Σταμάτης Μαμούτος
Θα παρέλθει άραγε ποτέ αυτή η ερεβώδης εποχή στην οποία ζούμε; Θα έχει ένα, πρόσκαιρο έστω, τέλος ο εφιάλτης που ροκανίζει με μεθοδική βουλιμία τις μέρες μιας αποπνικτικά δύσκολης καθημερινότητας; Κάποιες φορές αισθάνομαι ότι πρέπει να λάβω υπόψη στα σοβαρά τους αστρολόγους όταν μιλούν για πλανητικές ανισορροπίες του σύμπαντος που μετατρέπουν σε χάος την ζωή στην γη μετά το 2008. Άλλοτε, πάντα με σεβασμό, ανατρέχω στις λαϊκές προκαταλήψεις ως συμπυκνωμένες ανορθόλογες εκδοχές σοφίας και αποδίδω στην κακοδαιμονία που συνδέεται με το επώνυμο της κυβερνητικής μαφίας μια γενικότερη αρνητική ροπή των πραγμάτων. Το σίγουρο είναι ότι εδώ και δεκαπέντε χρόνια η πατρίδα και οι ζωές μας έχουν δεθεί σε έναν πάσαλο μαρτυρίων. Γύρω μας χορεύουν οι δαίμονες και μας φτύνουν κατάμουτρα. Γελούν με την ανικανότητα που επιδεικνύουμε να υπερασπιστούμε το καλό. Διατάζουν τα νεοφιλελεύθερα σκουπίδια να ορίζουν τις ζωές μας στην ανέχεια, την ίδια ώρα που εκείνα απολαμβάνουν υλικές ανέσεις αρκετές για να θρέψουν την μισή χώρα. Σπρώχνουν οργανώσεις της οικονομικής και πολιτικής μαφίας σε ένα όργιο ανεξέλεγκτου θράσους και αχαλίνωτης δύναμης. Υποκινούν ανίερες δυνάμεις της ιστορικής παρακμής να γενοκτονούν πληθυσμούς και να σαρκάζονται χαιρέκακα κάθε ηθικό ενδοιασμό. Μετατρέπουν την Ελλάδα σε κλοτσοσκούφι και καρπαζοεισπράκτορα των χυδαιότερων κατακαθιών της Βαλκανικής.
Δεν ξέρω αν ορισμένοι βλέπουν στο πεδίο της προσωπικής τους ζωής κάποιες πιο θετικές πτυχές. Εγώ, μάλλον όχι. Περιφέρομαι σε ένα βασίλειο παρακμής. Σε τέτοιες συνθήκες η αναδρομή στις ευχάριστες, θετικές και σημαντικές στιγμές του παρελθόντος αποτελεί κάτι σαν θεραπευτήριο της ψυχής. Η θύμηση προσώπων που ξεπέρασαν την μετριότητα της αστικής κανονικότητας και άφησαν ένα ιστορικό ίχνος, δρα σαν ένεση ηθικού. Με κάνει να αναλογίζομαι ότι εφόσον κάποιοι κατάφεραν να κυνηγήσουν ένα όραμα, ας δοκιμάσουμε κι εμείς. Όμως αυτή η εποχή δεν δείχνει κανένα έλεος. Παίρνει από κοντά μας ακόμη και τα σημεία των αναμνήσεων που τροφοδοτούν την ψυχή των ρομαντικών με ενέργεια. Και μάλιστα πρόωρα. Το αδηφάγο κτήνος του κακού μας καιρού σβήνει με αδίστακτη βαναυσότητα οτιδήποτε θα μπορούσε να κάνει την Ελλάδα υπερήφανη και τους ρομαντικούς να θυμούνται και να πιστεύουν.
