Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ ενημερωθήκαμε ότι, κατά το επόμενο πρωί, ο πρωθυπουργός θα επισκεπτόταν την Καλλιθέα. Δεν χρειάστηκε κοπιαστική σκέψη προκειμένου να καταλάβουμε ότι ο λόγος της επίσκεψης του πρωθυπουργού στην συνοικία που διαμένουν μέλη και φίλοι της λέσχης μας δεν ήταν άλλος από ένα προεκλογικό ζέσταμα του κομματικού μηχανισμού της παράταξης που ενταφίασε την ελληνική κοινωνία στην πραγματικότητα της εποχής των μνημονίων, που εγκαθίδρυσε μέσω της θεσμικής οδού την μετατροπή του έθνους σε αποικία των ισχυρών χωρών της Δύσης και που λεηλάτησε τον δημόσιο βίο συνεπικουρούμενη από εταιρίες Ισραηλινών πρακτόρων.
Ευτυχώς για τον πρωθυπουργό αυτή την περίοδο οι δράσεις της λέσχης έχουν ατονήσει γιατί τα μέλη της βαρύνονται με αυξημένες σπουδαστικές και εργασιακές υποχρεώσεις. Ωστόσο, έσω και κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, φίλοι της λέσχης ξέκλεψαν λίγο χρόνο ώστε να πραγματοποιήσουν μια αφισοκόλληση «υποδοχής».
Προκειμένου να εκφραστούμε όσοι ζούμε σε κοινωνικά περιβάλλοντα που δεν έχουν πρόσβαση στον, ελεγχόμενο από τα ΜΜΕ του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού, δημόσιο λόγο. Αλλά και για να ξορκιστεί με δόσεις μαύρου χιούμορ η κακοδαιμονία που, σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, ακολουθεί κατά πόδας το πολιτικό γένος που εκπροσωπεί ο απρόσκλητος επισκέπτης της συνοικίας μας.
Έτσι, κεντρικοί αλλά και μικρότεροι δρόμοι της Καλλιθέας (καθώς και ο τοίχος της καφετέριας αλλοδαπού ιδιοκτήτη στην οποία, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, συναντήθηκε ο πρωθυπουργός με τα μέλη των τοπικών οργανώσεων του κόμματός του) φιλοξένησαν την αφίσα που απεικονίζουν οι φωτογραφίες οι οποίες συνοδεύουν αυτή την ανάρτηση.
Υπό μια έννοια σου οφείλουμε ένα μικρό ευχαριστώ Κυριάκο. Γιατί μας ανάγκασες να διακόψουμε την εντατική εργασία, κάνοντας ένα ευχάριστο πρωινό διάλειμμα. Μέσα στην δυστοπία της εξουσίας του life style νεοφιλελευθερισμού καταφέραμε να κερδίσουμε μια παρένθεση διασκέδασης, απολαμβάνοντας το μαύρο χιούμορ της αφίσας να απλώνεται στους τοίχους των δρόμων της συνοικίας μας.
Τρεις και ο κούκος ήταν να το υποδεχτούν απ ότι έμαθα. Στα κλεφτά ήρθε και έφυγε. Δεν βγήκε καθόλου στο δρόμο. Που να πάει στην Καλλιθέα; Παντού πόρτα θα έτρωγε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Νταξ στην Καλλιθέα έχει χαμηλό ποσοστό η δεξιά. Πως καταφέρνουν οι μλκες οι αριστεροί να χάνουν τον δήμο από μητσοτακικό υποψήφιο όταν στις εθνικές εκλογές είναι 10 μονάδες πάνω από τη ΝΔ μόνο αυτοί ξέρουν.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κάτι παιδιά που δήλωναν "αυτόνομοι" της Καλλιθέας που βρίσκονται; Στον "μαροκινό" ή στον "πατριάρχη"?
Ο/Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν υπάρχει καμία τέτοια οργάνωση στην Καλλιθέα. Μην τρώτε τα παραισθησιογόνα που προσφέρει στα άρθρα του ο "μπλε λωτός". Τέλος εδώ αυτό το νήμα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Γνώμη για ένωση "Πατριάρχη" και σκληροπυρηνικών αντιμεταξικών στο νέο μεταξικό κόμμα που ετοιμάζει ο πρώτος.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Όποιος συνεργάζεται με τον "Πατριάρχη" των κλόουν θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία της Νέας Δημοκρατίας και των ... υπηρεσιών. Έτσι απλά.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...δεν είναι λάθος αυτό που λες αλλά όλοι σας βρωμάνε και όλοι σας ενοχλούν τελικά με ποιους έχετε καλή σχέση
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Στην οπτική των σοβαρών ανθρώπων η πολιτική δεν είναι κουτσομπολιό της γειτονιάς ούτε ευκαιρία για ανάπτυξη δημοσίων σχέσεων, όπως την κατάντησαν τα σκουπίδια του "χώρου".
Στην περίπτωση που δεν θα υπάρξει κανένας αξιόλογος, από την μεριά μας, δεν θα έχουμε φιλικές σχέσεις με κανέναν. Είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτείς κάτι τέτοιο εφόσον σε κρατά στο απαραίτητο ύψος των περιστάσεων;
Εξάλλου για αυτό σχηματίζεται μια οργάνωση. Για να συγκεντρώσει όσους συμφωνούν με τις αρχές της και για να δρα βάσει του στρατηγικού της σχεδίου. Όχι για να αυτοδιαλύεται σε φιλίες του ενός μήνα.
Στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματος που θέτεις, θα απαντήσουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις που, πέρα από κάποιες διαφορές, μπορούμε να συνεννοηθούμε. Δεν φαίνεται αυτό προς τα έξω γιατί μιλάμε για περιπτώσεις ισχνής μαζικότητας. Ωστόσο υπάρχουν. Ακόμη και στην εποχή αυτής της βαθιάς ηθικής και πολιτικής νύχτας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Κρατάμε τις γειτονιές καθαρές από διαφωτιστικά περιττώματα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πιστεύετε ότι ιδεολογικά , καθεστώτα οπως η Συρία του Ασάντ και η Β. Κορεα του Κιμ ανήκουν σε αυτό που λέμε τρίτη θέση, Εθνικος αντικαπιταλισμός, ρομαντικος εθνικισμός κλπ, ή από πρόκειται για αντιδραστικές μοναρχίες/θεοκρατίες;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αυτό το "αντιδραστικές μοναρχίες-θεοκρατίες" από πού προκύπτει ρε ανώνυμε;
Ο αραβικός εθνικισμός γενικά έχει πάρει στοιχεία ρομαντικά, ο πατέρας του συριακού εθνικισμού και εκ των πατέρων του γενικότερου αραβικού εθνικισμού, Sati' al-Husri, είχε μελετήσει Herder, Fichte και Arndt, και όλος ο νασερισμός-μπααθισμός έχει τέτοια στοιχεία. Το έθνος ο Husri το ορίζει με καθαρά ρομαντική μεθοδολογία και όχι ρενανική.
Για τη Βόρεια Κορέα, πάλι, είναι άλλο ρεύμα, για το οποίο δεν έχω μελετήσει τι σχέση έχει με το ρομαντισμό, αλλά, μιας και εσύ δεν ανέφερες μόνο το ρομαντισμό, αλλά και τον "εθνικό αντικαπιταλισμό", ναι, αναμφίβολα είναι τέτοιος.
Τώρα ως προς τα κουτοπόνηρα δυτικά αφηγήματα περί δήθεν "αντιδραστικής μοναρχίας" ή και "θεοκρατίας" (!!!) βλέπε παρακάτω.
Αφιερωμένο σε όσους αδυνατούν σήμερα να ανακαλύψουν σοσιαλισμό στον πλανήτη, συμβατό με την προκρούστεια κλίνη των ιδεοληψιών τους. Σημαίνον συστατικό μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας είναι η σοσιαλιστική παιδεία, έτσι δεν είναι; Εδώ τα περιεχόμενα του βιβλίου ιστορίας της Α' Γυμνασίου της Λ.Δ. Κορέας. Παραθέτω από το fb του Μάνου Σαριδάκη.
https://scontent.fskg4-1.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/316117590_6205790229465978_4400696973976041670_n.jpg?stp=dst-jpg_s720x720&_nc_cat=104&ccb=1-7&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=qliu9FpMUZEAX-5hciS&tn=iJvddfi1mdqIGPod&_nc_ht=scontent.fskg4-1.fna&oh=00_AfAwKHDh5FFTsASALeDeEhalqKCRM-vQc1zAyy47WGzaMw&oe=63884607
Για πείτε μου ρε αλάνια, σε ποια "αντιδραστική μοναρχία-θεοκρατία" τα παιδιά διδάσκονται ιστορία από τα κάτω, εστιασμένη στις επαναστάσεις και τους ταξικούς αγώνες, με οικονομικά στάδια και τη μέθοδο του ιστορικού υλισμού; Στο Ιράν μήπως ή στη Σαουδική Αραβία; Ή μήπως στο Ελλαδιστάν όπου δεν μπαίνει σε σχολική αίθουσα βιβλίο ιστορίας αν δεν το εγκρίνει πρώτα ο Τζερόνιμο;
Ας κοιτάξουμε τα δικά μας χάλια αντί να ελεεινολογούμε τον αγωνιζόμενο σοσιαλισμό της ΒΚ, ή των Αράβων, λέω εγώ.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Πρώτον η τρίτη θέση είναι προσδιορισμός ενός πολιτικού προσανατολισμού εθνικιστικών (κυρίως) μεταπολεμικών κινημάτων, παρά ιδεολογία. Μην τσιμπάτε από την χρήση του όρου, υπό την εκδοχή πολιτικού σλόγκαν, την οποία αναπαράγουν πρόσωπα που παρουσιάζουν βιβλία κοινωνιολόγων που θεωρούν ότι το ελληνικό έθνος γεννήθηκε το 1821. Εξάλλου, ακόμη και ως προσδιορισμός κινημάτων και κομμάτων ο όρος τρίτη θέση είναι πλέον παλιός. Καλύτερα να μιλάμε για νεοφασιστικά μεταπολεμικά κινήματα, για συντηρητικά εθνικιστικά μεταπολεμικά κινήματα/κόμματα κλπ.
