Ανταπόκριση από την συναυλία των URIAH HEEP (15/12/2022) στο Fuzz

                                                          του Παναγιώτη Μπουρδάκου

Γλυκιά γεύση θα μας αφήσει το 2022 όσον αφορά τα μουσικά και συναυλιακά δρώμενα που στερηθήκαμε απροσδόκητα, τα προηγούμενα χρόνια. Η φετινή χρονιά σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να επανορθώσει τις χαμένες συναυλίες και μουσικές εμπειρίες των προηγούμενων. Ο ενθουσιασμός στις πρώτες συζητήσεις ήταν ήδη εμφανής όταν ανακοινώνονταν τα φετινά ονόματα τον περυσινό χειμώνα. Σημαντικός αποτρεπτικός παραγόντας, όμως, ήταν το ακριβό εισιτήριο των περισσότερων συναυλιών που, σε συνάρτηση με το γενικότερο κλίμα παρακμής και δυσκολιών της εποχής μας, εμπόδισε μια μεγάλη μερίδα ροκάδων να εκμεταλλευτεί την φετινή συναυλιακή ποικιλία.

Η εμφάνιση των θρυλικών Uriah Heep στην Αθήνα, επετειακή για τα 50+ χρόνια συνεχής παρουσίας στην αγαπημένη μας μουσική, υπήρξε μια από τις πρώτες επιλογές μου. Μια συναυλία η οποία είχε αρχικά προγραμματιστεί για το θέατρο Παλλάς στα τέλη Οκτώβρη. Ωστόσο, κάπου στα μέσα του καλοκαιριού, μια ανακοίνωση του διοργανωτή ανέφερε αλλαγές στη μέρα και στον τόπο της συναυλίας χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες.Τελικά η συναυλία ανακοινώθηκε για τις 15/12/2022 στο Fuzz, στην οποία δώσανε βροντερό παρών περίπου 1500 άτομα και παρέδωσαν ένα πρώτης τάξεως μάθημα στο πως διατηρείται η σχέση μεταξύ μιας θρυλικής μπάντας και του ελληνικού κοινού.

Οι Heep μας εξέπληξαν με ένα συνδυαστικό show, όπου ένα ακουστικό πρελούδιο να μας προετοιμάζει για το κυρίως «ηλεκτρικό θέμα». Για πενήντα, περίπου, λεπτά έπαιξαν αγαπημένα κομμάτια με ακουστικό ύφος, σε οικογενειακό κλίμα, σαν να μας φώναξαν στο στούντιο τους για να τα τραγουδήσουμε μαζί. Στο πρώτο αυτό μέρος ο μακροβιότερος τραγουδιστής τους, κος Bernie Shaw, πρωταγωνιστούσε με συνοδεία το Hammond του Phil Lanzon, και της ακουστικής του Mick Box.  Russell Gilbrock και Dave Rimmer έδιναν το τέμπο στα υπόλοιπα μέλη όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια. Εδώ αξίζει να επισημάνουμε πόσο σημαντική είναι η ικανότητα του Shaw να σηκώνει το συγκρότημα στους ώμους χωρίς ίχνος κούρασης και δυσφορίας. Η φωνή του είναι σε εξαιρετική κατάσταση και μπορεί με την ίδια ευχέρεια να ερμηνεύει κομμάτια από όλες τις περιόδους των Heep.

Οι ακουστικές εκτελέσεις ικανοποίησαν σίγουρα και τους πιο φανατικούς των Heep, χωρίς να χάνουν από τις στουντιακές. Τα «Tales», Rain», «Wizard», «Come Away Melinda», «Free Me» και φυσικά το «Lady in Black» ενθουσίασαν τον κόσμο με το τελευταίο να αποτελεί και το κερασάκι στην τούρτα αφού σχεδόν ολόκληρο τραγουδήθηκε από το κοινό συνοδεία της μπάντας.  Τα «Circle of Hands» και «Paradise» ενώθηκαν σε ένα, και απέδωσαν το φόρο τιμής στο Demons and Wizards που θεωρείται από πολλούς ο κορυφαίος δίσκος τους ενώ η συναυλία ξεκίνησε με το «Circus». Έκπληξη αποτέλεσε το «Confession» που ερμηνεύτηκε σχεδόν ακαπέλα, μόνο με τη συνοδεία του πιάνου από τον Phil Lanzon και είναι ένα κομμάτι που σπάνια ή ποτέ δεν περιλαμβάνεται στα live των Heep.

Έπειτα από ένα απαραίτητο διάλειμμα τριάντα λεπτών, το συγκρότημα επανεμφανιστήκε για μιάμιση ώρα, προσφέροντάς μας ένα ηλεκτρίκό show, σε κορυφαίο επίπεδο, ομολογουμένως καλύτερο από την προ τριετίας εμφάνισή τους στον ίδιο χώρο. Μοιρασμένες επιλογές τραγουδιών από όλο το φάσμα της δισκογραφίας τους με τη μερίδα του λέοντος πάντως να την έχουν τα ‘70s άλμπουμ, όπου ο δημιουργικός οίστρος των Box/Hensley/Byron έβαλε τους Heep στην κορυφαία τετράδα του σκληρού ήχου.

Το ηλεκτρικό σετ άρχισε με τα «Against the Odds» (Sea of Light, 1995) και «The Hanging Tree» (Firefly, 1977). Τα «Traveller in Time», «Sweet Lorraine», «Stealin» «Rainbow Demon» τόνωσαν το ρυθμό και ανέβασαν την ένταση. Κορυφαίες στιγμές τα κλασικά «Sunrise», «July Morning» όπου ο πληθωρικός ήχος του Hammond, το wahwah της κιθάρας του Box και συνδυασμένες φωνές του κοινού και του Shaw δημιούργησαν ένα εκστατικό συναίσθημα. Πιο γρήγορες και μεταλλικές στιγμές μας προσέφερε το «Too Scared to Run», και το «Free ‘n’ Easy» με τον Mick Box να επιδίδεται σε μια μάχη με τα εφέ της αγαπημένης του Gibson.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και για τον drummer Russel Gilbrock, που έβγαλε τόση ενέργεια πάνω στα τύμπανα και τη σκηνή που σε στιγμές νομίζαμε πως είτε θα τα σπάσει ή θα σπάσει το κεφάλι από την πίεση και την ένταση. Ήταν πραγματικά εξαιρετικός και πιστεύω πως ήταν ο πιο φορμαρισμένος από τα μέλη του συγκροτήματος.

Τραγούδια από σχετικά πρόσφατες δουλειές ήταν ευπρόσδεκτα από το ευρύ κοινό αλλά μόνο οι φανατικοί τα αναγνώρισαν και τα τραγουδούσαν, όπως τα «Between Two Worlds» (Sonic Origami, 1998) και «What Kind of God» (Wake the Sleeper, 2008). Ο Box μας ενημέρωσε για τον επικείμενο νέο δίσκο, (Colours and Chaos) που θα κυκλοφορήσει στις αρχές τους έτους και περιμένουμε να δούμε αν θα είναι στο ίδιο ή καλύτερο επίπεδο από τον προηγούμενο πολύ καλό δίσκο (Living the Dream).

Η βραδιά δεν θα μπορούσε να κλείσει διαφορετικά, πέρα από τα «Gypsy» και «Easy Livin» που τα προσμέναμε όλη τη βραδιά και έκαναν την εμφάνιση τους στο encore ώστε να κλείσει η συναυλία με τον πιο κλασικό UH ήχο που θα αντηχεί στα αυτιά μας μέχρι την επόμενη συναυλία.

Συγκινητικές στιγμές ήταν τα αφιερώματα/ βίντεο που προβλήθηκαν πριν την αρχή του ακουστικού και ηλεκτρικού σετ με αφορμή τον επετειακό χαρακτήρα της συναυλίας η οποία ήταν και η τελευταία για φέτος στο πλαίσιο της περιοδείας των πενήντα ετών. Στο πρώτο μέλη των Deep Purple, Jethro Tull, Iron Maiden, Judas Priest, Europe, Saxon, Def Leppard και οι Alice Cooper, Joe Lynn Turner, μεταξύ άλλων ευχήθηκαν στους Heep για το πεντηκοστά τους γενέθλια ενώ το δεύτερο βίντεο / κολλάζ παρουσίασε όλα τα πρώην μέλη του συγκροτήματος σε ατομικές και ομαδικές φωτογραφίες. Στο πλαίσιο αυτό, ένα μικρό merchandise / memorabilia / μουσείο είχε στηθεί στην είσοδο για όποιον ήθελε να αγοράσει ένα κομμάτι της ιστορίας των Uriah Heep για την προσωπική του συλλογή.

Φεύγοντας από το Fuzz, είχαμε πλήρως ικανοποιηθεί από την απόδοση της μπάντας, την επιλογή των τραγουδιών, την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά ένα συγκρότημα ορόσημο. Εύχομαι το νέο έτος να μας προσφέρει περισσότερες μουσικές εμπειρίες ώστε να τις μοιραστούμε με τα αγαπημένα μας συγκροτήματα και τους συναυλιακούς μας φίλους.

Σχόλια:

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Και να φανταστείτε πως το 90-91 που είχαν παίξει στο Ρόδον, δεν είχα πάει γιατί τους θεωρούσα γέρους.

Σάββατο, 24 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Το θετικό αναφορικά με την λέσχη μας, σε σχέση με αυτό το οποίο γράφεις, είναι ότι την ανταπόκριση δεν την έγραψε κάποιος από τους παλιούς, που είναι άνω των σαράντα ετών. Αλλά ένα από τα νεότερα παιδιά που είναι κάτω των τριάντα. Το γεγονός ότι αυτή η μουσική αρέσει σε παιδιά των γενεών που μεγάλωσαν σε συνθήκες αποδυναμωμένου rock κινήματος, Life style επέλασης και liberal Βαλκάνιας γκαγκουριάς είναι αναμφίβολα κάτι που γεννά ελπίδες. Όχι πολλές, βέβαια. Αλλά υπαρκτές.

Σάββατο, 24 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο Λώλος Δροσινός είπε...

Στα τελη των 90s που τους ειχα δει στο Ροδον μου φάνηκαν ψιλοψοφιοι και με κακη επιλογη κομματιών.Αν όμως ήμουν κατω απο τριαντα ετών θα πήγαινα να τους δω .

Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η σχέση ανάμεσα στο ταμπάκο και την ψυχή

  

                                                                     του Αχιλλέα

Ο πόλεμος ενάντια στο κάπνισμα έχει κάνει τους πάντες να συνειδητοποιήσουν τις οδυνηρές επιπτώσεις του καπνού στο σώμα. Από την άλλη η γενικευμένη αντικαπνιστική καμπάνια έχει αποκρύψει έναν περισσότερο βαθύ, σχεδόν εσωτεριστικό, τρόπο αντίληψης για το κάπνισμα που υιοθετούμε λίγοι ρομαντικοί. Ο καπνός είναι μια γέφυρα προς την ψυχή. Καθώς η περίοδος του καπνίσματος περνά στο τέλος της, ας στοχαστούμε την παραπάνω σύνδεση.

Στην αρχαιότητα ο Πλάτωνας πρότεινε να θεωρήσουμε ότι η ψυχή είναι χωρισμένη σε τρία μέρη - το επιθυμητικό, το θυμοειδές και το λογικό - που αντιστοιχούν στα τρία βασικά είδη ανθρώπινων επιθυμιών: την επιθυμία να ικανοποιηθούν οι σωματικές ορέξεις, την επιθυμία για αναγνώριση και την επιθυμία για αλήθεια. Μόλις υπενθυμιστεί αυτή η τριμερής διαίρεση, η εσωτεριστική σχέση του καπνού με την ψυχή αποκτά μια πιο κατανοητή μορφή στην σκέψη: οι τρεις επικρατέστεροι τύποι καπνίσματος -τσιγάρα, πούρα και καπνοσύριγγες- μου δίνουν την εικόνα ότι αντιστοιχούν στα τρία μέρη της ψυχής.

