κείμενο του Αχιλλέα και του Σταμάτη, γραμμένο από κοινού
Τον τελευταίο καιρό έχει προκληθεί μια κοινωνική ένταση γιατί με νέο ΦΕΚ της κυβέρνησης υποτιμήθηκαν τα πτυχία των σχολών υποκριτικής. Ο τραγουδιστής Αλκίνοος Ιωαννίδης θεώρησε καλό να τοποθετηθεί δημοσίως πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όπως ήταν αναμενόμενο ο βόρβορος των μισθωμένων troll επιτέθηκε με τον γνωστό λυσσαλέο τρόπο στον τραγουδιστή. Συνηθισμένη η διαδικτυακή αθλιότητα, θα υποθέσει κανείς. Όμως αυτή η επίθεση εναντίον του Ιωαννίδη έχει ένα ιδεολογικό ενδιαφέρον. Εάν και η αλήθεια είναι ότι η λέσχη δεν φημίζεται ότι ακούει «έντεχνο ελληνικό τραγούδι» δεν μπορούμε παρά να τοποθετηθούμε για το όλο ζήτημα ανιχνεύοντας τις ιδεολογικές του προεκτάσεις.
Ο Ιωαννίδης, όντας οργισμένος, αφού πήρε το μέρος των καλλιτεχνών, προχώρησε στηλιτεύοντας την πολιτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Την Ελλάδα που αγαπάμε, την Ελλάδα του Ομήρου, την Ελλάδα όπου θεωρούσε τις Μούσες θεές του Ολύμπου και που τώρα έχει καταντήσει να διαθέτει μια κυβέρνηση η οποία είναι στα πρόθυρα ανέγερσης ανδριάντα της Θάτσερ!! Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, τολμώντας να σταθεί απέναντι στην καθημερινή επίθεση που ασκεί στην νόηση του μέσου Έλληνα η εξουσία των εκσυγχρονιστών φιλελευθέρων και επιχειρώντας να αποκρούσει την αισθητική άλωση των τελευταίων στεγανών που επιχειρεί η πολιτική συμπεριφορά τοξικών υπάρξεων όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης, η Λίνα Μενδώνη και το υπόλοιπο συνασπισμένο σκυλολόι πρώην ψευτοπατριωτών, life style τριτοκοσμικών ευρωπαϊστών και τεχνοκρατών φιλελευθέρων, είπε ότι οι καλλιτέχνες είναι «άνθρωποι που σκύβουν πάνω στη λέξη, στη νότα, στην κίνηση στη λεπτή απόχρωση του αισθήματος…». Θα προσθέταμε ότι κάνουν και την καθημερινότητα υποφερτή.
Ολοκληρώνοντας το κείμενό του ο Ιωαννίδης στηλίτευσε την κυβέρνηση λέγοντας ότι «ερχόμαστε από τους αιώνες. Κι εσείς, προσωρινοί διαχειριστές της αθλιότητας, ακαλλιέργητοι δούλοι της ασχήμιας, νομίζετε πως ορίζετε τις ζωές μας…». Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η τοποθέτηση του Ιωαννίδη ήταν συγκινησιακά υπερβολική και ευνοϊκή για τους σύγχρονους καλλιτέχνες. Ωστόσο, ας μην γελιόμαστε. Η επίθεση που δέχτηκε ο Ιωαννίδης από τα φιλελεύθερα troll δεν προκλήθηκε για τέτοιους λόγους. Εκείνο που κέντρισε τα αντανακλαστικά της υλιστικής ηγεμονίας του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού ήταν ο ρομαντικός και ιδεαλιστικός τόνος των φράσεων του τραγουδοποιού.
Ο Ιωαννίδης έδωσε έμφαση στην συνέχεια. Και, μάλιστα, σε μια αέναη συνέχεια που χάνεται στα βάθη του χρόνου. «Ερχόμαστε από τους αιώνες…». Μια υπέροχη φράση που τρύπησε σαν λεπίδα ξυραφιού το σελοφάν των μεταμοντέρνων «μίνιμαλ» και διαλυτικών ασυνεχειών που μας έχουν επιβληθεί ως εξουσιαστικά καλούπια αισθητικής και υπαρξιακής αυτοσυνείδησης. Η τέχνη ως συνέχεια μιας βαθιά ανθρώπινης ανάγκης που πηγάζει από την αυγή της ιστορίας και ταξιδεύει μέσα από την εθνική μας παράδοση ανά τους αιώνες. Η μακραίωνη αλήθεια του πνευματικού στοιχείου της ανθρώπινης φύσης απέναντι στην υλικά φθαρτή πραγματικότητα. Αυτή η ενδιαφέρουσα αλυσίδα νοημάτων που εμπεριέχει το μήνυμα του Ιωαννίδη έκανε να χτυπήσει ο διανοητικός συναγερμός της εξουσιαστικής ιδεολογίας.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ο Ιωαννίδης αναφέρθηκε σε «προσωρινούς διαχειριστές» και σε «ακαλλιέργητους δούλους της ασχήμιας». Αποκάλυψε έτσι τον φόβο της «προσωρινότητας» που κρύβει βαθιά στον πυρήνα του το χυδαίο σύστημα εξουσίας του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, ιδίως όπως αυτό εκφράζεται από το απόκομμα της Νέας Δημοκρατίας και την οικογένεια Μητσοτάκη. Πρόκειται για τον φόβο που το σύστημα εξουσίας θέλει να αποκρύψει, προσπαθώντας, μέσω των ΜΜΕ και της εκπαίδευσης, να παρουσιάσει ως αυτονόητα άχρονες τις κίβδηλες αξίες της ζοφερής ιστορικής του παρουσίας. Ως φυσικές νομοτέλειες. Που στην πραγματικότητα όμως είναι ιστορικά πρόσφατες, σχετικές και αδύναμες. Η δύναμη των «αξιών» του συστήματος εξουσίας είναι απλά η έλλειψη πολιτικής καλλιέργειας των λαών και η αδυναμία σχηματισμού ελίτ αξιών ικανών να ανατρέψουν τις ζωώδεις ελίτ εξουσίας της αγοράς.
Μάλιστα ένας από τους επικριτές του Ιωαννίδη είπε ότι η φράση «ερχόμαστε από τους αιώνες» έχει ειπωθεί από τον Χίτλερ. Εμείς απαντούμε στον κύριο Δοξιάδη να μην την περιορίσει μόνο στον Χίτλερ. Τέτοιες φράσεις εκφράζουν συνολικά τον ρομαντικό ιδεαλισμό και τις υιοθετούμε όλοι οι παραδοσιοκράτες. Ασφαλώς μπορεί να τις υιοθέτησε και ο Χίτλερ. Αλλά όχι μόνο αυτός. Μην επιχειρείτε να περιορίσετε ολόκληρη την παράδοση του πολιτικού Ρομαντισμού σε ένα ιστορικό πρόσωπο, κύριοι φιλελεύθεροι. Σας βολεύει επικοινωνιακά, το γνωρίζουμε. Αλλά δεν θα σας κάνουμε την χάρη. Είμαστε κι εμείς πολλοί. Ιδίως αν προσμετρηθούν ανάμεσά μας εκείνοι που «έρχονται από τους αιώνες».
Μέσα στον άκρατο υλισμό του μεταμοντέρνου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού όλα είναι χρήμα. Δεν υπάρχει χρόνος για διαπροσωπικές σχέσεις, για ξεκούραση, για ποιοτική διασκέδαση και, βέβαια, δεν υπάρχει χρόνος για αυτό που φοβούνται περισσότερο από όλα οι φιλελεύθεροι. Δηλαδή για την τέχνη! Τίποτα δεν «κινεί» περισσότερο την ανθρώπινη ψυχή από μία κινηματογραφική ταινία, από ένα υπέροχο ποίημα, από ένα ωραίο τραγούδι. Συνεπώς η ερώτηση είναι η εξής. Γίνεται τελικά να παραχθεί οτιδήποτε όμορφο από ανθρώπους που πολεμούν την Τέχνη και αρνούνται ότι αυτή εκφράζεται ως αιώνια Ιδέα; Φαίνεται ότι Ιδέες πάντα θα τρομάζουν τον εξουσιαστικό Λεβιάθαν που με τα mediaκά πλοκάμια του ακονίζει, διψασμένος για αίμα, τις μεταμοντέρνες εκδοχές της γκιλοτίνας του αγοραίου ορθολογισμού. Αλλά εμείς, ως οι αιώνιοι αντίπαλοι των επιγόνων του Διαφωτισμού, θα παραμένουμε περιφερόμενοι φύλακες των αφανών συνόρων της αλήθειας, για να θυμίζουμε στους «ακαλλιέργητους… δούλους της ασχήμιας» ότι είμαστε στο πλευρό όσων καλλιτεχνών παραμένουν ιδεαλιστές και έχουν ακόμη το θάρρος να αντιστέκονται.
Ταυτόχρονα με όλα αυτά έρχονται στην επιφάνεια ειδήσεις που ίσως να συνδέονται με την διαδικτυακή επίθεση στον Ιωαννίδη. Μπορεί η ελλαδική κυβέρνηση να διώκει τις τέχνες. Ωστόσο, ως γνήσια παλλακίδα της ιδεολογικής ηγεμονίας του αγοραίου νεοφιλελευθερισμού, αγκαλιάζει το ισραηλινό παρακράτος. Την ίδια στιγμή που το φιλελεύθερο κράτος παραγκωνίζει καλλιτεχνικές ειδικότητες, το φιλελεύθερο παρακράτος παραδίδει την χώρα σε Ισραηλινούς πράκτορες. Η αρχή έγινε με τα καθάρματα που εκπαίδευσαν τους ρουφιανίσκους της ΕΥΠ στην χρήση παράνομης παρακολούθησης του λογισμικού Predator. Ο πυρήνας της κυβέρνησης Μητσοτάκη παρακολουθούσε παράνομα όλο το πολιτικό στερέωμα μέσω κινητών τηλεφώνων, χρησιμοποιώντας ένα λογισμικό που κατασκεύασε πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ. Όπως ήταν αναμενόμενο τα εγχώρια τσιράκια των Ισραηλινών, Ιωάννης Λαβράνος, Φέλιξ Μπίτζιος και σια, έμειναν στο απυρόβλητο. Μόλις χθες αποκαλύφθηκε και δεύτερος πυρήνας Ισραηλινών πρακτόρων που δρουν και στην Ελλάδα για να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις. Ομάδα Ισραηλινών πρακτόρων, υπό τον πρώην πράκτορα Ταλ Χανάν επιτίθεται σε πολιτικούς, ξεκλειδώνει ηλεκτρονικούς λογαριασμούς, δημιουργεί ψεύτικα προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διεξάγει μεγάλης κλίμακας εκστρατείες παρακολούθησης και διασπείρει ψεύδη με απώτερο στόχο να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα για λογαριασμό των πελατών της. Η νέα αυτή αθλιότητα αποκαλύφθηκε από διεθνή σύμπραξη Βρετανών, Γερμανών, Ισραηλινών και άλλων δημοσιογράφων.
Μάλλον κάτι στην συμπεριφορά του Χανάν θα δυσαρέστησε συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας με αποτέλεσμα να τον αποκαλύψουν. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι ο Χάναν με την ομάδα του έχουν εγκατεστημένο πυρήνα στην Αθήνα από το 2019. Καθόλου τυχαίο. Ήταν η χρονιά των εκλογών. Μην σας εκπλήσσει, λοιπόν, αν βλέπετε να ξεπηδούν ορδές διαδικτυακών trolls που στηρίζουν την πολιτική αλητεία του Μητσοτάκη. Σήμερα στηρίζουν αυτό το πολιτικό άθυρμα αύριο μπορεί κάποιο άλλο. Τα πρόσωπα δεν έχουν τόση σημασία. Οι πράκτορες που κάνουν την βρώμικη επικοινωνιακή δουλειά πληρώνονται από οποιονδήποτε αρκεί αυτός να μην είναι αντίθετος με τα κριτήρια της ιδεολογικής ηγεμονίας του φιλελευθερισμού.