Δεύτερον τα μεταπολεμικά κινήματα που περιγράφηκαν ως κινήματα της τρίτης θέσης πρότειναν κυρίως την υποστήριξη καθεστώτων ή πολιτευμάτων του λεγόμενου τρίτου κόσμου τα οποία δεν ήταν ούτε ακριβώς καπιταλιστικά ούτε ακριβώς σοσιαλιστικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα συγκξεκριμένα καθεστώτα υπάγονται a priori στον ευρωπαϊκό κανόνα ώστε να τα αξιολογήσουμε με την μεθοδολογία που αξιολογούνται τα ευρωπαϊκά κινήματα. Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για Ρομαντισμό στην Κορέα. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν γνωρίζουμε πολλά για τον κορεατικό πολιτισμό. Στην Ιαπωνία μολονότι είναι γνωστή η ιστορία της και η επαφή της με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και με τον ευρωπαϊκό Ρομαντισμό είναι επίσης δύσκολο να γίνει διάκριση όσον αφορά το τι ήταν παραδοσιακή ιαπωνική πολιτική κουλτούρα και τι επηρεασμένο από τον ευρωπαϊκό Ρομαντισμό στο προπολεμικό εθνικιστικό κίνημα. Μεταπολεμικά, λόγω του εκδυτικισμού, είναι πιο εύκολο να φανεί ο ρομαντικός ιαπωνικός εθνικισμός σε περιπτώσεις όπως εκείνη του Μισίμα.
Τρίτον έχουν διαφορές τα παραδείγματα που παραθέτεις. Τόσο εσωτερικές όσο και μεταξύ τους. Το πολίτευμα του Άσαντ ήταν πολύ διαφορετικό στις απαρχές του από ότι είναι σήμερα. Είναι σαφώς περισσότερο φιλελευθεροποιημένο. Επίσης το πολίτευμα του Άσαντ είναι πολύ διαφορετικό από το πολίτευμα της βόρειας Κορέας. Μπορεί να εντάσσονται σε μια κατηγορία λόγω του γεωπολιτικού αντιδυτικισμού τους. Άλλο όμως ο γεωπολιτικός προσανατολισμός και άλλο η ιδεολογία.Συνήθως τα τοποθετούν στο ίδο κάδρο οι διεθνολόγοι και οι αναλυτές της γεωπολιτικής. Δεν είναι τόσο εύκολο να το κάνουν οι ιστορικοί των ιδεών.
Πρέπει να λάβουμε όλα τα παραπάνω υπόψη για να απαντηθούν τα ερωτήματα που θέτεις. Και πάλι δεν είναι εύκολο. Συνεπώς υποστηρίζουμε πολιτεύματα όπως του Άσαντ για τον γεωπολιτικό τους προσανατολισμό και για ιδεολογικά τους γνωρίσματα. Αλλά για να απαντήσουμε αν είναι ρομαντικά θα χρειαστεί μεγάλη συζήτηση. Δεν είναι εύκολο. Σίγουρα υιοθετούν την ρομαντική αντίληψη περί του έθνους. Ωστόσο στον αραβικό κόσμο είναι ένα θέμα το κατά πόσον μπορεί να δουλέψει η μεθοδολογία του Χέρντερ, λόγω της ιδιαίτερης ανθρωπολογικής υπόστασης που έχει περισσότερο θρησκευτικό παρά εθνοφυλετικο υπόβαθρο.
Πάντως από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του πολιτικού Ρομαντισμού σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να ταιριάξουν ιδεολογικά σχήματα του εθνικομπολσεβικισμού ή του νεοοφασισμου πολύ περισσότερο από τον παραδοσιακό φασισμό (ή ακόμη περισσότερο από τον ε/ς).
Ούτε στην Καλλιθέα ούτε πουθενά...
Σίγουρα η παγκόσμια φρακταλική δυστοπία υπερβαίνει κατά πολύ τον κάθε τοπικό γκαουλάιτερ, που μάλιστα στην περίπτωσή μας λειτουργεί ως δυσμορφική cheerleader, ούτε καν ως συνδιαμορφωτης και μέτοχος της εξουσίας, αλλά αποτελεί ευχαρίστηση ο δημόσιος χλευασμός του κάθε εγγονού του πατέρα του (και όχι μόνο στο προφορικό/γραπτό επίπεδο...)
Σε κάθε περίπτωση, τέτοια πράματα καλό είναι να γίνονται... Κρατάμε τις γειτονιές μας καθαρές από φιλελευθερισμό. (καλό)
C
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Έτσι ακριβώς..
Ανώνυμε που ρωτάς "πότε θα πάρουν πόδι από τον χώρο τα φιλελεύθερα κατακάθια που αποκαλούν "τρίχες" τις αυξήσεις των τιμών": Καταρχάς δεν ξέρουμε ποιοι μπορεί νατο έγραψαν. Υποθέτουμε πάντως ότι πρέπει να αναφέρεσαι σε κάποιους από την σχολή των εστιατορίων. Συνεπώς δεν μας κάνει εντύπωση τίποτε.
Η απάντηση που ζητάς είναι ήδη δοσμένη. Έχουν πάρει πόδι από τον χώρο, απλά δεν το ξέρουν.
Εφόσον μπορεί ο καθένας να γράφει ό,τι του υποδεικνύον σε ένα ιστολόγιο, δημιουργεί την εντύπωση ότι υπάρχει. Όταν κοπεί το ρέυμα θα συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα.
Κοντολογίς δεν νομίζουμε ότι υπάρχει κανείς που λαμβάνει υπόψη τέτοιες προσεγγίσεις έξω στην κοινωνία. Αυτά είναι για τον μικρόκοσμο των ιστολογίων. Αλλά ακόμη και αν υπάρχουν ορισμένες ισχνές κοινωνικές δυνάμεις της χυδαίας νεοφιλελεύθερης άκρας Δεξιάς, αυτές δεν ανήκουν στον δικό μας πολιτικό χώρο.
Μην σε απασχολούν τέτοια θέματα. Εστίασε στα σημαντικά.
Στο Κώστα Πλεύρη ανήκει η φράση αυτή της υποτίμησης της ακρίβειας. Κλασσικός αστός ακροδεξιός που δεν έχει καμιά σχέση με τις ιδέες μας.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Χρωστάμε μια ανακοίνωση με διευκρινίσεις για αυτό το παλιόσκυλο.
Φιλελές ο πατήρ Πλεύρης. Ακόμα και τους Πόντιους λοιδόρησε ότι δεν πολέμησαν το '22, για να μην ρίξει ευθύνες στο Βενιζέλο για την προδοσία του ποντιακού αντάρτικου. Λέγανε οι Μαύροι Πάνθηρες κάποτε "scratch a liberal and you'll find a fascist", εμείς λέμε "scratch a Plevris and you'll find a liberal".
Κι αν δεν έρχονταν εκλογές, ούτε που θα σκεφτόταν ο Κουλογάν να πάρει τους υγειονομικούς πίσω. Το σενάριο "τίμιος δικαστικός υπερασπίστηκε το Σύνταγμα" δεν το χάβω. Πιο πιθανό είναι το "Κουλογάν λόγω εκλογών το παίζει μεγαλόψυχος".
Τι άποψη έχετε για την επιστροφη των ανεμβολιαστων υγειονομικών στο σύστημα υγειας; Προεκλογική χάρη ή υπάρχουν πράγματι σωστοί δικαστές στο ΣτΕ;
Μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι έντιμοι. Αλλά όταν έχεις τον Ντογιακο σε τέτοιο πόστο, τι άλλο να συζητήσουμε;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Ακόμη και αν συμφωνήσουμε πλήρως, σε μια αφίσα, που αναπαράγει μια συμπυκνωμένη επικοινωνία, είναι δύσκολο να σατιρίσεις ένα μαζικό υποκείμενο όπως είναι το εκλογικό σώμα. Δεν γίνεται να απεικονιστεί εύκολα. Αναγκαστικά θα εστιάσεις στον εκπρόσωπό του. Αυτός που ψηφίζουν είναι ο πρώτος ανάμεσά τους. Στην τελική εφόσον έχουμε πολιτικό λόγο και απευθυνόμαστε σε ένα αναγνωστικό κοινό αποκλείεται αυτόματα το ενδεχόμενο να είμαστε ελιτιστες. Η ταυτόχρονη ύπαρξη και των δύο είναι αδύνατη στην πολιτική. Στην λογοτεχνία και στις τέχνες γίνεται. Όχι στην πολιτική.
