Την περασμένη Πέμπτη η μητέρα μου και η θεία μου βρίσκονταν στο κέντρο των Αθηνών προκειμένου να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση. Μου ζήτησαν να τις μεταφέρω με το αυτοκίνητο μετά το τέλος της παράστασης στο σπίτι για να γλιτώσουν πιθανή ταλαιπωρία με την μετακίνηση κατά τις νυχτερινές ώρες. Στο διάλειμμα της θεατρικής παράστασης η μητέρα μου με κάλεσε στο τηλέφωνο προκειμένου να αρχίσω να ετοιμάζομαι, υπολογίζοντας τον απαιτούμενο χρόνο. «Πρόσεξε όταν ανεβαίνεις. Κάτι πρέπει να γίνεται στο Σύνταγμα. Είδα κάτι τύπους με μαυροκόκκινες σημαίες να φωνάζουν απειλητικά. Δεν πρόλαβα να δω καλά, μα φαίνεται ότι γίνεται κάποια συγκέντρωση», μου είπε.
Ανεβαίνοντας την λεωφόρο Συγγρού έβλεπα γύρω μου αυτοκίνητα με ανοιχτά παράθυρα και επιβάτιδες να χορεύουν τιφτετέλια σε τραγούδια ξένης γλώσσας, τύπους με φουσκωμένα μούτρα και σβέρκους με δίπλες, που παρέπεμπαν σε μπράβους της νύχτας, να φωνάζουν μέσα από ακριβά διθέσια και άλλα παρόμοια θεάματα. «Επιστρέψαμε στην δεκαετία του ’80 και βρήκε τέτοιο κέφι η Αθήνα;» διερωτήθηκα, μέχρι να καταλάβω τι συνέβαινε. Μόλις έφτασα στο Σύνταγμα διαπίστωσα ότι δεκάδες Αλβανοί είχαν απλωθεί στην πλατεία και διαδήλωναν για κάποιον λόγο. Τα αυτοκίνητα που ανεβοκατέβαιναν τους γύρω δρόμους ανήκαν σε άλλους Αλβανούς που συνόδευαν το όλο «δρώμενο».
Στάθμευσα στην πλατεία Κλαυθμώνος περιμένοντας να ολοκληρωθεί η θεατρική παράσταση κι έριξα μια ματιά στο διαδίκτυο προκειμένου να δω τι συνέβαινε. Οι Αλβανοί γιόρταζαν την ημέρα της εθνικής τους ανεξαρτησίας. «Γ@μώ τα σπίτια σας, μ@#νόσκυλα», άρχισα να μονολογώ και ο νους μου ανέτρεξε στο παρελθόν. Μεμονωμένες περιπτώσεις της διεθνιστικής προπαγάνδας των αχυρανθρώπων του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού ανασύρθηκαν από σκοτεινές γωνιές της μνήμης κι άρχισαν να σκαλώνουν σαν αιωρούμενα φύλλα στην επιφάνεια της σκέψης μου. Ρεπορτάζ τηλεοπτικών τενεκέδων, που επαινούσαν την ενσωμάτωση των Αλβανών στην ελληνική κοινωνία και την σύγχρονη ανεκτικότητα των Ελλήνων, σε σύγκριση με το υποτιθέμενο ρατσιστικό μας παρελθόν, άρχισαν να ανασυγκροτούνται σαν αληθινά τρέιλερ στα μάτια του νου μου. «Ανόητε μέσε Έλληνα, βλέπεις άραγε πώς κατάντησες την χώρα και τις ζωές μας;», ψιθύρισα καθώς οι Αλβανοί αλάλαζαν ολόγυρα και η προπαγάνδα του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού κέντριζε σαν πυρωμένη βελόνα την μνήμη μου.
Την επόμενη μέρα διάβασα σε έντυπα ότι ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, είχε εκνευριστεί γιατί οι Αλβανοί καπέλωσαν την εκδήλωση ανοίγματος της εορταστικής περιόδου, που πραγματοποίησε την ίδια ώρα στην πλατεία Συντάγματος. Ορισμένοι αρθρογράφοι διερωτήθηκαν γιατί η κυβέρνηση επέτρεψε να πραγματοποιηθεί η αλβανική φιέστα στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα με την τελετή έναρξης της εορταστικής περιόδου, η οποία περιλάμβανε και την πρώτη φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου της πλατείας Συντάγματος. Έχω την αίσθηση ότι αυτοί οι αρθρογράφοι δεν έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει. Το πιθανότερο είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη να έστειλε συνειδητά τους Αλβανούς στο Σύνταγμα για να χαλάσουν την εκδήλωση του πολιτικού της αντιπάλου.
