η εθνική συνείδηση είναι ευμετάβλητη και καθίσταται κενή όταν συνοδεύεται από νεωτερικές/διαφωτιστικές αντιλήψεις. Προσωπικά σέβομαι πολύ περισσότερο την αυθεντικά πολυεθνική Ρωσία από την ομοιογενή Σουηδία (την μέχρι πολύ πρότινος ομοιογενή, τέλος πάντων).

Για μένα είναι: παράδοση>εθνικισμός>κοσμοπολιτισμός
Αν οι παραδοσιοκρατικές αντιλήψεις και η αντινεωτερική κοινωνική δομή συνδυάζονται με μια συνεκτική κρατική εθνική αφήγηση, καλώς. Αν πάλι η Θεία Πρόνοια θελήσει αυτές να ξεδιπλωθούν εντός μιας αυτοκρατορικής πολιτειακής δομής, επίσης καλώς.

Στα τρέχοντα: #Cancel_Marx

https://www.902.gr/eidisi/kosmos/290445/panepistimio-sti-florinta-afairese-onoma-toy-k-marx-apo-aithoysa-logo-tis

Οι λίμπεραλς μάλλον αναπνέουν με οδηγίες χρήσεως. Προφανώς, όσο το φάντασμα του μακαρίτη αποτελούσε σύμβολο του παρακμιακού νεοαριστερού γκλίττερ, απολάμβανε τις προσήκουσες τιμές. Τώρα που ελλοχεύει ο κίνδυνος να συνδεθεί με φιλο-ρωσικές/ευρασιανιστικές συμπαραδηλώσεις, γραμμή για το χρονοντούλαπο.

C

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Αγαπητέ C, η ιδεολογία μας είναι εκείνη του Αντιδιαφωτιστικού Ρομαντικού εθνικισμού. Αυτή είναι η απαρχή όλων των ιδεολογικών ρευμάτων και αναζητήσεων που μας απασχολούν. Συνεπώς, τα πάντα πρέπει να προσαρμοστούν στο κεντρικό υποκείμενο της ιστορίας. Δηλαδή το έθνος.

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

μια ερώτηση.

μιλώντας για ΑΝΤΙΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ ρομαντικό εθνικισμό, θεωρείτε πως υπάρχει και ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟΣ;

οι εθνικιστές που επηρεάστηκαν από τις γαλλικές ιδέες, Mickiewicz, Manzoni, Mazzini (και όλο το ιταλικό Risorgimento), Petofi, Σολωμός, Ρήγας Φεραίος, πού εντάσσονται;

πέραν του αριστοκρατικού-αντιδραστικού ρομαντισμού (Bonald, Novalis, Chateaubriand, Burke, de Maistre, Muller) που πράγματι κανείς δεν έχει την παραμικρή διαφωνία ότι υπήρξε Αντιδιαφωτιστικός, ο Ιακωβινικός-ελευθεριακός ρομαντισμός (Χέλντερλιν, Βύρων, Σέλλεϋ, Ουγκώ, Μπετόβεν, Χάινε, Ντελακρουά) θεωρείτε ότι είναι συνέχεια του Διαφωτισμού, αντίδραση σε αυτόν, ή μια σύνθεση δυο αντιθέτων;

βλέπετε Ρομαντισμό και Διαφωτισμό ως δύο θεμελιωδώς αντιθετικά ρεύματα που όσες φορές τέμνονται είναι απλά λόγω της χρονικής συνύπαρξης, ή θεωρείτε ότι είναι αλληλένδετα και το ένα περνάει οργανικά μέσα από το άλλο;

ο Χέρντερ και ο Ρουσώ πώς προσδιορίζονται σε σχέση με το Διαφωτισμό; Το ότι ανήκουν στην ίδια γενιά με Λέσινγκ και Ντιντερό αλλά είναι πολύ πιο "ρομαντικοί" το εξηγείτε ως απόδειξη της αποσύνθεσης του διαφωτισμού στη σκέψη τους; Στους Φίχτε και Σέλλινγκ (από νεαροί διαφωτιστές έγιναν ρομαντικοί στην ωριμότητά τους) η στροφή είναι κατανοητή επειδή έζησαν μετά τη Γαλλική Επανάσταση, στους Χέρντερ και Ρουσώ πώς εξηγείται; Είστε της άποψης ότι υπήρξε το ρεύμα που ορισμένοι ονομάζουν "Προ-Ρομαντισμό" ως γέφυρα από το Διαφωτισμό στον κυρίως ρομαντισμό πριν ακόμα ξεσπάσει η Γαλλική Επανάσταση; Ο κυρίως ρομαντισμός στην ολοκληρωμένη μορφή του είναι πιθανός μόνο μετά το 1789;

τέλος, για το Χέγκελ ποια είναι η γνώμη σας; Είναι η φιλοσοφία του απλά ένας μεμονωμένος και εξ ανάγκης συμβιβασμός ορθολογισμού-ρομαντισμού, ή είναι οργανική διαλεκτική σύνθεση ορθολογισμού-ρομαντισμού και υπέρβαση των αντιθέσεών τους;

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Φίλε μας βομβάρδισες!! Αυτά τα ερωτήματα για να απαντηθούν χρειάζονται δέκα σχόλια. Και πάλι δεν είναι εύκολο. Είναι θέματα για άρθρα στην ουσία. Προς το παρόν θα απαντήσουμε σε γενικές γραμμές. Δεν γίνεται αλλιώς.

Στο πρώτο ερώτημα ο άξονας που βοηθά ώστε να έχουμε τις απαντήσεις που ζητάς είναι το πώς ερμηνεύουμε την έννοια εθνικισμός. Ως αίσθηση του ανήκειν ή ως ιδεολογία; Στην πρώτη εκδοχή μπορεί να χωρέσει και ένα μέρος της προσέγγισης της έννοιας του έθνους που υιοθέτησαν οι διαφωτιστές. Στην δεύτερη εκδοχή, σε αυτή της ιδεολογίας, θεωρούμε ότι πρέπει να μιλάμε μόνο για ρομαντικό εθνικισμό. Η ίδια η πολιτική πραγματικότητα το επιτάσσει. Κανείς φιλελεύθερος ή επηρεασμένος από τον Διαφωτισμό σήμερα δεν αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστής (εξαιρούνται οι γραφικοί κυπατζηδες εστιάτορες της Ελλάδας, αλλά αυτοί είναι τοπικό φαινόμενο). Όλα τα ρεύματα και τα κινήματα που προσδιορίζονται ως εθνικιστικά αντλούν ιδεολογικές και θεωρητικές εν γένει καταβολές από τον Ρομαντισμό.