Ο Αντώνης Τουρκογιώργης άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά θέματα υγείας κάπου στα 2010, με την έλευση του μνημονίου. Όταν η πατρίδα και η καθημερινή μας ζωή είχε άμεση ανάγκη τους μικρούς της θεούς, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν παραδείγματα τρόπων και αξιών διαφορετικών από εκείνα που επιβάλλουν καθημερινά τα σκυλιά της νεοφιλελεύθερης λογιστικής αποκτήνωσης με τα ΜΜΕ τους. Δεν ήταν μεγάλοι σε ηλικία ο Σπάθας και ο Τουρκογιώργης. Τα συγκροτήματα του εξωτερικού δίνουν ακόμη τακτικές συναυλίες στην ηλικία τους. Και πόσο χρειαζόμασταν την παρουσία των Socrates.. Μια πιθανή συναυλία, ακόμη περισσότερο ένας νέος δίσκος του συγκροτήματος, θα μπορούσαν να φέρουν στην καταχνιά του παρόντος λίγες από τις ηλιαχτίδες του παρελθόντος. Να σώσουν δέκα πιτσιρικάδες από την μαφία του τραπ και τα ανθρωποειδή της σκουπίδια. Να μας βοηθήσουν ώστε να φωνάξουμε πώς υπάρχουν διαφορετικοί δρόμοι πολιτισμού και άλλα σχήματα ζωής, με αξίες και τρόπους αντίθετους από εκείνους της τραπ καγκουριάς, του Mad Tv και του πολυπρόσωπου συστημικού νεοφιλελευθερισμού της παγκοσμιοποίησης. Αλλά φευ!
Ο Τουρκογιώργης πέρασε πλέον στο πάνθεον των ηρώων του ελληνικού rock. Μάλλον κάπως ξεχασμένος. Χωρίς την αίγλη και την φροντίδα που θα άρμοζε στην μουσική του παρακαταθήκη. Ήταν ίσως η ελληνόφωνη δισκογραφία του που έδωσε την αφορμή σε ορισμένους να τον στείλουν σε μια σχετική αφάνεια. Παραδόξως αποτέλεσε έναν από τους ελάχιστους Έλληνες της εποχής του που μπορούσε να τραγουδά καλύτερα τον αγγλικό στίχο απ’ τον ελληνικό. Η προσωπική του ελληνόφωνη δισκογραφία ακουγόταν σαν απλό τζαμάρισμα μπροστά στα έπη των Socrates. Ωστόσο, συντήρησε την αξία της παλιάς πεζοδρομιακής rock κουλτούρας. Ακούς τους ελληνικούς στίχους που τραγούδησε ο Αντώνης και η μνήμη τρέχει στην παλιά εποχή του rock που χάθηκε. Όχι μόνο ως ήχος. Αλλά ως κουλτούρα και σύστημα αξιών. Ως κουλτούρα που άφηνε με επιλεκτική αυστηρότητα εκτός των χωραφιών της όλους τους δήθεν και τους φλώρους.
Κάποτε ο Τουρκογιώργης είχε πει ότι δεν του άρεσε το heavy metal γιατί τα τραγούδια του είναι μπαλάντες παιγμένες δυνατά ενώ του άρεσε το rock γιατί κουβαλούσε την μαγκιά του blues και του αμερικάνικου νότου. Στην ουσία είπε εμμέσως ότι το heavy metal δεν είχε καταβολές στο blues, αλλά αντλούσε από είδη της παραδοσιακής και της κλασικής μουσικής. Οι true metalheads τον ευχαριστούμε για αυτή την δήλωση. Μας δικαίωσε σε δύο αράδες. Αποκάλυψε τον λόγο για τον οποίο αρέσει σε εμάς το heavy metal. Ασχέτως αν αυτό δεν μας εμποδίζει να αξιολογήσουμε θετικά και να υιοθετήσουμε την παλιά μαγκιά του rock. Ας είναι καλά το New Wave Of British Heavy Metal που συνέδεσε στον τρόπο ζωής μας το γήπεδο, τον πεζοδρομιακό βίο και την λογοτεχνία του φανταστικού. Που μας έμαθε να είμαστε μάγκες. Μάγκες, όπως ο Αντώνης….
Σχόλια:
Ο/Η Διηνεκης είπε...Ακόμα δεν έχουμε δει το κουβάρι να ξετυλίγεται πλήρως.
https://www.2045.gr/thematologia/politismos/oi-theoi-menoun-stin-silicon-valley-ena-techno-evangelio-epeigontos/
Αυτό είναι σίγουρο. Πάντα θα υπάρχει προοπτική για κάτι μελλοντικό γιατί πάντα θα γεννιούνται νέες προκλήσεις. Τα φιλελεύθερα καθάρματα ελέγχουν την εξουσία. Δεν ελέγχουν την ιστορία και την φυσική τάξη πραγμάτων.
