ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (επίσκεψη στο μουσείο Pinballs)

                                                         του Παναγιώτη Μπουρδάκου

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ: Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ: Πέμπτη 13 Οκτωβριου 1988
ΧΩΡΟΣ: Κέντρο Αθήνας

Η μηχανή του χρόνου είναι μια έννοια που υπό τη μορφή επιστημονικού ερωτήματος  απασχολεί, κατά κύριο, λόγο τους ειδικούς της σύγχρονης φυσικής επιστήμης. Αστροφυσικοί, θεωρητικοί φυσικοί και επιστήμονες πάνω στους κλάδους της πυρηνικής φυσικής και της κοσμολογίας, της κβαντικής φυσικής και των θεωριών των ενοποιημένων πεδίων ερευνούν, αναπτύσσουν μοντέλα και μαθηματικές φόρμουλες, συχνά με αντικρουόμενα αποτελέσματα, ώστε να καταφέρουν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να γυρίσει τον χρόνο πίσω; Ποιες οι πιθανότητες για ένα χρονικό ταξίδι; Σε ποιό σημείο του χρόνου θα επιστρέψουμε και κατά πόσο θα έχει αλλάξει η ροή των γεγονότων εξαιτίας της χρονικής μετάβασης στο παρελθόν;

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου εκεί έξω. Πέρα αυτό το επιστημονικό σαφάρι, η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ δεν μπορούσε παρά να δώσει τη δική της ερμηνεία, χρησιμοποιώντας την πιο κλασική ερευνητική μέθοδο της επιστημονικής φαντασίας: Θεωρία-Πείραμα-Υπερφυσική εμπειρία-Αξιολόγηση Αποτελεσμάτων.

Η θεωρία περιγράφει την ύπαρξη μεθόδων για χρονικά ταξίδια και την επίδραση τους στον ανθρώπινο οργανισμό. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Φλίπερ Αθηνών, το οποίο άνοιξε τις πύλες του στις αρχές του φθινοπώρου στο πάλαι ποτέ κέντρο διασκέδασης «Μέδουσα». Οι «χρονικές ερευνητές» Σταμάτης και Πάνος μπήκαν στο ρόλο των Δρ. Έμετ Μπράουν και Μάρτυ ΜακΦλάι και ανέλαβαν την εκτέλεση του πειράματος, ασφαλώς εξοπλισμένοι με το κατάλληλο πάθος και αγωνία για την έκβαση του πειράματος.


Αρχικά, η εκτίμηση του χώρου ήταν απαραίτητη καθώς έπρεπε να καταστρώσουμε μία μέθοδο η οποία θα μας απέφερε τη μέγιστη απόλαυση και ακρίβεια με τον ελάχιστο χρόνο. Ο χώρος αποτελείται από ένα ενιαίο όροφο (υπόγειο στην προκειμένη περίπτωση), όπου είναι κατανεμήμενα τα φλιπεράκια, καθώς και από ένα είδος εξώστη όπου έχουν τοποθετηθεί καθίσματα με τραπέζια στα οποία οι παρευρισκόμενοι  μπορούν να απολαύσουν καφέ, μπύρα ή σνακ.

Ο κύριος όγκος των pinballs βρίσκεται σε ένα επίπεδο ενώ ένας αριθμός μηχανημάτων έχουν τοποθετηθεί σε υπερυψωμένα πατάρια και σε παράπλευρους διαδρόμους. Η πρόσβαση στο χώρο γίνεται από μια πλατειά σκάλα που είναι εξοπλισμένη και με εγκατάσταση για την μετακίνηση αναπηρικού αμαξιδίου. Παροχή που σπανίζει σε χώρους διασκέδασης και αναψυχής.


