του Αχιλλέα
Ο 31χρονος Τσάρλι Κερκ ξεκίνησε την πολιτική του δράση όντας έφηβος και το 2012 ίδρυσε μαζί με τον Μπιλ Μοντγκόμερι την φοιτητική λέσχη/οργάνωση «Turning Point USA», μέσω της οποίας προσπαθούσε να οργανώσει την Αμερικανική Ρεπουμπλικανική νεολαία των Πανεπιστημίων της Αμερικής. Όπως επισημαίνει το Reuters, ο Κερκ, «… επέστρεφε στις ΗΠΑ από περιοδεία στο εξωτερικό όταν πυροβολήθηκε θανάσιμα την Τετάρτη (10/09/2025). Ήταν 31 ετών»[i]. Η οργάνωσή του μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως «κρίσιμη για την κινητοποίηση της νεολαίας υπέρ του Τραμπ στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2024».[ii]
«Cultrure War» και «Groypers»
Καθώς αυτά τα οποία θα αναλυθούν αφορούν αποκλειστικά της Αγγλόσφαιρα, οι αναγνώστες μας θα μας επιτρέψουν την ανάλυση γελοίων καταστάσεων οι οποίες με την σειρά τους ουδεμία σχέση έχουν με την πολιτική, την ιστορία των ιδεών και την βασική αισθητική, αλλά έχουν απόλυτη σχέση με το νούμερο ένα «πολιτικό» εργαλείο το οποίο χρησιμοποιούν οι «ακτιβιστές» της Αγγλόσφαιρας για να φέρουν εις πέρας τον πολιτικό τους αγώνα. Αυτό της ειρωνείας. Όταν ο Τραμπ θα κατέβαινε στις Αμερικανικές εκλογές με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, περί του 2016, είχε ήδη ξεκινήσει να διαφαίνεται ότι η πολιτική «μάχη» - όπου ας μην ξεχνάμε ότι στην Αμερική και στην Αγγλία ήταν από τα τέλη του 2.000 σχεδόν αποκλειστικά διαδικτυακή – θα γινόταν με άλλους όρους. Με αυτούς της κακοπροαίρετης ειρωνείας και των μιμιδίων(memes). Διάφοροι απίθανοι τύποι – κάποιες φορές επί πληρωμή[iii] και άλλες φορές από επιλογή – προσπαθούσαν να πείσουν ο ένας τον άλλο όχι με ουσιαστική επιχειρηματολογία (το οποίο είναι κάτι που δεν περιμέναμε από τους θιασώτες τους στρατευμένου μεταμοντέρνου ορθολογισμού) αλλά μέσω ειρωνικών σχολίων και εφηβικών αστείων. Πλέον, ο ήδη απαράδεκτος χώρος της Αμερικανικής Αριστεράς και της Αμερικανικής Δεξιάς, είχε γίνει ακόμη χειρότερος. Εντός αυτής της κατάστασης ξεπήδησαν δύο συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία βρέθηκαν σε έντονη αντιπαλότητα. Καθώς ο ένας λειτουργούσε ως «ακροκεντρώος» πριν μπει στο τραμπικό στρατόπεδο, εν ονόματι Τσάρλι Κερκ κι ο άλλος, αρχικά, ως σκληροπυρηνικός Τραμπικός και αργότερα μανιακά αντιτραμπικός, Νίκολας Τζ. Φουέντες.[iv]
Κι εδώ είναι όπου θα πρέπει να εξηγήσουμε κάποιους από τους γελοίους όρους όπου χρησιμοποιήθηκαν από τον εκλιπόντα από την μία και τον Φουέντες από την άλλη για να περιγράψουν τα αντίστοιχα «κινήματά» τους. Αρχικά, όπως προείπαμε, η οργάνωση στην οποία συμμετείχε ο Κερκ ονομαζόταν «Turning point USA», αλλά ο ίδιος έγινε κυρίως γνωστός ως ομιλητής από τα συνέδρια (περιοδεία) τα οποία οργάνωνε από το 2019. Την ονομαζόμενη περιοδεία «Culture War». Αυτή του η κίνηση τον έφερε άμεσα αντιμέτωπο με τους λεγόμενους «Groypers», ένα δίκτυο πάλαιο-συντηρητικών/ακροδεξιών χρηστών του Twitter όπου είχαν οργανωθεί γύρω από τον Νικ Φουέντες. Το όνομα «Groyper» προέρχεται από ένα καρτούν βατράχου - το οποίο αποτελεί με την σειρά του μία παρωδία του μιμιδίου Pepe the Frog[v]… Ναι, όντως, η πολιτική «δράση» έχει πέσει τόσο χαμηλά στον κόσμο των Δυτικών «συμμάχων» μας. Ίσως, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, και συνάμα σοβαροί αναγνώστες μας, όπου δεν γνωρίζουν περί τέτοιων διαδικτυακών γελοιοτήτων να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει καμία σωτηρία για την νέα γενιά πολιτικών ακτιβιστών. Δεν θα προσπαθήσω να τους μεταπείσω. Τα πράγματα φαίνονται όντως δύσκολα.
Με την σειρά τους, λοιπόν, οι «Groypers» οργανώθηκαν μαζικά για να εμφανιστούν σε πολλές από τις ομιλίες του Κερκ, θέτοντάς του «προκλητικές» ερωτήσεις που αφορούσαν την μετανάστευση, την θέση του για το Ισραήλ και δη για το περιστατικό του USS LIberty, περί των δικαιωμάτων της LGBTQ+ κοινότητας κ.ά. με στόχο να τον παρουσιάσουν ως «ψεύτο-συντηρητικό». Σε ένα τέτοιο γεγονός μάλιστα, σε πανεπιστήμιο του Ohio State, 11 στις 14 ερωτήσεις προς τον Κερκ προήλθαν από «Groypers». Το μοναδικό το οποίο είχαν καταφέρει να επιτύχουν οι παραπάνω ήταν να μεταφέρουν την διαδικτυακή γελοιότητα στην περιοδεία του Κερκ με την όλη κατάσταση να μοιάζει περισσότερο με θεατρικό σόου παρά με σοβαρή πολιτική συζήτηση.[vi]
Τα υπόλοιπα είναι πάνω-κάτω γνωστά για όσους έχουμε σχέση με την πολιτική κατάσταση της Αγγλόσφαιρας. Ο Κερκ μεταπηδά στο τραμπικό στρατόπεδο και ο Φουέντες προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από όλους κι από όλα και κυρίως από τον Τραμπ, τον οποίο κατέληξε να χαρακτηρίσει ως πολιτικό απατεώνα σε αρκετά από τα εκατοντάδες βίντεο του στην διαδικτυακή πλατφόρμα του Rumble.[vii]
Η Δολοφονία εντός ενός «Υπέρ-ασφαλούς» Ιδιωτικού Πανεπιστημίου
Το μοιραίο περιστατικό συνέβη στις 10 Σεπτεμβρίου 2025, κατά τη διάρκεια ομιλίας του Κερκ στο Utah Valley University στο Όρεμ της κομιτείας της Γιούτα. Το αίθριο της πανεπιστημιούπολης φαινόταν παροπλισμένο: σύμφωνα με δηλώσεις του υπεύθυνου ασφαλείας, στο σημείο υπήρχαν έξι αστυνομικοί της πανεπιστημιακής φρουράς, μαζί με την ιδιωτική ομάδα ασφαλείας του Κερκ.[viii] Παρ’ όλα αυτά, ο Κερκ πυροβολήθηκε στον αυχένα και μεταφέρθηκε βαριά τραυματισμένος στο νοσοκομείο.[ix] Τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο πυροβολισμός πιθανότατα ήρθε από απόσταση (ίσως από κάποιο απέναντι κτίριο). Η «ανώτερη ασφάλεια» των ιδιωτικών Πανεπιστημίων της «αριστείας» αποδείχθηκε, τελικά, πολύ κατώτερη των περιστάσεων και κόστισε την ζωή του ομιλητή: ο ίδιος ο Κερκ δολοφονήθηκε αποτρόπαια παρότι βρισκόταν μέσα σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο με δική του προσωπική φρουρά αλλά και πανεπιστημιακή αστυνομία.
Στην Ελλάδα, η τραγική είδηση σχολιάστηκε από πολιτικούς και ΜΜΕ. Ο Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης – θιασώτης κι αυτός με την σειρά του της ιδιωτικής εκπαίδευσης, όπως και της ύπαρξης της αστυνομίας εντός των Πανεπιστημιακών χώρων - την απέδωσε στη «βία της άκρας Αριστεράς» που υποτίθεται μαστίζει ακόμα και τις ΗΠΑ[x], γράφοντας ότι ο Κερκ «πυροβολήθηκε διότι με θάρρος υπερασπιζόταν τις ιδέες του, οι οποίες έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις κυρίαρχες ιδέες της Αριστεράς». Ο Γεωργιάδης μάλιστα στο παραπάνω μήνυμά του, το οποίο και ανέβασε στο Χ (πρώην Twitter), έκανε και ένα screenshot με τους «συνήθεις υπόπτους» να δηλώνουν ότι «προσεύχονται» για την ανάρρωση του Κερκ πριν ακόμη ο ίδιος αποβιώσει.
