Ολοκληρώθηκε το 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου που πραγματοποιήθηκε και φέτος στο Πεδίον του Άρεως. Μέλη της λέσχης μας επισκέφθηκαν τρεις φορές τους χώρους του Φεστιβάλ και, όπως κάθε χρονιά, αφού έκαναν έρευνα στους πάγκους των εκδοτών και αγόρασαν ενδιαφέροντα βιβλία, πραγματοποίησαν διανομή ενημερωτικών φυλλαδίων της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.
Ως χώρος το Πεδίον του Άρεως υστερεί σε σύγκριση με το Ζάππειο. Οι διάδρομοι ήταν στενοί και ανάγκασαν τους επισκέπτες να στριμώχνονται (πολύ περισσότερο εφόσον σε ορισμένα σημεία πραγματοποιούνταν έργα). Ο ήλιος χτυπούσε ανηλεώς όλους σχεδόν τους πάγκους της μιας πλευράς, μετατρέποντάς τους σε φωλιές καύσωνα και κάνοντας δύσκολη την παραμονή των πελατών και την εργασία των πωλητών κατά τις πρωινές ώρες λειτουργίας των σαββατοκύριακων.
Σε ορισμένα σημεία το έδαφος δεν ήταν στρωμένο με τις γνωστές πλάκες ή πέτρες, οι χιλιάδες επισκέπτες πατούσαν σε χώμα και χαλίκια, με αποτέλεσμα να σηκώνεται έστω και ελαφρά ένας μπουχός από τα διαδοχικά πατήματα (τις βροχερές μέρες αντιθέτως σχηματιζόταν στο έδαφος λάσπη). Τέλος η πρόσβαση στον χώρο είναι πιο δύσκολη από εκείνη του Ζαππείου γιατί το Πεδίο στερείται έναν κοντινό κομβικό σταθμό του μετρό, όπως είναι αυτός του Συντάγματος, που αποβιβάζει χιλιάδες επισκέπτες ανά λίγα λεπτά.
Κατά τα άλλα η οργάνωση είχε σχεδιαστεί προσεκτικά. Υπήρχαν διαδοχικές ενδιαφέρουσες συναυλίες και ομιλίες τόσο στην είσοδο του Φεστιβάλ όσο και στα περίπτερα εκδηλώσεων που είχαν στηθεί εσωτερικά στους χώρους της έκθεσης. Ήταν ευχάριστη έκπληξη ότι μια από τις ημέρες που επισκεφτήκαμε το Φεστιβάλ τραγούδησε στον διαμορφωμένο χώρο της εισόδου ο Ισίδωρος Πάτερος, ο Κρητικός βάρδος που εμφανίστηκε φέτος στο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ της Ανδραβίδας. Την τελευταία ημέρα έπαιξε σε διάφορα σημεία του χώρου η φιλαρμονική του δήμου Αθηνών. Υπήρχε, ασφαλώς, ένας χάρτης με το όνομα κάθε εκδότη που συμμετείχε και τον αριθμό του περιπτέρου του ακριβώς δίπλα από την είσοδο στο κουβούκλιο παροχής πληροφοριών στους επισκέπτες.
Οι εκθέτες ήταν λίγο πολύ οι αναμενόμενοι. Μολονότι το ενοίκιο των πάγκων είναι υψηλό και έχει προκαλέσει δυσφορία στον εκδοτικό κόσμο οι συμμετοχές ήταν και φέτος πολλές. Για όποιον είναι τακτικός θαμώνας των βιβλιοπωλείων δεν υπήρχαν πολλά νέα βιβλία να εντοπίσει ή κάτι ιδιαίτερο να αναζητήσει και η επίσκεψη στην έκθεση είχε περισσότερο το νόημα μιας βόλτας ανάμεσα σε βιβλιοπώλες. Το θετικό ήταν ότι υπήρξαν περιπτώσεις γενναίων εκπτωτικών προσφορών. Για παράδειγμα στις εκδόσεις Θεμέλιο εντοπίσαμε ακόμη και 30-35% εκπτώσεις σε τιμές νέων βιβλίων. Πολύ ενδιαφέροντα βιβλία υπήρχαν, όπως κάθε χρόνο, σε εκδόσεις όπως οι Printa Ροές, Ύψιλον, Πόλις ενώ για εμάς υπάρχει σταθερά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για εκδόσεις που εστιάζουν στην φανταστική λογοτεχνία (Λυχνάρι, Αίολος, Anubis κλπ). Ευχάριστο γεγονός η παρουσία εκδοτών comics, όπως των Byzantine Tales και Ανεμοδουρά (Μικρός Ήρως), καθώς και εταιριών επιτραπέζιων παιχνιδιών όπως οι Κάισσα και Δεσύλλας.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει ο ιδιοκτήτης των εκδόσεων Περισπωμένη. Ο Σωτήρης όχι μόνο κυκλοφορεί πολύ ποιοτικά κείμενα και αισθητικά προσεγμένα βιβλία αλλά δεν διστάζει ακόμη και να χαρίσει ή να προσφέρει τα εξαιρετικά βιβλία των εκδόσεών του έως και με 60% έκπτωση, αν διαπιστώσει ότι ο συνομιλητής του είναι αυθεντικός βιβλιόφιλος!! Πρόκειται για έναν λάτρη του βιβλίου που ο εκδοτικός του οίκος αξίζει να στηριχτεί από το αναγνωστικό κοινό.
Διαβάσαμε σε κάποιο διαδικτυακό τόπο ότι ενώ τα βιβλιοπωλεία αδειάζουν οι εκθέσεις συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον πολλών επισκεπτών. Απαντάμε σε όσους έχουν παρόμοιες απορίες ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβουν τι συμβαίνει. Στα βιβλιοπωλεία πηγαίνουν να ψάξουν και να αγοράσουν βιβλία οι ελάχιστοι εναπομείναντες αναγνώστες. Στις εκθέσεις πηγαίνουν, μαζί με τους ελάχιστους εναπομείναντες αναγνώστες, μεγάλοι αριθμοί επισκεπτών που απλώς θέλουν να κάνουν μια βόλτα βλέποντας τους πάγκους (και αν τύχει να τους κεντρίσει κάποιο βιβλίο το ενδιαφέρον μπορεί και να το αγοράσουν). Βοηθά και η επικοινωνία των εκθέσεων με την διαφήμιση που τα μεμονωμένα βιβλιοπωλεία δεν μπορούν να έχουν.
Όμως, ακόμη και η σχετικά μεγάλη παρουσία επισκεπτών στις εκθέσεις δεν είναι επαρκής για να ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις συντήρησης των περισσότερων εκδοτικών οίκων. Οι πωλητές στα περίπτερα του φεστιβάλ τόνιζαν ότι κόσμος μπορεί να πήγε φέτος στο Πεδίον του Άρεως, όμως αγορές έκαναν λίγοι. Οι περισσότεροι επισκέπτες απλώς έβλεπαν τους πάγκους και περιφέρονταν στους χώρους του Φεστιβάλ. Γεγονός που έχει να κάνει ασφαλώς με την ακρίβεια της εποχής μας αλλά και με το ότι εκ των επισκεπτών του Φεστιβάλ δεν ήταν άπαντες τακτικοί αναγνώστες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι καθώς μοιράζαμε φυλλάδια της λέσχης στην είσοδο του χώρου της διοργάνωσης συζητούσαμε ότι δεν είχε και μεγάλο νόημα αυτό που κάναμε. Η παρουσία νέων παιδιών, ροκάδων, γκοθάδων, metalheads και αναγνωστών της λογοτεχνίας του φανταστικού, που γινόταν παλαιότερα αισθητή κατά την διανομή των ενημερωτικών φυλλαδίων της λέσχης μας, έχει σχεδόν εκμηδενιστεί. Ο μέσος όρος ηλικίας των επισκεπτών του φεστιβάλ ήταν σαφώς άνω των εξήντα ετών. Οι κάπως νεότεροι ήταν κυρίως γονείς που έβγαζαν βόλτα τα παιδιά τους. Αν συναντούσαμε κάποιον που φαινόταν συμβατός με τα πεδία ενδιαφέροντος της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. αυτό συνέβαινε πολύ αραιά και επρόκειτο για μεσήλικα.
Σε γενικές γραμμές είναι πλέον εμπειρικά αισθητό -και μάλιστα πολύ άμεσα- ότι «γερνάει» το κοινό που έχει παρόμοια λογοτεχνικά και διανοητικά ενδιαφέροντα με εμάς (όπως συμβαίνει και με το κοινό των μουσικών ακουσμάτων μας). Κι αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί η χυδαία εξουσία της παγκοσμιοποίησης εξανδραπόδισε την νεολαία των ευρωπαϊκών κρατών αλλά και γιατί οδηγεί σε εξαφάνιση τα έθνη τους. Η υπογεννητικότητα κάνει πλέον εμφανείς τις συνέπειές της και σε συνδυασμό με το φαινόμενο της μετανάστευσης αλλάζει τα πληθυσμιακά δεδομένα και τείνει να εξαφανίσει τα ευρωπαϊκά έθνη που σταδιακά μετατρέπονται σε επιμέρους κοινότητες ανάμεσα στις υπόλοιπες που φιλοξενούν τα (πάλαι ποτέ εθνικά) κράτη τους.
Αλλά με αυτά τα θέματα θα καταπιαστούμε σε μεταγενέστερα άρθρα.
Σχόλια:
Ανώνυμος/η
Από εκπτώσεις θεωρώ πως είχε αρκετά καλές (20-30%) σε πολιτικό βιβλίο (και λογοτεχνία), στους οίκους που αναφέρθηκαν αλλά και λίγους ακόμα (π.χ. Μάγμα, Πανοπτικόν, Πελασγός, Στοχαστής). Ωστόσο, σε αρκετούς οίκους δύσκολα έπεφταν κάτω από 15%. Στα των επισκεπτών, πρόσεξα πως παρά τον μεγάλο όγκο επισκεπτών λίγοι πάγκοι έκαναν πολλές πωλήσεις. Αυτοί που τα πήγαν καλύτερα στη νεολαία δυστυχώς είναι δημοφιλείς όχι τόσο ποιότητας όσο tiktok (π.χ. Διόπτρα, Ψυχογιός)...
Έδωσα 30-35 ευρώ και ένιωθα άσχημα που δεν γινόταν να διαθέσω περισσότερα (θέλω και δυό βιβλία από Έξοδο και Λόγχη που δυστυχώς δεν ήταν στην έκθεση).
ΥΓ Τι ήταν αυτό με τα διαφημιστικά !!!Ένα βιβλίο έπαιρνα και μου έδιναν 6 σελιδοδείκτες και 3 διαφημιστικά για νέες εκδόσεις
ΥΓ2 Το ότι υπήρχαν ελάχιστα νέα βιβλία για την Κύπρο και μόλις μία εκδήλωση για τα 50χρονα της κατοχής ήταν ΤΡΑ ΓΙ ΚΟ..Όσοι δεν πήγατε σε αυτή χάσατε την ευκαιρία να δείτε γνωστό "πατριώτη" τέως υφυπουργό της νουδούλας να τα "ακούει" καλά από τους ομιλητές για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα εθνικά-κοινωνικά. Απολαυστικό!
- Eärendil -
Έδωσα 30-35 ευρώ και ένιωθα άσχημα που δεν γινόταν να διαθέσω περισσότερα (θέλω και δυό βιβλία από Έξοδο και Λόγχη που δυστυχώς δεν ήταν στην έκθεση).
ΥΓ Τι ήταν αυτό με τα διαφημιστικά !!!Ένα βιβλίο έπαιρνα και μου έδιναν 6 σελιδοδείκτες και 3 διαφημιστικά για νέες εκδόσεις
ΥΓ2 Το ότι υπήρχαν ελάχιστα νέα βιβλία για την Κύπρο και μόλις μία εκδήλωση για τα 50χρονα της κατοχής ήταν ΤΡΑ ΓΙ ΚΟ..Όσοι δεν πήγατε σε αυτή χάσατε την ευκαιρία να δείτε γνωστό "πατριώτη" τέως υφυπουργό της νουδούλας να τα "ακούει" καλά από τους ομιλητές για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα εθνικά-κοινωνικά. Απολαυστικό!
- Eärendil -
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Για το κυπριακό έγινε μια εκδήλωση που, απ' ότι μάθαμε, παρουσίασε η Μπουμπούκα Μανωλίδου Γεωργιαδού. Την παρακολούθησε κοινό δέκα ατόμων.
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Οι εκδότες βιβλίων φανταστικής λογοτεχνίας είναι από τους πιο τσιγκούνηδες. Έχει πάρει κανείς ποτέ σοβαρή έκπτωση από Αιόλους, Ανούμπηδες και λοιπούς; Εγώ ποτέ.
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Εννοούσα την εκδήλωση του περιοδικού Τετράδια των εκδόσεων Στοχαστής. Είχε 20 άτομα πάνω-κάτω. https://youtu.be/YWWTBgjjeRw?feature=shared
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Εσείς γιατί δεν νοικιάζετε ένα περίπτερο;
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Γιατί έχουμε κυκλοφορήσει λίγα βιβλία και είναι πολύ ακριβό το ενοίκιο για ένα περίπτερο της έκθεσης. Ακόμη και αν πουλήσουμε όλα τα βιβλία που έχουμε κυκλοφορήσει μέχρι να εξαντληθούν δεν θα μας φτάσουν τα χρήματα να καλύψουμε το ενοίκιο. Χρειάζεται να έχουμε κυκλοφορήσει πάνω από είκοσι τίτλους για να έχει νόημα να πάμε στην έκθεση. Να μπορούμε να γεμίσουμε το τραπέζι.
Ανώνυμος/η
Ίσως να μπορούσατε να πάτε από κοινού με άλλες εκδόσεις, αν υπάρχει καλή διάθεση. Πρόσεξα πως κάποιοι πάγκοι φιλοξενούσαν δύο εκδόσεις.
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Φίλε ανώνυμε, γίνεται αυτό που προτείνεις αρκεί να υπάρχουν δύο προϋποθέσεις. Α) Διάθεση συνεργασίας από σοβαρούς και καθαρούς εκδότες, Β) Οι συνεργαζόμενοι εκδότες να έχουν περίπου παρόμοια δυναμική και αριθμό βιβλίων που έχουν εκδώσει. Διαφορετικά θα γεμίσει το τραπέζι του περίπτερου με βιβλία του ενός και θα είναι περιορισμένα αυτά του άλλου. Κοντολογίς, εμείς με πέντε κυκλοφορίες δεν μπορούμε να πάμε ακόμη. Χρειάζονται τουλάχιστον είκοσι με τριάντα βιβλία. Μόνο για να γεμίσει ο χώρος στο τραπέζι.
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Πάλι καλά που δεν συναντήσατε καμιά μορφή του "χώρου" να βολτάρει στις σκοτεινές γωνιές του πάρκου.
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Πόσο σου αρέσει να περιαυτολογείς, σε κάνει να νιώθεις καλύτερα μάλλον
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Όταν κάθε δημοτική βιβλιοθήκη και πειρατική σελίδα στο διαδίκτυο σου προσφέρει τζάμπα διάβασμα χιλιάδων τίτλων κάθε είδους, γιατί να σκάσεις φράγκα να αγοράσεις τις παλιατζούρες του φεστιβάλ; Εξαιρώ λίγες καινούργιες εμπορικές εκδόσεις που πάντα πούλαγαν ούτως η αλλως. Οι υπόλοιποι πάνε για φούντο
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Πρώτα απ' όλα γιατί είναι άλλη η αίσθηση να διαβάζεις βιβλίο από το να διαβάζεις στη "τζαμαρία" του υπολογιστή.
Επιπλέον δεν νομίζουμε ότι υπάρχουν πολλά ελληνικά σε πειρατικές σελίδες. Να διαβάζουμε και την γλώσσα μας ρε παιδιά. Θα την ξεχάσουμε στο τέλος.
Επιπλέον δεν νομίζουμε ότι υπάρχουν πολλά ελληνικά σε πειρατικές σελίδες. Να διαβάζουμε και την γλώσσα μας ρε παιδιά. Θα την ξεχάσουμε στο τέλος.
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Σωστή η παρατήρηση της τελευταίας παραγράφου. Οι μεταναστευτικές ροές αλλοιώνουν την κοινωνική σύνθεση των υπογενετικών ευρωπαϊκών κοινωνιών και οδηγούν στη δημιουργία παράλληλων κοινωνικών σχηματισμών μέσα στα ευρωπαϊκά κράτη. Οι παράλληλοι κοινωνικοί σχηματισμοί των μεταναστών διαμορφώνουν πλαίσια συνειδήσεων διαφορετικά από εκείνα των κοινωνιών προέλευσης και εξίσου διαφορετικά από τα πλαίσια συνειδήσεων των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Είναι κάτι σαν ενδιάμεσα στρώματα. Θέλουν να γίνουν στοιχεία των φιλελεύθερων πολυπολιτισμικών ευρωπαϊκών κοινωνιών όμως δεν τα καταφέρνουν. Δεν είναι ούτε όπως αυτά των παραδοσιακών κοινωνιών της προέλευσής τους. Καταλήγουν σε ημιευρωπαϊκά κατώτατα στρώματα με λούμπεν ταξική σύνθεση. Τελικά ο πληθυσμός των ευρωπαϊκών κρατών μένει σταθερός λόγω της εισροής που αναπληρώνει την υπογεννητικότητα. Δεν περιμένει όμως κανείς από αυτές τις αναπληρώσεις να στηρίξουν χώρους όπως αυτόν του βιβλίου. Του ποινικού δικαίου μπορεί.
Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Αυτές οι εργατικές μεταναστευτικές ομάδες θα αποκτήσουν εργατική συνείδηση για να σε σώσουν από τον καπιταλισμό φασιστάκο. Δεν το καταλαβαίνεις;
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Αν και δεν θέλουμε να μπούμε στην μέση μας κεντρίζεις δεύτερε ανώνυμε.