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Προσοχή λοιπόν στην χρήση του όρου "εθνικισμός". Άλλο πράγμα ο εθνικοαπελευθερωτικός "εθνικισμός". Εδώ πρέπει να βάλουμε πολλά εισαγωγικά στην λέξη. Για παράδειγμα το Playmobil που ηγείται του κόμματος των Καταλανών, αποκαλείται από τα ΜΜΕ "εθνικιστής". Αναφέρονται στον επικεφαλής μιας οργάνωσης που διεκδικεί την αναγνώριση μιας υποτιθέμενης εθνικής κοινότητας. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να έχει αμφότερες και μικτές καταγωγές θεωρητικής παράδοσης ο όρος. Ρομαντικά αντιδιαφωτιστικές αλλά και φιλελεύθερα διαφωτιστικές.

Διαφορετική σημασία έχει ο όρος "εθνικισμός" όταν τον χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μια ιδεολογία που προκρίνει έναν συγκεκριμένο τρόπο οργάνωσης του δημοσίου βίου. Τότε μιλάμε για τον δικό μας εθνικισμό. Με καταβολές στον αντιδιαφωτιστικό Ρομαντισμό. (Αν και στις μεταμοντέρνες εποχές που ζούμε δεν αποκλείεται να δούμε κάποια στιγμή την πλήρη διασάλευση ακόμη και αυτών των σταθερών).

Στα θέμα των συνόρων Διαφωτισμού και Ρομαντισμού, όπως συμβαίνει σε όλα τα διανοητικά κινήματα της ιστορίας έτσι και σε αυτά, υπάρχουν κάποια σημεία ξεκάθαρης αντιπαράθεσης και άλλα σημεία σύγκλισης. Ο Ρουσώ είναι ωραίο παράδειγμα. Η πολιτική του ανθρωπολογία ήταν συμβολαιακή και ατομικιστικά φιλελεύθερη. Δηλαδή κομμάτι της παράδοση του φιλελεύθερου Διαφωτισμού. Αλλά η αντίληψη περί γενικής βούλησης, έτεινε προς την πρόκριση του συλλογικού στοιχείου της ρομαντικής πολιτικής σκέψης.
Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Στην πολιτική τάση του ελευθεριακού Ρομαντισμού μπορούμε να βρούμε κάποιους διανοητές με αντιδιαφωτιστικό ύφος (Μόρρις) αλλά και αρκετούς με ήπια, προς τον φιλελεύθερο Διαφωτισμό, διάθεση (Σέλλεϋ).

Πέρα από αυτούς, στο θέμα της τεχνοτροπίας, υπήρξαν και άλλοι ελευθεριακοί που πέρασαν στο αντίπερα διανοητικό πλαίσιο. Για παράδειγμα ο Βύρωνας ήταν ρομαντικός στην τεχνοτροπία της λεγόμενης ανατολικής περιόδου (τότε που έγραψε όλους τα γκόθικ έπη του) και όταν τα βρήκε με τον Γκαίτε έγινε ρεαλιστής και πέρασε στην παράδοση του κλασικιστικού Διαφωτισμού. Αλλά και στην πολιτική σκέψη είχαμε "μεταγραφές". Πρώτοι και καλύτεροι οι Έλληνες ρομαντικοί εθνικιστές που είχαν ξεκινήσει ως φιλελεύθεροι διαφωτιστές (Παπαρρηγοπουλος).

Όλο αυτό καταδεικνύει το εξής. Δεν ήταν μόνο οι μεταβολές στην μεμονωμένη σκέψη κάποιων διανοητών. Ήταν και το περιεχόμενο των ίδιων των διανοητικών κινημάτων. Υπήρχαν σημεία που ο Διαφωτισμός με τον Ρομαντισμό εφάπτονταν. Υπήρχαν και άκρα τους που βρισκόταν ακριβώς απέναντι, χωρίς κανένα σημείο επαφής.

Τώρα στο αν οι αλλαγές έγιναν γιατί υπήρξε κάποια αποσύνθεση του Διαφωτισμού, που αναφέρεις, στην σκέψη των διανοητών που μετέβαλαν απόψεις και θέσεις, η απάντηση είναι ανάλογα την περίπτωση. Στον Παπαρρηγόπουλο συνέβη ακριβώς αυτό. Υπήρξαν αρκετοί ακόμη που τους συνέβη το ίδιο. Στον Χέρντερ έχουμε διαφορετική περίπτωση. Ήταν μαθητής του Αντιδιαφωτιστή Χάμαν (στον Χάμαν, επίσης, συνέβη η μεταγενέστερη απόρριψη του Διαφωτισμού). Άρα είχε από μικρός επαφή με τον αντιδιαφωτιστικό Ρομαντισμό. Παρόλα αυτά με κάποιες πτυχές του Διαφωτισμού διατήρησε διαλεκτικές επαφές ανά περιόδους ο Χέρντερ.

Ο Χέγκελ είναι μια κατηγορία μόνος του. Δεν έχουμε απάντηση στο ερώτημα σου. Είναι όλα όσα γράφεις. Θεωρούμε αδικημένο στην αντιπαράθεση τους τον Σέλλινγκ. Σε κάποια σημεία συνέλαβε ιδέες που ο Χέγκελ δεν άγγιξε. Αλλά το πλεονέκτημα του Χέγκελ που τον έγραψε στην ιστορία ήταν ότι τα οργάνωσε σε συνολικά δομημένο φιλοσοφικό σύστημα όσα είπε. Πράγμα που ίσως να έγινε για τελευταία φορά στη ιστορία των ιδεών, σε τέτοιο εύρος. Αν και γνωρίζεις φανταζόμαστε ποσό καυστικά εύστοχη ήταν η κριτική του Κιγκεργορ στο σύστημα του Χέγκελ.

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
ΑνώνυμοςΗ Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Τέλος στο θέμα του αν ο ελευθεριακός Ρομαντισμός ήταν συνέχεια ή αντίδραση στον Διαφωτισμό. Καταρχάς σε επίπεδο τεχνοτροπίας ήταν και αυτός "αντίδραση" όσο και ο αντιδιαφωτιστικός. Στο επίπεδο των πολιτικών ιδεών όμως το πράγμα περιπλέκεται. Όπως γράψαμε πιο πάνω υπήρξε ο ελευθεριακός Μόρρις, στον οποίο βλέπουμε μια καθαρή αντιπαράθεση με τον Διαφωτισμό τόσο στο μηχανιστικά ορθολογιστικό θεωρητικό κομμάτι όσο και στις πολιτικές στοχεύσεις. Υπήρξε και ο Σέλλεϋ, που ενώ απέρριπτε το μηχανιστικά ορθολογιστικό κομμάτι της φιλοσοφίας του Διαφωτισμού δεν παρέλειπε να υπενθυμίζει ότι τα δικαιώματα της φιλελεύθερης θεωρίας είχαν αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα για εκείνο που ο ίδιος θεωρούσε απελευθέρωση του ανθρώπου.

