Όταν η επιβεβαίωση γίνεται κοινοτυπία

      

Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής κατάφερε κάτι αξιοπρόσεκτα δύσκολο. Μολονότι οι συγκυρίες δεν ήταν ευνοϊκές εκείνη πέτυχε το κάτι παραπάνω. Εξαφάνισε από την πολιτική ζωή της χώρας τον εθνικιστικό χώρο! Έχοντας ως μόνιμο βαρίδι την σχεδόν γκροτέσκα πολιτική αμορφωσιά (όχι μόνο του επικεφαλής και της οικογένειάς του, αλλά) σύσσωμου του ηγετικού της πυρήνα, (ο οποίος σήμερα προσπαθεί να ενδυθεί διάφορα ιδεολογικά ενδύματα και να φορτώσει όλη την αποτυχία στην, έτσι κι αλλιώς, αποδεδειγμένα αποτυχημένη πολιτικά οικογένεια) δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει το έξυπνο σχέδιο ιδεολογικής στρατηγικής που είχε καταστρώσει το βαθύ κατεστημένο της ελλαδικής Δεξιάς, από το 2012 και μετά. Έτσι σήμερα υφίσταται μια κατάσταση στην οποία έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος που κινείται από τις «συντηρητικές» παρυφές της Νέας Δημοκρατίας μέχρι εκεί που κάποτε υπήρχε η Χρυσή Αυγή, να απαρτίζεται από πολλαπλές ομαδώσεις δεξιών και όχι εθνικιστικών ιδεολογικών καταβολών.

Νεοδεξιοί όμιλοι, alt right παρεούλες που δημοσιολογούν στο διαδίκτυο, ψευδο-νεοναζιστές οι οποίοι υιοθετούν νεοφιλελεύθερες οικονομικές και αστικοδημοκρατικές γεωπολιτικές προσεγγίσεις, tabloids που εκφράζουν έναν gossip λαϊκισμό, αχτένιστοι γραφικοί Δεξιοί πρώην ακαδημαϊκοί που υποδύονται τους θεωρητικούς διαβάζοντας την βιβλιογραφία της ομάδας Ε, γυρολόγοι που μασκαρεύονται σε κυριλέδες φορώντας γιλέκα για να το παίζουν British style conservatives αλλά τους προδίδει το βλαχομπαρόκ απολογητικό ύφος, αποκαΐδια της Χρυσής Αυγής που υιοθετούν το νεοcon -και στις βασικές του αρχές liberal- προφίλ του «σαλβινισμού», αναδύονται ανάμεσα στις παραδοσιακά γελοίες και διαχρονικά ρευστές υπο-ομαδώσεις της ακραίας Δεξιάς, στις οποίες θα συναντήσει κανείς από θαυμαστές των Απριλιανών μέχρι παραθρησκευτικούς παραληρούντες (στους τελευταίους, εκτός των φονταμενταλιστών ορθόδοξων θα πρέπει να προστεθούν και οι φονταμενταλιστές παγάνοι) συνομωσιολόγους. Κοινοί τόποι όλων των προαναφερθέντων η προσήλωση στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, στην ελευθερία των αγορών, σε επιδερμικής σημασίας αλλά θορυβώδεις αντι-αριστερές ζητωπατριωτικές ρητορικές και η επένδυσή όλων των παραπάνω με λίγα φραστικά και επικοινωνιακά στολίδια του εθνικιστικού λόγου, (άλλοτε συντηρητικά εθνικιστικού λόγου και άλλοτε ριζοσπαστικά εθνικιστικού λόγου, ανάλογα με την συλλογικότητα και την περίπτωση), προκειμένου να μπορέσουν να διαφοροποιηθούν προσχηματικά από τον κορμό της κύριας Δεξιάς έκφρασης, δηλαδή την Νέα Δημοκρατία.

Η ύπαρξη αυτού του χυλώδους πολιτικού χώρου της άκρας Δεξιάς είναι χρήσιμη στο σημερινό σύστημα εξουσίας. Είναι πρώτα απ’ όλα χρήσιμη στο κυβερνών κόμμα κατά την παρούσα συγκυρία. Γιατί η φθορά της εξουσίας του προκαλεί απώλεια εκλογικών δυνάμεων και είναι βολικό η απώλεια αυτή να μην διοχετευθεί σε ένα εθνικιστικό πλαίσιο αλλά να συγκρατηθεί στο ακροδεξιό φράγμα. Έτσι δεν θα υπάρξει απομάκρυνση ενός μεγάλου κοινωνικού σώματος από τις ιδεολογικές αρχές της Δεξιάς, ακόμη και αν καταγραφεί η δυσαρέσκειά του για την κυβερνητική πολιτική. Πράγμα που σημαίνει ότι, υπό ιδιαίτερες συνθήκες, θα είναι εύκολη η εκλογική του επιστροφή. Ή στην χειρότερη περίπτωση, εφόσον θα έχουμε εκλογές με αναλογικό σύστημα, θα είναι πιθανή η χρήση των ακροδεξιών σχηματισμών που θα καταγράψουν κάποια σοβαρά εκλογικά ποσοστά στην μετεκλογική στρατηγική του κυβερνώντος κόμματος, προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποιο δυνητικό συνασπισμό δυνάμεων της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Οι φήμες για την χρηματοδότηση ακροδεξιών σχηματισμών από την κεντρική πολιτική μήτρα της Δεξιάς έχουν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν. Αλλά η ύπαρξη των ακροδεξιών φραγμών είναι πάνω απ’ όλα συμφέρουσα για τις μεγάλες δυνάμεις που επηρεάζουν γεωπολιτικά την πορεία της χώρας μας. Επειδή εμποδίζουν οι ακροδεξιοί φραγμοί την ανάπτυξη ενός κανονικού εθνικιστικού κινήματος, το οποίο θα μπορούσε να αμφισβητήσει τόσο τις ιδεολογικές σταθερές όσο και τις γεωπολιτικές παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας μας.

Η χρησιμότητα του ακροδεξιού αυτού εσμού έχει ήδη φανεί εδώ και καιρό. Το κίνημα των αντιεμβολιαστών έδωσε την ευκαιρία στους εκφραστές του να βγουν στο προσκήνιο. Όταν κάποιοι αναγνώστες μας ρωτούσαν το καλοκαίρι γιατί δεν στηρίξαμε με μεγαλύτερη ένταση τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, είχαμε απαντήσει ότι δεν θα γινόμασταν ποτέ συνεργοί στα υπόγεια πολιτικά παιχνίδια της Δεξιάς και της άκρας Δεξιάς. Γιατί εμείς είμαστε εθνικιστές και όχι ακροδεξιοί. Γιατί εμείς είχαμε διασαφηνίσει ότι οι περισσότεροι εκ των οργανωτών εκείνων των συγκεντρώσεων έπαιζαν αυτόν ακριβώς τον ρόλο. Του πολιτικού τσοπάνη αδέσποτων Δεξιών ψήφων.

Η όλη επιδερμικότητα του εγχειρήματος φάνηκε με την ανάληψη του Υπουργείου Υγείας από τον Θανάση Πλεύρη. Ο Πλεύρης έγινε υπουργός υγείας για τρεις λόγους. Πρώτον για ρυθμίσει όσα πρέπει να ρυθμιστούν προκειμένου να κλείσει η υπόθεση του σκανδάλου της Novartis. Δεύτερον για να προωθήσει μετασχηματισμούς ιδιωτικοποίησης στην δημόσια υγεία. Και τρίτον για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των διαμαρτυρόμενων για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ως εκ θαύματος, μετά την ανάληψη υπουργικών καθηκόντων από τον γιο του «Πατριάρχη», οι μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού δεν επαναλήφθηκαν!! Και δεν θα πιστέψουμε ότι αυτό μπορεί να συνέβη λόγω των προσευχών του πατρός του στον ενσαρκωμένο Άβαταρ, όπως γράφει ο σατιρικός σχολιαστής στο ιστολόγιό μας. Θα ακουστεί περισσότερο πειστική μια εξήγηση που θα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι opinion leaders του χυλώδους ακροδεξιού χώρου συνδέονται άρρηκτα και οργανικά με τα δίκτυα του κυβερνώντος κόμματος και με τις πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων που ρυθμίζουν ακόμη και τις λεπτομέρειες της πολιτικής μας ζωής. Γιατί πολύ απλά είναι εξίσου φιλελεύθεροι και καπιταλιστές με τους κυβερνώντες, άσχετα αν διαφοροποιούν την ρητορική τους σε επιλεγμένα ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό για παράδειγμα, προκειμένου να απορροφήσουν την όποια κοινωνική κινητικότητα θα μπορούσε να στραφεί προς τον εθνικισμό.

Μια μεμονωμένη επιβεβαίωση που προσφέρει γέλιο ανάμικτο με σκεπτικισμό -ανάλογα πως το βλέπει κανείς- αποτελεί το παρακάτω περιστατικό. Ο συστημικός δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη από έναν ακραιφνή αντι-εμβολιαστή. Ο αντι-εμβολιαστής, για να υποστηρίξει το πολιτικό του επιχείρημα, θεώρησε ότι ήταν καλή ιδέα να εμφανιστεί δημόσια με παραδοσιακή φορεσιά του 19ου αιώνα. Πρόκειται για μια επιλογή που μπορεί να είναι εξεζητημένη αλλά δεν απομακρύνεται και πολύ από τον γενικό κανόνα του αισθητικού και νοητικού status που εκφράζει τον μέσο όρο του κόσμου που συγκεντρώνει η άκρα Δεξιά. Όταν λοιπόν ο συστημικός δημοσιογράφος τον ρώτησε ποιο κόμμα στηρίζει, αναμένοντας προφανώς να λάβει ως απάντηση ένα γραφικό ακροδεξιό κόμμα, ο «τσολιάς» απάντησε αυτό που γράφουμε εδώ και τόσο καιρό. Ότι είναι Δεξιός ψηφοφόρος και κατά τις τελευταίες εκλογές ψήφισε την Νέα Δημοκρατία πιστεύοντας ότι το εν λόγω κόμμα θα ακύρωνε την συμφωνία των Πρεσπών.

Απολαύστε το παρακάτω απόσπασμα και εξάγετε τα συμπεράσματά σας. Κι εκείνοι που μας ρωτούσατε το καλοκαίρι γιατί δεν στηρίξαμε με ένταση συγκεντρώσεις που οργάνωσαν τέτοιου ύφους και σκεπτικού συμπολίτες μας, καλά θα κάνετε να ρωτήσετε τις συλλογικότητες που πρωτοστάτησαν και συμμετείχαν με θέρμη (και όχι μεμονωμένα, όπως εμείς) στο όλο δρώμενο, γιατί το έκαναν και αν ακόμη εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι μπορούσαν αυτές να δώσουν τον τόνο σε συγκεντρώσεις που κυριαρχούσαν μάζες με πολιτικό σκεπτικό όπως αυτό του κυρίου της συνέντευξης. Εκτός και αν γνωρίζει κάτι παραπάνω ο «Πατριάρχης» και για αυτές τις περιπτώσεις.

Σχόλια:
 Ανώνυμος said...

Μεγάλο κλάμα για τους νεοεθνικιστές Δεξιούς. Μετά τα τελευταία στραπάτσα της Λεπέν στις γαλλικές δημοσκοπήσεις ήρθε και το χθεσινό ξεφούσκωμα της νεοεθνικιστικής δεξιούλας ΑFD στην Γερμανία. Κρίμα και για τους Έλληνες ομοϊδεάτες τους που ράβουν βουλευτικά κοστούμια. Με τις μεζούρες στο χέρι θα μείνουν. Δεν πειράζει παιδιά. Κερδίσατε μερικούς κεντρώους και gays ψηφοφόρους αλλά χάσατε τον πυρήνα των ανθρώπων του εθνικιστικού χώρου. Προλάβετε όσο είναι καιρός να ακολουθήσετε τους δρόμους του Φίνι και του Βορίδη. Γιατί οι συμβουλές του Μπάνον θα σας αφήσουν στο τέλος άνεργους. Και έχει κάτι ουρές ο ΟΑΕΔ..