Βέβαια, διερωτόμαστε για το πώς μπορεί να γνωρίζει αυτά τα οποία αναφέρει ο κ. Γεωργιάδης. Η CIA, το FBI, όπως και η αστυνομία της Γιούτα δεν έχουν βγάλει, ακόμη, κανένα πόρισμα. Μήπως, τελικά όντως πρόκειται περί «αρίστων» και η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. έχει υπάρξει άδικη; Ούτε οι χαρακτήρες του Ρομαντικού Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δεν μπορούσαν να βγάλουν τόσο γρήγορα πορίσματα!
Όσο για το παλιό επιχείρημα των ζητωπατριωτών της ελλαδικής Δεξιάς ότι στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια επικρατεί ανομία ενώ στα ιδιωτικά των ΗΠΑ οργανωμένη τάξη, ασφάλεια και προστασία από ιδιωτική αστυνομία, ο αείμνηστος Κέρκ το έθεσε σε ολική αμφισβήτηση με τον τραγικό του θάνατο.
Η Πολιτική Παρακαταθήκη του Κερκ και ο Σκληροπυρηνικός Σιωνισμός του
Ο Τσάρλι Κερκ μπορεί να «άλλαξε» πολιτικό στρατόπεδο αλλά η άποψή του για το Ισραήλ ήταν πάντα παρόμοια. Ο ίδιος ήταν πάντα ανοιχτός υποστηρικτής του Ισραήλ και μάλιστα θιασώτης του «Ίουδαιο-χριστιανισμού», ενός όρου που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα μέσα του 20ου αιώνα και διαδόθηκε αργότερα στην Δύση από τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ[xi]. Όπως επισημαίνει το Ynet, οι θέσεις του για το Ισραήλ «ήταν κεντρικό στοιχείο της δημόσιας εικόνας του».[xii] Συγκεκριμένα, ανέφερε παθιασμένα ότι, «Κανένα άτομο, μη εβραϊκής καταγωγής, της ηλικίας μου δεν έχει μεγαλύτερο ή ουσιαστικότερο ιστορικό υποστήριξης του Ισραήλ… από εμένα».[xiii] Προφανώς, οι θέσεις του Κερκ γίνονται ηλίου φαεινότερες και από το ότι μέχρι κι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου τον αποκάλεσε «λεοντόκαρδο σύμμαχο του Ισραήλ»(sic!!).[xiv]
Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από αυτούς που μας διαβάζουν θα θυσίαζαν μέχρι και κάποιο μέλος του σώματός τους για να ασχοληθεί με αυτόν τον τρόπο ο Νετανιάχου μαζί τους. Αλλά μάλλον έπαιξαν και έχασαν. Θα παραμείνουν για πάντα περιφερειακοί παρατρεχάμενοι των τριτοκοσμικών ευρωπαϊστών, που καταδυναστεύουν την χώρα μας, και τίποτα παραπάνω. Ακόμη κι εάν κάποιοι από αυτούς καίγονται να είναι το κέντρο της προσοχής παντί τρόπω.
Η Αμερικανική Παράκρουση και ο Ρόλος των Εναπομεινάντων Εθνικιστών
Τελικά, όλα τα παραπάνω, συνθέτουν για μια ακόμη φορά, την ιστορία της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Η οποία με την σειρά της δεν είναι τίποτα άλλο πέραν από την αποθέωση της παραφροσύνης. Από την μία οι ειρωνικοί και διαδικτυακά φλύαροι «Groypers» και από την άλλη ο τραμπικός Τσάρλι Κερκ, ο οποίος αφήνει πίσω του μία αλλοπρόσαλλη πολιτική παρακαταθήκη, με έντονες μεταπηδήσεις σε διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα και με μοναδική σταθερά την αναφανδόν υποστήριξη του στο κράτος του Ισραήλ. Δυστυχώς, η δημόσια πολιτική σκηνή στις ΗΠΑ έχει καταλήξει να ομοιάζει, πλέον, περισσότερο με κάποιο pro wrestling σόου (κατς για τους παλαιότερους) παρά με πολιτικό στίβο μάχης. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι από παρόμοια σόου είχε περάσει κάποτε, κυριολεκτικά, ως «πρωταγωνιστής» και ο νυν «πλανητάρχης».
Ως εθνικιστές έχουμε, πλέον, καταλήξει στην εξής σκέψη. Ότι μέχρι και η δολοφονία του Κερκ μας υπενθυμίζει ότι η πολιτική σύγκρουση έχει γίνει τόσο πρόστυχη, παρανοϊκή κι επιτηδευμένη, που ακόμα και το ίδιο το θύμα μίας δολοφονίας μετατρέπεται σε μέρος του θεάματος. Ο Ντεμπόρ (με τον οποίο γενικά διαφωνούμε) τελικά είχε δίκιο όταν ανέφερε ότι αναπόσπαστο κομμάτι της «κοινωνίας του θεάματος» είναι το ότι όλα μπορούν να καταστούν κομμάτι του και να απορροφηθούν από αυτό ως «spectacle». Ακόμη και μία δολοφονία.
[i] https://www.reuters.com/world/us/right-wing-activist-charlie-kirk-dead-31-played-key-role-trumps-2024-victory-2025-09-10/#:~:text=Kirk%2C%20an%20Illinois%20native%20who,He%20was%2031%20years%20old [ii] Ο.π. [iii] https://www.axios.com/2021/04/13/trolls-misinformation-facebook-twitter-iran [iv] https://www.independent.co.uk/news/world/americas/us-politics/nick-fuentes-maga-third-world-immigration-b2767587.html [v] https://brewminate.com/the-background-and-ideology-of-the-dangerous-far-right-groyper-cult/ [vi] https://www.youtube.com/watch?v=xGdJcTCF2BU [vii] https://rumble.com/c/nickjfuentes?e9s=src_v1_sa%2Csrc_v1_sa_o [viii] https://abcnews.go.com/US/charlie-kirk-shot-event-utah-university-jd-vance/story?id=125451514#:~:text=More%20than%203%2C000%20people%20were,private%20security%2C%20according%20to%20Long [ix] Ο.π. [x] https://www.thetoc.gr/politiki/article/georgiadis-gia-dolofonia-tsarli-kerk-i-bia-tis-akras-aristeras-dustuxos-einai-pantou-kai-stis-ipa/#:~:text=%CE%A3%CF%84%CE%B7%20,%CE%BF%20%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82%20%CE%A5%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%2020 [xi] https://goodauthority.org/news/once-the-judeo-christian-tradition-united-americans-now-it-divides-them/ [xii] https://www.ynetnews.com/article/h1xq8a1oxg [xiii] Ο.π., [xiv] Ο.π.
Σχόλιο:
Τον έφαγε, θαρρώ, η κλίκα του Peter Thiel και του Heritage Foundation, οι ίδιοι δυστοπικοί νεο-πινοσετιστές που τον δημιούργησαν. Διότι, αν έχεις έναν μάρτυρα, πολύ πιο εύκολα πετυχαίνεις συσπείρωση των οπαδών σου, πολύ πιο εύκολα δημιουργείς το κλίμα υπαγωγής των πάντων στο Σμιτιανό "φίλος-εχθρός" και πολύ πιο εύκολα πετυχαίνεις - με λιγότερες μαζικές αντιδράσεις - την αυταρχικοποίηση της κοινωνίας που επιθυμείς μέσω του Project 2025 και της Agenda 47.
Γι' αυτά τα τέρατα, έτσι κι αλλιώς, αναλώσιμος ήταν.
Νοιάζονται, δηλαδή, για τη ζωή σου, όσο είσαι έμβρυο, κι ας μην έχουν λεφτά οι γονείς σου να σε θρέψουν. Αλλά αφότου γεννηθείς, δεν πειράζει αν γαζωθείς μέσα στο σχολείο σου από κάποιον ψυχάκια με ημιαυτόματο.
Η μπόχα της Δύσης στη δύση της.