Το παραδέχεται εμμέσως και ο συγκεκριμένος αρθρογράφος, ασχέτως αν πλασάρει ως δέλεαρ τον στόχο για το οριστικό "τέλος της ιστορίας" μέσω της διαχείρισης της τεχνολογικής προόδου από τα δίκτυα του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Χριστός Ανέστη! Μιας και οι διαχειριστές της σελίδας έχουν πολυετή επαφή με το heavy metal θα ήθελα να ρωτήσω, μπορεί ένας Ορθόδοξος να ακούει Iron Maiden, ενώ ο Bruce στα live στο τέλος του Fear of the dark, πετάει ως δείγμα ασέβειας έναν σταυρό ή μήπως αυτό είναι κάποια παρανόηση;
Μπορεί ένας Ορθόδοξος να ακούει black metal συγκροτήματα σαν τους summoning που στιχουργικά δεν έχουν αντιχριστιανικές αναφορές αλλά το λογότυπο τους παραπέμπει σε πεντάλφα;
Μπορεί κάποιος Ορθόδοξος να ακούει Septic Flesh που δεν έχουν παρατηρηθεί ευθέως βλάσφημες αναφορές στους στίχους αλλά και πάλι υπάρχουν αναφορές σε ανατολίτικες θεότητες και διφορούμενοι στίχοι που μπορεί να θεωρηθούν αντιχριστιανικοί;
Θα ήθελα την απάντηση σας, γιατί και εγώ ακούω πολλά χρόνια metal και πολλά παρακλάδια του, αλλά στη πορεία για δογματικούς λόγους -και όχι μουσικούς- σταμάτησα να ακούω πολλά συγκροτήματα(ελληνική black met σκηνή, Emperor, Immortal, Kreator, etc).
Φαίνεται από αυτά που γράφεις ότι δεν ακούς πολλά χρόνια. Όπως και να έχει, μπορείς να τα συμπληρώσεις στο μέλλον. Έχεις ακόμη χρονιά μπροστά σου. Στο ευχόμαστε. Να έχεις υγεία και χρόνια πολλά.
Παρανοϊση είναι ότι ο Ντίκινσον πετά σταυρούς. Ποτέ δεν έγραψαν αντιχριστιανικούς στίχους οι Iron Maiden. Το αντίθετο μάλιστα. Πήραν πάντα το μέρος των δυνάμεων του Only the good die young...Στο fear of the dark διαμορφώνουν μια ατμόσφαιρα ταινίας ή βιβλίου τρόμου. Μην μπερδεύεσαι. Δεν υπάρχει θρησκευτικό υπόβαθρο.
Μην μπερδεύεσαι με τα λογότυπα, επίσης. Οι Summoning βασίζονται στον Τόλκιν που ήταν αυστηρά θρησκευόμενος καθολικός.
Οι αναφορές σε ανατολικές ή αρχαίες θρησκείες είναι εκφράσεις καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος. Ορισμένα συγκροτήματα έχουν όντως τέτοιες θρησκευτικές αντιλήψεις. Αυτά μπορεί ασφαλώς ένας θρησκευόμενος να μην τα ακούει. Ή ακόμα καλύτερα να ακούει το ηχητικό τους περιεχόμενο αλλά να μην υιοθετεί τους στίχους ή τα μηνύματά τους.
Κι εμείς μπορεί να διαφωνούμε με τις ιδέες του ύστερου Βάρναλη ή ακόμη και με εκείνες ελευθεριακών ρομαντικών, αλλά δεν γίνεται να μην δεχτούμε την ποιότητά τους ως λογοτεχνών.