Πιστεύεις ακόμη στον ντετερμινισμό του μαρξισμού; Δεν βλέπεις ότι το ερμηνευτικό μοντέλο του Μαρξ στο συγκεκριμένο σημείο έχει αχρηστευτεί από την ιστορική εμπειρία;
Οι μετανάστες -και οι εργάτες εν γένει- δεν διαλέγουν πολιτική παράταξη επηρεασμένοι μονοδιάστατα από την ταξική τους προέλευση. Εισέρχονται και άλλοι παράγοντες στην απόφαση. Κυρίως ιδεολογικοί και πολιτιστικοί.
Καταρχάς οι μετανάστες που έρχονται στις ευρωπαϊκές χώρες είναι συνήθως φτωχοί μεν αλλά υποστηρικτές του φιλελεύθερου δυτικού ονείρου δε. Συχνά, αν πρόκειται για βορειοαφρικανικές ή αραβικές μεσανατολικές χώρες, φεύγουν από τις χώρες τους (ΚΑΙ) γιατί δεν τα πάνε καλά με τις πολιτικές ελίτ που υιοθετούν κάποιες παραδοσιακές αξίες ή κοινοτιστικές ιδέες. Έρχονται έτοιμοι ως φιλελεύθεροι και προοδευτικοί να ζήσουν το west way of life κλπ. Επιπλέον οι μηχανισμοί των ευρωπαϊκών κρατών που τους υποδέχονται, τους προσανατολίζουν προς την υιοθέτηση των ιδεών της αγοράς πολύ περισσότερο από την ταξική τους θέση (ιδίως εφόσν η εργατική τάξη τείνει η ίδια να μετασχηματιστεί σε συνθήκες μεταμοντέρνας νεωτερικότητας). Μια χαρά μπορούν να λιμοκτονούν ή να κοπριτεύουν ζώντας με επιδόματα της Ε.Ε. ή να εμπλέκονται με τους ποινικούς για να βγάζουν ένα καλύτερο μεροκάματο (όπως γράφει ο πρώτος ανώνυμος σχολιαστής) και να μην οραματίζονται μια σοσιαλιστική κοινωνία, να παραβλέπουν τις (ούτως ή άλλως θολωμένες σήμερα) ταξικές τομές και να πιστεύουν ότι κάπως θα πιάσουν την καλή και θα ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους με αναβαθμισμένο βιοτικό επίπεδο μέσα στον πλαστικό κόσμο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Τέλος, ναι, γίνονται τα κατώτερα στρώματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών χωρίς όμως να διαθέτουν τα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών εργατικών τάξεων. Ακόμη και αν υπήρχε αυτή η μονοδιάστατη επιλογή πολιτικού στρατοπέδου βάσει της ταξικής προέλευσης, η ίδια η ταξική υπόσταση και η μορφή της εργατικής τάξης δεν είναι αυτή του παρελθόντος. Σε αυτό το σημείο, όπως και να το δει κανείς, ο Μαρξ είναι νεκρός.
Πιστεύεις ακόμη στον ντετερμινισμό του μαρξισμού; Δεν βλέπεις ότι το ερμηνευτικό μοντέλο του Μαρξ στο συγκεκριμένο σημείο έχει αχρηστευτεί από την ιστορική εμπειρία;
Οι μετανάστες -και οι εργάτες εν γένει- δεν διαλέγουν πολιτική παράταξη επηρεασμένοι μονοδιάστατα από την ταξική τους προέλευση. Εισέρχονται και άλλοι παράγοντες στην απόφαση. Κυρίως ιδεολογικοί και πολιτιστικοί.
Καταρχάς οι μετανάστες που έρχονται στις ευρωπαϊκές χώρες είναι συνήθως φτωχοί μεν αλλά υποστηρικτές του φιλελεύθερου δυτικού ονείρου δε. Συχνά, αν πρόκειται για βορειοαφρικανικές ή αραβικές μεσανατολικές χώρες, φεύγουν από τις χώρες τους (ΚΑΙ) γιατί δεν τα πάνε καλά με τις πολιτικές ελίτ που υιοθετούν κάποιες παραδοσιακές αξίες ή κοινοτιστικές ιδέες. Έρχονται έτοιμοι ως φιλελεύθεροι και προοδευτικοί να ζήσουν το west way of life κλπ. Επιπλέον οι μηχανισμοί των ευρωπαϊκών κρατών που τους υποδέχονται, τους προσανατολίζουν προς την υιοθέτηση των ιδεών της αγοράς πολύ περισσότερο από την ταξική τους θέση (ιδίως εφόσν η εργατική τάξη τείνει η ίδια να μετασχηματιστεί σε συνθήκες μεταμοντέρνας νεωτερικότητας). Μια χαρά μπορούν να λιμοκτονούν ή να κοπριτεύουν ζώντας με επιδόματα της Ε.Ε. ή να εμπλέκονται με τους ποινικούς για να βγάζουν ένα καλύτερο μεροκάματο (όπως γράφει ο πρώτος ανώνυμος σχολιαστής) και να μην οραματίζονται μια σοσιαλιστική κοινωνία, να παραβλέπουν τις (ούτως ή άλλως θολωμένες σήμερα) ταξικές τομές και να πιστεύουν ότι κάπως θα πιάσουν την καλή και θα ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους με αναβαθμισμένο βιοτικό επίπεδο μέσα στον πλαστικό κόσμο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Τέλος, ναι, γίνονται τα κατώτερα στρώματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών χωρίς όμως να διαθέτουν τα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών εργατικών τάξεων. Ακόμη και αν υπήρχε αυτή η μονοδιάστατη επιλογή πολιτικού στρατοπέδου βάσει της ταξικής προέλευσης, η ίδια η ταξική υπόσταση και η μορφή της εργατικής τάξης δεν είναι αυτή του παρελθόντος. Σε αυτό το σημείο, όπως και να το δει κανείς, ο Μαρξ είναι νεκρός.
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Στέκεται ως ισχυρισμός ότι ένας εθνικιστής ασπάζεται τον νεορομαντισμό των 1890ς σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τον πρωτογενή (ο οποίος αφήνει παράθυρο και για ελευθεριακούς αριστερούς), ή η πορεία πρέπει να είναι αναγκαστικά ευθύγραμμη με την χρονική; Το 95% των προσώπων και κινημάτων της ιδέας μας στον 20ο και 21ο αιώνα βλέπω να συγκλίνουν περισσότερο σε εκείνη την γενιά την μεταγενέστερη, άσχετα αν έχετε γράψει πολλές φορές ότι "μπόλιασε" τον ρομαντισμό με εξωρομαντικά μέχρι τότε στοιχεία (ή καλύτερα "διαφωτιστικά").
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Και ο νεορομαντισμός της γενιάς του 1890 αφήνει ανοιχτό παράθυρο σε ελευθεριακά ρεύματα. Ιδίως στην λογοτεχνία και την τέχνη.
Εξάλλου και ο παλιός, πρωταρχικός Ρομαντισμός συνδέεται γενεαλογικά σε επίπεδο ιδεολογίας με αυτό που σήμερα ονομάζουμε εθνικιστικό χώρο μόνο στην αντιδραστική του εκδοχή. Ο αντιδιαφωτιστικός πολιτικός Ρομαντισμός παρήγαγε τις θεμελιώδεις αρχές της ιδεολογίας που υιοθέτησε ο εθνικιστικός χώρος. Όχι συνολικά ο πολιτικός Ρομαντισμός.
Αντίστοιχα η νεορομαντική γενιά των λογοτεχνών και των διανοητών του 1890 είχε μια εθνικιστική τάση αλλά όχι μόνο αυτή.. Πχ ο Κάφκα εκείνης της γενιάς ήταν συγγραφέας. Ο φασισμός ήταν μια κινηματική προέκταση των ιδεών της εθνικιστικής τάσης της νεορομαντικής λογοτεχνικής/διανοητικής γενιάς του 1890. Όχι συνολικά του νεορομαντικού ρεύματος.
Προφανώς οι σημερινοί είναι πιο κοντά με εκείνους του 1890 από τους παλαιότερους ρομαντικούς. Ένας λόγος είναι αυτός για την επιλογή τους.
Όμως υπάρχουν και άλλοι. Κυρίως υπάρχει η λάθος ανάγνωση του φασισμού. Ο περισσότερος κόσμος διαβάζει τον φασισμό ως ιδεολογία και όχι ως ένα κίνημα που δανείστηκε τις θεμελιώδεις ιδέες του από τον Ρομαντισμό. Έτσι περιορίζεται η ανάγνωση και η ενασχόληση των νέων ενδιαφερόμενων σε ότι αφορά τον φασισμό. Χάνεται έτσι το υπόβαθρο και μένουν οι νέοι εθνικιστές να διαμορφώνουν την πολιτική τους συγκρότηση από τα δεδομένα της δεκαετίας του 1920 και μετά.
Εξάλλου και ο παλιός, πρωταρχικός Ρομαντισμός συνδέεται γενεαλογικά σε επίπεδο ιδεολογίας με αυτό που σήμερα ονομάζουμε εθνικιστικό χώρο μόνο στην αντιδραστική του εκδοχή. Ο αντιδιαφωτιστικός πολιτικός Ρομαντισμός παρήγαγε τις θεμελιώδεις αρχές της ιδεολογίας που υιοθέτησε ο εθνικιστικός χώρος. Όχι συνολικά ο πολιτικός Ρομαντισμός.
Αντίστοιχα η νεορομαντική γενιά των λογοτεχνών και των διανοητών του 1890 είχε μια εθνικιστική τάση αλλά όχι μόνο αυτή.. Πχ ο Κάφκα εκείνης της γενιάς ήταν συγγραφέας. Ο φασισμός ήταν μια κινηματική προέκταση των ιδεών της εθνικιστικής τάσης της νεορομαντικής λογοτεχνικής/διανοητικής γενιάς του 1890. Όχι συνολικά του νεορομαντικού ρεύματος.
Προφανώς οι σημερινοί είναι πιο κοντά με εκείνους του 1890 από τους παλαιότερους ρομαντικούς. Ένας λόγος είναι αυτός για την επιλογή τους.
Όμως υπάρχουν και άλλοι. Κυρίως υπάρχει η λάθος ανάγνωση του φασισμού. Ο περισσότερος κόσμος διαβάζει τον φασισμό ως ιδεολογία και όχι ως ένα κίνημα που δανείστηκε τις θεμελιώδεις ιδέες του από τον Ρομαντισμό. Έτσι περιορίζεται η ανάγνωση και η ενασχόληση των νέων ενδιαφερόμενων σε ότι αφορά τον φασισμό. Χάνεται έτσι το υπόβαθρο και μένουν οι νέοι εθνικιστές να διαμορφώνουν την πολιτική τους συγκρότηση από τα δεδομένα της δεκαετίας του 1920 και μετά.
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Η ελληνική πραγματικότητα. Μαγκιά, κλανιά και εξάτμιση στα γήπεδα των πολυεθνικών και των αλλοδαπών παικτών και στα μοντέρνα καφενεία και μόκο στο αφεντικό, στην κυβέρνηση και στον μετανάστη. https://www.reddit.com/media?url=https%3A%2F%2Fi.redd.it%2Fnsf92mh2rsqd1.jpeg
Η μοναδική χώρα εντός Ευρώπης που ανέχεται τα καρτέλ και προτιμά να πεθάνει από το να ζήσει. Ψόφα ραγιά για να ζήσει ο Μητσοτάκης ο κερατάς. Μην δώσεις κρέας στο παιδί σου για να μπορέσει να αγοράσει η κυρία Γκραμπόφσκι το σπίτι του Βολταίρου. ΜΑΛΑΚΑ ΡΑΓΙΑ! https://www.youtube.com/watch?v=GwTX6pYadxw
Η μοναδική χώρα εντός Ευρώπης που ανέχεται τα καρτέλ και προτιμά να πεθάνει από το να ζήσει. Ψόφα ραγιά για να ζήσει ο Μητσοτάκης ο κερατάς. Μην δώσεις κρέας στο παιδί σου για να μπορέσει να αγοράσει η κυρία Γκραμπόφσκι το σπίτι του Βολταίρου. ΜΑΛΑΚΑ ΡΑΓΙΑ! https://www.youtube.com/watch?v=GwTX6pYadxw
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Μεγάλος πατριώτης και αυτός. Λίγη life style τσόντα
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%97-%ce%9a%ce%ac%ce%b8%cf%81%ce%b9%ce%bd-%ce%96%ce%ad%cf%84%ce%b1-%ce%a4%ce%b6%cf%8c%ce%bf%cf%85%ce%bd%cf%82-%ce%ad%ce%b3%ce%b9%ce%bd%ce%b5-55-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b3%ce%b9/
λίγη ημιτσόντα εκμαυλισμού των ηθών
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%9b%cf%85%cf%83%cf%83%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-50%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b7-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%8e%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%83%ce%bf-%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b3-2/
λίγος σεβασμός στις ανακοινώσεις του κυρίου Κωνσταντίνου
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%86%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%a0%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%ae%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%a0%ce%b1%ce%ba%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%bf/
Δεξιά το μεγαλείο σου
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%97-%ce%9a%ce%ac%ce%b8%cf%81%ce%b9%ce%bd-%ce%96%ce%ad%cf%84%ce%b1-%ce%a4%ce%b6%cf%8c%ce%bf%cf%85%ce%bd%cf%82-%ce%ad%ce%b3%ce%b9%ce%bd%ce%b5-55-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b3%ce%b9/
λίγη ημιτσόντα εκμαυλισμού των ηθών
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%9b%cf%85%cf%83%cf%83%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-50%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b7-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%8e%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%83%ce%bf-%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b3-2/
λίγος σεβασμός στις ανακοινώσεις του κυρίου Κωνσταντίνου
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%86%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%a0%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%ae%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%a0%ce%b1%ce%ba%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%bf/
Δεξιά το μεγαλείο σου
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Λεωνίδας Παλαιοδήμος:
"Οι ανήκοντες στην οικονομικά ανώτερη τάξη, οι πλούσιοι, έχουν συμφέρον να υποστηρίζουν τη μαζικη μετανάστευση εργατών και τη μαζικη νομιμοποίηση των παράνομων.
Έτσι εξασφαλίζουν φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις τους. Δεν χρειάζεται να ψάχνουν εργαζόμενους σε μια ανταγωνιστική αγορά εργασίας όπου αλλιώς θα αναγκάζονταν να προσφέρουν υψηλότερες αποδοχές και άρα να μειώσουν τα κέρδη τους.
Επίσης, η δική τους ζωή δεν επηρεάζεται από τη μαζικη μετανάστευση. Μένουν σε κυριλέ περιοχές που είναι αποκομμένες από την καθημερινότητα των πολλών. Στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Δεν χρειάζεται να μπουν σε μέσα μαζικής μεταφοράς.
Αυτοί που χάνουν από τη μαζική μετανάστευση είναι οι μικρομεσαίοι, οι φτωχότεροι.
Οι αποδοχές τους μένουν χαμηλά. Τα ενοίκια ανεβαίνουν διότι η ζήτηση για στέγη αυξάνει. Οι γειτονιές τους αλλάζουν. Τα δικά τους παιδιά είναι σε τάξεις στις οποίες τα μισά παιδιά δεν μιλάνε τη γλώσσα.
Θα περίμενα τουλάχιστον από τους αριστερούς, που δίνουν έμφαση στο ενδιαφέρον τους για τα λαϊκά στρώματα, να είχαν κατανοήσει το πως η αθρόα εισαγωγή φθηνού εργατικού δυναμικού είναι εμπόδιο στην ανέλιξη του οικονομικά ασθενέστερου.
[Αναφέρομαι σε μαζική μετανάστευση. Όχι σε ελεγχόμενη μετανάστευση με σχέδιο και μέτρο]."
"Οι ανήκοντες στην οικονομικά ανώτερη τάξη, οι πλούσιοι, έχουν συμφέρον να υποστηρίζουν τη μαζικη μετανάστευση εργατών και τη μαζικη νομιμοποίηση των παράνομων.
Έτσι εξασφαλίζουν φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις τους. Δεν χρειάζεται να ψάχνουν εργαζόμενους σε μια ανταγωνιστική αγορά εργασίας όπου αλλιώς θα αναγκάζονταν να προσφέρουν υψηλότερες αποδοχές και άρα να μειώσουν τα κέρδη τους.
Επίσης, η δική τους ζωή δεν επηρεάζεται από τη μαζικη μετανάστευση. Μένουν σε κυριλέ περιοχές που είναι αποκομμένες από την καθημερινότητα των πολλών. Στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Δεν χρειάζεται να μπουν σε μέσα μαζικής μεταφοράς.
Αυτοί που χάνουν από τη μαζική μετανάστευση είναι οι μικρομεσαίοι, οι φτωχότεροι.
Οι αποδοχές τους μένουν χαμηλά. Τα ενοίκια ανεβαίνουν διότι η ζήτηση για στέγη αυξάνει. Οι γειτονιές τους αλλάζουν. Τα δικά τους παιδιά είναι σε τάξεις στις οποίες τα μισά παιδιά δεν μιλάνε τη γλώσσα.
Θα περίμενα τουλάχιστον από τους αριστερούς, που δίνουν έμφαση στο ενδιαφέρον τους για τα λαϊκά στρώματα, να είχαν κατανοήσει το πως η αθρόα εισαγωγή φθηνού εργατικού δυναμικού είναι εμπόδιο στην ανέλιξη του οικονομικά ασθενέστερου.
[Αναφέρομαι σε μαζική μετανάστευση. Όχι σε ελεγχόμενη μετανάστευση με σχέδιο και μέτρο]."
Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
O συντάκτης του συγκεκριμένου κειμένου δεν φαίνεται να γνωρίζει αρκετά καλά ιστορία των ιδεών. Αν το έκανε θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι οι αριστεροί δεν εστιάζουν στην ανέλιξη του οικονομικά ασθενέστερου μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Εστιάζουν σε μια διαφορετική κατανομή πλούτου που θα συνδυαστεί με χειραφέτηση της εργατικής τάξης, προοδευτικές μεταβολές, ισότητα και μετασχηματισμό (μερικό ή ολικό) του παραγωγικού μοντέλου. Από όλα αυτά θεωρούν ότι θα προκύψει μια καλύτερη κοινωνία.