Η πρώτη αναγνωριστική βόλτα ανάμεσα στα φλίπερ απέφερε επιφωνήματα εκπλήξεως και εντυπωσιασμού, καθώς τα θέματα των φλίπερ μας θύμισαν τις παιδικές και εφηβικές μας εποχές αλλά και τα χαρτζιλίκια, τα οποία είχαν κατατεθεί στους άπληστους κερματοδέκτες. Τότε, που οι κερματοδέκτες χωρίς έλεος σου ζητούσαν κέρμα για κάθε 3 παιχνίδια. Αν κάποιος ήταν τυχερός και ικανός μπορούσε να παίζει αρκετή ώρα χωρίς να χρειαστεί δεύτερο κέρμα ενώ άλλοι δεν προλάβαιναν να ακουμπήσουν την μπάλα δεύτερη φορά. Ωστόσο, στο Μουσείο Φλίπερ αυτό αποτελεί παρελθόν, καθώς παίζεις όσα παιχνίδια θες για απεριόριστο χρόνο, χωρίς το φόβο του κέρματος. Ωστόσο, η χρέωση πραγματοποιείται κατά την είσοδο στο χώρο με την καταβολή 10 €.


Η αίσθηση του χώρου σου ξυπνάει μνήμες άλλων – αναλογικών – εποχών, μακρινών από τον γρήγορο ψηφιακό κόσμο του σήμερα Η αισθητική των μηχανημάτων είναι εμπνευσμένη από ταινίες, μουσική και χόμπι των ετών ανάμεσα στις δεκαετίες του 1950 και του 1990. Ασφαλώς, η θεματικές που είναι εμπνευσμένες από το πεδίο της λογοτεχνίας του φανταστικού είναι πάρα πολλές.

Ο αριθμός των ενεργώ φλίπερ που ο επισκέπτης μπορεί να παίξει ανέρχεται λίγο πάνω από 100 ενώ ακόμα περισσότερα φυλάσσονται στην αποθήκη του μουσείου, περιμένοντας τη δική τους σειρά προκειμένου να βγουν από την χρονική χειμερία νάρκη και να επαναλειτουργήσουν. Τα περισσότερα είναι κατασκευασμένα στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, με λίγα μηχανήματα να έρχονται από τα μακρινά 50’s και 60’s. Υπήρχαν, βέβαια, και κάποια πρόσφατα κατασκευασμένα στα 90s και στον 21ο αιώνα. Το πιο νέο είναι ένα γερμανικής κατασκευής του 2007. Παρατηρούμε, δηλαδή, μια κανονική κατανομή Gauss με την κύριο όγκο των δειγμάτων στις μεσαίες χρονικές περιόδους.


Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε ότι η λειτουργικότητα των παλαιών μοντέλων ήταν εμφανώς χαμηλότερου επιπέδου από τα νεότερα και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, καθώς τον χρόνο δύσκολα τον νικάς. Ο βαθμός αποκατάστασης και ανακατασκευής είναι άριστός σε όλα τα μηχανήματα αλλά εξ ορισμού υπάρχουν δυσκολίες οι οποίες οφείλονται στις τεχνικές και μεθόδους κατασκευής της κάθε εποχής.

Αφήνοντας το τεχνικό σκέλος εκτός της αξιολόγησης, όλα τα φλίπερ μας προσέφεραν την ίδια ευχαρίστηση και ικανοποίηση όταν με την έναρξη του παιχνιδιού τα ταμπλό γέμιζαν με χρώματα και ήχους ενώ μόλις η μπάλα έκανε την εμφάνιση της στο παιχνίδι, η αδρεναλίνη ανέβαινε και το άγχος να μη την χάσεις αύξανε εκθετικά με το σκορ που έκανες. Η χαρά που μας πλημμύριζε, ειδικά όταν κερδίζαμε και δεύτερη ή ακόμα και τρίτη μπάλα, δεν περιγράφεται ενώ ακόμα μεγαλύτερη ήταν η αγωνία όταν ξαφνικά το παιχνίδι μας πέταγε παράλληλες μπάλες. Φανταστείτε, εκεί που τρέμεις μη χάσεις τη μία, να πρέπει να ελέγξεις μέχρι και 7 μπάλες ταυτόχρονα. Μεγάλες στιγμές...!