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...

Ανώνυμε που αναφέρεσαι στις γερμανικές εκλογές και στους "νεοεθνικιστές" με τα κοστούμια. Πράγματι αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει τους φερέλπιδες "νεοεθνικιστές" πολιτευτές και δημοσιολόγους. Τι θα γίνουν τα κστούμια και τα γιλέκα; Ακολουθούν μουσικές προτάσεις σχετικές με το θέμα της συζήτησης:

Γιώργος Ζαμπέτας-Κυρ Αλέκο, με το πράσινο γιλέκο
https://www.youtube.com/watch?v=9J3_I7lySG4

Β. Παπακωνστνατίνου& Ν. Άσιμος-Γιουσουρούμ
https://www.youtube.com/watch?v=SEYEM7iWuBA

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

 
 Ανώνυμος said...

Μην τα απογοητεύεις τα παιδιά. Ενάμιση τοίς εκατό χρειάζονται.

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

"Ο Πλεύρης έγινε υπουργός υγείας για τρεις λόγους. Πρώτον για ρυθμίσει όσα πρέπει να ρυθμιστούν προκειμένου να κλείσει η υπόθεση του σκανδάλου της Novartis. Δεύτερον για να προωθήσει μετασχηματισμούς ιδιωτικοποίησης στην δημόσια υγεία. Και τρίτον για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των διαμαρτυρόμενων για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ως εκ θαύματος, μετά την ανάληψη υπουργικών καθηκόντων από τον γιο του «Πατριάρχη», οι μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού δεν επαναλήφθηκαν"--αναλύσεις που μόνο σε αυτό το ιστολόγιο δημοσιεύονται άφοβα. Εύγε σας!

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Η ΧΑ δεν εξαφάνισε τον Εθνικιστικό χώρο. Ο Εθνικιστικός χώρος εξαφανίστηκε οταν σταμάτησε η ΧΑ. Και αυτό πολυ απλά συμβαίνει γιατι όλοι εσείς οι υπόλοιποι εισασταν, ειστε και θα ειστε πολιτικά και ιδεολογικά ΑΝΎΠΑΡΚΤΟΙ. Απλα τα πράγματα.

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Banshee said...

Φίλε της ΧΑ μάθε πρώτα πως γράφεται ο παρατατικός του είμαι και μετά μπορείς να ασχοληθείς με την πολιτική.

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος said...

Και η Χρυσή Αυγή τότε γιατί σταμάτησε; Άρα με το να σταματήσει κατέστρεψε τον χώρο; Είδες που είσαι ηλίθιος

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Εγω δεν είμαι ΧΑ, αλλα βλέπω τους τελευταίους μήνες κατι πιτσιρικάδες που απέμειναν κάνουν δράσεις που ο "χωρος" δεν εχει κανει εδω και τουλάχιστον 5 χρονια.

Δευτέρα, 27 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Φιλελεύθερος και απαγορεύσεις κυκλοφορίας, πρόστιμα, υποχρεωτικότητες και βαριά φορολογία δεν πάνε μαζί.
Η έννοια 'κινεζοποίηση' αφορά τα μεροκάματα. Ανεξαρτήτως τι πιστεύεις εγώ και εσύ για το σύστημα της Κίνας, η ουσία είναι τα πολύ χαμηλά μεροκάματα εκεί και η ζωή υπό απαγορεύσεις, που δεν συνάδουν με δημοκρατικά πολιτεύματα.
Η Κίνα έχει ιδιωτική οικονομία μεν, αλλά οι επενδύσεις των πολύ υψηλών πλεονασμάτων γίνονται από κρατικές εταιρείες σε αμερικάνικους κολοσσούς.
Διάβασε αυτό αν θες: https://www.amazon.com/Capital-Wars-East-West-Entrepreneurial-Leadership/dp/1472905059.
Οπότε κατά μία έννοια μιλάμε για κρατικό καπιταλισμό.
Αν και εγώ πάντα αναρωτιόμουν τι είναι ο καπιταλισμός και ποιο είναι το αντίθετό του.
Αν δηλαδή νοήσουμε τον καπιταλισμό ως τον φυσιολογικό τρόπο ζωής (δηλ. έχω μια εργασία, είτε ως υπάλληλος είτε ως ελεύθερος επαγγελματίας, κάνω μια οικογένεια, αποκτώ ένα σπίτι, πληρώνω μια λελογισμένη φορολογία, πάω ένα σινεμά και αγοράζω ένα πουκάμισο με τα χρήματα που μου περισσεύουν), ποιο μπορεί να είναι το αντίθετό του και να είναι καλύτερο από αυτό;
Το ξέρω ότι ο Βόβολης είναι συστημικός και τον έχουν εκεί για να καπελώνει την αντίδραση, δεν μου είπες κανένα νέο. Όπως και όποτε έφευγε ο Βόβολης από τις συγκεντρώσεις (που έφευγε πάντα πρώτος), οι μπάτσοι άρχιζαν μετά να πετούν χημικά για να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις.
Μόνο ο Βόβολης υπάρχει ωστόσο;

Τετάρτη, 29 Σεπτεμβρίου, 2021

 

 Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...

Τα έχουμε γράψει, τα έχουμε ξαναγράψει, πόσες φορές πρέπει να τα επαναλάβουμε (ιδίως αν είσαι ο Κυριάκος);

Ο φιλελευθερισμός πάει μια χαρά με τις απαγορεύσεις, τις εκτελέσεις αντιφρονούντων και την αναγωγή του πολιτικού βίου σε εργαλείο των συμφερόντων μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης. Ο φιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία που γέννησε τις γκιλοτίνες από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση-εφαρμογή στη Γαλλία. Είναι η ιδεολογία της απάτης, της δολοφονίας των αντιπάλων και της αναγωγής των μυστικών υπηρεσιών σε διαμορφωτή της πολιτκής πραγματικότητας.

Και θα σου επαναλάβουμε για χιλιοστή φορά ότι ΟΧΙ, ο καπιταλισμός δεν είναι ο αυτονόητος πολιτικο-οικονομικός τρόπος ζωής, όπως εσύ και οι υπόλοιποι Δεξιοί πιστεύετε. Υπάρχει το αληθινό αντίθετό του. Είναι ο ρομαντικός εθνικισμός σε όλες του τις ιδεολογικές εκδοχές. Συντηρητικές ή ριζπσπαστικές (φασιστικές, όπως θα έλεγες και εσύ).

Τετάρτη, 29 Σεπτεμβρίου, 2021

 

Ενάντια σε Δεξιά και Αριστερά, ενάντια στον κόσμο της φιλελεύθερης νεωτερικότητας


Έχουμε γράψει αρκετές φορές ότι ο Αριστερός είναι ένας διεθνιστής αντίπαλος που τον αντιμετωπίζουμε κατά πρόσωπο. Ενώ ο Δεξιός ένας διεθνιστής αντίπαλος που χτυπά πισώπλατα. Και τούτο γιατί μέσω των επικοινωνιακών μηχανισμών και των ιστορικών συγκυριών η Δεξιά έχει εγκλωβίσει στο πολιτικό της πεδίο κοινωνικά στρώματα συντηρητικών πολιτών, που κανονικά θα έπρεπε να υποστηρίζουν κάποιο παραδοσιοκρατικό ή εθνικιστικό πλαίσιο.  Έχει, δηλαδή, ο Δεξιός μηχανισμός προπαγάνδας κάνει πιστευτή στον δημόσιο λόγο την ψευδή θέση ότι η Δεξιά είναι πολιτική δύναμη εθνοκεντρικά πατριωτική. Ασφαλώς αυτό είναι ένα χυδαίο ψεύδος!

Ιδίως στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι Δεξιοί πολιτικοί κραυγάζουν για τα εθνικά δίκαια και την υπεράσπιση των παραδοσιακών ταυτοτήτων όσο βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Και τα ξεχνούν όλα αυτά μόλις κυβερνούν. Πρόκειται για κάτι νομοτελειακά αναμενόμενο για όποιον έχει τις βασικές γνώσεις της ιστορίας των πολιτικών ιδεών. Γιατί εφόσον ο όρος Δεξιά συμπεριλαμβάνει ανάμεσα στις άλλες θέσεις και την πίστη στην ελευθερία της αγοράς, τον ατομικισμό και την ελευθερία που θεμελιώνεται πάνω στην πολιτική ανθρωπολογία του ατόμου (και όχι του έθνους ως συλλογικού οργανισμού), είναι αυτονόητη προέκταση η κατάληξη σε διεθνιστικές πολιτικές θέσεις.

Ένα χαρακτηριστικό ελληνικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης δικαίωσε τα όσα γράφουμε πριν λίγες μέρες. Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ο τυπικός φανφαρόνος πολιτικός της Δεξιάς, που μπορεί την ίδια στιγμή να αναπαράγει τις κούφιες κλασικιστικές ρητορείες περί της αξίας των αρχαίων μας παραδόσεων και, ταυτοχρόνως, να υπηρετεί τα πιο σκληρά διεθνιστικά συμφέροντα της παγκόσμιας ελίτ των μεγαλοαστών καπιταλιστών. Πριν λίγες μέρες η συγκεκριμένη περσόνα του πολιτικού βίου δήλωσε ότι οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις δεν θα έχουν την δυνατότητα τραπεζικού δανεισμού αν δεν συγχωνευτούν. Στην ουσία εννοούσε αν δεν εξαγοραστούν από κάποιο ισχυρό επιχειρηματικό όμιλο.

«Επιχειρήσεις με δύο-τρεις εργαζομένους στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχουν πρόσβαση στις τράπεζες. Τι να κάνουμε τώρα;», αυτή ήταν η επιχειρηματολογία του εν λόγω υπουργού.  Ας αποκωδικοποιήσουμε το πολιτικό περιεχόμενο αυτής της φράσης προκειμένου να εξάγουμε τα συμπεράσματά μας.

-Πρώτα και κύρια ο Δεξιός πολιτικός (όπως κάνουν και οι ομοϊδεάτες του ανά τον κόσμο) αγνόησε επιδεικτικά την ιδιαιτερότητα του ελληνικού εθνικού μας οικονομικού περιβάλλοντος με το επιχείρημα ότι έτσι γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι μόνο παρέβλεψε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν πολλά και διαφορετικά οικονομικά περιβάλλοντα, αλλά προδιέγραψε ότι όλα αυτά τα διαφορετικά εθνικά περιβάλλοντα θα προσαρμοστούν σε μια γενική υπερθενική νόρμα, η οποία υπαγορεύεται από την α-εθνικά παγκόσμια ελίτ των αγορών. Αν μη τι άλλο εδώ έχουμε να κάνουμε με την πιο σκληρή εκδοχή του διεθνισμού.