Σίγουρα ένας Έλληνας πρέπει να ακούει με ευλάβεια ορισμένα τραγούδια των Socrates και των Aphrodite's Child για να μάθει πώς η ελληνική δημοτική μουσική μπορεί να προσφέρει υπέροχους ήχους μέσα από rock φόρμες.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Φίλε τέτοιο μίσος για την Ορθοδοξία δεν είχε ούτε ο Μωάμεθ ο Πορθητής. Να φανταστώ όλη αυτή η φυσική κακία ξεκινάει από τις καρπαζιές που σου τράβαγαν οι παπάδες όταν ήσουν μικρός; Λέω για τότε με το καρβουνάκι. Να αγιάσει το χέρι τους. Έβλεπαν μπροστά οι άνθρωποι. Στάρετς!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ευχαριστώ για την απάντηση σας. Ακούω metal πάνω απο 20 χρόνια, στην αρχή ξεκίνησα με Iron Maiden και μετά πήγα στο thrash και στο black.
Μέχρι το 2016 η οπτική μου ήταν αυτό που γράψατε να επικεντρώνομαι στο κομμάτι της μουσικής και να μην δίνω σημασία στους στίχους. Βέβαια κάποια συγκροτήματα όπως οι Gorgoroth, οι Deicide, κλπ τα απέρριπτα εξαρχής γιατί θεωρούσα ήταν εξόφθαλμες περιπτώσεις, που ήταν ανοιχτά αντιχριστιανοί. Απο το 2016 όμως άρχισα να έχω πιο σωστή δογματική προσέγγιση και εκεί ήταν που είπα σε θέματα Πίστης δεν πρέπει να υπάρχουν εκπτώσεις με αποτέλεσμα να σταματήσω να ακούω τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, όπως π.χ. ένα γνωστό ελληνικό black metal με -δυστυχώς- βλάσφημο όνομα, όσο και αν μέχρι τότε έλεγα "μόνο το όνομα είναι", "δεν έχουν πρόβλημα με την θρησκεία αλλά με κάποιους ιερείς", και λοιπά...Γι‘ αυτό και σας ρώτησα γιατί ήθελα να δω το σκεπτικό απο ανθρώπους που δεν έχουν επιφανειακή προσέγγιση της Ορθοδοξίας.
Εμείς πάντως ακούμε χωρίς να θίγονται οι θρησκευτικές πεποιθήσεις. Εξαρτάται, σίγουρα, με ποιους μιλάς. Αν είναι κάποιος του κατηχητικού μπορεί να είναι περισσότερο ευαίσθητος σε τέτοια θέματα. Αν και έχουμε γνωρίσει πρόσφατα μια συμφοιτήτρια που έχει μεγαλώσει στο κατηχητικό (και ακόμη ασχολείται, πηγαίνει, προσφέρει βοήθεια σε γεύματα απόρων κλπ) η οποία ακούει πολύ power metal. Ποτέ δεν ξέρεις.
Όταν γίνεται ένα metal φεστιβάλ και έχει μερικές χιλιάδες θεατές, εσύ τι νομίζεις; Όλοι αυτοί είναι άθεοι ή παγανιστές; Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι καθημερινοί, που υιοθετούν το κυρίαρχο εθνικό θρησκευτικό πλαίσιο.
Ή απ'την άλλη, οι παγανιστές πώς και δεν αισθάνονται δυσφορία όταν ακούνε τους Warlord ;
Δεν υπάρχουν αυτά τα δογματικά στεγανά στην πρόσληψη της τέχνης, ανώνυμε. Και δεν εννοούμε τα δογματικά στεγανά της θρησκείας. Η εκκλησία εμμέσως πλην σαφώς τα έχει ξεπεράσει αυτά. Όσοι προσπαθούν να τα ανασύρουν για να προκαλέσουν ρωγμές στον εθνικιστικό χώρο να ξέρεις ότι ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Έχουν τελειώσει. Ποτέ δεν θα βρουν απήχηση.