Από εκεί και πέρα όμως είναι διαφορετικό κοινωνικό σώμα ο λαός από το εκλογικό σώμα. Ένα μαζικό υποκείμενο για να υπάρξει και να δραστηριοποιηθεί ως λαός χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις. Μια εξ αυτών είναι η ενότητα σε ένα οργανικό όλον. Από την στιγμή που το μαζικό υποκείμενο γίνεται εκλογικό σώμα παύει να είναι λαός. Ένας ένας προσέρχονται στις κάλπες τα μέλη του. Μοιάζει περισσότερο με αγοραστικό κοινό παρά με λαό το εκλογικό σώμα. Επίσης η λέξη κόμμα προέρχεται από το κομμάτι. Σημαίνει κερματισμο της κοινωνίας. Αντιθέτως ο λαός σημαίνει ενότητα. Μην τους χαρίσουμε τον όρο.
Τέλος, ναι. Εμείς ήμασταν που στηλιτεύσαμε τα εκλογικά αποτελέσματα αμέσως μετά τις εκλογές, με σχετικές αναρτήσεις. Αλλά μην εξισώνουμε και τα επίπεδα των ευθυνών. Οι άθλιοι ψηφοφόροι των άθλιων κομμάτων έχουν βαριά ευθύνη για την κατάντια της πατρίδας. Αλλά οι πολιτικοί έχουν ακόμα μεγαλύτερη. Ένας ψηφοφόρος μπορεί να κάνει την μαλάκια γιατί βρίσκεται δύσκολη θέση και αισθάνεται αδύναμος. Δεν μας κάνει. Σίγουρα. Μπορεί να τον χλευάσουμε. Αλλά δεν θα τον αδικήσουμε, εξισώνοντάς τον με τον σχεδιαστή και αυτουργό της προδοσίας που είναι ο πολιτικός.
Απο ΑντιΝατοικος:
Ο φιλος alexandros που σχολιασε παραπανω, τα εχει μπερδεψει λιγο στο μυαλο του! Για την κατασταση της χωρας ευθυνονται αποκλειστικα οι πολιτικαντηδες (αυτοι δεν ειναι Πολιτικοι και δεν εχουν Πολιτικη) και το συστημα εξουσιας που εχουν στησει ΜΜΕ κλπ.... ο λαος εχει λιγες ευθυνες.... καθοτι δεν τους ψηφιζει πλειοψηφικα αγαπητε..... πρωτο κομμα ειναι η συνειδητη αποχη.... αυτοι βγαινουν με τις ψηφους των Δημ. υπαλληλων και των κομματοσκυλων που ταιζουν....
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το ποσοστό της αποχής και των άκυρων ήταν κάπου στο 47% αν θυμόμαστε καλά. Προφανώς η αυτοδυναμία του μασκαρά προκύπτει από το ποσοστό όσων ψήφισαν. Αλλά και όσοι απέχουν δεν σημαίνει ότι είναι όλοι τους συνειδητοποιημένοι. Υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι που δεν ψηφίζουν για λόγους υγείας. Από τους νεότερους πολλοί δεν ψηφίζουν επειδή είναι αδιάφοροι. Όμως μέσα στους αδιάφορους υπάρχουν πολλοί αστικοποιημενοι ακόμη περισσότερο κι από τους Δεξιούς.
Σε γενικές γραμμές θέλει πολύ ψάξιμο προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα από τα εκλογικά αποτελέσματα.
Το βασικό είναι να καταλάβουμε την διάκριση ανάμεσα στον λαό και στο εκλογικό σώμα.
Επίσης το θέμα των δημοσίων υπαλλήλων θέλει συζήτηση. Ανάμεσα σε αυτούς θα βρούμε και αρκετούς που υποστηρίζουν μια πολιτική αλλαγή γιατί δεν μπορούν να εκβιαστουν όσο οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα, λόγω της μονιμότητας. Βλέπουμε εξάλλου ότι δημόσιοι υπάλληλοι κατεβαίνουν σε πορείες, ψηφίζουν αριστερά και εθνικιστικά κόμματα. Ενώ η ΓΣΕΕ και τα εργατικά σωματεία του ιδιωτικού τομέα είναι διαλυμένα.
Χρειάζεται προσοχή στα συμπεράσματα που βγάζουμε και ξεκαθάρισμα στους στόχους που θέτουμε ώστε να εκπονηθεί σωστή στρατηγική.
Σχετικά με την απόχη, μικρό της τμήμα είναι οι συνειδητά απέχοντες. Αν η ψηφοφορία ήταν υποχρεωτική και ένας μπάτσος έσερνε τον κάθε πολίτη στο εκλογικό κέντρο λίγο θα άλλαζαν τα ποσοστά. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα απο όταν ως φοιτητής πήγα να μετρήσω για να πάρω χαρτζιλίκι. Τουλάχιστον 10+ ψηφοφόροι (νεαροί ενήλικες, σύζυγοι και γερόντια) ήρθαν στο εκλογικό κέντρο κυριολεκτικά σερνόμενοι γιατί τους τράβηξαν γονείς, γυναίκες, παιδιά. Κάποιοι εξ αυτών γκρίνιαζαν ανοιχτά γιατί δεν τους άφησαν να κοιμηθούν, γιατί είχε ουρά, γιατί ήθελαν να πάνε για καφέ. Κάποιοι ρωτούσαν μέσα από το παραβάν ποιον τους είχαν πει να σταυρώσουν. Πόσοι αντίστοιχοι νέοι, παππούδες κτλ απέχουν απλά γιατί δεν υπάρχει κάποιο φανατικό κομματόσκυλο στο σόι να τους σύρει;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Και κάτι ακόμα. Είναι άστοχο η κριτική να στρέφεται κυρίως κατά του εκλογικού σώματος, όχι γιατί τυπικά δεν έχει ευθύνη, αλλά γιατί δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα ως πολιτική στρατηγική. Όσο και να κράξεις τον μέσο ψηφοφόρο οι μάζες θα συνεχίσουν να κατευθύνονται από το σύστημα. Έτσι έχουν τα πράγματα, αυτή είναι η δημοκρατία και γι'αυτό την πολεμαμε. Όσοι επικεντρώνονται στο να βρίζουν τον μέσο Έλληνα (που ισχύει, δεν αντιλέγω) φανερώνουν δικά τους ψυχικά συμπλέγματα και μια βαθιά ριζωμένη δημοκρατική οπτική. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να χαϊδεύουμε και αυτιά.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Σωστή η πρώτη παρατήρηση. Όσο δύσκολο είναι να συμπεριλάβουμε συνολικά σε εκείνους που αντιστέκονται το ποσοστό της αποχής άλλο τόσο επικίνδυνο είναι να γενικεύουμε διαβάζοντας τα ποσοστά των κομμάτων.
Στην δεύτερη παρατήρηση σε γενικές γραμμές συμφωνούμε. Θα γίνει η κριτική και στον μέσο Έλληνα ψηφοφόρο. Έχει και αυτός μεγάλο μερίδιο ευθύνης (αν και όχι το μεγαλύτερο) για τα χάλια της πολιτικής ζωής του τόπου. Για παράδειγμα το παράδειγμα των Μητσοτάκηδων ήταν κραυγαλέο. Μετά από δέκα χρόνια μνημόνια το να ψηφιστεί (έστω και με το σπρώξιμο των πρεσβειών, των ΜΜΕ και της singular logic) ο εκπρόσωπος μιας πολιτικής οικογένειας με τέτοιο ιδεολογικό υπόβαθρο και τέτοιο ιστορικό παρελθόν. Ιδίως αν οι ψήφοι προέρχονταν από σκουπίδια που πίστευαν ότι θα άλλαζε την πολιτική του Τσίπρα στο μακεδονικό και σήμερα κυκλοφορούν ανάμεσά μας στον χώρο, κάνοντας τους πατριώτες. Αλλά ως εκεί. Εφόσον στην Νεωτερικότητα (όχι μόνο στην αστική φιλελεύθερη δημοκρατία αλλά και στον φασισμό ή στον κομμουνισμό) οι μάζες παίζουν ενεργό ρόλο στο πολιτικό παιχνίδι, ο ελιτισμός δεν έχει καμία θέση αν μιλάμε για πολιτικά κινήματα και πολιτικές στρατηγικές.