-Ας υποθέσουμε ότι το όραμα των Δεξιών πατριδοκάπηλων γίνει πραγματικότητα. Οι μικρές οικογενειακές εταιρίες θα απορροφηθούν από τους ισχυρούς ομίλους της καπιταλιστικής ελίτ. Τότε δεν θα έχουμε ψιλικατζίδικα και περίπτερα στην γειτονιά μας, αλλά μόνο υποκαταστήματα μεγάλων (ενδεχομένως και υπερθνικών brands). Δεν θα έχουμε ελληνικά βιβλιοπωλεία αλλά τοπικές εκδοχές πολυκαταστημάτων. Δεν θα έχουμε συνεργεία και καταστήματα ρούχων αλλά μόνο αντιπροσωπείες μεγάλων εταιριών. Όλο αυτό δεν συνιστά απλά μια συγκέντρωση κεφαλαίου. Προϋποθέτει, ταυτόχρονα, και έναν πολιτισμικό μετασχηματισμό που θα χτυπά κατευθείαν την καρδιά της εθνικής μας ιδιαιτερότητας. Το πολυεθνικό brand, μέσω της αισθητικής (ταμπέλες, διαφημίσεις,) και του τρόπου παραγωγής (εργασιακοί αυτοματισμοί, ντύσιμο εργαζομένων κλπ) θα επιβάλει τα «οικουμενιστικά» μοντέλα συμπεριφοράς και αισθητικής αντίληψης για τον κόσμο ακόμη και στην κάθε γωνιά μιας ελληνικής γειτονιάς. Αυτό, ασφαλώς, δεν ενοχλεί τους Δεξιούς κομπορρήμονες, που κατά τα άλλα παπαγαλίζουν τις φιλολογικές τους ανοησίες περί της αξίας «των αρχαίων ημών προγόνων».

Ο πατριωτισμός των Δεξιών είναι ένας πατριωτισμός τουριστικός. Ένα κάλπικο φοκλόρ για να στολίζουν τον ραγιαδισμό τους προς το μοντέλο οργάνωσης του δυτικού κεφαλαίου. Προφανώς και όταν μιλάμε για Δεξιούς δεν αναφερόμαστε μόνο στους πολιτικούς του κόμματος που κυβερνά την χώρα. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει οργανωθεί μια γενικευμένη αλλοίωση των ιδεολογικών νοημάτων του ελληνικού εθνικιστικού χώρου. Οι περισσότεροι σχηματισμοί (από κόμματα μέχρι αυτόνομες ομάδες και εκδοτικούς οίκους) που βρίσκονται δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας χρησιμοποιούν τον όρο «εθνικισμός» απλά ως σουβενίρ στην βιτρίνα. Στην πραγματικότητα είναι ακρο-Δεξιά συμπληρώματα της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έχουν τίποτε το εθνικιστικό. Απλώς υιοθετούν μια δήθεν ακραία ζητωπατριωτική ρητορική αλλά στην πράξη υπηρετούν τα συμφέροντα των υπερεθνικών ελίτ του δυτικού κεφαλαίου και αναπαράγουν τον τουριστικό πατριωτισμό του φιλολογικού κλασικισμού. Αυτό είναι προφανές για τα νεοδεξιά και «νεοεθνικιστικά» σχήματα. Ισχύει όμως και για κάποια που εμφανίζονται με το προσωπείο του σκληρού «ναζί». Ψάξτε λίγο προσεκτικά τις θέσεις τους πάνω στην τρέχουσα επικαιρότητα και θα αντιληφθείτε τι εννοούμε.

Αλλά και ο κοινωνισμός των Αριστερών είναι εξίσου επιδερμικός. Δεν έχει τίποτε το σοσιαλιστικό και αναλώνεται σε επιδείξεις υπέρμετρης προοδευτικότητας. Η Αριστερά αποτελεί σήμερα το «προοδευτικό» σκέλος του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Αριστεροί και Δεξιοί σκύβουν το κεφάλι μπρος στην παγκόσμια κυριαρχία της καπιταλιστικής αντι-εθνικής ελίτ.

Έχει ενδιαφέρον ότι μετά τις δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη για της μικρομεσαίες επιχειρήσεις Αριστεροί κύκλοι έγραψαν ότι «κυβερνά σαν Λουδοβίκος». Τα ανδρείκελα της Αριστεράς φοβούνται ακόμη και να ψελλίσουν μια κριτική προς τον εξουσιαστικό φιλελευθερισμό και φορτώνουν τις καπιταλιστικές παθογένειες στο...Παλαιό Καθεστώς της προνεωτερικής εποχής!! Λοιπόν, κύριοι της Αριστεράς, θα σας κάνουμε άλλο ένα μάθημα πολιτικής ιστορίας. Οι «Λουδοβίκοι» του Παλαιού Καθεστώτος, όταν σκέπτονταν σωστά, ρύθμιζαν την οικονομία των χωρών τους στο σύστημα των συντεχνιών. Μια μορφή μεσαιωνικού οργανιστικού προ-κοινωνισμού, το οποίο παρείχε ασφάλεια στους εργαζόμενους και δημόσιο έλεγχο στις οικονομικές δραστηριότητες. Οι «Λουδοβίκοι» του Παλαιού Καθεστώτος, όταν σκέφτονταν λαθεμένα, επέτρεπαν φυσιοκρατικές ελευθερίες που έστρωναν τον δρόμο για την έλευση του κεφαλαιοκρατικού φιλελευθερισμού. Πάντως αποφάσεις όπως αυτές του Άδωνι δεν λάμβαναν (ασχέτως αν χρεώθηκαν επικοινωνιακά λάθη με αναφορές στο παντεσπάνι κλπ).

Ενάντια σε Δεξιά και Αριστερά, ενάντια στον κόσμο της φιλελεύθερης νεωτερικότητας, υπάρχουν ακόμη κάποιες σκιές που αναδεύονται στο λυκαυγές των καιρών μας. Φέροντας τις μνήμες της Βανδέας και των Λουδιτών. Βαστώντας τα φλάμπουρα της πατρίδας και του κοινωνιστικού οργανικισμού. Σιγοσφυρίζοντας σκοπούς παλιούς και νοσταλγώντας τους πολέμους του μέλλοντος.




Σχόλια

Ανώνυμος said...

Προβληματισμός σε ινδογερμανικά γκαρσόνια και Αλβανολάγνους. Το παιχνίδι Assasins Creed:Odyssey προπαγανδίζει σε παγκόσμια κλίμακα ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν λευκοί μελαχρινοί.

https://www.youtube.com/watch?v=iOqPkwC7NAM

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Ωπα φίλος. Άλλο λευκός μελαχρινός που είναι ο μεσογειακός φυλετικός τύπος και άλλο νέγρος όπως αποτυπώνεται στις ταινίες και τα παιχνίδια ο Αρχαίος Έλληνας προκειμένου να εξυπηρετηθεί η διεθνιστική, παγκοσμιοποιητική προπαγάνδα

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 Διαγραφή
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Όχι αγαπητέ.Εδώ εμφανώς λανθάνεις θέλοντας να πλήξεις στόχους,που και οι υπόλοιποι δεν γουστάρουμε,δηλαδή τους κίβδηλους Ε/Σ φιλελεύθερους.Λοιπόν,επειδή έχω ασχοληθεί με το ζήτημα,μιας και τα assassin's creed είναι τα αγαπημένα μου παιχνίδια,επίτρεψε μου να σε διορθώσω.Το Odyssey είναι μια ανθελληνική ηλιθιότητα,οι ίδιοι οι συντελεστές δήλωσαν ότι δεν ήθελαν να κάνουν white washing,δηλαδή να παρουσιάσουν τους αρχαίους Έλληνες ως λευκούς,που βεβαίως ήταν.Έτσι κατέφυγαν σε ένα τέχνασμα για να πωλήσουν,αλλά παράλληλα να περάσουν και το σκοτεινό τους παραμύθι:Οι δύο πρωταγωνιστές Έλληνες,ο Αλέξιος και η Κασσάνδρα,είναι καθαρά λευκοί,όπως σημαίνοντες προσωπικότητες που εμφανίζονται στο παιχνίδι,σαν τον Σωκράτη και τον Αλκιβιάδη.Ωστόσο τον γενικό πληθυσμό,και της Αθήνας και της Σπάρτης κτλ,τον έχει κάνει απίστευτα σκουρόχρωμο,κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια,βάσει ανθρωπολογικών τεκμηρίων.Δεν τους έκαναν "μελαχρινούς",που υποστηρίζεις,αλλά σαν Βεδουίνους,και εκεί εδράζεται η ατιμία της Ubisoft.Μελαχρινος είμαι και εγώ,όμως με κάτασπρο δέρμα,όπως και η πλειονότητα των Ελλήνων,των Σέρβων,των Ιταλών,των Ισπανών κτλ.Αυτό που έκανε η Ubisoft αντιθέτως,συνιστά σαφή αλλοίωση της ιστορίας και της ανθρωπολογίας προκειμένου να εξυπηρετηθούν σύγχρονοι σκοποί προπαγάνδας σχετικά με το φυλετικό θέμα.
Υ.Γ.Συγγνώμη από τα παιδιά της Φλεφαλο για το μεγάλο σχόλιο,αλλά κάποια πράγματα επιβάλλεται να ειπώνονται και να γράφονται.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος said...

Όχι ρε Ανώνυμε. Άσε το παιδί να συνεχίσει να πιστεύει ότι οι αρχαίοι έλληνες ήταν μαύροι. Μια γενιά "εθνικιστών" μεγαλωμένοι με το ψέμα ότι ξανθός στην αρχαία ελλαδα σημαινε σκουρος. Αφροκεντρικοι εθνικιστές μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν. Στο τέλος θα μας παρουσιάσουν και σκηνές από την χολιγουντιανή ταινία "TROY" που ο Αχιλλέας είναι σαν πυγμαίος για να μας πουν πόσο ανθελληνες είναι οι ινδοευρωπαϊστές.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος said...

Ο 1ος ανώνυμος είμαι. Φυσικά και κάνω πλάκα στο πρώτο σχόλιο. Πόσο κολλημένο μυαλό έχεις ρε ινδογερμανέ για να μην το καταλάβεις; Εννοείται ότι είμαι και εγώ υποστηρικτής της λευκής ανθρωπολογικής καταγωγής των Ελλήνων. Εσύ δεν ξέρω τι ρόλο βαράς με αυτό το κόλλημα για Γερμανούς και ξανθούς.

Για να μην ξεχνιόμαστε κάνω μια υπενθύμιση. Χαράς ευαγγέλια για τα γκαρσόνια γνωστού εστιατορίου. Άλλη μια διάσημη καλλιτέχνης παραδέχτηκε ότι έχει κοινή καταγωγή με τους ιδιοκτήτες του.

https://www.athensmagazine.gr/article/gossip/528738-eimai-perhfanh-gia-thn-katagwgh-moy-kai-goystarw-agrio-ksespasma-apo-thn-paola

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
 Ανώνυμος said...

Προτείνω στους συναγωνιστές να διαβάσουν το εξαιρετικό βιβλίο του Μπενουά για τους ινδοευρωπαίους. Δεν είναι δυνατόν να χαρίσουμε την πραγματικότητα στους γραφικούς "ινδογερμανιστές" που βασανίζονται από φετίχ, συμπλέγματα κατωτερότητας και έντονο αυτο-μισος.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος said...

