Παιδιά του δημοτικού σχολείου
Πριν λίγες μέρες ένας συνάδελφος και παλιός συναθλητής ήρθε με τον εντεκάχρονο γιο του στον χώρο της εργασίας μας. «Όταν μεγαλώσεις να γίνεις σαν τον κύριο. Διδάκτορας πανεπιστημίου», είπε ο Μιχάλης στον γιο του, φέρνοντάς τον μπροστά μου.
Αφού αστειεύτηκα για λίγο με τον πιτσιρικά, συζητώντας για το πώς του φαίνεται ως άθλημα η πυγμαχία, του είπα, «αν θες να γίνεις σαν εμένα δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ να γίνεις διδάκτορας, Παναγιώτη. Πρώτα απ’ όλα θέλω να γίνεις εθνικιστής».
Ο συνάδελφος ξέσπασε σε γέλια. «Φίλε, στο Παγκράτι, που κάποτε ήταν μεσοαστική γειτονιά, τα ελληνόπουλα αποτελούν το 1/3 των μαθητών του δημοτικού σχολείου. Πάνο, πες στον κύριο πόσα Ελληνάκια είστε στην τάξη» προέτρεψε το παιδί.
«Είμαστε τρεις Έλληνες στους είκοσι μαθητές της τάξης», είπε ο μικρός.
Μολονότι είναι πλέον άμεσα αισθητό ότι αυτή την περίοδο μετατρεπόμαστε οριστικά σε μειοψηφική εθνική ομάδα στην χώρα μας, η αναφορά συγκεκριμένων αριθμών από τον πιτσιρικά με χτύπησε σαν κεραυνός. «Τι εθνικής προέλευσης είναι τα υπόλοιπα παιδιά;», ρώτησα τον συνάδελφο.
«Αλβανοί, Γεωργιανοί και Φιλιππινέζοι» αποκρίθηκε εκείνος.
Στράφηκα στο παιδί και το ρώτησα, «τουλάχιστον έχετε καλές σχέσεις ως συμμαθητές;»
«Όχι, κάνουν δικές τους ομάδες. Οι Αλβανοί και οι Γεωργιανοί μας λένε -γαμώ την Ελλάδα-, Τσακωνόμαστε» απάντησε ο μικρός. «Δεν παλεύεται η κατάσταση, θα τον πάω σε ιδιωτικό», συμπλήρωσε ο πατέρας του.
Αυτή είναι μια προδιαγεγραμμένη αμερικανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Οι Έλληνες αποκλεισμένοι σε μισθωμένα κλουβιά υποτιθέμενης ποιότητας και ακριβοπληρωμένης ιδιωτικής ψευδούς ευδαιμονίας, με τα υποβαθμισμένα δημόσια πεδία στο έλεος μεταναστών, που -όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης- μισούν (όχι το κράτος αλλά συνολικά) τον τόπο φιλοξενίας τους ενώ ταυτόχρονα λατρεύουν το west way of life. Μεταμοντέρνο χάος! Απόλαυσε τα αγαθά του σάπιου καπιταλιστικού κόσμου, αφελή μέσε Έλληνα!! Εσύ που συναίνεσες στην αποδοχή της διαμόρφωσης του βίου μας, άνευ όρων, από τις κομματικές και οικονομικές μαφίες της ιδεολογικής ηγεμονίας του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Εσύ που μας κάνεις εθνοτική μειονότητα στον τόπο μας.
Τουλάχιστον με χαροποίησε το γεγονός ότι το εντεκάχρονο παιδί συνειδητοποιεί βιωματικά τι σημαίνει πολυπολιτισμικότητα. Εναποθέτω μια τελευταία ελπίδα για το μέλλον σε παιδιά αυτής της γενιάς που συνυπάρχουν στα ίδια κοινωνικά περιβάλλοντα με Αλβανούς, Γεωργιανούς (και άλλους συμμάχους των ΗΠΑ και της ΕΕ) όντας λιγότερα και σε καθημερινό κίνδυνο συμπλοκής. Οι έφηβοι και οι νέοι της σημερινής εποχής μεγάλωσαν συνυπάρχοντας με τους μετανάστες όντας περισσότεροι ή περίπου ίσοι με αυτούς στους χώρους της κοινωνικής τους δράσης. Και, κουβαλώντας στα άδεια τους κεφάλια την νεοελληνική βλακώδη ανεκτικότητα, σε συνδυασμό με την προπαγάνδα των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, πείστηκαν κι έκαναν πράξη τις διακηρύξεις της «συμπεριληπτικότητας», βάζοντας Αλβανούς και λοιπούς «ευπαθείς» στις παρέες, στα πολιτιστικά ρεύματα και στις ομαδώσεις τους. Ελπίζω, λοιπόν, ότι, σε δέκα περίπου χρόνια, κάποια παιδιά που σήμερα πηγαίνουν ακόμη στο δημοτικό, όπως ο Πανούλης, θα έχουν στερεωμένη εμπειρική γνώση του τι πραγματικά σημαίνει να ζεις ως χρεοκοπημένη μειονότητα στον τόπο καταγωγής σου και πού οδηγούν ο διεθνισμός, ο φιλελευθερισμός, ο αντιφασισμός και η παγκοσμιοποίηση. Ελπίζω ότι τα βιώματα της καθημερινότητάς τους θα υπερνικήσουν την προπαγάνδα των καθηγητών και των ΜΜΕ της φιλελεύθερης πολυπολιτισμικής μας χώρας και θα στρέψουν αυτά τα παιδιά ιδεολογικά προς τα εδώ. Έπειτα θα είναι δουλειά της τότε Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. να διαμορφώσει το θεωρητικό και το αισθητικό υπόβαθρο του πολιτικού τους προσανατολισμού.
Όμως δεν είναι έτσι όλα τα παιδιά. Το απόγευμα της ίδιας μέρας συνάντησα στην είσοδο της πολυκατοικίας που ζω έναν γείτονα με τον δωδεκάχρονο γιο του. Αφού χαιρετηθήκαμε ρώτησα τον μικρό σε ποια τάξη πηγαίνει. Έχοντας κατά νου την πρωινή συζήτηση με τον γιο του συναδέλφου, ζήτησα από το παιδί του γείτονα να μου πει τον αριθμό των παιδιών της τάξης του και πόσα από αυτά είναι ελληνόπουλα. «Γιατί διακρίνετε τους ανθρώπους από την καταγωγή τους;» ήταν η απάντηση του μικρού. «Γιατί μικρέ μου είμαι φασίστας και θεωρώ ότι είναι καλό σε κάποιες περιπτώσεις να γίνονται ορισμένες διακρίσεις. Όχι απαραίτητα για να υποτιμήσουμε ανθρώπους αλλά για να αξιολογήσουμε και να διαχειριστούμε σωστά την καθημερινότητα», είπα στον πιτσιρικά, χτυπώντας του απαλά τον ώμο.