ΤΟΥ ΤΕΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΜΟΥΡΙΟΥΣ
ΚΥΠ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Για αυτό εκείνος πήγε με την σαμαρική ή με την μητσοταική φράξια της παράταξης. Τον έχεις δει ποτέ να τα βάζει με αυτές τις πολιτικές ομάδες;
Όσον αφορά την ΚΥΠ και τις ανάλογες ισχυρές δομές, τέτοιους κατεστραμμένους τους χρησιμοποιούν ως αναλώσιμους. Και ο Κουφοντίνας με τα παπαδοπαίδια πήγαν φυλακή αλλά οι συγκατηγορούμενοί τους και νεότεροι συναγωνιστές τους που είχαν τόσο μυαλό ώστε να πιστεύουν στην τρομοκρατία τους έδειξαν ως βαθιά λαρύγγια των υπηρεσιών.
«Μας πήραν την Αθήνα
μόνο για ένα μήνα.
Του Σκόμπυ τα κανόνια
γκρεμίσαν τα Κουπόνια.
Μπόμπες βροχή στου Γκύζη
και μεις στο Μετερίζι.
Κι η τελευταία ελπίδα
τ’ οδόφραγμα, πατρίδα!
Κένταυροι πατούν τη γη μας,
βάστα Καισαριανή μας!
Μάχονται σαν λιοντάρια
στα Εξάρχεια παλληκάρια
του Πανεπιστημίου
και του Πολυτεχνείου.
Τρέξτε Ρομαντικοί καπετανέοι
απ’ τα βουνά, γενναίοι
Μας πήραν την Αθήνα
μόνο για ένα μήνα.
Οι Κένταυροι θα νικήσουν
όταν οι μαύροι ασπρίσουν
Για το αν είναι παράδοξο να έχουν βιομηχανική οργάνωση και στρατούς, δεν είναι και το μόνο. Αλλά υπάρχει εξήγηση. Βρίσκεται στις προσθήκες της νεορομαντικής γενιάς του 1890 πάνω στις θεμελιώδεις αρχές της ιδεολογίας.
Ιδίως στην γερμανική περίπτωση υπήρχε και η "συντηρητική επανάσταση". Αυτό ακριβώς πέτυχε. Το θεωρητικό πάντρεμα του Ρομαντισμού με την τεχνολογία.
Να θυμάστε ότι όλη η καριέρα του Τσάρλι Κερκ ήταν επικεντρωμένη στο να κερδίζει τη συζήτηση με τον σωστό δημοκρατικό τρόπο, το δικό τους αγαπημένο σύστημα, και παρ’ όλα αυτά τον πυροβόλησαν. Η λίστα των εγκλημάτων του μπολσεβικισμού θα αυξάνεται συνεχώς, όσο αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι δεν μπορείς να κάνεις ειρήνη με το κακό, αλλά πρέπει να το καταστρέψεις. Δεν μαλώνουμε με αυτούς που διαφωνούν μαζί μας, τους καταστρέφουμε, όπως είχε πει ένας πρώην Ιταλός πρωθυπουργός. Και όπως έλεγε και ένα γνωστό ελληνικό τραγούδι:
Χτυπάτε αλύπητα με λύσσα, με φοβέρα, με θάρρος σύντροφοι τα τείχη των εχθρών!
Αναρχομπολσεβίκοι σκότωσαν τον Κερκ; Υπάρχουν στις ΗΠΑ κινήματα μπολσεβίκων; Αντίφα οργανωμένοι από τις μυστικές υπηρεσίες του αμερικανικού κράτους ναι. Υπάρχουν από την δεκαετία του 1980.
Είναι η δημοκρατία του τηλεδιαλόγου το αγαπημένο σύστημα των μπολσεβίκων;
Έχουμε πει ότι δεν θέλουμε να σχολιάζετε μεθυσμένοι οι δεξιοί.
Ναι. Οι εθνικιστές εκτός του Μουσολίνι, του Χίτλερ, του Μεταξά, του Φράνκο, του Περόν.
Αλλά είναι ο τραμπάκουλας υπέρ, οπότε για τους μεταμοντέρνους αυτός αρκεί για να μετατραπεί αυτή η άποψη σε καθολική θέση του εθνικισμού.
Θα ήταν για κλάματα αν δεν ήταν για γέλια.
Όσο για τα περί τραμπισμού, έχεις δίκιο ότι είναι για γέλια, μιας και η πρώτη θητεία του Τραμπ υπήρξε από τις χειρότερες όσον αφορά την ελευθερία στην οπλοκατοχή, στην οπλοφορία, στην ανοιχτή οπλοφορία, στην αγορά ημιαυτομάτων, στην αγορά σιγαστήρα κτλ.
Τέλος, εγώ μένω στην Ελλάδα του 2025, ακόμα και όλοιόσοι υπήρξαν ηγέτες πραγματικά εθνικιστές να ήταν οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της οπλοκατοχής, εγώ θα συνέχιζα να υποστηρίζω το καλύτερο για τον τόπο που γεννήθηκα.
Εσύ Φώτη, βάλε ένα διακριτικό στην διαδικτυακή σου υπογραφή για να μην σε συγχέουν με τον ελεεινό.
Το φιλελεύθερο αντεπιχείρημα στο εξίσου ατομικιστικό-φιλελεύθερο δεξιό επιχείρημα υπέρ της οπλοκατοχής "δεν υπάρχουν κακά όπλα αλλά μόνο κακοί άνθρωποι", είναι πως "το να έχεις όπλο σού γεννά την αίσθηση της δύναμης και είναι πιο πιθανό να ωθήσει το ένστικτό σου σε μια κακή πράξη την οποία δεν θα έκανες αν δεν κατείχες όπλο - και άρα η περισσότερη οπλοκατοχή φέρνει περισσότερη εγκληματικότητα."
Και τα δύο αυτά αντίθετα επιχειρήματα παραλείπουν το σημαντικότερη ερώτημα: ποιο είναι το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε.
Ένας φυσιολογικός άνθρωπος, από τη στιγμή που αποφασίζει να προμηθευτεί όπλο και να το βάλει στο συρτάρι του, δεν θα το χρησιμοποιήσει για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτοάμυνα σε μια ώρα ανάγκης ή επαγγελματικά αν είναι κυνηγός.
Αν το σύστημα δεν προάγει τη ζούγκλα, αν δηλαδή το σύστημα δεν είναι ο Mad Max καπιταλισμός των ΗΠΑ, κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα μεταλλαχθεί σε δολοφόνο επειδή κατέχει όπλο. Νόμοι υπέρ της οπλοκατοχής υπάρχουν και σε κράτη εκτός Αμερικής, σε ορισμένα μάλιστα πιο ανεκτικοί από πολλές πολιτείες των ΗΠΑ, κι όμως δεν γίνονται εκεί οι καθημερινοί σκοτωμοί που γίνονται στις ΗΠΑ.
Ενώ λοιπόν οι φιλελεύθεροι λένε "φταίνε τα όπλα" και οι δεξιοί "φταίνε οι άνθρωποι", εμείς απαντάμε: Φταίει ο καπιταλισμός, ηλίθιοι!
Ως ένα τελευταίο σχόλιο, τόσο ο Μαρξ όσο κι ο Λένιν λένε ότι οι περιορισμοί στην κατοχή όπλων αποτελούν μέτρο ταξικού πολέμου των αστών κατά του εργατικού κινήματος που πρέπει να είναι οπλισμένο. Θα πεταχτεί εδώ κάποιο δεξιό ή φιλελέ ταγάρι και θα πει "ναι αλλά αυτά τα έλεγαν ως αντιπολίτευση, ως κυβέρνηση τι έκαναν;" Προφανώς από τη στιγμή που κάθε κοινωνικό σύστημα ανέκαθεν αποτελεί ταξική δικτατορία μιας τάξης πάνω στις άλλες, κάθε άρχουσα τάξη ιστορικά είχε συμφέρον να αφοπλίσει τους εχθρούς της. Το ίδιο και η εξουσία της εργατικής τάξης έχει συμφέρον τον αφοπλισμό των αστών και γαιοκτημόνων. Εδώ όμως έγκειται η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ όλων των εκμεταλλευτικών κοινωνιών και του σοσιαλισμού: οι εκμεταλλευτικές ταξικές κοινωνίες είναι δικτατορία των (οπλισμένων) ολίγων πάνω στους (άοπλους) πολλούς, ενώ ο σοσιαλισμός είναι δικτατορία των πολλών, του παραγωγικού 99% της κοινωνίας, πάνω στο παρασιτικό 1%. Γι' αυτό και δεν θα βρεις επανάσταση, από τη ρώσικη ως τη γιουγκοσλάβικη κι από την κινέζικη ως την κουβανέζικη, που να μην περιλάμβανε τον μαζικό οπλισμό εκατομμυρίων επαναστατημένων ανθρώπων. Οι περιπτώσεις όπου επικράτησε σκληρός περιορισμός της οπλοκατοχής είχαν να κάνουν είτε με τις ανάγκες επιβίωσης της σοσιαλιστικής εξουσίας σε καιρούς καπιταλιστικής περικύκλωσης (σταλινική ΕΣΣΔ - όπου όμως και πάλι οι μάζες οπλίστηκαν μαζικά για το παρτιζάνικο αντάρτικο κατά του χιτλερισμού το 1941 και σήμερα δεν υπάρχει ρωσικό σπίτι χωρίς ένα κειμήλιο όπλο του πολέμου) είτε λόγω χιλιετούς εθνικής παράδοσης αποστροφής των όπλων (Κίνα). Γενικά πάντως δεν ισχύει η γνωστή μπούρδα των Αμερικάνων ακροδεξιών ότι "κουμουνιζμός είναι όταν ΔεΝ εΧεΙς ΟπΛα". Το ότι η οπλοκατοχή μπορεί να είναι επαναστατικό εργαλείο και να τρομάζει ακόμα και τους υποτιθέμενους υπέρμαχούς της, όταν τα όπλα πηγαίνουν σε λάθος (γι' αυτούς, στα σωστά για μας) χέρια, φάνηκε στα μέσα της δεκαετίας του '60, όταν το NRA (το λόμπι των όπλων) στην Αμερική ζητούσε να αφαιρεθούν τα δικαιώματα της Β' Τροποποίησης από τους Μαύρους επειδή ακριβώς επαναστατικά κινήματα όπως οι Μαύροι Πάνθηρες είχαν όπλα.