Τώρα αν ρωτάς για το πώς βλέπουμε στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. όλα τα παραπάνω, η απάντηση είναι η εξής. Καταρχάς λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά τους λατρεύουμε όλους τους ρομαντικούς. Οι αρχές της ρομαντικής σκέψης, λογοτεχνίας και τέχνης είναι σημεία αναφοράς μας.
Στο πολιτικό πεδίο όταν ιδρύθηκε η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. ήμασταν ελευθεριακοί και αντιδιαφωτιστές εθνικιστές μαζί. Κάποια στιγμή οι πιο πολλοί ελευθεριακοί έφυγαν. Άρχισαν να διαβάζουν και άλλες παραδόσεις της ιδεολογίας τους πέρα από την ρομαντική. Οπότε μείναμε οι αντιδιαφωτιστές και η λέσχη πήρε την εθνικιστική ταυτότητα που διατηρεί μέχρι σήμερα. Ελπίζουμε ότι σε λίγο καιρό οι ελευθεριακοί της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. θα έχουν μεταστραφεί στον εθνικομπολσεβικισμό ή στον εθνικό - αναρχισμό, οπότε θα επανέλθουν..😁😆. Όπως τους βλέπουμε προς τα εκεί πάνε ολοταχώς. Πέρα από την πλάκα πάντως παραμένουμε αδελφικοί φίλοι όλα αυτά τα χρόνια. Ασχέτως των ιδεολογικών διαφόρων (που όπως πάει η δουλειά με την χρεοκοπία των αριστερών και αναρχικών πλαισίων, σε λίγο καιρό θα έχουν ελαχιστοποιηθεί 😁😆).

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ο αναρχικός χώρος τα τελευταία χρόνια ταλανίζεται από τη woke κουλτούρα και τη γενικότερη liberal αμερικανόφερτη σαβούρα. Μάλιστα υπάρχει μεγάλη φαγωμάρα μεταξύ φεμινιστριών του τέταρτου κύματος και παραδοσιακών αναρχικών, νοσταλγών των ηρωικών Εξαρχείων των 80ς. Στο indy το 99% των συζητήσεων είναι ξεκατίνιασμα γύρω από αυτό το ζήτημα.

Τα ίδια και στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, με τους συνεπείς εργατιστές να πλακώνονται με τους δικαιωματιστές των ΜΚΟ.

Ο δε Λαφαζάνης το έχει γυρίσει στον καθαρόαιμο Πουτινισμό και ζητά από το σάιτ του ευθέως συνεργασία με ντουγκινικούς και εθνικομπολσεβίκους. Ευχάριστη έκπληξη και από τον Σάββα Μιχαήλ του ΕΕΚ που υποστηρίζει θερμώς τις ΛΔ Ντονμπάς και Ντόνετσκ και βλέπει θετικά την εισβολή.

Μόνο το αιώνιο ΚΚΕ έχει μείνει ως έχει, τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας.

Αυτό σημαίνει ότι ο απλός κόσμος της αναρχίας και αριστεράς θα πάει για αλλού; Δεν ξέρω, πάντως πάρα πολλοί έχουν αηδιάσει με τον χρεοκοπημένο "κινηματικό" χώρο. Πάντως οι εποχές των δεκέμβρηδων, των καταλήψεων και των διαρκώς εξεγερμένων Εξαρχείων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Κυριακή, 27 Μαρτίου, 2022

 
ΑνώνυμοςΗ Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Αν πάνε στον Ρομαντισμό πάντως εμείς θα επιβραβεύσουμε δημοσίως την επιλογή...😀🤓🙂

Τρίτη, 29 Μαρτίου, 2022

 

Η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. ζητά την γνώμη των αναγνωστών για την περίπτωση του «Πατριάρχη»


Κατά τις τελευταίες εβδομάδες ο σχολιαστής που είναι γνωστός στον ευρύτερο πολιτικό μας χώρο με το ψευδώνυμο «Πατριάρχης» έστειλε διαδοχικά μηνύματα στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση. Ο «Πατριάρχης», μέσω των ηλεκτρονικών του επιστολών, εκφράζει μια «βαθύτατην» δυσαρέσκεια για τον ιδεολογικό προσανατολισμό που επιχειρεί -σύμφωνα με τα γραφόμενά του- να δώσει η λέσχη μας «εις την πατριωτικήν νεολαία». Μας ψέγει και μας καλεί να του παραχωρήσουμε μόνιμη στήλη στα έντυπα της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. προκειμένου να εκφράσει «τας θέσεις» του και να επιχειρήσει μια «ιδεολογική σύγκρουσιν, επί ίσοις όροις, εις την κολασμένιν έδρα των στρασεροδραγούμηδων και των μαμουτοβαξεβάνηδων», όπως γράφει χαρακτηριστικά. Σημειώνει, επίσης, ότι σε περίπτωση που το αίτημά του γίνει δεκτό θα χρησιμοποιήσει τις νομικές του γνώσεις ώστε να αποφυλακιστεί και ο συναγωνιστής «Πρωτοσύγκελος», προκειμένου να συμμετάσχει κι εκείνος στον σχολιασμό του ιστολογίου μας.

Επειδή το συγκεκριμένο ζήτημα έχει σημασία ευρύτερη από αυτή των εσωτερικών ρυθμίσεων της συλλογικότητάς μας, αποφασίσαμε να το θέσουμε σε δημόσια διαβούλευση. Η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ., πιστή στις αξίες της λαϊκής κυριαρχίας, καλεί τους αναγνώστες-σχολιαστές του ιστολογίου της σε δημόσιο διάλογο και σε ανοιχτή ψηφοφορία.

Ο λόγος σε εσάς, αγαπητοί αναγνώστες. Θέλετε να αρθρογραφήσει στα έντυπά μας ο «Πατριάρχης»; Ναι ή όχι; Ψηφίστε στον χώρο σχολιασμού αυτής της ανάρτησης.

Ο λαός στην αρχισυνταξία, η Ελλάς στους Έλληνες.

ΥΓ. Η φαντασία στην εξουσία…και ό,τι άλλο θέλετε!

Σχόλια:
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Δαγκωτό ναι αρκεί να παραχωρηθεί δυνατότητα σχολιασμού και στον Νοσφεράτου

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

ΝΑΙ

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Αλλη μια φορά που η Φ"ΛΕ"ΦΑΛΟ αποδεικνύει την πίστη της στην Δημοκρατία και θελει να δώσει χώρο σε δεξιους καπιταλιστές να μολύνουν τον χώρο.

