Ο Σεπτέμβρης που διανύουμε είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει έναν μήνα πένθους αλλά και γλυκιάς ανάμνησης, τόσο για εμένα προσωπικά όσο και για τη Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ στο σύνολό της. Και τούτο γιατί η συντροφιά της Λέσχης θα συνεχίσει την πορεία της δίχως έναν εξαίρετο φίλο, δίχως έναν από τους λίγους εναπομείναντες σπουδαίους Έλληνες και πραγματικούς ανθρώπους. Ο λόγος για τον Δημοσθένη Σκαρίμπα, τον εγγονό του ποιητή Γιάννη Σκαρίμπα.
Όπως είχα γράψει και στο παρελθόν ο Γιάννης Σκαρίμπας είχε έναν διαφορετικό πνευματικό προσανατολισμό από αυτόν της Λέσχης μας. Ωστόσο, ο Δημοσθένης, ο εγγονός του μεγάλου ποιητή, μαζί με τη σύζυγό του Θεοδώρα Τραχάνη από την πρώτη στιγμή που οι δρόμοι μας ενώθηκαν, πέρα του γεγονότος ότι με τίμησαν με την φιλία τους, αγκάλιασαν με αγάπη την όλη προσπάθεια της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ και υποστήριξαν ολόθερμα τις πνευματικές της διαδρομές.
Ένας από τους ελάχιστους Έλληνες της εποχής μας που τίμησε το υψηλό δημόσιο αξίωμά του εκπροσωπώντας την χώρα στο εξωτερικό αλλά και προσφέροντας τις υπηρεσίες του στο εσωτερικό, ο Δημοσθένης υπήρξε ένας γλυκός φίλος και συνοδοιπόρος. Νηφάλιος, ευγενικός, έντιμος, πραγματικός Έλληνας που αδιαφόρησε για τις κούφιες τιμές της ανάπηρης μεταπολιτευτικής πολιτείας, με έκανε εξαρχής να καταλάβω ότι θα είχα έναν άνθρωπο δίπλα μου ακόμη κι όταν η δυσκολία των περιστάσεων θα έκανε και τους πιο δυνατούς να λυγίσουν. Είναι αναμφίβολο ότι χωρίς την ηθική του υποστήριξη, αλλά και την υλική του προσφορά, μερικές από τις προσπάθειες της Λέσχης θα ήταν σίγουρα πιο φτωχές, ενδεχομένως και ανολοκλήρωτες.
Πριν λίγες μέρες το πνεύμα του Δημοσθένη εγκατέλειψε τον κόσμο της υλικής εμπειρίας και πέταξε στα πεδία των Μουσών για να συναντήσει εκείνο του παππού του. Έχοντας στο νου μου την εικόνα του, ως επικεφαλής της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ σαλπίζω στον καλό φίλο έναν τελευταίο χαιρετισμό, μέσα από τις μελωδίες του πλέον γνωστού τραγουδιού που βασίστηκε σε στίχους του παππού του...
Σταμάτης Μαμούτος, πρόεδρος Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
- Σπασμένο Καράβι -