Ο μικρός είχε μείνει άναυδος. Με κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια. Είχε μπροστά του έναν άνθρωπο που χρησιμοποίησε με θετικό πρόσημο τον όρο «φασίστας». Ο κόσμος τον οποίο είχαν οικοδομήσει μεθοδικά οι δάσκαλοι και τα ΜΜΕ στο μυαλό του δεχόταν επίθεση. Ο πατέρας του, αντιλαμβανόμενος ότι μπορούσα να συμπεράνω γιατί ο δωδεκάχρονος γιος του είχε αφομοιώσει την προπαγάνδα που σερβίρει η πρωτοβάθμια εκπαίδευση, πέταξε μια δήθεν εξυπνάδα. «Εγώ του το λέω. Δεν είμαι ρατσιστής, αυτοί φταίνε που είναι Αλβανοί». Όμως με τον χαβαλέ και με τις νεοελληνικές εξυπνάδες το πρόβλημα δεν λύνεται. Όσοι οι γονείς δεν τολμούν να δείξουν στα παιδιά ότι υπάρχουν άλλοι δρόμοι ζωής και αντίληψης από αυτούς που λανσάρουν τα σχολεία και τα ΜΜΕ, η Ελλάδα θα πεθαίνει μέρα με την μέρα.
Παρεμπιπτόντως, φρονώ ότι έχει ένα ενδιαφέρον να αναφερθεί το εξής. Ο συγκεκριμένος γείτονας είναι φανατικός Δεξιός, διαφωνούσαμε τακτικά σε συζητήσεις για την Ε.Ε. και την ελεύθερη αγορά ενώ συμφωνούσαμε σε άλλες για τα εθνικά θέματα και το μεταναστευτικό. Είναι από τους τυπικούς Δεξιούς της εποχής μας που ενώ δηλώνουν πατριώτες και εναντίον της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης θέλουν ταυτόχρονα και τον αμερικανικό τρόπο ζωής, την Ε.Ε. και μια (αδιευκρίνιστη επακριβώς) ελευθερία στις αγορές. Ψήφιζε ανεπιφύλακτα Νέα Δημοκρατία και πανηγύριζε χαρούμενος το 2019 για τον εκλογικό θρίαμβο του Μητσοτάκη. Μαζί με την σύζυγό του διατηρούσαν κατάστημα πώλησης χαρτικών ειδών, στην πλατεία Κλαυθμόνος, επί τριάντα έτη. Είχαν ένα πολυτελές αυτοκίνητο, μια μηχανή μεγάλου κυβισμού και ένα πολυτελές τζιπ. Χρειάστηκε να κυβερνήσει ο Μητσοτάκης ώστε αυτή η οικογένεια να χρεοκοπήσει, να χάσει το κατάστημά της έπειτα από τρεις δεκαετίες και ο γείτονας να καταλήξει σήμερα εργαζόμενος σε οικοδομές, ασκώντας την παλιά του τεχνική γνώση του υδραυλικού. Αλλά νομίζω ότι εξακολουθεί να μην περνά από το νου του ότι κάπου μπορεί να φταίει και ο Μητσοτάκης με τον (νεο)φιλελευθερισμό της παγκοσμιοποίησης για την ισοπέδωση της εγχώριας μεσοαστικής τάξης προς όφελος των συστημικών επενδυτών της διεθνοποιημένης αγοράς.
Μεταμοντέρνο χάος
Μια μέρα μετά, γυρίζοντας με την μητέρα μου στο σπίτι, πήγαμε στον φούρνο της γειτονιάς να αγοράσουμε ψωμί. Καθώς πλησιάζαμε ακούσαμε φωνές. Φτάνοντας διαπιστώσαμε ότι η φουρνάρισσα τσακωνόταν με μια πελάτισσα. Ζω στην πλευρά της Καλλιθέας που βρίσκεται προς την λεωφόρο Συγγρού. Με αποτέλεσμα να νοικιάζουν ή να αγοράζουν σπίτια στις γύρω γειτονιές κάποιες τρανσέξουαλ. Η πελάτισσα που τσακωνόταν με την φουρνάρισσα ήταν η Αννούλα. Μια τρανσέξουαλ που ζει πολλά χρόνια στην γειτονιά μας. Η φουρνάρισσα έχει δυο παιδιά. Ένα γιο και μια κόρη. Η κόρη της έχει παντρευτεί έγχρωμο Καναδό με τον οποίο έχουν κάνει δύο παιδιά.
Η μητέρα μου προσπάθησε να μπει στην μέση για να ηρεμήσει τα πνεύματα. Η φουρνάρισσα εκτόξευε ύβρεις προς την τρανσέξουαλ. Η τρανσέξουαλ απαντούσε κατηγορώντας την φουρνάρισσα ότι άφησε την κόρη της «να παντρευτεί έναν αράπη και να μολύνει με μιγάδες την ελληνική φυλή» (επί λέξει της είπε ακριβώς αυτά). Η φουρνάρισσα ανταπαντούσε κατηγορώντας την τρανσέξουαλ γιατί χρησιμοποιούσε ρατσιστικά σχόλια στην συζήτηση και ζητούσε από εμάς να συναινέσουμε σε αυτό το επιχείρημα. Ω, άτιμη μεταμοντέρνα νεωτερικότητα! Είχες βαλθεί να μου βάλεις δύσκολα εκείνες τις μέρες.