Εξαιρετική και πάντοτε εύστοχη και σοβαρή ανάλυση. Να πούμε ότι ορισμένοι "ναζιστικοί" κύκλοι εντός χώρου εξυπηρετούν το σύστημα βρίζοντας και λασπολογόντας προσωπικότητες όπως ο Ιωνάς Δραγούμης ή ο Περικλής Γιαννόπουλος που αγωνίσθηκαν εναντίον του φιλελευθερισμού και της βιομηχανοποιημένης, μηχανιστικής ζωής της νεωτερικότητας. Ειδικά ο Δραγούμης πολέμησε σφοδρά τον βενιζελισμό ο οποίος αποτελεί την ιδεολογία του κυρίαρχου ελλαδικού κατεστημένου. Τον βενιζελισμο από την άλλη οι ίδιοι "ναζιστικοί" κύκλοι τον αγιοποιούν και τον απλοποιούν θεωρώντας τον ως εκφραστή της Μεγάλης Ιδέας και της Μεγάλης Ελλάδος και ανάγοντας σε τοτέμ αιώνιους μπράβους του, βαμμένους φιλελεύθερους όπως ο Γύπαρης. Επιπλέον αναμασούν και αναπαράγουν το λιμπεριλαστικό ψευτοκλασσικιστικό αφήγημα περί "Δύσεως", δυτικής κουλτούρας και δυτικού πολιτισμού από τον οποίον η Ελλάδα δεν γίνεται να παρεκκλίνει για να μην ταυτιστεί με τους "υπανθρώπους" της Ανατολής. Φυσικά στο βάθος όλων αυτών διαφαίνεται η υποταγή σε θεσμούς όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και χώρες του κεφαλαιοκρατικού βορρά όπως η Γερμανία. Άνθρωποι οι οποίοι πληρώνονται από πρεσβείες, έχουν κολλητιλίκια με πρόσωπα της αστικής δεξιάς ή απλά έχουν περιοριστεί σε μια φετιχιστική μανία λυμαίνονται εδώ και χρόνια το ριζοσπαστικό τμήμα του εθνικιστικού χώρου

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
ΑνώνυμοςΑνώνυμος said...

Η θέση της ΦΛΕΦΑΛΟ για το ζήτημα της στράτευσης και της συμμετοχής των εθνικιστών σε ενδεχόμενη σύρραξη Ελλάδος - Τουρκίας ποια είναι?

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
 Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...

Δεύτερε ανώνυμε, συμφωνούμε και ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.

Τρίτε ανώνυμε, θεωρούμε το ερώτημα αστείο. Ασφαλώς συμμετοχή στον πόλεμο.

Πρώτε και τέταρτε ανώνυμε, αν και υποθέτουμε ότι το πρώτο σχόλιο έχει γραφτεί με διάθεση χαβαλέ, οι διαχειριτές του ιστολογίου δεν γνωρίζουμε πολλά για τα σύγχρονα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Οπότε ό,τι και να γράψετε το λαμβάνουμε υπόψη.

Τέταρτε ανώνυμε, καμία συγγνώμη δεν χρειάζεται. Το σχόλιο που παραθέτεις είναι κατατοπιστικό και πολύ ενδιαφέρον. Θα μπορούσε να αποτελέσει και άρθρο.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος said...

Έγινε , ευχαριστώ.Όποτε θέλετε και θεωρήσετε ότι είναι η ώρα να γραφτεί ένα τέτοιο άρθρο από εσάς,θα με ενδιέφερε να συμβάλλω με ό,τι γνωρίζω, καθώς η προπαγάνδα τρέχει στο Χόλιγουντ και επηρεάζει και τα video games.Και όλα καταλήγουν σε κάτι πολύ συγκεκριμένο,που καταντάει ύποπτο:Δηλαδή το πώς θα παραχαράξουν και αλλοιώσουν τη φυλετική κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας.Οι αρχαίοι ήταν λευκοί,όπως και εμείς.2.000-3.000 χρόνια από εξελικτικής σκοπιάς είναι πολύ λίγα για να σημειωθούν τεράστιες φυλετικές αλλαγές.Για δικούς τους υποχθόνιους σκοπούς, πασχίζουν να παρουσιάσουν την αρχαία Ελλάδα ως "σκουρόχρωμη",είτε μέσω ΣΎΓΧΡΟΝΩΝ,το τονίζω, ΣΎΓΧΡΟΝΩΝ ταινιών,είτε μέσω videogames.Το θέμα φτάνει βαθιά,είθε να το αναλύατε κάποια στιγμή ως Φλεφαλο.Να είστε καλά.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...

Ανώνυμε που αναφέρεσαι στα video games, οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις να γράψεις κάτι σχετικό στείλε ένα mail (flefalo@gmail.com) να συζητήσουμε τις λεπτομέρεις.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
 Ανώνυμος said...

Έγινε φίλε,θα στείλω ένα e-mail με πληροφορίες που έχω.Θα μιλήσουμε και ευχαριστώ.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Blogger Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...

Πιστέ Χιτλερικέ διαγράφω το πρώτο μέρος του σχολίου σου. Γιατί περιλαμβάνει τις γνωστές ψευδείς χυδαιότητες για κόμματα, πρόσωπα και ψευδο-εκδοτικούς οίκους με τους οποίους ο Σταμάτης και οι υπόλοιποι στη Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. δεν λέμε ούτε καλημέρα. Παραθέτω το δεύτερο μέρος του σχολιασμού σου ως μορφή ανέκδοτου, για να γελάσουν οι αναγνώστες μας.

Γράφει ο Πιστός: "Μιλάει για δεξιά ο ρομαντικός φλουφλης που καίει τα μυαλά των αυτόνομων με ρομαντικές γυναικουλιστικες φλωριές για μαγικούς κόσμους και φαντασίες αποκόπτοντας μας από την αιώνια νιτσεϊκή και κυνική μας παράδοση. Ψευτοπαραγοντας είσαι και εσύ και ο κολλητούς σου από τον Μοριά Μμούτο. Ψευτοπαραγοντας ήσουν, ψευτοπαραγοντας είσαι και ψευτοπαραγοντας θα παραμείνεις. Κάτσε με τον Sun Knight και με το Lord of the Rings και σταμάτα να έχεις άποψη για όλα. Κριτική και στον Άδωνι και στην νεωτερικότητα θα κάνουν εθνικοσοσιαλιστές και όχι δεξιούληδες που φοβούνται και αρνούνται τον όρο νεοναζί."

Άντε βρε Πιστέ. Να σας δούμε να ασκείτε κριτική στη φιλελεύθερη νεωτερικότητα και να μην το πιστέψουμε.

Καθίστε εκεί που είστε σαπάκια. Πάρτε το χαρτζιλίκι σας και βγάλτε το σκασμό. Για να μη σας τον βγάλουμε εμείς.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Ζούμε δυστυχώς στην καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη κόλαση. Εν κρυπτω ιδιωτικοποιήθηκε εμμέσως η ΔΕΗ

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
 Black Flag said...

Στον πάτο της Πηγάδας του Μελιγαλά θα συζητήσετε για τις μεσαιωνικές συντεχνίες τσιράκια του Σταμάτη

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
 Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...

Black Flag, γιατί να στριμωχτούμε σε ένα σκοτεινό και στενό μέρος όπως η Πηγάδα; Προτιμάμε να συζητάμε σε ένα ταβερνάκι με τη συνοδεία ερυθρού οίνου και εδεσμάτων, σε ένα καφενείο με ευωδιαστά ζεστά ροφήματα, σε ένα σπίτι φίλου με μπύρες και σουβλάκια...

Ανώνυμε η ΔΕΗ πωλήθηκε και ο κουτοπόνηρος Άδωνις το παίζει ρατσιστής με συνοδοιπόρο τον Μπογδάνο(!!) για να καλύψει πιθανή δυσαρέσκεια στο "πατριωτικό κοινό" των Δεξιών ψηφοφόρων.

Ανώνυμε που γράφεις για την ξανθότητα μπορεί να τα μπερδεύεις με ευρήματα των Τιράνων.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...

Στον φίλο ανανγνώστη που παραθέτει σχόλια για την ινδοευρωπαϊκή θεωρία έχουμε να πούμε το εξής. Δεν κάνουμε ανθρωπολογικές έρευνες. Γνωρίζουμε όμως κάποιες γενικές επιστημονικές πληροφορίες. Είναι πράγματι η επικρατούσα επιστημονική θεωρία ο ινδοευρωπαϊσμός. Απ' όσα γνωρίζουμε πάντως γίνεται νοητή από την επιστημονική κοινότητα ως γλωσσική κοινότητα και όχι ως φυλετική, η ινδοευρωπαϊκή. Αν και προκύπτουν κάποια συμπεράσματα και για φυλετική συγγένεια. Ασφαλώς τα όσα γνωρίζουμε ανοίγουν πολύ ενδιαφέρουσες προοπτικές συζητήσεων για τους παραδοσιακούς ευρωπαϊκούς πολιτισμούς, τα κοινά τους στοιχεία κλπ.

Από εκεί και πέρα δεν θεωρούμε ότι ο φυλετισμός είναι το απόλυτο και μοναδικό κλειδί για την κατανόηση πολιτικών ζητημάτων των ημερών μας. Η φυλετική προέλευση είναι βασικό στοιχείο της ύπαρξης ενός έθνους. Αλλά από εκεί και πέρα υπάρχει μεγάλη "απόσταση" από την φυλετική καταγωγή ως την πολιτική πράξη και την ιστορική διαδρομή κάθε έθνους. Δεν ξεχνάμε επίσης την σημασία που έχουν οι βιολογικές έρευνες σήμερα στην ανίχνευση φυλετικών προελεύσεων, οι οποίες αν χρησιμοποιηθούν πέρα από αγκυλώσεις πολιτκής ορθότητας μπορεί να είναι πιο ακριβείς από τις ανθρωπολογικές έρευνες. Ούτως ή άλλως η ανθρωπολογία έχει αποκτήσει κλάδους που την φέρνουν σε επαφή με τις κοινωνικές επιστήμες.

Στον ανώνυμο που παρέθεσε πληροφορίες για τους "κοκκινοκαπελάκηδες" και για συλλογικότητες απαντάμε ότι, όπως είναι κατανοητό, δεν μπορεί να δημοσιευθεί ένα τέτοιο σχόλιο. Για τους ευνόητους λόγους.Ευχαριστούμε για τις διευκρινήσεις. Θα μεταφερθούν στον Banshee. Αλλά δεν έχουμε και μεγαλο ενδιαφέρον να μαθαίνουμε τέτοια πρόσωπα ή να κάνουμε σε τέτοιου περιεχομένου συζητήσεις.

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

πιτσιρικάδες που ψάχνονται στην τρίτη θέση συνθήματα για τρίτη θέση περιοδικά αυτόνομων που θυμίζουν απόψεις της τρίτης θέσης ιδεολογικά άρθρα δικά σας και άλλων εκπομπές και βιβλία κλπ τελικά η τρίτη θέση δείχνει να ενισχύεται όσο και αν κάποιοι δεν το παραδέχονται

Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου, 2021

 Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας said...

Ανώνυμε οτιδήποτε ποιοτικό πρέπει να ενισχυθεί και στην κοινωνική του εκδίπλωση. Η κινητικότητα στα περιοδικά και την ανταλλαγή απόψεων/ιδεών είναι η αρχή. Το θεμέλιο.

Χρειάζεται να προχωρήσει η οικοδόμηση.

Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου, 2021

Ανώνυμος Ο Πατριάρχης said...

Εκπίπτεται εις διανοητικό βάραθρον και σπαταλάτε πολύτιμο χρόνον δια να μελετάτε τας Μπενουάδες. Ενόσω βρίσκεστε εις πλήρην άγνοια δια την αξίαν πονημάτων τα οποία κυκλοφορούν φερέλπιδες εκδόται. Πονημάτων που καταμαρτυρούν την σπουδαιότης της ακροδεξιάς ημών ιδεολογίας του Εθνοκαπιταλισμού!

Μα τον Αδόλφο Άβαταρ, αισθάνομαι όνειδος για λόγου υμών. Αίσχος κύριοι, ούτο λέγω μόνον!

Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Banshee said...