Τα τσιγάρα αντιστοιχούν στο επιθυμητικό κομμάτι της ψυχής, γεγονός που εξηγεί τη σχέση τους τόσο με το φαγητό όσο και με την ερωτική πράξη. Η σύνδεση με το τελευταίο είναι ιδιαίτερα προφανής: σκεφτείτε το παροιμιώδες τσιγάρο μετά τη συνουσία ή την πανταχού παρουσία των τσιγάρων στα single μπαρ. Οι άνθρωποι με έντονες σωματικές επιθυμίες απαιτούν άμεση ικανοποίηση: η πείνα απαιτεί φαγητό, η δίψα ποτό και η λαγνεία το τσιγάρο όπου γίνεται ένα με το σώμα του ανθρώπου. Ένα τσιγάρο εισπνέεται: πρέπει να καταναλωθεί πλήρως και ο καπνός να εισχωρήσει στα πνευμόνια για να προσφέρει ευχαρίστηση. Ακόμη και η περιβόητη σύνδεση του τσιγάρου με τον θάνατο το συνδέει με τις ανθρώπινες ορέξεις και φοβίες.

Τα πούρα, από την άλλη, θα μπορούσαμε να τα αντιστοιχίσουμε στο θυμοειδές μέρος της ψυχής. Αυτό εξηγεί την δημοτικότητά τους μεταξύ των ανδρών που αναζητούν τιμή ή φήμη -πολιτικούς, μεγάλα στελέχη επιχειρήσεων, δικηγόρους κ.λπ. Ο λόγος αυτής της αντιστοιχίας μπορεί να βρεθεί στην ομοιότητα μεταξύ πούρων και φιλοδοξίας. Ένα πούρο είναι οπτικά εντυπωσιακό: με το μεγάλο του μέγεθος και τους πυκνούς καπνούς του, συχνά αφήνει μεγαλύτερο αντίκτυπο στον θεατή παρά στον καπνιστή. Επιπλέον, το πούρο έχει ερμηνευτεί από τους ψυχολόγους ως φαλλικό σύμβολο, ως ένα αρχέτυπο ανδρικής δύναμης. Η φαλλική ιδιότητα του πούρου δίνει μία δημόσια μαρτυρία για την εξέχουσα θέση του καπνιστή, την αρρενωπότητά του. Το γεγονός ότι ένα πούρο δεν εισπνέεται αντανακλά αυτή την εξωτερική δυναμικότητά του. Η φιλοδοξία έχει επίσης αυτά τα χαρακτηριστικά: είναι επίσης περισσότερο εξωτερική παρά εσωτερική. Σε αντίθεση με τις σωματικές επιθυμίες, οι οποίες ικανοποιούνται απλώς με την κατανάλωση, η φιλοδοξία απαιτεί τη συναίνεση των άλλων. Ο αναζητητής της δόξας, για παράδειγμα, πρέπει να δοξαστεί από όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.

Τέλος, η καπνοσύριγγα αντιστοιχεί στο έλλογο μέρος της ψυχής, γεγονός που εξηγεί γιατί τείνουμε να απεικονίζουμε σοφές φιγούρες να την καπνίζουν. Σε αντίθεση με τα πούρα και τα τσιγάρα, η καπνοσύριγγα έχει μεγάλη διάρκεια. Ομοίως, τα ερωτήματα του φιλοσόφου ξεπερνούν κατά πολύ τις παροδικές ανησυχίες των σωματικών επιθυμιών από τη μια και των ανθρώπινων φιλοδοξιών από την άλλη. Επιπλέον, ενώ το πούρο είναι εξ ολοκλήρου αρσενικό, η καπνοσύριγγα έχει τόσο ανδρικά όσο και θηλυκά στοιχεία (το στέλεχος και το μπολ). Αυτό αντιστοιχεί στη δραστηριότητα του φιλοσόφου, η οποία είναι και αρσενική και θηλυκή: αρρενωπή στην επιδίωξη της Αλήθειας, θηλυκή στην αποδοχή του οτιδήποτε αποκαλύπτει. Τέλος, η επίδραση που έχει η καπνοσύριγγα στους άλλους είναι ανάλογη με την επίδραση της φιλοσοφίας: το γλυκό άρωμα του καπνού που αναδύεται από την καπνοσύριγγα, είναι μια απολαυστική και για όλους όσους βρίσκονται κοντά.

Ερώτημα παραμένει, ωστόσο, το κάπνισμα χωρίς καπνό. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η περίπτωση της μαριχουάνας επειδή χρησιμοποιείται με τους ίδιους τρόπους όπως το κάπνισμα. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο είναι πώς επηρεάζει το καθένα τον καπνιστή. Ο καπνός -σε τσιγάρο, πούρο ή καπνοσύριγγα- οδηγεί σε συζήτηση, χαλαρώνοντας τη γλώσσα τόσο ώστε να την κλίνει προς την ομιλία, αλλά όχι τόσο ώστε να την αποσυνδέει από τον εγκέφαλο. Η μαριχουάνα, από την άλλη, δεν κρατά αυτή την ισορροπία, χαλαρώνοντας τη γλώσσα μόνο και μόνο για να την απομακρύνει από τη λογική σκέψη. Δεν διευκολύνει πραγματικά τη συνομιλία, τραβώντας τον καπνιστή στα εσώτερα της σκέψης του (όχι προς τα έξω, όπως κάνει κάθε καλή κουβέντα) και βάζοντας εμπόδια σε κάθε λογική ιδέα που εκφωνείται. Η μαριχουάνα είναι ατομικιστική. Ο καπνός κοινωνικός. Σίγουρα η εσωτερικότητα της μαριχουάνας έχει συνδεθεί με καλλιτεχνικές απόπειρες υπέρβασης του έλλογου νου σε φαντασιακά σχήματα. Αλλά το αποτέλεσμα μάλλον είναι μακριά από τις αισθητικές γραμμές εμάς των ρομαντικών παραδοσιοκρατών. Η μαριχουάνα ταιριάζει περισσότερο στους ελευθεριακούς. Όχι σε εμάς τους παραδοσιοκράτες. Όπως και ο ελευθεριακός υπερρεαλισμός, σε αντίθεση με την δική μας λογοτεχνία του φανταστικού.

Ενδεχομένως  η σχετική σπανιότητα του καπνίσματος καπνοσύριγγας στην Ελλάδα να αποτελεί χαρακτηριστικό σημάδι της τρέχουσας διανοητικής της υπόστασης. Η μεταμοντέρνα εκστρατεία κατά του καπνίσματος που υιοθετεί η επικρατούσα ιδεολογία ενδεχομένως να έχει επηρεάσει την όλη κατάσταση. Δυστυχώς, η εποχή του καπνιστή της πίπας είναι τόσο μακριά από εμάς όσο η μέρα που οι φιλόσοφοι θα είναι βασιλιάδες και οι βασιλιάδες θα φιλοσοφούν.

 

Σχόλια:

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Πολύ ενδιαφέρον κείμενο. Προσωπικά μου αρέσουν εξίσου και τα τρία, αλλά η τσέπη μου σηκώνει μόνο το πρώτο.

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Xαχαχα κορυφαίο και πολύ ευχάριστο άρθρο!
Για να συνεχίσω λίγο την διασκεδαστική ανάλυση στον συμβολισμό της πίπας, αυτή αντικατοπτρίζει εξαιρετικά παραδοσιακούς συμβολισμούς της τελείωσης, του μεγάλου έργου. Το στέλεχος (αρσενικό-μέθοδος) διεισδύει στο μπολ (θυληκό-σοφία) και μέσω αυτού γευόμαστε το κρυμμένο νέκταρ

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Εκστρατεία κατά, επειδή κατέστη καπιταλιστικό εργαλείο,θα προτιμούσα την ατομική καλλιέργεια καπνού για χρήση...

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο alexandros είπε...

Ενδιαφέρουσες σκέψεις. Η αλήθεια είναι πως ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξα καπνιστής. Η σημερινή όμως κατάσταση με τις διάφορες "αντι" καμπάνιες, από ένα κράτος που υποτίθεται ενδιαφέρεται για την "υγεία και το καλό του πολίτη", ενώ στην πραγματικότητα αξιολογεί τα πάντα μόνο από οικονομική σκοπιά σκεπτόμενο εν προκυμμένου τα νοσήλια, (απόδειξη τούτου είναι ότι επί παραδείγματι καρφί δεν του καίγεται για το ότι εισάγονται οχήματα που μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητες πολύ πάνω από τα επιτρεπτά όρια, καθώς από αυτά παίρνει φόρους), αυτή η υποκρισία λοιπόν έγινε αιτία πριν ένα χρόνο, από αντίδραση και μόνο, να αρχίσω το κάπνισμα.. Βέβαια κι αυτό είναι λάθος. Το να ρυθμίζω δηλαδή την ζωή μου έτσι ώστε να πάω κόντρα στα κελεύσματα του αντεθνικού κράτους κάνοντας κακό στον εαυτό μου. Εν πάση περιπτώση, πιστεύω ότι αργά η γρήγορα, η μεγαλύτερη απώλεια του σύγχρονου ανθρώπου, θα είναι η απώλεια του δικαιώματός του στον θάνατο με τον τρόπο που ο κάθε ένας τον ανταλλάσσει χάριν ενός πάθους του. Ζούμε σε εποχές απόλυτα αντι-ηρωικές, όπου η ποσότητα είναι προτιμητέα της ποιότητας. Όχι βέβαια ότι το κάπνισμα είναι κάτι το "ηρωικό", αλλά η όλη λογική και η στάση πίσω και από αυτό είναι η ίδια.
Παρεμπιπτόντως ωραία η ιδέα της "καπνοσύριγγας" όπως την ονομάζεται.

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Kαι εγώ την ίδια άποψη είχα κάποτε (αντι-καπνιστικές καμπάνιες για μείωση των εξόδων περίθαλψης) αλλά όσο το σκέφτομαι τόσο λιγότερο νόημα βγάζει. Δεν μιλάμε για ελληνική πρωτοτυπία αλλά για φαινόμενο σε όλη την "Δύση" ακόμα και σε χώρες όπως η αμερική, με ιδιωτικό σύστημα υγείας και με το κράτος να κάνει πλάτες για να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα έσοδα όσοι μοιράζονται την πίτα. Είναι περίεργο θέμα αυτό, ακόμα δεν έχω βρει μια λογική εξήγηση (πέραν των γενικών για την όλο και μειούμενη ελευθερία του μέσου ανθρώπου στην καθημερινή του ζωή)

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Δεν νομίζουμε ότι είναι κυρίως οικονομικό το θέμα. Απλά η αντικαπνιστική εκστρατεία είναι μια επικοινωνιακά εύπεπτη καμπάνια που χρησιμοποιείται από την φιλελεύθερη εξουσία για να δείχνει ένα "καλό", υπεύθυνο και φιλικό προς τον ανθρώπινο οργανισμό πρόσωπο.

Δεν γίνεται να μας αφήνει μόνο στο έλεος των τραπεζών, των κυπατζήδων/ΜΚΟ και των υπολοίπων παρασίτων της αστικής τάξης. Πρέπει να δικαιολογήσει κάπως την ύπαρξη της. Να βρει κάποια θετικά αντίβαρα. Ένα τέτοιο είναι και η αντικαπνιστική καμπάνια.

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Όταν Πρότο εμφανίστηκε ο καπνός, κοινώς το τσιγάρο,για να το αγοράσει ο κόσμος, διαλαλούσαν οι επιστήμονες της εποχής εκείνης ότι κάνει καλό στην υγεία κι έτσι αυξήθηκε ραγδαία η πώληση του καπνού, χωρίς να αναφερθούν ποτέ τα σχεδόν εβδομήντα καρκινογόνα συστατικά, κατέστη ένα πείραμα εθισμού,το οποίο φάνηκε μετά από χρόνια που μαθεύτηκε η αλήθεια για τη ζημιά που προκαλεί στους πνεύμονες κτλ,με την εκστρατεία κατά του καπνίσματος θέλοντας να ελέγξουν την αντίδραση των μαζών, κατά κάποιο περίεργο ρόλο όχι μόνο υπήρξε μείωση,μα αυξήσει του καπνίσματος, πράγμα που υποθέτει ότι κάποια συγκεκριμένα συστατικά προκαλούν εθισμό κι όχι κατά αυτού ο καπνός, κάτι ανάλογο με τον καφέ,που ακόμα τουλάχιστον δεν υπάρχει αντί καμπάνια...