Οι αντιδιαφωτιστές, εθνικιστές, ε/ς, ε/μ κλπ επίσης δεν εστιάζουμε στην οικονομική ανέλιξη των οικονομικά ασθενέστερων μέσα σε ένα καπιταλιστικό μοντέλο. Εστιάζουμε στην εθνική ανεξαρτησία και ομοιγένεια, στην αντιφιλελευθερη παραδοσιοκρατική ηθική, αισθητική και κουλτούρα, στην αντικαπιταλιστική κοινωνική οργανικότητα. Μέσα από αυτά θεωρούμε ότι θα προκύψει ένα δίκαιο και καλύτερο κοινωνικό περιβάλλον για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα και για το έθνος συνολικά.
Ο φιλελευθερισμός τον οποίο υποστηρίζει ο κύριος Παλαιοδήμος είναι νομοτελειακά και θεμελιωδώς συνδεδεμένος με την κοινωνικά απορρυθμιστική μετανάστευση. Από τις απαρχές του ξεκίνησε με εσωτερικές μεταναστεύσεις και αστυφιλία, συνέχισε με παγκόσμιες μεταναστευτικές ροές μέχρι να μην αφήσει τίποτα όρθιο στην οικουμένη. Φιλελευθερισμός και κόντρα στην μετανάστευση της πλουτοκρατίας δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ στην ιστορία.
Οι αντιδιαφωτιστές, εθνικιστές, ε/ς, ε/μ κλπ επίσης δεν εστιάζουμε στην οικονομική ανέλιξη των οικονομικά ασθενέστερων μέσα σε ένα καπιταλιστικό μοντέλο. Εστιάζουμε στην εθνική ανεξαρτησία και ομοιγένεια, στην αντιφιλελευθερη παραδοσιοκρατική ηθική, αισθητική και κουλτούρα, στην αντικαπιταλιστική κοινωνική οργανικότητα. Μέσα από αυτά θεωρούμε ότι θα προκύψει ένα δίκαιο και καλύτερο κοινωνικό περιβάλλον για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα και για το έθνος συνολικά.
Ο φιλελευθερισμός τον οποίο υποστηρίζει ο κύριος Παλαιοδήμος είναι νομοτελειακά και θεμελιωδώς συνδεδεμένος με την κοινωνικά απορρυθμιστική μετανάστευση. Από τις απαρχές του ξεκίνησε με εσωτερικές μεταναστεύσεις και αστυφιλία, συνέχισε με παγκόσμιες μεταναστευτικές ροές μέχρι να μην αφήσει τίποτα όρθιο στην οικουμένη. Φιλελευθερισμός και κόντρα στην μετανάστευση της πλουτοκρατίας δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ στην ιστορία.
Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Με αφορμή την απάντησή σας ήθελα να διατυπώσω ένα ερώτημα. Εφόσον ο "φιλελευθερισμός είναι νομοτελειακά και θεμελιωδώς συνδεδεμένος με την κοινωνικά απορρυθμιστική μετανάστευση" πως ερμηνεύετε κράτη, όπως πχ η Ιαπωνία, που αν και φιλελεύθερα οικονομικά, διατηρούν εξαιρετικά αυστηρή μεταναστευτική πολιτική;
Δεν το θέτω προβοκατόρικα, απλώς δυσκολεύομαι να δεχτώ οτί με την κατάλληλη πολιτική βούληση το μεταναστευτικό ζήτημα δεν θα μπορούσε να λυθεί εντός μερικών μηνών, χωρίς να τίθεται ως προαπαιτούμενο κάποια γενικότερη ιδεολογική και οικονομική επανάσταση. Τώρα το αν αυτό από μόνο του θα έφτανε προφανώς συμφωνώ μαζί σας πως όχι και πως οι απαιτούμενες αλλαγές προχωράνε πολύ βαθύτερα.
Δεν το θέτω προβοκατόρικα, απλώς δυσκολεύομαι να δεχτώ οτί με την κατάλληλη πολιτική βούληση το μεταναστευτικό ζήτημα δεν θα μπορούσε να λυθεί εντός μερικών μηνών, χωρίς να τίθεται ως προαπαιτούμενο κάποια γενικότερη ιδεολογική και οικονομική επανάσταση. Τώρα το αν αυτό από μόνο του θα έφτανε προφανώς συμφωνώ μαζί σας πως όχι και πως οι απαιτούμενες αλλαγές προχωράνε πολύ βαθύτερα.
Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Γιατί το επιτρέπουν οι κατακτητές και πραγματικοί κυβερνήτες της χώρας, Αμερικανοί.
Ο αμερικανικός σχεδιασμός προβλέπει και ιδιαίτερες προσεγγίσεις για κάθε κατεχόμενη χώρα ανά εποχή. Κάποτε στην Λατινική Αμερική και στην Ελλάδα προέβλεπε και την δικτατορία. Ήταν, σε πολιτειακό επίπεδο, κόντρα στην φιλελεύθερη θεωρία, αλλά το υβρίδιο Δεξιού φιλελεύθερου αυταρχισμού τύπου Πινοσέτ και Ιωαννίδη βόλευε τότε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Η ιαπωνική περίπτωση βολεύει σήμερα για άλλους λόγους. Χρειάζεται μια οργανωμένη κοινωνία για να τεθεί ως εμπροσθοφυλακή απέναντι στην Κίνα και μια πολυπολιτισμική κοινωνία δεν θα μπορούσε να πετύχει αυτό τον στόχο.
Συνεπώς οι ΗΠΑ δουλεύουν ξανά ένα σενάριο υβριδικού φιλελευθερισμού. Στην ουσία δεν υπάρχει καμία ιαπωνική φιλελεύθερη αντιμετανστευτική πολιτική. Η Ιαπωνία δεν είναι πραγματικά ανεξάρτητο κράτος. Υπάρχει η ανάγκη των ΗΠΑ να βγάλουν μπροστά χρήσιμους -υπό κατοχή- ηλίθιους. Σε αυτές τις περιπτώσεις δοκιμάζουν και ιδεολογικά υβριδικά σχήματα. Για όσο χρειαστεί, μόνο.
Ο αμερικανικός σχεδιασμός προβλέπει και ιδιαίτερες προσεγγίσεις για κάθε κατεχόμενη χώρα ανά εποχή. Κάποτε στην Λατινική Αμερική και στην Ελλάδα προέβλεπε και την δικτατορία. Ήταν, σε πολιτειακό επίπεδο, κόντρα στην φιλελεύθερη θεωρία, αλλά το υβρίδιο Δεξιού φιλελεύθερου αυταρχισμού τύπου Πινοσέτ και Ιωαννίδη βόλευε τότε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Η ιαπωνική περίπτωση βολεύει σήμερα για άλλους λόγους. Χρειάζεται μια οργανωμένη κοινωνία για να τεθεί ως εμπροσθοφυλακή απέναντι στην Κίνα και μια πολυπολιτισμική κοινωνία δεν θα μπορούσε να πετύχει αυτό τον στόχο.
Συνεπώς οι ΗΠΑ δουλεύουν ξανά ένα σενάριο υβριδικού φιλελευθερισμού. Στην ουσία δεν υπάρχει καμία ιαπωνική φιλελεύθερη αντιμετανστευτική πολιτική. Η Ιαπωνία δεν είναι πραγματικά ανεξάρτητο κράτος. Υπάρχει η ανάγκη των ΗΠΑ να βγάλουν μπροστά χρήσιμους -υπό κατοχή- ηλίθιους. Σε αυτές τις περιπτώσεις δοκιμάζουν και ιδεολογικά υβριδικά σχήματα. Για όσο χρειαστεί, μόνο.
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Αχιλλέας
Αυτό είναι όντως ένα επιχείρημα το οποίο χρησιμοποιούν οι (άκρο)δεξιοί. Το ότι η Ιαπωνία έχει πολύ σκληρή μεταναστευτική πολιτική (στην οποία, βέβαια, θα υπάρξει αλλαγή λόγω δημογραφικού). Υπάρχει και ακόμη ένα επιχείρημα των δεξιών για την Ιαπωνία. Αυτό των «πλαστών οικονομικών στοιχείων». Πολλές φορές οι ίδιες οι κυβερνήσεις της Ιαπωνίας, προσπαθούν να περάσουν προς την υφήλιο ότι η Αμερική τους «χαρίζεται» οικονομικά, επειδή τους παρουσιάζουν πλαστά οικονομικά στοιχεία για να μπορούν να δανείζονται με καλύτερο επιτόκιο. Υποτίθεται ότι όλος ο κόσμος πρέπει να πιστέψει ότι η Αμερικανική κυβέρνηση, εν γνώση της, δέχεται πλαστά στοιχεία οικονομικών αναφορών και μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά (γιατί πάνω από όλα είναι άνθρωποι!) κρατάει όρθια την Ιαπωνική οικονομία. Αυτό μου θυμίζει την ανοησία που λέμε στην Ελλάδα. Ότι μπήκαμε στην Ε.Ε επειδή τους παρουσιάσαμε πλαστά στοιχεία ξεγελώντας τους. Κάτι το οποίο προσπαθεί να πείσει τους ευκολόπιστους για το ότι «και χάρη μας έκαναν».
Τώρα για το ότι η Ιαπωνία είναι μία χώρα υπό κατοχή από το ’50 δεν χρειάζεται να συζητηθεί πολύ. Αλλά πριν μπούμε σε αυτό ας πούμε ότι οι πολιτισμικές βάσεις για το παραπάνω είχαν μπει στην Ιαπωνία, δυστυχώς, νωρίτερα. Κατά την διάρκεια της απόλυτης, γρήγορης και βίαιης εκδυτικοποιήσεως (περίοδος Μεϊτζί), καθώς έπρεπε να μπορέσει να γίνει ανταγωνιστική, ή τουλάχιστον εξίσου ανταγωνιστική, με τις χώρες της Δύσης. Για πρώτη φορά οι σαμουράι χάνουν τα προνόμιά τους και αναγκάζονται να βγουν στην αγορά εργασίας χωρίς να έχουν κάποιον τοπικό άρχοντα για να τους πατρονάρει. Οι τότε άνεργοι στην πραγματικότητα σαμουράι γινόμενοι υποχρεωτικά ρονίν ξεκινούν να δολοφονούν κρατικούς υπαλλήλους, φίλο-Δυτικούς αλλά και αλλοδαπούς που ζούσαν στην Ιαπωνία. Μετά βέβαια και το 1873 παύουν να υπάρχουν και αυτοί καθώς καταργείται η τάξη των σαμουράι και περνούν όλοι στην αφάνεια. Το 1876, πλέον, τους απαγορεύεται να φέρουν και οπλισμό βάσει του διατάγματος Χαϊτό.
Είναι η ίδια εποχή όπου η Ιαπωνία περνάει σε μία περίοδο «επιβαλλόμενου» καθωσπρεπισμού και δουλικής ευγένειας κατά την διάρκεια παροχής υπηρεσιών (ακόμη κι εάν οι πελάτες είναι αγενείς ή δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στον χώρο). Αυτή η συμπεριφορά (ειδικά στην μορφή που υπάρχει στην σύγχρονη Ιαπωνία) είναι κατάλοιπο του πουριτανισμού της Βικτοριανής εποχής όπου φίλο-Δυτικοί Ιάπωνες πίστευαν ότι για να γίνει η Ιαπωνία «σοβαρό κράτος» θα πρέπει οι πολίτες της να μιμηθούν κατά γράμμα τους κανόνες καλής συμπεριφοράς των Αγγλοσαξόνων εκείνης της περιόδου. Ουσιαστικά να γίνουν “gentlemen”.
Οπότε αφού γίνεται εμφανές ότι τα θεμέλια για την πολιτισμική καταστροφή της Ιαπωνίας είχαν μπει από τον 19ο αιώνα ας πάμε στο σήμερα. Η Ιαπωνία προσπάθησε στις αρχές του 20ου αιώνα να αναδομηθεί. Να θυμηθεί το ποια ήταν. Ήταν και η πρώτη φορά όπου έγινε και μία μαζική προσπάθεια από τους Ιάπωνες για να φέρουν στην επιφάνεια το ηθικό, πολιτισμικό και μεταφυσικό κέντρο της Ιαπωνίας όπου δεν είναι άλλο από το μπουσίντο. Ήταν και η πρώτη φορά όπου οι Ιάπωνες περιόρισαν και τους βουδιστές της Ιαπωνίας λέγοντας ότι η εθνική θρησκεία της Ιαπωνίας είναι η Σίντο και ότι εάν οι βουδιστές ήθελαν να συνεχίσουν να βρίσκονται εντός Ιαπωνικού κοινωνικού ιστού θα έπρεπε να αποδείξουν ότι συμφωνούν με το Ιαπωνικό όραμα. Δυστυχώς η μετέπειτα ιστορία της Ιαπωνίας, και η κατάληξή της, είναι σε όλους γνωστή.
(Συνεχίζεται)
Τώρα για το ότι η Ιαπωνία είναι μία χώρα υπό κατοχή από το ’50 δεν χρειάζεται να συζητηθεί πολύ. Αλλά πριν μπούμε σε αυτό ας πούμε ότι οι πολιτισμικές βάσεις για το παραπάνω είχαν μπει στην Ιαπωνία, δυστυχώς, νωρίτερα. Κατά την διάρκεια της απόλυτης, γρήγορης και βίαιης εκδυτικοποιήσεως (περίοδος Μεϊτζί), καθώς έπρεπε να μπορέσει να γίνει ανταγωνιστική, ή τουλάχιστον εξίσου ανταγωνιστική, με τις χώρες της Δύσης. Για πρώτη φορά οι σαμουράι χάνουν τα προνόμιά τους και αναγκάζονται να βγουν στην αγορά εργασίας χωρίς να έχουν κάποιον τοπικό άρχοντα για να τους πατρονάρει. Οι τότε άνεργοι στην πραγματικότητα σαμουράι γινόμενοι υποχρεωτικά ρονίν ξεκινούν να δολοφονούν κρατικούς υπαλλήλους, φίλο-Δυτικούς αλλά και αλλοδαπούς που ζούσαν στην Ιαπωνία. Μετά βέβαια και το 1873 παύουν να υπάρχουν και αυτοί καθώς καταργείται η τάξη των σαμουράι και περνούν όλοι στην αφάνεια. Το 1876, πλέον, τους απαγορεύεται να φέρουν και οπλισμό βάσει του διατάγματος Χαϊτό.
Είναι η ίδια εποχή όπου η Ιαπωνία περνάει σε μία περίοδο «επιβαλλόμενου» καθωσπρεπισμού και δουλικής ευγένειας κατά την διάρκεια παροχής υπηρεσιών (ακόμη κι εάν οι πελάτες είναι αγενείς ή δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στον χώρο). Αυτή η συμπεριφορά (ειδικά στην μορφή που υπάρχει στην σύγχρονη Ιαπωνία) είναι κατάλοιπο του πουριτανισμού της Βικτοριανής εποχής όπου φίλο-Δυτικοί Ιάπωνες πίστευαν ότι για να γίνει η Ιαπωνία «σοβαρό κράτος» θα πρέπει οι πολίτες της να μιμηθούν κατά γράμμα τους κανόνες καλής συμπεριφοράς των Αγγλοσαξόνων εκείνης της περιόδου. Ουσιαστικά να γίνουν “gentlemen”.
Οπότε αφού γίνεται εμφανές ότι τα θεμέλια για την πολιτισμική καταστροφή της Ιαπωνίας είχαν μπει από τον 19ο αιώνα ας πάμε στο σήμερα. Η Ιαπωνία προσπάθησε στις αρχές του 20ου αιώνα να αναδομηθεί. Να θυμηθεί το ποια ήταν. Ήταν και η πρώτη φορά όπου έγινε και μία μαζική προσπάθεια από τους Ιάπωνες για να φέρουν στην επιφάνεια το ηθικό, πολιτισμικό και μεταφυσικό κέντρο της Ιαπωνίας όπου δεν είναι άλλο από το μπουσίντο. Ήταν και η πρώτη φορά όπου οι Ιάπωνες περιόρισαν και τους βουδιστές της Ιαπωνίας λέγοντας ότι η εθνική θρησκεία της Ιαπωνίας είναι η Σίντο και ότι εάν οι βουδιστές ήθελαν να συνεχίσουν να βρίσκονται εντός Ιαπωνικού κοινωνικού ιστού θα έπρεπε να αποδείξουν ότι συμφωνούν με το Ιαπωνικό όραμα. Δυστυχώς η μετέπειτα ιστορία της Ιαπωνίας, και η κατάληξή της, είναι σε όλους γνωστή.
(Συνεχίζεται)
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Αχιλλέας
(Συνέχεια)
Πλέον η Ιαπωνία, μετά τα ατελείωτα ιστορικά σκαμπίλια από τον 19ο αιώνα και έπειτα - και κυρίως λόγω της Αμερικανικής κατοχής η οποία την έβαλε νομοτελειακά στην ατραπό της εξαφάνισης - ένας θεός ξέρει εάν αναγνωρίζεται.
