του Αντίοχου
Μόναχο 2025.
Εκεί που άρχισαν όλα.
Με έναν σύγχρονο φτερωτό Πήγασο ξεκινήσαμε από την δύσμοιρη χώρα που διαφεντεύει η δυναστεία της πολιτικής μαφίας. Φτάνοντας κοντά στο αεροδρόμιο προσγείωσης (Μέμιγκεν γιατί το υπερσύγχρονο του Μονάχου αυξάνει το ναύλο κατά 150-200 ευρώ το άτομο!!!) παρατηρώ τις βαυαρικές Άλπεις. Είναι γεμάτες χιόνι και αρκετά εκτεταμένες. Κρύο δριμύ με αγκαλιάζει μόλις ανοίγει η πόρτα του πολυταξιδέμενου Πήγασου. Όμως, χωρίς την υγρασία των Βαλκανίων.
Χρήση Ι.Χ. διευκολύνει αρκετά την μεταφορά σε άμεση αναχώρηση. Υπάρχει τρένο και λεωφορείο, επίσης. Το τοπίο ευχάριστο. Χωριουδάκια και κωμοπόλεις διάσπαρτα στον κάμπο. Ξεχωρίζουν τα δημαρχεία που, μαζί με τις εκκλησίες, ήταν το κέντρο της ζωής των κατοίκων παλιά αλλά μάλλον και τώρα...Ισχύει και εδώ ότι η επαρχία είναι πιο ανθεκτική στις επιρροές των σύγχρονων πόλεων. Οι κάτοικοι δείχνουν πιο υγιείς από τον πελιδνό μέσο αστό.
Μετά από μια ώρα και ένα τέταρτο άφιξη και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο που βρίσκεται στα περίχωρα της πόλης. Μόλις δύο λεπτά από τον σταθμό του τρένου-μετρό και του λεωφορείου. Ωραίο, σύγχρονο, άνετο αλλά, αν και πολύ όροφο, δεν έχει μπαλκόνι και τα παράθυρα δεν ανοίγουν πλήρως. Αυτό σημαίνει ότι το κάπνισμα, για εμάς τους Βαλκάνιους, προϋποθέτει μια βόλτα μέχρι το ισόγειο ή την οροφή του ρουφ γκάρντεν.
Χρήση μετρό και άφιξη στην Όντεον Πλατς. Ψυχρολουσία! Οι σαμπχιουμανάδος είναι τουλάχιστον 40%. Νεαρές Γερμανίδες, που κάθονται στα παγκάκια του σταθμού, βλέπουν παρέα σουρωμένων ή φτιαγμένων μεταναστών, οι οποίοι μοιάζουν να προέρχονται από το Πακιστάν ή κάποια γειτονική του χώρα, να ουρούν προκλητικά και σαν να μην τρέχει τίποτα μπροστά τους. Μόλις τους πλησιάζουμε, οι «aliens», βλέποντας την εμφάνισή μας (φλάι μπουφάν, αρβύλα κλπ), κουμπώνονται και απομακρύνονται, ανεβαίνοντας γρήγορα τις κυλιόμενες σκάλες εξόδου. Διακρίνω χαμόγελα ανακούφισης στις ντόπιες «βαλκυρίες» όταν περνώ μπροστά τους. Τα υπόλοιπα «ορκ» του σταθμού μας κοιτούν με μίγμα ανησυχίας, φόβου και μίσους.
Νυχτερινή βόλτα στην εντεύθεν των τειχών παλιά πόλη. Μαγικές εικόνες που με ταξιδεύουν σε αλλοτινές εποχές. Οι ορδές των ανδρών-ορκ νεαρής ηλικίας γυρνούν κατά ομάδες προκλητικά, κοιτώντας τις γυναίκες και κάνοντας καμάκι πιο ηλίθιο κι από εκείνο του Καρρά (όχι του ξεχασμένου πρώην star του χώρου) με το κασετόφωνο στην παλιά ελληνική ταινία. Όμως, μόλις εντοπίζουν την παρουσία μας διατηρούν απόσταση ασφαλείας και βλέμμα επιφυλακτικό. Δείχνουν συμπεριφορά θρασύδειλης βδέλλας πάνω στο σαρκίο της αιώνιας πόρνης που κάποτε φόραγε φρυγικό σκούφο και τώρα φορά μανδύα δικαιωμάτων για να βρει πελάτες.