Λατζιέρη του εστιατορίου ο εθνικοσοσιαλισμός του μεσοπολέμου δεν υιοθέτησε το Νίτσε καθαυτό. Τι να υιοθετήσει ρε μπετόβλακα; Τον ατομικιστικό υπαρξισμό του; Την άποψη ότι οι ξανθοί Γερμανοί είναι οι πιο αχυρο-κεφάλοι βλάκες; Εσύ τον έχεις διαβάσει; Πολύ αμφιβάλλω.
Ο εθνικοσοσιαλισμός υιοθέτησε το Νίτσε όπως τον είχαν διαβάσει επιλεκτικά και όπως τον προσάρμοσαν στις δικές τους θεωρίες οι νεορομαντικοί σαν τον Μπαρρές. Σίγουρα και όπως πλασάρισε τα βιβλία του στον Χίτλερ η αδελφή του.
Είστε και πουθενάδες, είστε και αμόρφωτοι.

Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου, 2021

 
ΑνώνυμοςΑνώνυμος said...

Πολύ σωστά όλα όσα λέτε αλλά κάθε γλώσσα την μιλάει μια φυλή. Η άποψη για την ινδοευρωπαϊκή "φυλή" είναι ότι δεν ήταν μια φυλή αλλά ένα σύνολο φύλων οι οποίες ζούσαν υπό κοινές συνήθειες και κοινή γλώσσα. Γενικότερα είναι πολύ πιο σωστή μια επανατοποθέτηση αναφορικά με το ινδοευρωπαϊκό ζήτημα παρά ο αυτοχθονιστικός αφορισμός

Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος

Ενημερωτική δράση της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. στο Φεστιβάλ Βιβλίου του Ζαππείου


Μετά από μια χρονιά κατά την οποία ματαιώθηκε λόγω των περιοριστικών υγειονομικών μέτρων, το Φεστιβάλ του Βιβλίου επέστρεψε φέτος στο Ζάππειο. Πρόκειται για έναν από τους αγαπημένους θεσμούς των Αθηναίων βιβλιόφιλων. Τόσο γιατί μας βοηθά να ενημερωθούμε για τις νέες και να θυμηθούμε ορισμένες παλιές κυκλοφορίες, κάνοντας έναν περίπατο στο όμορφο περιβάλλον του Ζαππείου. Όσο και γιατί μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε με τους πωλητές των εκδοτικών οίκων, να ανταλλάξουμε απόψεις, ακόμη και να αγοράσουμε βιβλία σε εκπτωτικές τιμές.  


Φέτος το Φεστιβάλ συγκέντρωσε, μετά από χρόνια, πολλές συμμετοχές. Με αποτέλεσμα τα περίπτερα των εκδοτικών οίκων να σχηματίσουν ένα Π και να καλύψουν πολλούς χώρους τους Ζαππείου. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται με νοσταλγία τα μαζικά Φεστιβάλ που λάμβαναν χώρα κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000 στο Πεδίο του Άρεως. Όπως και τα επίσης μεγάλα Φεστιβάλ που πραγματοποιούνταν, κάποια χρόνια αργότερα, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου.


Η μετάβαση του Φεστιβάλ στο Ζάππειο συνδέθηκε με την δύσκολη εποχή των μνημονίων και τις λιγότερες συμμετοχές εκδοτών. Ευτυχώς φαίνεται ότι παρά τις σημαντικές απώλειες ελληνικών εκδοτικών οίκων που ανέστειλαν όλα αυτά τα χρόνια την λειτουργία τους για να σωθεί το νόμισμα και οι τράπεζες της Μέρκελ, ανάμεσα σε εκείνους που άντεξαν υπάρχουν και κάποιοι ικανοί να συνεχίσουν να μας προσφέρουν σημαντικά δείγματα βιβλιογραφίας.


Τα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ., όπως κάνουμε κάθε χρόνο εδώ και δυο δεκαετίες, ψάξαμε υπομονετικά τα περίπτερα και παρακολουθήσαμε εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν στους χώρους του Φεστιβάλ. Εκδοτικοί οργανισμοί όπως οι Ασίνη, Gutenberg, Στοχαστής, Ηριδανός, Νεφέλη, Άγρα κ.α. συνεχίζουν να παρουσιάζουν εξαιρετικούς τίτλους, όπως κάνουν εδώ και χρόνια. Στον χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού οι παραδοσιακές εκδόσεις Αίολος, Anubis κλπ βασίζονται στους παλιούς γνωστούς τίτλους χωρίς τίποτε ιδιαίτερο στις νέες κυκλοφορίες. Οι νεότεροι αναγνώστες πρέπει να ψάξουν τις ιστορικές εκδόσεις Αιγόκερως, οι οποίες παρουσίασαν στο περίπτερό τους για άλλη μια χρονιά διαμάντια του λογοτεχνικού Ρομαντισμού και της νεότερης φανταστικής λογοτεχνίας σε πολύ προσιτές τιμές.  


Οι φετινές μας αγορές περιελάμβαναν τα βιβλία Φασισμός: Ιστορία και Ερμηνεία του Εμίλιο Τζεντίλε και Κάτσε καλά Γεράσιμε: Μαθητικό κίνημα και καταλήψεις 1974-2000 του Δημήτριου Ι. Σκλαβενίτη, από τις εκδόσεις Ασίνη. Το τραγούδι του Ρολάντ και το Ριπ Βαν Ουίνκλ: Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη του Ουάσιγκντον Ίρβινγκ, από τις εκδόσεις Στοχαστής. Καθώς και το Ημερολόγιο μιας Πορτοκαλιάς του Χανς Έβερς, από τις εκδόσεις Αιγόκερως.


Παράλληλα με τις αγορές και την έρευνα στους πάγκους με τα βιβλία, δυο μέλη της Φ.λΕ.ΦΑ.ΛΟ. προχώρησαν σε μια ακόμη ενημερωτική δράση κατά την τελευταία ημέρα, μοιράζοντας φυλλάδια της λέσχης σε αναγνώστες που εισέρχονταν στον χώρο του Φεστιβάλ. Αρκετοί εξ αυτών έδειξαν ενδιαφέρον για την Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. και μας προσέγγισαν άμεσα ζητώντας λεπτομέρεις για τις δραστηριότητες και το περιοδικό της λέσχης


Ευχής έργο θα είναι η εντατικοποίηση των δραστηριοτήτων της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. στους απαραίτητους ρυθμούς, που θα μας επιτρέψει να δώσουμε το παρόν με τον δικό μας εκδοτικό οίκο σε κάποιο περίπτερο του Φεστιβάλ κατά τα προσεχή έτη.   


Σχόλια:
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Η λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα πάσχει, δυστυχώς, σοβαρά από χαμηλής ποιότητας μεταφράσεις. Βέβαια αυτό είναι γενικότερο φαινόμενο και σε άλλα είδη βιβλίων. Απλώς σε άλλης θεματολογίας βιβλία αφορά κυρίως αφορά εκδόσεις "της σειράς" και υπάρχουν πολλοί σοβαροί εκδοτικοί οίκοι (όπως αυτοί που παραθέσατε) που κάνουν εξαιρετική δουλειά σε αυτόν τον τομέα.

Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου, 2021

 

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
 said...

Ανώνυμε, πιστεύουμε ότι υπάρχει και μια προέκταση σε αυτό που γράφεις. Η φανταστική λογοτεχνία παγκοσμίως πάσχει από τη στιγμή που αμερικανοποιήθηκε και εξέπεσε σε ένα καταναλωτικό προϊόν που απευθύνεται σε nerds και μέσους αστούς των παρακμιάκων υλιστικών κοινωνιών του φιλελελεύθερου καπιταλισμού. Μέχρι και τον Β' Π.Π. οι περισσότεροι συγγραφείς του φανταστικού είχαν το παλιό ρομαντικό ιδεολογικό υπόβαθρο και μέσα από τα κείμενα που έγραφαν πρόκριναν μια συνολική εναντίωση στα αισθητικά πρότυπα και τις επιταγές του φιλελευθερο-μαρξιστικού διεθνιστικού διπόλου της νεωτερικότητας.

Σήμερα το ρομαντικό υπόβαθρο έχει χαθεί. Οι συγγραφείς του φανταστικού κρατούν απλώς το περιτύλιγμα της αγαπημένης μας λογοτεχνίας και αδειάζουν το εσωτερικό βάθος του αισθητικού και ιστορικού της υποβαθρου. Ασφαλώς οι περισσότεροι νέοι Έλληνες συγγραφείς απλώς αντιγράφουν τα αμερικανικά μοτίβα. Έτσι, τα νέα βιβλία είναι απλά αντανακλάσεις της κυρίαρχης συστημικής μετριοκρατίας που απλά μας δίνονται μέσα από μια παραμυθιακή αφήγηση.

Συνεπώς πέρα από τις κακές μεταφράσεις έχουμε και τα ανούσια βιβλία.

Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Σας παρακολουθώ καιρό κυρίως λόγω των ιδεολογικών και πολιτικών σας απόψεων και όχι λόγω των αισθητικών σας. Αυτό συμβαίνει όχι επειδή δεν μου αρέσουν οι αισθητικές σας αλλά επειδή δεν είχα ποτέ διασύνδεση μαζί τους και δεν μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Θα ήθελα αν μπορείτε να μου προτείνετε μερικά βιβλία λογοτεχνίας του φανταστικού τα οποία θεωρείτε ότι έχουν μια κάποια σχέση με τις ιδέες που αντιπροσωπεύουμε (τις παραδοσιοκρατικες, ρομαντικές ιδέες).

Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου, 2021

 Διαγραφή
Ανώνυμος Μάντης said...

Σωστά όσα γράφετε με μια παρατήρηση. Νομίζω ότι το έχετε αναφέρει και σεις στο παρελθόν. Η μεγάλη παρακμή της λογοτεχνίας του φανταστικού και των καλλιτεχνικών ρευμάτων που τροφοδότησε με θεματικές (όπως ο κινηματογράφος ή τα comics για παράδειγμα), ξεκινά τη δεκαετία του '90. Δείτε το "ιδεολογικό" υπόβαθρο βιβλίων και ταινιών με τέτοιο περιεχόμενο μέχρι το '90-'91 και συγκρίνετε όλα αυτά με όσα ακολουθούν από το '93-'94 και μετά. Οι διαφορές προς το συστημικότερο είναι τρομερές.

Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου, 2021

 Διαγραφή

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
 said...

Ανώνυμε που γράφεις για το ψυχιατρείο, προτείνουμε προς ανάγνωση το διήγημα του Ε.Α.Πόε "Το σύστημα του Δρος Πίσσα και του Καθηγητού Φτερά". κάτι παρόμοιο με αυτό που περιγράφει έχει πάθει ο χώρος σήμερα.

Μάντη, πολύ σωστά. Αλλά μην ξεχνάμε ότι αλλαγές στο ύφος -ακόμα και της επικής φανταστικής λογοτεχνίας- προς το μοντερνιτέ άρχισαν να πραγματοποιούνται από τη δεκαετία του 1960. Απλά εκείνοι που τις έκαναν ήταν σπουδαίοι συγγραφείς.

Ανώνυμε που ζητάς βιβλιογραφία, μπορείς να διαβάσεις τα παλαιότερα τεύχη του περιοδικού μας και θα βρεις πολύ υλικό. Ενδεικτικά παραθέτουμε τα εξής:

Επική φανταστική λογοτεχνία-sword n sorcery:
1) Ρόμπερτ Χάουαρντ-Οι μαύροι προφήτες και άλλα διηγήματα, εκδ. Αίολος
https://www.politeianet.gr/books/9789605211622-howard-e-robert-aiolos-oi-mauroi-profites-184885

ενδεικτικό απόσπασμα: Ο Κόναν έφτιαξε τη ζώνη του σπαθιού του ανταποδίδοντας ήερμα τα ερευνητικά βλέμματα που έριχναν προς το μέρος του οι φρουροί [...]τα γαλάζια μάτια του και τα εξωτικά χαρακτηριστικά του τον ξεχώριζαν από τα ανατολίτικα στίφη, ενώ το ίσιο σπαθί στον γοφό του τόνιζε ακόμα περισσότερο τη φυλετική του διαφορά". σελ 15.