Έχοντας γνωστό, σερβικής καταγωγής, όπου μένει στο Τόκυο τα τελευταία δέκα χρόνια μου είχε πει για την καθημερινότητα της Ιαπωνίας. Μικροί χώροι, υψηλά ενοίκια, απίστευτη μοναξιά, θάνατος από την δουλειά και κακή κουλτούρα γύρω από την παραίτηση. Κάποιοι θα έλεγαν ότι το τελευταίο είναι καλό. Όχι πάντα. Οι περισσότερες Ιαπωνικές εταιρείες περιμένουν όταν σε δεχτούν να μείνεις ως υπάλληλος της εταιρείας για πάντα, ακόμη κι εάν οι συνθήκες εργασίας ή η πληρωμή είναι άθλια. Εάν θέλεις να φύγεις από οποιαδήποτε δουλειά πρέπει να έρθεις σε επαφή με κάποια εταιρεία που αναλαμβάνει να γράψει ένα απολογητικό γράμμα στον μάνατζερ σου για τον λόγο που φεύγεις (ρίχνοντας της ευθύνη πάντα επάνω σου) και να τον παρακαλέσει να μην γράψει κάποια κακή συστατική επιστολή. Η όλη διαδικασία κοστίζει περίπου 500 ευρώ… Αυτό βέβαια μου είπε ότι δεν ισχύει για τον ίδιο καθώς δεν είναι Ιάπωνας και οι Ιάπωνες όταν συναντούν κάποιον από την Ε.Ε, Αμερική, Αυστραλία κλπ. περιμένουν ότι σε δύο με τρία χρόνια (το πολύ) θα έχει φύγει από την Ιαπωνία. Οπότε τους συμπεριφέρονται και διαφορετικά.
Και τα υπόλοιπα στατιστικά τα ξέρουμε. Οι άνθρωποι εκεί δεν αρνούνται πια να κάνουν παιδιά, αλλά μέχρι και να μπουν σε σχέση. Οι γιαπωνέζες νιώθουν ότι οι Ιάπωνες άντρες δεν συμπεριφέρονται αρκετά αντρικά και στρέφουν το βλέμμα τους προς τους λευκούς οι οποίοι έχουν πολλές περισσότερες επιλογές συντρόφων στην Ιαπωνία. Και πριν χαρείτε για την «νίκη» μας, σκεφτείτε ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στην Νορβηγία κλπ. αλλά πάλι με αλλοδαπούς…
Ο γνωστός μου μου είπε ότι μέσα σε όλα, το Τόκυο έχει και μία πλευρά τελείως φετιχιστική. Μία πόλη όπου όλοι είναι άγνωστοι μεταξύ τους και ο μοναδικός τρόπος να έρθεις κοντά με άλλα άτομα είναι να έχεις ακριβώς τα ίδια χόμπι ή την ίδια αισθητική. Συγκεκριμένα μου είπε ότι υπάρχουν κλαμπ μόνο για παχύσαρκούς, κλαμπ για άτομα τα οποία παρακολουθούν μόνο ένα συγκεκριμένο άνιμε, κλαμπ μόνο για άτομα με ξανθά μαλλιά κλπ. Όταν άκουγα για πρώτη φορά αυτές τις ιστορίες, χρόνια πριν, δεν περίμενα το σημείο αυτόεξευτελισμού στο οποίο έχουν φτάσει οι άνθρωποι στην Ιαπωνία (τουλάχιστον στο Τόκυο).
Βέβαια ο αυτόεξευτελισμός του μέσου Ιάπωνα συνεχίζεται με διαφορετικό τρόπο (και πολύ σοβαρότερο) και στην Οκινάουα. Με Αμερικανούς να βιάζουν ή να κακοποιούν τις ντόπιες γυναίκες εδώ και δεκαετίες και το Τόκυο να προσπαθεί να καλύψει ότι δεν καλύπτεται.
Πρόσφατο ρεπορτάζ επάνω στο παραπάνω: https://www.youtube.com/watch?v=n6PbatUsU40
Φυσικά είχε υπάρξει και βιασμός-δολοφονία από Αμερικανό army base worker το 2017: https://www.bbc.com/news/world-asia-42192571
Πλέον η Ιαπωνία, μετά τα ατελείωτα ιστορικά σκαμπίλια από τον 19ο αιώνα και έπειτα - και κυρίως λόγω της Αμερικανικής κατοχής η οποία την έβαλε νομοτελειακά στην ατραπό της εξαφάνισης - ένας θεός ξέρει εάν αναγνωρίζεται.
Έχοντας γνωστό, σερβικής καταγωγής, όπου μένει στο Τόκυο τα τελευταία δέκα χρόνια μου είχε πει για την καθημερινότητα της Ιαπωνίας. Μικροί χώροι, υψηλά ενοίκια, απίστευτη μοναξιά, θάνατος από την δουλειά και κακή κουλτούρα γύρω από την παραίτηση. Κάποιοι θα έλεγαν ότι το τελευταίο είναι καλό. Όχι πάντα. Οι περισσότερες Ιαπωνικές εταιρείες περιμένουν όταν σε δεχτούν να μείνεις ως υπάλληλος της εταιρείας για πάντα, ακόμη κι εάν οι συνθήκες εργασίας ή η πληρωμή είναι άθλια. Εάν θέλεις να φύγεις από οποιαδήποτε δουλειά πρέπει να έρθεις σε επαφή με κάποια εταιρεία που αναλαμβάνει να γράψει ένα απολογητικό γράμμα στον μάνατζερ σου για τον λόγο που φεύγεις (ρίχνοντας της ευθύνη πάντα επάνω σου) και να τον παρακαλέσει να μην γράψει κάποια κακή συστατική επιστολή. Η όλη διαδικασία κοστίζει περίπου 500 ευρώ… Αυτό βέβαια μου είπε ότι δεν ισχύει για τον ίδιο καθώς δεν είναι Ιάπωνας και οι Ιάπωνες όταν συναντούν κάποιον από την Ε.Ε, Αμερική, Αυστραλία κλπ. περιμένουν ότι σε δύο με τρία χρόνια (το πολύ) θα έχει φύγει από την Ιαπωνία. Οπότε τους συμπεριφέρονται και διαφορετικά.
Και τα υπόλοιπα στατιστικά τα ξέρουμε. Οι άνθρωποι εκεί δεν αρνούνται πια να κάνουν παιδιά, αλλά μέχρι και να μπουν σε σχέση. Οι γιαπωνέζες νιώθουν ότι οι Ιάπωνες άντρες δεν συμπεριφέρονται αρκετά αντρικά και στρέφουν το βλέμμα τους προς τους λευκούς οι οποίοι έχουν πολλές περισσότερες επιλογές συντρόφων στην Ιαπωνία. Και πριν χαρείτε για την «νίκη» μας, σκεφτείτε ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στην Νορβηγία κλπ. αλλά πάλι με αλλοδαπούς…
Ο γνωστός μου μου είπε ότι μέσα σε όλα, το Τόκυο έχει και μία πλευρά τελείως φετιχιστική. Μία πόλη όπου όλοι είναι άγνωστοι μεταξύ τους και ο μοναδικός τρόπος να έρθεις κοντά με άλλα άτομα είναι να έχεις ακριβώς τα ίδια χόμπι ή την ίδια αισθητική. Συγκεκριμένα μου είπε ότι υπάρχουν κλαμπ μόνο για παχύσαρκούς, κλαμπ για άτομα τα οποία παρακολουθούν μόνο ένα συγκεκριμένο άνιμε, κλαμπ μόνο για άτομα με ξανθά μαλλιά κλπ. Όταν άκουγα για πρώτη φορά αυτές τις ιστορίες, χρόνια πριν, δεν περίμενα το σημείο αυτόεξευτελισμού στο οποίο έχουν φτάσει οι άνθρωποι στην Ιαπωνία (τουλάχιστον στο Τόκυο).
Βέβαια ο αυτόεξευτελισμός του μέσου Ιάπωνα συνεχίζεται με διαφορετικό τρόπο (και πολύ σοβαρότερο) και στην Οκινάουα. Με Αμερικανούς να βιάζουν ή να κακοποιούν τις ντόπιες γυναίκες εδώ και δεκαετίες και το Τόκυο να προσπαθεί να καλύψει ότι δεν καλύπτεται.
Πρόσφατο ρεπορτάζ επάνω στο παραπάνω: https://www.youtube.com/watch?v=n6PbatUsU40
Φυσικά είχε υπάρξει και βιασμός-δολοφονία από Αμερικανό army base worker το 2017: https://www.bbc.com/news/world-asia-42192571
Ανώνυμος/η
Διάβασε να ξεστραβωθείς
https://mavreslegeones.blogspot.com/2024/09/blog-post_47.html?m=1
https://mavreslegeones.blogspot.com/2024/09/blog-post_47.html?m=1
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Τι ν διαβάσει; Μας έχετε φλομώσει στην μαλακία και την χαοτική προβοκάτσια με το νέο εστιατόριο. Είναι τόσο ασύμμετρο νοηματικά το κείμενο και δείχνει τόσο ανλικανος να πάρει θέση ο αρθρογράφος σε αυτά που γράφει που στο τέλος θα χρειαστούμε δραμαμίνη. Προφανώς ο νεοφασισμός είναι διαφορετικός από τον φασισμό αλλά όχι για τους λόγους που γράφει το σαπάκι που διαχειρίζεται το ιστολόγιο. Προφανώς το MSI δεν ήταν αναφανδόν φασιστικό γιατί από την ίδρυσή του είχε διακηρύξει ότι αποτελεί ένωση παλιών φασιστών και παλιών βασιλοφρόνων. Προφανώς ο Ραούτι ήταν ο μόνος γνήσιος αυθεντικός νεοφασίστας ηγέτης του MSI και εκείνος που από την βάση της ηγεσίας του κόμματος στράφηκε κατά του φιλελευθερισμού και του κομμουνισμού και κατά των ΗΠΑ, αντιθέτως με τις παπαριές που γράφει ο μπαγλαμάς αρθρογράφος. Για τον Έβολα έχει ένα δίκιο αλλά η ερμηνεία είναι γκαρσονιού-προβοκάτορα. Όταν οι παραδοσιοκράτες μιλούν για την προ του 1789 τάξη εννοούν την σύνδεση της πολιτικής με την συντηρητική αντίληψη της societas civilis που έβλεπε την πολιτική ως προέκταση μιας μεταφυσικής συμπαντικής ιεραρχίας. Αυτή η αντίληψη είχε χτυπηθεί σταδιακά πολύ πριν το 1789. Το απολυταρχικό κράτος που προηγήθηκε του φιλελευθερισμού την είχε ήδη αποδομήσει σε μεγάλο βαθμό. Ασχέτως αν η εξουσία άνηκε (τυπικά ή πραγματικά) στην αριστοκρατία , η αριστοκρατία δεν ήταν πολιτικά ενιαία και μονοδιάστατη ούτε στον μεσαίωνα, ούτε στην αναγέννηση, την μεταρρύθμιση και την αντιμεταρρύθμιση. Αλλά για να τα καταλάβεις αυτά χρειάζεται γνώση της ιστορίας των ευρωπαϊκών ιδεών. Όχι οδηγίες της ΕΥΠ και βόλτες στο Πεδίον και το Ζάππειο τα βράδια.
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Το άρθρο είναι μεταφρασμένο.
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Η σελίδα όπως και τα πόστερ είναι ίδια με αυτά των αμερικλανιάριδων. Αυτή η εικόνα με την λεζάντα ΠΡΟΔΟΤΗΣ επάνω στο πρόσωπο του Έβολα κλπ. είναι ακριβώς η αισθητική των alt-right σκουπιδιών που πρέπει να πάρουν πόδι από τον χώρο. Όλη η σελίδα είναι μία αντιγραφή άρθρων και σελίδων αμερικανικών “φασιστικών” σελίδων. Σε ποιο κοινό απευθύνονται και νιώθουν ότι όλα αυτά θα περάσουν απαρατήρητα; Πόσο εκτός πραγματικότητας νομίζετε ότι είμαστε όσοι ασχολούμαστε με τον χώρο; Και είδα ότι άφησε και ο Κωνσταντίνος σχόλιο που τα καθίκια πριν από κάποιο καιρό του είχαν επιτεθεί για τις μεταφράσεις. Τι ασχολείσαι ρε Κωνσταντίνε; Δεν την βλέπεις την προβοκάτσια που στήνεται; Προφανώς οι Ιταλοί νεοφασίστες πάντα γούσταραν Εβόλα. Ξέρει δεν ξέρει κάποιος Ιταλικά αυτό το ξέρουν όλοι. Μπαίνεις σε διάλογο με το σκουπιδαριό; Νομίζεις ότι λένε αυτά που λένε λόγω έλλειψης γνώσεων ή είναι απλά σε εντεταλμένη υπηρεσία; Μην μειώνουμε και το iq μας ρε πούστη μου.
Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Κόψε τα σκληρά Ανώνυμε...
Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, 2024
Αχιλλέας
Πάτησα την πηγή στο άρθρο από το νέο εστιατόριο. Είναι μετάφραση από άρθρο του Zoltanous. Ένα ηλίθιο πιτσιρίκι είναι. Αμερικανός που έχει μπλέξει τα μπούτια του. Γκαρσονοειδές που είχε κατέβει στο αμερικανικό "Unite the Right". Από εκεί έγινε γνωστός. Αλλά νομίζω ότι είναι περίπτωση χρήσιμου ηλιθίου. Μάλλον βρήκαν την αρθρογραφία του ως εύκολη πηγή έτσι ώστε να μεταφράσουν άρθρα τα οποία να έχουν σχέση με τον «φασισμό», χωρίς να μπαίνουν ποτέ στην ατραπό του Ρομαντισμού. Κάτι δικό τους δεν μπορούν να παράγουν; Πρέπει να πάρουν έτοιμο το άρθρο και να το μεταφράσουν;
Το substack του Zoltanous: https://fascio.substack.com/
Το μεταφρασμένο άρθρο: https://fascio.substack.com/p/against-evola-and-the-right-wing-8da
Παρατηρήστε ότι το συγκεκριμένο ιστολόγιο έχει και πάρα πολύ αρθρογραφία για τον Σορέλ.
Το substack του Zoltanous: https://fascio.substack.com/
Το μεταφρασμένο άρθρο: https://fascio.substack.com/p/against-evola-and-the-right-wing-8da
Παρατηρήστε ότι το συγκεκριμένο ιστολόγιο έχει και πάρα πολύ αρθρογραφία για τον Σορέλ.
Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
O zoltanous ειναι ενας γιουτιούμπερ the fascifist;
Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου, 2024
Αχιλλέας
Όχι ανώνυμε. Ο Fascifist ήταν (και είναι) ο πνευματικός ταγός του Zoltanous. Στην πραγματικότητα ο Fascifist είναι Ινδός και μάλιστα χιτλερικός! Δηλώνει ότι τα αδέρφια Στράσερ στην πραγματικότητα ήταν αντιδραστικά και ότι ο Χίτλερ ήταν ο πραγματικός σοσιαλιστής. Επίσης διαδίδει διαδικτυακά την ανθρωπολογική “out of India” θεωρία. Όχι δηλαδή ότι οι πρόγονοι των Ευρωπαίων ήταν οι Ινδό-ευρωπαίοι αλλά οι Ινδοί. Έχει κάποια αρθρογραφία που δείχνει ότι είναι ένας άνθρωπος που μελετά (και επίσης, ο ίδιος έχει δεχτεί απειλές για την ζωή του από τους τρελούς σατανιστές του Ο9Α) αλλά δεν παύει να γράφει πραγματικές αρλούμπες και να μην γνωρίζει κυριολεκτικά τίποτα περί εθνικιστικής ιδεολογίας. Εδώ είναι «χιτλερικός», Ινδικής καταγωγής και παντρεμένος με Γερμανίδα… Ας μας λυπηθεί ο Θεός δηλαδή…Δεν αντέχουμε τόση μεταμοντέρνα τρέλα!
Σας το έχω ξαναπεί παιδιά. Μην κοιτάτε προς την Αμερική για να μάθετε περί εθνικισμού. Δεν θα είναι απλά λάθος οι πληροφορίες αλλά και η ανάλυσή αυτών (είτε επίτηδες, είτε και όχι) αλλά κυριολεκτικά θα κάψετε το μυαλό σας. Όσο υπάρχουν τα βιβλία του Isaiah Berlin, του Sternhell, των Sayre και Lowy, του Κονδύλη, του Δραγούμη, οι μεταφράσεις των έργων του Φίχτε και του Χέρντερ, των εκδόσεων Κλέος κλπ. το να απευθύνεστε σε τέτοια άτομα για να μάθετε περί «εθνικισμού» θα σας κάνει να ξεχάσετε και αυτά που ξέρετε.
Σας το έχω ξαναπεί παιδιά. Μην κοιτάτε προς την Αμερική για να μάθετε περί εθνικισμού. Δεν θα είναι απλά λάθος οι πληροφορίες αλλά και η ανάλυσή αυτών (είτε επίτηδες, είτε και όχι) αλλά κυριολεκτικά θα κάψετε το μυαλό σας. Όσο υπάρχουν τα βιβλία του Isaiah Berlin, του Sternhell, των Sayre και Lowy, του Κονδύλη, του Δραγούμη, οι μεταφράσεις των έργων του Φίχτε και του Χέρντερ, των εκδόσεων Κλέος κλπ. το να απευθύνεστε σε τέτοια άτομα για να μάθετε περί «εθνικισμού» θα σας κάνει να ξεχάσετε και αυτά που ξέρετε.
Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου, 2024
Λώλος Δροσινός
Το κείμενο έχει δίκιο για τους στενούς διαδρόμους της έκθεσης βιβλίου.Εκανα μια επίσκεψη Κυριακή πρωί οικογενειακώς με άλλους φίλους κλπ και όντως ο συνδυασμό ζέστης κα στριμωξιδιου ήταν οδυνηρός..Αντιθετα ήταν πολύ όμορφα καθημερινές βραδάκι.Βρηκα και πήρα δύο βιβλία με νοσταλγική διάθεση: Το πρώτο κάποιας Ζηνοβίας Λαλουτη με τίτλο " Ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδ 47 -89".Ήταν καλή δουλειά με πολύ αρχειακό υλικό και ουδόλως με απασχόλησε η προσωπικη άποψη της εν λόγω .Ένα δεύτερο βιβλίο ήταν του ομοιδεατη Γιάννη Αλεξίου με τιτλο" Το ποδόσφαιρο που αγαπήσαμε στα τρια κορνερ πεναλτι".Είχε ωραίες ιστοριούλες ,φωτογραφικό υλικό και μπόλικη νοσταλγια.Η λίγο αυτοαναφορικη διάθεση του συγγραφεα.Θα μπορούσε να μην υπάρχει αλλά δεν είναι και πολύ ενοχλητική.Τελος παρακολουθώ με ενδιαφέρον την κουβέντα για το μεταναστευτικο κλπ.Μπορουσα να γράφω σεντόνια αλλά δεν ξέρω αν έχω και ηθικά το δικαίωμα.Μάλλον θα το αφήσω αφού πολλές φορές οι πρώην καπνιστές έχουν φλομώσει από το τσιγάρο και απλά δεν το θέλουν στο δωμάτιο...