Σε συζητήσεις ακούμε ότι ορισμένοι από αυτούς έχουν σταθερές «δουλειές», διατηρούν τον έλεγχο σε γωνίες όπου πασάρουν τα «προϊόντα» τους, συνήθως γύρω από σταθμούς μετρό και λεωφορείων, καθώς και πέριξ ή εντός των μεγάλων εμπορικών κέντρων. Η ενημέρωση λέει ότι έχουν ενταχθεί σε συμμορίες με βάση την καταγωγή τους. Οι ανώτεροι στην ιεραρχία αυτών των ομάδων έχουν ρόλο επιστάτη. Έρχονται με τα σούπερκαρς και εποπτεύουν τους πούσερς που προμηθεύουν και εισπράττουν. Βλέπω ότι φορούν ακριβές φίρμες αλλά είναι κιτς και γελοίοι σαν τους τράπερς. Βλέπεις και «χτιστούς» δεκανείς. Φίλοι μας λένε ένα προσέχουμε γιατί ορισμένοι από αυτούς κουβαλούν σιδερογροθιές ή «κέρατα» ενώ όταν κριθεί αναγκαίο εμφανίζονται και «βαρέα» όπλα από τα αμάξια τους και ενίοτε χτυπά η μία ομάδα την άλλη για το κουμάντο στην τάδε οδό. Δεν είδα ούτε ίχνος εμφανούς παρουσίας των κάποτε μαυροπρόβατων Ιταλών ή Βαλκανίων από την πρώην χώρα του Τίτου. Ίσως έχασαν τις μάχες στους δρόμους ή αποσύρθηκαν λόγω του τεράστιου όγκου των εισβολέων της Μόρντορ.
Η δε πολιτσάι είναι ισχυρή και καλά εξοπλισμένη. Όμως, διακριτική. Είτε έχει πολιτικές εντολές είτε είναι η ηγεσία της αντίστοιχη με αυτήν των «αδιάφθορων» χωρών της λατινικής Αμερικής. Είτε και τα δύο. Ποιος ξέρει; Πάντως αποκομίζεις την ίδια αίσθηση με το να είσαι στην Ομόνοια, ίσως σε μια εκδοχή πιο καθαρή. Η μπίζνα είναι καλοδουλεμένη και για τις κυριλέ περιοχές στέλνονται πακέτα με ταξί που οδηγούν οι ασιλάντεν (γνωστό το παλιό σύνθημα Ντόιτσλαντ φουρ ντόιτσεν, ασιλάντεν ράους). Πάντως τα καφέ που ελέγχουν είναι τα μόνα στα οποία καπνίζεις μέσα και οι υγειονομικές αρχές δεν εμφανίζονται ποτέ για έλεγχο.
Οι πρώην κουμανταδόροι Σελτζούκοι και Οθωμανοί είναι ευάριθμοι αλλά δείχνουν πιο μπροστά στο επίπεδο «εξημέρωσης». Εβδομήντα χρόνια γκασταρμπάιτερ είναι αυτά. Η ελίτ είναι πανίσχυρη στους πύργους και τα προάστια που ζει. Θέλει τους εμιγκρέ δούλους της. Υπάρχει προάστιο που είναι το μέρος με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Γερμανία. Εκεί είναι χιλιάδες κάτοικοι και ο φτωχότερος έχει ένα-δυο μύρια ευρώ στην τράπεζα. Δεν βλέπει κανείς εκεί αμάξι ηλικίας πέραν των τριών ετών. Μόνες εξαιρέσεις κάποια συλλεκτικά ρετρό πολυτελείας.