Αντίδραση δεν είναι να κάψεις τους πνεύμονες σου, αντίδραση Κάτε με τουλάχιστον θα μπορούσε είτε να μην Καπνίσης ποτέ,ή να καλλιεργήσεις δικό σου καπνό καθαρό,ή τουλάχιστον να προμηθευτείς καπνό που να ξέρεις πως παρασκευάζεται, γνώμη μου...

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ισα ίσα που μονο οικονομικοί δεν είναι οι λόγοι.
Διότι αν πεσει η κατανάλωση καπνού οι καπιταλιστές θα χάσουν πολλά χρήματα. Κάτι που σίγουρα δεν θέλει ο φιλελευθερισμός.

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο C είπε...

Προοδευτική Δύση: το πολιτισμικό σύμπαν όπου απαγορεύεται ο καπνός σε ενήλικες και επιτρέπονται οιστογόνα σε 12χρονα. Δοξάζεται η κόκα και τρώει cancel το μάρλμπορο. Πιο εύκολα βρίσκεις πρόζακ και ρεμερόν παρά τσιγάρα.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ πήγα ηλεκτρονικό εδώ και χρόνια, πάντα με φτιαχτά liquids της ώρας (μακριά από συσκευασμένα, πληρώνεις το βάρος τους σε χρυσάφι), και ησύχασε λίγο η τσέπη μου.

Τώρα για υγείες κτλ δεν έχω ιδέα, δεν με ενδιαφέρουν κιόλας, αλλά καλό θα ήταν τα νέα παιδιά να μην το ξεκινήσουν καθόλου. Μεταξύ μας τώρα μία acquired taste είναι το κάπνισμα που δεν προσφέρει κάτι σε όποιον δεν μυήθηκε. Btw το αυτό και με το πιοτί. Ακόμα καλύτερα όμως να μην αρχίσουν τις κρεατίνες "για τους δελτοειδείς να ούμ", τα ηρεμιστικά που τά χουν κάνει καραμέλες για τον βήχα, τον σκληρό (σκληρότατο) εθνισμό στην ιντερνετική πορνογραφία, την εξάρτηση απ 'τα σόσιαλ και το gaming κτλ. Οι σύγχρονοι εθισμοί είναι τρισχειρότεροι απ' το καφέ-τσιγάρο-χοσέ κουέρβο που είχαμε εμείς. Στην υγειά σας.

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

Διακογιάννης

Υπήρξε ένας από τους πλέον χαρακτηριστικούς αθλητικογράφους των περασμένων δεκαετιών. Με καταγεγραμμένα αθλητικά σχόλια που πολλές φορές ήταν αμφιλεγόμενα. Αλλά πάντοτε με ενδιαφέρον και μέσα στα πλαίσια του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού, μολονότι οι ευρύτερες επιλογές του τον έφερναν στο περιβάλλον των αστών.

Οι παλαιότεροι θυμούνται τον Γιάννη Διακογιάννη λόγω των περιγραφών του σε σημαντικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες της δεκαετίας του ’70. Οι νεότεροι τον απόλαυσαν, σε μεγαλύτερη ηλικία, να «τρολάρει» (συνειδητά ή ασυνείδητα, κανείς δεν κατάλαβε) την μεταμοντέρνα τεχνοκρατική αναμετάδοση αγώνων.

Αλησμόνητο θα μείνει στις μνήμες μας ένα περιστατικό, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ΄90. Ο Διακογιάννης ήταν απεσταλμένος της ΕΡΑ στην Ιταλία, για να μεταδώσει ραδιοφωνικά έναν σημαντικό ποδοσφαιρικό αγώνα. Η σύνδεση έκλεινε σε λίγα λεπτά και ακολουθούσε διαφημιστικό διάλειμμα. Ο Διακογιάννης είχε στην διάθεσή του λίγο χρόνο για να μεταδώσει τις πρώτες πληροφορίες, πριν ακολουθήσει το διάλειμμα και ο συντονιστής από την Αθήνα δώσει το μικρόφωνο στα υπόλοιπα γήπεδα. 

Ωστόσο ο Διακογιάννης κατανάλωνε τον ραδιοφωνικό χρόνο περιγράφοντας πως το ποδόσφαιρο φέρνει κοντά τους ανθρώπους και αποκαλύπτοντας την συγκίνηση που βίωσε όταν ένας Ιταλός συνάδελφός του τον ενημέρωσε ότι πάντρευε την κόρη του. Ο συντονιστής από την Αθήνα, βλέποντας τον ραδιοφωνικό χρόνο να τελειώνει -αλλά ταυτόχρονα όντας διστακτικός λόγω του κύρους της παλαιότητας του Διακογιάννη- προσπάθησε να εκμαιεύσει τις βασικές πληροφορίες του ποδοσφαιρικού αγώνα λέγοντας, «κύριε Γιάννη, θυμάστε τις συνθέσεις των ομάδων; Η σύνδεση θα κλείσει σε λίγο». Για να έρθει η απάντηση του απτόητου μπάρμπα-Γιάννη, «δεν θυμάμαι τις συνθέσεις των ομάδων αλλά θυμάμαι καλά το όνομά του εστιατορίου που γευμάτισα με τον Ιταλό συνάδελφο πριν λίγο». Το ποδοσφαιρικό πανελλήνιο πρέπει να γελούσε για δέκα και πλέον λεπτά.

Για τους βιβλιόφιλους ο Διακογιάννης αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δημοσιογράφους που έγραψε βιβλία της ιστορίας του αθλητισμού. Στις αρχές του 1990 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη ο πολυτελής τόμος που έφερε τον τίτλο 60 χρόνια μουντιάλ, η ιστορία του παγκοσμίου κυπέλλου. Πρόκειται για μια εγκυκλοπαίδεια των μουντιάλ μέχρι το 1986, που συμπληρώνεται με μια περιγραφή των όσων περιμέναμε να δούμε στο επερχόμενο μουντιάλ του ’90 και με ένα παράρτημα αφιερωμένα στους αγώνες της Εθνικής Ελλάδος στα προκριματικά των μουντιάλ. Το ύφος και τα σχόλια του μπάρμπα-Γιάννη είναι απολαυστικά. Σαν να τον ακούς να μεταδίδει και να σχολιάζει αγώνες.

Ελαφρύ να είναι το χώμα του. Η μνήμη του θα μείνει αιώνια στο νου όλων των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων.

 

Σχόλια:

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Μακράν ανώτερος ο Μαυρομάτης

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ένα "αρνητικό" είχε μόνο. Έκανε όλους τους τσιφτετέλληνες Λίβερπουλ.

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Κάργα αντι-Αργεντίνος και ειδικά αντι-Μαραντόνα ο σχωρεμένος.

Στον τελικό του '86 σε όλο το ματς ειρωνευόταν τον Ντιέγκο (που δήθεν τον είχε εξουδετερώσει το μαρκάρισμα του Ματέους) και όταν βγάζει την πάσα στον Μπουρουτσάγκα και γίνεται το 3-2 ο ΓΔ επιμένει να λέει, για το επόμενο μισό λεπτό, μόνο το όνομα του Μπουρουτσάγκα, τίποτα για την πάσα.

https://www.youtube.com/watch?v=tNr8wHCMhB8

Και στον προημιτελικό με Αγγλία μας τα 'χε κάνει τσουρέκια με τον Τζον Μπαρνς και τον Τζον Μπαρνς και τον Τζον Μπαρνς, σε ματς που ο Μαραντόνα έχει κάνει την πιο εμβληματική εμφάνιση ποδοσφαιριστή στην ιστορία της μπάλας. (Στο Χέρι του Θεού έχει μείνει αξέχαστη η ατάκα του ΓΔ "αφού βάζουν διαιτητές απ' την... Παπούα, αυτά θα γίνονται").

Χώρια από όλα αυτά, ο ΓΔ εισήγαγε τη νοσηρή συνήθεια, που κόπιαραν ο Σωτηρακόπουλος και ο Σπυρόπουλος, με τις αναφορές στο γενεαλογικό δέντρο του τάδε παίκτη, τον πληθυσμό της πόλης που γεννήθηκε, το σχολείο που πήγε και αν τον έδερνε ο δάσκαλος, το τι έκανε η Γιουβέντους το 1950 με πρόεδρο τον Τζιοβάνι ντα Πίπα και προπονητή τον Αρμάντο ντε Πούτσο, κλπ. κλπ. κλπ. Αυτό το έκανε επειδή δεν είχε πραγματικές ποδοσφαιρικές γνώσεις και δεν έβλεπε τι γινόταν μέσα στο γήπεδο, από τακτικές και τέτοια ήταν μέτριος (αντίθετα στο στίβο είχε απίστευτες γνώσεις, ο στίβος ήταν η αυθεντία του).

Γενικά, άλλη μια περίπτωση μονόφθαλμου μέσα στους τυφλούς της νεο-Ελλάδας. Τίποτα το σπουδαίο σαν σπορτκάστερ, αλλά όταν οι συνάδελφοί του ήταν κάτι Μανόλο, Σεφτελήδες, Θεοφιλόπουλοι, και η νέα γενιά κάτι ανεκδιήγητοι Κατσαροί, Πουρουπουπούδες και Κωλομπαρίνι, λογικό είναι ο Διακογιάννης να φαντάζει Τζον Μότσον.

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Δεν ήταν κακοί σπορτκάστερς οι παλιοί που παραθέτεις. Αν ήταν κακοί αυτοί τότε για τους Σωτηρακόπουλους και τους Σπυρόπουλους τι να πούμε; Πάμε για ύπνο Κατερίνα...

Ότι ήταν αγγλόφιλος είναι δεδομένο. Όμως άξιζε φίλε εκείνη η Λίβερπουλ. Τι να λέμε τώρα;

Η εθνική Αγγλίας επίσης τρομερή εκείνα τα χρόνια. Ασχέτως αν η γκαντεμιά και η βλακεία της στέρησε διακρίσεις. Αν περνούσε την Αργεντινή το 1986 (μετά το 2-0 την κατάπιε, έστω και αν όλες οι επιθέσεις έγιναν με μπούκες του Γουόντλ και του Μπαρνς ή με γιόμες του Χόντλ, χωρίς σωστή κυκλοφορία της μπάλας και ομαδική ανάπτυξη) το Βέλγιο θα αντιμετώπιζε στους 4. Οι Βέλγοι είχαν κάνει την διπλή τους υπέρβαση (και με σπρώξιμο της διαιτησίας) εναντίον της ΕΣΣΔ και της Ισπανίας. Δεν είχαν καμία πιθανότητα απέναντι στους Άγγλους. Όπως κατέρρευσαν με την Αργεντινή και έφαγαν μόνο δύο σε ρυθμούς ρελαντί. Ήταν σίγουρη η Αγγλία στον τελικό απέναντι στα Πάντσερ. Όπως ήταν σίγουρη και στο φετινό Μουντιάλ. Ενδεχομένως και σε εκείνο του 1970. Για να μην θυμηθούμε και το 1982. Είναι σίγουρα η ομάδα που έχει παίξει τους περισσότερους τελικούς στους 8.

Το ματς του Μαραντόνα απέναντι στους Άγγλους είναι σίγουρα το καλύτερο παιχνίδι που έχει κάνει ποδοσφαιριστής στην παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου. Στον τελικό ήταν πιο πεσμένος. Επίσης ήταν και ο Κατσαρός φουλ Γερμανόφιλος στον τελικό, εκτός από τον μπάρμπα Γιάννη.