Η θεματολογία αλλά και η πολυπλοκότητα του ταμπλό του φλίπερ ήταν αυτά που μας μαγνήτιζαν και καθόριζαν την απόφαση μας για το που θα δοκιμάσουμε τις ικανότητες μας. Όσο πιο πρόσφατα τα φλίπερ τόσο πιο πολύπλοκα ταμπλό, με τις διπλές και τριπλές ράμπες και τα αναδυόμενα εφέ να κατέχουν την μερίδα του λέοντος. Η σύνθεση των χρωμάτων αλλά και των φωτεινών ενδείξεων αποτελούν σημαντικό τμήμα, καθώς σε βοηθούν να καταλάβεις την υπόθεση του παιχνιδιού, σε ποια αποστολή βρίσκεσαι και ποιο στόχο να χτυπήσεις μετά.

Πολλά φλίπερ, παρόλο που ήταν πλούσια σε ταμπλό, δεν παρείχαν ευκρινείς οδηγίες για το ροή της υπόθεσης και αυτό λειτουργούσε ανασταλτικά ώστε να ξαναπαίξεις. Μουσική, κινηματογράφος, καρτούν, αθλήματα, φαντασία και διάστημα ήταν τα κύρια θέματα που παρουσιάζονταν στα 100 και πλέον φλίπερ του Μουσείου. Άξιοι αντιπρόσωποι της ροκ ήταν οι Kiss, Rolling Stones και Guns N Roses με τους τελευταίους να έχουν και το πιο πρόσφατης κατασκευής φλίπερ, κάπου παράλληλα με την περιοδεία για το Use Your Illusion I & II. Την7η Τέχνη εκπροσωπούσαν τα Star Wars, Star Wars: Episode I, Indiana Jones, Doctor Who, Judge Dredd, Demolition Man, Star Trek, Terminator, Family Guy, Maverick, Dracula, Adams Family και Pirates Of The Caribbean. Στους Πειρατές δε, κάναμε και υπερωρίες αλλά και το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ. Εντυπωσιακό ήταν και το φλίπερ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 αλλά και αυτό με θέμα τα 500 μίλια της Ιντιανάπολις. Διαφορετική προσέγγισης ήταν και το υβριδικό φλίπερ Star Wars: Episode I (κατασκευής 2006), με τη χρήση οθόνης η οποία παρουσίαζε σε μορφή video game την τρέχουσα αποστολή, το όνομα του παίχτη και το σκορ. Τα υβριδικά αυτά φλίπερ αποτελούσαν μια μορφής αντεπίθεση της βιομηχανίας των φλίπερ εναντίον των ηλεκτρονικών arcade που είχαν επικρατήσει στην αγορά ηλεκτρονικών παιχνιδιών.


Μυθολογικής, μεσαιωνικής αλλά και επιστημονικής φαντασίας ιστορίες μας κράτησαν αρκετή ώρα πάνω από τα δικά τους φλίπερ, με κολλημένα τα μάτια στη μπάλα και τους δείκτες στα πλήκτρα των μοχλών τους. Ωραία εικόνα αποτέλεσαν και τα παιδιά που είχαν επισκεφθεί το χώρο μαζί με τους γονείς τους και με έντονο ζήλο πάλευαν να κρατήσουν την μπάλα πάνω στο ταμπλό. Κάποια στιγμή ξέχασαν, θαρρώ τις οθόνες αφής και τα γραφικά υψηλής ευκρίνειας.


Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας η παρέα στελεχώθηκε από τρία ακόμη μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Πριν φύγουμε είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τους υπεύθυνους του χώρου και να μας εξηγήσουν το εγχείρημα τους. Επισκέψεις από δημοτικά σχολεία για διασκέδαση αλλά και εκπαιδευτικούς σκοπούς, τουρνουά φλίπερ και άλλες δραστηριότητες βρίσκονται στα πλάνα των υπευθύνων.