Κατά τα άλλα οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που οργανώνουν τις διαδικτυακές ορδές των trolls, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, έχουν άριστες σχέσεις με πολιτικούς όπως ο Πλεύρης, ο Βορίδης κλπ. Με πολιτικούς, δηλαδή, που η επίσημη αφήγηση παρουσιάζει ως «πατριώτες», ακόμη και ως «αντισημίτες», προκειμένου να εγκλωβίζει εθνικιστικές ψήφους στην Δεξιά. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί τόσα διαδικτυακά «γκαρσόνια» και «εστιατόρια» στον εθνικιστικό χώρο. Οι πράκτορες του Ισραήλ και οι εγχώριοι κοκοβιοί τους, δείχνουν να έχουν μια τάση προς τον δημαγωγικό ζητωπατριωτισμό και ταυτόχρονα να διατηρούν ένα άσβηστο μίσος για τον εθνικισμό και τον σοσιαλισμό. Τι θα τους εμποδίσει να κατασκευάσουν «ψευδοεθνικιστές» πολιτικούς για να υφαρπάξουν εθνικιστικές ψήφους σε πολιτικούς οργανισμούς που εκφράζουν την πλέον αντεθνική εκδοχή της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης; Τι θα τους εμποδίσει να ξεθάψουν από τα πολιτικά αζήτητα Σαμαράδες, Γεωργιάδηδες και λοιπούς αρλεκίνους, μετατρέποντάς τους, σε μια νύχτα, από πάνδημους περίγελους σε πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής του τόπου;
Σχόλια:
Μάγκες αυτό που συμβαίνει με την ΕΥΠ δεν πρέπει να έχει συμβεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Ότι απόβρασμα, ανώμαλο, προδότη, λούμπεν χαφιέ της δεξιάς που βολτάρει στην Ομόνοια τον έχουν μαζέψει.
Τα blogs γράφουν ότι ο γιατρός που ήταν ανάμεσα στους πελάτες της 12χρονης την οποία εξέδιδε ο Μίχος ήταν γκόμενος ΚΥΠΑτζούς και μπαινόβγαινε στο κτίριο των εθνικών χαφιέδων.
Όλο το δίκτυο είναι βαθιά χωμένο στη life style ζητωπατριωτική Νέα Δημοκρατία.
Λένε ότι παίζει να βγουν και άλλα στη φόρα. Υπάρχει σίγουρα και ένας βουλευτής στο κόλπο.
Να είναι καλά ο παναθηναϊκάκιας και ο Τάκης. Αν προκύψει κανένα μεγάλο ψάρι θα το προστατεύσουν ρίχνοντάς το στο ιχθυοτροφείο.
Η βρωμιά που έχει συσσωρευτεί στον κρατικό ιστό μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Αντώνη Σαμαρά πρέπει να είναι η μεγαλύτερη από καταβολές κράτους.
Ξέρουν οι Βραιοί με ποιους συνεργάζοπνται.
https://edolio5.blogspot.com/2023/02/4.html
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Συμφωνούμε πλήρως με όλα τα συμπεράσματα που παραθέτεις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Η ΕΥΠ έχει το επίπεδο που αξίζει στο προτεκτοράτο μας. Μιλάμε για μπουρδέλο από τα λίγα
Ο μπεε-λόμπουλος είπε...Σιγουράκι! Θα συγκυβερνήσει 4 χρόνια και μετά σύνταξη με Καμμένο Καρατζαφέρη. Εξάλλου ο επόμενος 'νεοναζί' της βουλής θα είναι ο Κασιδιάρης. Ο Βελόπουλος θα είναι ο υπεύθυνος δεξιός.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Για να δούμε. Έχει δρόμο ακόμα. Σε τελική ανάλυση τι ενδιαφέρουν κάποιον με τις δικές μας ιδεολογικές κατευθύνσεις όλα αυτά και όλοι αυτοί. Τραπουλόχαρτα που ανακατεύει η "μάνα" της εξουσίας είναι.
Από την άλλη ο κόσμος που συσπειρώνουν θα μπορούσε να είναι κοντά μας. Αλλά ακόμα δεν υπάρχει μια μαζική δομή να τον προσελκύσει.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εδω πηγε στην ν δ αμεσως μετα το μνημονιο και δεν θα παει στον Κουλη του 35 % ; Και ο Κασιδ εκεί θα ηταν αν δεν ειχε το tattoo στο μπρατσο
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Απο ΑντιΝατοικος:
Και πως να "υπαρχει μια μαζικη δομη να την προσελκυσει", αφου αν δει κανεις τους επιδοξους "σωτηρες" των "πατριωτικων" κομματιδιων", ειναι ολοι τους απο γελοιοι ψωνισμενοι γραφικοι, μεχρι προβοκατορες σε διατεταγμενη υπηρεσια. Μαζευονται 5-10 ατομα, κανουν ενα αποΚομμα σφραγιδα, βαζουν κι εναν ψωνισμενο μπροστα, κι αρχινανε τις ιντερνετικες εκπομπες λεγοντας οτι αρλουμπα τους ερθει εκεινη τη στιγμη στο μυαλο.... μιλωντας συνεχεια για το ποσο καλη ηταν η χουντα... μπας και παρουν κανα ψηφαλακι κανενος χουντογερου....
Αλλοι παλι μιλανε για "ιδεολογικα", κι οτι δηθεν πρεπει ενα κινημα να εχει "ιδεολογια", κι εκδιδουν κατι βιβλια οτι να ναι (δεν θελω να αναφερω συγκεκριμενα).... 'Η μιλανε συνεχεια για "εθνικοσοσιαλισμους" κλπ.... Ετσι δεν παμε πουθενα μαγκες....
Χιλιαδες κοσμος δεν θα εκπροσωπηθουν οι ιδεες του στο κοινοβουλιο διοτι ακριβως λειπει το ιστορικο "πολιτικο υποκειμενο"....
Χιλιαδες Ελληνες θα ηθελαν να υπηρχε ενα επαναστατικο πολιτικο κινημα με ενα "επεξεργαμενο μορφωτικα πατριωτισμο", οπου θα ειχε προοπτικη εξουσιας κι οχι προοπτικη "καρεκλας"....
Υ.Γ: Παρακολουθωντας αυτες τις μερες καποιες ιντερνετικες εκπομπες απο "πατριωτικους κυκλους", γελασα παρα πολυ με εναν ψωινισμενο φουκαρα, που αυτο παρουσιαζονταν ως "αριστοκρατης" και η πολιτικη κινηση του το αναλογο.... ειλικρινα τον λυπηθηκα διοτι αυτα τα αποτελεσματα φερνει η πολιτικη μορφωτικη ανεπαρκεια.... αλλωστε, νομιζω οτι θα συμφωνει κι η ΦΛΕΦΑΛΟ σε αυτο, ενα πολιτικο κινημα πρωτιστως θα πρεπει να ειναι και μορφωτικο κινημα....
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Συμφωνούμε. Είναι δυνατόν να διαφωνήσουμε; Ο "χώρος" είναι ένα πολιτικό τσίρκο. Όχι ότι στις πολιτικές οργανώσεις των συστημικών καθαυτό φιλελευθέρων υπάρχει κάποια ποιότητα. Η Δεξιά στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν πολιτικά αμόρφωτη. Ακριβώς επειδή δεν έχει αυτονομηθεί ο χώρος μας, μαζεύονται σε αυτόν οι απόβλητοι των πολιτικά αμόρφωτων της Δεξιάς. Αν προσθέσουμε και τους πράκτορες, βγαίνει το υπαρκτό αποτέλεσμα.
Μια παρατήρηση μόνο. Τον σοσιαλισμό πρέπει να τον διατηρούμε ως δεύτερο διαμάντι στο ιδεολογικό μας κόσμημα μετά τον εθνικισμό. Δεν πρέπει να τον αποχωριστούμε για πολλούς λόγους. Αρκεί βέβαια να είναι αληθινός, ρομαντικός, προσαρμοσμένος στο παρόν και όχι όπως τον κακοποιούν διάφοροι που αναφέρεις στο σχόλιό σου.
Το θέμα όμως είναι να πάμε ένα βήμα πιο πέρα από την κριτική. Η κατάσταση είναι τόσο άθλια όσο την περιγράφεις και συμφωνούμε. Αλλά δεν πρέπει οι υπόλοιποι να είμαστε κάπως πιο οργανωμένοι; Σε μια συνεννόηση; Με αλληλεγγύη μεταξύ μας;
Εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε στους χώρους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και θα συνεχίσουμε όσο αντέξουμε. Που είναι οι φοιτητές που υποθέτουμε ότι υπάρχουν στο χώρο και βλέπουν τι συμβαίνει να μας στηρίξουν ή αν δεν θέλουν να μας στηρίξουν να κάνουν κάτι παράλληλο;
Όσοι δεν είναι μέρος αυτού του πολιτικού τσίρκου που δίνει καθημερινά παραστάσεις στον χώρο, δεν πρέπει να σχηματίσουν ένα δίκτυο συνεννόησης τουλάχιστον (όχι ένωσης κλπ, απλά συνεννόησης);
Αν δεν σώσουμε εμείς την χώρα και τον χώρο δεν θα το κάνει κανείς. Και η αρχή πρέπει να γίνει απο τα περιβάλλοντα δραστηριοποίησης του καθενός μας. Να υπάρχουν συλλογικοί σχηματισμοί δικοί μας σε πανεπιστήμια, σχολεία, εργασιακούς χώρους και σε καλλιτεχνικά δίκτυα.
Εμπρός να τους φτιάξουμε παίδες.
Ρε παιδιά από τα μούτρα αν τους παρατηρήσετε φαίνεται γιατί είδους υποκείμενα πρόκειται. Δείτε τις φάτσες του Λαβράνου, του Μπίτζιου, του Βορίδη, του Δημητριάδη και των υπολοίπων. Η βρωμιά της ψυχής τους στάζει κυριολεκτικά από τα μούτρα τους. Πόσο μαλάκας είναι ο εθνικιστής που θα στηρίξει αυτές τις σκατόφατσες;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Αν και η "φάτσα" δεν συνιστά ισχυρό πολιτικό κριτήριο, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις έχεις μεγάλο δίκιο. Οι τύποι της εβραϊκής ακροδεξιάς είναι σαν να βγήκαν από κινηματογραφική ταινία. Τα ιδανικά πρόσωπα για να ενσαρκώσουν τον τον ρόλο του καθάρματος.
Δὲν γνώριζα γιὰ αὐτὴ τὴ δήλωση. Νὰ καὶ κάτι καλό! ῞Οσο γιὰ τοὺς νεοδημοκράτες, ἀνατριχιάζουν ἀκόμα καὶ στὴ σκέψη πώς τὸ πανηγυράκι τους ἔχει καὶ τέλος. ῎Αν ἐμφανιστεῖ μέσα στὰ ἐπόμενα χρόνια ἕνα δυναμικὸ ῥεύμα πού θὰ συνθέτει τὸν ἐθνικισμὸ μὲ τὸν σοσιαλισμό, τότε θὰ ἀφρίσουν!
῎Ασχετα μὲ τὸ θέμα, θέλω τὴν ἄποψή σας γιὰ τὰ ἀποτελέσματα πρόσφατης ἔρευνας: Οἱ νέοι ἠλικίας 17 ἕως 34 ετών ἐμπιστεύονται κυρίως τὴν Οἰκογένεια (83%) καὶ τὶς ῎Ενοπλες Δυνάμεις (52%) καὶ ελάχιστα τὴν Κυβέρνηση (16%), τὶς ΜΚΟ (15%), τὸ Κοινοβούλιο (13%) καὶ τὰ Κόμματα (7%). Στοὺς νέους, τὸ κόμμα «῞Ελληνες» (Κασιδιάρης) καταγράφεται στὸ 6% κι ἡ «῾Ελληνική Λύση» (Βελόπουλος) στὸ 3%. Νὰ σημειωθεῖ πώς τὸ ΚΚΕ ἔχει ποσοστὸ 5%, τὸ ΜΕΡΑ25 6%, τὸ ΠΑΣΟΚ 9%, ἡ ΝΔ 19%, ὁ ΣΥΡΙΖΑ 25% κι οἱ ἀναποφάσιστοι 17%.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Καλημέρα φίλε. Κοίταξε, επειδή είμαστε κοινωνικοί επιστήμονες οι περισσότεροι, συμβουλεύουμε να διαβάζονται πάντοτε με μια ήπια επιφύλαξη τα συμπεράσματα τέτοιων ερευνών.