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
χαχαχα...καλό αυτό με τους πρώην καπνιστές. Τα βρήκαμε τα βιβλία που παραθέτεις, ναι. Είχε και άλλα ενδιαφέροντα αριστερών συγγραφέων για το αμερικανικό μεταπολεμικό παρακράτος. Πχ το "Λίγο Εμφύλιο Ακόμη".
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Ποια είναι η θεση της εθνικιστικής οικονομίας για τον βιοπορισμό από ακίνητα, την part time εργασία, και την εξ αποστάσεως εργασια; Είναι εξ ορισμου αρνητική και στα τρια αυτά ζητηματα;
Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Εξ ορισμού αρνητική στην εξ αποστάσεως εργασία γιατί να είναι; Αν δεν χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την υπονόμευση των εργασιακών κεκτημένων, δεν είμαστε de facto εναντίον της εξ αποστάσεως εργασίας. Σε ορισμένους κλάδους δεν είναι νέα μορφή εργασίας. πχ Ο εκδότης πρέπει να φέρνει τους μεταφραστές να μεταφράζουν δίπλα του; Ποτέ δεν συνέβαινε. Για να μην παινεύεστε οι φιλελεύθεροι ότι διαμορφώσατε κάτι τόσο νέο στις εργασιακές συνθήκες μέσω της τεχνολογικής εξέλιξης. Σε άλλα πάλι επαγγέλματα είναι σχεδόν απαγορευτικό να υπάρχει εξ αποστάσεως εργασία. Πώς να δουλέψει ένα εργοστάσιο με εργάτες από το internet. Εκεί θα μας αντικαταστήσουν με ρομπότ. Η απάντηση πάντως είναι ότι όχι, δεν είναι a priori αρνητικός ο εθνικισμός σε αυτή την μορφή εργασίας. Εξαρτάται που θα εφαρμοστεί.
Ο βιοπορισμός από ακίνητα προϋποθέτει το πιο τεμπέλικο, κοπρίτικο και άεργο κοινωνικό σύνολο του οικονομικού κύκλου. Αλλά προσοχή! Μόνο όταν η χρήση των εσόδων γίνεται αποκλειστικά για λόγους καθημερινής διαβίωσης. Αν ο εισοδηματίας εργάζεται παράλληλα ή χρησιμοποιεί τα έσοδα των ενοικίων για παραγωγικούς και εθνικά ωφέλιμους σκοπούς -πχ δωρεές σε ιδρύματα, αθλητισμό, βιβλιοθήκες, αγορές και ικανοποιητική κατανάλωση με προσεκτική και ήπια αποταμίευση- (πράγμα που σημαίνει κρατικό έλεγχο στις δαπάνες του) μπορεί να χωρέσει σε ένα εθνικιστικό μοντέλο.
Part time εργασία μπορεί αν υπάρξει όχι όμως με τους σημερινούς όρους. Part time για νέους, φοιτητές ή μικροεπιχειρηματίες που ψάχνουν επιπλέον εισόδημα, καθηγητές, δασκάλους κλπ μπορεί να υπάρξει. Δεν μπορεί να υπάρξει το μνημονιακό part time με υποχρεωτική δίμηνη ή τρίμηνη σύμβαση, το part time ως κύρια εργασία μεσηλίκων, το part time ως εκβιασμός της εργοδοσίας. Αν έχετε τέτοιες προθέσεις θα περάσετε άσχημα σε εθνικιστικό περιβάλλον, υποστηρικτές της φιλελεύθερης ευέλικτης αγοράς.
Ο βιοπορισμός από ακίνητα προϋποθέτει το πιο τεμπέλικο, κοπρίτικο και άεργο κοινωνικό σύνολο του οικονομικού κύκλου. Αλλά προσοχή! Μόνο όταν η χρήση των εσόδων γίνεται αποκλειστικά για λόγους καθημερινής διαβίωσης. Αν ο εισοδηματίας εργάζεται παράλληλα ή χρησιμοποιεί τα έσοδα των ενοικίων για παραγωγικούς και εθνικά ωφέλιμους σκοπούς -πχ δωρεές σε ιδρύματα, αθλητισμό, βιβλιοθήκες, αγορές και ικανοποιητική κατανάλωση με προσεκτική και ήπια αποταμίευση- (πράγμα που σημαίνει κρατικό έλεγχο στις δαπάνες του) μπορεί να χωρέσει σε ένα εθνικιστικό μοντέλο.
Part time εργασία μπορεί αν υπάρξει όχι όμως με τους σημερινούς όρους. Part time για νέους, φοιτητές ή μικροεπιχειρηματίες που ψάχνουν επιπλέον εισόδημα, καθηγητές, δασκάλους κλπ μπορεί να υπάρξει. Δεν μπορεί να υπάρξει το μνημονιακό part time με υποχρεωτική δίμηνη ή τρίμηνη σύμβαση, το part time ως κύρια εργασία μεσηλίκων, το part time ως εκβιασμός της εργοδοσίας. Αν έχετε τέτοιες προθέσεις θα περάσετε άσχημα σε εθνικιστικό περιβάλλον, υποστηρικτές της φιλελεύθερης ευέλικτης αγοράς.
Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Δεν υπάρχει "εθνικιστική οικονομία". Υπάρχει είτε καπιταλιστική, φιλελεύθερη οικονομία, είτε σοσιαλιστική-κομμουνιστική οικονομία. Η "τρίτη θέση" είναι μια απάτη, που υποδηλώνει πλήρη άγνοια της ιστορίας των πολιτικών ιδεών.
Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Δεν είμαι φιλελεύθερος.
Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Δεν ξέρουμε για την τρίτη θέση αλλά απάτη ήταν σίγουρα όλη η γενιά σας, των "εθνικιστών του Πολυτεχνείου". Δεν το συζητάμε για Στόκους και λοιπούς (ακρο) Δεξιούς. Πήγαινε τώρα την βραδινή σου βόλτα στο Πεδίο προς αναζήτηση συντρόφου και μην απασχολείς το διαταραγμένο σου μυαλό με την ιστορία των ιδεών.
Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Άσχετο με το άρθρο. Εδώ και κάποιες μέρες υπάρχει μια κόντρα στο διαδίκτυο για το αν οι mercyful fate είναι black metal ή όχι.
Η μια πλευρά υποστηρίζει black metal είναι τα συγκροτήματα που είχαν συγκεκριμένο evil image και θεματολογία άσχετα αν μουσικά διέφεραν από το δεύτερο κύμα του black, άρα σωστά θεωρούνται black metal οι Fate. Αυτή η πλευρά μάλιστα, θεωρεί τα συγκροτήματα που ξεφεύγουν απο αυτό το image και ασχολούνται με Tolkien θεματολογία, ιστορίες με φυσικά φαινόμενα και γενικά με μη-evil θέματα, οτι δεν είναι black metal.
Και η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι το black metal ήταν αυτό που δημιουργήθηκε τέλη των 80's με συγκεκριμένο μουσικό στυλ και διαμορφώθηκε λίγο αργότερα στα 90's με το δεύτερο κύμα. Αυτή η πλευρά υποστηρίζει η μουσική καθορίζει το συγκεκριμένο είδος και όχι οι στίχοι και το image.
Ποια είναι η άποψη της ΦΛΕΦΑΛΟ (ή του Σταμάτη) πάνω στο συγκεκριμένο θέμα;
Η μια πλευρά υποστηρίζει black metal είναι τα συγκροτήματα που είχαν συγκεκριμένο evil image και θεματολογία άσχετα αν μουσικά διέφεραν από το δεύτερο κύμα του black, άρα σωστά θεωρούνται black metal οι Fate. Αυτή η πλευρά μάλιστα, θεωρεί τα συγκροτήματα που ξεφεύγουν απο αυτό το image και ασχολούνται με Tolkien θεματολογία, ιστορίες με φυσικά φαινόμενα και γενικά με μη-evil θέματα, οτι δεν είναι black metal.
Και η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι το black metal ήταν αυτό που δημιουργήθηκε τέλη των 80's με συγκεκριμένο μουσικό στυλ και διαμορφώθηκε λίγο αργότερα στα 90's με το δεύτερο κύμα. Αυτή η πλευρά υποστηρίζει η μουσική καθορίζει το συγκεκριμένο είδος και όχι οι στίχοι και το image.
Ποια είναι η άποψη της ΦΛΕΦΑΛΟ (ή του Σταμάτη) πάνω στο συγκεκριμένο θέμα;
Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Να μην δίνετε σημασία στις κόντρες του διαδικτύου. Τις πυροδοτούν άτομα που δεν έζησαν το heavy metal ως κίνημα. Στο συγκεκριμένο θέμα η απάντηση είναι απλή. Τι είναι το heavy metal και τα ρεύματά του; Image και icons; Θεατρικά έργα; Κινηματογράφος; Στυλιστική; Τίποτα από τα παραπάνω. Μουσική τάση είναι. Συνεπώς εκείνοι που εστιάζουν αρχικά στην μουσική έχουν δίκιο.
ΥΓ. Οι Kiss, Alice Cooper και άλλα σχήματα που βάφονταν με evil στυλ από τα 70's είναι δηλαδή black metal; Τι άλλο θα γράψουν οι μαλάκες.....;
ΥΓ. Οι Kiss, Alice Cooper και άλλα σχήματα που βάφονταν με evil στυλ από τα 70's είναι δηλαδή black metal; Τι άλλο θα γράψουν οι μαλάκες.....;
Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου, 2024
Τhamogorgos
Ιγνατιε,η αγαπημένη μας μουσική γεννήθηκε στα τέλη των 60'ς,ο Κωστής ο DJ σας που είναι μεσήλικας όφειλε να το ξέρει,αλλά μάλλον σας κρατάει επίτηδες στα σκοτάδια της άγνοιας για να σας παριστάνει με κάθε ευκαιρία τον παντογνώστη.
https://youtu.be/YzHtePuz13U?si=pNrBmzdbE-eYQ45_
https://youtu.be/YzHtePuz13U?si=pNrBmzdbE-eYQ45_
Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Με τον όρο "μουσική μας", τι ακριβώς εννοείς ρε φίλε; Το black metal; Θεωρείς ότι αυτό που παρέθεσες είναι black metal τραγούδι; Γεννήθηκε το black από αυτό τον ήχο;
Αν εννοείς κάτι τέτοιο, θα σου προτείναμε να ακούσεις λίγο punk. Εκεί όντως υπάρχει ο προδρομικός ήχος του πρωταρχικού black. Άγνωστο γιατί το κάνουν γαργάρα μέχρι σήμερα οι περισσότεροι.
Αλλά και πάλι ούτε το punk γέννησε το black. Έπρεπε να κολλήσει το punk με το ΝWOBHM, έχοντας ήδη υπάρξει το πρωταρχικό heavy ως υπόβαθρο, να μπολιαστούν επιπλέον σκληρές φόρμες που σταδιακά οδήγησαν στο thrash και μετά να έρθει το dark ντύσιμο για να συνοδεύσει ένα φασαριόζικο και σχετικά άτεχνο ηχητικό μίγμα που προέκυπτε από την ένωση όλων των παραπάνω, για να αρχίσουμε να μιλάμε για black.
Στα μέσα και στα τέλη της δεκαετίας του '80, καθώς και στις αρχές εκείνης του '90, όταν τα ιδρυτικά μέλη της λέσχης ήταν μέσα στο heavy metal κίνημα των Αθηνών, ο όρος black metal ήταν ακόμη άγνωστος. Όλα τα σχήματα που σήμερα συγκαταλέγονται στο λεγόμενο πρώτο κύμα τότε κατηγοριοποιούνταν ως thrash ή death μπάντες. Και πολύ είναι να λέμε ότι γεννήθηκε το black την δεκαετία του '80. Οι Venom, οι Celtic Frost και οι υπόλοιποι που συγκαταλέγονται στο πρώτο κύμα είχαν διαφορετικούς ήχους και δεν αντιλαμβάνονταν ότι αποτελούσαν εκπροσώπους κάποιου ενιαίου ρεύματος. Στην ουσία η black φάση ως μαζικό συνειδητοποιημένο μουσικό κίνημα ξεκινά την δεκαετία του '90.
Τα υπόλοιπα ότι τάχα βρήκαμε ένα συγκρότημα ή ένα τραγούδι κάπου στο βάθος του χρόνου κλπ και αυτό πρέπει να το οριοθετήσουμε ως απαρχή, χωρίς οι περισσότεροι μουσικοί που σχημάτισαν το black στα 80's και τα 90's να το έχουν καν λάβει υπόψη τους, είναι για τους nerds που έχουν καταλάβει τον χώρο του metal, να το παίζουν δήθεν αναλυτές και ότι ξέρουν το underground και τα συναφή.
Αν εννοείς κάτι τέτοιο, θα σου προτείναμε να ακούσεις λίγο punk. Εκεί όντως υπάρχει ο προδρομικός ήχος του πρωταρχικού black. Άγνωστο γιατί το κάνουν γαργάρα μέχρι σήμερα οι περισσότεροι.
Αλλά και πάλι ούτε το punk γέννησε το black. Έπρεπε να κολλήσει το punk με το ΝWOBHM, έχοντας ήδη υπάρξει το πρωταρχικό heavy ως υπόβαθρο, να μπολιαστούν επιπλέον σκληρές φόρμες που σταδιακά οδήγησαν στο thrash και μετά να έρθει το dark ντύσιμο για να συνοδεύσει ένα φασαριόζικο και σχετικά άτεχνο ηχητικό μίγμα που προέκυπτε από την ένωση όλων των παραπάνω, για να αρχίσουμε να μιλάμε για black.
Στα μέσα και στα τέλη της δεκαετίας του '80, καθώς και στις αρχές εκείνης του '90, όταν τα ιδρυτικά μέλη της λέσχης ήταν μέσα στο heavy metal κίνημα των Αθηνών, ο όρος black metal ήταν ακόμη άγνωστος. Όλα τα σχήματα που σήμερα συγκαταλέγονται στο λεγόμενο πρώτο κύμα τότε κατηγοριοποιούνταν ως thrash ή death μπάντες. Και πολύ είναι να λέμε ότι γεννήθηκε το black την δεκαετία του '80. Οι Venom, οι Celtic Frost και οι υπόλοιποι που συγκαταλέγονται στο πρώτο κύμα είχαν διαφορετικούς ήχους και δεν αντιλαμβάνονταν ότι αποτελούσαν εκπροσώπους κάποιου ενιαίου ρεύματος. Στην ουσία η black φάση ως μαζικό συνειδητοποιημένο μουσικό κίνημα ξεκινά την δεκαετία του '90.
Τα υπόλοιπα ότι τάχα βρήκαμε ένα συγκρότημα ή ένα τραγούδι κάπου στο βάθος του χρόνου κλπ και αυτό πρέπει να το οριοθετήσουμε ως απαρχή, χωρίς οι περισσότεροι μουσικοί που σχημάτισαν το black στα 80's και τα 90's να το έχουν καν λάβει υπόψη τους, είναι για τους nerds που έχουν καταλάβει τον χώρο του metal, να το παίζουν δήθεν αναλυτές και ότι ξέρουν το underground και τα συναφή.
Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
ΦΛΕΦΑΛΟ πάντως ο Ζαχαρόπουλος (Magus) υποστηρίζει το black metal είναι κυρίως το image και οι στίχοι που στηρίζονται σε μια φιλοσοφική θεώρηση πραγμάτων.
Και θεωρεί του Mercyful Fate black metal, ενώ συγκροτήματα όπως οι Burzum και οι Immortal που ξεφεύγουν από αυτό το evil πακέτο, δεν είναι ακριβώς black metal.
Και θεωρεί του Mercyful Fate black metal, ενώ συγκροτήματα όπως οι Burzum και οι Immortal που ξεφεύγουν από αυτό το evil πακέτο, δεν είναι ακριβώς black metal.
Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Νέρντουλες. Αυτή η μάστιγα.
Δευτέρα, 30 Σεπτεμβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Μια αντίθετη άποψη σε αυτό που γράφει η λέσχη.