Η διεξαγωγή του πειράματος διήρκεσε περίπου τέσσερις ώρες και τα αποτελέσματα είναι παραπάνω από ενθαρρυντικά. Τελικά μπορείς να ταξιδέψεις στο χρόνο, να γυρίσεις το ρολόι εκεί που θέες και να παραμείνεις για όσο χρόνο έχεις στη διάθεση σου. Θα ταξιδέψεις από τις πιο βαθιές θάλασσες μέχρι το τελευταίο σύνορο του διαστήματος. Από την εποχή των πρωτόπλαστων μέχρι τα ταξίδια με την ταχύτητα του φωτός.


Εν κατακλείδι υπάρχει μηχανή του χρόνου και όσες φορές τη χρησιμοποιείς τόσο πιο νέος και αναζωογονημένος νιώθεις. Ας μπούμε λοιπόν στο δικό μας DeLoRean και να μην επιστρέψουμε στο μέλλον...

ΥΓ Επειδή η επίσκεψη στο μουσείο κάνει δυνατή την επιστροφή στο χρόνο, αλλά, ταυτόχρονα, με την είσοδο στο μουσείο έχεις την αίσθηση ότι ο χρόνος αρχίζει να κυλάει πιο γρήγορα απ’ ό,τι συνήθως, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνεις να παίξεις όλα τα pinballs, προτείνω στους αναγνώστες μας, που σκέπτονται να επισκεφθούν τον εν λόγω χώρο, να δώσουν προτεραιότητα στα εξής pinballs.

Πειρατές της Καραϊβικής. Έξοχο pinball. Κατασκευασμένο το 2006, διαθέτει πολλά επίπεδα στον χώρο που κυλούν οι μπάλες, έχει αρκετές διάφανες επιφάνειες, ένα σεντούκι στο οποίο μπαίνει η μπάλα, ταπετσαρία-πειρατικό χάρτη και πολύ ωραίο σενάριο, στο οποίο περιλαμβάνονται καταστροφή πλοίου και βύθιση ενός κράκεν μετά από συνεχή χτυπήματα με την μπάλα. 


Ασφαλώς, κάποια στιγμή θα χρειαστεί να παίξετε με πολλές μπάλες ταυτόχρονα.


Black Knight. Κατασκευασμένο το 1980, με πρωτοποριακό για την εποχή του διπλό επίπεδο, με λιτή ταπετσαρία στο οποίο ξεχωρίζουν ένα σπαθί περιβαλλόμενο από λαμπιόνια. 


Με ωραία μεσαιωνική αισθητική. Ό,τι πρέπει για τους «επικάδες».  


Paragon. Κατασκευασμένο το 1979, με ωραίο πλατύ ταμπλό το οποίο είναι δημιουργημένο σε αισθητικό στυλ Frank Frazetta. Απλό και επικά λιτό σενάριο στο παιχνίδι. 


Καλοστημένο, με σωστές αποστάσεις ανάμεσα στις ρακέτες και τους εσωτερικούς χώρους του παιχνιδιού ώστε να μην χάνεις εύκολα.


Sorcerer. Πρόκειται για φλίπερ κατασκευασμένο το 1985. Ωστόσο η αισθητική του παραπέμπει σε ψυχεδελικό epic των 70’s. Με απλό σενάριο, παιχνίδι κατάλληλο για τους «επικάδες».


Corgar. Με αισθητικές επιρροές κάπου ανάμεσα στο horror και το epic. Φλίπερ με απλό σενάριο και παίξιμο, που κατασκευάστηκε το 1979.

Grand Lizzard. Κατασκευασμένο το 1980. «Επικούρα» στην αισθητική, με δυο επίπεδα παιχνιδιού και επιπλέον μικρές ρακέτες για να παίξετε εφόσον περάσετε την μπάλα στην κλειστή περιοχή του επάνω επιπέδου. Πρωτοποριακό για την εποχή του.