-Επανέρχομαι ώστε να διευκρινίσω κατά το δυνατόν, όσο τουλάχιστον το επιτρέπουν οι λίγες γραμμές ενός σχολίου, την θέση που εξέθεσα πιο πάνω. Καταρχήν ξεκαθαρίζω ότι είμαι κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο έντεχνα χρησιμοποιείται από τους επαΐοντες ως το βολικότερο πολίτευμα το οποίο μεταθέτει τις ευθύνες στον ψηφοφόρο, ενώ την ίδια στιγμή εκμεταλλευόμενο την ελλιπή αντίληψη του μέσου ανθρώπου χειραγωγεί την ψήφο του μέσα από τις ατραπούς της ελεγχόμενης ενημέρωσης ώστε οι επαΐοντες να παραμένουν στην εξουσία. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι αδύνατο να υπάρξει πολιτική δράση που θα αλλάξει την κατάσταση καθώς ο ασκός του αιόλου έχει ανοίξει: ο πολίτης δηλαδή έχει διαποτιστεί με την ιδέα του “αλάνθαστου σοφού λαού”, ιδέα που είναι αδύνατον να εγκαταλείψει καθώς κολακεύεται από αυτήν. Έτσι, η λογική πως ο πολιτικός φταίει, μεταθέτει την ελπίδα για καλυτέρευση της κατάστασης στις επόμενες εκλογές. Η μόνη ελπίδα ώστε να σπάσει ο φαύλος κύκλος είναι να συνειδητοποιήσει ο πολίτης την ανεπάρκειά του. Το σωστό σύνθημα στην αφίσα, με λίγα λόγια, θα έπρεπε να γράφει: “λαέ κοίταξε τι είσαι ικανός να ψηφίζεις”. Το να παίζουμε με τι λέξεις “άλλο λαός και άλλο εκλογικό σώμα” δεν αλλάζει το γεγονός πως πίσω και από τα δυο βρίσκεται ο άνθρωπος, ο οποίος αν του δινόταν η ευκαιρία θα σκούπιζε τα δημόσια ταμεία μέχρι πατώματος εν μια νυκτή. Αν δηλαδή βρισκόμαστε σε αυτά τα χάλια οφείλεται στην κουτσή δημοκρατία, η οποία εάν ήταν "ορθή" τα χάλια θα ήταν πολλάκις χειρότερα!
Δεν παίζουμε καθόλου με τις λέξεις. Είναι βασική τομή της πολιτικής ανάλυσης αυτή. Κατανοητό ότι μπορεί να είναι δυσνόητη. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχει η διαφορά. Πρέπει να την κατανοήσουμε.
Το σύνθημα που προτείνεις είναι ωραίο. Αλλά ταιριάζει είτε σε μια μετεκλογική ενημερωτική δράση είτε σε μια δράση που θα γίνει στο κέντρο της Αθήνας και θα αφορά συνολικά την πολιτική επικαιρότητα. Αντίθετα η δική μας αφίσα αφορούσε την επίσκεψη του πρωθυπουργού σε μια συγκεκριμένη συνοικία. Με αυτό το γεγονός διαλέγεται η συγκεκριμένη αφίσα. Ευχαριστούμε για την ιδέα πάντως. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντική δράση.
Στο θέμα της δημοκρατίας δεν είναι εύστοχο να αναπαράγουμε γενικολογους αφορισμούς που έχουν μετατρέψει σε συνθήματα διάφοροι παλιοί του χώρου. Όταν λες ότι είσαι εναντίον της δημοκρατίας, τι εννοείς; Ότι είμαστε εναντίον της φιλελεύθερης δημοκρατίας του αστικού συστήματος είναι σαφές και συμφωνούμε όλοι. Ότι σε προνεωτερικά περιβάλλοντα μας αρέσει να ανατρέχουμε και μας εμπνέουν αριστοκρατικά συστήματα είναι σαφές και αυτό. Και πάλι όμως πρέπει να γίνει διάκριση και να αποφεύγονται οι γενικεύσεις που έχουν προπαγανδίσει διάφοροι αμφιβόλου σοβαρότητας παλιάτσοι τύπου Πλεύρη. Στον μεσοπόλεμο με δημοκρατικές διαδικασίες πολιτεύθηκαν τα περισσότερα εθνικιστικά κινήματα. Μόνο όταν πήραν την εξουσία πέρασαν σε νέα πολιτειακή φάση. Πολύ περισσότερο στα μεταπολεμικά νεοφασιστικα κινήματα δεν τίθεται θέμα. Αποδέχονται την δημοκρατία ως πρακτική ανάδειξης της κυβέρνησης. Προφανώς και δεν μπορεί να υπάρξει πολιτικός αγώνας για κάποιο εθνικιστικό κόμμα σε μεταπολεμικές συνθήκες αν δεν αποδεχτεί αυτή την αρχή. Και δεν είναι καθόλου παιχνίδι λέξεων. Είναι θέμα λεπτής ουσιαστικής διαφοράς. Ένα νεοφασιστικο κόμμα μπορεί να αποδέχεται την δημοκρατία ως κοινά δεκτή πρακτική ανάδειξης των κομματικών συσχετισμών αλλά ταυτόχρονα να θέλει να ανατρέψει την ιδεολογική ηγεμονία του φιλελευθερισμού. Αποδέχονται τις εκλογές αλλά στην προσυμφωνημένη τετραετία της δυνητικής κυβέρνησης ανατρέπουν τις φιλελεύθερες πολιτικές, με προοπτική να επανεκλεγούν.
Αν δεν συμβεί αυτό ποιος θα είναι ο τρόπος της νομιμοποίησης της εξουσίας ενός εθνικιστικού κινήματος; Μόνο η ωμή βία; Αυτό είναι χούντα και όχι απαραίτητα εθνικισμός. Είναι επίσης αδύναμη μορφή εξουσίας. Χωρίς την μαζική νομιμοποίηση δεν στέκεται καμία εξουσία.
Αυτό λοιπόν που αποκαλείς κουτση δημοκρατία είναι η προβληματική φιλελεύθερη δημοκρατία που συμφωνούμε ότι είναι προτιμότερη από την άρτια φιλελεύθερη δημοκρατία, γιατί στην δεύτερη περίπτωση το πρόβλημα θα είναι μεγαλύτερο. Δεν υπάρχει όμως μόνο η φιλελεύθερη μορφή δημοκρατίας. Ούτε μπορεί να υπάρξει κομματική δράση, στις παρούσες ιστορικές συνθήκες, εκτός δημοκρατικού πλαισίου. Αυτόνομη δράση, ναι. Μπορεί να υπάρξει. Αυτή είναι η ομορφιά της αυτονομίας. Μπορεί να είναι άναρχη και αριστοκρατική συνάμα. Ομάδες όπως η ΦΛΕΦΑΛΟ μπορούν να δράσουν (και δρουν) σε αυτό το πλαίσιο. Τα κόμματα όμως όχι.
Επειδή λοιπόν το θέμα της συγκεκριμένης δράσης έχει και μια κομματική πτυχή, εφόσον καταγγέλλουμε ένα εκλεγμένο πολιτικό πρόσωπο, και αφού άνοιξες αυτή την συζήτηση, καλό είναι να γίνονται χρήσιμες διευθύνσεις.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τον λαό δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, τις ηγεσίες υποτίθεται μπορούμε.. Δεν βγάζει πουθενά να κριτικάρουμε τον κόσμο.
μια χαρα τα λεει ο φιλος αλεξανδρος. μην παιζουμε με τις λεξεις. με ορους πολιτικης επιστημης η προσεγγιση και η διακριση που κανετε ευσταθει. αλλα επι της ουσιας, πισω και απο τον ''λαο'' και απο το ''εκλογικο σωμα'', βρισκεται ο ''παροιμιωδης μεσος ανθρωπακος'' ο οποιος ειναι απολυτα συνυπευθυνος για ο,τι συμβαινει, αν λαβουμε υπ οψιν τα γνωστα παραμυθια της δημοκρατιας (αστικης/φιλελευθερης/μαζικης, μού ειναι τελειως αδιαφορο) οτι ο ''λαος αρχει'', ''απο τον λαο και για τον λαο''.. αυτες τις μαλακιες δεν λεει η δημοκρατια; γιατι να μην τις παρουμε τοις μετροιτοις και να πουμε το προφανες, οτι ο λαος αρχει δια των αντιπροσωπων του τους οποιους εκεινος ελευθερα εκλεγει και ειναι αξιος των επιλογων και των αποφασεων του. οι κατοικοι αυτης της χωρας τις εχουν κανει τις επιλογες τους, ειτε με την ψηφο τους ειτε με την αδιαφορια και την σταση ζωης τους
δεν θα ανακαλυψουμε τον τροχο. το προβλημα ειναι η δημοκρατια. και οταν λεω ''δημοκρατια'' δεν αναφερομαι στον σκληρο πυρηνα των ατομικων και των κοινωνικων δικαιωματων, ουτε στο κρατος δικαιου και την συνταγματικη κατοχυρωση των δικαιωματων και των ελευθεριων. μιλαω για τον αστικο κοινοβουλευτισμο και το κομμα των κομματων. η δημοκρατια ειναι μια συφιλιαμενη πορνη που την αγοραζει εκεινος που εχει παντα τα περισσοτερα λεφτα. και ειναι ενα καθεστως που στηριζεται στην χυδαιοτητα και την αμαθεια του οχλου. αλλο πλεμπα και αλλο λαος. πρεπει να τελειωσει καποια στιγμη το παραμυθι του κοινοβουλευτισμου, οριστικα και αμετακλητα. η πολιτικη ειναι υποθεση των ελιτ, θεσμικων/συστημικων και εξωθεσμικων/αντιθεσμικων/αντισυστημικων. κατι ειχε γραψει καποτε και ο παρετο και ο μιχελς (ο σιδηρουν νομος της ολιγαρχιας..)