Ο όρος black metal ήταν ευρέως διαδεδομένος κατά την δεκαετία του ’80! Υπάρχει σε άπειρα τεύχη του Metal Forces από το 1983 κι εφεξής, όπως και στο γερμανικό Rock Hard, καθώς και σε πολλά fanzines της εποχής. Οποιοδήποτε συγκρότημα εκείνης της εποχής είχε evil στίχο και image, το κατέτασσαν εκεί, ανεξαρτήτως μουσικής ταυτότητας. Αρκεί να ήταν metal φυσικά. Έτσι, βλέπουμε τον όρο τότε να αναφέρεται στους Venom, Bathory, Celtic Frost, Mercyful Fate, πρώιμους Sodom, πρώιμους Slayer, πρώιμους Running Wild κλπ. Άλλες μπάντες αποδέχονταν τον όρο και άλλες όχι (π.χ. Destruction). Οι Sodom το 1985 είχαν στίχο ‘’black metal is the game I play’’ και ανάλογο στίχο έχουν και οι Running Wild στο ‘’Prisoner of Our Time’’. Το γεγονός ότι αυτές τις μπάντες τις αποκαλούσαν τότε και thrash ή death metal, δεν αλλάζει κάτι, διότι εκείνη την εποχή αυτοί οι όροι ήταν ρευστοί και χρησιμοποιούνταν σε πολλές περιπτώσεις εναλλάξ προκειμένου να περιγράψουν τα ίδια συγκροτήματα. Είναι απλά αστείο να έχει ενστάσεις η Λέσχη για το τι σήμαινε τότε το black metal, όταν δηλώνετε οπαδοί του epic metal. Είδους δηλαδή επίσης βασισμένου κυρίως σε στίχο και αισθητική, εκτός και αν θεωρείτε πως Warlord και Brocas Helm παίζουν το ίδιο στυλ! Ή μήπως δεν έχετε δει ποτέ να αποκαλούν τα epic metal συγκροτήματα, είτε heavy metal, είτε και power metal; Το ‘’κίνημα του heavy metal’’ όπως το ζήσατε τότε, είχε ως μόνη πηγή πληροφόρησης το ελληνικό Metal Hammer, με αποτέλεσμα να ανδρωθείτε με ένα σωρό λανθασμένες αντιλήψεις του στυλ ‘’ο όρος doom metal εμφανίζεται με το ντεμπούτο των Candlemass’’, ‘’ο όρος epic metal είναι δημιουργία του Πρασούλα’’ κλπ. Δεν ειρωνεύομαι ούτε εσάς, ούτε το Metal Hammer, σε εποχές προ διαδικτύου, είναι λογικό να υπάρχουν παρόμοια λάθη, απλά σας προτρέπω να κρατάτε καμιά φορά μικρό καλάθι όταν διατυπώνετε τέτοιους ισχυρισμούς. Για να επιστρέψω στο black metal και να κλείσω το θέμα, όλες αυτές οι μπάντες που εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μάλιστα σε πολλές χώρες ταυτόχρονα, σε καμία περίπτωση δεν ήταν τυχαίο φαινόμενο και σε καμία περίπτωση δεν θα είχαν εμφανιστεί αν δεν υπήρχε σε αυτούς η έννοια του black metal ως ταυτότητα, από τα χρόνια που ανδρώθηκαν (δεκαετία ’80)
Ο όρος black metal ήταν ευρέως διαδεδομένος κατά την δεκαετία του ’80! Υπάρχει σε άπειρα τεύχη του Metal Forces από το 1983 κι εφεξής, όπως και στο γερμανικό Rock Hard, καθώς και σε πολλά fanzines της εποχής. Οποιοδήποτε συγκρότημα εκείνης της εποχής είχε evil στίχο και image, το κατέτασσαν εκεί, ανεξαρτήτως μουσικής ταυτότητας. Αρκεί να ήταν metal φυσικά. Έτσι, βλέπουμε τον όρο τότε να αναφέρεται στους Venom, Bathory, Celtic Frost, Mercyful Fate, πρώιμους Sodom, πρώιμους Slayer, πρώιμους Running Wild κλπ. Άλλες μπάντες αποδέχονταν τον όρο και άλλες όχι (π.χ. Destruction). Οι Sodom το 1985 είχαν στίχο ‘’black metal is the game I play’’ και ανάλογο στίχο έχουν και οι Running Wild στο ‘’Prisoner of Our Time’’. Το γεγονός ότι αυτές τις μπάντες τις αποκαλούσαν τότε και thrash ή death metal, δεν αλλάζει κάτι, διότι εκείνη την εποχή αυτοί οι όροι ήταν ρευστοί και χρησιμοποιούνταν σε πολλές περιπτώσεις εναλλάξ προκειμένου να περιγράψουν τα ίδια συγκροτήματα. Είναι απλά αστείο να έχει ενστάσεις η Λέσχη για το τι σήμαινε τότε το black metal, όταν δηλώνετε οπαδοί του epic metal. Είδους δηλαδή επίσης βασισμένου κυρίως σε στίχο και αισθητική, εκτός και αν θεωρείτε πως Warlord και Brocas Helm παίζουν το ίδιο στυλ! Ή μήπως δεν έχετε δει ποτέ να αποκαλούν τα epic metal συγκροτήματα, είτε heavy metal, είτε και power metal; Το ‘’κίνημα του heavy metal’’ όπως το ζήσατε τότε, είχε ως μόνη πηγή πληροφόρησης το ελληνικό Metal Hammer, με αποτέλεσμα να ανδρωθείτε με ένα σωρό λανθασμένες αντιλήψεις του στυλ ‘’ο όρος doom metal εμφανίζεται με το ντεμπούτο των Candlemass’’, ‘’ο όρος epic metal είναι δημιουργία του Πρασούλα’’ κλπ. Δεν ειρωνεύομαι ούτε εσάς, ούτε το Metal Hammer, σε εποχές προ διαδικτύου, είναι λογικό να υπάρχουν παρόμοια λάθη, απλά σας προτρέπω να κρατάτε καμιά φορά μικρό καλάθι όταν διατυπώνετε τέτοιους ισχυρισμούς. Για να επιστρέψω στο black metal και να κλείσω το θέμα, όλες αυτές οι μπάντες που εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μάλιστα σε πολλές χώρες ταυτόχρονα, σε καμία περίπτωση δεν ήταν τυχαίο φαινόμενο και σε καμία περίπτωση δεν θα είχαν εμφανιστεί αν δεν υπήρχε σε αυτούς η έννοια του black metal ως ταυτότητα, από τα χρόνια που ανδρώθηκαν (δεκαετία ’80)
Δευτέρα, 30 Σεπτεμβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Παίδες, ο οποιοσδήποτε προσδιορίζει ένα μουσικό ρεύμα θέτοντας ως κύριο κριτήριο όχι τον ήχο αλλά το ντύσιμο των μουσικών ή την αισθητική των φωτογραφιών που συνοδεύουν τα album ή ακόμη και τους στίχους, απλά κάνει λάθος. Είτε ονομάζεται Ζαχαρόπουλος, είτε Rock Hard είτε οτιδήποτε.
Τα υπόλοιπα έχουν μικρή σημασία.
Ασφαλώς έχουμε ακούσει να χαρακτηρίζονται οι Manowar power μπάντα και θυμόμαστε την καθιέρωση του όρου epic metal από τον Χάρη. Δεν έχουμε τέτοιο σκάλωμα με τις ταμπέλες της εποχής. Καλύτερα θα ήταν να διευκρίνιζε ο Χάρης ότι μιλούσε και έγραφε για το επικό heavy metal. Το σωστό είναι αυτό. Είτε να μιλήσουμε για επικό heavy metal είτε για το "epic" ως τάση που διαπερνά μεγάλο φάσμα του rock από το progressive rock ως το black metal.
Το σημαντικό σημείο της αρθρογραφίας του Χάρη δεν ήταν οι μουσικές ταμπέλες. Σε αυτές μπορεί και να αστοχούσε. Το σημαντικό σημείο ήταν η ανάδειξη του ρομαντικού στοιχείου ως μουσικού (αυτά που έγραφε με τον δικό του προκλητικό τρόπο περί λευκής μουσικής και όχι blues) και αισθητικού (στίχοι, φανταστική λογοτεχνία, μυθολογία, μεσαίωνας και αρχαιότητα κλπ) υπόβαθρου μεγάλου μέρους του heavy metal και του rock. Αν έπινες καφέ μαζί του θα σε διαβεβαίωνε ότι ο στόχος της αρθρογραφίας του ήταν ευρύτερος από το να αφορά μόνο τα συγκροτήματα και τις υποκατηγορίες τάσεων.
Υπό αυτή την έννοια το black metal δεν υπάρχει όπως το παρουσιάζει ο Ζαχαρόπουλος ή κάποια περιοδικά αλλά υφίσταται όπως το εννοούμε εμείς. Όπως δεν υπάρχει και epic metal ως ξεχωριστό μουσικό ρεύμα. Υπάρχει επικό heavy metal όπως υπάρχει και epic στοιχείο στο ευρύτερο rock. Αλλά μικρή ουσία περιλαμβάνει αυτή η εγκυκλοπαιδική έμφαση στην λεπτομέρεια της κατηγοριοποίησης. Χρησιμοποιούμε και καθιερώνουμε τους όρους που μας βοηθούν να συνεννοηθούμε σε τέτοια θέματα. Όχι εκείνους που μας μπερδεύουν. Στην δεύτερη περίπτωση ελλοχεύει το χάος ασυνεννοησίας του μεταμοντερνισμού.
Τα υπόλοιπα έχουν μικρή σημασία.
Ασφαλώς έχουμε ακούσει να χαρακτηρίζονται οι Manowar power μπάντα και θυμόμαστε την καθιέρωση του όρου epic metal από τον Χάρη. Δεν έχουμε τέτοιο σκάλωμα με τις ταμπέλες της εποχής. Καλύτερα θα ήταν να διευκρίνιζε ο Χάρης ότι μιλούσε και έγραφε για το επικό heavy metal. Το σωστό είναι αυτό. Είτε να μιλήσουμε για επικό heavy metal είτε για το "epic" ως τάση που διαπερνά μεγάλο φάσμα του rock από το progressive rock ως το black metal.
Το σημαντικό σημείο της αρθρογραφίας του Χάρη δεν ήταν οι μουσικές ταμπέλες. Σε αυτές μπορεί και να αστοχούσε. Το σημαντικό σημείο ήταν η ανάδειξη του ρομαντικού στοιχείου ως μουσικού (αυτά που έγραφε με τον δικό του προκλητικό τρόπο περί λευκής μουσικής και όχι blues) και αισθητικού (στίχοι, φανταστική λογοτεχνία, μυθολογία, μεσαίωνας και αρχαιότητα κλπ) υπόβαθρου μεγάλου μέρους του heavy metal και του rock. Αν έπινες καφέ μαζί του θα σε διαβεβαίωνε ότι ο στόχος της αρθρογραφίας του ήταν ευρύτερος από το να αφορά μόνο τα συγκροτήματα και τις υποκατηγορίες τάσεων.
Υπό αυτή την έννοια το black metal δεν υπάρχει όπως το παρουσιάζει ο Ζαχαρόπουλος ή κάποια περιοδικά αλλά υφίσταται όπως το εννοούμε εμείς. Όπως δεν υπάρχει και epic metal ως ξεχωριστό μουσικό ρεύμα. Υπάρχει επικό heavy metal όπως υπάρχει και epic στοιχείο στο ευρύτερο rock. Αλλά μικρή ουσία περιλαμβάνει αυτή η εγκυκλοπαιδική έμφαση στην λεπτομέρεια της κατηγοριοποίησης. Χρησιμοποιούμε και καθιερώνουμε τους όρους που μας βοηθούν να συνεννοηθούμε σε τέτοια θέματα. Όχι εκείνους που μας μπερδεύουν. Στην δεύτερη περίπτωση ελλοχεύει το χάος ασυνεννοησίας του μεταμοντερνισμού.
Δευτέρα, 30 Σεπτεμβρίου, 2024
Σταμάτης
Μιας και κάποιος φίλος ζήτησε σε παραπάνω σχόλιο την προσωπική μου γνώμη και εφόσον έγινε λόγος για τον Brown έχω να προσθέσω το εξής. Καταρχάς είναι γνωστό ότι ο Brown αποτέλεσε επιρροή για πολλούς μουσικούς διαφορετικών στυλ, ρευμάτων και ειδών. Αν εστιάσουμε στο συγκεκριμένο τραγούδι που πρότεινες (εκπληκτικό πέρα πάσης αμφιβολίας) και ιδίως στον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται μέσω κινήσεων στην σκηνή ο τραγουδιστής, παρατηρώ ότι ο ήχος είναι πολύ πιο κοντά στο pop της εποχής (θυμίζει ελληνικά σχήματα τύπου ολύμπιανς) και η εικόνα του (τρόπος έκφρασης, κινήσεις, ντύσιμο) σε ντίσκο συγκροτήματα. Δεν ξέρω αν φανεί παράξενο αλλά η σκηνική παρουσία του Brown σε αυτό το clip φέρνει στο νου μου περισσότερο τους Boney M απ΄ ότι metal μπάντα. Γιατί το γράφω αυτό; Γιατί αν ψάξουμε γενεαλογικές σχέσεις συγκροτημάτων και ρευμάτων μουσικής, αφήνοντας στο περιθώριο τον ήχο και εστιάζοντας σε άλλους παράγοντες, τα συμπεράσματα δεν θα είναι στέρεα.
Δευτέρα, 30 Σεπτεμβρίου, 2024
Thamogorgos
Το Μέταλ γεννήθηκε από την Ψυχεδέλεια των late 60's ,αδέρφια.
Αντιλαμβάνομαι το γεγονός ότι αυτό θα ξενίσει ορισμένους αναγνώστες που η εικόνα που έχουν για τη συγκεκριμενη εποχή είναι σίγουρα αρνητική με την "χαλαρότητα των ηθών",την "απλυσια",την "πρέζα" κ.ο.κ.
https://youtu.be/VD_mytxCdeg?si=6Jhdz1-Dh8Q39HXF
Αντιλαμβάνομαι το γεγονός ότι αυτό θα ξενίσει ορισμένους αναγνώστες που η εικόνα που έχουν για τη συγκεκριμενη εποχή είναι σίγουρα αρνητική με την "χαλαρότητα των ηθών",την "απλυσια",την "πρέζα" κ.ο.κ.
https://youtu.be/VD_mytxCdeg?si=6Jhdz1-Dh8Q39HXF
Δευτέρα, 30 Σεπτεμβρίου, 2024
Σταμάτης
Thamogorge αυτά τα τραγούδια έπαιζα πριν δέκα χρόνια στην ραδιοφωνική εκπομπή που παρουσίαζα. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στο συγκεκριμένο τραγούδι το μόνο αμιγώς ψυχεδελικό στοιχείο είναι τα φώτα στο φόντο του βίντεο. Κάτι ψιλά ψυχεδελικά, σχεδόν αφανή, υπάρχουν στα πλήκτρα και στο μικρό σόλο. Ούτε το 1% της σύνθεσης δεν καλύπτουν.
Πέρα από τα ναρκωτικά που δεν γουστάρουμε και τα υπόλοιπα που γράφεις δεν αρνείται κανείς μας την σημασία του ψυχεδελικού rock. Όμως οφείλουμε να είμαστε και σε αυτή την περίπτωση ακριβείς. Δεν γέννησε το metal το μουσικό περιβάλλον της ψυχεδέλειας. Το σωστό είναι να πούμε ότι το μουσικό περιβάλλον του ψυχεδελικού rock έπαιξε κάποιον ρόλο στην γέννηση του heavy metal. Όχι του metal γενικά και αόριστα. Μην μου βγάλεις και το black παιδί της ψυχεδέλειας. Είπαμε, να υπάρχει ένα όριο στον μεταμοντερνισμό.
Η αρχή είναι το heavy metal. Αν δεν υπήρχε το κλασικό, αρχικό, heavy metal δεν θα υπήρχε thrash, death, black και τα λοιπά. Όσον αφορά την πιθανή eρώτηση αν θα είχε υπάρξει το doom, λόγω Black Sabbath, ο ίδιος ο Ozzy είχε δηλώσει πριν λίγο καιρό (όχι κάποιος δημοσιογράφος) ότι "στους Black Sabbath θεωρούσαμε ότι παίζουμε rock. Απλώς rock, όχι heavy metal".
Πέρα από τα ναρκωτικά που δεν γουστάρουμε και τα υπόλοιπα που γράφεις δεν αρνείται κανείς μας την σημασία του ψυχεδελικού rock. Όμως οφείλουμε να είμαστε και σε αυτή την περίπτωση ακριβείς. Δεν γέννησε το metal το μουσικό περιβάλλον της ψυχεδέλειας. Το σωστό είναι να πούμε ότι το μουσικό περιβάλλον του ψυχεδελικού rock έπαιξε κάποιον ρόλο στην γέννηση του heavy metal. Όχι του metal γενικά και αόριστα. Μην μου βγάλεις και το black παιδί της ψυχεδέλειας. Είπαμε, να υπάρχει ένα όριο στον μεταμοντερνισμό.
Η αρχή είναι το heavy metal. Αν δεν υπήρχε το κλασικό, αρχικό, heavy metal δεν θα υπήρχε thrash, death, black και τα λοιπά. Όσον αφορά την πιθανή eρώτηση αν θα είχε υπάρξει το doom, λόγω Black Sabbath, ο ίδιος ο Ozzy είχε δηλώσει πριν λίγο καιρό (όχι κάποιος δημοσιογράφος) ότι "στους Black Sabbath θεωρούσαμε ότι παίζουμε rock. Απλώς rock, όχι heavy metal".
Τρίτη, 01 Οκτωβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Οταν το thrash πρωτοεμφανιστηκε αντιμετωπιζοταν οχι ως metal αλλα ως επιμεταλλωμενο punk και τους thrashers τους ελεγαν πανκηδες με μακρυα μαλλια.Που εχει βαση γιατι οι μεταλαδες που ακουνε περισσοτερο punk ειναι οι thrashers και το ειδος metal που προτιμουν οι πανκηδες ειναι το thrash.Eπισης απο τους πρωτεργατες του black ο Quorthon ακουγε πολυ punk και αυτος που επεισε τους Slayer να παιξουν πιο γρηγορα(αρχικα επαιζαν κλασικο σε στυλ Priest/Maiden) ηταν ο Ηanneman o μεταλοπανκης του γκρουπ.Bεβαια στο πρωτο ακους ακομα τις κλασικες επιρροες.Και αυτο συμβαινει και με αλλες πρωιμες δουλειες απο thrash μπαντες που ουσιαστικα παιζουν power/speed,ειδος που ανηκει σαφως στο heavy metal.Τωρα το black αρχικα το χαρακτηριζε το image και η στιχουργικη οχι η μουσικη και τα βαψιματα ξεκινησαν απο Kiss ηταν δηλ ουσιαστικα θεατρικα οχι σατανιστικα.
Τετάρτη, 02 Οκτωβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Πολύ σωστά αυτά για το thrash και για τις ηχητικές punk ρίζες του black. Το αναφέραμε σε προηγούμενο σχόλιο. Μόνο που αν δεν υπήρχε το heavy metal ως αρχή δεν θα είχε γεννηθεί ούτε το thrash ούτε το black. Δεν έγινε από το punk απευθείας η μετάβαση. Οι thrash μπάντες στην αρχή είχαν και εμφανή στοιχεία new wave of british heavy metal στον ήχο τους (πχ Metallica μέχρι το Master).