Centaur 2. Παιχνίδι του 1981. Πρόκειται για το φλίπερ που έγινε εμμονή του Σταμάτη. Αυτό τα λέει όλα. Για επικάδες και σκοτεινούς τύπους, που αρέσκονται σε μουσικές τύπου Manilla Road και ταινίες σαν το Mad Max.

Doctor Who. Αρρώστια-πάθος-εμμονή! Καταπληκτικό pinball του 1992, βασισμένο στην ομώνυμη σειρά επιστημονικής φαντασίας. Με διαφορετικά επίπεδα που κινούνται, με τηλεφωνικούς θαλάμους που ανεβοκατεβαίνουν, με πολλές μπάλες ταυτόχρονα και με ωραίο σενάριο. Παίζεται καλά και δεν χάνεις γρήγορα.


Striker Extreme. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό φλίπερ-ποδοσφαιράκι, που κυκλοφόρησε το 2000.Έχει διάφορα επίπεδα και διαδρόμους που κυλά η μπάλα ενώ στο επάνω μέρος υπάρχει ένα τέρμα το οποίο προστατεύει κινούμενος τερματοφύλακας. Όσο καταφέρνεις να υπερβαίνεις το εμπόδιο του τερματοφύλακα και να στέλνεις την μπάλα στα δίχτυα, βγαίνει συνεχώς η μπάλα και συνεχίζεις να παίζεις, ακόμη κι αν κάποια στιγμή περάσει ανάμεσα από τις ρακέτες και χάσεις.

Bram Stokers Dracula. Πρόκειται για ένα φλίπερ με εξαιρετικό artwork, το οποίο βασίστηκε στην ταινία του Κόπολα. Πολύ ατμοσφαιρικό, με την μπάλα να περνά ανάμεσα από φέρετρα και σκοτεινούς πύργους. Ό,τι πρέπει για τους gothsters και τους σινεφίλ.


Judge Dredd. Άλλο ένα εξαιρετικό φλίπερ, που η αισθητική και η υπόθεσή του είναι βασισμένη στην αφιερωμένη, στον γνωστό comic ήρωα, ταινία με τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Έχει πολλά επίπεδα στα οποία μπορεί να βρεθεί η μπάλα και πολύ ωραία σκηνικά γύρω απ’ την ταπετσαρία του. Ασφαλώς, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού βγάζει κι αυτό πολλές μπάλες ενώ είναι κατασκευασμένο με τις ρακέτες και τους χώρους σε σωστές αποστάσεις, ώστε να μην χάνεις εύκολα.


Jungle Lord. Ένα φλίπερ με θεματολογία των μυθιστορημάτων του Ταρζάν, κατασκευασμένο το 1981. Καταπληκτική η ταπετσαρία του που η αισθητική της παραπέμπει σε ύφος Frazetta. Έχει δυο επίπεδα στα οποία κυλά η μπάλα, πράγμα πρωτοποριακό για την εποχή του. Κατά τα άλλα, το σενάριο παιχνιδιού του είναι απλό.

Indianapolis 500. Απλά εκπληκτικό! Ενδεχομένως το φλίπερ με το καλύτερο σενάριο. Με πολλά επίπεδα και διαδρόμους για να κυλήσει η μπάλα. Βγάζει κι αυτό επιπλέον μπάλες στην διάρκεια του παιχνιδιού. Ενώ το καλύτερο όλων είναι ότι κάποια στιγμή κρατά την μπάλα ακινητοποιημένη και το παιχνίδι συνεχίζεται πάνω στην οθόνη του ταμπλό. Εκεί πρέπει να οδηγήσεις το αμάξι σου, σε ένα δυσδιάστατο περιβάλλον που θυμίζει το arcade Out Run, χρησιμοποιώντας τα κουμπιά από τις ρακέτες για να στρίψεις δεξιά ή αριστερά. Κυκλοφόρησε το 1995. 