Ακόμα και η συζήτηση που αποτέλεσε τις τελευταίες κουβέντες του Κερκ για το "πόσοι τρανς είναι εγκληματίες" ήταν στα πλαίσια μιας προσπάθειας της ακροδεξιάς - και του ίδιου του εκλιπόντος - σήμερα να αφαιρεθούν τα δικαιώματα της Β' Τροποποίησης από τους τρανς αρχικά και με πρόσχημα αυτούς στη συνέχεια από όσους έχουν διαφορετικές απόψεις από αυτές της ρεπουμπλικανικής ολιγαρχίας που εκπροσωπούσε (και) ο εκλιπών.
Ο ίδιος λοιπόν ο Κερκ δεν ήταν και τόσο pro-gun όσο γράφεις, επιλεκτικά ήταν για τους ομοϊδεάτες του. Οπότε μην πέφτεις στην παγίδα "κακά όπλα" κι εσύ. Είναι πολύ πιο περίπλοκο το θέμα.
Μην μεταφέρεις ως ιστορική πραγματικότητα της ονειρώξεις των μαρξιστών. Λιγότεροι ήταν οι μπολσεβίκοι στην Ρωσία και κάθε διοίκηση έχει έναν αριστοκρατικό περιορισμό στον αριθμό, όπως σωστά είχαν εντοπίσει οι κοινωνιολογικές θεωρίες ελίτ.
"κάθε κοινωνικό σύστημα ανέκαθεν αποτελεί ταξική δικτατορία μιας τάξης πάνω στις άλλες, "
Παλαιομοδίτικος μαρξισμός. Δεν μπορεί να κάνεις τέτοιες μεθοδολογικές επιλογές. Τα ξέρεις καλά τα της ανάλυσης.
Ο φασισμός τι ήταν; Μεσαίας τάξης δικτατορία; Θα είχε ένα νόημα αυτή η απάντηση αλλά οι υποστηρικτές του και τα στελέχη των κομμάτων αυτού του τύπου ήταν διαταξικά. Δικτατορία της κεφαλαιοκρατίας; Αυτά δεν τα πιστεύει σήμερα ούτε η Θωίδου με τον Μαρκέτο. Να είμαστε σοβαροί. Αν ήθελαν μια δικτατορία οι κεφαλαιοκράτες θα χρησιμοποιούσαν ένα δεξιό ή κεντρώο σχήμα. Όχι τον φασισμό με τις φιλεργατικές διακηρύξεις.
"Το ότι η οπλοκατοχή μπορεί να είναι επαναστατικό εργαλείο και να τρομάζει ακόμα και τους υποτιθέμενους υπέρμαχούς της, όταν τα όπλα πηγαίνουν σε λάθος (γι' αυτούς, στα σωστά για μας) χέρια, "
Η νόμιμη οπλοκατοχή είναι σχεδόν απίθανο να γίνει επαναστατικό εργαλείο. Θα είχε νόημα η οπλοκατοχή όταν πρέπει να υπερασπιστούμε τις οικογένειες και την σωματική μας ακεραιότητα από τα στίφη των κακοποιών της φιλελεύθερης κοινωνίας. Χθες, πρώτη μέρα στο σχολείο, πρώτο θέμα στις ειδήσεις ότι πέντε τσογλάνια έστειλαν νοσοκομείο έναν συμμαθητή τους λόγω ξυλοδαρμού, με σκοπό την ληστεία ή οτιδήποτε άλλο. Ένας κανονικός άνθρωπος θα ήθελε να έβλεπε πέντε σφαίρες να σφηνώνονται στα κεφάλια των τσόγλανων και τις μανάδες τους να παραλαμβάνουν τα σαρκία τους σε σανίδες με σκλήθρες. Ο μόνος λόγος για να υπάρχουν όπλα στους πολίτες είναι αυτός. Αλλά, μετά, ποιος μας εγγυάται ότι οι κακοποιοί δεν θα έχουν περισσότερα; Κανείς. Πάλι περισσότερα όπλα θα έχουν και θα κάνουν μεγαλύτερο κακό.
Η λύση είναι μία λοιπόν, Νόμιμα όπλα και άδεια οπλοχρησίας μόνο στους εθνικιστές της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ...χαχαχα..Και τέλος τα προβλήματα της εγκληματικότητας. Θα ξεβρωμίσει η κοινωνία μας (με μια εύλογη μικρή αναγκαία μείωση του πληθυσμού να αναμένεται έπειτα από ένα τέτοιο μέτρο). Να μην χάνουμε και το black χιούμορ μας.
Μην μπερδεύουμε τον κορπορατισμό - σωματειακή οργάνωση της οικονομίας δηλαδή - και τις συντεχνίες με τον σοσιαλισμό. Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα, και πολλές φορές μάλιστα αντιθετικά μεταξύ τους. Στην δε περίπτωση της φασιστικής Ιταλίας, ο καπιταλιστικός χαρακτήρας της κοινωνικής δομής παρέμεινε ίδιος και απαράλλαχτος.
Αν είχαν εφαρμοστεί οι πολιτικές του Μποπάτσι, ίσως να άλλαζε αυτό. Όπως ασφαλώς αν είχε επικρατήσει και η τάση Ρεμ/Στράσερ στη Γερμανία, να συνέβαινε μια ολοκληρωμένη και κυρίως ΑΛΗΘΙΝΗ σοσιαλιστική επανάσταση και εκεί.
Επειδή κατέστειλε τους κομμουνιστές σημαίνει ότι δεν ήταν φιλεργατικό κίνημα; Κομμουνιστές πολιτικοί και ακτιβιστές με την εργατική τάξη ταυτίζονται; Έλα τώρα φίλε. Να είμαστε σοβαροί. Βλέπεις πόσο θέλουμε να γελοιοποιούμε του ακροδεξιούς για να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια. Μην κάνεις το ίδιο από την ανάποδη.
Ακόμη και ο αρχικός κυβερνητικός κορπορατισμός μια χαρά φιλεργατικός ήταν.
Επίσης, όταν χρησιμοποιείται τον φασισμό ως όρο γιατί τον ταυτίζεται με την πρώτη περίοδο του Μουσολίνι και με τον Χίλτερ; Γιατί δεν κάνετε τον διαχωρισμό που κάνεις στο παραπάνω σχόλιο. Αν το κάνατε αυτό θα ήταν πιο σωστή η μεθοδολογική προσέγγιση (έστω και των δικών σας εργαλείων) και δεν θα παρουσιαζόταν ο φασισμός σαν κάτι μονοδιάστατα ενιαίο. Ή πρέπει να κάνεις τον παραπάνω διαχωρισμό ή δεν πρέπει να γενικεύεις στα περί φασισμού των εργοδοτών κλπ για να μην αντιφάσκεις.
Όλα τα σχόλια έχουν μέσα ποσοστά αλήθειας, πρέπει όμως να ασκήσω την κριτική μου σε κάποια πράγματα.