Όπως διαβάζουμε και γράφουμε λογοτεχνία χωρίς στρατευμένα στεγανά (οι μαρξιστές το έκαναν αυτό), κατά τον ίδιο τρόπο ακούμε και παίζουμε μουσική. Ο Τόλκιν ήταν άριστος γνώστης των αρχαίων ευρωπαϊκών παραδόσεων. Ταυτόχρονα ήταν βαθύτατα θρησκευόμενος χριστιανός καθολικός (καθολικός στην Αγγλία, σκέψου τι σήμαινε αυτό). Τα έργα του περιλαμβάνουν φανταστικούς συνδυασμούς και των δύο γνωστικών πεδίων που κατείχε. Τόσο εκείνο της θρησκευτικής του πίστης όσο και το άλλο της μορφωτικής του επαφής με την αρχαία ιστορία και τους αρχαίους πολιτισμούς. Έτσι γίνεται η τέχνη και έτσι απολαμβάνουμε την τέχνη.
Μέσα από μια τέτοια τέχνη μπορούν να ξεπηδήσουν νοήματα που έχουν και πολιτικό περιεχόμενο. Αν ξεκινήσεις με την προϋπόθεση ότι μια καλλιτεχνική έκφραση πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα πολιτικό πλαίσιο, πάμε στην στρατευμένη τέχνη και τότε αυτό που παράγεται είναι μόνο για να το ακούμε ή να το διαβάσουμε πριν από καμιά συγκέντρωση. Δεν έχει περαιτέρω αξία.
Άσε λοιπόν τους δογματικούς προβληματισμούς και άκου ελεύθερα. Η θρησκεία έχει στόχο να μας προφυλάξει από το κακό και να μας δείξει έναν δρόμο ηθικής συγκρότησης που οδηγεί στην βασιλεία των ουρανών. Η μουσική, η λογοτεχνία και η τέχνη του Ρομαντισμού είναι διαποτισμένες από την αύρα του ουρανού. Εμπεριέχουν μόνο καλό στον πυρήνα τους, ακόμη και αν το περιτύλιγμα είναι σκοτεινό, σκληρό και γεμάτο σιδερένιες αιχμές πολλές φορές.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Είναι κάπως σύνθετο το ζήτημα. Στο Power Metal υπάρχουν συγκροτήματα(Stratovarius, Angra, Kamelot, Blind Guardian) που είναι χριστιανικά ή τουλάχιστον δεν προσβάλλουν το χριστιανικό δόγμα. Eνώ στο black metal αν και υπάρχουν συγκροτήματα όπως οι Borknagar που δεν προσβάλλουν τον Χριστιανισμό, παρόλα αυτά οι Satyricon που αναφέρθηκαν πιο πάνω έχουν κάποιες αντιχριστιανικές αναφορές(π.χ. εναρκτήριο κομμάτι του Shadowthrone ή το άλμπουμ, τίτλος 6ου studio album). Οι δε Immortal φαντάζουν σαν πιο σοβαροί που αν δεν είχαν κάποιες αναφορές (demons, demonthrone) και διαφορετικό λογότυπο στα πρώτα 3 άλμπουμ θα μπορούσαν να είναι αποδεκτοί από κάποιο Χριστιανό. Τώρα το αν μπορεί κάποιος να επιλέγει απ'όλα αυτά να ακούει συγκεκριμένα κομμάτια ή άλμπουμ που δεν θίγονται δογματικές αρχές και πρόσωπα δεν ξέρω.
Είναι εύκολη λύση να λες ακούω μόνο την μουσική και όχι τους στίχους αλλά δεν μπορεί να ακούς κάποιον που προσβάλλει την πίστη σου.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Δεν είναι καθόλου σύνθετο. Οτιδήποτε έχει ρομαντικό υπόβαθρο το λαμβάνουμε υπόψη. Κάποια μας αρέσουν περισσότερο άλλα λιγότερο. Απλά είναι τα πράγματα. Δεν μιλάς με ανθρώπους της θεοκρατικής Δεξιάς. Με ρομαντικούς εθνικιστές συζητάς. Έλα τώρα. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις την διαφορά. Υπάρχει από τον 19ο αιώνα. Άλλο Παπαρρηγόπουλος και Ζαμπέλιος (Ρομαντισμός) και άλλο Νικόδημος, Αθανάσιος Πάριος και Κωνσταντίνος Οικονόμου (εκκλησιαστική λογιοσύνη). Χριστιανοί ήταν και οι ρομαντικοί. Αλλά όχι της λόγιας παράδοσης του Πατριαρχείου.