Το ερώτημα είναι γιατί ο Δούκας δεν ανέβαλε την εκδήλωση του Δήμου για την επόμενη μέρα, έστω και ετεροχρονισμένα, προκειμένου να αποφύγει το όλο μπέρδεμα. Πολύ περισσότερο, το ερώτημα για τον Δούκα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν δει κανείς πώς στόλισε την πόλη για τα Χριστούγεννα. Δύο φωταγωγημένα «ζαχαρωτά» και το δέντρο στην πλατεία Συντάγματος. Ελάχιστα φώτα στους δρόμους και λίγα λαμπιόνια στα δέντρα. Αυτό είναι όλο. Χωρίς να υπερβάλω, έχω την εντύπωση ότι το σαλόνι του σπιτιού μου είναι πιο πλούσια στολισμένο από την πρωτεύουσα μιας χώρας που έχει ως αιχμή της οικονομίας της τον τουρισμό. Κανένας στολισμός στην οδό Πανεπιστημίου, κανένας στολισμός στις πλατείες Κλαυθμώνος και Κοραή, άδεια από στολίδια τα πέριξ του κέντρου (πχ Κουκάκι κλπ). Αν δεν βελτιωθεί η εικόνα τις επόμενες μέρες, μέχρι τις γιορτές, θα μιλάμε για το απόλυτο φιάσκο.
Αφήνοντας, προς το παρόν, στην άκρη τον Δούκα και τους εορτασμούς των Χριστουγέννων, θέλω να επιστρέψουμε στο θέμα των Αλβανών. Τα αγαπημένα βαλκάνια τέκνα του δυτικού γεωπολιτικού παράγοντα, έχουν αποτελέσει εδώ και δεκαετίες επίκεντρο της φροντίδας των εγχώριων εκπροσώπων του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Ως μέλη της κύριας μεταναστευτικής κοινότητας στην Ελλάδα, προερχόμενα από μια όμορη χώρα με την οποία όχι μόνο υπάρχουν εκκρεμείς εθνικές διαφορές αλλά και αντικρουόμενοι γεωπολιτικοί προσανατολισμοί, αποτελούν ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του πώς πραγματοποιείται και τι σημαίνει η περίφημη ενσωμάτωση στην ελληνική κοινωνία. Ασφαλώς, οι Αλβανοί μετανάστες έχουν αποτελέσει επίκεντρο της φροντίδας και των «εστιατορίων» της Δεξιάς, που φαλκιδεύουν τον εθνικιστικό χώρο. Τόσο η συστημική φιλελεύθερη και αριστερή αφήγηση όσο και η «φυλετική» μπουρδολογία «σερβιτόρων» του πολιτικού μας χώρου, κάνουν λόγο για αφομοίωση των Αλβανών και των Ελλήνων σε ένα νέο συλλογικό σχήμα. Προφανώς, έχουν υπολογίσει χωρίς τους ξενοδόχους.
Δηλαδή, από την μια εμάς, τους αληθινούς συντηρητικούς εθνικιστές, εθνικοσοσιαλιστές, νεοφασίστες, εθνικομπολσεβίκους, εθνικοαναρχικούς και, εν γένει, ρομαντικούς αντιδιαφωτιστές. Και από την άλλη τους ίδιους τους Αλβανούς, οι οποίοι παρουσιάζονται εξαιρετικά οργανωμένοι σε εθνικό επίπεδο, με κρατική καθοδήγηση που διαμορφώνει την συλλογική τους στάση, κουλτούρα και συμπεριφορά, ακόμη και στις κοινότητές τους που ζουν εκτός του αλβανικού κράτους.
Νομίζω ότι το παρακάτω βίντεο είναι ενδεικτικό των όσων εννοώ. Δείτε και ακούστε Αλβανούς φοιτητές και μεταπτυχιακούς -ανθρώπους, δηλαδή, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, με πολλά χρόνια στην Ελλάδα (κάποιοι γεννημένοι εδώ) και με παρουσία διαδοχικών ετών σε χώρους που προωθούν διεθνιστικές και «προοδευτικές» αντιλήψεις, όπως αυτός της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης- και παρατηρήστε με πόση επιμονή είναι προσδεμένοι στην αλβανική καταγωγή και εθνική τους ταυτότητα.