Δεν κατάλαβα για ποιον λόγο ξεκίνησε η αντιπαράθεση. Ούτε και ρωτήσαμε λεπτομέρειες όταν οι φωνές κόπασαν με την αποχώρηση της Αννούλας από τον φούρνο. Αλλά το ενδιαφέρον της υπόθεσης δεν είναι αυτό. Είναι ότι μια γυναίκα που ζει εναρμονισμένη με τις επιταγές της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης των καιρών μας, απολαμβάνοντας τον γάμο της κόρης της με έναν αφροκαναδό, συγκρούστηκε διατυπώνοντας επιχειρήματα πολιτικού περιεχομένου με μια τρανσέξουαλ η οποία υιοθέτησε τις τυπικές εθνικιστικές θέσεις. Και, μάλιστα, η γυναίκα αυτή σκέφτηκε ότι εγώ με την μητέρα μου, ως ευυπόληπτα μέλη της τοπικής κοινωνίας, θα έπρεπε κανονικά να συναινέσουμε στα αυτονόητα αποδεκτά αντιρατσιστικά επιχειρήματα. Κοιταχτήκαμε με την μητέρα μου αμήχανα. Και η αμηχανία γινόταν ακόμη μεγαλύτερη γιατί γνωρίζαμε και οι δυο ότι τα αυτονόητα επιχειρήματα για την ελληνική κοινωνία, επί δύο και πλέον αιώνες, τα επιχειρήματα που μας εξέφραζαν δηλαδή, δεν ήταν αυτά της φουρνάρισσας. Ήταν εκείνα που υπερασπιζόταν -ενδεχομένως με άκομψο τρόπο λόγω του εκνευρισμού της στιγμής- η τρανσέξουαλ.
Είμαι βέβαιος ότι μια καταραμένη μορφή του εθνικιστικού χώρου διαβάζει με ενδιαφέρον αυτές τις αράδες και γελά χαιρέκακα, σε κάποιο υπόγειο, με την περιγραφή του γενικευμένου κοινωνικού χάους που θέτει διλήμματα στην ιδεολογική καθαρότητα και την ανθρωπογεωγραφία του πολιτικού μας χώρου την οποία υπερασπίζομαι όλα αυτά τα χρόνια. Ωστόσο, για να είμαι σαφής, θεωρώ ότι δεν αφορά άμεσα την πολιτική και τα κινήματα το φαινόμενο του γάμου μεμονωμένων ανθρώπων από διαφορετικές εθνικές προελεύσεις και φυλές, αν έχουμε να κάνουμε με λίγες και συγκεκριμένες ερωτικές επιλογές. Τέτοιες περιπτώσεις ανέκαθεν υπήρχαν. Ακόμη και πριν την παγκοσμιοποίηση. Αφορά, όμως, τα πολιτικά κινήματα η ιδεολογία της εξουσιαστικής φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που εγκαθιδρύει την πολυπολιτισμικότητα μέσω της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων και της γενικευμένης μεταναστευτικής μπούκας. Αφορά την ελληνική πολιτική ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι στην χώρα δρουν ανενόχλητα μερικά εκατομμύρια Αλβανών. Προερχόμενα από ένα αντίπαλο γειτονικό έθνος και από ένα ακόμη πιο αντίπαλο γειτονικό κράτος. Αφορά την ελληνική πολιτική το γεγονός ότι μπουκάρουν στην Ελλάδα πάσης προέλευσης σαλταδόροι που δεν προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές. Αφορά την ελληνική πολιτική το γεγονός ότι είμαστε μειονότητα στον τόπο μας, ανεχόμενοι ορδές αμετροεπών μαζών και «ευπαθών» μαφιόζων.
Τετέλεσται
Το τραπ/hip hop και η καγκουριά συνιστούν πτώσεις από την ανθρώπινη υπόσταση. Απευθύνονται σε ανθρωπόμορφα σκουπίδια και διαμορφώνουν νοοτροπίες που δύσκολα υπερβαίνουν το αντιληπτικό status του ουρακοτάγκου. Οι πιτσιρικάδες που μπλέκονται σε αυτά τα δίκτυα είναι οι κύριοι εκπρόσωποι της γενιάς που θα χρησιμοποιηθεί σε λίγα χρόνια από την εξουσία της παγκοσμιοποίησης ως βοηθός των ρομπότ και υπηρέτης της τεχνητής νοημοσύνης. Όπως έχω αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο το τραπ και η καγκουριά είναι τα εργαστήρια μέσω των οποίων διαμορφώνει η φιλελεύθερη παγκόσμια εξουσία του εβραϊκού κεφαλαίου και το αμερικανικό κράτος την βολική και υπό διαχείριση νεολαία τους.
Το τραπ και η καγκουριά είναι ο μηχανισμός που εξοστρακίζει τον νεανικό ενθουσιασμό από την προοπτική της πολιτικής αμφισβήτησης στην επιθετικότητα της κουλτούρας των ποινικών. Το τραπ και η καγκουριά είναι μια καλή γέφυρα για την πρακτική υλοποίηση διεθνιστικών σχεδιασμών, καθώς πρότυπα των τραπ σκουπιδιών είναι οι μαφίες, οι εγκληματίες των αμερικανικών γκέτο και συγκεκριμένες κατηγορίες κακοποιών. Η εθνικότητα και η παράδοση δεν έχουν καμία αξία για τα hip hop σκουπίδια της Ελλάδος. Τουναντίον πρότυπά τους είναι οι συμμορίες των τσιγγάνων και των μεταναστών.
Είχα καιρό να κατέβω στον Πειραιά για βραδινή έξοδο. Το έκανα πριν λίγο καιρό όταν με κάλεσε ένας παλιός συμφοιτητής. Όταν ήπιαμε τα ποτά μας βγήκαμε για περπάτημα στο Πασαλιμάνι. Στο ρολόι, εκεί απ’ όπου κάποτε ξεκινούσαν τα πούλμαν για τις εκτός έδρας εκδρομές της θύρας 7, έγινε κατάληψη από βορειοαφρικανούς μετανάστες και ανθρωπόμορφα σκουπίδια της ελλαδικής καγκουριάς. Ο πεζόδρομος που ανεβαίνει προς τα βοτσαλάκια και την Καστέλα είχε κατακλειστεί από εκατό τουλάχιστον βορειοαφρικανούς. Εκεί ήταν το στέκι τους. Είχαν καταλάβει το πεζοδρόμιο, είχαν φέρει φορητά μηχανήματα παραγωγής ήχου από τα οποία έπαιζαν στην διαπασών τραγούδια των τόπων καταγωγής τους και χόρευαν ποδοπατώντας γυναίκες και άντρες που περνούσαν δίπλα τους. Ο παλιός μου συμφοιτητής έχει κάνει το μεταπτυχιακό του στο τμήμα τουρκικών σπουδών του ΕΚΠΑ και ξέρει λίγα τουρκικά κι αραβικά. Όταν με είδε να περνώ ανάμεσα από τις ορδές των βαρβάρων χωρίς να κάνω στην άκρη, υποθέτω ότι κατάλαβε πως μπορεί και να μπλέκαμε με δαύτους. Με ακολούθησε και μόλις διασχίζαμε τον λαβύρινθο από τις μελαμψές τους σκατόφατσες με τις στραβές μύτες και τα επιθετικά βλέμματα είπε, «Γιάλα». «Γιάλα» ανταπάντησαν αρκετοί από αυτούς και το ύφος τους μαλάκωσε. Κάποιοι, μάλιστα, μας απεύθυναν έναν χαιρετισμό. «Τι τους είπες;» τον ρώτησα όταν προχωρήσαμε δέκα βήματα πιο πέρα. Είναι ένας χαιρετισμός. Σημαίνει κάτι σαν «προς τον Θεό», μου απάντησε και συνέχισε. «Το χρησιμοποιούν συχνά. Είδες πώς αντέδρασαν;».