2) Ρόμπερ Χάουαρντ- Μπραν Μακ Μορν, εκδόσεις Κλέος (δική μας μετάφραση)
περιλαμβάνει το δοκίμιο "Τι οφείλει το έθνος μας στο Νότο"
https://kleospublications.blogspot.com/2017/11/blog-post.html

3) Τόλκιν -Το Σιλμαρίλιον, εκδόσεις Αίλος και Ο άρχοντας των δακτυλιδιών εκδόσεις Κέδρος
απλά τα διαβάζεις και θα καταλάβεις

Λογοτεχνία τρόμου:
1) Άρθουρ Μάχεν- Ο τρόμος, εκδόσεις Αίλος
https://www.protoporia.gr/maxen-ar8oyr-o-tromos-9789607267375.html

ενδεικτικό απόσπασμα: "Πιστεύω στη δύναμη και την αλήθεια της παράδοσης. Κάποιος μορφωμένος μου έλεγε λίγες βδομάδες πριν: Όταν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην αλήθεια της παράδοσης και την αλήθεια ενός ντοκουμέντου, πάντοτε πιστέυω στην αλήθεια της παράδοσης. Τα ντοκουμέντα μπορούν να νοθευτούν και συχνά νοθεύονται. Η παράδοση ποτέ." σελ. 116.
https://kleospublications.blogspot.com/2017/11/blog-post.html

2)BRADBURY RAY- ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

για ρομαντική πρόσληψη της έννοιας του θανάτου στις παραδόσεις των λαών
https://www.politeianet.gr/books/9789609885065-bradbury-ray-magiko-kouti-to-dendro-ton-agion-panton-211845

3) Μισέλ Ουελμπέκ, Εναντίον του κόσμου εναντίον της ζωής, εκδόσεις Εστία

https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=137294&return_url

για την ζωή, τη λογοτεχνία και την παραδοσιοκρατική (και φιλο-ε/ς σε μια εποχή ιδεολογία του Λάβκραφτ)

---ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, ΣΥΜΒΟΛΙΚ¨Ο ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ--(άλλη διάσταση φίλε, δεν υπάρχει δεύτερος)

Νοβάλις- Η προσδοκία, εκδόσεις Σμίλη

https://www.politeianet.gr/books/9789607793446-novalis-smili-i-prosdokia-199536


Ξεκίνα με αυτά και εδώ είμαστε για την συνέχεια....

Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου, 2021

 
 Πατριάρχης said...

Κατά την διάρκειαν της περασμένης νυκτός, βίωσα μια υπερφυσική εμπειρίαν! Ενόσω φορούσα τας πυτζάμας και καθώς ήμουν εις θέσιν να ξεκινήσω την εσπερινή προσευχή εις τον ενσαρκωθέντα ημίθεο Αδόλφο Άβαταρ, ένα νέφος κάλυψε την όρασίν μου. Πυκναί μάζαι κύκλωσαν τον οίκο μου και ήτο αδύνατον να αντιληφθώ την προέλευσίν τους. Ο χρόνος έδειξε να σταματά και το σύμπαν εκοιμήθη.

Αρχικώς υπέθεσα ότι δεχόμουν επίθεση υπό κομμουνιστικής συμμορίας! Ήτο σχεδόν βεβαία η πιθανότης να είχε εκτοξευθεί εκ του θεάτρου της οικίας μου κάποια βόμβα πυρελαίου, (βαρβαριστί Μολότωφ). Όμως, μα την δόξα του Άβαταρ, ορκίζομαι εις την υπουργική θητεία του συναγωνιστού Αθανασίου, εις την λαμπρότης της σκέψεως των σοφιστών Παρθενοπίπη και Πανουργούση, δεν ήτο τίποτε γήινο εκείνο που προκαλούσε το νέφος. Μια πύλη της κολάσεως είχε ανοίξει διάπλατα και με καθήλωνε εις μιαν φρικώδη εμπειρίαν!

Κάποια στιγμή, απροσδιόριστον πότε, εκ των γκρίζων μαζών εξήλθε το φάντασμα του νεκρού Λεμούριου Τρολίστα. Με φλεγόμενη κεφαλή και στόμα που ξερνούσε λάβα, ο Λεμούριος με απείλησε ότι αν δεν ανακοινώσω εις τον ιστότοπον των αλητοκρατών νεανίσκων όσα θα μου υπαγόρευε, εις την επόμενη επίσκεψίν του θα με αιχμαλώτιζε εις τόπον αγνώστου υδρόβιου πλανήτου. Εκεί όπου οκταποδόμορφες υπάρξεις επιδίδονται εις ακατανόμαστας πράξεις με ερωτύλες γοργόνες.

Ανήμπορος να προβάλω αντίστασιν εδέχθην να ικανοποίησω το αίτημάν του. Αμέσως έκτοτε τα πάντα ηρέμησαν και έλαβαν την προηγουμένην μορφή των. Ήμουν ξανά εις το υπνοδωμάτιον της οικίας μου και τα νέφη είχαν διαλυθεί οριστικώς.

Το μήνυμα του Λεμούριου ήτο το εξής:
«δεν καταφεραν οι κομμουνιστες να μας παρουν τα σπιτια στον συμμοριτοπολεμο, αλλα θα ερθει τωρα ο Μαμουτος με τους μπολσεβικους και ασβερκους ρωσοποντιους με χερια σαν τις κολωνες της ΔΕΗ για να μας τα παρουν! Τη συνεχεια τη γνωριζουμε από τη Σοβιετικη Ενωση και απο την παρομοια παγκοσμιοποιηση που προσπαθει να επιβληθει με το κινεζικο μοντελο. θα κατασχει το κρατος τους την αυθαιρετη βιλα μου στο δασος (σιγα μην πληρωνω ΕΝΦΙΑ και τοσους φορους για να κανει κομμουνιστικη αναπτυξη ο Αδωνις) και θα με βαλουν να ζω σε τρωγλη 20τ.μ. για να μην ειμαι και καλα αστεγος και να χρησιμοποιω κοινοχρηστη κουζινα με καθε πειναλα ρωσοποντιο που θα μου τρωει το φαγητο και θα αφηνει νοθευμενες βοτκες στη θεση του. τωρα θα τρεξω να βαλω ναρκες γυρω απο την επαυλη μου σαν τον Ραμπο στην πεμπτη ταινια του και ας ερθει μετα ο Μαμουτος με τα μισητα σφυροδρεπανα για ολους τους πρωην κομμουνιστικους λαους που γευτηκαν εκεινον τον ''παραδεισο'', να ερθει να μου την παρει. να δεις μετα πως θα πηδαει σαν μαϊμουτος απο δεντρο σε δεντρο για να γλυτωσει απο τις εκρηξεις!!! α ρε Τσαρος που σας χρειαζεται.»

Υποσημείωσις: «που να διαβασουν και για τον Κθουλου που μεταμορφωνεται σε χταποδι και καταβροχθιζει οτι βρει μπροστα του! για αυτο ο εστιατορας τους αποφευγει να σερβιρει χταποδι και πινεις τσιπουρο ξεροσφυρι. γιατι προτιμαει σαν ινδογερμανος πακιστανογυφτιος να χαιρεταει ηλιους. οχι που θα τον αφησω να λεει οτι ο Λεμουριος πεθανε. Πατριαρχη πιασε ενα χταποδι».

Έσπευσα άμεσα εις το ψυγείο της κουζίνας, που εχτίστη υπό τας συνδρομάς των ανοήτ…εεε, των συναγωνιστών που προσέφεραν τον οβολόν των δια την ανέγερσιν ανδριάντος αρχαίου στρατηλάτου, προκειμένου να αναζητήσω το οκταπόδιον. Τότε μόνον συνήλθα πλήρως και αντιλήφθην ότι ουδείς βρισκόταν εις τον οίκο μου. Το πνεύμα το Λεμούριου ήτο εξαφανισθέν.

«Άτιμε κανάγια, με ξεγέλασες υπό τον τύμβο σου», εσκέφθην ενδομύχως και προσήλθα εις την κλίνην μου προκειμένου να αναπαυθώ. Ήτο μια δύσκολη εβδομάς.

Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Κλαίω

Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος  Πατριάρχης said...

Το κλάμα ήτο γοερό εις την ταφίν του εκλιπόντος συναγωνιστού Λεμούριου. Σπαρακτικαί στιγμαί έλαβαν χώρα εις το κοιμητήριον. Αλλά φευ, αγαπητέ συναγωνιστή! Αι δραστήριοι άνδρες δεν αναπαύονται ουδέποτε.

Θυμηθείτε τον Κρίστοφερ Λι εις την ταινίαν του Δράκουλα. Τον επίτιμο Μητσοτάκη και τον ιδρυτή της ΕΡΕ. Ζουν ανάμεσα μας υπό των έργων των.

Επισκεφθείτε μια ημέρα το γραφείο μου, φίλτατε. Θα σας διηγηθώ τι ακριβώς συνέβη εις την ταφίν του Λεμούριου. Θα σας παρακαλούσα να φέρετε και το βιογραφικόν σας μαζί. Θα το προωθήσω εις τας αρμόδιας αρχάς, προκειμένου να σας βοηθήσουν να συνεχίσετε τον ιερό ημών ΑΓΩΝ δια την πατρίδα και την πάταξιν του κομμουνισμού.

Πέμπτη, 23 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ανώνυμος said...

Τώρα που αναφέρθηκες σε αγών σκέφτομαι ότι ίσως ήρθε η ώρα και ο Πατριάρχης να γράψει ένα δικό του Mein Kampf όπου θα εξιστορεί τον δικό του αγώνα εναντίον τόσο της αριστεράς όσο και της αλητοκρατίας που μαστίζει τον εθνικιστικό χώρο. Επίσης θα εξιστορεί και το πώς σύναψε γνωριμίες με υψηλά πρόσωπα της αστικής τάξης και της αστικής δεξιάς όπως ο Άδωνις, ο Βορίδης και ο Καρατζαφέρης. Τέλος θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να μάθουμε πως κατόρθωσε να συνεργαστεί με ογκόλιθους της πολιτικής όπως ο Ανατολάκης

Πέμπτη, 23 Σεπτεμβρίου, 2021

 

Η ιδιοφυία του Herge και η συζήτηση περί της έμπνευσης του Τεν Τεν από τον Λεόν Ντεγκρέλ


                                                      του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Λίγο πολύ αρκετοί είναι οι αναγνώστες της ένατης τέχνης που γνωρίζουν τον Τεν Τεν. Τον καρτουνίστικο ήρωα με το τσουλούφι μαζί τον αχώριστο σύντροφο του, το λευκό φοξ τεριέ, τον Μιλού. Λιγότεροι βέβαια είναι στην χώρα μας αυτοί που γνωρίζουν κάποια στοιχεία της πολιτικής βιογραφίας εκείνου που δημιούργησε τον χάρτινο αυτό ήρωα. Αναφέρομαι στον Gerorge Remi, κατά τον κόσμο Herge, ο οποίος θεωρείται ειδικά στην πατρίδα του το Βέλγιο μια πολύ σημαντική προσωπικότητα. Κάτι σαν πατέρας της λαϊκής κουλτούρας. Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν πολλαπλασιαστεί τα αναθέματα της μεταμοντέρνας εξουσίας εναντίον του.