Υβριδικά Pinballs: Άφησα τελευταία τα δυο υβριδικά φλίπερ. Πρόκειται για pinballs, που στο πάνω μέρος έχουν μια οθόνη arcadeηλεκτρονικού παιχνιδιού. Ο παίκτης παίζει και μέσα στο κουτί του φλίπερ, γκρεμίζοντας τοίχους, περνώντας την μπάλα από διαδρόμους και άλλα σχετικά ενώ ταυτόχρονα, μπορεί να χτυπήσει με την μπάλα τις φιγούρες και τα κτίρια που εμφανίζονται στην οθόνη. Όταν το κάνει, στην οθόνη εμφανίζονται άλλα γραφικά και προχωρά η υπόθεση.

Star Wars Episode 1: Κυκλοφόρησε το 1999 και είναι ένα καταπληκτικό, υβριδικό φλίπερ, το οποίο βασίζεται στην ομώνυμη ταινία. Είναι φτιαγμένο ώστε να προσφέρει απολαυστικές στιγμές παιχνιδιού. Με πολλή δράση και ωραία γραφικά.


Revenge From Mars: Υβριδικό φλίπερ, με αισθητική και υπόθεση επιστημονικής φαντασίας.

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού Φανταστική Λογοτεχνία

Όπως είχαμε ανακοινώσει πριν λίγους μήνες το περιοδικό της λέσχης μας, η Φανταστική Λογοτεχνία, μετά από δέκα χρόνια κυκλοφορίας ολοκλήρωσε την πρώτη του περίοδο και περνά στην δεύτερή του φάση. Η οικονομική στενότητα της εποχής είναι τέτοια ώστε να καθιστά ανεπαρκείς τις συνδρομές των μελών της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ, προκειμένου να καλύψουν τα έξοδα ενός περιοδικού ελευθέρας διανομής (free press).

Πλέον το περιοδικό μας θα κοστολογείται με την τιμή των 3,40 ευρώ, προκειμένου να καλύπτει τα έσοδά του και να μας επιτρέπει να κυκλοφορούμε το εκάστοτε νέο τεύχος του. Γι αυτό και η διεύθυνση της Φανταστικής Λογοτεχνίας αποφάσισε να προσθέσει τέσσερις σελίδες στην ύλη και να ανοίξει νέες θεματικές ενότητες.


Έτσι, στη Φανταστική Λογοτεχνία της νέας περιόδου περιλαμβάνεται μια καινούργια μουσική στήλη που αφορά ρεύματα όπως το psychobilly, το Oi! και το παραδοσιακό rock. Επιπλέον, υπάρχει μια μόνιμη στήλη με πολιτική και κοινωνική αρθρογραφία, η οποία αναδεικνύει την ρομαντική κριτική στην (μετα)μοντέρνα νεωτερικότητα. Ασφαλώς, συνεχίζουν να περιλαμβάνονται στις σελίδες του περιοδικού μας ιστορικές μόνιμες στήλες, όπως η "War Flag" του Sun Knight, τα "Πολύτιμα Μέταλλα", καθώς επίσης και άρθρα των γνωστών συντακτών, όπως ο Σταμάτης Μαμούτος, ο Flammentupp, ο Δημήτρης Αργασταράς, ο Ευστράτιος Σαρρής, ο Αριστείδης Χριστοφοράκης, ο Χρήστος Νάστος, ο Battle Angel και ο Βλάσης Λύρας.