Οι εισβολείς εκεί είναι καλοδεχούμενοι όσο παραμένουν σιωπηλοί, εργατικοί, δούλοι που επιστρέφουν για ύπνο στην πόλη και αφήνουν ζωντανούς τους νέους δουλοκτήτες με το ανθρωπιστικό προσωπείο. Όμως, ο μέσος Χανς και Φριτς (και ο Φραντζ και ο Γιόχαν, που τραγουδάει ο Βασιλάκης) δεν είναι και πολύ χαρούμενος. Του έριξαν την κυρία με τις ερωτικές ιδιαιτερότητες να τον μαντρώσει εκλογικά αλλά η τάση του αυτή την εποχή δείχνει είναι υπέρ άλλων απόψεων και δράσεων.
Υπάρχει τεράστια καταστολή και υπηρεσίες «προστασίας συντάγματος» που καθοδηγούνται πλήρως από τα παιδιά με τα σκουφάκια χωρίς γείσο. Είναι υπαρκτή, όμως, και η αντίσταση. Αλλά έχει πέσει στις παρυφές και είναι στο όριο της νομιμότητας. Άγνωστο αν κάποια στιγμή εκπλαγούν οι, επί του το παρόντος, ιδιοκτήτες της χώρας.
Τα ιστορικά μνημεία είναι εκεί -όσα δεν γκρέμισαν οι γιανκηδες «απελευθερωτές». Εύκολα βρήκαμε όλα τα κτίσματα που έπαιξαν ρόλο στον μεσοπολέμο. Περπατήσαμε την διαδρομή του κινήματος έως το ματωμένο της τέλος από τα όπλα των τσοπανόσκυλων της Βαϊμάρης. Προκαλεί έναν βαθύτερο αναλογισμό όταν σκέφτεσαι ότι η πολιτσάι έκανε τμήμα μόνο και μόνο για να μην μπορεί να μπει ο επισκέπτης στο διαμέρισμα του μουστάκια (που ‘λεγε και ο Σταυρίδης στα Κίτρινα Γάντια).
Παραδόξως υπάρχουν και αετοί στην πόλη (χωρίς τον αφορισμένο σταυρό). Σε ορισμένα σημεία, πάντως, σε δημόσια θέα. Βέβαια υπάρχει και πληθώρα μουσείων-παλατιών της φιλελληνικής βασιλικής οικογένειας. Μέχρι και προπύλαια αφιερωμένα στους ήρωες του 1821, με ελληνικές επιγραφές.
Το Μόναχο μας έδωσε την εικόνα μιας πλούσιας Γερμανίας που δυστυχεί γιατί την αναγκάζει η €. €. να ανέχεται ορδές παρασίτων στο κορμί της και να υπηρετεί αφανείς αφεντάδες. Μπροστά από το διάσημο ρολόι που βγαίνουν οι κούκλες και φωτογραφίζουν φανατικά οι τουρίστες, κυματίζουν τα σημαιάκια των εκλεκτών συμμάχων της Ε.Ε. Ισραήλ και Ουκρανίας. Όμως, όσο είμαστε εδώ ξέρουν ότι δεν έχουν νικήσει ακόμα. Αν μπορέσουμε να έχουμε προοπτική ελπιδοφόρα, με έξυπνες δράσεις, αξίζει να το προσπαθούμε.
Στο γήπεδο
Η Μπάγερν είναι μια τεράστια ομάδα, με λαό παντού. Όμως, έχει την ατυχία τους οργανωμένους της να τους ελέγχει ευθέως η αστυνομία μέσω των αντίφα «ηγετών». Όλοι όσοι έχουμε περάσει από τα γήπεδα έχουμε δει έμμισθους δήθεν οπαδούς και πώς αυτοί βγάζουν το μεροκάματο. Εδώ, όμως, παραείναι εξόφθαλμο, ακόμη και για τους τουρίστες. Τα «παιδιά» που κουνάνε σημαίες τόξων κάνουν μαύρη αγορά στα εισιτήρια και άλλα κόλπα, που η πολιτσάι δεν βλέπει.