Οι κατηγορίες αφορούν την πολιτική σκέψη και κουλτούρα του Herge, ο οποίος έπρεπε να απαντήσει στις συστημικές επιθέσεις που τον ήθελαν να υπήρξε φασίστας, αντιδραστικός, αντισημίτης και συνεργάτης (κατέληξε στη φυλακή, έστω και για λίγο, στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου). Αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του έπρεπε, επίσης, να «συλλέξει» τη μεταθανάτια κατηγορία για υφέρπων ρατσισμό, συμπληρωμένη με αίτημα για την κατάσχεση ενός από τα έργα του. Επρόκειτο για το Tintin in Congo.

Μια καταγγελία κατατέθηκε στο Ποινικό Δικαστήριο των Βρυξελλών πριν από λίγα χρόνια από έναν πολίτη του Κονγκό που ζούσε χρόνια στο Βέλγιο, σύμφωνα με την οποία το επεισόδιο της κωμικής σειράς, που κυκλοφόρησε ασπρόμαυρο σε συνέχειες μεταξύ Ιουνίου 1930 και Ιουνίου 1931, ήταν ρατσιστικό και προσέβαλε ανοιχτά τους πολίτες της πρώην βελγικής αποικίας. «Ο μαύρος βοηθός του Tintin παρουσιάζεται ως αφελής άνθρωπος χωρίς σημαντικές νοητικές ικανότητες» -έγραψε στη δήλωση ο καταγγέλων και συμπέρανε ότι- «αυτό οδηγεί τους αναγνώστες να πιστεύουν ότι οι έγχρωμοι δεν είναι πολύ ανεπτυγμένοι άνθρωποι». Ένα άλλο καρέ που συζητήθηκε είναι αυτό στο οποίο μια μαύρη γυναίκα φαίνεται να γονατίζει μπροστά στον νεαρό Βέλγο ρεπόρτερ, τον πρωταγωνιστή του κόμικ, και στη συνέχεια να αναφωνεί: «Ο λευκός είναι πραγματικά υπέροχος. Ο λευκός κύριος είναι ένα άτομο με ανώτερες δυνάμεις».

Το όλο σκεπτικό της καταγγελίας αποτελεί έναν από τους πολλούς δηλητηριασμένους καρπούς της «πολιτικής ορθότητας». Γιατί ακόμη και αν γίνει αποδεκτό ότι είναι καταδικαστέα βιαιότητα ενός αποικιακού καθεστώτος μεταξύ των πιο σκληρών, αδίστακτων και απατεώνων κάθε εποχής, ο Herge εκφράζει απλά την επικρατούσα αντίληψη της βελγικής κοινωνίας της συγκεκριμένης εποχής για τις αποικίες. Κι αν αυτό αποτελεί κάτι που δεν συνδέεται με τις επικρατούσες ιδέες της σημερινής εποχής, δεν παύει να αποτελεί ένα ιστορικό ίχνος για τις διανοητικές ισορροπίες των περασμένων εποχών. Σε αυτή την περίπτωση ο δημιουργός απλώς αναπαρήγαγε ιδέες και αντιλήψεις που ήταν ισχυρές -και όχι περιθωριοποιημένες- στην εποχή τους. Όμως ακόμη και η ιστορία πρέπει να αποσιωπηθεί. Αυτό επιτάσσει η τρέλα εκείνων που επεμβαίνουν με λογοκριτικό τρόπο στον πολιτισμό του παρελθόντος. Ίσως να θέλουν να ξαναγράψουν τις ιστορίες των αδελφών Γκριμ ή το έργο του Δάντη, ο οποίος στη Θεία Κωμωδία τοποθετεί τον Μωάμεθ στην κόλαση.

Αυτό όμως δεν είναι το ζητούμενο για όσους παραμένουμε ακόμη απρόσβλητοι από την ασθένεια της «πολιτικής ορθότητας». Εμείς αγνοούμε επιδεικτικά όλες αυτές τις αστειότητες της παγκοσμιοποιημένης εποχής μας και εστιάζουμε στην ουσία. Και η ουσία είναι εμβάθυνση στη σκέψη του και τη ζωή του σημαντικού αυτού Βέλγου δημιουργού. Σε αυτό το άρθρο θα επιχειρήσω μια πρώτη τέτοια προσέγγιση, δίχως να παραβλέπω ότι το εν λόγω θέμα χωρά πολλή ανάλυση και επιμέρους κείμενα προκειμένου να καταλήξω σε μια σφαιρική τοποθέτηση.


Ο δημιουργός αυτού που θα έπρεπε να ήταν ένα εργαλείο ψυχαγωγίας  για τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά του Βελγίου, αν και επηρεάστηκε από το «πνεύμα των καιρών», είχε πάντα μια δύσκολη ζωή. Και όχι μόνο για τα προσωπικά του προβλήματα, για παράδειγμα την κατάθλιψη που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή αναγκάζοντάς τον συχνά σε μεγάλες περιόδους αδράνειας. Γεννημένος το 1907, ο Georges Prosper Remi (το ψευδώνυμο Hergé προέρχεται από τα ανάποδα αρχικά του: R. G.) καταπιάστηκε με τη δημοσιογραφία σε πολύ μικρή ηλικία και συνεργάστηκε με την Le Vingtième Siècle, μια καθολική, άτεγκτα εθνικιστική και αντικομμουνιστική εφημερίδα. Ο ιδιοκτήτης (ο Αββάς Wallez) του έδωσε οδηγίες ώστε να σχεδιάσει ένα ένθετο για παιδιά, το Le Petit Vingtième. Έστι στις σελίδες αυτού του συμπληρώματος, στις 10 Ιανουαρίου 1929, εμφανίστηκε για πρώτη φορά η φιγούρα του Tintin, ενός νεαρού ρεπόρτερ που ταξιδεύει στον κόσμο παρέα με το σκυλάκι του που φέρει το όνομα Milou.

Η πρώτη  περιπέτεια του χάρτινου ήρωα έλαβε χώρα, όχι τυχαία ασφαλώς, στη Σοβιετική Ένωση. Η χώρα αυτή αποτελούσε το «βασίλειο του Σατανά» για τους συντηρητικούς και τους αστικούς κύκλους της εποχής: Η περιπέτεια του Tintin είναι μια όχι πολύ ακίνδυνη παρωδία, που με αρκετά ρεαλιστική ματιά φανερώνει χτυπητές παθογένειες του σοβιετικού κομμουνισμού, με χυδαίους αξιωματικούς-αστυνομικούς, σκλαβωμένες μάζες, σκηνές κακοποίησης και δυστυχίας. Είναι λοιπόν ο Tintin ένας χάρτινος ήρωας που εξέφρασε την Δεξιά οπτική της εποχής;

Όχι ακριβώς! Σε ένα άλλο επεισόδιο - L’Etoile mystérieuse - οι φίλοι του Tintin προέρχονται όλοι από χώρες του Άξονα και οι εχθροί είναι κατάφωρα Αμερικανοί. Στην πραγματικότητα τα περισσότερα σενάρια του Hergé δεν μοιάζουν με πολλά άλλα της εποχής, στα οποία υπάρχει ένας θετικός ήρωας που αντιμετωπίζει σε μια πυρετώδη περιπέτεια κάποιους πολιτικά άμορφους κακούς. Επιπλέον η βιογραφία του Hergé έχει πολλά να μας πει. Ο Βέλγος σχεδιαστής δεν ήταν μόνο καθολικός, και αντικομμουνιστής, αλλά φαίνεται ότι πράγματι υπήρξε ένας εθνικιστής που συμπαθούσε τις διάφορες μορφές φασισμού, οι οποίες κατά τη δεκαετία του '20 και του '30 αναδύονταν και καθιερώνονταν σε όλη την Ευρώπη. Στο έργο Tintin in America ο Hergé έδειξε σφοδρά αντίθετος στην φιλελεύθερη, υλιστική και καπιταλιστική νοοτροπία του αμερικανισμού.


Προς το συμπέρασμα ότι ο Hergé έβλεπε με συμπάθεια τον φασισμό μας οδηγεί και μια λεπτομέρεια που έχει πλέον επιβεβαιωθεί: η εφημερίδα «Le Vingtième Siècle» συνεργάστηκε επίσης με τον Léon Degrelle, έναν πρώην πρόσκοπο ο οποίος αργότερα έγινε ο ιδρυτής του βελγικού φασιστικού κόμματος REX, ήταν προσωπικός φίλος του Χίτλερ και πολέμησε στο ανατολικό μέτωπο ως επικεφαλής του SS Wallonie, ενός στρατιωτικού τμήματος που δημιουργήθηκε από Βαλόνους εθελοντές. Σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, συμπεριλαμβανομένου ενός βιβλίου που γράφτηκε (θα αναφερθώ παρακάτω γι αυτό) στις αρχές της δεκαετίας του '90 από τον ίδιο τον Degrelle, η δημιουργία της φιγούρας του Tintin από το Georges Remi ήταν εμπνευσμένη από τον ίδιο τον Degrelle, ο οποίος υποστηρίζει ότι ήταν φίλος του Georges Remi.

Ο Hergé, από την άλλη, δεν παραδέχτηκε ποτέ την ταύτιση μεταξύ του Tintin και του Degrelle. Αντίθετα ισχυρίστηκε ότι δημιούργησε τον χαρακτήρα του απλώς και μόνο επειδή είχε ακολουθήσει τις υποδείξεις του ηγουμένου Norbert Wallez, ο οποίος του είχε ζητήσει έναν νεαρό ήρωα "dans d'esprit catholique" με καθολικές αρχές και με έναν μικρό σκύλο ως σύντροφο του στις περιπέτειες. Αλλά στον αυτοβιογραφικό τόμο Tintin, mon copain! (Ο φίλος μου ο Τεν Τεν) που κυκλοφόρησε το 1992 στην Ισπανία (όπου ζούσε μετά τον πόλεμο), ο Degrelle όχι μόνο επέμεινε ότι ενέπνευσε τον χαρακτήρα του Hergé αλλά για να το αποδείξει δημοσίευσε ιδιωτικά γράμματα, φωτογραφίες ακόμη και σκίτσα σχεδίων -που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ- στα οποία ο Tintin φορά τη στολή των SS Wallonie, καθώς και μια φωτογραφία του που δείχνει να μοιάζει πολύ με τον Τεν Τεν. Επίσης, πάλι παραθέτωντας στοιχεία, αναφέρει και την επιλογή του Μιλού αφού ένα ίδιο λευκό φοξ τεριέ είχε σαν μασκώτ η διμοιρία στην οποία πολέμησε ο Χίτλερ κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Hergé, ωστόσο, είχε φύγει απ’ τη ζωή και δεν μπορούσε να αρνηθεί ή να επιβεβαιώσει τα όσα έγραψε ο Degrelle. Εξάλλου ο  Degrelle έγραψε στο βιβλίο του ότι σε μια συνάντησή τους είχε πει στον Hergé, «αγαπητέ φίλε, επειδή αυτά που θα γίνουν στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια δεν θα έχουν προηγούμενο, θα ήθελα να με αρνηθείς όταν θα έρθει η ώρα. Δεν με ήξερες και δεν είχες καμία σχέση μαζί μου».


Ωστόσο, η φήμη του  φασίστα σκιτσογράφου συνόδευε τον Hergé για πολλά χρόνια. Κατά την περίοδο της γερμανικής εισβολής ο Hergé εργάστηκε ενεργά για τη Le Soir, μια  εφημερίδα ευθυγραμμισμένη με τους κατακτητές. Παρόλο που περιορίστηκε να σχεδιάσει κόμικς μετά τον πόλεμο συνελήφθη για λίγες ημέρες, συμπεριλήφθηκε στις λίστες των συνεργατών, στάλθηκε σε δίκη, έμεινε για ένα χρονικό διάστημα στη φυλακή και κυνηγήθηκε, όπως πολλοί άλλοι, «δημοκρατικά» πάντα, για πολύ καιρό. Παρόμοιες περιπέτειες είχαν και συγγενείς του.