Μια ακόμη τομή αποτελεί και η αναδημοσίευση παλιών comics της δεκαετίας του ’80, που θα ολοκληρώνονται μετά από έναν αριθμό τευχών. Πιστοί στις παιδικές αναμνήσεις, αλλά και σεβόμενοι τις εικονογραφημένες νουβέλες που άνδρωσαν παλιότερες γενιές, τα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ προσφέρουμε στους αναγνώστες μας την απόλαυση του να διαβάζει κανείς εκείνα τα ξεχασμένα αριστουργήματα, ζητώντας ασφαλώς την κατανόηση γιατί οι πολυκαιρισμένες εικόνες τους δεν υπάρχουν σε αρχεία pdf κι έχουν υποστεί επεξεργασία επάνω στο αρχικό τους χαρτί.

Τέλος, επαναφέροντας μια συνήθεια που υιοθετούσε ο Νίκος Βλαντής ως αρχισυντάκτης του περιοδικού Litteraterra, θα δίνουμε έναν τίτλο στο κάθε νέο τεύχος. Έναν τίτλο που, τρόπον τινά, θα συνοψίζει το βαθύτερο μήνυμα των θεματικών και των άρθρων του κάθε τεύχους. Ο τίτλος του τεύχους που μόλις κυκλοφόρησε είναι Φωνές Μέσα στη Νύχτα. 

Ελπίζουμε ότι οι αναγνώστες θα αγκαλιάσουν τη νέα του μορφή και θα συνεχίσουν να στηρίζουν το περιοδικό μας. Γιατί, αν μη τι άλλο, τα άρθρα του είναι φωνές. Φωνές καθάριες, μέσα στη νύχτα της εποχής μας.

Αναζητήστε το νέο τεύχος της Φανταστικής Λογοτεχνίας στα παρακάτω καταστήματα:

Αθήνα
Βιβλιοπωλεία:

-Comiconshop, Σόλωνος 128

-Λαβύρινθος, Ιπποκράτους 108

-Tilt, Ασκληπιού 37

Δισκοπωλεία:

-Metal Era, Εμμανουήλ Μπενάκη 22

Θεσσαλονίκη 
Βιβλιοπωλεία:

-Άγνωστη Καντάθ, Αιμιλιανού Γρεβενών 6 (πλατεία Ναυαρίνου)

-Αριστοτέλειον, Ερμού 61

Στη μνήμη του Κωνσταντίνου Κατσίφα


Πριν λίγες μέρες ένας 35χρονος Έλληνας βορειοηπειρώτης έχασε τη ζωή του από πυρά Αλβανών αστυνομικών. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Κατσίφας, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, ούτε λήστεψε, ούτε βιαιοπράγησε, ούτε μπήκε λαθραία σε ξένη χώρα, ούτε προέβη σε κάποια παραβατική πράξη. Αντιθέτως, θέλησε να εορτάσει μαζί με τους ομογενείς της μαρτυρικής Βορείου Ηπείρου, η οποία βρίσκεται εντός των συνόρων του αλβανικού κράτους και στα χώματά της φιλοξενεί την αναγνωρισμένη ελληνική εθνική μειονότητα, την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.


Σύμφωνα με μαρτυρίες, στις 10 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, Αλβανοί αστυνομικοί κατέβασαν ελληνική σημαία από ελληνικό νεκροταφείο του Αργυρόκαστρου και στη συνέχεια κατέβασαν την ελληνική σημαία κι από το σπίτι του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Ο Έλληνας ομογενής, εκνευρισμένος, πυροβόλησε στον αέρα για να τους αποτρέψει και μετά κινήθηκε σε μια κοντινή ορεινή περιοχή για να κρυφτεί. Η περιγραφή της αλβανικής αστυνομίας διαφέρει από εκείνες των αυτοπτών μαρτύρων, υποστηρίζοντας ότι ο Κατσίφας πυροβόλησε ένα περιπολικό. Τελικά, ειδικές δυνάμεις και ελικόπτερα της αλβανικής αστυνομίας εντόπισαν και σκότωσαν τον Κατσίφα, με τη δικαιολογία ότι ήταν οπλισμένος και επικίνδυνος (μια πληροφορία που, ασφαλώς, κανείς δεν μπορεί να ελέγξει αν και κατά πόσο ήταν αληθινή ή αν αποτέλεσε πρόσχημα το οποίο χρησιμοποίησε το καθεστώς του, ελεγχόμενου για ποινικά εγκλήματα, Έντι Ράμα προκειμένου να σκοτώσει ένα ελληνόπουλο).