Είχα δει πως αντέδρασαν αλλά είχα δει και κάτι ακόμη χειρότερο από τα προηγούμενα. Μερικά βήματα δίπλα από τους μετανάστες, στο σημείο που ήδη είχαμε φτάσει, βρίσκονταν τα «ελληνόπουλα». Οι έφηβοι «μάγκες». Οι κάγκουρες της περιοχής. Με τα τραπ κουρέματα και τις φόρμες του στυλ American γκέτο, μια ομάδα από σαράντα τουλάχιστον ρεμπεσκέδες καθόταν δίπλα από τους βορειοαφρικανούς, κάπνιζε χασίς χωρίς κάποια συστολή στο κέντρο της πόλης και ζούσε το δικό της αμερικανικό όνειρο. Ο τρόπος που κάθονταν τα μαλακισμένα μιλούσε από μόνος του. Έδειχνε ότι πλησίαζαν σαν κουτσούνια την περιοχή των Αφρικανών για να πάρουν λίγη από την αίγλη της «μαγκιάς» των αραπάδων. Προσπαθούσαν να είναι και τα «ελληνόπουλα» μέρος της μυθολογίας των κάγκουρων. Να λένε και αυτά ότι συχνάζουν στα ίδια σημεία με τους «σκληρούς» και συμμορίτες μετανάστες.
«Γαμώ τα σπίτια σας, πουτάνας γιοι», μονολόγησα, καθώς προχωρούσαμε. «Εκμεταλλεύεστε την έλλειψη εθνικιστικού χώρου που θα ‘πρεπε να σας είχε στείλει για κολύμπι στην μαρίνα της Ζέας, γαμημένα μουνόσκυλα», συνέχισα με τα γνωστά επί δεκαετίες στον συμφοιτητή μου ξεσπάσματα αγανάκτησης. «Ξέχνα την Ελλάδα, ρε. Έχουν τελειώσει όλα. Δεν έχει πια νόημα να εκνευρίζεσαι», μου είπε καθώς προχωρούσαμε. Και μπορεί να μην είχε άδικο.
Το επόμενο Σάββατο βρέθηκα για μια βόλτα στην Χαλκίδα. Πηγαίνω σχεδόν κάθε χρόνο επί σειρά ετών. Βολτάρω στην παραλία, πίνω έναν καφέ, γευματίζω σε ένα από τα παραλιακά εστιατόρια και επιστρέφω στην Αθήνα. Εδώ και δέκα χρόνια δεν θυμάμαι να είχε καταληφθεί ο πεζόδρομος από σκουπίδια της καγκουριάς. Η περίοδος Μητσοτάκη, όμως, πέτυχε και αυτό τον στόχο. Ορδές αφιονισμένων εφήβων ξεφύτρωσαν σε όλη την χώρα. Αλβανοί, Μαροκινοαλγερινοί, Έλληνες τραπερς, πιτσιρίκες ξεβράκωτες με σκισμένα σορτς ή ακριβές τουαλέτες, όλοι χαρούμενοι πηγαινοέρχονταν στην παραλία. Αλλά το ξεχωριστό της υπόθεσης είναι ότι «αρχηγοί της φάσης», «μάγκες της υπόθεσης», είναι οι τσιγγάνοι τράπερς (δεν γνωρίζω αν ακούνε όντως τραπ ή αν απλώς έχουν υιοθετήσει το στυλ) που ελέγχουν την κεντρική πλατεία λίγο πριν το λούνα παρκ. Καθώς περπατούσα άκουγα τους μικρούς τράπερς να συζητούν. Θαύμαζαν κάποιον της παρέας τους γιατί καταγόταν από το Ζεφύρι. Έδειχναν να αντιμετωπίζουν με δέος αυτό το γνώρισμα «μαγκιάς». Ακόμη μεγαλύτερο δέος έδειχναν στην παρέα των έφηβων τσιγγάνων που καθόταν επιβλητική στην πλατεία.
Η πουτάνα η Δεξιά πέτυχε αυτό που ονειρεύονταν οι αριστεροί. Έκανε πράξη την «συμπεριληπτικότητα» με έναν δικό της τρόπο που στέρησε από την Αριστερά τόσο τους «αγωνιστές προλετάριους» όλων των φυλών τους οποίους ονειρευόταν όσο και την αποδοχή των woke φύλων στην «φάση» των νεανικών κύκλων. Στην καγκουριά και στους τραπ καραγκιόζηδες γίνονται δεκτοί τσιγγάνοι, Αλβανοί, Μαροκινοί και κάθε λογής μετανάστες. Αρκεί να είναι κακοποιοί, να θαυμάζουν τους εγκληματίες και να μην γουστάρουν τους πού@3ηδες. Κύριοι της φιλελεύθερης, ευρωπαϊκής, αντιφασιστικής και τα ρέστα Αριστεράς, την πατήσατε και πάλι. Γίνατε για πολλοστή φορά οι χρήσιμοι ηλίθιοι των Αμερικανών, της μεγαλοαστικής μούργας και των Δεξιών μπράβων της.
Σχόλια:
Για την ΧΑ χωρά, επίσης, συζήτηση. Σωστές οι παρατηρήσεις σου για το πώς την υπονόμευσε η Δεξιά και για τον ρόλο των εγκάθετων του εθνικιστικού χώρου. Αλλά μην ξεχνάμε ότι από την ημέρα που σκοτώθηκε ο Φύσσας η ΧΑ είχε τελειώσει ως κόμμα. Έμενε απλά στην βουλή το κοινοβουλευτικό της σκιάχτρο, περιμένοντας παθητικά την κατάληξη που λίγο πολύ αναμενόταν.