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Εδω Λεμουριος παντα πρωτος να τρεξει να τρολαρει τον Μαμουτο...απο το μετωπο της Ουκρανιας που πολεμαμε εμεις οι Λεμουριοι στο πλαι των ρωσων υψωνοντας το τιμημενο ''Ζ'' για την ελευθερια της Δυσης απο τον κομμουνισμο της παγκοσμιοποιησης που πρωτος τρεχει να υποστηριξει ο Κουλης, πληροφορηθηκα αυτη τη ψηφοφορια. Μαμουτε μια μπολσεβικος μας το παιζεις, μια φασιστας και αυτοκρατορικος και απο την αλλη ζητας ψηφο για να μας το παιξεις δημοκρατης. ελεος! πες μας τωρα οτι εισαι με τους κουβανους για να αποφυγεις να παρεις θεση στο ουκρανικο για το ποιους υποστηριζεις. κλεινει η παρενθεση.

λοιπον για να μην το κουραζουμε πολυ το θεμα, θα συμφωνησω με καποιον σχολιαστη που ειχε γραψει να διαβαζεις τον Πατριαρχη αλλα ποτε να μην εχεις επαφες μαζι του! ετσι διαβασα και εγω το βιβλιο του για τη Βασιλεια που στην εισαγωγη του κατηγορουσε τη ΝΔ οτι δεν ειναι Δεξια παραταξη, αλλα την ιδια ωρα αποκαλει τον Κουλη ηγετη μιας παραταξης που ξεπερασε και τον ΣΥΡΙΖΑ σε αριστερισμο! δηλαδη, επειδη εκανε τον γιο του υπουργο, απαρνηθηκε τα γραφομενα εκεινου του βιβλιου του για τη ΝΔ; απο αυτο και μονο ειναι αναξιος εμπιστοσυνης μεχρι και στο επιπεδο σχολιασμου εδω περα. αρα ψηφιζω ΟΧΙ και ελπιζω μπολσεβικε Μαμουτε να μην μας το κανεις ΝΑΙ σαν τον Τσιπρα στο δημοψηφισμα!

-Λεμουριος τρολιστας

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο Southman είπε...

Να αρθρογραφεί αλλά με υποσημειώσεις με πηγές (βιβλία, σελίδα και γραμμή) και με ερμηνευτικό λεξικό εννοιών στο τέλος κάθε άρθρου!

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο Κθουλάκος Μακαρονάκης είπε...

Αν είναι γνήσιος απόγονος του Μιχαήλ Κηρουλάριου μπορεί να φωτίσει κάποιες πτυχές της αγαπημένης μας λογοτεχνίας.Σε αντίθετη περίπτωση ας αρθρογραφήσει στο Γαστρονομικόν του εστιατορίου αν και το μαγαζί πάει για φούντο.

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Άντε ρε που θα αφήσετε το σαπάκι να αρθρογραφεί. Έχει τις εκπομπές του Αμυγδαλένιου και το blog του Πανουργούση.

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Δαγκωτο " Πατριάρχη" . Και μια που επικοινωνεί και με τα πνεύματα των νεκρών ίσως πάρει και συνέντευξη και από τους νεκρούς υπαλλήλους του Ιουδαίου ολιγαρχη Κολομόϊνσκι ( τους Αζοφιους συναγωνιζτες ντε).
Voivod

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Απο ΑντιΝατοικος:
Τωρα καταλαβα ποιον αποκαλειται "Πατριαρχη".... Ας του δωσει βημα η λεσχη να αρθρογραφει, δεν ειναι κακο αυτο, για να δουμε κι αλλες σοφιστειες του δηθεν "εθνικιστη" και πως θα τα γυρναει τα "πραματα"... ειναι και το ουκρανικο τωρα, πιστευω οτι θα μας "διαφωτισει" πληρως...! :)

Τετάρτη, 30 Μαρτίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Επικό παρατσούκλι αδερφέ.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

ΠΟΤΕ.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Δε μπορώ παρά να θυμηθώ τα λόγια του Max Nordau από το βιβλίο "Εκφυλισμός", στο σημείο που περιγράφει ποια είναι η νομοτελής κατάληξη των τάχα πολυθρύλητων νιτσεϊκών "ηρώων" όταν έρχονται σε σύγκριση με αληθινούς, καθημερινούς μαχητές της ζωής.

"Let us imagine the drivelling Zoroaster of Nietzsche, with his cardboard lions, eagles, and serpents, from a toyshop — let us imagine these beings in competition with men who rise early, and are not weary before sunset, who have clear heads, solid stomachs and hard muscles: the comparison will provoke our laughter."

Έτσι και οι διάφοροι Αζόφ, Αϊντάρ και μπούληδες δυτικοί μισθοφόροι που νόμιζαν ότι και σε αυτό τον πόλεμο θα έχουν να κάνουν με τίποτα τσομπάνηδες του Αφγανιστάν, αυτές οι καρικατούρες νιτσεϊκών "ηρώων", συνάντησαν τους αληθινούς πολεμιστές Ρώσους, με "τα καθαρά μυαλά, τα γερά στομάχια και τους δυνατούς μυς." Και πάλι νομοτελώς οι φαιδρές ουκρανικές καρικατούρες, αυτοί οι "λέοντες από χαρτόνι", έγιναν λίπασμα για τα χωράφια της Ουκρανίας από τους ηρωικούς Ρώσους.

Και για να είμαστε ον-τόπικ, η απάντηση στην ερώτηση του νήματος είναι ΝΑΙ.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Εντάξει ας μην είμαστε υπερβολικοί. Ασχέτως της θέσης που παίρνει ο καθένας σε αυτό το ζήτημα η ιστορική αλήθεια είναι ότι πολεμούν εξαιρετικά και σημειώνουν απροσδόκητες νίκες. Ναι μεν το ΝΑΤΟ έχει οργανώσει από το 2014 την στρατιωτική τους δομή. Όμως στο πεδίο της μάχης οι Ουκρανοί βγαίνουν μπροστά. Και πολεμούν σαν πραγματικά σκυλιά του πολέμου. Αναμενόμενο εξάλλου. Και οι μεν και οι δε άντρες του ίδιου έθνους είναι.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