Από εκεί και πέρα η συγκεκριμένη έρευνα δείχνει κάτι που θα ήταν αναμενόμενο αν δεν ζούσαμε σε αυτή την παράδοξη εποχή.Το να υπάρχουν δηλαδή στρώματα νεολαίας φιλικά προς τον εθνικισμό και συντηρητικά ρεύματα αλλά και προς αριστερά πολιτικά κινήματα, εφόσον ο εθνικισμός και η Αριστερά είναι (ή φαίνεται ότι είναι) ενάντια στην καθεστηκυία τάξη του αστικού φιλελευθερισμού της παγκοσμιοποίησης.
Ωστόσο στις προηγούμενες εκλογές τα αποτελέσματα έδειξαν διαφοροποιημένα. Υπήρχε αυτή η βοήθεια της νεολαίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως να αλλάξει κάτι στην γενικότερη τάση. Επίσης η Χρυσή Αυγή και ο Βελόπουλος δεν ενισχύθηκαν ιδιαιτέρως από το χαμηλωμένο όριο ηλικίας στο δικαίωμα ψήφου.
Όσον αφορά την λέσχη μας, σε στατιστικά στοιχεία που μας στέλνουν οι πάροχοι των διαδικτυακών τόπων που φιλοξενούν τις ηλεκτρονικές μας σελίδες, φαίνεται ότι προσελκύουμε πολλούς αναγνώστες στις ηλικίες 35-50, ακολουθεί με καλά ποσοστά το ηλικιακό φάσμα 25-35 και έπειτα οι ηλικίες 50-65. Στο φάσμα των εφήβων μέχρι και την ηλικία των 25 (που είναι το φοιτητικό προπτυχιακό κοινό) έχουμε τους λιγότερους αναγνώστες.
Δυστυχώς τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται και στην καθημερινή μας επαφή με τα κοινωνικά περιβάλλοντα. Η παρουσία παιδιών με δικά μας ιδεολογικά γνωρίσματα είναι ελάχιστη απέναντι σε φιλελεύθερους και αριστερούς σε μουσικά κινήματα νεολαίας, σε κοινότητες λογοτεχνικές, εικαστικές κλπ που μαζεύουν νέους ανθρώπους. Είχαμε κάποτε μια δυναμική στο rock και το heavy metal και πλέον είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Αν η συγκεκριμένη έρευνα που αναφέρεις έχει καταγράψει "εθνικιστική" και "αριστερή" δυναμική σε ομάδες νεολαίας που ακολουθούν mainstream πολιτιστικούς δρόμους, υπάρχει πρόβλημα και για εμάς και για τους Αριστερούς. Γιατί το υπόβαθρο της κουλτούρας θα τους τραβήξει αργά ή γρήγορα προς τον εξουσιαστικό φιλελευθερισμό, γιατί δεν μπορούμε να τους φέρουμε σε επαφή με τις οργανωτικές δομές που θα τους ενδυναμώσουν ιδεολογικά (μια ψήφος δεν σημαίνει και πολλά/η ΧΑ ήταν τρίτο κόμμα αλλά σε επίπεδο κοινωνικής επιρροής ο εθνικισμός ήταν ανύπαρκτος από το 2016 μέχρι το 2019), γιατί είναι αμφισβητούμενο αν θα υπάρξει διάρκεια σε αυτή την ιδεολογική τους δήλωση.
Ας ελπίσουμε να κάνουμε λάθος και να είναι τα πράγματα όπως τα περιγράφει η έρευνα.....
Ο Κρητικός είπε...Ζουν και σας τρομοκρατουν
https://katanixi.gr/wp-content/uploads/2019/05/temp1-750x440.jpg
https://netakias.files.wordpress.com/2013/11/rotary.jpg
Ο/Η Ανώνυμος είπε..." ῞Οσο γιὰ τοὺς νεοδημοκράτες, ἀνατριχιάζουν ἀκόμα καὶ στὴ σκέψη πώς τὸ πανηγυράκι τους ἔχει καὶ τέλος. "
Αυτό!
Εγώ αν και σιχαίνομαι τους ζαίους μέχρι εκεί που δεν πάει, για έναν και μόνο λόγο θέλω να ξανακυβερνήσουν άλλη μια φορά: Για το γέλιο που θα μου (μας) δίνει καθημερινά το θέαμα των butthurt νεοδημοκρατών που θα ουρλιάζουν γιατί έχασαν προσωρινά την κουτάλα. Να ωρύεται ο μπουμπούκος για μαδουρομπολσεβίκους, να ντύνονται κλόουν "δημοσιογράφοι" του ΣΚΑΪ για μυστικές αποστολές στη Ν.Υ. παρακολουθώντας ζαίους υπουργούς, να μιλάει ο Πορδοκλάστε για την τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης αν τύχει και πέσει μισό εκατοστό χιόνι στην εθνική ...γενικά φέρτε μου πίσω το αντιπολιτευόμενο τσίρκο που λεγόταν ΝΔ+ΜΜΕ 2015-19... και ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ άλλο δε ζητώ.
Άλλωστε τόσο η ελληνική δεξιά όσο και η ελληνική ιδιωτική δημοσιογραφία δεν ήταν και δεν είναι ποτέ κάτι παραπάνω από ένα τεράστιο κινούμενο meme.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ε ναι ως γνωστόν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μπολσεβίκοι, ακροδεξιοί είναι μάλλον τα παιδιά.
Ρε φίλε τι "μπολσεβίκοι", που και πότε ζεις; Φιλελεύθεροι αριστεροί είναι οι άνθρωποι. Χάνουμε εντελώς τον στόχο και την επαφή με την πραγματικότητα όταν φανταζόμαστε κομμουνιστές παντού σε μια εποχή που ο κομμουνισμός είναι κλινικά νεκρός και κυριαρχεί απόλυτα ο φιλελευθερισμός.
Με κινδυνο να ακουστώ απόλυτος υποστηριζω οτι ( ευτυχως) οσοι υποστηριζουν την νεοφιλελευθερη παγκοσμιποιηση εχουν σαπισει τοσο που ουτε ιδεολογικο, ουτε μεταφυσικο περιεχομενο εχουν.Το πραγμα εχει σαπισει τοσο που μονο λαμογια ή κλινικά ηλιθιοι μπορουν να το στηριζουν.Για του λογου το αληθες προσφατα διαβαζα οτι η μασωνικη στοα της Αθηνας ειναι στα δικαστηρια
γιατι φαγωθηκαν λεφτα απο μεσα, πραγμα προφανως αδιανοητο για κατι δεκαετιες πριν.Η μονη ιδεολογια των νεοφιλελε παγκοσμιοποιητων ειναι ο ριζοπσπαστικος φιλοτομαρισμος
Γιατι πριν το 2016 και μετα το 2019 που ακριβως υπαρχει εθνικισμος στην κοινωνια ;
Στην μετά το 2019 εποχή δεν υπάρχει και κόμμα με υψηλά ποσοστά. Συνεπώς είναι περίπου εύλογο να μην υπάρχει ούτε κοινωνική δυναμική.
Πριν το 2019 ήταν εθνικιστικό το τρίτο κόμμα της Βουλής. Αυτό τονίζουμε. Ότι μπορεί να υπάρχει κοινοβουλευτική παρουσία ως αποτέλεσμα διαμαρτυρίας ή άλλων λόγων αλλά να μην υπάρχει σοβαρό κινηματικό υπόβαθρο.
Σε κοινωνικούς χώρους μια σχετική εθνικιστική δυναμική υπήρχε παλαιότερα. Αν το περιορίσουμε στην μετά το 2010 περίοδο (να μην πάμε στην δεκαετία του '80 και στο rock) υπήρχε, ιδίως στα 2011-2013, εμφανής δυναμική σε χώρους νεολαίας, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Για παράδειγμα στο γήπεδο, στο heavy metal και στο ευρύτερο rock (αν ήταν ελαφρώς σοβαρός και όχι τόσο γελοίος ο Μιχαλολιάκος, θα είχαν ανοιχτεί υπέρ του εθνικισμού δεν φαντάζεσαι πόσοι μουσικοί, παραγωγοί και λοιποί εμπλεκόμενοι εκείνη την περίοδο).
Στο πεδίο της φανταστικής λογοτεχνίας, των δημιουργών comics κλπ επίσης. Εκεί είχαμε εικόνα από πρώτο χέρι γιατί ήμασταν οι πρώτοι που βλέπαμε τι γινόταν, χωρίς όμως να έχουμε την οικονομική δυνατότητα ούτε την πολιτική (για λόγους που χωρούν συζήτηση) να ανταγωνιστούμε το τρίτο κόμμα και να προσελκύσουμε εμείς ως μέλη όλα αυτά τα άτομα. Σε εμάς έδιναν συνεντεύξεις, έρχονταν στην εκπομπή κλπ. Δεν είχαμε εμείς όμως χρήματα για να στηρίξουμε την σκηνή και να τους βγάλουμε μπροστά (να φτιαχτούν τα κατάλληλα comics, να γίνουν οι κατάλληλες εκδηλώσεις κλπ). Εμάς μας έδιναν χρήματα για να βοηθήσουν το περιοδικό και την λέσχη. Υπήρχαν προοπτικές ενεργοποίησης αρκετών δημιουργών. Έμειναν ανενεργοί δυστυχώς. Η χυδαία οικογένεια
και οι άνθρωποί της θεωρούσαν ότι έπρεπε να πάνε σε μια τοπική και να περιμένουν στην σειρά να γραφτούν μέλη, για να τους κατευθύνει ο κάθε Πατέλης. Δεν τους προσεγγίζεις έτσι αυτούς τους ανθρώπους από τους οποίους περιμένεις να σηκώσουν ιδεολογικό ανάστημα επώνυμα σε συγκεκριμένα κοινωνικά περιβάλλοντα. Ούτε κάνεις τον οπαδό και τον μουσικό ΚΝιτη.
Άστο μην το ψάχνεις. Όλα όσα καταλογίζουμε κατά καιρούς στην "ηγεσία" του χώρου συνολικά από την δεκαετία του '60 και έπειτα είναι πολύ μετριοπαθή σε σχέση με όσα έπρεπε να τους έχουμε κάνει για τα κακά που προξένησαν.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...ΥΓ. Διευκρινίζουμε ότι μας έδιναν χρήματα ως συνδρομές για να κυκλοφορήσει το περιοδικό και να βγάζουμε αφίσες οι ομοϊδεάτες δημιουργοί, οι συγγραφείς κλπ.
Όταν δεν είχαμε χρήματα ώστε να κρατήσουμε μόνιμο γραφείο, ήταν πολύ περιορισμένες και οι δυνατότητες οργανωτικής δραστηριοποίησης εκ μέρους μας. Εύλογο ήταν όταν σύγκριναν την λέσχη μας με το τρίτο κόμμα, το οποίο μάλιστα μόλις είχε μπει στο πολιτικό προσκήνιο με μεγάλες αξιώσεις, να μαγνητιστούν από το δεύτερο άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να είναι ομοϊδεάτες αλλά δεν είναι "ψημένοι" στις ζυμώσεις του χώρου, ούτε θα γίνουν πολιτικοί στρατιώτες λόγω ηλικίας, ιδιότητας κλπ. Είναι άλλος ο ρόλος τους. Μόνο που το τρίτο κόμμα δεν τον κατάλαβε ποτέ και δεν τους προσέγγισε όπως έπρεπε. Η διάθεση πάντως σε κοινωνικό επίπεδο υπήρχε εκ μέρους τους.
για τα κολλητηλίκια του εβραϊκού παρακράτους με την ελληνική ακροδεξιά της σχολής Πλεύρη-ΕΠΕΝ- Βαγγελιώ Αβέρωφ- Αντωνίου Σαμαρά να σχολιαστεί κάτι
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Το γράψαμε στο άρθρο. Το έχουμε θίξει και άλλες φορές. Τι ακριβώς σε ενδιαφέρει να σχολιάσουμε; Κάνε μια αρχή σε κάτι που σε απασχολεί από το σύμπλεγμα που παραθέτεις στο σχόλιο για να απαντήσουμε.