Ωραίο το γήπεδο. Οι προαύλιοι χώροι σαν μια μεγάλη αλάνα, όπως ήταν παλιά η Τούμπα και το Καραισκάκη αλλά σε μεγάλη βερσιόν. Καντίνες, παρέες και ντουμάνια στην ατμόσφαιρα μαζί με βουρστ μπύρες. Το μαγαζί με τα αναμνηστικά γεμάτο κόσμο αλλά όχι ιδιαιτέρως μεγάλο. Δεν ξέρω αν έχει και δεύτερο στην άλλη πλευρά του γηπέδου, γιατί περπάτησα το μισό εξωτερικά. Έχει σόου με κονφερασιέ πριν την σέντρα και μιλάει μετά τα γκολ από τα ηχεία του γηπέδου. Μεγάλη οθόνη, δεν χάνεις φάση γιατί ακόμη και αν σηκωθούν όλοι μπροστά σου την βλέπεις στην οθόνη. Στα γκολ παίζει μουσική καν-καν και ανεμίζουν όλοι τα κασκόλ.
Οι αντιφάδες του πετάλου διαπίστωσα ότι γίνονται λάτρεις της μυθολογίας και του fantasy, καθώς μεταμορφώνονται σε φτερωτούς λαγούς μόλις ακούσουν ή δουν αποφασισμένους αντιπάλους. Μέχρι και τα «σπαθιά» τους πέταξαν στο σταθμό του μετρό για να γλυτώσουν τα σούτια. Διαφημίζουν ότι έχουν μια γουοκ κυριαρχία. Όμως, έχουν υποστεί ταπεινώσεις που στα Βαλκάνια θα έκλειναν Σ.Φ. ή θα άλλαζαν οι αρχηγοί τους. Μετά το τέλος του αγώνα έγινα μάρτυρας μιας τέτοιας.
Στην εξέδρα των οπαδών της Μπάγερν εξελίχθηκε ένας πολιτικός εμφύλιος. Οι δικοί μας που κάθονταν σε άλλο σημείο του γηπέδου, κάνοντας μια σπέσιαλ εμφάνιση στο μετρό, ήρθαν στα χέρια με τους περήφανους, ροζουλί (γεια σου Τέλη), woke του πετάλου. Ήμουν στην ουρά της «συνάντησης» εντός του σταθμού αλλά είδα καλά την μάχη της πρώτης γραμμής. Το πέταλο ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΗΚΕ και άρχισε να τρέχει σε ρυθμούς ΜΠΟΛΤ (Κεντέρη για εμάς τους Βαλκάνιους) για να ξεφύγει από την φάκα που του έστησε μια δράκα αποφασισμένων εθνικιστών. Οι χαμένοι της υπόθεσης στερήθηκαν κάποιων δοντιών, απ’ ότι είδα σε όσους έμειναν στο πάτωμα του σταθμού μετά το τέλος της σύγκρουσης. Οι δε (αλλόφυλοι κυρίως) μπροστάρηδες του πετάλου έδειξαν τα σπαθιά, για μερικά δευτερόλεπτα, μήπως και συγκρατήσουν την επίθεση. Τελικά δεν κατάφεραν και πολλά. Όταν η πρώτη γραμμή έσπασε έτρεξαν χωρίς αύριο, αφήνοντας πίσω έμψυχο και άψυχο υλικό. Θα ήταν αδύνατον να επιβιώσουν ως ηγέτες σε κερκίδες της παλιάς εποχής για περισσότερα από δυο ντέρμπι.
Εσύ έκοψες με το σπάσιμο της παράδοσης απο Γούναρη και σια;;; Εγώ έκοψα την τούμπα για κάποιο εύλογο διάστημα αλλά εντέλει το μικρόβιο υπερισχυσε... Και θεωρώ ότι όσο μπορούμε είμαστε μέσα στα δρώμενα και όχι σαν τα μάπετς-γέρους που γκρινιάζουν για όλα.. 😏😝😁😎😂
Ανέφερα χαρακτηριστικες εστίες αντίστασης σε άλλες ομάδες Η επιλογή κάποιου έχει υποκειμενικά κριτήρια.. (για την διαβάθμιση τους) Μπαγερν και Ντόρτμουντ έχουν ακόμα τα πρωτεία για μένα..