Η ΧΑ ήταν ένα κόμμα τενεκέδων που αδυνατούσε να πρωταγωνιστήσει σε κοινοβουλευτικά ή διανοητικά δρώμενα, ρίχνοντας όλο της το βάρος στην πολιτική δράση του πεζοδρομίου και του καφενείου. Όταν η Νέα Δημοκρατία έστησε την προβοκάτσια στην οποία οι ανόητοι ηγέτες της ΧΑ έπεσαν μονοκόμματοι, χάθηκε το μοναδικό εργαλείο πολιτικής πίεσης που διέθεταν. Από το 2013 εξαφανίστηκε από τον δρόμο η ΧΑ.
Συνεπώς, ακόμη και αν δεν ήταν αυτή η απόφαση του δικαστηρίου και ο Μιχαλολιάκος δεν έμπαινε στην φυλακή, η όποια δυναμική δράσης στην λαϊκή βάση είχε χαθεί. Η ΧΑ θα συνέχιζε να παλεύει για την είσοδο στην βουλή με επιχειρήματα του τύπου "ο Βελόπουλος και η Νίκη είναι δεξιά κόμματα για αυτό να βοηθήσουμε ένα εθνικιστικό". Δίκιο θα είχαν αλλά ως εκεί θα μπορούσαν να πάνε. Το πεζοδρόμιο το είχαν χάσει.
Θα υπήρχαν εφετεία, μια ζωή θα ήταν μεταξύ φυλακής και δικαστηρίων. Κοντολογίς η δράση στον δρόμο είχε τελειώσει οριστικά το 2013. Ακόμη και αν δεν είχε δικαστεί ως εγκληματική οργάνωση θα παρέμενε ένα κούφιο κόμμα που δεν θα μπορούσε να αλλάξει την ροή των κοινωνικών εξελίξεων. Το πιο πιθανό είναι να παρακαλούσε τους τραπ και τους κάγκουρες να γίνουν μέλη της. Να έμπαζε τον αραπογεννή κοινωνικό αυτό καρκίνο ακόμη και μέσα στον εθνικιστικό χώρο. Όταν ζητάς ψήφους και έχεις τέτοιο υπόβαθρο είναι αναμενόμενο να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Ούτως ή άλλως με Αλβανούς είχε ήδη ανοίξει κάτι σχέσεις. Ευτυχώς όχι τέτοιες όπως αυτές άλλων "αυτόνομων". Αλλά υπαρκτές.
Για να κλείσω και με μια-δυο ιστορίες, γνωρίζω από φιλική οικογένεια ένα κορίτσι 15 χρονών. Πήγε γυμνάσιο στην Γκράβα, σε ένα τμήμα 27 παιδιών. Ήταν ένα από τα 6 ελληνόπουλα ανάμεσα σε Αφρικανούς, Άραβες, Ασιάτες, Αλβανούς και ένα από τα ελάχιστα κορίτσια (τα άλλα 4 ήταν μουσουλμάνες). Για να επιβιώσει έγινε κάγκουρας, χωρίς να πετάξει το θηλυκό της στοιχείο. Και για το σουρεάλ του θέματος, μια 20χρονη Ινδή γειτόνισσα που τα έχει με Έλληνα είχε δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση από Πακιστανό σε κλαμπ, με αποτέλεσμα η μεικτή πακιστανο-αφρικανική παρέα του να φύγει με κλωτσιές από τους Έλληνες φίλους του αγοριού της και τους μπράβους.
ΥΓ Προτείνω την μετονομασία λεκανοπέδιο-> γκομπλινοπέδιο, η οποία εισήχθη από αυτόν που με οδήγησε στο ιστολόγιό σας πριν από 3 χρόνια.
Τουλάχιστον παλεύεις για να σωθεί ότι σώζεται; Είσαι ενεργός στον χώρο;
Eärendil (ξέχασα το ψευδώνυμο στο πρώτο σχόλιο)
ΥΓ. Απορία: Πού δραστηριοποιείσαι; Αν δεν θες να το γράψεις δημόσια, το στέλνεις σε ένα mail. Αν δεν θες να απαντήσεις, εντάξει. Πάντως παιδιά, για να υπάρξει κάποτε ουσιαστική συνεννόηση στον χώρο, κάπως πρέπει να ξεπεράσουμε την ολοκληρωτική ανωνυμία.
«Που ζείτε;», «Στα κατεχόμενα», «Δηλαδή;», «Πλατεία Ομονοίας.»
Και προφανώς τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα πριν γίνουν καλύτερα. Και θα γίνουν καλύτερα εφόσον τα παιδιά που είναι σε μικρή ηλικία τώρα, αγανακτισμένα με την χυδαία φτωχοποίηση και εγκληματικότητα στην χώρα, προσπαθήσουν να βρουν μια διέξοδο. Δείτε και το βίντεο του ξυλοδαρμού της ανήλικης από συνομήλική της. Δείτε τα ρούχα που φοράνε τα συγκεκριμένα παιδιά αλλά και την φρασεολογία που χρησιμοποιούν. Δεν μιλάμε για αφρικανοποίηση. Μιλάμε για άφροαμερικανοποίηση. Και εξυπακούεται ότι μία για πάντα θα αλλάξει και ο τρόπος διευθέτησης διαφορών. Θα μιλάμε πλέον συχνά για περιστατικά βίας επιπέδων Αγγλίας και Αμερικής.
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Απλά είναι υποχρεωτικό να μην το βάλει κάποιος κάτω. Βέβαια εάν και τώρα κάποιος νομίζει ότι αυτή η κατάσταση, «θα φύγει από μόνη της» δεν ξέρω τι να πω. Στις χώρες που συνέβη αυτό, η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο μέχρι που μετά από εκατόμβες νεκρών αντρών και βιασμένων γυναικών, μετά από ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους από την διαμόρφωση ναρκοκουλτούρας κλπ. κατάφεραν να δείξουν μία (αν και καθυστερημένη) αντίσταση. Παραδείγματος χάριν στην Αγγλία μέσω του BREXIT.
Σε ότι έχει να κάνει και με τα ποσοστά θανάτων από μαχαίρι, δείτε λίγο και το Ben Kinsella Trust: https://benkinsella.org.uk/knife-crime-statistics/
Φυσικά δεν γίνεται καμία μνεία στην καταγωγή αυτών που διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα.