Προς Λέσχη:
Η θεωρία των ελίτ του Παρέτο δεν αντιφάσκει ως προς το ταξικό ζήτημα. Σχετίζεται με την ψυχολογία και την κοινωνιολογία της εξουσίας και της ανέλιξης ηγετών. Οι ηγέτες αυτοί και οι επιτελάρχες τους όμως δεν παύουν να εξυπηρετούν συμφέροντα μιας ή περισσοτέρων ομάδων συμφερόντων. Δεν θεωρώ πως είναι δυνατόν να υφίσταται μία "υπερταξική" δικτατορία που να βολέψει τους πάντες, καθώς η εκάστοτε εξουσία/ιδεολογία/κυβέρνηση, υποστηρίζει μία τάδε κοινωνική δομή ως ιδανικό. Ως εκ τούτου κάνουμε λόγο για συντηρητικές ή επαναστατικές κυβερνήσεις ή ιδεολογίες. Ιστορικά, από την εποχή του Χαλκού μέχρι τώρα, οι άρχουσες τάξεις διαμορφώνουν την κοινωνία βάσει των συμφερόντων τους, καταδεικνύοντας τον ταξικό χαρακτήρα που λαμβάνει η εξουσία. Ο Φασισμός δεν κατάφερε εν ονόματι του έθνους να ξεπεράσει τις ταξικές διαφορές, και δεν θα ήταν δυνατόν να το κάνει, αποκλειστικά επικαλούμενος την αρχή της εθνικότητας και δίνοντας παράλληλα απλώς κάνα επίδομα ή μία αύξηση μισθών. Αν δεχόμαστε ότι υπάρχει μια μορφή υπεραξίας την οποία καρπώνεται ο καπιταλιστής ή το ιμπεριαλιστικό χρηματιστικό κεφάλαιο σε εθνικό επίπεδο (βλ. Outsourcing του πλανήτη από τις πλουτοκρατίες), τότε σημαίνει πως εκμετάλλευση υφίσταται. Έπειτα, εφόσον δεχόμαστε ότι υπάρχει εκμετάλλευση, ποιο είναι το κριτήριο που θα ορίσει την κατάσταση της "μη-εκμετάλλευσης" των εργαζομένων; Μου έχουν δώσει πολλές απαντήσεις τα άτομα του χώρου. Μία από αυτές είναι πως πρέπει "να αφήσουμε τον καπιταλιστή να κρατήσει τα μεγάλα του κέρδη σε σχέση με τον εργαζόμενο" (Γιατί ;) και πως "αρκεί απλώς να προσφέρουμε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο όπως οι σκανδιναβικές χώρες". ("Δεν θέλουμε πολύ καπιταλισμό, αλλά ολίγον ολιγότερον")
Όταν λοιπόν, και η Λέσχη κάνει λόγο απλώς για "φιλεργατικές" πολιτικές, τότε αυτό δεν καθιστά τον λεγόμενο "Λαϊκό εθνικισμό" μια δεξιά μορφή της σοσιαλδημοκρατίας, δικαιώνοντας το ρητό του Στάλιν περί του Φασισμού;
(Δεν το ενστερνίζομαι οσον αφορά τον Φασισμό αλλά όταν στην πράξη βλέπουμε αυτά τα πράγματα, μετά κάποιος δικαίως θα προτάξει αντιρρήσεις)
Όταν παπαγαλίζουν κάποιοι την "συνεργασία των τάξεων" και το "κράτος διαιτητή" που λανθασμένα ( το τονίζω ) πιστεύουν ότι εκπροσωπείται ως ιδεολογία από τον Φασιστικό Κορπορατισμό, τότε αντικειμενικά αυτό τους καθιστά κοινωνικό-πολιτικούς ρεφορμιστές, όχι επαναστάτες.
Η θέση μου είναι πως δεν μπορεί να υφίσταται αταξική ή υπερταξική κοινωνία, αν αυτή δεν συνοδεύεται από την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά ο θεωρητικός του Κορπορατισμού, o Ugo Spirito. Για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει μερικά κείμενα του στα ελληνικά εδώ: https://archive.org/details/dokimia-ugo-spirito
Πριν κάποιοι φέρουν αντιρρήσεις για τα παραπάνω, να πληροφορήσω ότι ο Μουσολίνι όχι μόνον δεν διαφώνησε με τις ιδέες του Σπίριτο σχετικά με την κοινωνικοποίηση της οικονομίας, αλλά με άρθρο του στην Popolo d' Italia τον στήριξε δημόσια, και σε συζήτηση τους, ανέφερε πως αυτό αποτελεί την "ορθόδοξη γραμμή" της φασιστικής σκέψης.
Ως προς το "Κράτος διαιτητής" ο ίδιος ο Μουσολίνι το 1944 παραδέχτηκε ότι στην πράξη κάτι τέτοιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί:
"Τον Ιανουάριο του 1944 ο Μουσολίνι, έγραψε ότι είκοσι χρόνια εμπειρίας είχαν διδάξει στους Φασίστες ότι το κράτος... δεν μπορούσε να περιοριστεί στις λειτουργίες της μεσολάβησης μεταξύ των τάξεων, διότι η ουσιαστικά μεγαλύτερη δύναμη που ήταν ικανές να αναπτύξουν οι καπιταλιστικές τάξεις καθιστούσε ανενεργή τη νομική ισότητα πάνω στην οποία βασιζόταν η ισοτιμία. Αυτή η ανώτερη δύναμη... επέτρεπε στις καπιταλιστικές τάξεις να κυριαρχούν και να αξιοποιούν προς όφελός τους κάθε ενέργεια του κράτους." (The Ideology of Fascism, A. James Gregor)
Επιπλέον, ο θεωρητικός του Εθνικοσυνδικαλισμού/Φασισμού Sergio Panunzio, στο σημαντικό έργο του "Teoria Generale dello Stato Fascista", αναγνωρίζει ότι η ανάγνωση του Μαρξ σχετικά με την ταξική φύση του κράτους, ήταν σωστή:
«Ο φιλελευθερισμός δεν είχε και δεν έχει πραγματικά το δικαίωμα να δικάζει τον μεγάλο Γερμανό επαναστάτη, αφού ο Μαρξ, σπάζοντας όλα τα πέπλα και αποκαλύπτοντας τον καθαρό οικονομικό ιστό της πραγματικής ιστορικής δομής του Κράτους, απαντούσε στις επικρίσεις των αστικών συγγραφέων: «Ιδού το Κράτος σας· αυτό, στην πραγματική του υπόσταση, άδειο από κοινωνικό περιεχόμενο, δεν είναι παρά η εκτελεστική επιτροπή των υποθέσεων της κυρίαρχης καπιταλιστικής τάξης.»
Πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι ο Φασισμός εξέφρασε έναν "Κορπορατισμό" (σωστότερα Εθνικό Συνδικαλισμό), τον οποίο ο Μουσολίνι είχε εμπνευστεί το 1919 από τους αναρχοσυνδικαλιστές του CGT. (Renzo De Felice, 'Mussolini il Rivoluzionario', σελ. 494) Άρα μιλάμε στην τελική για ένα κράτος των συνδικάτων με τις Συντεχνίες να διευθύνουν την παραγωγή και με τις επιχειρήσεις κοινή ιδιοκτησία των εργαζομένων (βλ. Corporazione Proprietaria). Διαφέρει δηλαδή από τον δεξιό και ρομαντικό κορπορατισμό, τον κορπορατισμό της ΑΝΙ (που στόχευε απλώς στην αποκατάσταση της τάξεως και την πειθαρχία της παραγωγής) ή της φαντασίωσης των guilds του Μεσαίωνα. Δεν είναι τυχαία η ονομασία του γαλλικού φασιστικού κόμματος του Georges Valois "Ρεπουμπλικανικό Συνδικαλιστικό Κόμμα" ούτε τυχαία και η ονομασία της εφημερίδα του κόμματος "Chantiers Cooperatifs" («Συνεταιριστικά/Κοοπερατιβιστικά Εγχειρήματα»)
Κατά το Ventenio πράγματι ο Φασισμός συμβιβάστηκε με την άρχουσα τάξη και δεν πέτυχε την Επανάσταση που οραματιζόταν. Μπορεί στα λόγια για πολιτική σκοπιμότητα να έλεγαν για συνεργασία των τάξεων, ή για "υπερταξική" κυβέρνηση, αλλά μέσα στα σπλάχνα του ιταλικού κράτους διεξήγετο μια μάχη μεταξύ αριστοκρατίας/στέμματος και κόμματος, μεταξύ κράτους και ιδιωτικών συμφερόντων και πάει λέγοντας. Η εμπειρία και η πράξη μας δείχνει ότι στο κοινωνιολογικό επίπεδο, το Κρατος είναι ένας ταξικός μηχανισμός, εφόσον οι κυβερνήσεις εκπροσωπούν κοινωνικές και οικονομικές δομές που απορρέουν από την φιλοσοφία και τις ιδέες τους. Αναγκαστικά εκπροσωπούνται συμφέροντα. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και όταν το κράτος εμφανίζεται «ουδέτερο» (ιδίως βάσει των φιλελεύθερων θεωριών περί "γενικού συμφέροντος" και ουδετεροτητας κράτους), στην πράξη οι πολιτικές του προστατεύουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, καθώς αυτή οργανώνει την κατανομή πλούτου, την οικονομία και την ιδεολογία της κοινωνίας. Επίσης είναι χαζό να μιλάμε για "υπερταξική φασιστική ελίτ", καθώς η κυβερνήσεις επηρεάζονται και σχεδιάζουν βάσει κοινωνικών πιέσεων. Μια κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι και με τον καπιταλιστή και με τον παραγωγό. Ακόμα και αν υπάρχει συμβιβασμός του καπιταλιστή και απεμπολήσει μέρος της ισχύος του, αυτό θα το κάνει διότι διαβλέπει την πιθανή ανατροπή του, όπως και έχει γίνει ιστορικά (πχ. Αναπροσαρμογή καπιταλισμού μετά το 1945, για αποφυγή εργατικών εξεγέρσεων και καταπολέμηση σοσιαλισμού και ολοκληρωτισμών). Στην τελική όμως η πλάστιγγα πάντα θα γέρνει προς το μέρος κάποιου και συνήθως προς τον ισχυρό. Συμφωνώ λοιπόν, με τον Ανώνυμο εδώ, πως μέχρι τουλάχιστον το 1934, οι καπιταλιστικές σχέσεις και δομές ελάχιστα είχαν αλλάξει στην Ιταλία. Εξάλλου όλα αυτά ξαναλέω τα έχουν πει οι ίδιοι οι Φασίστες. Ο Spirito κατά το Συνέδριο της Φερράρα όπου και ανέλυσε το Κορπορατιστικό πλάνο, αναφέρει:
«Από τον Μποτάι περίμενα ρητή συνεργασία προς αυτήν την κατεύθυνση, έστω και μέσα στα όρια μιας εξαιρετικά δύσκολης πολιτικής συγκυρίας, η οποία κυριαρχούνταν όχι μόνο από τις δύο καπιταλιστικές δυνάμεις αλλά, κυρίως, από μια φιλελεύθερη και συντηρητική κουλτούρα, από τον Κρότσε και τον Εϊνάουντι.» (Ugo Spirito, Memorie di un incosciente p. 190, Rusconi, Milano, 1977)
Και το κερασάκι στην τούρτα είναι το εξής : Αναγνωρίζουμε ή όχι την ιερότητα, την αυθυπαρξία και την νομιμότητα της ιδιωτικής περιουσίας ; Εγώ προσωπικά όχι. Ο καπιταλιστής δεν εχει "δικαίωμα" ούτε "είναι άξιος" ώστε να κερδίζει 3, 4 ή 100 φορές παραπάνω απ' τους εργαζόμενους, και παράλληλα να καρπώνεται τα έξτρα κέρδη της επιχείρησης. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι βαθιά ταξικό και εφόσον αυτό χαρακτηρίζεται από την ιδιοποίηση, όπου επί αυτής διεξάγεται η κερδοφορία, η κατάργηση της είναι μονόδρομος για όποιον θέλει να είναι συνεπής αντικαπιταλιστής, και όχι Σοσιαλδημοκράτης της Δεξιάς.
Διαφωνούμε. Αυτή είναι μια ιδέα που φέρνει την τομή δεξιά/αριστερά ως κύριο εργαλείο ερμηνείας της πολιτικής πραγματικότητας από το παράθυρο. Εφόσον κάποιος είναι εθνικιστής είναι και εξαρχής αντίθετος με αυτή την ιδέα. Πολύ περισσότερο αν την αναγάγεις και σε διαχρονικό και προαιώνιο μοντέλο πολιτικής τομής που υφίσταται από τα αρχαία χρόνια (από την εποχή του χαλκού). Αυτό δεν είναι φασισμός ούτε Ρομαντισμός ούτε τίποτε άλλο. Είναι μαρξισμός (ή και φιλελευθερισμός σε κάποιες πτέρυγες) με θολωμένη εξωτερική όψη.
"Αν δεχόμαστε ότι υπάρχει μια μορφή υπεραξίας την οποία καρπώνεται ο καπιταλιστής ή το ιμπεριαλιστικό χρηματιστικό κεφάλαιο σε εθνικό επίπεδο (βλ. Outsourcing του πλανήτη από τις πλουτοκρατίες), τότε σημαίνει πως εκμετάλλευση υφίσταται. "
Πολλά ζητήματα στοιβαγμένα σε μια φράση. Η εκμετάλλευση δεν είναι ανάγκη να υφίσταται μόνο από την υπεραξία. Η έννοια της υπεραξίας έχει και ένα θολό περιεχόμενο στην μαρξιστική ανάλυση. Δεν προσδιορίζεται εύκολα. Από την άλλη αν υποθέσουμε ότι εργοδότης είναι μόνο το κράτος και δεν υπάρχει ιδιωτική περιουσία, η υπεραξία και η εκμετάλλευση εξαφανίζονται αυτόματα ή συνεχίζουν να υφίστανται υπέρ του κράτους ως εκφραστή της λαϊκής κοινότητας, του δήμου κλπ; Αν ναι, τότε συνεχίζει να υπάρχει υπεραξία και εκμετάλλευση των προσώπων-εργαζομένων η οποία απλώς γίνεται κέρδος της κοινότητας-κράτους. Αρκεί αυτό; Ή πρέπει να γίνει αναδιανομή για να ισοφαριστεί η αδικία-εκμετάλλευση; Και ποιος θα την κάνει, με ποιους όρους; Μήπως αυτό που έχεις κατά νου ως εκμετάλλευση είναι αδύνατο να μην υπάρξει και απλά έχει νόημα να δούμε προς όφελος ποιου πρέπει να γίνει η θυσία;
"Μου έχουν δώσει πολλές απαντήσεις τα άτομα του χώρου. Μία από αυτές είναι πως πρέπει "να αφήσουμε τον καπιταλιστή να κρατήσει τα μεγάλα του κέρδη σε σχέση με τον εργαζόμενο" (Γιατί ;) και πως "αρκεί απλώς να προσφέρουμε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο όπως οι σκανδιναβικές χώρες". ("Δεν θέλουμε πολύ καπιταλισμό, αλλά ολίγον ολιγότερον")"
Δεν θα σου δώσουμε εμείς αυτή την απάντηση. Και σε αυτά τα θέματα σημαντικότερα από τις απαντήσεις κονσέρβα είναι τα νέα ερωτηματικά που τίθενται γιατί ανοίγουν περισσότερου ορίζοντες προς την τελική πολιτική επιλογή. Μερικά σου θέσαμε ήδη στην παραπάνω παράγραφο.
Όχι, γιατί χρησιμοποιήσαμε τον όρο σε μια συγκεκριμένη φάση της παραπάνω συζήτησης που ήθελε τον φασισμό (συνολικά και χωρίς τομές, σαν μονολιθικό μοτίβο) να είναι κάτι που δεν ήταν. Αλλά το ότι περιλαμβάνει αρκετό ρεφορμιστικό σοσιαλισμό το πλέγμα των διάφορων φασιστικών εκφράσεων, ναι δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά δεν το θεωρούμε κάτι κακό. Ο ρεφορμιστικός σοσιαλισμός και εκδοχές "σοσιαλδημοκρατίας" πριν τον ΒΠΠ, ακόμη και πριν την δεκαετία του 1970, δεν είναι το ίδιο με τον φιλελευθερισμό και με τα ξεπουλημένα στην δεξιά "σοσιαλδημοκρατικά" κόμματα των ημερών μας. Πολύ περισσότερο που αυτός ο οικονομικο-παραγωγικός ρεφορμισμός στην περίπτωση του φασισμού δεν έμεινε στα υπόλοιπα διαφωτιστικά πλαίσια των αριστερών κομμάτων. Κι από την άλλη η έννοια επαναστάτης δεν περιορίζεται στο υλιστικό θεωρητικό σύμπαν των μαρξιστών.
"Η θέση μου είναι πως δεν μπορεί να υφίσταται αταξική ή υπερταξική κοινωνία, αν αυτή δεν συνοδεύεται από την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής."
Σεβαστή αλλά αυτή η ανάλυση αφορά την βιομηχανική κοινωνία προηγμένων κρατών της προ του 1970 εποχής. Η ιδιοκτησία ενός οικοπέδου στο οποίο δεν χωράει καλά καλά ένα σπίτι τριάντα τετραγωνικών σε μια ελληνική επαρχία και η χρήση του περιβάλλοντος κήπου για την καλλιέργεια, συγκομιδή και πώληση φρούτων και λαχανικών από τον ιδιοκτήτη που έχει κληρονομήσει το οικόπεδο από τους παππούδες του, είναι "καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής"; Στις αγροτικές χώρες όπως η δική μας υπάρχουν ακόμη τέτοια παραδείγματα.