Υ.Γ. τι εγινε Μαμουτε; αρχισατε να δημοσιευετε αρθρα τη μερα γνωριζοντας οτι ξυπναω νυχτα, για να μην σχολιασω πρωτος;
Υ.Γ.2 οσο για το ποδοσφαιρο, εμεις οι λεμουριοι προτιμαμε το κρικετ και οχι το ξυρισμενο μαϊμουδ@ρχιδο που το κλωτσανε για 90 λεπτα αρρενωποι φορωντας κολλητα σωβρακακια...
-Λεμουριος τρολιστας
Έκοψα το γήπεδο καθώς είδα από νωρίς, πως πρόκειται για μια κοινωνική παγίδα του συστήματος. Από την άλλη, δεν ανεχόμουν η λουμπεναρία της κερκίδας να μου το παίζει ιστορία. Αθλούμαι ακόμη και είμαι ενεργός σε άλλα πεδία, νομίζω πιο σημαντικά. Παραδέχομαι όμως πως συχνά πυκνά νοσταλγώ. Είναι η νιότη μου.
Υπάρχει φωτό του ιππέα με κόκκινο μπερέ να χαιρετάει στο Καραϊσκάκης
Αγωνιστικά και οπαδικά ήταν η τελευταία πολύ καλή περίοδος, προτού το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ ρίξει κατηγορία τον ιστορικό Εθνικό Πειραιώς (έκτοτε δεν έχει επιστρέψει) και μετατρέψει τον Ολυμπιακό και το Καραϊσκάκη, από την ομάδα που αντιπροσώπευε τα λαϊκά στρώματα σε όργανο ξεπλύματος των σημιτικών εγκλημάτων και των κατασκόπων της Στάζι, ενώ στις εξέδρες το αγνό οπαδικό συναίσθημα αντικαταστάθηκε από την βλαχομπαρόκ αισθητική την οποία προώθησε το 'αδελφάτο' (όπως έλεγε και κάποια ψυχή), ο εθνικός μας ξεβλαχευτής Πέτρος Κωστόπουλος δηλαδή, σε αγαστή συνεργασία με τον Λαλιώτη και την Μαλβίνα.
Ενώ και αγωνιστικά, η ομάδα η οποία ανέκαθεν ταυτιζόταν με την ψυχή που κατέθετε στο γήπεδο και τον παλλικαρίσιο τρόπο που κέρδιζε τα παιχνίδια, μετατράπηκε σε ένα καλοδουλεμένο μεν, άχρωμο δε, σύνολο που έπαιζε ένα μέτριο passing game made in Yugoslavia ελέω Μπάγεβιτς (που ήταν ένας μέτριος προπονητής), χωρίς εξάρσεις, χωρίς συγκινήσεις, και βοηθήθηκε σημαντικά από την λεγόμενη 'παράγκα'.
Και έτσι για να θυμίσω τους παικταράδες που έπαιξαν ταυτόχρονα στην ίδια ομάδα στα πέτρινα χρόνια:
Ντέταρι, Φούνες (ελαφρύ το χώμα σου τεράστιε), Κωφίδης, Αναστόπουλος, Μητρόπουλος, Ταληκριάδης η πρώτη φουρνιά, στην εποχή Κοσκωτά και αμέσως μετά.
Προτάσοφ, Λιτόφτσενκο, Μπατίστα, Κρίστενσεν, Μητσιμπόνας, Εστάι, Κρις Καλατζής, η δεύτερη φουρνιά.