Ο Αχιλλέας είπε...Χρόνια πολλά και καλά παιδιά. Χριστός Ανέστη! Καλή Ανάσταση και στον Τουρκογιώργη. Από ότι βλέπω οι παλιοί φεύγουν. «Κοιμούνται». Και δεν θα ήθελα να φανταστώ μία Ελλάδα η οποία θα έμενε μόνο με άτομα του δικού μου ηλικιακού γκρουπ. Η κατάσταση θα ήταν ακόμη πιο απελπιστική. Καλό Παράδεισο Αντώνη Τουρκογιώργη.
Και δύο σχόλια από χρήστες του YouTube.
Τα σχόλια μάλιστα είναι γραμμένα πολύ πριν συγχωρεθεί ο Τουρκογιώργης. Το ένα γραμμένο κάτω από το βίντεο «Η ροκιά θέλει μαγκιά».
Το τραγούδι: https://www.youtube.com/watch?v=8faBx2wQqI8
Το σχόλιο: «Ευχαριστώ ρε Αντώνη για την τραγουδάρα σου το έχω χορέψει άπειρες φορές με τα παιδιά μου.»
Και το άλλο σχόλιο, κάτω από το τραγούδι «Mountains» των Socrates.
Το τραγούδι: https://www.youtube.com/watch?v=QNFEZRYVOMU
Το σχόλιο: «Από τους τρελούς της εποχής μου Τουρκογιώργης μαζί με τους Γ. Σπάθα και Ηλία Μπουκουβάλα αλλά και άλλους υπέροχους μουσικούς έφτιαξαν το καλύτερο (κατ' εμέ) Ελληνικό και όχι μόνο ROCK συγκρότημα. Με αυτούς έμαθα να ακούω μουσική όταν μια μέρα σε μια συναυλία τους στο ιστορικό ΚΥΤΤΑΡΟ ο Γιάννης Σπάθας ξεκίνησε με ένα σόλο το οποίο για εμάς τους πιτσιρικάδες μας παραξένεψε. Δεν ήταν τόσο Rock, η κιθάρα του έβγαζε έναν ήχο περίεργο, κάτι σαν κλαρίνο κάτι σαν Ηπειρώτικο μοιρολόι κάτι που εμείς οι "Rock" είχαμε μάθει να απεχθανόμαστε, τι βλάχικα θα ακούγαμε.... Θυμάμαι, τελειώνοντας το κομμάτι (Mountains) ο Σπάθας το αφιέρωσε στον μεγάλο δάσκαλο τον Τάσο Χαλκιά. Κοιταχτήκαμε συνωμοτικά για να μην καταλάβουν οι άλλοι ότι δεν γνωρίζαμε αυτόν τον μεγάλο ροκά Τάσο Χαλκιά... Την επομένη κατέβηκα στο Μοναστηράκι στα δισκάδικα να ψάξω κάτι για τον Τ Χαλκιά και ο πωλητής με παρέπεμψε στην μεριά που ήταν οι δίσκοι των δημοτικών. Βρήκα δίσκους με τον Τάσο Χαλκιά, μα αυτός ήταν ένας παππούς με ένα κλαρίνο, δεν ήταν ο ροκάς που είχαμε στο κεφάλι μας. Αγόρασα έναν δίσκο και γύρισα τρέχοντας σπίτι να τον ακούσω... Αυτό ήταν, από τότε άλλαξε η θεώρηση μου όχι μόνο για την μουσική, αλλά και το πως έβλεπα την ζωή. Έφυγαν τα κουτάκια από το κεφάλι μου που μέσα σε αυτά είχα τακτοποιήσει τόσο όμορφα τα θέλω μου... Αισθάνομαι ότι πρέπει να τους πω από καρδιάς ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!»