το μονο που μπορουν να κανουν εξαιρετικα σημαντικες και αξιολογες πρωτοβουλιες οπως η δικη σας ειναι να κατακτησουν το πεδιο της μεταπολιτικης και να προετοιμασουν το ιδεολογικο εδαφος για μελλοντικες εξελιξεις και ανακαταταξεις. ενας μακροχρονιος ιδεολογικος και πνευματικος αγωνας γεματος αντιξοοτητες. αυτος δυστυχως ειναι ο δρομος, δεν γινεται διαφορετικα. το ζητουμενο σε καμια περιπτωση δεν ειναι ο ''λαος'' και η πλειοψηφια, η διαμορφωση μιας κρισιμης μαζας ειναι το πραγματικο διακυβευμα. και η λυση (οταν και αν και καποτε..) θα ειναι εξωθεσμικη και επαναστατικη.
Καταρχάς υποπίπτεις και εσύ σε μια αντίφαση, γράφοντας ότι άλλο είναι ο λαός και άλλο η πλέμπα. Συμφωνείς δηλαδή μαζί μας ότι υπάρχει διάκριση. Επίσης η πολιτική επιστήμη υπάρχει για να προσφέρει γνώση. Όχι για να περιορίζεται σε αναλύσεις και κλεισμένων των θυρών.
Κατά τα άλλα συμφωνούμε στο ότι η εξουσία είναι διακύβευμα μιας μάχης ανάμεσα σε ελίτ. Αλλά και οι μάζες συμμετέχουν σε αυτή την μάχη. Συγκροτώντας την βάση που θα υποστηρίξουν την εκάστοτε ελίτ. Είναι πλέον απαρχαιωμένες οι μονιστικες ελίτ προσεγγίσεις στην πολιτική κοινωνιολογία. Θεωρίες ελίτ και θεωρίες δημοκρατίας αλληλοδιαπλέκονται πια. Και μάλλον είναι σωστό γιατί οδηγούν σε πληρέστερα συμπεράσματα.
Όσον αφορά το τι μπορεί να συμβεί μελλοντικά δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Ας ελπίσουμε να γίνει αυτό που γράφεις. Πάντως εφόσον μιλάμε για το παρόν δεν υπάρχει πολιτική δράση έξω από τους όρους που θέτει η δημοκρατία (διευκρινίζουμε και πάλι ότι με τον όρο δημοκρατία αναφερόμαστε σε τρόπο ανάδειξης κυβερνήσεων και συγκρότησης πολιτειακών πλαισίων και όχι στην ιδεολογικά φιλελεύθερη δημοκρατία ). Όποιος δεν αποδέχεται τις βασικές αρχές του συγκεκριμένου "πολιτικού κάδρου", όπως η νομιμοποίηση μέσα από την αρχή της πλειοψηφίας και η προσυμφωνημένη παραμονή στην κυβέρνηση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, δεν γίνεται να μπει στην πολιτική συζήτηση και στην πολιτική μάχη. Αυτή την χάρη δεν θα την κάνουμε στο σύστημα εξουσίας. Δεν πρέπει να είμαστε μη συμμετοχικοι και εγκλωβισμένοι σε έναν ελιτισμό που μεταθέτει την πολιτική προσδοκία για κάποιο απροσδιόριστο μέλλον.
ΥΓ. Τι θα πεις σε ένα συνδικαλιστικό όργανο, σε ένα δημοτικό συμβούλιο, σε μια συζήτηση στην συνέλευση ενός εκπαιδευτικού τομέα κλπ, ακόμη και μέσα σε ένα εθνικιστικό κίνημα; Ότι θα γίνει η τάδε δράση επειδή το θέλουμε συγκεκριμένα πρόσωπα δίχως να έχουμε πλειοψηφική νομιμοποίηση, έστω και υποτυπώδη; Μπορεί να σταθεί πουθενά αυτό το επιχείρημα; Ασφαλώς όχι.
Αυτό που σήμερα ονομάζουμε “φιλελεύθερη Δημοκρατία” είναι αργά ή γρήγορα η φυσική συνέπεια της κάθε μορφής Δημοκρατίας. Στυγνός οικονομισμός ο οποίος πηγάζει από το μοναδικό όραμα της πλατιάς μάζας της οποίας η Δημοκρατία εξυψώνει την φωνή: “εδώ και τώρα, άρτο και θέαμα”. Οι “αξίες” της σημερινής “ελίτ” που κυβερνά, είναι το απαύγασμα της ποιότητας του λαού που ανήλθε στην επιφάνεια, καθώς το μόνο που ενδιαφέρει την Δημοκρατία είναι αυτός που θα καταλάβει την εξουσία να το κάνει με εκλογές και όχι δια της βίας και αυτό της αρκεί. Συμφωνώ βέβαια πως δεν υπάρχει υπό τις παρούσες συνθήκες άλλη λύση. Το πράγμα θα πάει μέχρι τέλους.
Σαφώς. Σύμφωνοι. Αλλά με την εξής επιφύλαξη.
Η παρακμή μπορεί να υφίσταται σε όλες τις πολιτειακές εκδοχές. Το παράδειγμα του "άρτοι και θεάματα" που έδωσες είναι πολύ καλό. Καταδεικνύει την υλιστική κατάπτωση μιας αυτοκρατορίας που κατά την δημοκρατικοτερη περίοδό της ήταν πιο καθαρή και στιβαρή. Ας μην ξεχνάμε ότι για να φτάσουμε στην φιλελεύθερη αχρεία νεωτερικότητα έπρεπε αριστοκρατίες και μοναρχίες του προνεωτερικού παρελθόντος να παρακμάσουν και να καταρρεύσουν. Το αποδέχονται και οι πλέον αντιδημοκρατες ρομαντικοί διανοητές αυτό. Αν δεν υπήρχαν οι αριστοκράτες των Βερσαλλιών με τις περούκες και τις πούδρες δεν θα πετύχαινε τόσο εύκολα η Γαλλική Επανάσταση. Αν δεν είχε διαβρωθεί ο βασιλικός γαλλικός στρατός δεν θα επικρατούσε η Γαλλική Επανάσταση χωρίς να πέσει ένας πυροβολισμός.
Τώρα για το τι θα συμβεί στο μέλλον είναι δύσκολο να απαντήσουμε. Πάντως η πολιτική πάλη στο σήμερα επιτάσσει κάποια δεδομένα. Μπορεί να μην αρέσουν και σε εμάς. Αλλά αυτό είναι το πλαίσιο. Αν το αρνηθούμε είναι σαν να αρνούμαστε έναν δείκτη στο καντράν του αυτοκινήτου που μας ενημερώνει ότι η βενζίνη τελειώνει. Μας την σπάει σίγουρα. Αλλά αν τον αγνοήσουμε απλά θα αδειάσουμε το ντεπόζιτο. Δεν θα κερδίσουμε κάτι.
αγαπητοι φιλοι της φλεφαλο λυπαμαι που θα σας το πω αλλα για μενα τα πραγματα οσον αφορα αυτην την ρημαδιασμενη χωρα ειναι λιγο-πολυ ξεκαθαρισμενα. δεν μιλαω για την ισλανδια (οι πολιτες της αποδειξανε οτι εχουν κακαλα και αξιοπρεπεια οταν χρειαστηκε..) ουτε γενικα για την ανθρωποτητα. εδω ακομα και οι κινεζοι που ζουνε κατω απο ενα απροκαλυπτα ολοκληρωτικο καθεστως δειχνουν αυτες τις μερες οτι η ανθρωπια δεν χανεται τελικα, ο,τι και να συμβει. οσον αφορα ομως τους ελληνεζους.. ναι, πλεμπα και λαος ειναι το ιδιο πραγμα, δεν γινεται να υπαρξει καμια απολυτως διακριση. μιλαμε για εναν λαο κοπρολαγνικο που εχει κανει τις επιλογες του. και αυτες οι επιλογες ειναι βαθυτατα υπαρξιακες, οντολογικες και αισθητικες, δεν ειναι απλως ''πολιτικες''..
το ξερω οτι ακουγεται καπως υπερβολικο αυτο που λεω αλλα για μενα ετσι εχουνε τα πραγματα. 12 γαμημενα χρονια μνημονιων με κερασακι την ''πανδημια'' και τα ξεφτιλικια που γινανε χωρις να ανοιξει ρουθουνι, χωρις να ακουστει κιχ (με εξαιρεση ορισμενους υγειονομικους) δειχνουν του λογου το αληθες και με το παραπανω. το θεμα ειναι για τι ποσοστο διαβρωσης και διαφθορας μιλαμε, ειναι της ταξεως του 99%; του 95%; του 90%; του 85%; δεν εχει και πολυ σημασια, παντως για τετοια συντριπτικα ποσοστα προκειται. και δεν νομιζω οτι ειναι σημερινο το φαινομενο. μιλαμε για συλλογικο ασυνειδητο και συγκεκριμενο ανθρωπολογικο τυπο με συγκεκριμενες πολιτισμικες επιρροες και καταβολες (βλεπε τουρκοκρατια, πατερναλιστικο κρατος, καταλυτικος ρολος εκκλησιας, αποκοπη απο την συγχρονη ευρωπη).