Καραπιάλης, Τσιαντάκης, Χατζίδης, Ηλίας Σαββίδης, Σοφιανόπουλος, Καραταϊδης καθόλη την διάρκεια των πέτρινων χρόνων, και από αυτούς μόνο οι Καραπιάλης, Καραταϊδης έμειναν και στην επόμενη ημέρα και πήραν κάποιους (αρκετούς τίλους).
Οι συγκρίσεις με το σήμερα απλά θλίψη προκαλούν.
Δεν έλειψε βέβαια ο χλευασμός του απο την γνωστή σελίδα επιτροπής χατζησυριζαίων.
Στο forgotten scroll κυριολεκτικά γίναμε μπίλιες με τoυς woke-ντροπή του metal- διαχειριστές (και μερικούς άλλους ακόμη) όταν τους ρωτούσα ποια η διαφορά αυτού που έκανε ο Σάφερ, ως μέλος των oath keepers, με το αν έκανε μία ανάλογη πράξη μαζικής εισόδου στην βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΜΕ.
Εκείνοι βέβαια, ως δειλοί που είναι, έσβησαν όλο το σχετικό topic, θα είχε ενδιαφέρον να το ξαναδιαβάζαμε σήμερα, ώστε να δούμε το πόσο εκτέθηκαν οι ίδιοι στα λεγόμενά τους και ποιος είχε δίκιο τελικά.
Μάλιστα, δεν ξεπέρασα επουδενί τα όρια στην επιχειρηματολογία μου, και παρά το απόλυτα ευπρεπές των απαντήσεων με μπλόκαραν για αυτόν τον λόγο, επειδή έγραψα μέσες άκρες ότι 'η μουσική μας είναι επαναστατική, δεν καταλαβαίνω γιατί κατηγορούμε τον Σάφερ ο οποίος έκανε πράξη τα πιστεύω του', εξέφρασα δηλαδή μια άποψη.
Φυσικά, δεν πήρα ποτέ απάντηση για όλα αυτά ή μάλλον πήρα μία: Ότι όλοι όσοι συμμετείχαν στην J6 εισβολή έπρεπε να σεβαστούν το εκλογικό αποτέλεσμα. Και τότε γιατί το ΠΑΜΕ (του οποίου τους αγώνες σέβεται και ο Μητσοτάκης όπως επανειλημμένως έχει δηλώσει) κατεβαίνει στους δρόμους, εφόσον είναι μειοψηφία, τους απάντησα; Δεν σέβεται το εκλογικό αποτέλεσμα, αφού μάλιστα η Παπαρήγα είχε δηλώσει στις αρχές των μνημονιακών χρόνων (που το ΚΚΕ έδειχνε αυξημένα, διψήφια, ποσοστά στις δημοσκοπήσεις) ότι δεν θέλει καν το ΚΚΕ να κυβερνήσει (επομένως, γιατί συμμετέχει και στις εκλογές και γιατί διαδηλώνει; Μήπως έπαιζε και παίζει κάποιον ρόλο υποστηρικτικό απέναντι στον φιλελεύθερο δικομματισμό ΠΑΣΟΚ-ΝΔ);
Τον Σάφερ τον κάρφωσε το βρωμερό metal sucks, το οποίο πρωτοέβγαλε την φωτογραφία του μέσα στο Καπιτώλιο, και από εκείνη την στιγμή η εικόνα διαδόθηκε σαν ιός που εξαπλώνεται (έγινε viral κατά το κοινώς λεγόμενο).
Τα δε σχόλια των οπαδών από όλες τις χώρες στο facebook, απέναντι σε μία πράξη καθόλα επαναστατική, καθώς κανείς άλλωστε από τους διαδηλωτές δεν χρησιμοποίησε όπλο (αντίθετα οι ασφαλίτες της Πελόζι έφαγαν κανά δυο εν ψυχρώ από εκείνη την 'εισβολή'), ήταν πλήρως απογοητευτικά, και αυτοί οι τύποι λέγονται οπαδοί μιας μουσικής η οποία στο dna της διακατέχεται από μια επαναστατικότητα, είναι αντισυμβατική και ασυμβίβαστη, και διαπνέεται από έναν αέρα ελευθερίας.