Τέλος, το black metal παιδιά είναι πρωτίστως μουσική, μουσικό ρεύμα, και όχι στυλ. Είναι κωμικό να λέμε ότι ξεκίνησε από τους Kiss, τους Mercyful Fate, τον Brown και άλλα σχετικά. Δηλαδή, με αυτό το σκεπτικό να θεωρήσουμε τους Kiss ως απαρχή και των electro goth σχημάτων που επέλεγαν τέτοιες σκοτεινά ρομαντικές στυλιστικές φόρμες...;Ή και της Μαντόνα την εποχή του Frozen, για παράδειγμα...;
Δεν ξέρουμε ποιοι διακινούν αυτές τις ανοησίες. Μουσικά περιοδικά;
Τέλος, το black metal παιδιά είναι πρωτίστως μουσική, μουσικό ρεύμα, και όχι στυλ. Είναι κωμικό να λέμε ότι ξεκίνησε από τους Kiss, τους Mercyful Fate, τον Brown και άλλα σχετικά. Δηλαδή, με αυτό το σκεπτικό να θεωρήσουμε τους Kiss ως απαρχή και των electro goth σχημάτων που επέλεγαν τέτοιες σκοτεινά ρομαντικές στυλιστικές φόρμες...;Ή και της Μαντόνα την εποχή του Frozen, για παράδειγμα...;
Δεν ξέρουμε ποιοι διακινούν αυτές τις ανοησίες. Μουσικά περιοδικά;
Ανώνυμος/η
''Οταν το thrash πρωτοεμφανιστηκε αντιμετωπιζοταν οχι ως metal αλλα ως επιμεταλλωμενο punk και τους thrashers τους ελεγαν πανκηδες με μακρυα μαλλια''...Αυτά φίλε μου ήταν οι θεωρίες του Πρασούλα και όχι κάποια γενική θέση ή παραδοχή. Σταματήστε επιτέλους να ζείτε στον ελληνικό μικρόκοσμο και να προσπαθείτε να ερμηνεύσετε βάσει αυτού, φαινόμενα που γεννήθηκαν στον αγγλοσαξονικό κόσμο (Βρετανία και ΗΠΑ).
Τετάρτη, 02 Οκτωβρίου, 2024
Σταμάτης
Μου δίνεις πάσα να μπω στην συζήτηση και να προτείνω αποφυγή των ερμηνευτικών μονισμών.
Ο Χάρης διαβαζόταν από 50.000 άτομα κάθε μήνα (καταμετρημένη αναγνωσιμότητα από έρευνα της εποχής). Συνεπώς επηρέαζε μεγάλο μέρος των ακροατών μέσω του ενημερωτικού μονοπωλίου του τότε metal hammer. Επιρροή σημαίνει όχι απλά αναπαραγωγή θέσεων. Σημαίνει και πρακτική εφαρμογή τους. Το είχα ακούσει με τα αυτιά μου ουκ ολίγες φορές σε μεταλλικά στέκια αυτό που γράφεις και που είχε προαναφέρει άλλος σχολιαστής. Πράγμα που σημαίνει ότι όχι μόνο το πίστεψε μεγάλος αριθμός ανθρώπων αλλά και το "εφάρμοσε" στην συμπεριφορά του και στον τρόπο που αντιμετώπιζε τους thrasers. Αυτό από μόνο του διαμορφώνει μια πραγματικότητα. Οι thrashers αντιμετωπίζονταν από μια μεγάλη μερίδα ακροατών ως "ουρές" του punk.
Πάμε τώρα στο βαθύτερο δωμάτιο. Ήταν σωστή αυτή η ερμηνεία; Θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό ναι. Το thrash ως ήχος είναι στις απαρχές του κατά 50% punk και κατά 40% NWOBHM. Μένουν και κάτι ψιλά για άλλες επιρροές.
Συνεπώς, πού βρίσκεται το λάθος στην ερμηνεία του Χάρη; Μπορεί το ύφος και η φρασεολογία να ήταν προκλητική αλλά το επιχείρημα ήταν σωστό. Και στην τελική, στ' αρχίδια μας τι λένε οι Αμερικανοί και τα metal life style έντυπα αν υπάρχει μια ελληνική ερμηνεία που λέει κάτι σωστό για το heavy metal το οποίο -για διάφορους λόγους- συντάκτες του εξωτερικού μπορεί να μην έχουν δει ή να μην θέλουν να φανεί.
Ο Χάρης διαβαζόταν από 50.000 άτομα κάθε μήνα (καταμετρημένη αναγνωσιμότητα από έρευνα της εποχής). Συνεπώς επηρέαζε μεγάλο μέρος των ακροατών μέσω του ενημερωτικού μονοπωλίου του τότε metal hammer. Επιρροή σημαίνει όχι απλά αναπαραγωγή θέσεων. Σημαίνει και πρακτική εφαρμογή τους. Το είχα ακούσει με τα αυτιά μου ουκ ολίγες φορές σε μεταλλικά στέκια αυτό που γράφεις και που είχε προαναφέρει άλλος σχολιαστής. Πράγμα που σημαίνει ότι όχι μόνο το πίστεψε μεγάλος αριθμός ανθρώπων αλλά και το "εφάρμοσε" στην συμπεριφορά του και στον τρόπο που αντιμετώπιζε τους thrasers. Αυτό από μόνο του διαμορφώνει μια πραγματικότητα. Οι thrashers αντιμετωπίζονταν από μια μεγάλη μερίδα ακροατών ως "ουρές" του punk.
Πάμε τώρα στο βαθύτερο δωμάτιο. Ήταν σωστή αυτή η ερμηνεία; Θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό ναι. Το thrash ως ήχος είναι στις απαρχές του κατά 50% punk και κατά 40% NWOBHM. Μένουν και κάτι ψιλά για άλλες επιρροές.
Συνεπώς, πού βρίσκεται το λάθος στην ερμηνεία του Χάρη; Μπορεί το ύφος και η φρασεολογία να ήταν προκλητική αλλά το επιχείρημα ήταν σωστό. Και στην τελική, στ' αρχίδια μας τι λένε οι Αμερικανοί και τα metal life style έντυπα αν υπάρχει μια ελληνική ερμηνεία που λέει κάτι σωστό για το heavy metal το οποίο -για διάφορους λόγους- συντάκτες του εξωτερικού μπορεί να μην έχουν δει ή να μην θέλουν να φανεί.
Πέμπτη, 03 Οκτωβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Εγώ πάντως σταμάτη που ακούω (και) Thrash δεν βρίσκω κάποια σύνδεση με το punk και επίσης δεν μου άρεσε ποτέ το punk.
Δεν μπορώ να βρω κάποια σχέση του "take no prisoners" με το "London calling". Του "horrorscope" με το "blitzkrieg bop". Του "blackened" με το "God save the queen". Του "masked jackal" με το "should i stay or should i go". Του "inner self" με το "psycho killer".
Για μένα το punk όπως και το rock των 60's και 70's δεν έχουν σχέση με το metal και ας αποτελούν επιρροές για διάφορα μέλη των metal συγκροτημάτων.
Δεν μπορώ να βρω κάποια σχέση του "take no prisoners" με το "London calling". Του "horrorscope" με το "blitzkrieg bop". Του "blackened" με το "God save the queen". Του "masked jackal" με το "should i stay or should i go". Του "inner self" με το "psycho killer".
Για μένα το punk όπως και το rock των 60's και 70's δεν έχουν σχέση με το metal και ας αποτελούν επιρροές για διάφορα μέλη των metal συγκροτημάτων.
Πέμπτη, 03 Οκτωβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Το "στ'αρχ'ιδια μας τι λένε οι Αμερικανοί'' (πάντως εγώ μίλησα ευρύτερα για Αγγλοσάξονες - Βρετανούς και Αμερικανούς) για ένα καλλιτεχνικό ρεύμα που είναι αμιγώς αγγλοσαξονικό, ειλικρινά με ξεπερνάει, αλλά ας μην εστιάσουμε εκεί! Πράγματι το thrash προέκυψε ως αποτέλεσμα των ακουσμάτων αυτών των μουσικών, οι οποίοι άκουγαν τόσο το NWOBHM (αλλά και 70s hard rock/heavy metal), όσο και punk rock/hardcore. Η ερμηνεία σου, 40% από το ένα και 50% από το άλλο και 10% αόριστο, είναι εντελώς αυθαίρετη και σίγουρα δεν βασίζεται σε κάτι μετρήσιμο. Κάλλιστα εγώ (και ο κάθε εγώ) μπορώ να ισχυριστώ (αντίστοιχα χωρίς τεκμηρίωση) πως έιναι 50-50 τα ποσοστά, ή 60 % NWOBHM και 40% punk. Νομίζω δε ότι με αυτά τα ποσοστά θες να δείξεις απλά ότι η πανκ επιρροή ήταν σημαντικότερη. Ειδικά πάντως για τις ‘’απαρχές’’ που αναφέρεις, αν αυτές οι απαρχές είναι τα Kill ‘Em All, Heavy Metal Maniac, Show No Mercy και Fistful Of Metal, τότε μάλλον υπερισχύει η μέταλ επιρροή, παρά η πανκ (σε αντίθεση π.χ. με το Reign In Blood). Πάμε λοιπόν στην ερμηνεία του Πρασούλα. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η ερμηνεία του ως μουσική ανάλυση. Είναι απλά το γεγονός ότι ο Πρασούλας προέβαλλε στη μουσική τα ιδεολογικά του πιστέυω. Έτσι λοιπόν, όπως υποστήριζε την ‘’φυλετική καθαρότητα’’, αντίστοιχα ήθελε να υπερασπιστεί και την μουσική καθαρότητα του ‘’πραγματικού heavy metal’’, από είδη που θεωρούσε κατώτερα. Η όποια μίξη που μπορούσε να ανεχθεί ο Πρασούλας, ήταν μόνο με την κλασική μουσική (την οποία ήθελε διακαώς στην πραγματικότητα προκειμένου να ‘’απονεγροποιήσει’’ την metal μουσική) ή οτιδήποτε ‘’λευκό’’. Πάντως, είτε αρέσει στον Πρασούλα, είτε όχι, όλα τα υποείδη της metal μουσικής, προέκυψαν ακριβώς επειδή κάποιοι αποφάσισαν να προσθέσουν στοιχεία από άλλες μουσικές. Είτε κλασική, είτε παραδοσιακές μουσικές,, είτε jazz, punk, hip-hop κλπ κλπ. Τώρα, ποιος διόρισε τον Πρασούλα κριτή για το ποια μίξή είναι καλή και ποιά όχι, τι είναι αληθινό μέταλ και τί όχι, αυτή είναι μια άλλη ιστορία...
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Οχι μονο του Πρασουλα αλλα και της πλειοψηφιας των μεταλαδων.Τα εχει πει κι ενας απο τους πρωτους thrashers οτι χλευαζονταν απο τους υπολοιπους μεταλαδες στην αρχη και για να ακουσουν τη μουσικη τους αναγκαζονταν να πηγαινουν σε ενα μαγαζι που εκανε thrash αφιερωματα καθημερινες.Για το NWOBHM θα διαφωνησω και ιδεολογικα ηταν εναντια στο punk το οποιο το θεωρουσαν μηδενιστικο και εκφυλισμενο(τα εχει πει και ο Steve Harris οτι και τους Maiden τους πιεζαν να παιξουν punk στην αρχη οι εταιριες και αρνουνταν).Το μονο πραγμα που ηταν κοινο ηταν η DIY νοοτροπια.Σχεση υπηρχε μονο με το street punk το επονομαζομενο οi! το οποιο ειχε και πολλα pub rock ακομα και metal στοιχεια).Ακομα και οι Motorheadαδες ειχαν απεχθεια στο punk(παλιοτερα επεφτε και ξυλο στα live αν εμφανιζονταν καποιοι πανκηδες,σημειωτεον οι τελευταιοι τους θεωρουσαν φασιστικο συγκροτημα,τωρα πως κατεληξαν να τους ακουν μετα δεν ξερω).
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024
Σταμάτης
Ανώνυμε, "α", δεν άντλησε το thrash επιρροή από το coca cola punk ή από ευρύτερα γνωστά punk hits. Το punk έχει και αυτό τα υπορεύματά του. Όπως σωστά σημειώνει παρακάτω σχολιαστής το thrash άντλησε από το steet punk. Παραθέτω μερικά links τυχαίων παραδειγμάτων street punk/oi για να διαπιστώσεις την ομοιότητα.
https://www.youtube.com/watch?v=FxZ7PJrdcc0&list=PLa49QTCjiI4_ISrtnQL_NCmV8HJRuzsvC&index=2
https://www.youtube.com/watch?v=FZLBmqFiGjY
https://www.youtube.com/watch?v=h49yLu6kkVs&list=PLYFbDTv39GlnLFu6rJeNRCAlP2dTuiP3C&index=2
Ανώνυμε "β", ποιο ήταν αμιγώς αγγλοσαξονικό ρε φίλε; Το thrash; Και η γερμανική σχολή; Γενικότερα είναι δύσκολο να αποδώσουμε εθνική αποκλειστικότητα στο ευρύτερο rock. Ναι, ξεκινά από αγγλοσάξονες αλλά ποτέ δεν μένει αποκλειστικά δικό τους.
Αν σε ξεπερνά η θέση και η φρασεολογία μου θα μπορούσα να απαντήσω με μαύρο χιούμορ ότι είμαστε εδώ οι ρομαντικοί για τις υπερβάσεις. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε πραγματιστές θα απαντήσω ότι η απάντησή σου βοηθά να καταλάβουμε έναν από τους λόγους που ακούνε όλο και λιγότεροι έφηβοι την μουσική μας. Τον καθωσπρεπισμό. Ξέρεις τι γινόταν την δεκαετία του '80 με τον καθωσπρεπισμό στο rock κίνημα, έτσι; Δεν είχε χρόνο ύπαρξης περισσότερο από μερικές στιγμές.
Όσον αφορά τον Χάρη δεν είναι θέμα ποιος τον διόρισε κριτή. Είναι γνωστό αυτό. Εμπειρικά έγινε η επιλογή του ως αρθρογράφου. Έτσι γινόταν τότε. Όσοι είχαν αφιερώσει χρόνο και χρήματα για να έχουν μεγάλη δισκοθήκη είχαν περισσότερα ακούσματα και συνεπώς μεγαλύτερη μουσική γνώση. Έτυχε η συγκεκριμένη περίοδος που ο Χάρης ήταν φοιτητής και χειριζόταν σωστά τον λόγο να οργανωθεί το heavy metal και metal hammer. Ο Κούρτης και ο Γκρίτζαλης τον είδαν ότι ήταν πιο καλλιεργημένος από τους υπόλοιπους που είχαν εκείνη την εποχή καλή δισκοθήκη, είχαν διάθεση να αρθρογραφούν χωρίς να πάρουν δραχμή και γνώριζαν το heavy metal και τον έκαναν συντάκτη και αρχισυντάκτη. Έτσι γίνεται σε περιόδους που γεννιέται κάτι νέο. Όσοι έχουν την τύχη να το προλάβουν στην αρχή μπορεί να βρουν πρόσβαση πολύ ευκολότερα από εκείνους που το βιώνουν όταν έχει εγκαθιδρυθεί.
Τέλος δεν είναι αυτό το επίκεντρο της αρθρογραφίας του Χάρη. Είναι πολιτικά προκατειλημμένη η ερμηνεία σου. Δεν είχε ως πρώτιστο στόχο να εισηγηθεί την φυλετική καθαρότητα μέσα από αντιστοιχίσεις με την μουσική. Είχε ως στόχο να σκάψει στο θεωρητικό υπόβαθρο για να βρει αφανείς συνδέσεις της μουσικής, της αισθητικής και της πολιτικής θεωρίας. Ο φυλετισμός ήταν ένα από τα σημεία που πρόκρινε ο Χάρης, σαφώς. Αλλά δεν ήταν το επίκεντρο. Το επίκεντρο ήταν ο Ρομαντισμός. Χωρίς να διαθέτει επιστημολογικό υπόβαθρο κοινωνικών ή ανθρωπιστικών σπουδών, με τα προσωπικά του αναγνώσματα μόνο, κατάφερε να ανοίξει τον δρόμο για την μελέτη του ρομαντικού φαινομένου στην αντιδιαφωτιστική/αντιδραστική του εκδοχή. Δεν έγραφε μόνο φυλετικά σχόλια. Παρουσίαζε βιβλία της φανταστικής λογοτεχνίας, συγκροτήματα, λαογραφικά βιβλία, ζωγράφους και πολιτικούς διανοητές με φυλετιστικές και εθνικιστικές απόψεις που όλοι τους είχαν ένα κοινό υπόβαθρο. Όχι τον φυλετισμό (πχ οι λογοτέχνες και οι μουσικοί που παρουσίαζε), αλλά τον Ρομαντισμό. Αυτό ήταν το σημαντικότερο στοιχείο της αρθρογραφίας και της σκέψης του. Συνέλαβε, χωρίς να υπάρχει ακόμη τότε υποστηρικτική βιβλιογραφία, το ρομαντικό κοινό υπόβαθρο διαφορετικών διανοητικών και αισθητικών προτάσεων.
(συνέχεια)
https://www.youtube.com/watch?v=FxZ7PJrdcc0&list=PLa49QTCjiI4_ISrtnQL_NCmV8HJRuzsvC&index=2
https://www.youtube.com/watch?v=FZLBmqFiGjY
https://www.youtube.com/watch?v=h49yLu6kkVs&list=PLYFbDTv39GlnLFu6rJeNRCAlP2dTuiP3C&index=2
Ανώνυμε "β", ποιο ήταν αμιγώς αγγλοσαξονικό ρε φίλε; Το thrash; Και η γερμανική σχολή; Γενικότερα είναι δύσκολο να αποδώσουμε εθνική αποκλειστικότητα στο ευρύτερο rock. Ναι, ξεκινά από αγγλοσάξονες αλλά ποτέ δεν μένει αποκλειστικά δικό τους.