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Μιας και αναφέρθηκε ο Μεγαλέκος Θεοφιλόπουλος (που στα Ρεάλ-Αϊντχόφεν το '88 και το '89 μπέρδευε τον Μπενάκερ με τον Χίντινγκ, ενώ ο ένας ήταν ξανθός και άτριχος και ο άλλος μελαχρινός και μουστακαλής), ο Μεγαλέκος μας έχει δώσει την πιο ΠΑΣΟΚΙΚΗ στιγμή στην ιστορία της ελληνικής τιβί

https://youtu.be/eXj6psVqvOA

Και είναι υπερ-ΠΑΣΟΚική γιατί 1) είναι ατάκα που θα έλεγε στα 90s ο Έλληνας αρχοντοχωριάταρος ΠΑΣΟΚογλεντζές οπαδός μέσα στο καφενείο, και 2) ο Θεοφιλό ήξερε πως, ό,τι και να πει, δεν τον κούναγε κανείς από την ΕΡΤ γιατί έχει βύσμα

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Για αυτό το σχόλιο του Αλέκου είχαμε γράψει άρθρο στο παρελθόν. Δεν γνωρίζουμε αν το απορρίπτεις. Εμείς πάντως, αν το έλεγε σε περίοδο δικής μας επαναστατικής κυβέρνησης, θα τον είχαμε επιβραβεύσει κάνοντάς τον πρόεδρο της ΕΡΤ. Θεός μοναδικός!!

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Μπόκα Τζούνιορς μόνο, ιδρύθηκε από Έλληνες και Ιταλούς! Μόνο Μπόκα!

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Αγαπάγαμε Μπόκα με Ρικέλμε, Μάρτιν Παλέρμο και Κάρλος Μπιάνκι στον πάγκο, αλλά μετά μάθαμε ότι ήταν το όχημα για να μπει στην πολιτική ο "αργεντίνος Μπερλουσκόνι" ο νεοφιλελές Μάκρι (κολλητός Κούλη, πρόεδρος Αργεντινής 2015-19, ιδιοκτήτης Μπόκα 1995-2009) που ξαναχρεοκόπησε την Αργεντινή, και καλά που ξαναγύρισαν το 2019 οι Περονιστές και σώθηκε η χώρα.

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Είδε μήπως κανείς αυτό το δημοσίευμα;

https://ampa.lifo.gr/eidiseis/i-argyro-giannoydaki-grafei-kati-poy-den-einai-ymnos-gia-ton-diakogianni-ki-axizei-na-diavastei

Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο Σταμάτης είπε...

Εγώ πάντως από το link που ανέβασες στο σχόλιο το είδα. Πράγματι σημαντική μαρτυρία.

Δυστυχώς δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Αλλά δεν αλλάζει κάτι στην αντίληψη που έχω σχηματίσει. Όπως βλέπεις γράφω για αμφιλεγόμενα σχόλια του εκλιπόντος. Αν γράψω ποτέ ξανά κάτι, δεν θα παραλείψω να αναφερθώ και σε αμφιλεγόμενες συμπεριφορές.

Δεν είμαι θαυμαστής του. Περισσότερο με χιούμορ αντιμετώπιζα τις ατάκες, όπως αυτή του αγώνα στην Ιταλία. Από εκεί και πέρα , ασχέτως του πως συμπεριφερόταν στις κοπέλες , έχει συνδέσει το όνομά του με σημαντικές αθλητικές στιγμές.

Και ακόμα περισσότερο, ως βιβλιόφιλος, βλέπεις ότι εστιάζω στο βιβλίο του. Το αγόρασα όντας πιτσιρικάς από ψιλικατζιδικο στο χωριό μου, που είχε πολλά comics και βιβλία. Ήταν πολύ ωραία δουλειά για την εποχή του. Δεν υπήρχε τότε διαδίκτυο και εύκολη ενημέρωση. Ούτε αναπτυγμένη βιβλιογραφία ιστορίας, φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας του αθλητισμού. Αυτό ήταν καλό εγχειρίδιο ιστορίας του ποδοσφαίρου. Ωραίες φωτογραφίες, πλούσιες πληροφορίες και κυρίως, το παλιό δημοσιογραφικό ύφος. Το ύφος που αγκάλιαζε το αθλητικό γεγονός σαν να ήταν ένα σπουδαίο γεγονός. Με περιγραφές που θύμιζαν ομηρικό έπος. Ήταν και ο δημόσιος λόγος της εποχής ικανός να δώσει στο ποδόσφαιρο την μυθική του διάσταση, πέρα από το old school στυλ παιχνιδιού, που σήμερα έχει εκλείψει στο πλαίσιο της γενικευμένης φορμαλιστικής εμπορευματοποίησης.

Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο Flammentrupp είπε...

Σήμερα έφυγε και ο σπουδαίος Σίνισα Μιχαΐλοβιτς.
Άνθρωπο για Άνθρωπο δεν έχει αφήσει ζωντανό ο γκαντέμης ...

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Παιδί του πολέμου ο Σίνισα. Λίγοι ποδοσφαιριστές πέρασαν στη ζωή τους όσα πέρασε αυτός.

Ο πόλεμος ξεκίνησε από το χωριό του, το Borovo Selo, στα σύνορα Σερβίας-Κροατίας, οι Κροάτες τον μίσησαν επειδή ήταν krajisnik (Σέρβος από την Κροατία). Τη μέρα που άρχιζαν οι μάχες στο χωριό του, τον Απρίλιο του 1991, αυτός έπαιζε ημιτελικό Πρωταθλητριών στο Μαρακανά και σκόραρε, πώς αλλιώς, με φάουλ από τα σαράντα μέτρα κόντρα στη Μπάγερν:

https://www.youtube.com/watch?v=o1cLftxnubQ

Και Οκτώβρη του 1999, λίγους μήνες μετά τις μπόμπες του ΝΑΤΟ στη χώρα του, και με όλο το Ζάγκρεμπ να βρίζει μόνο αυτόν, στέλνει τους Σέρβους στο Euro με πρόκριση μέσα στο σπίτι του Σούκερ και του Προσινέτσκι:

https://www.youtube.com/watch?v=2UQ25NmFwvs

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι την ίδια μέρα (9-10-1999) για ένα άλλο εισιτήριο στο Euro έπαιζαν Ρωσία-Ουκρανία (με το συστημένο του Σεφτσένκο στον Φιλιμόνοφ). Πού να ξέραμε τότε ότι ο επόμενος στόχος του ΝΑΤΟ, αφού χώρισε τους Νότιους Σλάβους, θα ήταν να χωρίσει και τους Ανατολικούς...

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022

 

Σχολιασμός της επικαιρότητας

Μουντιάλ

Υπήρξε ένας από τους μαγικούς σέντερ φορ του αγαπημένου old school ποδοσφαίρου. Ως προπονητής κουράστηκε γρήγορα. Σήμερα παραμένει ένας ικανός να αποκομίζει τον σεβασμό σκεπτόμενος άνθρωπος. Ο Μάρκο φαν Μπάστεν είναι ένας από τους λίγους συγκροτημένους ανθρώπους του ποδοσφαίρου που έχουν ακόμη το θάρρος να λένε τα πράγματα με το όνομά τους, αγνοώντας τον δημοσιογραφικό καθωσπρεπισμό. Πράγμα που απέδειξε σε πρόσφατη τηλεοπτική του παρουσία.

«Τι ποδόσφαιρο είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα; Η εθνική Ολλανδίας δεν βλέπεται» δήλωσε ο Μάρκο, μην διστάζοντας να στηλιτεύσει το πρακτικά αποδοτικό αλλά ορθολογιστικά απονευρωμένο και αντιθεαματικό ποδόσφαιρο της εποχής μας. Και συμπλήρωσε ότι κάποτε το ποδόσφαιρο δεν ήταν σκοπιμότητα. Ήταν θέαμα για τους φιλάθλους και απόλαυση για τους ποδοσφαιριστές. Δυστυχώς, σήμερα ζούμε στην εποχή της νεοφιλελεύθερης μεταμοντέρνας παγκοσμιοποίησης. Όλα αποτιμούνται σε οικονομικούς όρους και σε λογιστικά μετρήσιμα μεγέθη. Και, δυστυχώς, ο μέσος άνθρωπος δείχνει να ανέχεται ως κανονικότητα αυτό τον δυστοπικό κόσμο των οικονομολόγων, των λογιστών και των διεθνιστών με τα ακριβά κοστούμια.

Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο διεξάγονται και τα μουντιάλ. Το συγκεκριμένο έχει την ιδιαιτερότητα να διεξάγεται στα μέσα της αγωνιστικής περιόδου, με τις ομάδες να μην είναι κουρασμένες. Ωστόσο το θέαμα κυμαίνεται στα αναμενόμενα επίπεδα. Βλέπουμε πολύ ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο που βασίζεται στην ταχύτητα, στην δύναμη και στην μετάβαση. Όχι στην τεχνική και την φαντασία.

Η Αγγλία δείχνει αναμενόμενα δυνατή, εφόσον οι ποδοσφαιριστές της δεν έχουν εξαντληθεί από τις πιεστικές απαιτήσεις του βρετανικού ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος (όπως συμβαίνει στις θερινές διοργανώσεις). Η Γαλλία φαντάζει ως φαβορί. Η Βραζιλία, όπως πάντα, μέσα στους διεκδικητές. Και μια Πορτογαλία που δείχνει ικανή να φτάσει πολύ μακριά. Για να δούμε τι επιφυλάσσει η συνέχεια..

ΥΓ. Το κείμενο είχε γραφτεί πριν τον αγώνα της Πορτογαλίας με την Ελβετία. Όποιος θέλει μπορεί να το διαπιστώσει στην σελίδα που διατηρεί η λέσχη στο facebook, όπου και αναρτήθηκε. Για να μην υποθέσει κανείς ότι κάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες.  

 

Υποτιθέμενες διακρίσεις

Εδώ και λίγες μέρες το θέμα που κυριαρχεί στα ειδησεογραφικά δελτία είναι ο πυροβολισμός αστυνομικού προς μέλος της κοινότητας των Ρομά ο οποίος έφυγε από πρατήριο βενζίνης χωρίς να πληρώσει το αντίτιμο της ποσότητας καυσίμου που αγόρασε. Η περιγραφή του γεγονός πραγματοποιείται από τα ΜΜΕ του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού μέσα από το φίλτρο της γνωστής προπαγάνδας. Η φιλελεύθερη προπαγάνδα παρουσιάζει τους Ρομά ως μια κοινότητα που υποτίθεται ότι έχει υποστεί ρατσισμό από την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία και, κατά συνέπεια, η αστυνομική βία του συγκεκριμένου περιστατικού ήταν αποτέλεσμα της υποτιθέμενης προκατάληψης προς τα μέλη αυτής της κοινότητας. Μολονότι δεν μας αρέσει να υποστηρίζουμε μια Αστυνομία που αποτελεί ένστολη πολιτοφυλακή της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και των εν γένει μνημονιακών δυνάμεων κατοχής της πατρίδας, η αλήθεια βρίσκεται στον αντίποδα των όσων υποστηρίζουν τα ΜΜΕ.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε, σχολιάζοντας το συγκεκριμένο περιστατικό, αν ο αστυνομικός ήταν σε θέση να διακρίνει την προέλευση του δράστη που καταδίωκε ώστε να εκφράσει τον υποτιθέμενο ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας εναντίον των Ρομά. Εκείνο που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι οι Ρομά στην Ελλάδα, τουλάχιστον κατά τα τελευταία τριάντα έτη, δεν βιώνουν τον περιγραφόμενο από τα δίκτυα προπαγάνδας της φιλελεύθερης εξουσίας (ΜΜΕ, σχολείο κλπ) ρατσισμό. Στην πραγματικότητα, εκμεταλλευόμενα αυτή την προπαγάνδα και με πρόσχημα τον υποτιθέμενο ρατσισμό, εγκληματικά δίκτυα παραβατικών Ρομά απλώνονται ανενόχλητα σε συγκεκριμένες περιοχές της Αθήνας και της επαρχίας χωρίς να επιτρέπεται στην Αστυνομία να τα εξαρθρώσει.