κατα συνεπεια, δεν δινω δεκαρα για το πως θα γινει η δουλεια σε ενα συνδικαλιστικο οργανο ή σε ενα δημοτικο συμβουλιο. οι καθε ειδους ''πλειοψηφιες'' αυτης της χωρας εχουνε πολυ συγκεκριμενα χαρακτηριστικα, εμφορουνται απο πολυ συγκεκριμενες νοοτροπιες και ακολουθουν πολυ συγκεκριμενα μοτιβα. ισως ορισμενες εκφανσεις της κοινωνιας των πολιτων χρειαστει να αδρανοποιηθουν οριστικα στα πλαισια μιας οργανικης κοινωνικης θεσμισης και μιας πεφωτισμενης δεσποτειας που θα λαμβανει υπ οψιν της και θα σεβεται, παρολ αυτα, τον σκληρο πυρηνα των ατομικων δικαιωματων. αυτα θα τα βρουμε οταν ερθει ο καιρος, αν ερθει και οποτε ερθει..
εν κατακλειδι, συμφωνω οτι οταν προκειται για μαχομενους πυρηνες και για δρωντα πολιτικα υποκειμενα που αγωνιζονται εναντια στο υπαρχον, ο καθενας απο το δικο του μετεριζι και με τα δικα του ιδεολογικα και πολιτιστικα χαρακτηριστικα, οι σχεσεις μεταξυ των συντροφων και των συναγωνιστων οφειλουν να ειναι ισοτιμες και οι αποφασεις να λαμβανονται με συναινετικο και πλειοψηφικο τροπο. σε αυτο θα συμφωνησω μαζι σας. οσον αφορα ομως τις σχεσεις των αντισυστημικων συλλογικων υποκειμενων με την υπολοιπη κοινωνια τα πραγματα αλλαζουν, δεν υπαρχει κατι που πρεπει να συζητησεις και να διαπραγματευτεις. ''ετσι παει και σε οποιον του αρεσει'', αυτο ειναι το μοτιβο. παντως η λυση θα ειναι εξωθεσμικη και επαναστατικη. δεν γινεται διαφορετικα.
Όπως το βλέπει κανείς. Πάντως το θέμα της παρακμής δεν είναι αποκλειστικό νεοελληνικό φαινόμενο. Αν δεις σε τι βαθμό υπάρχει αποδοχή των παρασιτικών ιδεολογιών της μεταμοντέρνας Νεωτερικότητας σε δυτικές χώρες ενδεχομένως να μετριαστεί η θέση σου για τον Έλληνα της εποχής μας. Σκέψου επίσης το εξής παράδειγμα, προκειμένου να ελέγξεις πόσο ανθεκτικό μπορεί να είναι το συμπέρασμα σχετικά με την σημασία της ανθρωπολογίας/ φυλετικής καταγωγής στο θέμα της παρακμής. Η Γερμανία ήταν η χώρα που μετά την ήττα στον ΒΠΠ υιοθέτησε τον πιο χυδαίο αριστερό φιλελευθερισμό. Ομοφυλοφιλικά λόμπι, αντεθνικές εμμονές, αόριστη ελευθεριότητα, όλα αυτά άκμασαν στην δυτική Γερμανία των δεκαετιών 50, 60, 70. Δεν μπορεί να αλλοιώθηκε ο φυλετικός τύπος και ο ανθρωπολογικός κώδικας του γερμανικού έθνους σε μια γενιά. Ήταν το αποτέλεσμα της καταιγιστικής δυτικής αμερικανικής προπαγάνδας σε συνδυασμό με το βίωμα της ήττας που προκάλεσε αυτή την παρακμή. Την ίδια εποχή η Ελλάδα έμοιαζε με παράδεισο παραδοσιακών αξιών. Ας αναλογιστούμε λοιπόν την δύναμη της εξουσιαστικής προπαγάνδας και ας αφήσουμε στην άκρη τους βιολογικούς μόνιμους. Η Ελλάδα είναι ένα κράτος που συγκροτήθηκε από δυτικά κεφάλαια κι έπειτα από παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, κατά τον 19ο αιώνα. Διακόσια χρόνια ανελέητη προπαγάνδα του δυτικού φιλελευθερισμού έχουμε υποστεί. Εμείς νομίζουμε ότι και για τα δεδομένα αυτής της ανελέητης επίθεσης το έθνος μας έχει επιδείξει σεβαστές αντοχές. Αυτή την παράδοση των αντοχών πρέπει να υπερασπιστούμε και να μην αφήσουμε τον μέσο Έλληνα της εποχής μας να ξεχάσει. Αυτό τουλάχιστον κάνουμε εμείς στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Αντίσταση μέχρι τέλους και ο,τι βγει.
Ζητώ συγνώμη που γεμίζω σεντόνια, αλλά εν πάση περιπτώσει, η δράση για την δράση, χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν τα κοινωνικά φαινόμενα σε μεγάλο χρονικό βάθος, μας οδηγούν γρηγορότερα στο τέλος αντί μιας λύσης. Το παράδειγμα με το ντεπόζιτο που αδειάζει εν προκειμένω, καταδεικνύει ότι χρειάζεται αλλαγή οχήματος, καθώς εξ αρχής η επιλογή του ήταν λανθασμένη, (το όχημα της Δημοκρατίας). Το αριστοκρατικό πνεύμα κατέπεσε από το ύψος του στον στυγνό υλισμό, όταν υψώθηκαν ως υπέρτατες αξίες δια της Δημοκρατίας, οι αξίες των μαζών.
Μιλάω ελιτιστικά; Σαφώς! Ελιτισμός, αν τον δούμε στην βάση του, είναι ο ίδιος ο πολιτισμός, που ως εργαλείο προσπαθεί να χειραγωγήσει προς όφελος του ανθρώπου τις δυνάμεις της φύσεως. Ή θα έχεις ελιτισμό και μαζί πολιτισμό ή θα έχεις χάος.
Ναι, το θέμα είναι τι συμβαίνει αν δεν έχεις την δυνατότητα να αλλάξεις αυτοκίνητο; Πρέπει να μείνεις στο δρόμο ή να βρεις τρόπους να φτάσεις στον προορισμό σου;
Μην ξεχνάς φίλε Αλέξανδρε ότι δεν είμαστε στον μεσοπόλεμο ή στις αρχές της νεωτερικότητας. Πλέον τα δεδομένα είναι πολύ συγκεκριμένα. Πρέπει να πολεμήσουμε με σφεντόνες και αυτοσχέδια όπλα ή δεν θα πολεμήσουμε καθόλου και θα μείνουμε στο περιθώριο οραματιζομενοι κάποιο μέλλον της αρεσκείας μας.
Τώρα δεν βρισκόμαστε στην φάση δημιουργίας πολιτισμού γιατί είμαστε σχεδόν στο καναβάτσο. Πολιτισμός θα δημιουργηθεί αν επικρατήσουμε κάποτε. Τότε θα έχει νόημα.να συζητηθεί το επιχείρημα που παραθέτεις σχετικά με την διαλεκτική ανάμεσα στο ελιτιστικό και το λαϊκό στοιχείο. Τώρα δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια. Τώρα σχεδιάζουμε τεχνικές και στρατηγικές αντίστασης. Ή μπαίνουμε στον ιδεολογικό πόλεμο της εποχής μας και προσπαθούμε να νικήσουμε με τους όρους της παρούσας ιστορικής συνθήκης ή απλώς αποσυρομαστε. Ή πρέπει να φτάσουμε με το αυτοκίνητο που έχουμε στον προορισμό μας ή θα μείνουμε από καύσιμα στην μέση του πουθενά.
Ασφαλώς προτιμάμε το πρώτο.
-Θα συμφωνήσω ότι το ζήτημα δεν είναι το ποια κοινωνία θα πέσει τελευταία, έχοντας έστω κι αν το δεχτούμε, μια κάποια καλύτερη ποιότητα σε σχέση με την νεοελληνική, αλλά το αν θα υπάρξει κάποια που θα μείνει όρθια μέχρι τέλους. Αυτό όμως μόνο ως ατομικό επίτευγμα μπορεί να υπάρξει υπό τις παρούσες ισοπεδωτικές συνθήκες. Το παράδειγμα της Γερμανίας είναι σωστό και αποδεικνύει πως δεν υπάρχει ένα αδιασάλευτο εσωτερικό κέντρο στον άνθρωπο. Όπως δεν πέφτω στην παγίδα του Μαρξισμού να θεωρώ τον άνθρωπο αποκλειστικό “προϊόν” των κοινωνικών φαινομένων, έτσι δεν πέφτω και στην παγίδα της άλλης πλευράς, η οποία ετεροκαθοριζόμενη από το τι λέει ο Μαρξισμός και για να σταθεί απέναντί του, επικαλείται ένα αδιασάλευτο φυλετικό κέντρο. Ο άνθρωπος και γεννιέται και γίνεται.
Μου διέφυγε μια παράγραφος οπότε την επισυνάπτω. Το ότι ο άνθρωπος γεννιέται αλλά και γίνεται, ότι δηλαδή κουβαλάει το προγονικό του γονιδίωμα αλλά ταυτόχρονα αντιδρά και με το περιβάλλον του, επ ουδενί δεν ακυρώνει τον φυλετισμό. Ίσα ίσα που τον βάζει στο σωστό του πλαίσιο: μια λεπτή και επίπονη πολυπαραγοντική διαδικασία.