Αλλά αυτά συμβαίνουν σε φιλελεύθερες χώρες. Ο μέσος πολίτης ΠΡΕΠΕΙ να φοβάται να κυκλοφορήσει. Ο μέσος πολίτης ΠΡΕΠΕΙ να θέλει να γυρίσει στο σπίτι του πριν τις οχτώ το βράδυ. Στην Αγγλία την Τετάρτη, την Παρασκευή και το Σάββατο βράδυ (όπου ήταν οι βασικές μέρες βραδινής εξόδου) δεν μπορούσες να βρεις Άγγλους άνω των σαρανταπέντε ή πενήντα ετών εκτός σπιτιού, εκτός κι εάν ήταν σε κάποια πιο μαζεμένη και “posh” μπυραρία στο κέντρο του Λονδίνου. ΠΡΕΠΕΙ είτε να είσαι σπίτι και να τρέχει κρατική προπαγάνδα 24/7 από την τηλεόραση ή το κινητό, ή να προγραμματίζεις το από που θα περάσεις, από το απόγευμα και μετά, για να μην έχεις μπλεξίματα.
Η γενιά του Πολυτεχνείου (του γούνα, χαβιάρι και Βελουχιώτη Άρη) αλλά προφανώς και η γενιά των «εθνικιστών του Πολυτεχνείου» όταν υπόσχονταν west way of life δεν μας μίλησαν για την φτωχοποίηση, την γκετοποίηση, την αλλαγή των ηθών, την εγκληματικότητα, τα ανοιχτά σύνορα, την καταστροφή της νεολαίας, το νέο-εποχίτικο “soul searching” και οποιοδήποτε άλλο κακό που θα μας εκτοπίσει εντός της ίδιας μας της χώρας.
"Το πολιτιστικό όραμα της σιωνιστικής ιδεολογίας που βασίζεται στη Γένεση και τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό, είναι βαθιά αντιευρωπαϊκό. Αυτός είναι ένας υλιστικός φονταμενταλισμός της Παλαιάς Διαθήκης, βουτηγμένος στον βιολογικό ρατσισμό. Είναι μια εγγενώς ιμπεριαλιστική ιδεολογία που οδηγεί σε εσχατολογικά αποτελέσματα τελουρικής φύσης και επομένως επικίνδυνα τόσο σε πολιτικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο."
Συντακτική ομάδα Kulturaeuropa
Συνεπώς παιδιά, στρέψτε αλλού την ματιά σας για να αντιληφθείτε την σκέψη και το περιεχόμενο της πολιτικής των εκπροσώπν του διεθνούς εβραϊκού κεφαλαίου και του Ισραήλ. Όχι στην μυθολογία και την θρησκεία. Εξάλλου, κάποιοι φανατικοί ορθόδοξοι Εβραίοι είναι εναντίον του Νετανιάχου και των πολιτικών της εβραϊκής εξουσιαστικής ελίτ.
Εκείνο που γουστάρουμε, πάντως, είναι να δούμε τα μούτρα των Δεξιών του Κολωνακίου όταν θα ανοίξει ο σταθμός του μετρό απέναντι από το Da cappo. Εκεί θέλουμε να δούμε αντιδράσεις.
Υ.Γ Σεβασμός και σε όλους εμάς που συνεχίζουμε να πηγαίνουμε στα γήπεδα παρότι δεν γουστάρουμε τον καγκουρικό πρεζο-αντιφασισμό των αλλοδαπών, την κοκαϊνη, τα μαχαίρια, τις ποζεριές στα social media, τις τακτικές μαφίας, την δολοφονική νοοτροπία και την τραπ ψευτομαγκιά. Συνεχίζουμε να πηγαίνουμε γιατί αγαπάμε την ομάδα, τα ιδανικά, τον γνήσιο ρομαντικό οπαδισμό, την κουλτούρα της πίστης σε μία ιδέα.
- Νεολαίος εθνικοεπαναστάτης
Είναι η αλαζονεία μου εκείνη που δεν επιτρέπει την συνεννόηση; Έχω υπονομεύσει ποτέ κάποια προσπάθεια συντονισμού ομάδων, οργανώσεων κλπ; Δεν έχω επιχειρήσει ποτέ να φέρω σε επαφή τις αυτόνομες ομάδες; Δεν είχα καταφέρει να το κάνω; Δεν είχα δεχτεί αναίτια επίθεση για αυτή την πρωτοβουλία από συγκεκριμένα σκουπίδια που έχω αναφέρει πολλάκις; Με είχατε στηρίξει τότε; Είχα δίκιο τελικά; Χάθηκαν άδικα δεκαπέντε χρόνια;
Πάμε παρακάτω. Αν και δεν υιοθετώ αυτά τα περί άνω του μέσου όρου. Είμαι πλατωνικός (για να δώσω και μια δόση χιούμορ στην συζήτηση) και θεωρώ ότι εγώ δεν ξέρω και πολλά. Είμαι κάτω από τον μέσο όρο, μετεξεταστέος. Αλλά έχω κάθε καλή διάθεση να ακούσω την πρότασή σου.
Θα μιλήσουμε ποτέ συγκεκριμένα, επώνυμα και καθαρά; Ποιος είσαι, ποια ομάδα εκπροσωπείς ή σε ποια οργάνωση/συλλογικότητα είσαι μέλος; Ξεκινάμε με τα βασικά. Καλοδεχούμενη η πρόταση αλλά να ξέρουμε και ποιος την καταθέτει. Εκπροσωπεί κάποια συλλογικότητα αυτή ή πρόταση ή είναι μια προσωπική πρωτοβουλία;
Αν δεν τεθούν όλα αυτά πώς θα αξιολογηθεί η πρόταση, η προοπτική της, η σοβαρότητα με την οποία την στηρίζουν όσοι την στηρίζουν κλπ; Ας γίνουμε καταρχάς συγκεκριμένοι και βεβαίως, αν υπάρχει σοβαρή προοπτική, να το δούμε με ενδιαφέρον το θέμα.
Το Σάββατοκυριακο,σε φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε και drag show που έγινε στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στο Ταύρο, έγινε ανάγνωση "παιδικών παραμυθιών" για προσφυγόπουλα, μεταφρασμένα σε 4 γλώσσες, εκ των οποίων οι 2 ήταν αυτές ακριβώς (αλβανικά και ουκρανικά!), και οι άλλες 2 τα φαρσί και τα αραβικά.