Ο Αχιλλέας είπε...Καλημέρα παιδιά. Μνημόνιο, 600 ευρώ βασικός, κατηργημένο οκτάωρο, ο δημόσιος τομέας σμπαράλια αλλά το lifestyle εξακολουθεί να είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλαδάρας μας! Μάλλον για αυτό μισούν την καλή τέχνη. Επειδή μπορεί να ποιεί ήθος.
https://youtu.be/J5Kqv5PyKaA
Ο/Η Ανώνυμος είπε...''σε άλλα νέα της ημέρας τώρα. σοκ στο πανελλήνιο έχει προκαλέσει η ανοικτή επιστολή της συνέλευσης ''τα προβληματικά τα άτομα'' που απεστάλη πριν από λίγες ώρες στην γνωστή ηλεκτρονική πλατφόρμα του soros. οι φίλοι του τάδε υπερασπίζονται την μνήμη του αδικοχαμένου συντρόφου τους υποστηρίζοντας ότι όσα ισχυρίζεται σε γράμμα της η θυληκότητα δείνα ειναι όλα ψέματα. ο εκλιπών ούτε κακοποιητής υπήρξε ποτέ, ούτε πατριάρχης. ''τον έφαγες τον άνθρωπο κακούργα! να πίνεις βαρβιτουρικά μέχρι να σαπίσεις! αντε να χαθείς καριολάκι!'', ξεσπάνε σεξιστικά και χωρίς καμία ντροπή στην επιστολή τους. ''ξέραμε οτι η τύπισα ήτανε ψυχάκι και τοξικιά αλλά αυτός την αγαπούσε. μπλαβιασμένο τον εβρήκαμε..''
επιμύθιο 1: ένα απέραντο μεσημεριανάδικο παλαιάς κοπής έχει καταντήσει ολόκληρη η αριστερά. η ξεφτίλα στην νιοστή, δεν έχει παρακάτω. μια ματιά στο παραμάγαζο του σορος θα πείσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο. το ''ήθος'' και το πνευματικό επίπεδο εκείνων που χρόνια ολόκληρα πασχίζουν να μας πείσουν ότι θα ''σώσουν'' την κοινωνία είναι απερίγραπτο. ο υπαρκτός μεταμοντερνισμός διαλύει προσωπικότητες και ζωές
επιμύθιο 2: ο φεμινισμός σκοτώνει (κυριολεκτικά..)
επιμυθιο 3: επιτακτική ανάγκη για ένα πραγματικό εθνικολαικό/εθνοκοινωνικό κίνημα χωρίς ακροδεξιούς φετιχισμούς και παρελθοντολαγνείες. ούτε μεσοπόλεμος, ούτε χουντάρες, ούτε μετεμφυλιακή εθνικοφροσύνη. ούτε νορδικές μυθολογίες ούτε ''αρχαιοελληνικοί χαιρετισμοί'' στον ήλιο. χρειαζόμαστε κάτι πραγματικά επαναστατικό, κάτι πραγματικά ριζοσπαστικό και από τα κάτω. ζούμε στον 21ο αιώνα και στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. πρέπει να αναμετρηθούμε με την εποχή μας, πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή. μαχητικός πατριωτισμος/συντηρητικές αξίες/ταυτότητα και παράδοση/σοσιαλισμός και κοινωνική δικαιοσύνη. πρέπει να καλυφθεί το κενό που αφήνει πίσω της η σημερινή μεταμοντέρνα αριστερά που έχει συνθηκολογήσει με το σύστημα και αποτελεί το μακρύ χέρι της παγκοσμιοποίησης.
χρειαζόμαστε μια μαχητική και αδιαπραγμάτευτα πατριωτική αριστερά. μια εθνικιστική αριστερά
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πότε ήταν... πατριωτικός ο κομμουνισμός για να γίνει στον 21ο αιώνα; Πλάκα κάνουμε τώρα;
Ο Μποβιατσος Κων/ος είπε...Ο σοσιαλισμός, απαλλαγμένος από το μαρξιστικο δηλητήριο, είναι ένα σημαντικο συστατικο ιδεολογίας που απομακρύνει την θλιβερή δεξιά ή οποια άλλωστε είναι και ο εχθρός. άλλωστε ο Drieu la Rochelle το έχει αναπτύξει με τρόπο καθαρό.
Όσον αφορά τα σχόλια περί της εθνικιστικής αριστεράς αναμένουμε με ενδιαφέρον την απάντηση του προηγούμενου σχολιαστή. Αυτές οι συζητήσεις μπορούν να οδηγήσουν σε χρήσιμα συμπεράσματα.
Εμείς υπενθυμίζουμε ότι οι "γεωγραφικές" κατανομές πολιτικών ιδεολογικών (Δεξιά Αριστερά) είναι συνήθως παραπλανητικές όταν συζητάμε για τον εθνικισμό. Γιατί η ουσία της εθνικιστικής ιδεολογίας είναι τέτοια που όχι μόνο την κατατάσσει εκτός του συγκεκριμένου διπόλου αλλά και προϋποθέτει την εναντίωσή του σε αυτό. Το Δεξιά -Αριστερά είναι τέκνο της Γαλλικής Επανάστασης πράγμα που σηματοδοτεί εξαρχής την επιφύλαξη της συσχέτισης του εθνικισμού με αυτό.
Ωστόσο, για λόγους συνεννόησης και σχηματικούς, πολλές φορές χρησιμοποιούνται και εντός του "εθνικιστικού λεξικού" όροι όπως ο "εθνικιστική Αριστερά " προκειμένου να δηλωθούν συγκεκριμένα νοήματα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ασχέτως του πως εννοεί τον όρο το παιδί που σχολίασε πιο πάνω, ο όρος "εθνικιστική Αριστερά" υποδηλώνει μια απόπειρα να συνδεθεί στενότερα ο εθνικισμός με τις σοσιαλιστικές οικονομικές προτάσεις της πολιτικής του παράδοσης (και όχι απλά με οικονομικά σχήματα συντηρητικού παρεμβατισμού ή συντηρητικού κοινοτισμού σε μια αγορά με αρκετά περιθώρια ελευθερίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο), καθώς και με πιο ανθρωπιστικές προσεγγίσεις σε κοινωνικά και θεσμικά ζητήματα (και όχι στην προσφιλή έκφραση του κοινοτισμού του μέσα από αυταρχικά πατερναλιστικά σχήματα). Αυτά όσον αφορά την χρήση του όρου από Ευρωπαίους εθνικιστές.
Αν ο όρος "εθνικιστική Αριστερά" χρησιμοποιηθεί από Αριστερούς διανοητές ή ακτιβιστές, συνήθως υποδηλώνει την απόπειρα των παραδοσιακών προοδευτικών σοσιαλιστών, μαρξιστών ή αναρχικών, να απομακρυνθούν από την ισοπεδωτική διεθνιστική βάση των ιδεολογιών τους και να αναζητήσουν τον οικουμενισμό μέσα από την προστασία και των πλουραλισμό των εθνικών παραδόσεων και ταυτοτήτων.
Χοντρικά, παραδοσιακοί εθνικιστές και μαρξιστές/αναρχικοί, συναντιώνται στο ίδιο σημείο ερχόμενοι από αντίθετες κατευθύνσεις, μέσα στο σύμπαν της ρομαντικής πολιτικής θεωρίας.
Δεν έχει καμία σχέση η ευρωπαϊκή εννοιολογηση των πολιτικών ιδεών με την αμερικανική, ιδίως όπως εκφράζεται η αμερικανική στον δημοσιογραφικό και πολιτικό δημόσιο λόγο (στα πανεπιστήμια τους έχουν ακόμα δυνατούς ακαδημαϊκούς που γνωρίζουν ιστορία των ιδεών).
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πατριωτική αριστερά ήταν οι παλιοί αντιμπεριαλιστές σαν τον Αλιέντε στην Χιλή και τους Σαντινίστας. Σοσιαλιστές στην οικονομία, υπέρ του έθνους και φιλελεύθεροι στις κοινωνικές και ηθικές αξίες και ανεξίθρησκοι (όχι όμως άθεοι). Τον όρο εθνικιστική αριστερά δεν το έχω ξανακούσει. Ίσως θα ταίριαζε στο Μπάαθ χωρίς να είμαι σίγουρος.
Γενικά οι όροι δεξιά/αριστερά (ειδικά στο σημερινό context) νομίζω έχουν εξαντλήσει την χρησιμότητά τους για εμάς. Στην τελική, απορρίπτουμε τον φιλελευθερισμό, τόσο στην αριστερή όσο και στην δεξιά εκδοχή του. Όταν έρχεσαι σε ρήξη με το φιλελεύθερο καθεστώς της νεωτερικότητας είναι αστείο να το κάνεις υιοθετώντας ταμπέλες που πλέον έχουν νόημα μόνο στα πλαίσια αυτού. Χωράει πολύ συζήτηση αν θα άξιζε να γίνει προσπάθεια να "ανακτήσουμε" και επανα-ορίσουμε αυστηρά κάποιους όρους (όπως πχ έκανε σε καποιεε περιπτώσεις ο Evola) αλλά ο ελληνικός χώρος έχει επί της παρούσης πολύ σοβαρότερα και πιο στοιχειώδη ζητήματα
Ο/Η Ανώνυμος είπε...και πανω που ειπα να αρχισω να γραφω με τονους ερχεται το ξενερωμα και παει ολη η καλη διαθεση.. (χιουμορ λεγεται αυτο, σε αυτη την χωρα ολα πρεπει να τα εξηγουμε). δεν καταλαβαινω τι θελουν ορισμενοι. μασημενη τροφη; ο αλλος ισχυριζεται οτι δεν εχει ξανακουσει τον ορο ''εθνικιστικη αριστερα''.. σοβαρα τωρα; και οι στρασσερ τι ητανε δηλ; ο περον; ο κανταφι; το μπααθ; η μαοικη παραδοση; ο νικιτς; oι εθνικοσυνδικαλιστες του μεσοπολεμου; δεν λεω να νεκραναστησουμε τα φαντασματα και το παρελθον, δεν γινονται αυτα τα πραγματα και δεν υπαρχει και κανενα νοημα σε κατι τετοιο. αλλα καποιος/καπως/καποια στιγμη πρεπει να ξαναπιασει το νημα απο την αρχη. πρεπει να μιλησει για 8ωρο και εργασιακα δικαιωματα χωρις ομως τους λοατκισμους και την βρωμερη μουργα της νεοταξιτικης αριστερας. καποιος πρεπει να μιλησει για την αναγκαιοτητα ενος νεου εθνικου κρατους, για την οργανικη ενοτητα, την δυνατοτητα ολων παραγωγικων ταξεων της χωρας να αντιπροσωπευονται ισοτιμα. δεν θα ξαναεφευρουμε τον τροχο
''Πότε ήταν... πατριωτικός ο κομμουνισμός για να γίνει στον 21ο αιώνα; Πλάκα κάνουμε τώρα;''. οχι, δεν κανουμε πλακα. εσυ μαλλον πρεπει να ανοιξεις κανενα εγχειριδιο πολιτικης επιστημης. και εθνικος κομουνισμος υπηρξε και εθνικος μπολσεβικισμος. και ετσι για τα πρακτικα, ο αλιεντε ηταν πατριωτης. οχι οι chicago boys και οι αμερικανοδοσιλογοι καραβαναδες. και οι σαντινιστας ηταν πατριωτες (με ολα τους τα λαθη, και εκαναν αρκετα δυστυχως). και ο τσαβες ηταν πατριωτης. μην αρχισουμε τωρα, δεν τελειωνει το θεμα. στην λ αμερικη ο ορος ''εθνικιστικη αριστερα'' ειναι υπαρκτος και συνυφαινεται με την ισχυρη παραδοση λαικισμου/εθνικολαικισμου. οι περονικοι που εκαναν ανταρτικο πολης στα μεσα του '70 (οι περιφημοι ''μοντονερος'') εθνικιστικη αριστερα ηταν.