θα ήμουν λιγότερο αμετροεπής ως προς το κατά πόσο "πολεμούν καλά" οι Ουκρανοί. Με το ΝΑΤΟ και τις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης συντονισμένα να τους δίνουν τις συντεταγμένες των ρωσικών θέσεων και κινήσεων, τους Ρώσους να μη χρησιμοποιούν στο πεδίο πάνω από 150.000 άντρες και να μην έχουν βγάλει τα βαριά όπλα, την Ουκρανία να είναι η δεύτερη σε αριθμό αρμάτων μάχης χώρα στην Ευρώπη, και τους Ουκρανούς να έχουν το πλεονέκτημα της γνώσης του εδάφους αφού πολεμούν μέσα στην πατρίδα τους, ο πόλεμος των Ουκρανών συνίσταται εδώ και 1 μήνα σε ανεπιτυχή στατική άμυνα. Το σκεπτικό τους ήταν να αναγκάσουν τον Πούτιν να βγάλει τα βαριά όπλα ή να βάλει στον πόλεμο κι άλλες δυνάμεις από το εσωτερικό της Ρωσίας για να καταλάβει τη Μαριούπολη. Δεν το πέτυχαν. Τη Μαριούπολη την πήρε με τις δυνάμεις που ήταν σχεδιασμένο να την πάρει. Τις ταρζανιές της Δύσης ότι τάχα ο Πούτιν σχεδίαζε μπλίτζκριγκ 2 ημερών και παρέλαση στο Κίεβο μέσα στο Φλεβάρη μην τις τρώτε. Με άρματα του 1970 σοβιετικά την κάνει την επιχείρηση, και για τα κυβικά της μια χαρά πάει. Οι Ουκρανοί προφανώς και αμύνονται, το πάτριο έδαφός τους είναι άλλωστε, μην τους εξιδανικεύουμε όμως σαν πολεμιστές. Τι να πουν τότε οι Φινλανδοί του 1939, οι Έλληνες του 1940, ή ακόμα και οι σουνίτες Ιρακινοί της Φαλούτζα που κράτησαν την άμυνα της πόλης για 9 μήνες κόντρα στους Αμερικάνους το 2004.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Με τα τελευταία συμφωνούμε. Αλλά και οι Ουκρανοί δεν φαίνεται να τα πηγαίνουν άσχημα αν υπολογίσουμε ότι όλοι θεωρούσαν πως, ακόμη και με τις προϋποθέσεις που παραθέτεις, θα είχαν υποστεί σίγουρη ήττα από τον (σύμφωνα με τις έρευνες) δεύτερο στρατό του κόσμου.

Πάντως, εφόσον ισχύουν αυτά που γράφεις το ερώτημα είναι γιατί ο Πούτιν δεν αποφάσισε μια επιχείρηση με περισσότερα βαρέα όπλα και μεγαλύτερο αριθμό δυνάμεων (ή καλύτερης ποιότητας όπλων); Για να σκοτωθούν τόσοι Ρώσοι στρατιώτες που αναγκάζονται να πολεμούν με εξοπλισμό παρόμοιο με τον Ουκρανών; Προφανώς και η απάντηση είναι αναντίρρητη. Μάλλον δεν περίμενε ότι οι Ουκρανοί θα πολεμούσαν με τρόπο προκαλούσε τόσες απώλειες.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Οι φιλελεύθεροι διαφωτιστές του εστιατορίου έχουν αρχίσει να τρελαίνονται με την τρομακτική άνοδο του εθνικού κινήματος Ελληνες. Θα τους περάσει!

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο Αμετανόητος είπε...

Ναι λες και το κίνημα Έλληνες δεν έχει σχέσεις με διαφωτιστές δεξιώσεις. Ας είναι καλά το κύκλωμα των "πανουργούσηδων".

Στα τσακίδια ο "Πατριάρχης" των υπηρεσιών. ΌΧΙ

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Τα πρωτα exit polls δίνουν 8 ψήφους στο ΝΑΙ, 5 στο ΟΧΙ και 3 άσχετα.

Η ψηφοφορία συνεχίζεται..

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Αν είναι για το καλό της Δεξιάς (σικ), τότε ψηφίζω ναί! Για την Ελλάδα, την Θρησκεία και την Νέα Δημοκεεεεεε το Έθνος εννοώ!!

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Αμετανόητος είπε...

Ναι λες και το κίνημα Έλληνες δεν έχει σχέσεις με διαφωτιστές δεξιώσεις. Ας είναι καλά το κύκλωμα των "πανουργούσηδων".

Στα τσακίδια ο "Πατριάρχης" των υπηρεσιών. ΌΧΙ

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
 Ο/Η Knight of the Green Sun είπε...

Γελάτε και "τρολάρετε" τώρα. Ο λαός μίλησε όμως και ζητάει βήμα στον "Πατριάρχη".
Δαγκωτό ΝΑΙ

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Ιππότη του Green Sun, όταν οι άλλοι θα ψάχνουν για αρχηγό..😁

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ποια είναι η αποψη της σ.ο για το εθνικό επαναστατικό κίνημα της ΕΚΟΦ;

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Α) Είσαι εκτός θέματος. Εδώ ψηφίζουμε.

Β) Τους παλιούς φοιτητές εννοείς;

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Α. Για πατριάρχη λέω ναι
Και για το Β εννοώ το φοιτητικό επαναστατικό κίνημα των 60s

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Καταρχάς ο χαρακτηρισμός "επαναστατικό" είναι μαξιμαλιστικός. Το όνομα παραπέμπει σε επαναστατικό κίνημα. Στην πράξη όμως θέλει ψάξιμο το θέμα. Η βιβλιογραφία είναι ισχνή και προέρχεται κυρίως από αριστερές πηγές (μήπως είσαι ο Χρηστάκης εσύ;).

Μια εμπειρική ματιά στην ιστορία της οργάνωσης καταδεικνύει ότι πέρα από κάποια αυθεντικά συντηρητικά εθνικιστικά στελέχη (ο Southman κάτι μπορεί να μας πει επ αυτού, εφόσον ήταν ο θείος του μέλος της οργάνωσης), η ηγεσία της ΕΚΟΦ ήταν μια κατευθυνόμενη παρακρατική Δεξιά γκρούπα των κυπατζήδων ή ανθρώπων της ΕΡΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι μπροστάρξδες έγιναν βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
Τελικά η ανάδειξη του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και η δεκαετία του μνημονίου (συν η έλευση του κυρίου Πάιατ) έδειξαν ότι η αφήγηση της "εθνικοφροσυνης" είναι ακόμα αρκετά θελκτική σε πολλούς εξ όσων νομίζουν ότι είναι εθνικιστές.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ο Α. Π. είπε...

η ΕΚΟΦ ήταν αυτή που είχε αρχηγό πρώτα το Μιλτιάδη Έβερτ και μετά το Μανωλόπουλο το δικηγόρο, που τον διόρισε η χούντα υπουργό και νομάρχη;

αν μιλάμε για αυτή, είναι η οργάνωση που 3-7-1964 με μπροστάρη το Ρένο Αποστολίδη μπήκε στη Βουλή και ύψωσε πανό με τη φάτσα του γερο-Καραμανλή, φώναζε συνθήματα υπέρ της επιστροφής του εθνΌρχη και κατά Παπανδρέου, και προπηλάκισε τον βουλευτή της Ένωσης Κέντρου Ιάκωβο Διαμαντόπουλο, τον γιατρό, παλιό εθνικοσοσιαλιστή* που προπολεμικά ηγείτο της "Οργάνωσης Εθνικοφρόνων Σοσιαλιστών Τρίαινα".