Μπορείς να διακρίνεις μια καθαρά ταξική σύγκρουση σε όλα αυτά; Εμείς όχι. Σύγκρουση επιμέρους ομάδων συμφερόντων, ναι.
"Το καπιταλιστικό σύστημα είναι βαθιά ταξικό και εφόσον αυτό χαρακτηρίζεται από την ιδιοποίηση, όπου επί αυτής διεξάγεται η κερδοφορία, η κατάργηση της είναι μονόδρομος για όποιον θέλει να είναι συνεπής αντικαπιταλιστής, και όχι Σοσιαλδημοκράτης της Δεξιάς."
Εκφράζεσαι σαν να υπάρχουν αποκλειστικά αυτοί οι δυο δρόμοι. Μόνο που η δική μας θεώρηση ανοίγει έναν τρίτο. Δεν έχουμε λόγο αν υιοθετείς μαρξιστικό αναλυτικό υπόβαθρο. Έχουμε λόγο σε ένα θέμα που θεωρούμε κραυγαλέο μεθοδολογικό σφάλμα, το οποίο υιοθετούν επειδή τους βολεύει οι ιδεολογικοί μας αντίπαλοι. Εξετάζεις τον φασισμό ως ιδεολογία. Μόνο που δεν ήταν τέτοια. Ήταν απλά μια από τις κινηματικές εκδοχές της ιδεολογίας του αντιδιαφωτιστικού πολιτικού Ρομαντισμού. Εκεί μόνο μπορείς να βρεις τις θεμελιώσεις αρχές της πολιτικής μας σκέψης. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά.
Ε λογικό είναι να το βλέπεις ως "μαρξιστική ερμηνεία" αυτά που θίγει ο Vanguardist, γιατί πολύ απλά ο φασισμός είναι και βασίζεται σε νεο-εγελιανή φιλοσοφία που ομοιάζει κατά πολύ με την μαρξιστική αντίληψη... Και βεβαίως Χέγκελ - Μάρξ βρίσκονται άμεσα σε σύγκρουση με τους ρομαντισμούς της ΦΛΕΦΑΛΟ. Ε λοιπόν, όλοι σχεδόν οι διανοούμενοι Φασίστες είναι μαρξιστές - εγελιανοί ιστορικά!
"Ο Φασισμός βρέθηκε αντιμέτωπος με το πρόβλημα της ταξικής πάλης και του συνδικαλισμού ως εργαλείου αυτής της πάλης, και αρχικά προσπάθησε να το λύσει αποδεχόμενος τους όρους του. Το έλυσε νομικά, συνθέτοντας την πάλη και εξαλείφοντας τις βίαιες εκφράσεις της· το έλυσε μετασχηματίζοντας τον συνδικαλισμό σε κρατικό συνδικαλισμό· αλλά έπρεπε να ξεκινήσει επικυρώνοντας τον δυϊσμό εργοδοτών και εργαζομένων που αποτελεί τη βάση του συνδικαλισμού.
Στην αρχή, μάλιστα, ο Κορπορατιβισμός δεν είχε άλλη λειτουργία παρά μόνο αυτή: να συμφιλιώνει, να επιλύει τις διαφορές, να μειώνει την τριβή ανάμεσα στις τάξεις, δηλαδή να νομιμοποιεί τον ταξικό δυϊσμό. Από τη μία πλευρά, παραμένουν οι εκπρόσωποι της καπιταλιστικής τάξης, διαιτητές της παραγωγής και μοναδικοί εξεταστές των προβλημάτων της· από την άλλη, οι εκπρόσωποι του προλεταριάτου, υπερασπιστές των συμφερόντων της εργασίας και σχετικά αποξενωμένοι από τα προβλήματα των παραγωγικών φαινομένων.
Αυτή την αμοιβαία αποξένωση προσπάθησε ο φασισμός να την περιορίσει στο σημείο της συνάντησης, αλλά μόλις πρόσφατα επιχειρεί να την εξαλείψει ριζικά, συγχωνεύοντας, έστω μερικώς, τη μορφή του καπιταλιστή με εκείνη του εργαζομένου και μετατρέποντας την Συντεχνία από όργανο συμφιλίωσης σε διευθυντικό όργανο της παραγωγής.
[...] Το να ταυτιστεί η Συντεχνία με τον παραγωγικό οργανισμό στη πραγματική ιεραρχία του επιτρέπει την αληθινή επιβεβαίωση και έκφραση του ατόμου ως προσωπικότητας, ποιοτικά και συνεπώς πνευματικά κατανοημένης. [...] Με την ιεραρχική εταιρία, αντίθετα, κατανοημένη ως παραγωγικός οργανισμός, κάθε άτομο βρίσκεται στη θέση του και κερδίζει τη θέση αυτή μέρα με τη μέρα με την ικανότητά του ως παραγωγού, και από τη θέση του εκφράζει τη θέλησή του, η οποία συντίθεται με εκείνη που εκφράζουν οι άλλοι από τις δικές τους θέσεις· σε μια κοινότητα συζητήσεων και συμφωνιών που ανεβαίνουν από τα κάτω προς τα πάνω και κατεβαίνουν από τα πάνω προς τα κάτω."
— Ugo Spirito, Il Corporativismo, σελ. 559-562
«Αναμφίβολα, η Γαλλική Επανάσταση αποτελεί την ιστορική αφετηρία στον κοινωνικό και πολιτικό τομέα· είναι το πρώτο μεγάλο κεφάλαιο και η μήτρα όλων των επαναστατικών εμπειριών και των επαναστατικών κινημάτων που ακολούθησαν και εδραίωσαν τη δράση τους στη σφαίρα της.
Όσον αφορά την κοινωνική διάσταση του επαναστατικού κόμματος, περισσότερο κι από τις διάφορες κοινωνικές επαναστάσεις — χαρακτηριστική είναι η επανάσταση του 1848 στη Γαλλία, μετά το 1789 — η προσοχή πρέπει κυρίως να στραφεί στον Χαρτισμό στην Αγγλία, που αποτελεί τον άμεσο πρόδρομο του επαναστατικού κομμουνισμού όπως διατυπώθηκε στο «Μανιφέστο» του Μαρξ και του Ένγκελς.
Μετά το μαρξιστικό κίνημα, το οποίο κυριάρχησε σε ολόκληρο το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, η έννοια του επαναστατικού κόμματος διαμορφώνεται πληρέστερα και οργανικότερα:
Πρώτα στο ρωσικό μπολσεβικικό κόμμα, ως άμεση εφαρμογή της μαρξιστικής επαναστατικής ιδεολογίας, και έπειτα στο ιταλικό φασιστικό επαναστατικό κόμμα, όπου η έννοια αυτή ενισχύεται περαιτέρω, αξιοποιώντας την κριτική αναθεώρηση ιστορικού και ηθικού χαρακτήρα, καθώς και τις θεωρητικές εμπειρίες του Σορέλ και του «σορελισμού». Έτσι, η έννοια του επαναστατικού κόμματος καθορίζεται, εξευγενίζεται και τελειοποιείται, αποκτώντας ολοένα και πιο ώριμη και στοχαστική αυτοσυνείδηση.»
— Sergio Panunzio, Teoria Generale Dello Stato Fascista, σελ. 196
Αυτό κι αν είναι είδηση!! Μαρξιστές προσπαθούν να οικειοποιηθούν τον φασισμό!! Ζούμε στα έγκατα του μεταμοντέρνου ανακατέματος, πράγματι.
Πριν τον Έγελο, βέβαια, η διαλεκτική μέθοδος ήρθε στην επιφάνεια του γερμανικού ιδεαλισμού από τον αληθινό πρόδρομο του φασισμού ρομαντικό συντηρητικό Μύλλερ. Αλλά αυτό σου διαφεύγει.
Επίσης, αυτό το "σε νεο-εγελιανή φιλοσοφία που ομοιάζει κατά πολύ με την μαρξιστική αντίληψη" είναι εντελώς αντιπειστημονικό (με μαρξιστικούς όρους). Μάλλον είναι λάθος και ο όρος "μαρξιστική αντίληψη", τώρα που το σκεφτόμαστε.
Επίσης, μην κάνεις το λάθος του πρωτοετή φοιτητή κοινωνικών επιστημών να βασίζεις την ανάλυση αποκλειστικά σε πρωτογενείς πηγές. Οι πολιτικοί ακτιβιστές μπορούν να λένε διάφορα. Οι κοινωνικοί επιστήμονες του κρίνουν βάσει των καλύτερων δυνατών επιστημολογικών εργαλείων. Μην κάνεις το ίδιο λάθος που έκανε ο Βεζανής στον οποίο δεν διακρίνεις τον προπαγανδιστικό-πολιτικό λόγο από τον επιστημονικό.