συμφωνω απολυτα με τον προλαλησαντα, οι οροι δεξια/αριστερα εχουν εξαντληθει και εχουν χασει το νοημα τους. οταν απορριπτεις τον φιλελευθερισμο και την νεωτερικοτητα απορριπτεις και καθε επιμερους εκδοχη και εκδηλωση τους. αλλα καπως πρεπει να συνενοηθουμε μεταξυ μας και παραεξω, το να δηλωνεις στον μεσο ελ οτι εισαι ''παραδοσιοκρατης'' μαλλον δεν θα χαμπαριασει πολλα. αυτο βεβαια ειναι δικο του προβλημα. τεσπα, το θεμα ειναι οτι χρειαζεται ενα σαφες και συμπαγες αντινεοταξικο/πατριωτικο/κοινωνιοκεντρικο μετωπο. και σε επιπεδο μεταπολιτικης και στο πεζοδρομιο. και αυτο δεν προκειται να γινει με τα σκιαχτρα του εμφυλιου και της δεκαετιας του '40. φτανει πια με ολους, και με τα εαμικα παραμυθια και με την σιχαμερη εθνικοφροσυνη. χρειαζεται κατι καινουριο. αυτο προσπαθω να πω
οπως και να χει, η εποχη ειναι παρα πολυ σκοτεινη και ζοφερη. μεταφυσικα ζοφερη. και οσοι παραμενουμε ζωντανοι ειμαστε εγκλωβισμενοι μεσα στον σκοτεινο πυργο της απελπισιας μας
Αν η πατριωτική αριστερά χρησιμοποιείται για να περιγράψει σοσιαλίζουσες κυβερνήσεις και καθεστώτα που κινούνται εντός των ορίων τους έθνους κράτους, τότε σχεδόν κάθε αριστερά (με εξαίρεση κάποιες περιθωριακές κοσμοπολίτικες εκδοχές στα σαλόνια και τα πανεπιστήμια των δυτικών μητροπόλεων) και κάθε μαρξισμός ως κυρίαρχη κρατική ιδεολογία υπήρξε πατριωτικός. Δεν καλλιεργούσαν την εθνική συνείδηση τόσο οι υπαρκτοί της Ανατολής όσο και τα τριτοκοσμικά κινήματα επί Ψυχρού; Όπως επίσης και οι δυτικοί φιλελεύθεροι, μέχρι την παγκοσμιοποίηση και το τέλος της Ιστορίας. Με την λογική αυτή όλοι "πατριώτες " ήταν. Ποια λοιπόν η διαφορά μεταξύ Κέννεντι, Χρουτστόφ, Μακμίλαν και Περόν πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα; Κάθε εθνική ελίτ, ανεξαρτήτως ιδεολογικού περιτυλίγματος, είχε συμφέρον να διατηρηθεί και να αναπαράγεται η εθνική κοινότητα και το πολιτικοστρατιωτικό σύμπλεγμα της χώρας της. Με εξαίρεση κάποια προτεκτοράτα με δοτές ηγεσίες.
Νομίζω ο όρος "πατριωτική αριστερά" είναι πολύ πιο πρόσφατος και έρχεται να περιγράψει τους παραδοσιακούς αριστερούς που δεν εντάχθηκαν στην νέα μεταμοντέρνα (δυτική) αριστερά μετά το '89. Η διαφορά με τον συντηρητικό σοσιαλισμό του Δραγούμη κτλ ίσως βρίσκεται στο ότι η πατρ αριστ ως ρεύμα δεν ασπάζεται παρασιοκρατικές κοσμοθεωρίες και παραμένει αρνητική σε προνεωτερικούς θεσμούς και αξίες. Ας μην ξεχνάμε ότι η αριστερά δογμάτισε εναντίον των ιουδαιοχριστιανικών αξιών και υπέρ του φεμινισμού και της υλιστικής αθείας πολύ πριν την έλευση του woke και της μεταμοντερνίλας. Ήδη από τις αρχές του 20ου υπάρχουν τα κλασικά κείμενα των Κολλοντάι, Ρόζα, Κλάρα Τσέτκιν, όπως και τα σχετικά νομοθετήματα του Λένιν καθώς και η δράση της σ/δημοκρατίας στην Ευρώπη. Τα ΙΔΙΑ ακριβώς πρέσβευαν και οι φιλελεύθεροι της εποχής. Δλδ δεν αποτελεί σύγχρονο φαινόμενο. Απλά σήμερα έχει ριζοσπαστικοποιηθεί έντονα η φάση και μέσω του διαδικτύου έχει εισχωρήσει στην καθημερινότητά μας.
Όμως παίζει δυνατά και το άλλο σενάριο. Κάποιοι εθνικολαικιστές να ασπάζονται εντελώς ευκαιριακά την δημοκρατία ή και κάποια εκδοχή της αριστεράς (στην Ελλάδα όπου η έννοια έχει διαφορετικό νόημα) μόνο και μόνο για να μην τους πούνε "φασίστες" οι μονταζιέρες ή για να τα έχουν καλά με τη συνείδησή τους. Το ΕΠΑΜ του Καζάκη, μέσα στην απίστευτη γραφικότητά του, περίπου τέτοια τακτική ακολουθούσε. Αυτό έχει κάποιο νόημα αλλά και συγκεκριμένα όρια. Επιφυλάσσομαι να γράψω αναλυτικότερα για το θέμα σε κάποιο σχετικό θρεντ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Απο ΑντιΝατοικος:
Συμφωνω με πολλους και ιδιαιτερα με των ανωνυμο που εγραψε οτι πρεπει να παμε περα απο τα διπολα και τις ιδεολογικο - ιστορικο αναφορες, για να μπορεσει να οικοδομηθει ενα συγχρονο πολιτικο πατριωτικο κινημα...
Νομιζω οτι ενα τετοιο κινημα θα μπορουσε να προσελκυσει τις πρωτες μαζες των πολιτικοποιημενων Ελληνων αν εχει ενα επεξεργασμενο μορφωτικα πατριωτισμο, οχι απαραιτητα να αυτοαποκαλειται "πατριωτικη αριστερα", ή να υιοθετει ορους απο αλλες εποχες, απλα να μπορει να εξηγει στο μεσο Ελληνα το εκαστοτε προβλημα και την λυση του....
Στο προσφατο παρελθον η κινηση του Μ.Χαραλαμπιδη (Δημοκρατικη Περιφερειακη Ενωση), ειχε καταφερει να εκπροσωπησει ενα μεγαλο ποσοστο της "πατριωτικης αριστερας", κι οχι μονο, διεθετε ολα τα χαρακτηριστικα ενος υγειους πατριωτικου κινηματος, ειχε μια ιδεολογικη ιδρυτικη διακυρηξη που ακομη και τωρα να την διαβασεις, δεν εχει αλλαξει τιποτα απο αυτα που αναφερεται....
Παρολα αυτα τοτε αυτη η κινηση δεν πετυχε τον στοχο της, να πιασει ενα σεβαστο ποσοστο, για να μεταμορφωθει σε μαζικο κινημα, λογω της συμφωνιας της σιωπης απο ολα τα ΜΜΕ καθως και του πολωμενου δικοματισμου, απουσια αλλων μεσων διαδωσης των ιδεων κλπ.. τοτε η χρηση του ιντερνετ και αλλων μεσων ηταν σχεδον αδυνατη.....
Επισης, νομιζω οτι στην εποχη μας ειναι πολυ πιο ευκολο ενα νεο πολιτικο κινημα να γιγαντωθει, για αυτο τον λογο παρατηρουμε τον τελευταιο καιρο την ιδρυση πολλων κομματιδιων που θα παιξουν τον ρολο στο να κρυψουν τη πολιτικοποιημενη ψηφο.... εχει απολα ο μπαξες, και φιλελε πρων νδκρατες, και κεντωαριστερους κλπ κλπ.... αυτο που δεν εχει ο μπαξες του κοινοβουλευτισμου ειναι το πολιτικο υποκειμενο που θα ηθελαν χιλιαδες ελληνες να αγωνιστουν....
αριστερή είναι κάθε κυβέρνηση που αντιτίθεται στους Αμερικανούς; Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αριστερό τον Σαντάμ, τους Μπααθικους και την επανάσταση στο Ιράν; Προς τα παιδιά της λέσχης το ερώτημα.
Ασφαλώς όχι. Έχει απαντηθεί το ερώτημα στην πιο πάνω παρέμβασή μας στην συζήτηση.
Γράψαμε ότι η τομή Δεξιά/Αριστερά δεν μπορεί να ερμηνεύσει πολλά πολιτικά φαινόμενα του ευρωπαϊκού χώρου. Πόσο μάλλον να χαρακτηρίσει χωρίς πιθανότητα κραυγαλέου λάθους πολιτικά συστήματα χωρών όπως το Ιράν ή η Συρία. Μην βλέπουμε τα πράγματα με τα αμερικανικά ή τα δυτικά γυαλιά. Πώς ορίζεται η Αριστερά και πως ο ορισμός ή η περιγραφή της μπορεί να χωρέσει ένα θεοκρατικό ισλαμικό σύστημα μιας ανατολικής χώρας όπως το Ιράν;
Δεν λειτουργεί το μοντέλο της συγκεκριμένης τομής Αριστερά/Δεξιά σε πολλές περιπτώσεις.
Γράψαμε επίσης ότι όροι όπως ο "εθνικιστική Αριστερά" χρησιμοποιούνται σχηματικά για να προσδιορίσουν εσωτερικές τάσεις ρευμάτων του εθνικισμού.
Αυτά είναι συμπεράσματα που βασίζονται στην πολιτική επιστήμη.
Προφανώς ο κάθε σχολιαστής μπορεί να υιοθετεί την φρασεολογία που έχει συνηθίσει.
Εμείς ωστόσο γράφουμε τι ισχύει σε μια κάπως γενικότερα αποδεκτή επιστημολογική γλώσσα. Καλό θα ήταν να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Και κυρίως να ληφθεί υπόψη το παρακάτω: Είναι πολύ περισσότερο αποτελεσματικό να γίνονται οι ιδεολογικές κατανομές με κριτήρια τις κατηγοριοποιήσεις της πολιτικής θεωρίας. Για παράδειγμα η διάκριση να γίνει στην βάση του τι είναι φιλελευθερισμός, τι είναι σοσιαλισμός, τι είναι εθνικισμός/φασισμός, τι είναι οικολογία, τι είναι αναρχισμός και τι είναι τα ιδεολογικά σχήματα εκτός Ευρώπης όπως το ριζοσπαστικό Ισλάμ στην σιιτική εκδοχή, το ριζοσπαστικό Ισλάμ στην σουνιτική εκδοχή.
Σε χώρες που έχουν ευρωπαϊκή παράδοση για φυλετικούς (Λατινική Αμερική)ή αποικιακούς λόγους (Ινδία, Ιαπωνία) μπορούν να δουλέψουν σε κάποιο βαθμό τα ευρωπαϊκά ιδεολογικά σχήματα. Αλλά με προσαρμογές στην τοπική ιδιαιτερότητα.
Συνεπώς είναι εντελώς άτοπο να χαρακτηριστεί ως αριστερό το πολίτευμα του Ιράν κλπ.
ο "αριστερός" εσ των Στράσερ ανήκει στην αριστερά και όχι στην εσ παράδοση ;
Τι λέτε ρε παιδιά; Το γράψαμε και πιο πάνω.
Ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν ένα ρεύμα της ευρύτερης παράδοσης του ρομαντικού εθνικισμού. Η στρασερική εκδοχή ήταν η πιο συνεπής με τις ρομαντικές καταβολές. Την αποκαλούν ορισμένες φορές "αριστερή" γιατί ήταν αφοσιωμένη στο σοσιαλιστικό πρόγραμμα του κινήματος. Σχηματικός είναι ο χαρακτηρισμός για να δείξει την διαφορά της με την χιτλερική τάση η οποία έκανε συμβιβασμούς με τους αστούς θιασώτες της πιο ελεύθερης οικονομίας προκειμένου να κυβερνήσει.
Δεν υπάρχει Αριστερά ως ιδεολογία. Ένας πολιτικός χώρος είναι αυτός που προσδιορίζεται με τον όρο Αριστερά, ο οποίος περιλαμβάνει σοσιαλιστικά ρεφορμιστικα κόμματα, ριζοσπαστικά φιλελεύθερα κόμματα, κομμουνιστικά κόμματα, κάποιες φορές οικολογικά κόμματα.
Μην μπλέκετε διαφορετικές καταστάσεις. Άλλο η ιδεολογία,. άλλο τα ιδεολογικά της ρεύματα και άλλο οι πολιτικοί χώροι του κοινοβουλίου.
Σε μια προσπάθεια να συμβάλλω στην κουβέντα, σκόρπια και σύντομα :
- Συμφωνω οτι εκδοχές της πατριωτικης αριστερας ειναι οι εκδοχες που βλέπουμε στη λατινικη Αμερικη( Σαντινιστας, Κουβα, Τσαβισμος κλπ) τα Μπααθ στον αραβικο κοσμο καθως και στην παλαιστινη ( H παλια φαταχ , το pflp κλπ) .Θα εβαζα επισης το pkk καθως και τους αφρικανους αντιαποικιοκρατες οπως τον Λουμπουμπα , τον Σαμορα Μασελ( με ενδιαφερουσες θεσεις για την μεταναστευση) καθως και τον τεραστιο Σανκαρά επικαιρο για την χωρα μας ( λογω ΔΝΤ) .