Συμφωνούμε 100%
Απο ΑντιΝατοικος:
Προς Ρεμπουτζουλο: Οι μονοι που μας προδωσαν στην Μ. Ασια ηταν οι δυτικοι "συμμαχοι" μας παρεα με τους μπολσεβικους! Κανενας Βενιζελος, κανενας Βασιλιας δεν μας προδωσε! Αστεια ιστορικη διαμαχη, απορω που την σιγονταρεται... Η ιστορια αποφανθηκε οριστικα οτι οι "συμμαχοι" μας δεν επιθυμουσαν να ελεγχουμε τις δυο ακτες του αιγαιου, στηριξαν εμπρακτα τον Τουρκο και χασαμε....
Δηλαδη αν δεν γινοτανε η Μ. εκστρατεια, οι Τουρκοι δεν θα μας σφαζανε;;;; Τον Ελληνισμο της Πολης ποτε τον διωξανε;;;; Ακομα και να μην λαμβανονταν η αποφαση για την αποβαση στη Σμυρνη, τι θα αλλαζε;;;; Δεν ειχαν αρχισει τις σφαγες οι νεοτουρκοι απο το 1914;;;; Με τους Αρμενιους και τους υπολοιπους;;;;; Πιστευεις οτι θα ειχαμε την ευκαιρια να απελευθερωσουμε την Μ.Ασια αργοτερα;;;;;
Γνωμη μου ειναι οτι δεν θα αλλαζε τιποτα, οι νεοτουρκοι θα προχωρουσαν σε εθνοκαθαρση ολων των μη τουρκικων πλυθησμων (οπως και το εκαναν) και το αποτελεσμα θα ητανε το ιδιο....
Υ.Γ: Καποτε συζητουσα με μια "αριστερη", μικρασιατισα στην καταγωγη και μου ελεγε "μα τι δουλεια ειχαμε να παμε στην Μ. Ασια;;; Γιατι πηγαμε να κατακτησουμε την Τουρκια;;; Για αυτο μας σφαξαν οι τουρκοι μετα!" Την ιδια μικρονοη "λογικη" με καποιους απο εδω μεσα σε αυτο το θεμα!
ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ .... ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΗΝ Μ. ΑΣΙΑ....;!!!
Ασφαλώς είχε ξεκινήσει η εθνοκάθαρση αλλά σε καμία περίπτωση με την ένταση που έφερε τον εφιαλτικό ξεριζωμό της μικρασιατικής καταστροφής. Να μην ξεχνάμε ότι στην αρχή οι Νεότουρκοι δεν είχαν τέτοια πρόθεση. Όταν όμως με το που έκαναν την επανάσταση και έδωσαν δικαιώματα στις μειονότητες η Βουλγαρία κήρυξε την οριστική της ανεξαρτησία, η Κρητική Βουλή την μονομερή ένωση με την Ελλάδα, ο Ίωνας στην Κωνσταντινούπολη έθεσε όλες τις χριστιανικές μειονότητες υπό την εποπτεία της ελληνικής με αποτέλεσμα να κατεβάζουμε κοινό μπλοκ στις εκλογές και να έχουμε οργανωμένη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση μειονοτήτων με επικεφαλής την ελληνική, όταν η Ανταντ μπουκαρε στην Καλλίπολη με τις ευλογίες του Βενιζέλου και την Καλλίπολη υπερασπίστηκε Γερμανός στρατηγός, προφανώς και θα αντιδρούσαν οι Νεότουρκοι. Η γενίκευση της ομογενοποίησης του πληθυσμού υπό την τουρκική εθνική ταυτότητα από γερμανικό νου σχεδιάστηκε. Αλλά είχε και τα δίκια της. Δεν γίνεται να τους κατηγορουμε γιατί αντέδρασαν. Να τους νικήσουμε έπρεπε, όχι να απαιτούμε να κάτσουν να τους νικήσουμε.
Ούτε θα πιστέψουμε ότι ο Μεταξάς και ο Δραγούμης που δεν είδαν με καλό μάτι την πολιτική της επιδερμικής προσάρτησης εδαφών ήταν λιγότερο πατριώτες από τον Λευτέρη και τους φιλελέδες του.
Πρέπει να ξεπεράσουμε ως εθνικιστές τη νοοτροπία του πρόθυμου στρατοκρατη. Εννοείται ότι εφόσον ήταν πρακτικά αδύνατο να ενσωματωθεί στο ελληνικό κράτος η Σμύρνη (προσοχή μιλάμε για την Σμύρνη και όχι για όλη τη Μικρά Ασία, όπως έλεγε η μαρξιστρια, την Σμύρνη μας άφηνε να ελπίσουμε ότι θα περνάμε η συνθήκη, ασχέτως των περιοχών που κατέλαβε ο ελληνικός στρατός στον πόλεμο κατά του Κεμάλ) έπρεπε να ακολουθούσαμε την πολιτική που θα έσωζε καταρχάς τις ελληνικές κοινότητες. Τι έλεγε ο Ίωνας; Καταλαμβάνουμε τα εδάφη που μπορούμε να κερδίσουμε με τις δυνάμεις μας και μετά προσεγγίζουμε φιλικά την Τουρκία προκειμένου να κρατήσουμε την ελληνική μειονότητα ως πρώτη ανάμεσα στις υπόλοιπες (όπως συνέβη επί τετρακόσια χρόνια) προκειμένου αυτή να καταλάβει θέσεις κλειδιά στο οθωμανικό κράτος και με αυτό το δεδομένο να χτιστεί η μακροπρόθεσμη στρατηγική επέκτασης του ελληνισμού και απελευθέρωσης των αλύτρωτων αδελφών. Για τα δεδομένα της τότε εποχής δεν ήταν αδύνατο.
Ο διωγμός των Ελλήνων της Πόλης έγινε και πάλι με αφορμή το κυπριακό. Αν δεν είχαμε στρατηγική που να εξασφαλίζει όλα τα εθνικά κομμάτια δεν έπρεπε να κινηθούμε βιαστικά. Και στην Κύπρο κανένα εθνικό σχέδιο δεν υπήρχε. Η Αθήνα σύρθηκε πίσω από τα γεγονότα. Τελικά και την Κύπρο δεν πήραμε και την ομογένεια της Πόλης χάσαμε.
Τέλος το να κατηγορηθεί η δυτική συμμαχία ότι μας πρόδωσε στην μικρασιατική εκστρατεία είναι πολιτικά ταυτολογικο. Ο καθένας κοιτάζει τα δικά του συμφέροντα. Προφανώς και θα μας εγκατέλειπαν εφόσον η εκστρατεία ήταν κόντρα στα δικά τους σχέδια. Εμείς τι κάνουμε είναι το ερώτημα. Πάμε σε μια επιλογή που ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να στηρίξουμε και περιμένουμε ότι θα φέρει τους πάντες εναντίον μας; Να πάμε. Αλλά μόνο αν μπορούμε μόνοι μας να τα βγάλουμε πέρα. Αν όχι; Τόσο η μικρασιατική εκστρατεία, όσο και η επιχείρηση της Καλλίπολης που ήταν επιλογές του Βενιζέλου απέτυχαν οικτρά. Για να μην θυμηθούμε την συμμετοχή στην μάχη κατά της σοβιετικής Ρωσίας. Να κατηγορήσουμε και τους σοβιετικούς που στήριξαν τον Κεμάλ όταν ο Βενιζέλος έστειλε τον ελληνικό στρατό δίπλα στους δυτικούς να πολεμήσουν τους Ρώσους κομμουνιστές; Δηλαδή τι περιμέναμε, να μας έλεγαν κι ευχαριστώ;
Η πολιτική είναι περίπλοκη παιδιά. Δεν είναι ό,τι μας συμφέρει να το αναπαράγουμε.
Στέλιο Ράμφε εσύ; Οι Έλληνες λέει είναι οι χειρότεροι στον κόσμο και όλα τα 7 δισ είναι αξιοπρεπείς εκτός των 10 εκατομμυρίων τουρκοραγιάδων Κάθεστε και ανοίγετε διάλογο με τέτοια άτομα;
"μιλαμε για εναν λαο κοπρολαγνικο.. βλεπε τουρκοκρατια, πατερναλιστικο κρατος, καταλυτικος ρολος εκκλησιας, αποκοπη απο την συγχρονη ευρωπη" Κοπρολαγνικός λαός λοιπόν που αποκόπηκε απο τη σύγρονη ευρώπη. Διαολοστείλτε τον παιδιά. Θα περιμενα λιγοτερο αβρή αντιμετώπηση σε τέτοιους ...
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Μην εκνευρίζεσαι φίλε. Μια συζήτηση κάνουμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...προσβληθηκες ελληνακο; σου προσβαλανε την νεοελληνικη αφασια; για ολα τα υπολοιπα μοκο ομως, ουτε μιση κουβεντα για την ταμπακιερα και τα χαλια σας. νεοελληνικη κουτοπονηρια οπως παντα. αντε και πολυ ασχοληθηκαμε με τους ευρωραγιαδες
υγ περα απο την σημερινη μετανεωτερικη ''ευρωπη'' της παρακμης και του εκφυλισμου υπαρχει και η αλλη ευρωπη της παραδοσης. αλλα εσεις ξεμεινατε στους κοτζαμπασιδες και στα παπαδαρια. φατε τσιφτετελια τωρα μεχρι να σβησει ο ηλιος, γκαρσονια
Μην κράζετε, μάγκες, κρίμα είναι... Το τσακωμένο με τους τόνους παλικάρι είναι ο πρώην αναρχικός/ΑΚαπίτης που εδώ και κάτι χρόνια πλακώνεται με νεοφέμ και δικαιωματιστές στα κρυμμένα του indy. Όσοι συχνάζετε σε αναρχικά/αριστερά σάιτς θα τον έχετε πετύχει σίγουρα.