Μάλιστα οι εισβολείς σεβάστηκαν στον απόλυτο βαθμό το Καπιτώλιο, καθώς δεν προκάλεσαν καμία ζημιά, σε αντίθεση με τους δικούς μας πιθήκους της αριστεράς εδώ που δεν σέβονται κανέναν δημόσιο χώρο, όπως π.χ τα Πανεπιστήμια, και αν γινόταν κάτι ανάλογο στην Ελλάδα δεν θα είχε μείνει κολυμπηθρόξυλο στην Βουλή. (α’ μέρος).
Ο Σάφερ έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του την πολιτική της εταιρείας του, century media που θέλει τους καλλιτέχνες να μην εκφέρουν γνώμη για τα κοινά, καθώς, όπως είπα και την τελευταία φορά, αυτές οι εταιρείες του καπιταλισμού, δεν προσφέρουν τίποτε πια στο metal, αντίθετα το ευνουχίζουν, κάποτε μπορεί να πρόσφεραν, καθώς έκαναν γνωστά σε όλους μας τα σημερινά μεγαθήρια του είδους διότι είχαν εκτεταμένο δίκτυο διανομής, σήμερα δεν τις χρειαζόμαστε αυτές τις εταιρείες, υπάρχει το internet.
Η century λοιπόν, τον 'τιμώρησε' απολύοντάς τον και παραχωρώντας του ελεύθερα τα δικαιώματα των τραγουδιών του.
Είναι η απόδειξη των όσων έλεγα σε προηγούμενο άρθρο ότι ο πατριωτικός λόγος λίγο ως πολύ θεωρείται περιθωριακός και παράνομος λόγος, επειδή χαλάει τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης.
Όσο για τους χατζήδες, το γεγονός ότι χαίρουν εκτίμησης στο forgotten scroll, από μερίδα ενεργών συμμετεχόντων στο φόρουμ, μαρτυρά το χαμηλό διανοητικό υπόβαθρο αμφότερων και την πολιτική αντίληψη νηπίου που έχουν.
Τους χαλάει όλους αυτούς η metal αισθητική, κουλτούρα και νοοτροπία, στοιχεία τα οποία αποτελούν και το ιδεολογικό υπόβαθρο του είδους (και την οποία αισθητική, κουλτούρα & νοοτροπία πρωτοδιατύπωσε, στην Ελλάδα τουλάχιστον, όχι οριοθέτησε, ήταν ήδη οριοθετημένη, ο Sun Knight, ο οποίος μας τα έκανε όλα αυτά πενηνταράκια).
Ας βολευτούν επομένως με την αισθητική του σημερινού εθνικού μας ξεβλαχευτή Κοκλώνη, ας κάτσουν να ευθυγραμμιστούν με τις απόψεις της κάθε βίζιτας στα πρωινάδικα των φιλελεύθερων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αισθητική και νοοτροπία τους ταιριάζουν καλύτερα τελικά, ας πάνε να ανοίξουν κανά μπουκάλι ουίσκι στον Τερλέγκα και τον Αργυρό, και ας αφήσουν τον Σάφερ στην ησυχία του να μετράει αγωνιστικά ένσημα.
(σε αυτά τα δύο τελευταία σχόλια είμαι ο Κυριάκος, πιο πάνω είναι κάποιος άλλος).
Α) Δεν μας ενδιαφέρει τι συνέβη ανάμεσα σε εσένα και τους συμμετέχοντες σε ένα οποιοδήποτε άλλο φόρουμ. Πολύ απλά, δεν μας ενδιαφέρεις ως πρόσωπο όπως δεν μας ενδιαφέρουν οι εξίσου γελοίοι με εσένα του φόρουμ που επαναφέρεις σε συζητήσεις τις οποίες ανοίγεις στην φόρμα σχολιασμού του ιστολογίου μας.