Από το 6:30 και μετά του βίντεο δηλώνουν όλοι ότι δεν εγκαταλείπουν την αλβανική τους συνείδηση και ρίζα(!!), παρά την επίκληση του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος από τον προφέσορα που πραγματοποιεί την συνέντευξη. Δηλώνουν όλοι τους πρωταρχικά Αλβανοί, που έχουν πάρει και την ελληνική υπηκοότητα, αλλά δεν αποκλείουν ότι κάποια στιγμή μπορεί να λάβουν επιπλέον υπηκοότητες επιμέρους ευρωπαϊκών εθνών και να μετασχηματίσουν τις εθνικές ταυτότητες των εθνών αυτών (σαν να είναι πουκάμισα οι εθνικότητες, που ο κάθε homo liberal μπορεί να φορά κατά περιόδους), όπως μετασχηματίζουν και την δική μας. Διακρίνουν σωστά την αλβανική τους ρίζα από την επιδερμική νομική υπόσταση της όποιας εθνικής υπηκοότητας υποθέτουν ότι μπορούν να διαλέξουν σαν να είναι ρούχο σε ράφι καταστήματος. Επιμένουν, εμμέσως πλην σαφώς, στην προπαγάνδα του Ράμα ότι οι Αρβανίτες είναι Αλβανοί (ο Μπότσαρης συγκεκριμένα αναφέρθηκε), ότι η επανάσταση του 1821 έγινε από Αλβανούς, ότι στην Ελλάδα ζούσαν πληθυσμοί ελληνόφωνοι (προσοχή στην φράση του νεαρού), Σαρακατσάνοι, Αρβανίτες κλπ, σαν να επρόκειτο για μη ελληνικούς πληθυσμούς.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι για να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία (όπως εντάχθηκαν) οι Αλβανοί μετανάστες έχουμε κάνει εμείς ένα βήμα και οι Αλβανοί μετανάστες δύο βήματα πίσω!! Τους έχουμε αδικήσει, δηλαδή. Αλλά το αποτέλεσμα πρέπει να μας δικαιώσει αμφότερους!! Στόχος είναι να εντοπιστεί μια «νέα ρίζα, μια νέα ταυτότητα, ένα νέο καθαρό, ελληνικό και αλβανικό, μια νέα ολότητα που γεννιέται» στην μεταναστευτική τους κοινότητα.
Είμαι σίγουρος ότι αν ακούσουν αυτά τα λόγια του Αλβανού φοιτητή ορισμένοι παλιοί (σερβιτόροι) του εθνικιστικού χώρου, θα δακρύσουν από την συγκίνηση. Εγώ, όμως, δακρύζω από τον εκνευρισμό. Όχι, βέβαια, για τα σκουπίδια του «χώρου», που έχουμε διασύρει πολλές φορές. Ούτε μόνο γιατί η συστημική αφήγηση της liberal παγκοσμιοποίησης με τις καταβολές στον πολιτικό Διαφωτισμό, διακινούμενη από τους ακαδημαϊκούς σε μεταμοντέρνες βερσιόν, έχει δώσει την δυνατότητα στον εκάστοτε τύπο να υποθέτει ότι θα αφήσουμε, έτσι εύκολα, την ελληνική ταυτότητα να γίνει δανεικό πουκάμισο για την φορά αυτός σε βολικά κοστούμια.
Εκνευρίζομαι, περισσότερο, γιατί πίσω από την εκλεπτυσμένη αφήγηση περί του «νέου καθαρού» αυτών των παιδιών, υπάρχει η αληθινή αλβανική ενσωμάτωση. Οι τύποι που πανηγύριζαν στο Σύνταγμα, κρατώντας σημαίες οι οποίες απεικόνιζαν την Πρέβεζα αλβανική. Τα γουρούνια που χόρευαν τσιφτετέλια και δικούς τους χορούς απέναντι απ' τον άγνωστο στρατιώτη. Ο Ράμα που πρέπει κάποτε, ένα αληθινό ελληνικό κράτος, να οδηγήσει αλυσοδεμένο σε ελληνικό δικαστήριο, κατηγορούμενο για εγκλήματα κατά της ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου.