βασικά ήταν η φοιτητική παράταξη της ΕΡΕ στα πανεπιστήμια. Έπαιζε φυσικά και το παρακράτος το ρόλο του σίγουρα (κάποιες φορές τις αντισυγκεντρώσεις των ΕΚΟΦιτών στις συγκεντρώσεις των Λαμπράκηδων τις οργάνωνε η αστυνομία απευθείας). Δεν είχε η ΕΚΟΦ όμως μόνο τυπικούς δεξιούς νέους, είχε και άτομα που αυτοπροσδιορίζονταν φασίστες ή εθνικοσοσιαλιστές. Βέβαια όσο αυτοί ήταν στην ΕΚΟΦ, καπελώνονταν από την καραμανλική γραμμή και τις επιταγές του παρακράτους. Κι η ΟΝΝΕΔ των Κενταύρων και των Ρέιντζερς είχε τέτοια άτομα, αλλά καπελώνονταν.

*οι νεότεροι αν αναρωτιούνται πώς ο Διαμαντόπουλος, που δήλωνε εθνικοσοσιαλιστής στο Μεσοπόλεμο, ήταν το 1964 βουλευτής και υπουργός στην Ένωση Κέντρου, ας θυμηθούν ότι τον ίδιο καιρό, ο Δημοσθένης Στεφανίδης, ο κυριότερος εν Ελλάδι εθνικοσοσιαλιστής οικονομολόγος, είχε αποδεχτεί την πρόταση του Ηλία Ηλιού να συντάξει το πρόγραμμα της ΕΔΑ για την οικονομία. Και ότι ο Άγγελος Τσουκαλάς (μετέπειτα υπουργός της χούντας) ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων το 1964 στηριζόμενος από τις ΕΔΑ και ΕΚ (για να μη βγει ο Πλυτάς της ΕΡΕ). Εκείνα τα χρόνια δεν ήταν απίθανο να βρεις πολιτικούς και διανοητές του εθνικοσοσιαλισμού κοντά στον κεντρώο ή ακόμα και τον κεντροαριστερό χώρο (μην πάμε πιο πίσω στο θαυμασμό Παπαναστασίου για Μουσολίνι ή τη χρηματοδότηση των τριών έψιλον από Βενιζέλο).

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

όχι έχει τον ninjacakeassasin να τον κάνει troll διαφήμιση στο trovo, δεν χρειάζεται και εδώ

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Τα πρώτα αποτελέσματα των exit polls στο σύνολο της επικράτειας δίνουν:

9 ΝΑΙ

6 ΟΧΙ

4 ΑΣΧΕΤΑ

Η ψηφοφορία συνεχίζεται.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ντέρμπι η ψηφοφορία, στους 3 η διαφορά! Βρε τον «Πατριάρχη»... [Εγώ ψήφισα]

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Α. Π. είπε...

Κάποιοι (ένας είναι μήπως;) εδώ μέσα λένε ότι οι Ρώσοι κάνουν τον πόλεμο για να πνίξουν το αίσθημα της ουκρανικής εθνικής ανεξαρτησίας, και ότι γι' αυτό το λόγο δήθεν "κυνηγούν τη μνήμη των ρομαντικών εθνικιστών της Ουκρανίας".

Σήμερα η Βουλή της Ουκρανίας τουίταρε ένα ενδιαφέρον τουίτ, που δείχνει τι ακριβώς είναι αυτό που "κυνηγούν" οι Ρώσοι:

"Occupiers also compiled a list of forbidden to be mentioned names. Among these are outstanding figures in the history of Ukraine - Ivan Mazepa, Symon Petliura, Stepan Bandera, Roman Shukhevych, Viacheslav Chornovil."
https://pbs.twimg.com/media/FPH7XdvX0AMoLVW?format=jpg&name=900x900

Κάτω από το τουίτ, αυτοί που ενοχλήθηκαν δεν είναι καν Ρώσοι, αλλά Πολωνοί, και η Βουλή έσβησε το τουίτ, αλλά τα screenshots παραμένουν.

Μου 'κανε μεγάλη χάρη όμως η Βουλή, γιατί επαλήθευσε αυτά που γράφω εδώ και ένα μήνα.

Και αυτά είναι ότι ουκρανικός ρομαντικός σλαβικός εθνικισμός και ουκρανικός σωβινισμός είναι έννοιες ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ τόσο ιστορικά όσο και σήμερα.

Οι φιγούρες του ουκρσνικού ρομαντικού σλαβικού εθνικισμού είναι οι Μπογκντάν Χμελνίτσκι - Γκριγκόρι Σκοροβόντα - Ταράς Σεφτσένκο - Ιβάν Φράνκο - Μιχαήλ Γκρουσέφσκι, που κανείς τους δε διακατεχόταν από μανιακό αντιρωσισμό.

Κανέναν από αυτούς δεν αναφέρει η Βουλή της Ουκρανίας πως λογόκριναν οι Ρώσοι σήμερα.

Ο ουκρανικός σωβινισμός, αντίθετα, είναι ακριβώς το ρεύμα των Μαζέπα - Πετλιούρα - Μπαντέρα - Σουχέβιτς - Τσορνοβίλ. Ιστορικά αυτοί βρίσκονταν σε αντιπαράθεση με τους άλλους, γιατί δεν τους ένοιαζε πραγματικά ο εθνικός προσδιορισμός, αλλά ο εθνικός "μη-προσδιορισμός". Γι' αυτούς, Ουκρανός σήμαινε απλά "μη-Πολωνός" ή "μη-Ρώσος". Το ρεύμα αυτό, ακριβώς επειδή απομόνωνε ανοήτως την Ουκρανία από τους κοντινότερους σλαβικούς λαούς, έγινε γλοιωδώς δυτικόφιλο.