Β) Το ΚΚΕ οργανώνει συγκεντρώσεις και πορείες, σωστά κατάλαβες ότι δρα πολιτικά σαν σοσιαλιστικό ξεκάρφωμα των κομμάτων του φιλελεύθερου κατεστημένου (την εποχή των Αγανακτισμένων, του "κινήματος της πατάτας" κλπ φάνηκε καθαρά). Όμως, δεν επιχείρησε να μπει στην Βουλή με ντου. Ντου στην Βουλή κάνουν συνήθως αντιφασίστες και κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Και, μάλιστα, με την ίδια χαλαρή βλακεία που το έκαναν και οι υποστηρικτές του Τραμπ. Για χαβαλέ. Όχι ως πτυχή οργανωμένης επανάστασης. Το παράδειγμά σου είναι για μια ακόμη φορά άστοχο.
Γ) Το ντου στον Λευκό Οίκο ήταν μια γελοία ανοησία του Τραμπ. Έστειλε στην φυλακή τόσο κόσμο χωρίς λόγο. Θα μπορούσε να το είχε αποτρέψει. Επίθεση σε κρατικά κτίρια γίνεται όταν πραγματοποιείται οργανωμένη επανάσταση. Με σκοπούς, με προετοιμασμένη επαναστατική διοίκηση να αναλάβει ρόλους κλπ. Δεν είναι επανάσταση ένα ντου εξοργισμένων ανθρώπων. Μπήκαν στον Λευκό Οίκο χωρίς να ξέρουν γιατί. Περισσότερο λόγω εκνευρισμού και για συμβολικούς λόγους. Σε κράτη όπως οι ΗΠΑ, όμως, που δεν είναι Ελλάδα, δεν παίζουν με αυτά που θεωρούν απαράβατα. Μπήκαν στον Λευκό Οίκο; Εξευτέλισαν ένα συμβολικό σημείο του αμερικανικού κράτους; Ήταν αναμενόμενο τι θα ακολουθούσε με πρόεδρο των ξεκούτη. Αποτέλεσε απλώς μια γελοιότητα του Τραμπ η απόφαση να ολοκληρωθεί με τέτοιο τρόπο η διαδήλωση (είχε πλήρη εικόνα του τι γινόταν και μπορούσε να το αποτρέψει ανά πάσα στιγμή). Ή κάνεις επανάσταση ή κάνεις πορεία διαμαρτυρίας. Έχει διαφορά το ένα από το άλλο όμως οι βλάκες είναι δύσκολο να το καταλάβετε.
Δ) Την μια δηλώνεις φιλελεύθερος και φιλοκαπιταλιστής πατριώτης, τώρα στηλιτεύεις τον καπιταλισμό. Κάπου ανάμεσα στην ΕΥΠ και την παράνοια...
Ε) Μας έχεις ζαλίσει τον έρωτα περισσότερο και από τον Τέλη με τα άκυρα και εκτός θέματος σχόλιά σου. Δεν έχεις γονείς, συγγενείς (φίλους είναι εύλογο να μην έχεις) για να σου δώσουν λίγη σημασία; Θα πληρώσουμε εμείς τα ψυχικά σου απωθημένα; Ξεκόλλα από το ιστολόγιο. Βαρεθήκαμε να απαντάμε σε μαλακίες που ρωτάς.
Σίγουρα, πάντως, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η συνεχώς αυξανόμενη πρόσδεση του οπαδικού κινήματος στην μαφία της νύχτας. Η διεθνής μαφία γίνεται ανεξέλεγκτη παγκοσμίως όσο ο εξουσιαστικός νεοφιλελευθερισμός εξαπλώνεται. Τροφοδοτείται από αυτόν και τον τροφοδοτεί. Η εξέδρα γίνεται σταδιακά ουρά της.
Σημαντική αυτή η μεταβλητή προκειμένου να γίνει αντιληπτή η ολική αλλαγή των πραγμάτων σε σχέση με το μακρινό παρελθόν αλλά και η μεταβολή σε σχέση με το πιο πρόσφατο.