Λέτε να είναι τόσο τυχαίο ότι οι μοναδικές γλώσσες που μιλούνται από ευρωπαικούς λευκούς πληθυσμούς και είναι "ανεκτές" σε αυτό το παρακμιακό event για μετάφραση παραμυθιών, να είναι ακριβώς αυτές που μιλούν οι 2 εθνοτικές ομάδες που έχει επισημάνει τον κίνδυνο τους η λέσχη; Θέλω να απαντήσουν ιδιαίτερα αυτοί που πρόπερσυ κάνανε δράσεις με σύνθημα "νίκη στα όπλα των ουκρανών εθνικιστών" και θεώρησαν ότι η μάχη στην Ουκρανία είναι η νέα Μπαρμπαρόσα 80 χρόνια μετά για reconquista της "λευκής Ευρώπης".
“Μπαντερήτες και τρ@βέλια πολεμάνε για την Ζέλα!”
https://www.youtube.com/watch?v=NzXCTYH-P_g
Μπορεί ένα κράτος όπως το Ισραήλ (ιδρυθέν από σοσιαλιστές) στην συγκεκριμένη περίπτωση, να ιδρυθεί και να υπάρχει στη βάση ενός οικονομικού συστήματος και ειδικά αν αυτό είναι νεοφιλελεύθερο κοσμοπολίτικο. Μπορεί να σταθεί έχοντας οικονομιστικά θεμέλια που έχουν κατακριθεί ως σαθρά;
Ο τύπος του ανήθικου υλιστή Εβραίου χωρίς πατρίδα και ανθρωπιά που αποκάλυπταν και κατέκριναν κάποιες ιδεολογίες του μεσοπολέμου, ο χαρακτηρισθείς ως Αιώνιος Εβραίος, είναι το τυπικό δείγμα ανθρώπου στο σημερινό Ισραήλ των Ασκεναζίμ, των Σεφαρδίμ, των Σαμαριτών, των συντηρητικών, των μεταρρυθμιστών, των κοσμικών, των αθεϊστών και λοιπών ομολογιών, ιδεολογιών και τάσεων;
Μπορεί ένας καπιταλιστής σαν τον Τζωρτζ Σόρος (και ομοίων του, σήμερα ή στο παρελθόν), που πρόδιδε τους συμπατριώτες στους Ναζί να χαρακτηρίζει γενικά του Ιουδαίους ή τους Ισραηλίτες;
Ταυτίζονται εθνικά και ιδεολογικά οι διάφοροι αμερικανοεβραίοι με τους ιουδαίους του Ισραήλ;
Ποιες είναι οι εκδοχές του Σιωνισμού; Πατριωτικές, ελιτιστικές φυλετικές τύπου χέρρεν ράσσε, άλλες λοιπές εκδοχές;
(ὅτι λαὸς ἅγιος εἶ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, καὶ σὲ προείλετο Κύριος ὁ Θεός σου εἶναι αὐτῷ λαὸν περιούσιον παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς.)
Έχουν οι Ισραηλίτες δικαίωμα στον πατριωτισμό ή στον εθνικισμό;
Πόση δύναμη έχει αυτό το μικρό Ισραήλ για να έχει και ιμπεριαλιστικές βλέψεις;
Συμφέρει το Ισραήλ και την ύπαρξή του μια καινούργια Ευρώπη πληθυσμιακά και πολιτιστικά αλλοιωμένη, μεταλλαγμένη ακόμα και εξισλαμισμένη; Μία Ελλάδα και Κύπρο εξοθωμανισμένη;
https://en.wikipedia.org/wiki/Jewish_religious_movements
https://www.cohen.gr/new/articles/judaism/5056-thriskeftika-reymata-tou-ioudaismoy
https://ardin-rixi.gr/archives/253670
Ένα καλό βιβλίο που είχα διαβάσει παλιότερα ήταν το Παγκόσμιος Εβραϊσμός και Ισραήλ (απ' την ελεύθερη σκέψη), μια αξιοπρεπής προσπάθεια να μπουν τα πράγματα σε κάποια τάξη.
Δεν τους ιεραρχούμε ως κάτι τόσο σημαντικό (ή δεν σας ιεραρχούμε ως κάτι τόσο σημαντικό, αν είσαι Εβραίος) για να αφιερώσουμε τόσο χρόνο σε αυτούς. Ένας μικρός λαός της μεσογείου είναι στην αληθινή του υπόσταση. Το γεγονός ότι βρίσκεται στο επίκεντρο του ιστορικού γίγνεσθαι έχει να κάνει κυρίως με τον καπιταλισμό. Αν ο καπιταλισμός εξανεμιστεί και οι νοηματοδοτήσεις που περιλαμβάνει ανατραπούν (το οικονομικό στοιχείο πάψει να είναι αυτόνομο και τεθεί υπό κοινωνικό έλεγχο) οι Εβραίοι θα επιστρέψουν σε αυτό που πραγματικά είναι. Στο μέγεθος που τους αναλογεί. Πολύ σύντομα θα χάσουν την σημερινή τους θέση στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Το κράτος του Ισραήλ ιδρύθηκε πάνω σε διαδοχικά ιστορικά αίσχη. Τώρα, όμως, έχει μια ιστορία δεκαετιών. Κάπου πρέπει να έχουν και αυτοί το κράτος τους. Το πρόβλημα δεν ξεκινά από το κράτος τους. Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι το κράτος τους είναι ένας προωθημένος μηχανισμός επιβολής του φιλελεύθερου καπιταλισμού και των γεωπολιτικών δυνάμεων που τον συνοδεύουν στην συγκεκριμένη περιοχή. Αν αναγνωριζόταν κανονικά και όπως πρέπει το κράτος της Παλαιστίνης, τα συνοριακά ζητήματα θα λύνονταν (με πόλεμο ή με διπλωματία) οριστικά σε λίγα χρόνια. Όμως το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι το κράτος των Εβραίων επιθυμεί να εξουδετερώσει ιδεολογικούς αντιπάλους του φιλελεύθερου καπιταλισμού και γεωπολιτικούς αντιπάλους της ευρύτερης δυτικής συμμαχίας (που τα κράτη της βρίσκονται υπό τον έλεγχο του διεθνούς εβραϊκού κεφαλαίου). Στην ουσία το κράτος του Ισραήλ εκμεταλλεύεται τον ρόλο του ως προμετωπίδας του φιλελεύθερου καπιταλισμού στην περιοχή για να εξυπηρετήσει και τις κρατικές -συνοριακές του διαφορές. Όμως η αρχή της όλης αντιπαράθεσης είναι πλέον σήμερα σαφές ότι δεν περιορίζεται στην ασφάλεια του Ισραήλ ή στις συνοριακές του διαφορές με τους Παλαιστίνιους ή τους Λιβανέζους ή όποιους άλλους. Ο στόχος είναι διττός. Να επιβληθεί το φιλελεύθερο σύστημα στην περιοχή, να ενσωματωθούν τα κράτη της περιοχής στην δυτική (δηλαδή σε μεγάλο βαθμό εβραϊκή) αγορά και ταυτόχρονα να διευθετήσει τις διαφορές του με τον πλέον επωφελή τρόπο το κράτος του Ισραήλ ώστε να λειτουργήσει ως πυρήνας της συγκεκριμένης εξουσίας στην περιοχή.