Εκνευρίζομαι γιατί ο καθωσπρέπει εξουσιαστικός φιλελευθερισμός made in USA, μέσω των εγχώριων ευρωπαϊστικών του ανδρεικέλων, δεν αντιδρά αρνητικά όταν οι Αλβανοί μετανάστες μιλούν για αλβανική ρίζα και δηλώνουν (πολύ σωστά και ειλικρινά) παντοτινά δεμένοι σε αυτήν. Όταν πρόκειται για τις κοινότητες που περιλαμβάνει ως σημαίνουσες ο αμερικανικός γεωπολιτικός σχεδιασμός, τότε επιτρέπεται και μια απόκλιση από το πρόγραμμα της παγκόσμιας επιβολής του διεθνιστικού εξουσιαστικού φιλελευθερισμού ως οικουμενικού δόγματος. Θέλετε να δοκιμάσει να κάνει ένας Έλληνας φοιτητής κάτι αντίστοιχο για να δούμε τις αντιδράσεις;
Ίσως περιγράψουμε αυτές τις αντιδράσεις σε κάποιο βιβλίο που μπορεί να γραφτεί μελλοντικά. Τότε θα φανεί το αναλλοίωτο «ελληνικό καθαρό» και η εμπειρία του να το υπερασπιζόμαστε στους χώρους της τριτοβάθμια εκπαίδευσης.
Σχόλια:
https://www.frontpages.gr/data/2018/20180317/EspressoI.jpg
περα απο το κερατωμα που εφαγε ο ελλαδιτης απο τον αλβανο, στα δεξια του εξωφυλλου διπλα απο το επιασε του τιτλου, βλεπουμε και το παρανομο ζευγαρι της τηλεοπτικης σειρας η αγαπη ηρθε απο μακρυα, οταν βλεπαμε τον Σομμερ σε ρολο αλβανου να ''φυστικωνει'' την Λινα Σακκα...με τετοιο ειδος ανθρωπινου δυναμικου ορεγεται να φτιαξει ''εθνικισμο'' ο Μαμουτος μας...ο σημερινος πολυφυλετικος των ΗΠΑ φανταζει καθαροτερος! ξυπνηστε επιτελους: χωρις φυλετικο ελιτισμο ΔΕΝ μπορει να υπαρξει εθνικισμος...
-Λεμουριος τρολιστας
Γιατί μου έκαναν καμάκι οι Αλβανίδες από τα διπλανά αυτοκίνητα (χωρίς πλάκα).
Και τί ήθελες να κάνω; Να επιτεθώ μόνος σε μια συγκέντρωση;
Το δικό μου ερώτημα είναι το εξής Γιατί χαμήλωναν οι Αλβανοί τα ραδιόφωνα και έκλειναν οι μπράβοι τα φιμέ τζάμια, μόλις πλησίαζαν στο Σύνταγμα κι έβλεπαν τους ματατζήδες στα δεξιά της βουλής; Τι είχαν να φοβηθούν; Δεν έκαναν μια νόμιμη συγκέντρωση, με "αγνές" προθέσεις, για να τιμήσουν μια επέτειο;
Συμφοιτητές αντιφάδες μας λένε, χαριτολογώντας, ότι αν κατάφερναν να κάνουν την δική τους επανάσταση είναι σίγουροι ότι θα την πρόδιδαν, εκ των έσω τους, οι Αλβανοί που έχουν μαζέψει.
πότε ρουφιανος
Υπο Βαλκάνιος
Φιλο - Αμερικάνος
Τραπ, τσιφτετέλι
ποπ μουσική
Αετός κλεμμένος
Σημαία πλαστική
Χρηματολάγνος
Άπληστος σφόδρα
Ναρκέμπορος πρώτος
μπράβος με όπλα
Άρπαγας σκέτος
Καίει εκκλησίες
Στον Τούρκο αιώνια
γονυκλισίες
Ύπουλο φίδι
Αχάριστος σκύλος
Στον ύπνο σε πνίγει
ο ενσωματωμένος
Υπάρχουν, επίσης, τα οικογενειακά προηγούμενα. Νεκροί από χέρια αριστερών στον εσωτερικό ανταγωνισμό ανταρτικών ομάδων ή και σε οικογένειες ταγματασφαλιτών και χωροφυλάκων (ήταν και αυτοί μέλη της ελληνικής κοινωνίας).
Πάντως, σε επίπεδο λόγου και προπαγάνδας νομίζουμε ήταν ο κύριος λόγος το Μακεδονικό. Ήταν η άθλια προδοτική εμμονή της Αριστεράς, που πάνω της βασίστηκε όλη η παλιανθρωπιά και η προβοκατόρικη προπαγάνδα της Δεξιάς εθνικοφροσύνης. Ακόμη ακόμη και η αρχή του τέλους για τον ΣΥΡΙΖΑ, με την συνεπαγόμενη αυτοδυναμία του Μητσοτάκη, εβδομήντα χρόνια μετά. Το Μακεδονικό είναι το στοιχειό της ελληνικής Αριστεράς.