Αν σε ξεπερνά η θέση και η φρασεολογία μου θα μπορούσα να απαντήσω με μαύρο χιούμορ ότι είμαστε εδώ οι ρομαντικοί για τις υπερβάσεις. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε πραγματιστές θα απαντήσω ότι η απάντησή σου βοηθά να καταλάβουμε έναν από τους λόγους που ακούνε όλο και λιγότεροι έφηβοι την μουσική μας. Τον καθωσπρεπισμό. Ξέρεις τι γινόταν την δεκαετία του '80 με τον καθωσπρεπισμό στο rock κίνημα, έτσι; Δεν είχε χρόνο ύπαρξης περισσότερο από μερικές στιγμές.
Όσον αφορά τον Χάρη δεν είναι θέμα ποιος τον διόρισε κριτή. Είναι γνωστό αυτό. Εμπειρικά έγινε η επιλογή του ως αρθρογράφου. Έτσι γινόταν τότε. Όσοι είχαν αφιερώσει χρόνο και χρήματα για να έχουν μεγάλη δισκοθήκη είχαν περισσότερα ακούσματα και συνεπώς μεγαλύτερη μουσική γνώση. Έτυχε η συγκεκριμένη περίοδος που ο Χάρης ήταν φοιτητής και χειριζόταν σωστά τον λόγο να οργανωθεί το heavy metal και metal hammer. Ο Κούρτης και ο Γκρίτζαλης τον είδαν ότι ήταν πιο καλλιεργημένος από τους υπόλοιπους που είχαν εκείνη την εποχή καλή δισκοθήκη, είχαν διάθεση να αρθρογραφούν χωρίς να πάρουν δραχμή και γνώριζαν το heavy metal και τον έκαναν συντάκτη και αρχισυντάκτη. Έτσι γίνεται σε περιόδους που γεννιέται κάτι νέο. Όσοι έχουν την τύχη να το προλάβουν στην αρχή μπορεί να βρουν πρόσβαση πολύ ευκολότερα από εκείνους που το βιώνουν όταν έχει εγκαθιδρυθεί.
Τέλος δεν είναι αυτό το επίκεντρο της αρθρογραφίας του Χάρη. Είναι πολιτικά προκατειλημμένη η ερμηνεία σου. Δεν είχε ως πρώτιστο στόχο να εισηγηθεί την φυλετική καθαρότητα μέσα από αντιστοιχίσεις με την μουσική. Είχε ως στόχο να σκάψει στο θεωρητικό υπόβαθρο για να βρει αφανείς συνδέσεις της μουσικής, της αισθητικής και της πολιτικής θεωρίας. Ο φυλετισμός ήταν ένα από τα σημεία που πρόκρινε ο Χάρης, σαφώς. Αλλά δεν ήταν το επίκεντρο. Το επίκεντρο ήταν ο Ρομαντισμός. Χωρίς να διαθέτει επιστημολογικό υπόβαθρο κοινωνικών ή ανθρωπιστικών σπουδών, με τα προσωπικά του αναγνώσματα μόνο, κατάφερε να ανοίξει τον δρόμο για την μελέτη του ρομαντικού φαινομένου στην αντιδιαφωτιστική/αντιδραστική του εκδοχή. Δεν έγραφε μόνο φυλετικά σχόλια. Παρουσίαζε βιβλία της φανταστικής λογοτεχνίας, συγκροτήματα, λαογραφικά βιβλία, ζωγράφους και πολιτικούς διανοητές με φυλετιστικές και εθνικιστικές απόψεις που όλοι τους είχαν ένα κοινό υπόβαθρο. Όχι τον φυλετισμό (πχ οι λογοτέχνες και οι μουσικοί που παρουσίαζε), αλλά τον Ρομαντισμό. Αυτό ήταν το σημαντικότερο στοιχείο της αρθρογραφίας και της σκέψης του. Συνέλαβε, χωρίς να υπάρχει ακόμη τότε υποστηρικτική βιβλιογραφία, το ρομαντικό κοινό υπόβαθρο διαφορετικών διανοητικών και αισθητικών προτάσεων.
(συνέχεια)
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024
Σταμάτης
...
Τώρα αν εσένα σε ενοχλεί ο φυλετισμός και δίνεις σε αυτό το στοιχείο της αρθρογραφίας του μεγαλύτερη προσοχή έχει να κάνει με δικές σου προτεραιότητες και ανησυχίες. Δεν ήταν πάντως ο πρωταρχικός στόχος του να εισηγηθεί μια θεωρία για το heavy metal που αντιστοιχούσε σε παλαιού τύπου ρατσιστικές θεωρίες. Το έκανε ΚΑΙ αυτό. Αλλά αυτό ήταν "εποικοδόμημα" για να το πω με μαρξιστικούς όρους, κάνοντας λίγο χιούμορ. Ο πυρήνας του φαινομένου που σκάλιζε και προσπαθούσε να ανιχνεύσει με τα άρθρα του ήταν ο Ρομαντισμός. Η μουσική, ο φυλετισμός κλπ ήταν μέσα/οχήματα για να πει αυτά που ήθελε και να ψάξει εκείνα που τον κέντριζαν. Ο Ρομαντισμός ήταν ο σύνδεσμος όλων αυτών. Αυτό στο λέω με βεβαιότητα έπειτα από φιλικές συζητήσεις πολλών ετών που έχω κάνει μαζί του.
Ανώνυμε "γ", εννοείς ότι δεν έχουν κοινά στοιχεία το punk με το thrash; Δεν ισχύει αυτό. Οι κιθάρες του thrash είναι σε μεγάλο βαθμό επιμεταλλωμένες punk κιθάρες (δεν βάζω αριθμούς και ποσοστά γιατί ένα παράδειγμα έδωσα, δεν έκανα μέτρηση με συγκεκριμένα κριτήρια, ας μην κολλάμε σε αυτό). Επίσης, το ίδιο το NWOBHM δεν ήταν απλά μια πιο βαριά προέκταση του prog rock. Υπήρχε το punk ως κριτήριο τραχύτητας που έπρεπε να ξεπεραστεί. Υπάρχει τόσο ως ήχος (πρόχειρα παραδείγματα το 20.000 ft Saxon, Iron Maiden της εποχής Di Annno) όσο και ως πεζοδρομιακή κουλτούρα το punk εντός του NWOBHM.
Τώρα αν εσένα σε ενοχλεί ο φυλετισμός και δίνεις σε αυτό το στοιχείο της αρθρογραφίας του μεγαλύτερη προσοχή έχει να κάνει με δικές σου προτεραιότητες και ανησυχίες. Δεν ήταν πάντως ο πρωταρχικός στόχος του να εισηγηθεί μια θεωρία για το heavy metal που αντιστοιχούσε σε παλαιού τύπου ρατσιστικές θεωρίες. Το έκανε ΚΑΙ αυτό. Αλλά αυτό ήταν "εποικοδόμημα" για να το πω με μαρξιστικούς όρους, κάνοντας λίγο χιούμορ. Ο πυρήνας του φαινομένου που σκάλιζε και προσπαθούσε να ανιχνεύσει με τα άρθρα του ήταν ο Ρομαντισμός. Η μουσική, ο φυλετισμός κλπ ήταν μέσα/οχήματα για να πει αυτά που ήθελε και να ψάξει εκείνα που τον κέντριζαν. Ο Ρομαντισμός ήταν ο σύνδεσμος όλων αυτών. Αυτό στο λέω με βεβαιότητα έπειτα από φιλικές συζητήσεις πολλών ετών που έχω κάνει μαζί του.
Ανώνυμε "γ", εννοείς ότι δεν έχουν κοινά στοιχεία το punk με το thrash; Δεν ισχύει αυτό. Οι κιθάρες του thrash είναι σε μεγάλο βαθμό επιμεταλλωμένες punk κιθάρες (δεν βάζω αριθμούς και ποσοστά γιατί ένα παράδειγμα έδωσα, δεν έκανα μέτρηση με συγκεκριμένα κριτήρια, ας μην κολλάμε σε αυτό). Επίσης, το ίδιο το NWOBHM δεν ήταν απλά μια πιο βαριά προέκταση του prog rock. Υπήρχε το punk ως κριτήριο τραχύτητας που έπρεπε να ξεπεραστεί. Υπάρχει τόσο ως ήχος (πρόχειρα παραδείγματα το 20.000 ft Saxon, Iron Maiden της εποχής Di Annno) όσο και ως πεζοδρομιακή κουλτούρα το punk εντός του NWOBHM.
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Τους Metallica δεν τους θεωρω καν thrash.Οπως ειχε πει καποιος προκειται ουσιαστικα για NWOBHM στις 45 στροφες.
Το black metal ως ορος(οπως καθιερωθηκε απο τους Venom)σιγουρα αναφερεται στο image και την στιχουργικη.Γιατι μουσικα NWOBHM ειναι οι Venom.Οι Kiss επηρεασαν ως προς το βαψιμο οχι μουσικα.Γιατι το black,ειδικα το μοντερνο,μουσικα καλυπτει ευρυτατη γκαμα απο μπαντες που παιζουν τελειως συμφωνικα/ατμοσφαιρικα μεχρι ακατεργαστες στα χναρια του πρωιμου δευτερου κυματος.Ο Brown θεατρικο ροκ επαιζε οπως και μπαντες σαν τους Black Widow που εκαναν ολοκληρη τελετουργια επι σκηνης και φυσικα δεν ηταν black metal.
Τους Metallica δεν τους θεωρω καν thrash.Οπως ειχε πει καποιος προκειται ουσιαστικα για NWOBHM στις 45 στροφες.
Το black metal ως ορος(οπως καθιερωθηκε απο τους Venom)σιγουρα αναφερεται στο image και την στιχουργικη.Γιατι μουσικα NWOBHM ειναι οι Venom.Οι Kiss επηρεασαν ως προς το βαψιμο οχι μουσικα.Γιατι το black,ειδικα το μοντερνο,μουσικα καλυπτει ευρυτατη γκαμα απο μπαντες που παιζουν τελειως συμφωνικα/ατμοσφαιρικα μεχρι ακατεργαστες στα χναρια του πρωιμου δευτερου κυματος.Ο Brown θεατρικο ροκ επαιζε οπως και μπαντες σαν τους Black Widow που εκαναν ολοκληρη τελετουργια επι σκηνης και φυσικα δεν ηταν black metal.
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Εντάξει ανώνυμε είναι δεδομένο ότι ο καθένας μας μπορεί να έχει μια προσωπική προσέγγιση και ερμηνεία. Όμως η συζήτηση αφορά τις γενικότερες κατηγοριοποιήσεις που μας βοηθούν να εξάγουμε τα βασικά συμπεράσματα και να συνεννοηθούμε. Επίσης οι προσωπικές προσεγγίσεις μπορούν να προκαλέσουν προσωπικές αμφισβητήσεις που ανοίγουν ωραίες και ενδιαφέρουσες συζητήσεις αλλά δεν καταλήγουν πάντα σε κοινά αποδεκτά συμπεράσματα. Μην το ξεχνάμε και αυτό.
Πέρα από την προσωπική προσέγγιση του καθενός μας πρέπει κάποτε να εξάγονται και κάποια κοινά συμπεράσματα, να υπάρχουν κοινές παραδοχές, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε σε μια κοινωνία λόγου. Ειδάλλως θα πορευόμαστε σε χαοτικούς παράλληλους μονολόγους προσωπικών προσεγγίσεων που δεν θα συγκλίνουν πουθενά. Για παράδειγμα για τους Metallica μπορεί κάλλιστα να σου πει κάποιος ότι από το And Jutice και μετά χάνεται το όποιο NWOBHM υπόβαθρο είχαν μέχρι τότε. Πώς λοιπόν τους κατατάσσεις εκτός thrash και συγκεκριμένα σε ένα speed NWOBHM; Είναι και το And Justice τέτοιο; Για τα επόμενα albums ίσως να μην έχει καθόλου νόημα μια τέτοια συζήτηση.
Πέρα από την προσωπική προσέγγιση του καθενός μας πρέπει κάποτε να εξάγονται και κάποια κοινά συμπεράσματα, να υπάρχουν κοινές παραδοχές, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε σε μια κοινωνία λόγου. Ειδάλλως θα πορευόμαστε σε χαοτικούς παράλληλους μονολόγους προσωπικών προσεγγίσεων που δεν θα συγκλίνουν πουθενά. Για παράδειγμα για τους Metallica μπορεί κάλλιστα να σου πει κάποιος ότι από το And Jutice και μετά χάνεται το όποιο NWOBHM υπόβαθρο είχαν μέχρι τότε. Πώς λοιπόν τους κατατάσσεις εκτός thrash και συγκεκριμένα σε ένα speed NWOBHM; Είναι και το And Justice τέτοιο; Για τα επόμενα albums ίσως να μην έχει καθόλου νόημα μια τέτοια συζήτηση.
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Υπαρχει συνδεση thrash/hardcore punk oχι του punk που αναφερεις εσυ.Σχεση hard rock/metal σαφως και υπαρχει,πολλες μπαντες του πρωιμου metal(ειδικα στο NWOBHM)ειχαν παρα πολλα hard rock στοιχεια.
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Σχολιο σε ενα ποστ πολυ πιο πανω που το ειδα τωρα
Η πλακα με τον Magus ειναι οτι ειχε δεχτει o ιδιος τα πυρα του Burzum γιατι τον θεωρουσε εωσφοριστη δηλαδη ουσιαστικα ασχολουμενο με θεματα ''white'' μαγειας και οχι bm σατανιστη.
Oπωσδηποτε τα Kill ‘Em All, Heavy Metal Maniac, Show No Mercy και Fistful Of Metal ειναι heavy metal δισκοι.Speed θα ελεγα οχι thrash.
O Πρασουλας,ο οποιος πολυ συχνα αφοριζεται σαν ακραιο μεμονωμενο φαινομενο,απηχουσε τις αποψεις μεγαλου μερους μεταλαδων.Οι οποιοι ηταν ελιτιστες,τουλαχιστον μουσικα,και καλως ηταν γιατι καταντησαμε να θεωρουμε metal οτι να ναι.Ουτε νομιζω χρειαζοταν ''απονεγροποιηση'' σε ενα ειδος κατα 99,99% παιγμενο απο και απευθυνομενο σε λευκους.Οι ελαχιστες εξαιρεσεις επιβεβαιωνουν τον κανονα υπαρχει πχ το παραδειγμα all black μπαντας στη Ν.Υορκη που διελυσε ακριβως γιαυτο γιατι εφυγε ενα μελος και δεν μπορουσαν να βρουν μαυρο αντικαταστατη.Η ενος μαυρου που επαιζε σε μπαντες NWOBHM και τον ρωτουσαν πως και παιζει τετοια μουσικη ενω δεν ειναι λευκος.Οσο για τον φυλετισμο που αναφερθηκε,υγιες συναισθημα ειναι το να νοιαζεσαι για τη φυλη σου και για το εθνος σου.Και ειναι το λογικο,πρωτα θα ενδιαφερθω για τους συμπατριωτες μου και μετα για τους υπολοιπους.Δεν καταλαβαινω γιατι μας φοβιζουν οι λεξεις.Λες και ειμαστε τιποτα pop ακροατες που ακολουθουμε το political correct.
Η πλακα με τον Magus ειναι οτι ειχε δεχτει o ιδιος τα πυρα του Burzum γιατι τον θεωρουσε εωσφοριστη δηλαδη ουσιαστικα ασχολουμενο με θεματα ''white'' μαγειας και οχι bm σατανιστη.
Oπωσδηποτε τα Kill ‘Em All, Heavy Metal Maniac, Show No Mercy και Fistful Of Metal ειναι heavy metal δισκοι.Speed θα ελεγα οχι thrash.
O Πρασουλας,ο οποιος πολυ συχνα αφοριζεται σαν ακραιο μεμονωμενο φαινομενο,απηχουσε τις αποψεις μεγαλου μερους μεταλαδων.Οι οποιοι ηταν ελιτιστες,τουλαχιστον μουσικα,και καλως ηταν γιατι καταντησαμε να θεωρουμε metal οτι να ναι.Ουτε νομιζω χρειαζοταν ''απονεγροποιηση'' σε ενα ειδος κατα 99,99% παιγμενο απο και απευθυνομενο σε λευκους.Οι ελαχιστες εξαιρεσεις επιβεβαιωνουν τον κανονα υπαρχει πχ το παραδειγμα all black μπαντας στη Ν.Υορκη που διελυσε ακριβως γιαυτο γιατι εφυγε ενα μελος και δεν μπορουσαν να βρουν μαυρο αντικαταστατη.Η ενος μαυρου που επαιζε σε μπαντες NWOBHM και τον ρωτουσαν πως και παιζει τετοια μουσικη ενω δεν ειναι λευκος.Οσο για τον φυλετισμο που αναφερθηκε,υγιες συναισθημα ειναι το να νοιαζεσαι για τη φυλη σου και για το εθνος σου.Και ειναι το λογικο,πρωτα θα ενδιαφερθω για τους συμπατριωτες μου και μετα για τους υπολοιπους.Δεν καταλαβαινω γιατι μας φοβιζουν οι λεξεις.Λες και ειμαστε τιποτα pop ακροατες που ακολουθουμε το political correct.
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024
Ανώνυμος/η
Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας
Ναι προσωπικες γνωμες λεμε δεν διεκδικουμε το αλαθητο.Metallica μιλαω κυριως για τα τρια πρωτα αν και ουτε το And Justice το θεωρω thrash.Tα μετα αστα,ειναι σαν τους Leppard,μετα τα πρωτα ειναι σαν να ακους διαφορετικη μπαντα
Ναι προσωπικες γνωμες λεμε δεν διεκδικουμε το αλαθητο.Metallica μιλαω κυριως για τα τρια πρωτα αν και ουτε το And Justice το θεωρω thrash.Tα μετα αστα,ειναι σαν τους Leppard,μετα τα πρωτα ειναι σαν να ακους διαφορετικη μπαντα
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου, 2024