Όλα αυτά μέχρι την πλήρη αποκατάσταση από τον Raymond Leblanc, ήρωα της βελγικής αντίστασης, ο οποίος του ανέθεσε τη διεύθυνση του εβδομαδιαίου περιοδικού με τον τίτλο Tintin. Μετά τη δύσκολη φάση της δεύτερης μεταπολεμικής περιόδου για τον «πατέρα» του Tintin, οι δεκαετίες του ΄50 και του ‘60 ήταν αυτές της διεθνούς επιτυχίας. Ο μικρός ρεπόρτερ με το παντελόνι zuava κατέκτησε πρώτα το γαλλικό κοινό και στη συνέχεια ξεχύθηκε  σε όλη την Ευρώπη. Η φήμη του έγινε τόση ώστε ο πρόεδρος De Gaulle να πει αστειευόμενος ότι «ο Tintin είναι ο μόνος διεθνής αντίπαλος μου». Ο Hergé δημιούργησε μια ποιοτική ομάδα σχεδιαστών (τα Hergé Studios) για να φτιάξει το περιοδικό και σε σύντομο χρονικό διάστημα ο χαρακτήρας του έγινε επίσης ήρωας κινουμένων σχεδίων.

Παρατηρώντας τις περιπέτειές του βλέπουμε ότι επιβίωσαν αρκετά πολιτικά «μη ορθά» στοιχεία. Διάλογοι των σεναρίων μέσα στα τεύχη έχουν αλλάξει σε νεώτερες επανεκδόσεις για να μην θίγεται και ο «εκλεκτός λαός» του Θεού, που σε πολλές περιπέτειες του Τεν Τεν παρουσιαζόταν να σχετίζεται με τους κακούς της πλοκής. Ο ίδιος ο Herge, σε μια τελευταία του συνέντευξη λίγο πριν πεθάνει, πέταξε πολλά καρφιά μη πολιτικά ορθά. Το συμπέρασμα στο οποίο συγκλίνουν οι περισσότεροι ερευνητές, αν και υπάρχουν κάποιες διαφορετικές προσεγγίσεις, είναι ότι ο Herge αποτέλεσε έναν παραδοσιοκράτη συντηρητικό εθνικιστή που υιοθέτησε τις αρχές του πολιτικού Ρομαντισμού και, μολονότι, δεν συνδέθηκε με ριζοσπαστικές εκδοχές του μεσοπολεμικού εθνικισμού όταν αυτές αναδύθηκαν στο πολιτικό προσκήνιο έδειξε να τις βλέπει με καλό μάτι, όπως έκαναν ο Λάβκραφτ, ο Γέητς και άλλοι νεορομαντικοί πνευματικοί άντρες της εποχής.


Ο Herge πέθανε τελικά το 1983 και μαζί του σχεδιαστικά και ο φίλος μας με το τσουλούφι, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του δημιουργού του: "ο Τεν Τεν είμαι εγώ".

Σχόλια:

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικά, πλέον θα γράφει και εδώ ο Μποβιάτσος! Η συνεργασία των σοβαρών εθνικοσοσιαλιστικών, ριζοσπαστικών συντηρητικών, αυτόνομων φωνών είναι μονόδρομος. Πρέπει να υπάρξουν προοπτικές για άμεση ίδρυση ενός κινήματος "Τρίτης Θέσης" στην Ελλάδα

Σάββατο, 18 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο άρθρο, μπράβο στον συναγωνιστή Μποβιάτσο.

Σάββατο, 18 Σεπτεμβρίου, 2021

Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Τρίτη Θέση και σοσιαλισμός για την πατρίδα. Έτσι γαμώ την τρέλα μου. Πάμε δυνατά.

Σάββατο, 18 Σεπτεμβρίου, 2021

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

To the battle, we ride, we crossed a starlit sky, no space, no time, we'll catch the wind...

Σάββατο, 18 Σεπτεμβρίου, 2021

 Διαγραφή
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Sound the charge, into glory ride, over the top of their vanguished pride

Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου, 2021

Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Η τρίτη θέση πιο δυνατή από ποτέ ή είμαι λάθος;

Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου, 2021

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Aνώνυμε, ας μην είμαστε υπερβολικοί στην εκτίμηση της δύναμης. Είναι προτιμότερο να διοχευτέυουμε τον ενθουσιασμό μας στην δημιουργία.

Red black noir δεν δημαοσιεύω το σχόλιο που έργαψες γιατί περιλαμβάνει ύβρεις και αναφορές που εμείς δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε. Στο θέμα που θίγεις δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει στην Λαμία. Μπορούμε πάντως να σου απαντήσουμε ότι χρειάζεσαι ένα φροντιστήριο στην κατανόηση των όρων της ελληνικής γλώσσας. Γιατί ακόμη και αν δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει στη Λαμία, γνωρίζουμε ότι αποκλείεται να σε παρενόχλησε ο αρθργράφος. Η παρενόχληση έχει συγκεκριμένο νόημα ως όρος.

Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ο Σταμάτης είπε...

Προς τον (ή την) "ΠΙΣΤΟ/Η" που απευθύνεται σε εμένα έχω να γράψω τα εξής.

Όχι δεν αισθάνομαι ότι έγινα ο αρχηγός του χώρου, όπως γράφεις. Αλλά με τις τόσες φορές που επαναλαμβάνετε αυτή την ανοησία, εσύ και οι συνομιλητές σου από το 2010, στο τέλος θα με κάνετε να το πιστέψω. Λυπάμαι, ωστόσο, που στο γράφω αλλά οι αρχηγοί δεν προκύπτουν έτσι εύκολα, όπως νόμιζαν κάποιοι δικοί σου. Θα χρειαστεί να υποφέρετε ακόμη πολλά προκειμένου να γίνει το όραμά σας πραγματικότητα. Γι αυτό σας λέω, αφήστε το καλύτερα. Πηγαίνετε σπίτι σας και μην ασχολείστε με θέματα πολιτικών ιδεών. Έχετε ακόμη να υποστείτε αμέτρητους ευτελισμούς.

Το ερώτημα για το αν συνεργάστηκα με υποψήφιο δήμαρχο της Καλαμάτας πρέπει να το έγραψες μεθυσμένος. Θα σου πρότεινα να σταματήσεις τις κακές παρέες. Σου κολλάνε τις συνήθειές τους. Στην ουσία του θέματος τώρα. Από την Καλαμάτα πέρασα μια φορά για λίγες ώρες, όταν ήμουν δέκα ετών, σε μια οικογενειακή εκδρομή. Από τότε δεν έχω ξαναπάει. Αυτή την στιγμή στην πόλη έχω έναν γνωστό. Παλιό μου συμφοιτητή, που ξεκίνησε ως Κνήτης και κατέληξε εθνικομπολσεβίκος. Προσπαθώ να τον πείσω να έρθει στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. αλλά το αποφεύγει έντεχνα γιατί μου θέτει ως όρο να αναγνωρίσω ως εθνικά κορυφαία προσωπικότητα τον Άρη Βελουχιώτη. Κανέναν άλλο δεν γνωρίζω. Θα σε παρακαλούσα να μου γράψεις συγκεκριμένα ποιον δήμαρχο σερβίρετε στους πελάτες σας ότι βοήθησα. Να τον μάθω κι εγώ.

Κοντολογίς, αυτά περί κομματόσκυλων πρέπει να τα συζητήσεις με τους διωγμένους βαστάζους του ΝΓΜ, που ανήκουν στον ίδιο κύκλο νοητικής υστέρησης με εσένα.

Στο τελευταίο και σημαντικότερο θέμα που θίγεις η απάντηση είναι "όχι καμάρι μου, δεν κατάλαβες πως έχουν τα πράγματα". Επειδή ολόκληρο το ιδεολογικό πλαίσιο που μας αφορά έχει τις καταβολές του στον Ρομαντισμό (ο αρχηγός σου είχε στην βιβλιοθήκη του όλα τα βιβλία του Καρλάιλ, άσχετα αν δεν τον διάβασε σωστά) εμείς μπορούμε να γράφουμε άρθρα που θα καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα της παραδοσιοκρατίας. Εσύ από την άλλη, θα μείνεις στη νοητική αναπηρία ενός αστείου νεοφιλελεύθερα ρατσιστικού δόγματος, που καταχρηστικά ταυτίζεις με ιστορικά πρόσωπα τα οποία επικαλείσαι. Περαστικά σου.

Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Η τελευταία παράγραφος είναι ανελέητα εύστοχη, πραγματικό πετσόκομμα.

Κάποιοι έχουν βαλθεί να αποκόψουν πλήρως μια συγκεκριμένη ιδεολογία από το ιστορικό, πολιτικό και ιδεακό της πλαίσιο και να την ξαναχτίσουν ως "ιερό δόγμα", επιλέγοντας τις "τάσεις" με τις οποίες συμφωνούν και βολικά αγνοώντας τις άλλες

Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Φοβερό το άρθρο!

Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Οπότε είστε και εσείς νεοναζι.
Πείτε το ρε παιδιά μην κρυβεστε.

Black&rednoir

Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου, 2021

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ρε μαυροκόκκινε είσαι βλάκας? Τους αποκαλείς νεοναζιστές για να το παίζουν μάγκες? Δεν καταλαβαίνεις ότι τους δίνεις πάτημα σε ένα συγκεκριμένο χώρο? Αυτοί είναι χειρότεροι μπολσεβίκοι από σένα. Εκτός και αν σε έχουν βάλει οι ίδιοι να τ γράψει για ξεκάρφωμα.

Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ναζιδι στο Μελιγαλά εσσυ και η οικογένεια του Μμουτου και ολοων των σκουπιδιών που γραφουν εδώ μεσα σε αυτήν τη χωματερή.
Η ζωή σας αξίζει λιγότερο από το αποτσιγαρο μου

Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου, 2021

 
 Ο Banshee είπε...

Αποφασίστε τι είμαστε παιδιά. Νεοναζιστές ή μπολσεβίκοι;

Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Banshee τους βάζεις δύσκολα. Από την ίδια τσέπη πληρώνονται. Ένθεν και ένθεν.

Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου, 2021

 Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Black&rednoir κατά τα τελευταία χρόνια τον όρο αυτό τον έχουν οικειοποιηθεί πρόσωπα που προκαλούν αναγούλα. Οπότε, όχι. Δεν τον υιοθετούμε.

Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ένας ακροδεξιός και ένας μπολσεβίκος. Ο ακροδεξιός ενοχλείται που αποκαλεί ο μπολσεβίκος την ΦΛΕΦΑΛΟ νεοναζιστική (έναν πλαστό όρο που αντιπροσωπεύει μια υποκουλτούρα) καθως πιστεύει ότι μονοπωλεί τον εθνικοσοσιαλισμό και ένας μπολσεβίκος που ενοχλείται να αποκαλούν την ΦΛΕΦΑΛΟ ρομαντική και επαναστατική γιατί πιστεύει ότι μονοπωλεί όλα τα παραπάνω (ότι πιο αστείο). Και οι δυο τους έχουν ίδια αφεντικά

Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου, 2021

 
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Aνώνυμε που αναφέρεσαι στον ακροδεξιό και στον μπολσεβίκο, για να τρολάρουμε λίγο θα θυμηθούμε ένα παλιό σύνθημα που ταιριάζει στην περίπτωση:
"Ίδια είναι τ' αφεντικά,
δεξιά και αριστερά"

Τετάρτη, 22 Σεπτεμβρίου, 2021