- Στο εσωτερικο στην Ελλαδα ειχαμε πατριωτικη κεντροαριστερα με την εννοια οτι απο τον αριστερο βενιζελισμο ξεπηδαει το προταγμα της εθνικης ανεξαρτησιας της λαικης κυριαρχιας και της κοινωνικης δικαιοσυνης.Να αναφερω τον Παπαναστασιου , τον Σβωλο , τον Ιωαννη Σοφιανοπουλο ( Η Ελλαδα στους Ελληνες, ουδετερη Ελλαδα) .Μετα τους εαμικους κεντρωους( Χατζημπεης , Σαραφης κλπ) .Τον Κομνηνο Πυρομαγλου.Επειτα την αριστερη πτερυγα της ενωσης κεντρου που βαζει θεματα τετοια( Συμμαχοι οχι δορυφοροι).Εδω βαζω και τον Παναγουλη, ισως τον Ζιγδη και τελειωνω με την διακηρυξη της 3ης Σεπτεμβρη που εμεινε στα χαρτια.Σαν τωρινες συλλογικοτητες με αναλογα προταγματα βαζω 4 που ειναι σε παρακμη: Χριστιανικη δημοκρατια, Ασκε, Επαμ και Ακεπ.
Οσο για το Επαμ του οποιου μελος ημουν απο την αρχη μεχρι το καλοκαιρι του 2016 δεν ειναι σωστο να αναλυω πια.Θα ελεγα συνοπτικα οτι ειχε και θετικα που πρεπει να κρατηθουν για το μελλον.Βλεπω απο εμπειρια οτι το προβλημα καθε εγχειρηματος πατριωτικης αριστερας ειναι ο τροπος του πολιτευεσθαι.Χρειαζεται κινηματικη δραση απο τα κατω και οχι οπως γονεται με βαρυγδουπους τιτλους αμαζων κομματων ή ιστοσελιδων .Οσο το Επαμ το έκανε ειχε θετικο φορτιο .
Θεωρητικα μιλώντας για πατριωτικη αριστερα κλπ θα διακινδυνεψω μια θεωρητικη προσεγγιση χωρις να διεκδικώ τιποτα δάφνες.Προσωπικα το " αριστερα" πλάι στο πατριωτικη δεν το βλέπω σαν αναφορα στον μαρξισμο λενινισμο τον κλασσικο παρα μονο σε καποιες τριτοκοσμικές εκδοχές του.Γενικα στην Ελλαδα ασχολουμαστε πολυ με τον Ευρωπαικό μαρξισμό και με τον πιθηκισμό της σοβιετικής εκδοχής.Μεγα λαθος ! Στην χωρα μας εξαρτημενη και ποδοπατημενη απο τους προστατες ταιριαζουν αντιαποικιοκρατικες θεωρησεις του Μ/ Λ και τριτοδρομικες θεωριες.Επισης πρεπει η αριστερα να βρει την Ιακωβινικη της ριζα .Τον παυριωτισμο της δηλαδή , το μισος για τις ελιτ καθως και την φροντιδα για τον απλο λαο μακρυα απο μηχανιστικες ψευτοταξικές θεωρησεις φτιαγμενες για αλλες κοινωνιες και οχι για την δικια μας .Τεκειωνοντας εδω και με τπ κινδυνο να γινω γραφικος θα ελεγα οτι ο Ιακωβινισμος ήταν και η η γεφυρα απο την οποια περασε ο Μουσολινι απο το Σοσιαλιστικο διεθνισμο στον εθνικισμο Μια γεφυρα που ανατιναξε γρηγορα οποτε καθε επιστροφη ήταν αδυνατη Αυτα.Σταματω γιατι μπαινω σε ξενα χωραφια ...
Στις μέρες μας υπάρχει και το αγκάθι των culture wars. Θεματικές που επί δεκαετίες ταλάνιζαν αποκλειστικά την αμερικανική πολιτική σκηνή έχουν εισαχθεί για τα καλά πλέον και εδώ. Που όμως, μέσα στην αναμφισβήτητη εργαλειοποιησιμότητά τους από διάφορους άκυρους, έχουν μια βάση και αποτελούν σημεία αντιλεγόμενα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι από ΟΠΟΙΑ πλευρά να το δούμε, με ΟΠΟΙΑ Aριστερά (με ή χωρίς εισαγωγικά) και αν καταπιαστούμε (είτε ορθόδοξη λενινιστική, είτε δυτική σ/δημοκρατική, είτε τριτοκοσμική, είτε μεταμοντέρνα) θα διαπιστώσουμε ότι τα εν λόγω ρεύματα πρωτοστάτησαν εξ αρχής υπέρ του φεμινισμού, των "δικαιωμάτων" των γυναικών, των αμβλώσεων, της περαιτέρω απομάγευση του κόσμου μέσω υλιστικών θεωριών, της εναντίωσης στην θρησκεία. Περίπου με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν και οι φιλελεύθεροι. Δεν είναι μόνο τα κλασικά μαρξιστικά κείμενα αλλά και τα πεπραγμένα των αριστερών κυβερνήσεων παγκοσμίως που το επιβεβαιώνουν, με τις όποιες παρεκκλίσεις να αποτελούν ισχνές εξαιρέσεις.
Συνεπώς το (πρακτικά απίθανο εδώ που τα λέμε) ενδεχόμενο να εμφανιστεί σήμερα μια Αριστερά που να εναντιώνεται ρητά σε ΛΟΑΤΚΙ, αμβλώσεις, μετανάστευση, υλισμό και κοινωνική παρακμή, δεν αποκαλεί τους πάντες "ακροδεξιούς", και ασχολείται με σοβαρότερα ζητήματα από το τι έφαγε ο Ταλχάιμερ στο διάλειμμα της 7ης συνάντησης του 5ου Συνεδρίου της Κομιντέρν, θα αποτελούσε ευπρόσδεκτη εξέλιξη. Αν μάλιστα ηγούνταν από ανθρώπους που έχουν κολλήσει και κάνα ένσημο στη ζωή τους, θα μιλούσαμε για το 8ο θαύμα. Αλλά, ρε παιδίμ, πλην του tag, δεν θα ήταν Αριστερά αυτό το πράμα... Θα ήταν συντηρητικός σοσιαλισμός, θα ήταν χριστιανοδημοκρατία (με την παλιά/προπολεμική έννοια), θα ήταν εθνοκεντρικός αντικαπιταλισμός, "Δραγουμισμός", ηπειρωτικός πατερναλισμός (βλ Μπίσμαρκ), όχι όμως Αριστερά με την επιστημονική έννοια του όρου. Μην αυτοκοροιδευόμαστε τώρα για να τά 'χουμε καλά με τη συνείδησή μας. Καλά το υπονόησε ο ανώνυμος παραπάνω: ΔΕΝ είναι Αριστερά κάθε τι που εναντιώνεται στον δυτικό φιλευθερισμό.
Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Σίγουρα στην Ελλάδα, εξαιτίας συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων, συγκροτήθηκε μία αριστερή ταυτότητα ως κληρονομημένο κειμήλιο, ως σημείο αναφοράς και οικογενειακής παράδοσης. Παππούς αντάρτης, θείος στην Τασκένδη, Μακρονήσια κλαψ, 1940, Μάλι Μάδι, εμφύλιος... όλα αυτά υπήρξαν τόσο τραυματικά που επιβιώνουν ακόμη στη συλλογική συνείδηση και διαμορφώνουν τις ανάλογες πολιτικές ταμπέλες, σε μεγάλο βαθμό αποιδεολογικοποιημένες και στερούμενες ουσιαστικού νοήματος. (Μέχρι πρότινος τουλάχιστον, γιατί σήμερα ακόμη και το ΚέιΚέιΙ στρατολογεί πιτσιρικάδες με σοβιετικά memes και τρολοτσάνελ τύπου luben, και όχι με εαμ/ελλας) Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στην Κρήτη και την Θράκη με τον βενιζελισμό. Επίσης, ελλείψει άλλου πολιτικού χώρου, στην ελληνική εαμογενή αριστερά συστεγάζονταν και πολιτικοί με κοινοτιστικές (δλδ κατ' ουσίαν συντηρητικές) απόψεις.
Επομένως, όταν ακούτε κάποιον να εκφέρει παραδοσιοκρατικό λόγο, αλλά να ρίχνει και μια αριστερή ταυτότητα στο τραπέζι έτσι για να φαίνεται, να ψυλλιάζεστε ότι είναι θέμα συνείδησης, ιστορικής κληρονομιάς και νοσταλγίας για τότε που η μισή χώρα ήταν ΚΝΕ/Ρήγας/ΠΠΣΠ/ΚΟ Μαχητής, και όχι θέμα ιδεολογίας. Κάτι ανάλογο ενδέχεται να ισχύει σε Ιταλία και Ισπανία όπου υπήρξαν παρόμοιες καταστάσεις (δείτε τον μονόλογο του Τζόρτζιο Γκάμπερ).
Δυστυχώς όμως ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ αλλού (και ειδικά στον αγγλοσαξονικό κόσμο), αριστερός = snowflake κολεγιόπαις που διαβάζει Judith Butler και βαράει γιόγκες στα λιβάδια. Γενικά εκεί είναι εξαιρετικά τοξική η αριστερή ταμπέλα και αισθητική (άσχετα αν αυτό είναι λάθος σύμφωνα με την πολ επιστήμη). Και δεν νομίζω αυτό το στερεότυπο να μπορέσει να αλλάξει.
(συνεχίζεται...)
Βέβαια το ερώτημα παραμένει. Μήπως σε επίπεδο ταπεινής πολιτικής (και όχι βέβαια σε επίπεδο ακαδημαικής έρευνας) είναι προτιμότερο να δηλώνεις δημοκράτης, μόνο και μόνο για να αποφεύγεις άσκοπες μανούρες; Δείτε την περίπτωση του Καζάκη και του μακαρίτη του Καργόπουλου, που ενώ έλεγαν τα χειρότερα για το μεταναστευτικό και τους λοατκισμούς, όχι μόνο δεν τους ενόχλησαν τα αντίφια, αλλά μπορούσαν να σουλατσάρουν ανενόχλητοι σε αριστερά happenings. Ειδικά το ΕΠΑΜ οπουδήποτε εκτός Ελλάδας θα χαρακτηρίζονταν εθνικολαικιστική δεξιά. Δλδ στις ΗΠΑ θα ήταν πιο κοντά σε ριζοσπαστικές εκδοχές του τραμπισμού, όχι στην Χίλλαρυ ή τον Μπέρνι Σάντερς. Στο ΗΒ με τους μπρέξιτερς παρά με τους Εργατικούς, και στην Γαλλία με τους λεπενικούς και την Νέα Δεξία, και όχι με το συνταγματικό τόξο Μακρόν/Μελανσόν.
Εν κατακλείδι, νομίζω η αριστερή ταμπέλα παραείναι τοξική και απωθητική για να χρησιμοποιηθεί από ένα ενδεχόμενο αντισυστημικό κίνημα εν έτει 2023. Ακόμα και στην Ελλάδα, όπου υπάρχει η παράδοση που αναφέραμε παραπάνω, μετά το σπάσιμο της παρθενιάς με την ΠΦΑ και την επέλασης του εισαγόμενου wokeness, δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Εδώ δεν κατάφερε να περάσει το 10% η αριστερά της πρώιμης μεταπολίτευσης, τότε που όλα δούλευαν υπέρ της, η μισή Γη ήταν κόκκινη, η άλλη μισή ροζ (Γκονζάλες, Μιτεράν κτλ), τα πανεπιστήμια και τα συνδικάτα έβραζαν, γινόταν διαδηλώσεις οικοδόμων στην Ομόνοια και κατέβαιναν 50 χιλιάδες κόσμος στο χαλαρό κτλ κτλ. Παρ' όλα αυτά, υπήρχε ένα ταβάνι που δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Πόσο μάλλον σήμερα που όλα έγιναν στάχτες και αποκαίδια...