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ποια ειναι η γνώμη της λέσχης για τον Martin Wieland;Παρατηρώ ότι ως συλλογικότητα δεν μιλάτε καθόλου για αυτόν ενώ κατέχει σπουδαία θέση στο πάνθεο της ιστορίας του Ρομαντισμού.Δεν δικαιούται κατάταξη δίπλα σε Χέρτνερ,Χάμαν,Φίχτε και άλλους;
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...Στον Ρομαντισμό με κάποιο στριμωγμα μπορεί να μπει, στον συντηρητικό αντιδιαφωτιστικό Ρομαντισμό δεν μπορεί να μπει. Τώρα θα μάθεις τις ιδεολογικές προτιμήσεις της λέσχης; Εσύ που παρατηρείς...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ο μέγιστος Βίλαντ με "στρίμωγμα" χωράει στον Ρομαντισμό αλλά όχι στον "συντηρητικό αντιδιαφωτιστικό",αλλά ο ομοφυλόφιλος Μπάιρον που άνοιξε τον πρώτο οίκο ανοχής στην Ελλάδα και είχε βιάσει έναν μικρό Σουλιώτη είναι το απόλυτο πρότυπο Ρομαντικού ας πούμε...
Σου έχει κάνει μεγάλη ζημιά η λέσχη, "ανώνυμε". Δεν θα σταθούμε στα περί βιασμών, γιατί ενδέχεται να αποτελούν φαντασιώσεις βαθύτερων πόθων σου. Γράφεις αυτές τις αθλιότητες σε μια ανάρτηση για νεκρό άνθρωπο. Ο μόνος λόγος που δημοσιεύουμε τις χυδαιότητες που γράφεις είναι για να φανεί ποιοι είναι οι αντίπαλοι της λέσχης στον χώρο.
Κατά τα άλλα δεν είπε κανείς μας ότι ο Βύρωνας είναι ρομαντικός αντιδιαφωτιστής. Δέκα φορές το έχουμε απαντήσει αυτό το ερώτημα. Ελευθεριακός ρομαντικός ήταν. Αλλά σπουδαίος συγγραφέας. Τι να κάνουμε τώρα; Να αρνηθούμε την αξία λογοτεχνών, καλλιτεχνών κλπ επειδή δεν ήταν ομοϊδεάτες μας; Έχει υποστεί μεγάλη νοητική βλάβη. Χρειάζεσαι ισχυρή φαρμακευτική αγωγή.
Socrates ή Aphrodite's Child;
Socrates, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...κοπριτης (και παλι) εδω...οι iron maiden μας λεει η ΦΛΕΦΑΛΟ δεν εγραψαν ποτε αντιχριστιανικους στιχους απευθυνομενη σε αυτιστικους θρησκοληπτους πιτσιρικαδες. δηλαδη ο δισκος τους the number of the beast που μιλα και για 666 ειναι χριστιανικος; δηλαδη ενα χριστιανοπουλο μπορει χωρις κανενα προβλημα να τραγουδα ενα τετοιο τραγουδι; μαντεψτε ποσες φαπες θα σας δωσει μετα ο πνευματικος του παπας...και οχι γιατι πηρατε αντιδωρο με αριστερο χερι! το ξεφτιλισατε παλι Μαμουτε...
-Λεμουριος τρολιστας
Μας έκανες ένα ωραίο δωράκι με αυτό το σχόλιο. Στο έχω γράψει και στο παρελθόν. Όταν υπερεκτίθεσαι στον δημόσιο διάλογο χωρίς να διαθέτεις σοβαρό μορφωτικό υπόβαθρο, είναι μονόδρομος η γελοιοποίηση.
Αυτό το σχόλιο για το number of the beast το έκανε, πριν τριάντα χρόνια, η Λουκά στα μεσημεριανάδικα. Μέχρι εκεί φτάνει η μορφωτική σου εμβέλεια, παγανιστή. Μέχρι το επίπεδο της Ελεύθερης Ώρας.
Μάθε, λοιπόν, ότι το συγκεκριμένο τραγούδι είναι εμπνευσμένο από την ποίηση του Σκωτσέζου ρομαντικού Ρόμπερτ Μπερνς και από την ταινία Omen II. Η ρίζα της ιδέας ήταν η Αποκάλυψη του Ιωάννου. Περιλαμβάνει και σχετική εισαγωγική αναφορά η αρχή του τραγουδιού. Πιο ρομαντικό και χριστιανικό δεν γίνεται...