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένας βορειοηπειρώτης Έλληνας πατριώτης έχασε τη ζωή του από σφαίρες ανθρώπων του αλβανικού κράτους. Ευχόμαστε να είναι ελαφρύ το χώμα του και το αίμα του να ποτίσει την ιερή γη της βορείου Ηπείρου, προκειμένου από τα σπλάχνα της να γεννηθούν κι άλλοι αληθινοί άντρες σαν κι αυτόν.

Και, ασφαλώς, αναμένουμε, με ενδιαφέρον, να δούμε πως θα χειριστεί αυτό το θέμα το ελληνικό υπουργείο των εξωτερικών. Την ώρα που, υπό τις ευλογίες των Η.Π.Α και της Ε.Ε, οι πράκτορες των Αλβανών αλωνίζουν στον ελληνικό χώρο και συνομιλούν με παράγοντες διαφόρων παρατάξεων, το ελληνικό κράτος δεν δείχνει να τολμά μια άσκηση πίεσης προς το τσιράκι του Σόρος, το οποίο ακούει στο όνομα Έντι Ράμα; Για να είμαστε ειλικρινείς, πολύ αμφιβάλλαμε εξαρχής ότι η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου θα έπραττε κάτι τέτοιο. Κι ας φαντάζει αυτονόητο.


Κι από την άλλη, απορούμε για το πώς είναι δυνατόν μέρος του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού να ανέχεται ως καθοδηγητές ανθρώπους που ανήκουν στο περιβάλλον των Αντώνη Σαμαρά, Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις σχέσεις τους με τα συμφέροντα των πολυεθνικών και της γερμανικής πρεσβείας. Όταν, μάλιστα, είναι γνωστό ότι στο «σύστημα Σαμαρά» ανήκουν ταυτόχρονα και οι εν Ελλάδι προβοκάτορες, που διατυμπανίζουν σε πολλούς διαδικτυακούς τόπους ότι το ελληνικό έθνος αποτελείται κατά το ήμισυ από Αλβανούς (εννοούν τους αρβανίτες) και προτείνουν την πρόσδεση της χώρας μας στο γεωπολιτικό άρμα του…Έντι Ράμα! 

Μπορεί να αμφιβάλλουμε και να απορούμε, λοιπόν, για πολλά θέματα. Δεν αμφιβάλουμε όμως για την ιστορική μας μνήμη. Αυτή που θα κρατά των Κωσταντή ζωντανό, μέχρι η θυσία του να βρει μια δικαίωση. Μια δικαίωση αληθινά πατριωτική, που θα γονιμοποιηθεί από το αίμα του.

Αν το ελληνικό κράτος ήταν εθνικά ανεξάρτητο, προκειμένου να πιέσει τον Ράμα, θα έπρεπε να αφαιρέσει τις υπηκοότητες και να απελάσει, άμεσα, χιλιάδες Αλβανούς μετανάστες. Θα έπρεπε, επίσης, να ελέγξει τα σύνορα και να πράξει πολλά άλλα.

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά πράξη κάποτε, εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία της επικαιρότητας και να αρχίσουμε μια συστηματική ενημέρωση του αποπροσανατολισμένου μέσου Έλληνα της εποχής μας (μεταξύ των άλλων και) για το θέμα της Βορείου Ηπείρου. Να γίνει θέμα συζήτησης μια υπόθεση που ελάχιστοι σήμερα θυμούνται. Αυτή θα είναι μια πρώτη νίκη. Και πάνω της μπορεί να οικοδομηθούν τα επόμενα βήματα.