του Χρήστου Νάστου
Έτσι φαντάζει στα μάτια και στη μνήμη μου πλέον, η δράση της Φοιτητικής Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας αυτό το ζεστό καλοκαιρινό, κυριακάτικο απόγευμα της 22ας Ιουλίου του 2018. Μία μικρή, μα συμπαγής, ομάδα ανθρώπων, σε πείσμα των καιρών και της σχεδόν ολοκληρωτικής αποχαύνωσης αποφάσισε να αποτίσει ένα μικρό φόρο τιμής στον Ίωνα Δραγούμη. Στον πλέον ασυμβίβαστο θιασώτη του ελληνικού ρομαντικού εθνικισμού, ο οποίος εκτελέστηκε άνανδρα στις 31 Ιουλίου του 1920 από παρακρατικά τάγματα φιλικά προσκείμενα στη κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Ένα λευκό τριαντάφυλλο, ένα σύντομο ιδεολογικό κείμενο έμπροσθεν του μνημείου – το οποίο ανεγέρθηκε το 1921 στη Βασιλίσσης Σοφίας, λευκή κολώνα, όπως ακριβώς είχε ζητήσει ο Κωστής Παλαμάς στη «Νεκρική Ωδή» (Αύγουστος 1920) εις μνήμην του Ίωνα Δραγούμη – και μια σύντομη, μα συναισθηματικά φορτισμένη τελετή, αποτέλεσαν τα κύρια χαρακτηριστικά ενός φόρου τιμής που οφείλαμε να πράξουμε.
Ο πρόεδρος της Λέσχης Σταμάτης Μαμούτος και ο γράφων αναφερθήκαμε περιληπτικά στο σημαντικό συγγραφικό του έργο, στην έντονη πολιτική του δράση, καθώς και σε σημαντικές λεπτομέρειες γύρω από τον τρόπο δολοφονίας του μεγάλου αυτού παραδοσιοκράτη και πολιτικού άνδρα. Έτσι, γύρω από το μνημείο, στήθηκε μία αγνή πολιτική/ιδεολογική συζήτηση από τα μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ, ως ένα μνημόσυνο τιμής για τον Ίωνα Δραγούμη, που ακόμη και σήμερα η στάση ζωής του και οι ιδέες του μας συντροφεύουν και μας εμπνέουν.
Ήταν η πρώτη φορά που η λέσχη μας πραγματοποίησε μια τέτοια δράση μόνη της και αυτόνομα. Και θα ήταν ευχής έργο αν καταφέρναμε να την καθιερώσουμε. Και κάθε χρόνο, τέτοια εποχή να είμαστε εκεί. Πιστοί στις αρχές μας και με τον κύκλο μας όλο και πιο ισχυρό. Αποτίοντας φόρο τιμής σε έναν από τους πνευματικούς οδηγούς για κάθε Έλληνα ρομαντικό.
«Λευκή, ας βαλθή όπου έπεσες, κολώνα, / (Πώς έπεσες, γραφή να μην το λέει) / λευκή, με της Πατρίδας την εικόνα. / Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίει, / βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίει»
Κωστής Παλαμάς
«Οι πολιτισμοί γεννιούνται ο καθένας σε κάποια πατρίδα, σε κάποια εποχή και σε κάποιο έθνος. Έξω απ’ αυτά δεν μπορεί να σταθεί πολιτισμός. Όσο για τον κοσμοπολιτισμό, είναι το αποσταμένο αποσπόρι του κάθε πολιτισμού»
Ίων Δραγούμης
Αθάνατος!