Χαχαχα
Αλλά το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι, αφελή μου Κάλιμπαν; Ότι αυτή την ανοησία που σκέφτηκες εσύ την σκέφτηκαν και κάτι αμερικανικοί παραθρησκευτικοί σύλλογοι!!! Όπως και να το φέρεις, δεν μπορείς να αποτινάξεις την προτεσταντική αμερικανική μασονίλα, κύριε παγανιστή.
Πάρε τώρα σε αφιέρωση και τους στίχους του τραγουδιού Alexander the Great του ίδιου συγκροτήματος.
"My son ask for thyself another kingdom
For that which I leave is too small for thee"
Near to the east
In a part of ancient Greece
In an ancient land called Macedonia
Was born a son
To Philip of Macedon
The legend, his name was Alexander
At the age of nineteen
He became the Macedon King
And he swore to free all of Asia Minor
By the Aegean Sea
In 334 B.C
He utterly beat the armies of Persia
Alexander the Great
His name struck fear into hearts of men
Alexander the Great
Became a legend amongst mortal men
King Darius the third
Defeated fled Persia
The Scythians fell by the river Jaxartes
Then Egypt fell
To the Macedon King as well
And he founded the city called Alexandria
By the Tigris river
He met King Darius again
And crushed him again in the battle of Arbela
Entering Babylon
And Susa, treasures he found
Took Persepolis, the capital of Persia
Alexander the Great
His name struck fear into hearts of men
Alexander the Great
Became a God amongst mortal men
A Phrygian King had bound a chariot yoke
And Alexander cut the 'Gordian knot'
And legend said that who untied the knot
He would become the master of Asia
Hellenism he spread far and wide
The Macedonian learned mind
Their culture was a western way of life
He paved the way for Christianity
Marching on, marching on
The battle weary marching side by side
Alexander's army line by line
They wouldn't follow him to India
Tired of the combat, pain and the glory
Alexander the Great
His name struck fear into hearts of men
Alexander the Great
He died of fever in Babylon
Πρόσεξες τι λένε; Άπλωσε τον ελληνισμό στην ανατολή, άνοιξε τον δρόμο για τον χριστιανισμό. Ούτε ο Παπαρρηγοπουλος να είχε γράψει τους στίχους αυτού του.... αντιχριστιανικού για εσένα συγκροτήματος.
Είστε όχι για κλάματα. Είστε μόνο για φτύσιμο και για σφαλιάρες.
Στην Ελεύθερη Ώρα ήταν υπάλληλος για χρόνια, μια χαρά δούλευε με τον Μιχαλόπουλο μέχρι που τα χάλασαν για τα φράγκα και πήγαν στα δικαστήρια. Κατά τα άλλα ο Λεμούριος δεν έχει σχέση με ακροδεξιούς. Μέχρι και σήμερα μένει στην ίδια πολυκατοικία με τον γιο του Γρηγόρη και τον κατηγορεί ότι δεν πληρώνει τα κοινόχρηστα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ρε αυτός ο ψυχάκιας έχει γράψει παραπάνω από 100 σχόλια σε δύο σελίδες του χώρου μέσα σε δύο ημέρες. Και γράφει ότι γράφει κάτω από αφιέρωμα για νεκρό άνθρωπο. Αυτή είναι η σπουδαία "αισθητική" του; Και τα γκαρσόνια και ο Γιάννης ήρθαν και έφυγαν. Φάνηκε να έχουν σώας τα φρένας. Αυτός είναι κανονικός τρελός ρε. Μπορεί να δίνει στοιχεία συναγωνιστών στο ιντυ για το μεροκάματο αλλά όλη αυτή η παράνοια είναι λόγω της τρέλας του. Προφανώς πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν παρακμιακό στοιχείο. Μουρλόγρια κανονική. Άραγε ταΐζει και τις γάτες της γειτονιάς του;
Γενικότερα ο Λεμούριος έχει πολλά δικαστήρια αλλά και πολλά χαρτιά. Τα χαρτιά της "αριστοκρατικής" του καταγωγής μας τα δείχνει. Το ποινικό του μητρώο θα μας το δείξει;
Συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους φίλους του Αντώνη.