Το να πηγαίνουν Ρομά οδηγοί σε βενζινάδικα, να βάζουν βενζίνη και να φεύγουν αρνούμενοι να πληρώσουν είναι κάτι πολύ συνηθισμένο σε συγκεκριμένες περιοχές της Αθήνας και της επαρχίας. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις οι δράστες επιλέγουν αυτή την συμπεριφορά επειδή δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα. Δεν γνωρίζουμε τι συνέβη στην συγκεκριμένη περίπτωση. Όμως, συνήθως, οι Ρομά δεν πληρώνουν την βενζίνη που αγοράζουν όχι λόγω έλλειψης χρημάτων. Αλλά λόγω «μαγκιάς» και επιτρεπόμενης από την φιλελεύθερη εξουσία ασυδοσίας των παραβατικών δικτύων της κοινωνικής τους ομάδας. Δεν θα αναφερθούμε σε γνωστές περιπτώσεις συμμοριών που συνδέονται με βαριά ποινικά αδικήματα του υποκόσμου της νύχτας. Θα καλέσουμε απλώς τους ενδιαφερόμενους να κάνουν μια σύντομη έρευνα στην περιοχή των ΚΤΕΛ του Κηφισού. Για να δουν αν δίκτυα Ρομά ταξιτζήδων έχουν κατακτήσει με όρους «νταβαντζή» την πιάτσα. Για να διαπιστώσουν αν εκβιάζουν και τραμπουκίζουν συναδέλφους τους. Για να καταλάβουν αν τα ίδια δίκτυα παρέχουν κάλυψη σε κλεφτρόνια, ναρκομανείς και Ρομά διακινητές προϊόντων «μαϊμού» προς τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες. Καθώς και για να διαπιστωθεί αν οι αστυνομικοί πίνουν τον καφέ τους αμέριμνοι δίπλα τους ενώ συμβαίνουν όλα αυτά.

Ο πυροβολισμός από αστυνομικό είναι σίγουρα ένα γεγονός που προκαλεί φόβο και θυμό. Αλλά καλά θα κάνουν οι Ρομά και ο μέσος Έλληνας να σκεφτούν όλα τα παραπάνω. Όταν η Αστυνομία επιτρέπει την παρανομία δεν αγανακτούν άραγε τα δίκτυα των αντιρατσιστών Ρομά; Όταν αξιωματικοί της Αστυνομίας «τα παίρνουν» για να επιτρέπουν στα παραβατικά δίκτυα Ρομά (και άλλων κοινωνικών ομάδων) να δρουν ανενόχλητα, δεν υπάρχει πρόβλημα; Τώρα ξαφνικά έγινε η Αστυνομία ρατσιστική; Ας αφήσουμε την υποκρισία στην άκρη. Προφανώς και εξακολουθεί σήμερα να υπάρχει μια επιφύλαξη της ελληνικής κοινωνίας προς μια κοινωνική ομάδα με διαφορετική ιστορική προέλευση και κουλτούρα από εκείνη των Ελλήνων. Αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι «ρατσισμός» -εκτός και αν πρέπει, αναγκαστικά, να υιοθετήσουμε άπαντες τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον όρο οι φιλελεύθεροι και οι Αριστεροί αντιρατσιστές. Αλλά δεν σκοπεύουμε να τους κάνουμε την χάρη.

Η κοινότητα των Ρομά ζει στην ελληνική γη εδώ και χίλια χρόνια. Όταν οι συμπεριφορές των μελών της αποδεικνύονται ειλικρινείς, η αρχική επιφύλαξη του μέσου Έλληνα χαλαρώνει. Αυτή είναι η αλήθεια και όλα τα υπόλοιπα αποτελούν πολιτικούς σχεδιασμούς των δυνάμεων της διεθνιστικής εξουσίας που επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν μειονότητες ή κοινωνικές ομάδες με ιδιαίτερα γνωρίσματα προκειμένου να διαλύσουν την εθνική συνοχή και να προωθήσουν την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης.

Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. παντού

Αν και το αγαπημένο μας σημείο ενημερωτικών δράσεων είναι το κέντρο των Αθηνών με τις γύρω συνοικίες, φέτος είπαμε να απλώσουμε την ενημερωτική μας προσπάθεια σε επιπλέον σημεία της χώρας. Το χριστουγεννιάτικο κλίμα που αναμένουμε μας γέμισε με διάθεση να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας για την σημασία που έχει η συμβολή της ρομαντικής παραδοσιοκρατικής σκέψης στην διατήρηση και το ζωντάνεμα του εθίμου των χριστουγεννιάτικων εορτασμών.

Η πρόθεση να «καταργηθούν» τα Χριστούγεννα δεν είναι μια νέα ιδέα που ψελλίζουν -διστακτικά ακόμη- κάποιοι Αμερικανοί διαμορφωτές γνώμης, οι οποίοι εργάζονται για λογαριασμό της φιλελεύθερης εξουσίας της παγκοσμιοποίησης. Είναι μια παλιά στόχευση που ανάγει τις απαρχές της στην βιομηχανική επανάσταση του 19^ου αιώνα και στις ιδεολογικές αρχές του φιλελεύθερου Διαφωτισμού. Όπως και η ιδέα του «παγκόσμιου κράτους».

Για να ανατρέξουμε στην ιστορία της ιδεολογικής μάχης που έδωσαν οι ρομαντικοί παραδοσιοκράτες εθνικιστές απέναντι στους διεθνιστές του φιλελευθερισμού, προκειμένου να παραμείνει το έθιμο των χριστουγεννιάτικων εορτασμών ζωντανό, δημιουργήσαμε εδώ και κάποια χρόνια την γνωστή εφημερίδα δρόμου της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. που περιγράφει συνοπτικά την ιδεολογική διαμάχη.

Φέτος, η αφισοκόλληση της συγκεκριμένης εφημερίδας δρόμου -μαζί με άλλες αφίσες της λέσχης μας- περιλαμβάνει και πόλεις της επαρχίας, πέρα από την Αθήνα. Η αρχή έγινε στην Πάτρα και την Λάρισα. Και θα υπάρξει συνέχεια.. 

Σχόλια:

Η Ανώνυμος είπε...

Συμβουλή: να βγάζετε και έγχρωμες αφίσες (αν το επιτρέπουν φυσικά τα οικονομικά της λέσχης) που τραβάνε περισσότερο στο μάτι του κόσμου, -όπως έξυπνα τις κάνουν τετραχρωμία οι αναρχικοί-, μαζί με τις εφημερίδες δρόμου.

Για την μπάλα: Η Πορτογαλία τολμώ να πω είναι η 2η καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα και ίσως 3 παγκοσμίως πίσω από Βραζιλία Γαλλία, με την βασικότατη προϋπόθεση να μην παίζει ο τελείως αντιρομαντικός (και βάρος πλέον) Ρονάλντο! Έχουν απίστευτο ταλέντο μεσοεπιθετικά και τρομερές ακαδημίες σαν χώρα

Για τους γύφτους τα είπατε όπως πρέπει αλλά καλό είναι να λέμε και την φυλετική πλευρα του ζητήματος που τους θέτει συγκεκριμένες συμπεριφορές οι οποίες είναι ασύμβατες με την ευρωπαϊκή λευκή ομοεθνία και τους καθιστά εισβολείς παρα την σχεδόν χιλιετή παρουσια τους στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Τετάρτη, 07 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

-Έχουμε μερικές έγχρωμες. Αυτή με τον ιππότη την έχουμε σε διπλή εκδοχή, έγχρωμη και ασπρόμαυρη. Αλλά είναι αυτό που γράφεις. Έχουν αισθητή διαφορά στο κόστος.

-Με την Πορτογαλία έχουμε πάθει σοκ. Είναι απίστευτη η διαφορά της με την εμφάνιση του προηγούμενου ευρωπαϊκού. Απίστευτο επίσης για ομάδα του Σάντος να παίζει τόσο επιθετικό ποδόσφαιρο! Από την εποχή της Πόρτο είχε να συμβεί αυτό. Είναι εμφανώς η πιο ελκυστική ομάδα του τουρνουά στο θέαμα. Η Γαλλία βγάζει έναν αυτοματισμό που μας μοιάζει πολύ (μετά)μοντέρνος. Η άμυνα επίσης δείχνει πολύ κατώτερη σε σχέση με την επίθεσή της. Έχει και τρεις τελικούς μπροστά της, με πρώτο αυτόν της μάχης με την Αγγλία. Ενώ η Πορτογαλία ίσως να μην κουραστεί τόσο με το Μαρόκο. Έχει πιο εύκολο δρόμο.

-Οι αθίγγανοι εισβολείς δεν είναι. Δεν θα μπορέσουν να γίνουν ποτέ. Το χειρότερο που μπορούν να κάνουν είναι αυτό στο οποίο τους εξωθεί η φιλελεύθερη αλητεία της εποχής μας. Δηλαδή, να δρουν ως ανεξέλεγκτη μειονότητα. Κατά τα άλλα, είτε είναι ζήτημα καταγωγής είτε ζήτημα πολιτιστικής εμπειρίας είτε και τα δύο, η διαφορά τους με τον ευρωπαϊκό παραδοσιακό μέσο όρο δεν νομίζουμε ότι θα αποκτήσει ποτέ διαστάσεις ευθείας σύγκρουσης. Δεν είναι η νοοτροπία τους τέτοια.

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι αυτό που έχει ήδη αρχίσει να σχεδιάζεται. Να αυτονομηθούν ως κράτος εν κράτει σε μερικές περιοχές και να λειτουργούν -παράλληλα και σε απόσταση με την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία- σε μια προοπτική διάβρωσης της κυριαρχίας του ελληνικού στοιχείου μέσα στα πλαίσια του ελληνικού κράτους, με απώτερο σκοπό την μετατροπή του σε πολυεθνικό, όπως είναι αυτό των ΗΠΑ στην δομή του. Στο οποίο και πάλι δεν θα έχουν πρωταγωνιστική θέση, απλώς θα έχουν γίνει εργαλείο των σκοπών του. Δεν τους θέλουν ισότιμους οι φιλελεύθεροι αστοί που τους χρησιμοποιούν.

Τετάρτη, 07 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Έχει φύγει ο Γιάνναρος ο Καλιτζάκης για βουτιά στη θάλασσα στην φωτογραφία 😆🤣😀

Τετάρτη, 07 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Πρέπει να έσπασε δύο τρία πλευρά όταν έφαγε αυτή την ντρίμπλα.

Τετάρτη, 07 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

οι αριστεροι αναρχοκομουνιστες προτρεπουν και παροτρυνουν τις μειονοτητες τους, κοινοτητες συλλογικοτητες ισλαμικοτητες λαθρομεταναστευτικοτητες γυφτηκοτητες πουστικοτητες και ολες τις παρδαλες υπερπροοδευτικες δυναμεις του πολιτισμικου μαρξισμου που μπορειτε να φανταστειτε, να μισουν να κλεβουν να βιαζουν και να σκοτωνουν τον κακο φασιστα ρατσιστη ελληνικο λαο τους νυκοκυραιους και κακους κυρπαντεληδες οπως μας λενε εμας του φυσιολογικους ανθρωπους...... αυτο ειναι πλεον το προλεταριατο τους και οχι οι εργατες οικοδομοι γεωργοι κ.λ.π. αν δεν αντιδρασουμε πολυ δυναμικα μιμουμενοι τον εχθρο δεν εχουμε καμια ελπιδα, η κατασταση θα γινει μη αναστρεψιμη οπως στο γαλιστάν και σουηδιστάν.....

