Πριν λίγες ώρες ο εγκάθετος της Μέρκελ και των Βρυξελλών, πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα έθεσε βέτο στον σχηματισμό κυβέρνησης από τα κόμματα που νίκησαν στις τελευταίες εκλογές της γειτονικής μας χώρας. Η πράξη αυτή αποτέλεσε εφαρμογή της σκέψης που κυοφορούν εδώ και καιρό οι θιασώτες της φιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Μιας σκέψης που θέλει τη δημοκρατία και τα δικαιώματά της να διατυμπανίζονται μόνο όταν τα αποτελέσματά τους είναι συμβατά με τους ιδεολογικούς στόχους του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού και να καταπατούνται σε κάθε άλλη περίπτωση.
Σε εμάς η πράξη αυτή του κατάπτυστου συστημικού πολιτικάντη δεν προκαλεί έκπληξη. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη πατριώτες (εθνικιστές ή αριστεροί) που δεν έχουν αντιληφθεί πως πέρα από τις ιδεολογικές διαφορές υπάρχει ένας κοινός στόχος. Κι αυτός είναι το γκρέμισμα της Ε.Ε. Το ιταλικό παράδειγμα των δυο κομμάτων που συμφώνησαν να κυβερνήσουν είναι ενδεικτικό ενός σωστού προσανατολισμού-ασχέτως αν εμείς ως Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ έχουμε ιδεολογικές επιφυλάξεις και προς τα δυο και αν ο υπάλληλος της Μέρκελ απέτρεψε τον κυβερνητικό τους συνασπισμό προς το παρόν.
Ελπίζουμε ότι οι Ιταλοί μπόρεσαν να αντιληφθούν πως το ιερατείο των Βρυξελλών προετοιμάζει τις πολιτικές εξελίξεις υπό την καθοδήγηση της Μέρκελ. Το έκανε στις ελληνικές εκλογές του 2012. Χρησιμοποιώντας εγχώρια πιόνια όπως ο Αντώνης Σαμαράς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Φώτης Κουβέλης, μέσα σε ένα κλίμα mediaκής τρομοκρατίας, οδήγησε την χώρα μας σε επαναληπτικές εκλογές, μέχρι να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε. Το έκανε στις προεδρικές εκλογές της Αυστρίας. Με καλπονοθεία αλλοίωσε το αποτέλεσμα και με μεθοδεύσεις στις επαναληπτικές εκλογές ξαναπήρε εκείνο που ήθελε. Το επιχειρεί ξανά στην περίπτωση της Ιταλίας. Ας ελπίσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ιταλικού λαού δεν θα υποχωρήσει και θα τολμήσει πολιτικές επιλογές, που θα απελευθερώσουν τη γείτονα χώρα από την φυλακή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.