Γενικά μια χαρά τα λέει και έχει πολύ δυνατή σκέψη, με μόνη μαύρη τρύπα αυτό το υστερικό self hatred, που τον κάνει να θεωρεί τα 132.000 km2 της Νοτίου Βαλκανικής την επίγεια κόλαση, θαρρείς και ξέρω γω υπάρχει κάτι σάπιο στο αρβανίτικο DNA που καθιστά τα 9 εκ Ελ τον χειρότερο/ανηθικότερο κτλ λαό παγκοσμίως (btw πλέον με μια απλή αστυνομική ταυτότητα μεταναστεύεις σχεδόν όπου θες, τι να πούμε κι εμείς που χρειαζόμασταν μισό τόνο χαρτούρα για να περάσουμε μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο...)
Εντάξει, ο καθένας έχει τις πίκρες του, τα ψυχολογικά του, τις εμμονές του, μην περιμένετε ο κάθε άνθρωπος να αντιμετωπίζει τα πάντα ορθολογικά και με συνεκτικά επιχειρήματα, ειδικά αν δεν έχει βγει έξω απ' το λεκανοπέδιο να πάρει μια γεύση τι κάνουν και οι όποιοι άλλοι ή πολύ περισσότερο όταν δεν έχει ανακάμψει ακόμα από την αριστερίλα της πρώτης νιότης του. (Έλα και πολύ άργησες, αδελφέ. Ξεκόλλα οριστικά και τράβα μπρος. Επιτέλους...)
Πάντως μιας και θίχτηκε το θέμα, πολύ σωστά ειπώθηκε ότι η γρίνια για τον λαό/πλέμπα/κοσμάκη που βυθίζεται στον παθητικό μηδενισμό, δεν αντιδρά, σαπίζει στον καναπέ κτλ κρύβει μια δημοκρατική κοσμοαντίληψη. Εσείς δλδ περιμένατε κάτι άλλο από την περιβόητη "μάζα". Τι; Να πάρει το λιανοτούφεκο και να βγει στο κλαρί ή να κάνει μπούκες σε κυβερνητικά κτίρια και να "κηρύξει την Μεγάλη Επανάσταση"; Γίνονται αυτά τα πράματα στις μέρες μας; Η Λύση δεν θα είναι ούτε "θεσμική" ούτε όμως εκ των έσω "επαναστατική/αντισυστημική". Η λύση θά ρθει (αν έρθει...), μεσσιανικώ τω τρόπω, έξωθεν. Αρέσει δεν αρέσει, ο μόνος ρόλος του κάθε "αφυπνισμένου" (ό,τι κι αν σημαίνει ο όρος) είναι να κρατά τη φλόγα αναμμένη για την day after tomorrow. Όλα τα υπόλοιπα είναι δημοκρατικές μυθολογίες, εμπειρικά διαψευσμένες παντού και πάντα.
Επίσης, ήρεμα λίγο με την κινεζολογία... Τα δυτικά ΜΜΕ προβλέπουν κάθε εξάμηνο νέα "Τιέν Αν Μεν". Το ότι συγκεντρώθηκαν 3-4 χιλιάδες "παραιτηθείτε" σε μια πλατεία κάπου στα βάθη της Ανατολής δεν λέει τίποτα ούτε για την "ανθρωπότητα" ούτε για την "ποιότητα" και την "αξιοπρέπεια" των... μη Ελλήνων...
ΥΓ Ο σιχαμερός Χωμενίδης μπορεί να είναι ό,τι είναι, όμως παραδόξως ως συγγραφέας ψιλομετράει, έστω στα πλαίσια του ελληνικού μικρόκοσμου. Καμία σχέση με ατάλαντους Τσατσόπουλους, Ανδρουλάκηδες (Μίμης) κτλ. Μακάρι να μην είχε μπλεχτεί με ΓΑΠ και Μπένυ και θα τον βλέπαμε αρκετά διαφορετικά...
C
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Για να είμαστε ειλικρινείς το χάσαμε κάπου. Ποιος είναι ο πρώην αριστερός και ποιοι είναι εναντίον ποιών σε αυτό το νήμα; Δεν έχουμε καταλάβει, όπως δεν έχουμε καταλάβει και το προτελευταίο σχόλιο του ανώνυμου. Τέλος πάντων.
Αυτό που γράφεις για μια λύση έξωθεν με μεσσιανικό τρόπο καταλαβαίνεις ότι θέλει πολλή ανάλυση. Έτσι υπαινικτικά όπως το γράφεις δεν είναι σαφές.
Κατά τα άλλα στο ερώτημα τι μπορούμε να περιμένουμε από τον λαό η απάντηση είναι απλή. Να κινητοποιηθεί όπως το 2011 (Σύνταγμα, Κερατέα κλπ). Να μην κατεβαίνει μόνο το ΚΚΕ στις συγκεντρώσεις των εργατικών σωματείων. Να συμμετέχει στα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου του ο μικροαστός και ο εργάτης. Να κινητοποιηθεί ο όγκος των ανέργων. Δεν πέρασαν δα και τόσα πολλά χρόνια από τότε που ο λαός αποτελούσε πολιτικό μοχλό πίεσης.
Αν υπάρχει κάτι "δημοκρατικό" που μας αρέσει είναι η συμμετοχή. Αν δεν είχαμε αυτό το κίνητρο δεν θα υπήρχε και η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. Θα γράφαμε ο καθένας για τους αναγνώστες του και θα το παίζαμε απομονωμένοι ελίτ συγγραφείς, όπως τόσοι και τόσοι, στην ελληνική κοινότητα της φανταστικής λογοτεχνίας. Ας αφήσουμε τον μεσσιανισμό για το έθνος που τον γέννησε. Εφόσον είμαστε παραδοσιοκράτες ας μην ξεχνάμε τις ελληνικές παραδόσεις.
Για τον "κοπρολάγνο", "ελληνάκο", "400 χρόνια τουρκοκρατία και τσιφτετέλια" λέω. Πρώην αναρχικός που κράζει το χώρο του στη φωλιά του λύκου (ινδυ), αλλά μεταξύ άλλων έχει διατυπώσει πολλά ενδιαφέροντα για μια πλειάδα ζητημάτων, από κοροδοιό και καραντίνες μέχρι μνημόνια, φτωχοποίηση, ΝΑΤΟ και πορτοκαλί επαναστάσεις. Το μόνο (σοβαρό) του ελάττωμα ο παράλογος ανθελληνισμός του, μέχρι που θεωρεί ότι αυτή η φλούδα γης είναι κάτι σαν την κόλαση της Καθολικής Εκκλησίας και ότι υπάρχει μια ειδική "κακία" που χαρακτηρίζει κάθε Έλληνα από γεννησιμιού του, ενώ όλοι οι άλλοι λαοί τα κουτσοβολεύουν πάνω κάτω ("το χωράφι του γείτονα είναι πιο πράσινο" που λέμε; Δεν ξέρω...)
Μην κράζετε. Κάποια στιγμή το υπομανιακό επεισόδιο θα τελειώσει και πιθανόν να πει σημαντικά πράματα...
C
Ο/Η Ανώνυμος είπε...καλα νταξει... μικρος που ειναι ο κοσμος και τετοια.. βουνο με βουνο.. και εδω ρε θηριο; και εδω ρε γαμωτο; το εχεις τερματισει ρε συ, εχεις παρει σβαρνα ολα τα ιντερνετικα καφενεια και δινεις πονο. εγω μονο στο ιντι γραφω και καθε φορα το μετανιωνω, δεν μπορεις να φανταστεις ποσο ασχημα νιωθω εκει περα. το χα ψιλιαστει οτι συχναζεις εδω μεσα με κατι σεντονια και κατι κατεβατα που διαβαζα αυγουστιατικα, κατι μου θυμιζε το υφος αλλα λεω μπα.. δεν παιζει να ειναι αυτος. τεσπα, αυτη ειναι η 2η φορα που γραφω παροτι τους ρομαντικους τους εχω ανακαλυψει εναμησι χρονο και απολαμβανω καθε αναρτηση. btw, εχω ζησει για λιγο στην αγγλια και την ψιλοπροτιμω απο την ελλαδιτσα. οσο για τα υπολοιπα, τρεφω απεραντο σεβασμο και για την ελληνικη παραδοση (ορθοδοξια/βυζαντιο) και για την χωρα (ενας απο τους λογους που αποστασιοποιηθηκα απο την εθνομηδενιστικη αριστερα παραπανω απο δεκαετια) αλλα με τον μεσο νεοελληνα δεν το χω, δεν τα πηγαινω καθολου καλα και δεν προκειται να απολογηθω. πες το εμμονη, πες το οπως θες. δεν δινω δεκαρα. ορισμενα πραγματα ειναι βιωματικα και εμπειρικα. τεσπα, χαιρετισματα στην σαουθ (ξερεις εσυ..)