Να τους πιάσουμε έναν-έναν:
-Ο Μαζέπα ήταν ο μοναδικός Κοζάκος αταμάνος της Ουκρανίας που πήγε με τους Σουηδούς στον πόλεμο της Πολτάβας του 1709. Ενώ οι περισσότεροι Ουκρανοί θεωρούν εθνικό ήρωα τον αταμάνο Χμελνίτσκι, που πήγε με τους Ρώσους, οι Δυτικοί Ουκρανοί σωβινιστές ηρωοποιούν τον Μαζέπα.
-Ο Πετλιούρα ήταν ο αστός ηγέτης της Ουκρανίας το 1920, που συνέπραξε με τους Πολωνούς ενάντια στους Ρώσους (όχι τους Μπολσεβίκους μόνο, αλλά τους Ρώσους γενικά, γιατί πολέμησε και ενάντια στους Λευκοφρουρούς του Ντενίκιν) και τελικά τον άφησαν μπουκάλα οι Πολωνοί και του πήραν τη Γαλικία και τη Βολυνία.
-Μπαντέρα και Σουχέβιτς είναι οι Δυτικο-Ουκρανοί ηγέτες της OUN-B στον Β' π.π. με σφαγές 100.000 Πολωνών αμάχων.
-Τσορνοβίλ είναι ο πολιτικός πατέρας της Γιούλιας Τιμοσένκο, του κόμματος Batkivshchyna και γενικότερα της ουκρανικής αμερικανόφιλης αστικής δεξιάς.

Αυτές οι φιγούρες θεωρούνται ήρωες ΜΟΝΟ στη Δυτική Ουκρανία μεταξύ των μανιασμένων αντιρώσων καθολικών, πουθενά αλλού. Μας ενημερώνει λοιπόν η Βουλή της Ουκρανίας ότι τη μνήμη αυτών των "ηρώων" καταδιώκουν οι κακοί Ρώσοι.

Τον μικρονοϊκό Δυτικο-Ουκρανικό σωβινισμό καταδιώκει η Ρωσία, και καλώς πράττει. Δεν καταπνίγει το ουκρανικό εθνικό αίσθημα, αντίθετα το καθαρίζει από καρκίνους.

ΥΓ. Εντός του θέματος τώρα, θα πω ΝΑΙ γιατί στου Πανουργούση δεν έχει αντίλογο στα σχόλια και μαραζώνει, εδώ θα τρώει απανωτές ριπές Grad και Iskander και θα φρυάξει, κι αυτόν το φρυαγμό δε θέλω να τόνε χάσω.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά, μιας που αναφέρθηκε ο Αποστολίδης, υπάρχει έστω και ένας που να τον γνώρισε από οποιαδήποτε άλλη πηγή πέραν των γνωστών βιντεακίων του youtube; Υπάρχει στα σοβαρά κάποιος (είτε από αυτούς που τον λιβανίζουν, είτε από αυτούς που τον κράζουν) που τον έχει διαβάσει; Προσωπικά και εγώ αποκλειστικά από τα βίντεα τον ξέρω γι' αυτό ρωτάω. Είμαι σίγουρος ότι αν δεν υπήρχε αυτό το υλικό ανεβασμένο, κανένας δεν θα ασχολιόταν με την περίπτωσή του.

Πάντως, αν κρίνουμε από τους καλεσμένους στις εκπομπές του (υπουργούς, μεγαλοπαράγοντες, αναγνωρισμένους συγγραφείς και καλλιτέχνες κτλ) ο συγχωρεμένος πρέπει να ήταν πολύ δικτυωμένος στην καλή κοινωνία της εποχής, άσχετα αν γκρίνιαζε συνέχεια ότι "τον πολεμούσε το σύστημα" και τέτοιες τρίχες.

Πέμπτη, 31 Μαρτίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Οι μεγαλύτεροι της λέσχης τον πρόλαβαν σε μεγάλη ηλικία να κάνει εκπομπές στην τηλεόραση. Ίσως να τον έζησαν από κοντά και νέο κάποιοι προηγούμενων γενιών. Εμείς γνωστούς του έχουμε γνωρίσει.

Η εικόνα που έχουμε είναι ότι υπήρξε ένας συντηρητικός συγγραφέας με κάποιες καθαρά παραδοσιοκρατικες θέσεις, αλλά χωρίς ενδελεχή αποκρυσταλλωμενη ιδεολογική συνοχή. Με πολλά διαβάσματα και με ικανοποιητικές γνώσεις στην φανταστική λογοτεχνία, αλλά χωρίς να έχουν σμαλτωθεί σε ξεκάθαρο αντιδιαφωτιστικό σχήμα.
Γνωριμίες στον χώρο της Δεξιάς είχε σίγουρα. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ήταν μεγάλος ο κύκλος γνωριμιών του. Έχεις απόλυτο δίκιο να αναρωτιεσαι για την συνέπειά του. Και εμείς το ίδιο κάνουμε. Πάντως δεν είχε ανοιχτεί υπέρ της ΝΔ ποτέ, απ'όσο θυμόμαστε.

Όποιος μεγαλύτερος σε ηλικία τον θυμάται και τον γνώριζε, ας συμπληρώσει.

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

ΟΧΙ

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Δυσχερής και δύσκολη η κοινωνία στον (λεγόμενο) χώρο των εθνικών ιδεών, όποιας αφετηρίας και απόχρωσης.

Δυσχερείς και δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις στην ευρύτερη κοινωνία.

ΥΓ1: ας φτιάξει δικό του μπλογκ, και ας καρφιτσώσετε το λινκ

ΥΓ2: μήπως ο Πατριάρχης δεν είναι τπτ άλλο παρά ένα άλτερ-έγκο του Μαμούτου;

ΥΓ3: όποτε προσπαθώ να κοινωνήσω σε αυτό το χώρο, αποσυντονίζομαι και διασκορπίζομαι..

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
ΑνώνυμοςΗ Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Γιατί ανώνυμε. Τι σε προβληματίζει; Γράψε τι θες να αποσαφηνιστεί.

ΥΓ. Ο "Πατριάρχης" είναι Ίδεα!! Ένα αμάλγαμα των κωμικών περσόνων που εξευτέλισαν τον εθνικισμό σε ακροδεξιά πατσαβούρα, παρουσιαζόμενοι από το παρακράτος ως διανοητές, μεταπολεμικά στην Ελλάδα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουν περιγράψει οι παραπάνω σχολιαστές ποιος χρησιμοποιεί αυτό το ψευδώνυμο. Δεξιός πληροφοριοδότης λιβελογραφος που το παίζει εθνικιστής και ε/ς με απόγονο υπουργό της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια..

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
ΑνώνυμοςΟ/Η Ανώνυμος είπε...

ΝΑΙ ΔΑΓΚΩΤΑ! Στρασεροδραγουμηδες το νου σας!

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
Ο Flammentrupp είπε...

Ναι εις τον "Πατριάρχην".

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Παρακολουθώ εδώ και αρκετό καιρό το ιστολόγιο σας και σας συγχαίρω.