Τετάρτη, 07 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Ξεχνάς να συμπληρώσεις ότι ταυτόχρονα οι Δεξιοί διεθνιστές παροτρύνουν και ενισχύουν τις μειονότητες, τις τοπικότητες, τις παραβατικότητες να ενδυναμώνονται ως ανεξάρτητοι κοινωνικοί πόλοι που ένα εθνικό κράτος θα φτάσει σε σημείο να μην μπορεί να ελέγξει.

Άλλη μια υπηρεσία της Δεξιάς στην εξουσία του κεφαλαίου, που ονειρεύεται το ένα παγκόσμιο κράτος και την κατάλυση των εθνικών κρατών (καθώς και την διάλυση των εθνικών ταυτοτήτων).

Τετάρτη, 07 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε ο καλύτερος τρόπος να απαντήσουμε είναι να ζητήσουμε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν γίνει αυτό να δεις πως τελειώνουν σε ένα μήνα όλα αυτά που νομίζεις ότι οργανώνουν οι αριστεροί.

Τετάρτη, 07 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Είναι αρχετυπική μούρη ο Μάρκος. Με το ατημέλητο μαλλί και το ανέμελο προφίλ μοιάζει με τους ποιητές του γερμανικού ρομαντισμού.

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Έτσι ήταν το 1988 στο euro της Γερμανίας. Σήμερα έχει γκριζάρει και είναι χωρίς χαίτη.

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο C είπε...

Είναι λάθος να επιχειρούμε ανίχνευση ιδεολογικών κινήτρων στις πολιτικές του υπερεθνικού κέντρου εξουσίας, θαρρείς και ακολουθεί κάποια συνεκτική μεγάλη αφήγηση ως πυξίδα. Το αμερικανικό deep state, η πολιτικοστρατιωτική οντότητα της Ουάσιγκτον και τα παγκόσμια πλοκάμια τους δεν είναι ούτε "Δεξιά" ούτε "Αριστερά". Και μόνο που μπαίνουμε σε αυτήν την αποπροσανατολιστική συζήτηση χάνουμε την ουσία.

Τώρα αν εννοείτε τις οργανωμένες κομματικές/συνδικαλιστικές δυνάμεις με τις ταμπέλες "Δεξιά/Αριστερά/Κέντρο/whatever" (αν υπάρχουν πλέον και δεν τους έχει καταβροχθίσει όλους το χρονοντούλαπο), τότε ναι, σίγουρα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι οι περισσότερες χειροκροτούν (ου μην αλλά εργάζονται συνειδητά για) την ΝΤΠ. Δυστυχώς... αλλά λογικό φαίνεται. Κανείς δε θα μπορούσε να γλιτώσει και να το ήθελε. Κάθε οργανωμένη δύναμη μεγάλης κλίμακας σήμερα έχει εκ των πραγμάτων λεβιαθανικά χαρακτηριστικά.

Επίσης, η θεωρία περί εργαλειοποίησης φυλετικών ή άλλων μειονοτήτων, ενώ έχει μια γερή δόση αλήθειας στο επίπεδο των μεγάλων εθνικών και θρησκευτικών λόμπι των ΗΠΑ, έτσι όπως την διατυπώνει ο Ανώνυμος, είναι απλά λάθος, τελείως λάθος. Εμπειρικά δεν φαίνεται στη Δύση η στελέχωση των ομάδων κρούσεως του καθεστώτος να προέρχεται από συγκεκριμένες εθνοφυλετικές μειονότητες. Όχι, επιφορτισμένα με τη δρομίσια/ακτιβιστική/τρομοκρατική δουλειά είναι συγκεκριμένα τάγματα εφόδου, αποτελούμενα κατά κανόνα από λευκά (λευκότατα) μεσοαστικά κολεγιόπαιδα, ποτισμένα με σκληρά ιδεολογικά ναρκωτικά κυρίως ακαδημαικής και ΜΜΕτζήδικης εσοδείας (να η καθεστωτική λειτουργία της "ιδεολογίας").

Ανώνυμε, δες ποιοι ακριβώς αποτέλεσαν την κρίσιμη μάζα που τρομοκρατούσε επί ολόκληρους μήνες τις ΗΠΑ το θερμό καλοκαίρι του 2020. Δες ποιοι έκαψαν την Αθήνα το '08. Δες ποιοι τραμπούκιζαν τους brexiters στο ΗΒ το '16. Ποιο έκαναν τον Μάη του '68. Σου φαίνονταν για φτωχοί Ρομά και μετανάστες όλοι αυτοί;

Και μη ξεχνάμε τι χρώμα δέρματος είχαν οι opinion makers των 60s που προλείαιναν το έδαφος για την πλήρη επικράτηση του μεταμοντέρνου παραδείγματος σε όλους τους τομείς. Ποια η φυλετική και ταξική καταγωγή των σημερινών τρόφιμων ΜΚΟ, think tanks, ινστιτούτων και ιδρυμάτων. Μια χαρά βολεμένοι WASPs της... "ευρωπαικής ομοεθνίας" είναι οι περισσότεροι, που δεν έχουν δουλέψει μισή μέρα στη ζωή τους. Ούτε Μεξικανοί ούτε τίποτα...

C

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Αν συμφωνήσουμε με την πρώτη παράγραφο του σχολίου σου θα πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η εξουσία της εποχής μας δεν έχει ιδεολογία. Αυτό δεν ισχύει. Νομοτελειακά. Δεν υπάρχει πολιτική εξουσία χωρίς ιδεολογία.

Ακόμη και αν είναι εντελώς εργαλειακή η χρήση της ιδεολογίας από την πολιτική εξουσία, υπάρχει σε κάθε περίπτωση. Η ιδεολογία της πολιτικής εξουσίας σήμερα είναι ο φιλελευθερισμός (αν κάποιοι θέλουν να ψάξουν τις εσωτερικές τομές της φιλελεύθερης ιδεολογίας και να υποστηρίξουν ότι στην μεταμοντέρνα νεωτερικότητα είναι ο νεοφιλελευθερισμός η κυρίαρχη ιδεολογία και όχι ο κλασικός φιλελευθερισμός, εντάξει το συζητάμε).

Στα υπόλοιπα συμφωνούμε. Αν και το σχόλιο στο οποίο απαντάς είναι μάλλον προβοκατόρικο. Κάποιος ανώνυμος μεταφέρει φραστικά το πεδίο της σύγκρουσης από τον ρομαντικό εθνικισμό εναντίον της ιδεολογικής ηγεμονίας του φιλελευθερισμού, στην ποθητή από το σύστημα παραπλανητική σύγκρουση Αριστεράς και Δεξιάς με τους ηλίθιους ακροδεξιούς (που νομίζουν ότι είναι εθνικιστές) να γίνονται μπροστινοί της μιας πλευράς (αγνοώντας ότι και η δική τους είναι εξίσου συστημικά εξουσιαστική). Για αυτό του απαντήσαμε αναλόγως. Ακόμη καλύτερη η απάντηση του ανώνυμου που σχολίασε μετά από εμάς.

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Xαχα εύστοχη η παρατήρησή σας για την πρώτη παράγραφο αλλά απαντάται οι ίδιοι στην δεύτερη. Ποιά άλλη ιδεολογία εκτός του φιλελευθερισμού (με τις μπλέ και κόκκινες αποχρώσεις του) υπάρχει πλέον στον πλανήτη; Δεν μιλάω σε ατομικό επίπεδο (που προφανώς δεν ισχύει, υπάρχουν μειοψηφίες που ακολουθούν διαφορετικά ρεύματα σε κάθε χώρα) αλλά σε επίπεδο εξουσίας. Τι ουσιαστική διαφορά έχει εν τέλει ο αριστερός με τον δεξιό φιλελεύθερο;

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η C είπε...

Όντως αν πούμε ότι η εξουσία είναι 1) πλήρως αποιδεολογικοποιημένη και 2) αξιοκατάκριτη, καταλήγουμε στον κλασικό μηδενισμό. Σίγουρα η πολιτικοστρατιωτική δυτική οντότητα και τα προπαγανδιστικά δίκτυά της είναι προιόντα του φιλελευθερισμού. Προκύπτει γραμμική σχέση με την φιλελέ πτυχή της νεωτερικότητας και τα απονερά της.

Αλλά το σχήμα "Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά", όπως πρωτοδιατυπώθηκε στην Γαλ Επανάσταση, καθορίζοντας, εν συνεχεία, τον πολιτικό διάλογο της δύσης, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σήμερα για να περιγράψει το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης. Μόνο οργανώσεις και κόμματα που θέλουν να διατηρήσουν την "φανέλα" που είναι "βαριά" κι έτσι κάνουν χρήση του συγκεκριμένου σχήματος.

C

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

το βλεπετε να πηγαινει για ''εξεγερση'' η φασουλα; οι μπατσοι εχουν κλασει πατατες (''φοβουνται τα χειροτερα'' συμφωνα με την καραμητρου) και οι ''αλληλεγγυοι'' κανουν εκκλησεις για κλιμακωση. γεγονος ειναι οτι τα πραγματα οσο πανε και οξυνονται. παιζει να ζησουμε σκηνικα οπως στις ηπα το 2020; οπαδοι της ρομα και αντιφαδες ενωνουν δυναμεις και γινεται το ελα να δεις, καιγεται το πελεκουδι.. ειναι πιθανο σαν σεναριο;

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Δύσκολο.

Αν δεν υπάρχει θέληση να πιεστεί μια κυβέρνηση συνήθως δεν επιτυγχάνουν αυτές οι "συνεργασίες". Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια τέτοια θέληση άνωθεν εναντίον του Μητσοτάκη μέχρι στιγμής. Και μάλλον δεν θα υπάρξει.

Επιπλέον, το αντιεξουσιαστικό κίνημα στην Ελλάδα δείχνει περισσότερο ψιλιασμένο σήμερα, αν και αποδυναμωμένο σε ένταση.

Τρίτον έχουμε εκλογές σύντομα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα θελήσει να χάσει ψήφους και επιχειρηματίες του κέντρου, εμπλεκόμενος σε μπαχαλα. Αν δεν υπάρχει μια μαζική πολιτική δύναμη να στηρίζει, το μπαχαλο συνήθως τελειώνει όχι ως κοινωνική αντίσταση αλλά απαξιωμενο από την κοινωνία.

Τέταρτον δεν υπάρχουν στην Ελλάδα τα κοινωνικά δεδομένα και οι τομές των ΗΠΑ. Μια χαρά ενσωματωμένοι είναι οι Ρομά όταν και όπου δεν εμπλέκονται σε παραβατικά δίκτυα. Δεν είναι ένα με τον κορμό των Ελλήνων και δεν θα γίνουν ποτέ γιατί είναι φυσικό να υπάρχει μια διαφορετικότητα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν συγκρουσιακές σχέσεις. Συμβιώνουν άνετα στην ελληνική κοινωνία. Δεν υπάρχει τόσο έντονη αντιπαλότητα και γενικευμένο μίσος εκατέρωθεν ώστε να προκληθεί κοινωνική σύρραξη.

Μην συγχέετε την Ελλάδα με το γαμημένο μπουρδέλο τις ΗΠΑ. Δεν έχει καμία σχέση ο μέσος Έλληνας με τον μέσο Αμερικανό προτεστάντη ακόμη, ευτυχώς. Οι ΗΠΑ είναι πολυεθνικό κράτος και θεσμικά όλες οι εθνοτικές ομάδες έχουν δίκιο να ζητούν περισσότερα από την κυρίαρχη εθνότητα. Η Ελλάδα είναι εθνικό κράτος με μια εθνότητα και μια εθνική ταυτότητα να βρίσκεται νομοτελειακά και άνευ αμφισβήτησης στον πυρήνα της κοινωνικής ζωής. Ο κίνδυνος δεν προέρχεται από τους Ρομά. Ο κίνδυνος προέρχεται από τις μεταναστευτικές ομάδες των τελευταίων τριάντα ετών, της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αυτοί θα δημιουργήσουν μελλοντικά προβλήματα παρόμοια με αυτά που βλέπουμε στην δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ακόμη είναι νωρίς. Μέχρι να ωριμάσει η στιγμή που θα το κάνουν, μπορεί ο μέσος Έλληνας να έχει εξαφανιστεί αυτοκτονώντας ιστορικά. Δεν θα χρειαστεί να μας ανατρέψουν από τον τόπο μας. Αν συνεχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα με αμερικανικά και δυτικά γυαλιά θα έχουμε αυτοκτονήσει μόνοι μας. Θα έχουμε γίνει κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. Θα έχουμε γίνει "Αμερικάνοι", "δυτικοευρωπαίοι" κλπ.. Οπότε θα φέρουμε μόνοι μας στην κοινωνία μας τα προβλήματα που έχουν οι ΗΠΑ.