Αν αφαιρέσουμε απ' όλα τα παραπάνω τον παράγοντα "διεθνής φιλελεύθερος καπιταλισμός" και μείνουν μόνο τα συνοριακά ζητήματα ή τα ζητήματα ασφάλειας, να είσαι σίγουρος ότι σε τριάντα (το πολύ) χρόνια η περιοχή θα είχε ηρεμήσει σχεδόν εξολοκλήρου.
Όσον αφορά την τουρκική επέκταση: Εξαρτάται την εκδοχή της τουρκικής επέκτασης. Αν γινόταν με κεμαλικό περιεχόμενο, ασφαλώς το συνέφερε. Γιατί ο κεμαλισμός είναι μια πολιτική δύναμη που ιδρύθηκε από τους διαχειριστές του εβραϊκού κεφαλαίου και του δυτικού στρατοπέδου. Είναι καπιταλιστικά και αστικά εβραϊκός στον πυρήνα του. Διαχειρίσιμος από ΗΠΑ και Ισραήλ. Ο τουρκικός τουρανισμός (μικρότερη ιδεολογία) επίσης διαχειρίσιμος (τα "γκαρσόνια" της Τουρκίας τον υιοθέτησαν). Με το περιεχόμενο του οθωμανισμού αλλάζει το θέμα. Αλλά για την Ελλάδα το πρόβλημα είναι η τουρκική απειλή με όποιο πρόσωπο, οθωμανικό ή κεμαλικό. Οι Εβραίοι δεν είναι εναντίον της Τουρκίας , είναι (μερικά) εναντίον μιας εκ των εκδοχών της τουρκικής απειλής. Είναι εύλογο να βασίζεται η Ελλάδα σε έναν τέτοιο "σύμμαχο";
Όσον αφορά την ισλαμοποίηση της Ευρώπης: Συμφέρει το διεθνές Εβραϊκό κεφάλαιο και την ευρύτερη φιλελεύθερη καπιταλιστική συμμαχία στην οποία εντάσσεται το Ισραήλ. Αρκεί ο εξισλαμισμός να γίνει από σουνιτικές ομάδες που είναι στην σφαίρα επιρροής των δυτικών και του Ισραήλ. Η Ευρώπη είναι ο παραδοσιακός πυρήνας εξουσίας του κόσμου στην ανθρώπινη ιστορία. Για να πάψει να είναι και να ολοκληρωθεί η αμερικανοεβραϊκή παγκοσμιοποίηση του φιλελεύθερου καπιταλισμού πρέπει η ουσία της Ευρώπης να αλλοιωθεί. Για να αλλοιωθεί η ουσία της Ευρώπης πρέπει να γίνουν δύο πράγματα. α) Η Ευρώπη να αυτοευνουχιστεί πολιτισμικά και ηθικά μέσω της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού, του μεταμοντερνισμού κλπ. β) Ό,τι έχει απομείνει από την ουσία της Ευρώπης να αλλοιωθεί από μια σαρωτικά ισχυρή εξωτερική επίδραση. Αυτό μπορούν να το κάνουν οι ορδές των φανατισμένων αμερικανοκίνητων τριτοκοσμικών μουσουλμάνων. Όταν ο στόχος επιτευχθεί δεν θα τελειώσει εκεί η ιστορία. Το υβριδικό κράμα που θα έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη θα εκπαιδευτεί σε έναν παγκοσμιοποιημένο αγοραίο ατομικισμό. Αλλά ακόμη αργεί αυτό το στάδιο.
Πρακτικά και αποδοτικά, εσείς στην Λέσχη, τι πρακτικές λύσεις ή προοπτικές προτείνετε, που βλέπετε κάποιο φως, για "Reconquista", για κάποια προσπάθεια, κάποια υποστήριξη, συνεργασία;
Αυτή τη στιγμή σε εθνική εμβέλεια το μόνο πατριωτικό κίνημα ή κόμμα που έχει ελπίδες και ανοδική πορεία, με καταρτισμένο πρόγραμμα είναι η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου.
https://online.fliphtml5.com/olmyl/vkse/#p=4
Παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφορές, ποιον και τι μπορείτε να υποστηρίξετε απέναντι στην όχι απλά πληθυσμιακή αλλοίωση αλλά και πολιτιστική κατάπτωση και ανθρωπολογική εκβαρβάρωση και κοινωνική κατάρρευση των ανοιχτών συνόρων και του καζινοκαπιταλισμού;
Που και πως μπορείτε να ρίξετε νερό στο κρασί σας;
Ξεκινάς από λάθος βάση. Γιατί να υποστηρίξουμε κάποιον εμείς και όχι να υποστηρίξουν κάποιοι εμάς; Κανένα κόμμα από τα υπάρχοντα τσαντίρια της (ακρο)Δεξιάς δεν έχει ούτε θα έχει την στήριξη των πραγματικών εθνικιστών.
Για απλή, αρχικά, συνεργασία ανάμεσα σε ομάδες μπορεί, υπό κατάλληλες συνθήκες, να γίνει συζήτηση. Εξαρτάται ποιες ομάδες ή πρόσωπα θα κάθονται στο τραπέζι.
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0Pd43mX2fSzEyUoN3jzL65mZabnTpKEeYACTYwQXjcwzvyGR5LKcKkJ9X4f1wML89l&id=100004325678325
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02Q5UtNaR4XJRatbTheMuyoqpN6DXtfJS2rBgqabCkJmogSHJw4zq4agQEbafavW7xl&id=100004325678325
Σε ποια σημεία συμφωνείτε και σε ποια διαφωνείτε;