Ανήκω στους σοσιαλιστές πατριώτες του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και θέλω να σας προτείνω το εξής. Τι θα λέγατε ως προς το να δίνατε βήμα σε όσους από τους τελευταίους Μεγάλους Παλαιούς (ναι, μας αρέσει κι εμάς ο ΧΦΛ), τύπου Κώστας Λαλιώτης, υπάρχουν και θέλουν να μιλήσουν για τις πληγές της Δεξιάς;

Αν είναι να βάλετε "πατριάρχες" να λερώνουν τον χώρο σας (από μένα είναι ΟΧΙ), ας υπάρχει και ένας φωτεινός Ήλιος για να διώχνει τα σκοτάδια.

Μην ξεχνάτε ότι μοιάζουμε σε κάποια πράγματα. ΠΑνελλήνιο ΣΟσιαλιστικό Κίνημα. Πανελλήνιο = Εθνικό. Άρα => Εθνικό Σοσιαλιστικό Κίνημα => Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα. Ούτε καν (απο)κόμμα.

Επίσης, εξ όσων θυμάμαι, ο αγωνιστής "Πρωτοσύγκελος" ήταν βαθιά λαϊκός, δηλαδή ΠΑΣΟΚ, ακόμα κι αν δεν το ήξερε. Τι δουλειά έχει ο "πατριάρχης" μαζί του; Σιγά μην βάλουμε και τον Κούγια να απελευθερώσει τον σύντροφο.

Μετά Τιμής
Πράσινος Ηλιοκεντρικός Πατριώτης

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Ο σύντροφος Λαλιώτης ήταν αναρχομενσεβίκος. Δεν μπορούμε να του προσφέρουμε βήμα. Θα μας καταγγείλουν τα εστιατόρια. Αν πρότεινες τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη θα συμφωνούσαμε απόλυτα. Ο εν λόγω αν δεν ήταν βενιζελικός θα αποτελούσε σημείο αναφοράς για τους στρασερικούς της Ελλάδας. Ίσως ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς της μεταπολίτευσης στην πολιτική δράση των οποίων οι εθνικιστές μπορούμε να βάλουμε θετικό πρόσημο. Το γράφουμε σοβαρά και το δηλώνουμε δημόσια αυτό.

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Πάντως το παλιό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο είχε φοβερό ύμνο καθαρά ε/σ σε σχέση με τον αντίστοιχο φλουφλικο της Νουδουλας
https://youtu.be/ZQ3YtfIMPWM
Voivod

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Η διαδικασία συνεχίζεται ομαλά. Τα αποτελέσματα στο 50% της επικράτειας έχουν ως εξής:

12 ΝΑΙ

9 Οχι

8 Άσχετα

Αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η ενσωμάτωση της Β' Αθηνών.

Η ψηφοφορία συνεχίζεται...

Παρασκευή, 01 Απριλίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Φυσικά και ναι ρε μαμουτε! Μπας και σε βάλει επιτέλους στη θέση σου και σε ξεφτιλίσει στο ίδιο σου το σπίτι. Αλλά να μου πεις σίγουρα θα αλλάξεις σημεία των κειμένων του και δεν θα τα ανεβάζεις αυτούσια για να βγαίνεις από πάνω!

Σάββατο, 02 Απριλίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο Ανώνυμος είπε...

Απο ΑντιΝατοικος:
Παντως, οσον αφορα τον "βενιζελισμο του", οπως εχει πει κι ο ιδιος "ειμαστε με τον Βενιζελο της Νικης, κι οχι της ηττας", κι οποιος καταλαβε, καταλαβε. Σαφως ο ιδιος εχει βενιζελικες αναφορες, χωρις να αναγαγει τον Βενιζελο σε "τοτεμ".... Επισης ο ιδιος εχει αναφορες στον Δραγουμη και στον Καζαντζακη....
Προσωπικα, εψαχνα και ψαχνω ακομα να βρω, καποιους απο τους "πολιτικους ανδρες" της εποχης μας, για να δω ποιος δικαιωθηκε ιστορικα (στη μεταπολιτευση) αλλα και ποιος ειχε ΗΘΟΣ (δλδ δεν βολευτηκε σε καρεκλες για το χρημα), ποιος ειχε καθαρο ΛΟΓΟ και πολιτικη αναλυση, και ποιος θα μπορουσε να ειχε ηγετικες ικανοτητες... Εγω μεχρι στιγμης μονο τον Μιχαλη Χαραλαμπιδη βρηκα...
Αν παρακολουθησεται και την ομιλια του (συνεδριο ΠΑΣΟΚ 1996) που παρεθεσα στο προηγουμενο μου ποστ, ισως να διαπιστωσεται οτι ο αναλυτικος του λογος γινεται "προφητικος"...
Κι οπως ολοι γνωριζουμε "η Ιστορια ξεκιναει με τις ιδεες που δικαιωθηκαν"....

Σάββατο, 02 Απριλίου, 2022

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

ΨΟΦΟ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ. ΚΑΝΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΧΑΦΙΕ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ

Σάββατο, 02 Απριλίου, 2022

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Με καταμετρημένο το 85% του συνόλου της επικράτειας, τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα είναι:

14 NAI

10 OXI

9 ΑΣΧΕΤΑ

Οι τελευταίες ενσωματώσεις παραμένουν κρίσιμες γιατι περιλαμβάνουν ακαταχώρητες ακόμη περιοχές των βορείων προαστίων της Β' Αθηνών, όπου παραδοσιακά διαθέτει μεγάλη εκλογική επιρροή ο συναγωνιστής του "Πατριάρχη", Άδωνις.

Σάββατο, 02 Απριλίου, 2022

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

ναι

Κυριακή, 03 Απριλίου, 2022

 
ΑνώνυμοςΟ/Η Ανώνυμος είπε...

ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΔΩ

Κυριακή, 03 Απριλίου, 2022

 
ΑνώνυμοςΟ/Η Ανώνυμος είπε...

ναι

Κυριακή, 03 Απριλίου, 2022

 
ΑνώνυμοςΟ/Η Ανώνυμος είπε...

ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΔΩ

Κυριακή, 03 Απριλίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Με καταμετρημένο το 99% της επικράτειας έχουμε πλέον οριστικό αποτέλεσμα.

15 NAI

11 OXI

10 ΑΣΧΕΤΑ

Η αποδοχή του αιτήματος να αρθρογραφεί ο "Πατριάρχης" στα έντυπα της λέσχης πρέπει να γίνει αποδεκτή.

Ωστόσο, επειδή η νίκη του ΝΑΙ ήταν οριακή και οι αντίθετες αποψεις αρκετές, ο "Πατριάρχης" θα αρθρογραφήσει μόνο εφόσον δεχτεί να γράφει πολιτικά διηγήματα και όχι απλά πολιτικά σχόλια.

Το μπαλάκι της απόφασης για το μέλλον της παρουσίας του στα έντυπα της λέσχης επιστρέφει σε αυτόν.

Δευτέρα, 04 Απριλίου, 2022