Είναι αστείο και να το υποθέτουμε. Σήμερα δεν έχει ψωμί εκεί πέρα, γι' αυτό τους βλέπετε όλους να πηδάνε απ' το καράβι. Τους μεν Καραμπελιάδες να κουνάνε μαντήλι για το ταξίδι χωρίς επιστροφή, τους δε Λαφαζάνηδες να προσπαθούν όπως όπως να χωθούν στο νέο ευρασιανικό (και εξόχως συντηρητικό στην ουσία του) αφήγημα. Τα ίδια και ακόμη χειρότερα ισχύουν και για τους θλιβερούς φετιχισμούς του μεσοπολέμου. Μόνο η ευκαιριακή σημαία της "δημοκρατικής παράταξης" έχει κάποιο νόημα.
ΥΓ Για το τι εστί αριστερά βασίζομαι στον στον εξής ορισμό: Στην αριστερή παράδοση εντάσσουμε καθεστώτα και κόμματα με μαρξιστική ή έστω πρωτοδιεθνιστική αρχή. Από τους υπαρκτούς μέχρι την γερμανόφωνη σ/δημοκρατία, και από τα φιλοσοβιετικά τριτοκοσμικά ανταρτικα μέχρι τους κοτεροποιημένους στρουκτουραλισμούς. Άντε βάλε και τους φαβιανούς μέσα, βάλε και κάνα Πάνεκουκ, Ότο Ρίλε, Γιούτζιν Ντεμπς, πρώιμο Καστοριάδη, Νέγκρι, ως εκεί όμως. Το λατινοαμερικάνικο ποπιουλίσμο (Περόν, Βάργκας), οι μπααθικοί, οι τριτοδρομικοί αδέσμευτοι και προφανώς το Ιράν του '79 δεν κατηγοριοποιούνται ως αριστερά με την καμία, ούτε φυσικά οι ίδιοι οι εκπρόσωποί τους αποδέχθηκαν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Μιλάμε για διαφορετικά ρεύματα, με διαφορετικές καταβολές και σύμβολα.
Το πολύ μεταγενέστερο λατινοαμερικάνικο pink tide ήταν ιδιάζουσα περίπτωση καθότι προέκυψε μετά τις καταρρεύσεις. Δλδ υπήρξε φαινόμενο του τέλους της Ιστορίας και της μεταμοντέρνας συνθήκης, οπότε δύσκολα εγγράφεται στην παραδοσιακή αριστερά όπως την εννοούσαμε επί ψυχρού πολέμου. Για μένα η "πραγματική αριστερά" της Βραζιλίας είναι τα λείψανα του ΚΚΒ και οι διάφορες παλαιές τροτσκιστικές ομάδες, και όχι ο Λούλα. Το αυτό και στην Βενεζουέλα. Ψύλλοι στα άχυρα βέβαια. Οι όροι δεξιά/αριστερά ακόμη κι αν είχαν μια χρησιμότητα κάποτε για να περιγράψουν πολιτικά φαινόμενα κυρίως στην ηπειρωτική Ευρώπη, έχουν καταντήσει εδώ και χρόνια πουκάμισα αδειανά για εκλογικίστικο μάρκετιν.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...''Το λατινοαμερικάνικο ποπιουλίσμο (Περόν, Βάργκας), οι μπααθικοί, οι τριτοδρομικοί αδέσμευτοι και προφανώς το Ιράν του '79 δεν κατηγοριοποιούνται ως αριστερά με την καμία''
συμφωνω. οταν εκανα λογο περι ''εθνικιστικης αριστερας'' μιλουσα σχηματικα. 3η θεση/λαικισμος ειναι στην πραγματικοτητα ολοι οι παραπανω (και ηπια παραδοσιοκρατικα φαινομενα οπως ο σιιτικος νεο-φονταμενταλισμος του ιραν και της χεζμπολαχ 3η θεση ειναι. το ιδιο ισχυει και με τις λαικιστικες εκσυγχρονιστικες δικτατοριες οπως αυτη του βαργκας στην βραζιλια). στην 3η θεση συμπεριλαμβανονται πολλα ετεροκλητα φαινομενα: οι πρωτοφασιστες/εθνικοι σοσιαλιστες των αρχων του 20ου αιωνα (πχ ο περιφημος ''κυκλος προυντον'' στην γαλλια, σημειο συναντησης των εξτρεμιστων και της αριστερας και της δεξιας), ο ιστορικος/μεσοπολεμικος φασισμος, ο κοσμικος εθνικισμος στον αραβικο κοσμο (νασερ/συριακο-ιρακινο μπααθ/plo-φαταχ), λατινοαμερικανικος ποπουλισμος (περον, τσαβες) μεχρι μαοικα αγροτοκομουνιστικα ανταρτικα (πχ sentero luminoso).
ο ''αριστερος'' ιδιωματισμος ολων των παραπανω εγκειται στο οτι ειναι κολλεκτιβιστικα σχηματα και συστηματα, υποστηριζουν μια εκδοχη εθνικου/εθνοκεντρικου σοσιαλισμου με ισχυρη κρατικη παρεμβατικοτητα στην οικονομια (η πολιτικη ελεγχει την οικονομια και οχι το αντιθετο οπως θελουν να υποστηριζουν τα φιλελεδια) και στον πολιτισμο (κατι σαν το ''ηθικο κρατος'' του giovani gentile). απο εκει και περα, οσον αφορα περι παραδοσης, συντηρητικων αξιων και πατριαρχιας.. ο σταλινισμος του 30', ο εθνικος κομουνισμος του τσαουσεσκου και η εθνικοσοσιαλιστικη β κορεα σε ποια πολιτικη τυπολογια εντασονται; μαλλον για διαφορετικες εκδοχες εθνικου σοσιαλισμου προκειται παρα για ''πραγματικη/ιστορικη αριστερα'' μαρξιστικου-λενινιστικου τυπου. το αυτο ισχυει με τον κοσμικο αραβικο εθνικισμο: κανταφι/νασερ/συριακο μπααθ/ιρακ αποτελουν επιμερους εκδοχες του ιδιου φαινομενου, εθνικοσοσιαλιστικα/τριτοθεσιτικα καθεστωτα ηταν.
''η αριστερή ταμπέλα παραείναι τοξική και απωθητική για να χρησιμοποιηθεί από ένα ενδεχόμενο αντισυστημικό κίνημα εν έτει 2023. Ακόμα και στην Ελλάδα, όπου υπάρχει η παράδοση που αναφέραμε παραπάνω, μετά το σπάσιμο της παρθενιάς με την ΠΦΑ και την επέλασης του εισαγόμενου wokeness, δεν υπάρχει καμία σωτηρία... σήμερα που όλα έγιναν στάχτες και αποκαίδια''
και σε αυτο θα συμφωνησω. περα απο το γεγονος οτι η ιστορικη αριστερα σε ολες τις επιμερους εκδοχες της (σοβιετικη ορθοδοξια/ευρωκομουνισμος/ευρωπαικος μαρξισμος/παραδοσιακη σ-δημοκρατια/τροτσκισμος/αναρχια) χρεοκοπησε οριστικα και αμετακλητα το 1989, τα αριστερα σκιαχτρα που λαθροβιωναν στην ελλαδα 26 χρονια μετα την πτωση του Τειχους (λογω εαμικης παραδοσης και ισχυρων ιστορικων αναφορων) εδειξαν τελικα το πραγματικο τους προσωπο. φανηκε το κενο, το ψεμα, η ανικανοτητα, η απατη. επεσαν οι μασκες, φανηκε ο εκφυλισμος. η ταμπελα ''αριστερα'' σκυλοβρωμαει απο χιλιομετρο, απωθει και σαν προιον και σαν trademark. το τελος της και στην χωρα της φαιδρας πορτοκαλεας ειναι οριστικο (το παραδεχονται ακομα και αξιολογοι αριστεροι διανοουμενοι οπως ο δημητρης μπελαντης)
ανακυπτει ομως ενα κενο που πρεπει να καλυφθει. αυτο προσπαθησα να πω στις δυο προηγουμενες τοποθετησεις μου. δεν μιλησα για την ''αριστερα του 21ου αιωνα'' ή για την ''νεα αριστερα'' της μεταβιομηχανικης εποχης. δεν προσπαθω να νεκραναστησω καμια γαμημενη αριστερα. ενας σοβαρος εθνικολαικος πολος χρειαζεται με θεωρητικα και ιδεολογικα επεξεργασμενες θεσεις, με αισθητικη, χωρις γραφικους ζητωπατριωτισμους που να μπορει να δωσει μια καποια (επαναστατικη) προοπτικη. σε περιφερειακες χωρες και αποικιες οπως η ελλαδα, το κοινωνικο και το εθνικο ταυτιζονται. αυτο δεν μπορεσε να καταλαβει η εθνομηδενιστικη/νεοταξιτικη αριστερα απο το '90 και μετα. υπαρχει θεμα εθνικης ανεξαρτησιας, θεσμικης ολοκληρωσης και κοινωνικης δικαιοσυνης
Πολύ σωστή διαπίστωση, ανώνυμε. Υπάρχει όμως το γνωστό πρόβλημα. Διαχρονικά μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν δύναται να παράξει ex nihilo πολιτικά ρεύματα και κινήματα. Όπως και στα υπόλοιπα έτσι και σε αυτό το θέμα είναι προφανώς καταδικασμένη να σέρνεται πίσω από τα διεθνή (κατά βάση δυτικά) trends, όπως και οι άλλοι ασήμαντοι μικροδορυφόροι του αμερικανοκεντρικού συστήματος. Εδώ ακόμη και η Γαλλία, το παγκόσμιο εργαστήριο πάσης φύσεως κινημάτων και κοσμοθεωριών, έχει χάσει αυτήν την ιδιότητα, και εκεί πλέον επικρατούν καραμπινάτες εκφάνσεις της αγγλοσαξονικής πολιτικής (Μακρόν=Χίλλαρυ/Μπιντές, Μελανσόν=Μπέρνι/Ποκαχόντας, Λεπέν=Τραμπ/Τζόνσον, παρότι οι πρώτοι προηγούνται χρονολογικά των δεύτερων).
Δυστυχώς αυτήν την στιγμή στην πιάτσα υπάρχει μόνο το γνωστό πληκτικό ακραίο Κέντρο, οι χαβαλεδιαρηδες φιλελέφτ και (μετά το '16) οι τραμπάκουλες που ασχολούνται αποκλειστικά με το (κουραστικό από ένα σημείο και μετά) owning the libs. Περιττό να επισημάνουμε πως όλοι τους θεωρούν τo φιλελέ consensus ως φυσικό φαινόμενο με καθολική, νευτώνεια ισχύ, το ευαγγέλιο του ατομικισμού αυτονόητη θεική αποκάλυψη και τον υπερεθνικό καπιταλισμό 11ο νόμο του Μωυσέως. Με τις όποιες δυσδιάκριτες διαφοροποιήσεις να ανιχνεύονται κατά βάση σε αισθητικό και μορφωτικό επίπεδο.
Ανατολικότερα όμως κάτι αρχίζει να ψήνεται. Το νέο "ευρασιανικό" αφήγημα, αν και αφελώς προπαγανδιστικό στις περισσότερες πτυχές τους και απλοικό εργαλείο ιδεολογικοποίησης μιας πραγματιστικής γεωπολιτικής, σα να εμπεριέχει και κάτι αυθεντικά αντισυστημικό, έστω σε μικροψήγματα, αόρατα με γυμνό μάτι. Δλδ όταν βλέπεις dissident κόσμο εδώ στη δύση να υπερασπίζεται την Ρωσία στο Ουκρανικό και να δίνει προτεραιότητα στον εν εξελίξει πόλεμο, δεν το κάνει γιατί λάτρεψε στα γεράματα το αμαρτωλό Κρεμλίνο. Βλέπει στο ρωσικό MIC, με όλα τα ζαβά και τα ανάποδά του, το μοναδικό (κυριολεκτικά μοναδικό) οχυρό απέναντι στην ολοκληρωτική/ανεπίστρεπτη νίκη του Λεβιάθαν. Και φυσικά δεν είναι και η καλύτερη ιδέα να φυτευτούν νατοικοι πύραυλοι σε μια απόσταση Αθήνα-Θεσσ/νίκη έξω από τη Μόσχα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, τεχνικής φύσεως.
Και λίγα ψιλά αριστερολογίας ακόμη, και το λήγω οριστικά με την ομφαλοσκόπηση. Εξάλλου δεν ενδιαφέρει κανέναν, άσε που πιθανόν να δίνουν τροφή σε μπογδανοειδείς νεο-αντικομμούνες που ξεφύτρωσαν τελευταία.