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο C είπε...

Απίθανο...

Στις ΗΠΑ είχαν τις ευλογίες ΜΜΕ, τις χορηγίες επιχειρηματικών κολοσσών, την ιδεολογική κάλυψη πανεπιστημίων και νεοταξικών ιδρυμάτων, καθώς και την πλήρη στήριξη 1,5 εκ των 2 κομμάτων (Δημοκρατικοί + αντιτραμπικοί Ρεπουμπλικάνοι). Ο Μιτ Ρόμνευ κατέβαινε σε πορείες του BLM (true story, υπάρχει και βίντεο), οι εταιρίες υποχρέωναν τους υπαλλήλους τους να γονατίζουν και η κόκα κόλα έβγαινε με διαφημίσεις "drink zero and stay woke". Επίσης, εκείνες οι ταραχές εξυπηρετούσαν συγκεκριμένο σκοπό. Έδωσαν το μήνυμα στα κατώτερα στρώματα: "καθίστε καλά γιατί θα σας λιώσουμε". Ήταν η περίοδος των δρακόντειων κοροδομέτρων και της διαφαινόμενης οικονομικής κρίσης, που πήγαιναν πακέτο με την άνοδο ενός μετριοπαθούς εθνολαικισμού ως τυφλή και ανοργάνωτη αντίδραση από τους κάτω.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν αποτελούν μόνο οι "αλληλέγγυοι" και οι λοιποί τραμπούκοι τον μόνο παρονομαστή της εξίσωσης. Αυτοί είναι το εκτελεστικό όργανο, το "μακρύ χέρι". Όμως αν δεν θέλουν και ο boss δεν θα κουνηθεί φύλλο. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν φαίνεται ο Μητσοτός και τ' αφεντικά του να έχει όρεξη για περαιτέρω νταβαντόυρι (βασικά δεν εξυπηρετεί αυτήν τη στιγμή κάτι μια "εξέγερση" στην νότιο Βαλκανική του 2022), οπότε τη φασούλα αυτήν τη φορά μάλλον θα περιοριστεί στα πατροπαράδοτα... Τίποτα καμένοι κάδοι, κάνα σπασμένο φανάρι κτλ.

C

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Κατά κάποιον τρόπο πάντως ζούμε όντως σε μια περίοδο απο-ιδεολογικοποίησης της κοινωνίας διότι ο φιλελευθερισμός θεωρείται λίγο-πολύ δεδομένος, κάτι σαν θεικός νόμος ή φυσική τάξη πραγμάτων. Πότε είναι η τελευταία φορά που είδαμε σε υψηλό θεσμικό επίπεδο κανονικές ιδεολογικές και πολιτικές συζητήσεις; Οι φλογερές συγκρούσεις των ημερών μας γίνονται για το αν πρέπει η φορολογία των επιχειρήσεων να είναι 2% ψηλότερη, για το αν οι ομοφυλόφιλοι θα υιοθετούν και για το αν οι τραβεστί θα μπορούν να αλλάξουν ταυτότητα πριν ή μετά την εγχείριση

Πέμπτη, 08 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Μια ακόμα πραγματικότητα στην οποία πρέπει να αντισταθούμε.

Παρασκευή, 09 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο Αχιλλέας είπε...

Καλά όλα αυτά περί "άναρχο-κομμουνιστών" αλλά όπως είπε και ο moderator οι ιδέες, οι δομές και η φιλοσοφία πίσω από όλα αυτά είναι φιλελεύθερη (ή εάν θέλεις και ελευθεριακή).

Και ο C πολύ σωστά αναφέρει ότι όλα τα ιδεολογικά (και μη προβλήματα) δεν ξεκινούν από "ακάθαρτες" φυλές αλλά από λευκότατους Αριστερούς και Δεξιούς φιλελεύθερους. Γνωρίζω πολύ καλά ότι στην ακροδεξιά σας ταΐζουν με όρους όπως "λευκή ανωτερότητα" αλλά πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι αυτά είναι αμερικανικά concept και δεν έχουν καμία σχέση ούυτε με την ουσία της εθνικιστικής ιδεολογίας και τον τρόπο που προσεγγίζει το εθνοφυλετικό στοχείο ούτε με χώρες με την παράδοση, την κουλτούρα και τον πολιτισμό μιας Ελλάδας ή μιας Ιταλίας.

Παιδιά με μεγάλη λύπη μου το λέω ότι μάλλον οι γνώσεις σας περί εθνικισμού ξεκινούν και σταματάνε στο αμερικανικό Alt-right και σε φαιδρές προσωπικότητες φετιχιστικού ψευδοναζισμού.

Παρασκευή, 09 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο Flammentrupp είπε...

Πλατινέ μαλλί, φρου-φρου κι αρώματα, σελεμπριτοκατάσταση, Copa Cabana από την μία, όχι φαντεζί αλλά κανονικοί ποδοσφαιριστές από την άλλη.

Ευχαριστούμε Λούκα Μόντριτς.

Νεϊμάρ, άντε γεια ρε. Καλή επιστροφή.

Παρασκευή, 09 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Και εγώ το χάρηκα. Αυτή η γυφτιά της βραζιλίας πλέον δεν αντέχεται, μόνο ο Κασεμίρο σοβαρός εκεί μέσα. Για τον Μόντριτς ότι και να πούμε λίγο

Παρασκευή, 09 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο Σταμάτης είπε...

Θα στενοχωρηθεί ο Sun Knight όμως παίδες...
Εδώ που τα λέμε, κι εγώ λίγο.

Οι Κροάτες άξιζαν την πρόκριση λόγω της τεράστιας διαφοράς στην αισθητική της εικόνας τους ως άνθρωποι. Στιβαρά, στεγνά πρόσωπα, γεμάτα γωνίες. Αυστηρά αλλά και καθαρά βλέμματα. Μορφές που θύμιζαν στρατιώτες. Απέναντί τους το παρδαλό τσίρκο παιδιών που μοιάζουν με πρωταγωνιστές ερωτικού κινηματογράφου. Και χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο σε σχέση με την τεχνική παράδοση της χώρας τους στο ποδόσφαιρο.

Όμως, από την άλλη, έστω κι έτσι, το γκολ που έβαλαν ήταν μαγεία. Δεν τις βλέπουμε εύκολα αυτές τις φάσεις σήμερα και θα λείψουν από την συνέχεια. Όπως και να το κάνουμε άλλο θα ήταν το θέαμα ενός ημιτελικού Αργεντινής Βραζιλίας και άλλο το Κροατία -Αργεντινή. Αυτό είναι ματς για τους 8 ή τους 16, βάσει των σημερινών δυνατοτήτων των δύο ομάδων.

Στα κλεφτά έφτασαν εδώ και οι δύο. Είναι σαφώς κατώτερες από Γαλλία, Αγγλία, Πορτογαλία. Ευνοήθηκαν από τις διασταυρώσεις και φοβάμαι ότι η Αργεντινή θα ευνοηθεί και από την διαιτησία αν φτάσει τελικό. Φαίνεται ότι το ποδοσφαιρικόlife style, επειδή δεν έχει ινδάλματα προσπαθεί να τα κατασκευάσει. Ο Μέσι είναι ένα από αυτά. Αλλά χαλάει το προμόσιον η έλλειψη τίτλου στο βιογραφικό του.

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Εγώ ξεκινώντας το παιχνίδι ήθελα Βραζιλία για να δούμε τον ημιτελικό που λες. Μετά το (πολύ ωραίο) γκολ της Βραζιλίας με βρήκα ενστικτωδώς να θέλω ισοφάριση και στο τέλος το χάρηκα πολύ

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Εγώ προσωπικά εδώ που φτάσαμε δεν θέλω να το πάρει Αγγλία ή Γαλλία. Προτιμώ Αργεντινή ή Πορτογαλία με αυτή την σειρά. Δυστυχώς όμως η Γαλλία είναι μάλλον φαβορί αυτή την στιγμή

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 Ο Σταμάτης είπε...

Εγώ παραδοσιακά είμαι με το βρετανικό πρώτα (και το γερμανικό έπειτα) ποδόσφαιρο. Αλλά τώρα οι Κροάτες μας δίνουν και αυτό το δέλεαρ..

https://www.newsbeast.gr/sports/arthro/9229767/mountial-2022-miss-kroatia-tha-xegymnotho-an-o-montrits-kerdisei-to-pagkosmio-kypello

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ο sun knight ούτως ή άλλως με αυταπάτες ζούσε. ''Λευκή'' Βραζιλία με μιγάδες και ιθαγενείς τύπου Σώκρατες, Σερέζο, Όσκαρ κ.ο.κ.
Το ίδιο και με τα δύο αγαπημένα του συγκροτήματα manowar και warlord. Και διηγώντας τα να κλαις..

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Οι Warlord ποιους μιγάδες είχαν; Έναν έγχρωμο προσέλαβε ο Τσάμης στα τελειώματα αλλά οι παραινέσεις των οπαδών τον έκαναν να αναθεωρήσει.

Manowar έναν κιθαρίστα Ινδιάνο είχαν για ένα album . Αλλά οι Ινδιάνοι δεν είναι μιγάδες. Αν και δεν πρέπει να απασχόλησαν τέτοια ζήτημα τον αρχηγό της μπάντας. Στα καλά του συνέλαβε μουσικές εμπνεύσεις αξιοθαύμαστου ρομαντικού μεταλλικού ήχου, με ευρωπαϊκό μυθολογικό αισθητικό και στιχουργικό υπόβαθρο. Στα κάτω του συνέθεσε μέτρια τραγούδια.

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ο Ινδιάνος πειράζει κάποιους ( αρκετοί native Americans είναι και antiwoke) ή ότι είχαν κάποιον στην μπάντα που αποδείχθηκε ότι ήταν παιδοφιλος; Εντάξει δεν θα κατηγορήσουμε τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας γιατί πιθανόν να μην το γνώριζαν. Προσωπικά είμαι εναντίον των φυλετικών επιμειξιων αλλά ρε παιδί μου ο Slash είναι μιγάς αλλά είναι και φοβερός μουσικός. Αυτό δεν το αλλάζει κανένα γκσρσονι που πάσχει από ιδεοληψίες!
C.Φ.

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Η Κροατία το άξιζε εκεί που έφτασε. Και το λέω εγώ που όχι απλά δεν τους χωνεύω αλλά και τους μισώ θανάσιμα.
Τώρα φυσικά και θα στηρίξω Αργεντινή λόγω του Περόν και γιατί έχουν φοβερές λευκές μεσογειακές γυναίκες. Εκεί που θα συμφωνήσω είναι ότι η σύνδεση life style και ποδοσφαίρου κατέστρεψε το άθλημα που είναι κατεξοχήν working class.
C.Φ.

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Χαράς ευαγγέλια για το κόμμα των Ελλήνων ΓΤΠ. Πέρασε το Μαρόκο στα ημιτελικά του παγκοσμίου κυπέλλου.

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο Ρεμπούτζουλος είπε...

Και μάλιστα νορδικός τύπος ο παιδεραστής.

Πριν μου την πέσουν τα γκαρσόνια να διευκρινίσω ότι λατρεύω την νορδική μυθολογία και υποστηρίζω τους βόρειους που τιμούν την νορδική παράδοση. Το βιολογικό ντετερμινισμό χλευάζω. Όπως και κάθε ντετερμινισμό.