-"το τελος της και στην χωρα της φαιδρας πορτοκαλεας ειναι οριστικο"-
Σωστό. Κάποια στιγμή θα συνέβαινε. Η περίοδος 10-15 ήταν το ετεροχρονισμένο ρέκβιεμ της ελληνικής ιδιαιτερότητας να υφίσταται (σχετικά) μαζική λαική αριστερά στην νότιο απόληξη της Βαλκανικής 25 χρόνια μετά την κεραμίδα. Ένα ρεύμα που κουτσά στραβά, με χίλια ζόρια και κατακουτσουρεμένο, πέρασε τον σκόπελο των καταρρεύσεων, διέβη τις συμπληγάδες του εκσυγχρονισμού, αλλά όταν ήρθε η ώρα της κυβερνητικής "δικαίωσης" η γύμνια φάνηκε. Και φυσικά η μπάλα πήρε και τους παρατρεχάμενους παραδίπλα, που τρεφόντουσαν με τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι της παραδοσιακής αριστεράς (α/α, διάφοροι σαλονάτοι μεταμαρξιστές, "ριζοσπάστες" οικωλόγοι, αμεσοδημοκράτες, αυτόνομοι, ξέρω γω ποσαδιστές, και τελειωμός δεν υπήρχε, από όλα είχε ο ελ "κόσμος του αγώνα").
-"ο σταλινισμος του 30', ο εθνικος κομουνισμος του τσαουσεσκου και η εθνικοσοσιαλιστικη β κορεα σε ποια πολιτικη τυπολογια εντασονται;"-
Καταλαβαίνω πως το λες, αλλά νομίζω δεν πρέπει να μπλέκουμε την τειλορική/νεοπουριτανική ηθική του εργοστασίου-στρατώνα, καθώς και τις πολεμικές οικονομίες του μεσοπολέμου, με τις παραδοσιοκρατικές αντιλήψεις. Γενικά μιλάω τώρα, δεν λέω ότι το κάνει εσύ. Πάντως άλλο η σταλινική ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ του Φορντ, η βικτωριανή Αγγλία, τα καθεστώτα του μεσοπολέμου, το συντηρητικό revival Αιζενχάουερ/Νίξον, και άλλο η δικαίωση προνεωτερικών σχημάτων εν είδει αντίδρασης στον σύγχρονο κόσμο, άσχετα αν μοιραία έμεινε μόνο στα χαρτιά των μεγίστων ντε Μαιστρ και ντε Μπονάλντ, χωρίς υπαρκτές πιθανότητες εφαρμογής irl.
(συνεχίζεται...)
Αλλά ακόμη και έτσι, στην (αναμφισβήτητα αντι-μεταμοντέρνα) ΕΣΣΔ υπήρχε ποσόστωση υπέρ των γυναικών και μια τάση ακατέργαστου φεμινισμού και τεχνητής ισότητας των φύλων σε θεσμικό επίπεδο, έστω και υποκριτική, μόνο για να ευαρεστήσει τους δυτικούς γκρούπις και τα ευρωπαικά ΚΚ, τα πλέον βαριά χαρτιά της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Φαίνεται και στις σοβιετικές ταινίες της εποχής, πάντα η τοπική γραμματέας του κόμματος είναι γυναίκα, και μάλιστα με ανδροπρεπές ντύσιμο και συμπεριφορά. Επομένως, ναι μεν "πατριαρχία" και "συντηρητισμός" συγκριτικά με τον βόθρο του σήμερα, αλλά πάντα με όρια και χωρίς να το πολυθέλουν οι πεφωτισμένοι εκσυγχρονιστές που κυβερνούσαν τους "καθυστερημένους", "θρησκόληπτους" μουζίκους.
Όπως ακριβώς συνέβαινε και με τους άλλους του "ελεύθερου κόσμου". Δεν νομίζω η δύση και η αγγλόσφαιρα μέχρι τα 60s να ήταν κάνας woke παράδεισος. Επίσης, η σφοδρή αντιπαράθεση με την ορθόδοξη εκκλησία, έναν θεσμό αιώνων που έβγαλε αγίους και αιώνια πρότυπα ζωής, δεν πρέπει να περνάει στο ντούκου. Ούτε η αιματηρή επιχείρηση του Μάο να εκριζώσει την τρισχιλιετή Κίνα και να επιβάλει δυτικά πρότυπα με τη βία (ΜΠΠΕ).
Δεν είναι δλδ μόνο τα ιερά γραπτά του μαρξιστικού κόρπους, που στο κάτω κάτω, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, ο καθείς τα ερμηνεύει κατά το δοκούν, αλλά και τα απτά πεπραγμένα της κυβερνώσας "Αριστεράς". Δλδ ακόμα και στους ασιατικούς δεσποτισμούς, παρότι αυτοί ευδοκίμησαν σε μη φιλελεύθερα και εν πολλοίς μη διαφωτιστικά περιβάλλοντα, βλέπουμε ξεκάθαρη εισαγωγή του Κακού, με ευθύνη των κομμουνιστικών κυβερνωσών Ελίτ.
Το ίδιο ισχύει και με τους κατακτητικούς πολέμους του Γ Ράιχ και τα εκατομμύρια θυμάτων στον Β ΠΠ, για να πιάσουμε και τους φετιχιστές του άλλου "άκρου". Σε εξαιρετικά παρακμιακές περιπτωσιολογίες, τύπου ΒΚ, Πολ Ποτ και Αλβανίες του Χότζα, δεν έχει νόημα να αναφερθούμε. Φαντάζομαι δεν αποτελούν πρότυπα για κανέναν.
Κρίνοντας εκ των υστέρων και με τα σημερινά δεδομένα, μια κάποια "συντηρητική ηθική" επικρατούσε σε δύση και ανατολή μέχρι χονδρικά την έκρηξη της αντικουλτούρας και της ψηφιακής εποχής. Δεν ήταν δλδ σταλινικό φαινόμενο ούτε οφείλονταν στην βούληση Τσαουσέσκου και Τίτο (ή Αιζενχάουερ και Νίξον στους απέναντι). Αν και όντως η Ρωσία (και εν γένει ο σλαβικός και ηπειρωτικός κόσμος) ήταν πάντα εκ φύσεως δυο κλικ πιο παραδοσιακή και σκεπτικιστική σε πτυχές του ευρωπαικού μοντερνισμού από την προτεσταντική θαλάσσια δύση, όμως αυτό δεν σχετίζεται με τις εκσυγχρονιστικές απόπειρες ταχείας εκβιομηχάνισης από τα πάνω ούτε με την καθιέρωση του ΜΛ ως κρατική ιδεολογική σημαία.
Έτσι όπως το βλέπω εγώ, οι δικτατορίες του υπαρκτού αναγκάστηκαν σε βάθος χρόνου (βασικά όταν τα πάντσερ έφτασαν έξω απ' την Μόσχα) να συνθηκολογήσουν με τα πολιτισμικά σύμπαντα που διαφέντευαν, ακούγοντας και λίγο τις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες του Ασιάτη λαουτζίκου, και κόβοντας τις σκληροπυρηνικές διαφωτιστικές/αθειστικές/υλιστικές/ευρωκεντρικές μλκίες. Έτσι προέκυψε ο μύθος του "συντηρητικού" σταλινισμού/μαοισμού.
Τέλος πάντων, αρχαιολογίες για λεπτολόγους. Μόνο για άσκοπες παρελθοντολογίες και προπαγάνδα σε 15χρονα που λιώνουν σε call of duty χρησιμεύουν. Όσο και να φαίνεται τρελό, περισσότερο επιδραστικοί για την διαμόρφωση της σύγχρονης εποχής υπήρξαν οι Καρχηδονιακοί πόλεμοι και η μάχη του Μαραθώνα, παρά τα 60 χρονάκια υπαρκτού και η μιάμιση δεκαετία του μεσοπολέμου. Αυτά είναι για καμιά μπυροκατανυξη στα Εξάρχεια.
(συνεχίζεται...)
-"ο εθνικος κομουνισμος του τσαουσεσκου"-
Με αυτήν την έννοια κάθε εφαρμοσμένος κομμουνισμός υπήρξε "εθνικός". Παντού καλλιεργούνταν η εθνική ανωτερότητα, γινόταν παρελάσεις και τελετουργικά της σημαίας, όρκοι πίστης στην πατρίδα κτλ. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στα δυτικά καθεστώτα, μέχρι σχετικά πρόσφατα. Ο χάρντκορ εθνομηδενισμός ανέκυψε μετά τα 90s, αν και σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπως η ηττημένη μεταπολεμική Γερμανία και ορισμένες Σκανδιναβικές κοινωνίες, φυτεύτηκε από πιο πριν. Anyways, και εδώ με χρονοντούλαπα και μουσειακά είδη έχουμε να κάνουμε. Πάμε γι' άλλα τώρα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...''Η περίοδος 10-15 ήταν το ετεροχρονισμένο ρέκβιεμ της ελληνικής ιδιαιτερότητας να υφίσταται (σχετικά) μαζική λαική αριστερά στην νότιο απόληξη της Βαλκανικής 25 χρόνια μετά την κεραμίδα. Ένα ρεύμα που κουτσά στραβά, με χίλια ζόρια και κατακουτσουρεμένο, πέρασε τον σκόπελο των καταρρεύσεων, διέβη τις συμπληγάδες του εκσυγχρονισμού, αλλά όταν ήρθε η ώρα της κυβερνητικής "δικαίωσης" η γύμνια φάνηκε. Και φυσικά η μπάλα πήρε και τους παρατρεχάμενους παραδίπλα, που τρεφόντουσαν με τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι της παραδοσιακής αριστεράς (α/α, διάφοροι σαλονάτοι...''
αν κατσεις να το καλοσκεφτεις, το ελληνικο ''τελος της ιστοριας'' αργησε σχεδον ενα τεταρτο του αιωνα, χρειαστηκε να περασουν 25 ολοκληρα χρονια για να χρεοκοπησουν επισημα και οριστικα τα αριστερα φληναφηματα. σε αυτο ισως συνεβαλαν οι διαφορες ιστορικες αναφορες που εξακολουθουσαν να παραμενουν σταθερες και ισχυρες, τα μεταπολιτευτικα αφηγηματα περι εαμ και ''παλλαικης'' αντιστασης εναντια στην δικτατορια. η ελλαδικη αριστερα, ακομα και στις πιο παροξυσμικα εθνομηδενιστικες στιγμες και εκφανσεις της, διαχρονικα γυρω απο την εαμικη παραδοση συσπειρωνοταν (φυσικα χωρις κανενα ιχνος αυτοκριτικης και ιστορικης επιγνωσης για το τεραστιο φιασκο του '41-'44). εαμ/δσε/λιγο μακρονησος και χουντα. αυτη ειναι η κασετα
οι ελ αριστερητζηδες περα απο κλαψα δεν ειχαν τιποτε αλλο να πουν. ουτε διανοουμενους ανεδειξαν, ουτε πρωτοτυπη σκεψη παρηγαγαν, ουτε ερωτηματα και προβληματισμους εθεσαν (με καποιες ελαχιστες εξαιρεσεις). τελικα καθε χωρα εχει (και..) την αριστερα που της αξιζει. το ευτυχημα τουλαχιστον ειναι οτι ολο αυτο το καλαμπουρι τελειωσε, τελειωσε επιτελους και μονο ο καζακης και κατι αλλα παρατραγουδα συνεχιζουν
''ο κοσμος του αγωνα''.. τετοιες γραφικες χαζομαρες διαβαζεις στο ιντυ και σου σηκωνεται η τριχα. αναρωτιεσαι σε τι κοσμους ζουν ακομα τα τυπακια, λες και ο χρονος παγωσε στα ηρωικα 70s ξερω γω. ''ο κοσμος του αγωνα'' και ''παγωσε η τσιμινιερα'' φαση. btw, η ιστορια που παροδω στην αρχη της πρωτης τοποθετησης ειναι αληθινη. δεν χρειαζονται λεπτομερειες, εχει γινει μεγαλο τζερτζελο στους αρρωστημενους κυκλους των εξαχρειων και στο γνωστο παραμαγαζο του σορος με την συγκεκριμενη υποθεση, μεχρι και σφαλιαρες πεσανε αναμεταξυ των. το σκηνικο ειναι πολυ αρρωστο αλλα και αρκετα κατατοπιστικο για το τι σημαινει ''κοσμος του αγωνα'' στην νοτιο βαλκανικη του 2023. ''κοσμος του αγωνα''..