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο Flammentrupp είπε...

Όξω κι ο αχώνευτος.

Αυτό, βέβαια, θα μπορούσε να είναι κακό, καθώς μπορεί να επαληθευτεί ο Σταμάτης και η FIFA/UEFA/MAFIA να σπρώξει τον Λεό για να το σηκώσει (ελλείψει άλλου GOAT). Είδωμεν.

Πάντως, άμα το σηκώσει ο Χάρης ο Μαγκουάιρ το ρεζίλι των μπάτσων της Μυκόνου, όντως θα τα έχουμε δει όλα με τον ακατονόμαστο πρωθυπουργό.

Για το βράδυ: HAIL TO ENGLAND !!! (Μόνο Manowar)

Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Ρε μην μπερδεύεστε. Όταν γράφω ότι ο Πρασούλας ζούσε με αυταπάτες, στο θέμα των δύο συγκροτημάτων δεν εννοώ περί μιγαδισμού. Εννοώ την απογοήτευση όταν τους γνωρίσαμε εκ του σύνεγγυς. Όσο δεν υπήρχε ίντερνετ και δεν είχαν έρθει ακόμη για συναυλίες στην χώρα μας, μια χαρά τρώγαμε ρομαντικό κουτόχορτο από τον επικοπατέρα. Αλλά όπως είχε πει κάποτε και μια ψυχή ''καλύτερα να μας ακούν, παρά να μας βλέπουν''.

Κυριακή, 11 Δεκεμβρίου, 2022

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Καλά και ο ίδιος μην νομίζεις ότι είχε καλύτερη εικόνα και το έκανε συνειδητά. Έβλεπε, όπως όλοι μας, ρομαντικό αισθητικό υπόβαθρο στα εξώφυλλα και οπισθόφυλλα των δίσκων, σύμβολα της ευρωπαϊκής παράδοσης που είχαν αποκτήσει συγκεκριμένες πολιτικές συνδηλώσεις στον μεσοπόλεμο, κόκκινο υπόβαθρο, άσπρο πλαίσιο και μαύρο σύμβολο στο κέντρο κλπ κλπ, και έχοντας την ευρωπαϊκή αντίληψη της δεκαετίας του '80 αναγνώρισε ένα ιδεολογικό υπόβαθρο και μια αισθητική παραπομπή στον Ρομαντισμό. Που να φανταζόταν ότι το αμερικανικό marketing λειτουργούσε με εντελώς χρηστικός όρους και πως οι μπάντες για να μείνουν στο σανίδι θα άλλαζαν αντιλήψεις μέσα σε δευτερόλεπτα;

Στην τελική ο ίδιος περνούσε τα μηνύματα που ήθελε εκμεταλλευόμενος το τότε πάθος της μουσικής. Η μουσική ήταν αφορμή για να ανοίξει τις δημόσιες συζητήσεις που ήθελε. Είχε και σωστή κρίση στα albums που πρότεινε και έτσι κατάφερνε να δημιουργήσει την φασαρία που επιθυμούσε, κάνοντας το μήνυμά του να διαχυθεί σε όλο το φάσμα της ελληνικής μεταλλικής κοινότητας.

Μην ψάχνεις επιστημολογική ακρίβεια στα τότε λεγόμενά του. Το σημαντικό είναι ότι βρήκε τον τρόπο να επαναφέρει τον Ρομαντισμό και την παραδοσιοκρατία στο επίκεντρο μιας κοινότητας που τα αριστερά και προοδευτικά ρεύματα ήταν αυτονόητα επικρατούντα.

Κυριακή, 11 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Άλλοι άνθρωποι, άλλα ήθη. Ο 16χρονος Ρομά ήδη από τα 14 του έγινε πατέρας.

Την ζημιά τελικά την κάνουν όλοι αυτοί οι δήθεν αντιρατσιστές και αλληλέγγυοι που δυναμιτίζουν την κατάσταση και περνάνε λάθος νοοτροπίες.

Πριν χρόνια που είχε σκοτωθεί ένας 11χρονος μαθητής, δεν είχε συγκινηθεί κανείς από δαύτους για την κατάσταση στην δυτική Αττική με την εγκληματικότητα και τις αδέσποτες σφαίρες.

Δευτέρα, 12 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Το άλλο Σταμάτη, πως το εξηγείς;
Είδα στο indymedia φωτογραφία από την Λαμία, όπου πετάχτηκαν τρικάκια της ομάδας Μποβιάτσου μαζί με του Κασιδιάρη.
Θέλω την ειλικρινή σου κριτική, διότι έστειλα αντίστοιχο σχόλιο και σε άλλο μπλογκ με σχόλια και δεν το ανέβασε για να μην κακοκαρδίσει το φιλαράκι του. Αυτονομία όπου μας βολεύει.
https://athens.indymedia.org/post/1622487/

Τρίτη, 13 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Μποβιατσος Κωνσταντινος είπε...

Τα έχουμε ξαναπεί. Στην Λαμία υπάρχουμε κάποιοι συναγωνιστές αλλά φίλοι πάνω από όλα. Κάποιοι διάλεξαν τον δρόμο του Κασιδιαρη, ας πρόσεχαν και θα μάθουν. Αυτό δεν είναι λόγος να μην αγωνιζόμαστε μαζί σε μια επαρχιακή πόλη. Οι τακτικές της ΧΑ και του Κασιδιαρη τώρα, το να μην μιλάς σε κάποιον που δεν ανήκει στο μαντρί...τελείωσαν.
Καλησπέρα και καλή συνεχεια

Τρίτη, 13 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο Σταμάτης είπε...

Εφόσον απάντησε ο Κώστας δεν νομίζω ότι έχει νόημα να γράψω τίποτα περισσότερο. Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στην Λαμία, συνεπώς δεν μπορώ να έχω και ξεκάθαρη γνώμη.Θα υπενθυμίσω μόνο ότι η λέσχη δεν έχει καμία σχέση με τέτοια κόμματα και πρόσωπα και απορρίπτει τον συγχρωτισμό αυτόνομων και νεοεθνικιστών.

Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να μιλάμε με παιδιά ή να έχουμε φίλους που είναι σε κόμματα. Άλλο είναι η δική μας συλλογικότητα, άλλο οι φίλοι που μπορεί να έχει το κάθε μέλος μας. Εγώ έχω φίλους που λένε ότι θα ψηφίσουν Κασιδιάρη, φίλους που ψηφίζουν κόμματα της Αριστεράς, φίλους που είναι αντιεξουσιαστές, φίλους που είναι σοσιαλδημοκράτες. Δεν θα αλλάξει αυτό (μέχρι να τους μεταπείσω και να γίνουν φλεφαλο , χαχα).

Προφανώς δεν θα δεις κανένα μέλος της λέσχης μας να στηρίζει δράσεις νεοεθνικιστών. Να είσαι σίγουρος για αυτό.

Τρίτη, 13 Δεκεμβρίου, 2022

 

/Η Ανώνυμος είπε...

Μιλώ για κριτική πολιτικών επιλογών και όχι για το αν είστε φιλαράκια στην προσωπική σας ζωή.
Απ΄ότι καταλαβαίνω από τα λεγόμενα του Μποβιάτσου, το lcc είναι ένα παρεάκι χαλαρό, που ο καθένας επιλέγει ότι γουστάρει. Δικαίωμα τους, αλλά ας μην μοστράρονται για αυτόνομοι.
Για τους άλλους που δείχνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ας ξανακοιτάξουν καλύτερα την δεύτερη φωτογραφία και θα δουν στον κάδο, ίδιας τεχνοτροπίας τρικάκια με υπογραφή Κασιδιάρη και lcc.
Eκτός αν τα τύπωσαν μαζί, για να τους έρθει πιο φτηνά, οπότε πάω πάσο..

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Δεν δείχνουμε ότι δεν καταλάβαμε. Δεν καταλάβαμε όντως. Που να δούμε τα γράμματα-ψείρες αν δεν μας το έλεγες; Είμαστε άλλης σχολής ανώνυμε. Όχι αυτής της καχυποψίας, της κωλοτούμπας και των ρουφιάνων.

Στο ψητό τώρα. Παρόλο που δεν μας αρέσουν τα δεικτικά σχόλια, όπως είναι το δικό σου, η ουσία είναι ότι έχεις δίκιο. Φάουλ το συγκεκριμένο. Εμείς αν ήμασταν στην θέση του Κώστα θα τους είχε φάει η μαρμάγκα αυτούς που θα έκαναν κάτι τέτοιο. Θα είχαν φύγει με κλωτσιές και δεν θα τολμούσαν να πατήσουν ξανά στην λέσχη ούτε στην δεύτερη ζωή τους.

Είναι πάντως διαφορετικές οι περιπτώσεις. Δεν ξέρουμε τη δομή της συγκεκριμένης ομάδας. Εκεί μπορεί να έχουν άλλη συμφωνία "ίδρυσης", μπορεί να είναι άλλοι οι συσχετισμοί. Δεν μπορούμε να πούμε πολλά για περιπτώσεις που δεν γνωρίζουμε. Τα συγκεκριμένα πρόσωπα πάντως, χωρίς να τα ξέρουμε, εμείς αυτόνομους δεν τα θεωρούμε.

Ελπίζουμε να σε καλύψαμε.

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Εννοείται ότι ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΖΩ Κασιδιαρη , δηλαδή την νέα ΧΑ. Κλασικές πολιτικά νίκες καταστάσεις κενές και ζοφερες. Απλά ο καθένας είναι ελεύθερος να ψηφίσει, να στηρίξει να τρέξει για όποιον θέλει.

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο Κωνσταντινος Μποβιατσος είπε...

Εννοείται δεν στηρίζουμε νεοεθνικιστικα αντιφασιστικα κόμματα της καρέκλας...απλά ο καθένας ας στηρίξει και να καλή ότι θέλει. Καποιοξ διαλέξαμε άλλο δρόμο...

Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου, 2022

 

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Άλα τις και Μανιαδάκης ο Κουτσούμπας!

Έστησε, λέει, μια φτιαχτή Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚ Ουκρανίας για να πάει κόντρα στην επίσημη γραμμή του φιλορωσικού (και διωκόμενου από τον Ζελένσκι) ΚΚΟ, και μάλιστα αυτή την Προσωρινή Διοίκηση τη στηρίζει μέσα από την IMCWP (Διεθνή Σύνοδο ΚΚ, στην οποία, για όσους δεν ξέρουν, ηγετικό ρόλο έχει σήμερα το ΚΚΕ):

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0aLxYPn69By1kGQJj5FGSU37ZwNVNjkUaTehRPyALk2TVvvYomDk7WZ8e821hgZRZl&id=100064325126514

Ρε τον Δημητρό, τέτοιες διεθνούς εμβέλειας πουστιές υπέρ του ΝΑΤΟ ειλικρινά δεν θυμάμαι ούτε τον εστιάτορα να έχει κάνει. Να είσαι τώρα κομμουνιστής στην Ουκρανία, να έχεις τον Ζελέ να αμολάει πρεζονάζουλα να σου πάρουν το κεφάλι, και να έχεις και τον Κουτσούμπα να μεθοδεύει διάσπαση στο κόμμα σου! Αθλιότητα!

Τρίτη, 13 Δεκεμβρίου, 2022

 

 Ο Κωνσταντινος Μποβιατσος είπε...

Κάπως έτσι αγαπητέ. Ήταν μια ιδέα δικιά μου να μπορέσω να μαζέψω τουλάχιστον κάποιους νεολαίας έστω για κάποιες δράσεις. Οι νεαροί βγαίνουν μόνοι τους πολλές φορές και αυτό είναι καλό. Δεν είναι το LCC ούτε κόμμα ούτκίνημα.
Απλά σε μια σκατουπολη προσπαθεί να δώσει μια πινελιά ενάντια στην σαπίλα..

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, 2022