Εκτός και αν θεωρείς τον παλαιοκουκουέδικο μαρξισμό επαρκή μεθοδολογία για να αναλύσεις τέτοια φαινόμενα.
Τέλος, όλο το επιχείρημα του δεύτερου σχολίου σου βασίζεται σε μια τομή επανάσταση/μη επανάσταση και όχι στην ιστορία των πολιτικών ιδεών και των ιδεολογιών. Υπό αυτή την έννοια όλες οι ιδεολογίες μπορούν να βρεθούν στην πλευρά των επαναστατών και πάλι όλες στην απέναντι. Οι κομμουνιστές που κατέστειλαν τις διαμαρτυρίες των Ούγγρων ήταν, με αυτό το made by liberal USa και villa amalias σκεπτικό, συντηρητική και αντιδραστική κρατική δύναμη. Όχι επαναστατική.
Αυτές είναι τομές για συζητήσεις στα στέκια των πρωτοετών αντιφασιστών. Όχι για σοβαρή ανάλυση.
Σχολιο 1
Δεν εννοείται στο σχόλιο μου η μαρξιστική έννοια της προόδου, όσον αφορά την επανάσταση ή την συντήρηση απαραίτητα. Η πρόοδος σαν όρος είναι από τις πιο αμφιλεγόμενες έννοιες στην πολιτική και φιλοσοφική σκέψη. Για να μπορέσει να υπάρξει αντικειμενικός ορισμός, θα πρέπει να υπάρχει και ένα κοινά αποδεκτό κριτήριο αξίας. Επειδή όμως η κάθε ιδεολογία θέτει διαφορετικό, εγώ θα πω πως το σωστότερο είναι να βασίζεται η συγκεκριμένη έννοια σε όσο το δυνατόν προσεγγίσιμα αξιολογικά και ηθικά πλαίσια. Στον Διαφωτισμό η πρόοδος συνδέθηκε με την επιστήμη και την ορθολογικότητα. Είναι απαραίτητα κακό ; Όχι κατά την γνώμη μου, και έχει σίγουρα μια προοδευτική λειτουργία η επιστημονική ανακάλυψη. Το λάθος ήταν πως η Ιστορία θεωρήθηκε ανοδική γραμμική πορεία. Ο Σορέλ διαφώνησε με αυτό και έχει γράψει και ανάλογο βιβλίο.
Η πρόοδος λοιπόν σαν έννοια εξαρτάται πάντα από το αξιακό πλαίσιο της κάθε φιλοσοφίας. Ο Τζεντίλε υιοθετεί την διαλεκτική του Χέγκελ και σε συνδυασμό και με ιδέες του Μαρξ σχετικά με την δυναμική φύση της ιστορίας και την έννοια της Πράξης (Philosophy of Praxis, Atto Puro κτλ), καταλήγει στο ότι πρόοδος είναι η συνεχής διαδικασία της ενεργής σκέψης, δια της οποίας καταλήγουμε στο "Ηθικό Κράτος". Το μυαλό φεύγει από την άγρια/βάρβαρη κατάσταση και φτάνει στο Απόλυτο (του Χέγκελ) δηλαδή σε μία συνειδητή ιστορική κατάσταση. Η Ολοκληρωτική Κοινωνία κατά τον Τζεντίλε είναι στην ουσία ένα τελικό στάδιο της προόδου της ιστορίας, κατά την οποία υπάρχει "αληθινή δημοκρατία", συλλογικότητα, οργανικότητα κτλ (Διαβάστε το Che cosa é il Fascismo του Τζεντίλε για περισσότερα σχετικά με αυτό.)
Το Φασιστικό Κράτος ως έκφραση του Απόλυτου και ανώτερο στάδιο συνείδησης και ηθικής της κοινωνίας, θα έχει επιλύσει ως λογική συνέπεια τις αντιθέσεις που υφίστανται στην κοινωνία (π.χ. Ταξική Πάλη, δυϊσμός Κράτους - Ατόμου, Κράτους - Κοινωνίας κτλ.). Για να πραγματοποιηθούν αυτά τα πράγματα όμως, πρέπει να υπάρχει και εφαρμογή τους στον υλικό κόσμο. Οι περισσότεροι ιδεαλιστές κάνουν το λάθος να πιστεύουν ότι απλώς με "καλή θέληση" και αρκετή φανταστική σκέψη, θα μεταβάλουν με το μυαλό τους την αντικειμενική πραγματικότητα. Ως εκ τούτου σου λέει ότι τώρα οι αντιθέσεις τις κοινωνίας εξαφανίστηκαν "απλώς επειδή το πιστεύω, επειδή το λέω". Αν δεν επιδράσεις στο υλικό πεδίο δεν επιλύονται αυτές οι αντιθέσεις.
Για αυτό ο Ιδεαλισμός του Τζεντίλε είναι Πραξιακός Ιδεαλισμός. Υπάρχει διαλεκτική μεταξύ της Ύλης και της Σκέψης, για αυτό εξάλλου και ο ίδιος θεωρούσε τον Μαρξ έναν "Μπερδεμένο Ιδεαλιστή" (βλ. La Filosofia Di Marx). Όσον αφορά την πρόοδο και την επανάσταση, από Φασιστική σκοπιά, θα παραθέσω δύο αποσπάσματα, και ο νοών νοείτω.
«Πρέπει να κατανοηθεί σωστά η αντίθεση μεταξύ Φασισμού και Σοσιαλισμού. O Φασισμός [...] από ιστορική σκοπιά, προέκυψε μέσα από την κρίση του Σοσιαλισμού, και ορισμένες ανάγκες του Σοσιαλισμού μπόρεσαν να εκπληρωθούν μόνο μέσω του Φασισμού.» (Sergio Panunzio, Teoria Generale Dello Stato Fascista, (1937), σελ. 4)
Αποσπάσματα από το Origins and Doctrine of Fascism, Gentile (1929):
«Ο Φασίστας [...] αντιλαμβάνεται την φιλοσοφία ως φιλοσοφία της πράξης (praxis). Η αντίληψη αυτή ήταν προϊόν ορισμένων μαρξιστικών και σορελιανών επιρροών (πολλοί φασίστες και ο ίδιος ο Ντούτσε δέχτηκαν την πρώτη τους πνευματική εκπαίδευση στη σχολή του Μαρξ και του Σορέλ).»
«Είναι γνωστό ότι ο σορελιανός συνδικαλισμός, από τον οποίο προέκυψαν η σκέψη και η πολιτική μέθοδος του φασισμού, θεωρούσε τον εαυτό του ως την αυθεντική ερμηνεία του μαρξιστικού κομμουνισμού.»
«Όσοι μιλούν για την εφαρμογή του Κομμουνισμού στην Ιταλία είναι Kορπορατιστές που δείχνουν ανυπομονησία απέναντι στα αναγκαία αγκάθια της ιστορικής εξέλιξης. Διότι η Φασιστική ιδέα αποτελεί τη διόρθωση της κομμουνιστικής ουτοπίας, την πιο λογική και άρα την αληθέστερη εκδοχή όσων μπορεί κανείς να αναμένει από τον Κομμουνισμό.» (Gentile, Discorso agli italiani alla morte)
Νομίζω αυτά επαρκούν για να δώσουν μια ιδέα της Φασιστικής αντίληψης.
Πάμε στο ζήτημα της εκμετάλλευσης που αναφέρεται. Σίγουρα είναι θολή η ανάλυση στα γραπτά του Μαρξ και δύσκολη η εξεύρεση ενός αντικειμενικού ορισμού και εδώ. Αντιρρήσεις σχετικά με επιμέρους τμήματα της θεωρίας της υπεραξίας ή τον υπολογισμό της, μπορούν να εγερθούν, δεν νομίζω να διαφωνεί κάποιος με αυτό πέρα από τους Κουκουέδες δογματιστές. Όμως, εγώ δεν προώθησα μία θεωρία της εκμετάλλευσης αναρχίστικη και ουτοπική, όπως γίνεται πάλι με το ζήτημα της "εξουσίας" από τους ίδιους που κατηγορούν την κάθε μορφή της ως καταπίεση.
Η εκμετάλλευση στην βασική της τουλάχιστον μορφή εντός του καπιταλισμού, μπορεί να οριστεί αντικειμενικά, με οικονομικά μεγέθη. Ο εργάτης παράγει αξία μέσω της εργασίας του (output). (Τώρα το πώς καθορίζεται αυτή η αξία και με ποια κριτήρια είναι άλλο θέμα αλλά σημασία έχει το ότι σίγουρα παρήχθει αυτή η αξία.)
Η διαφορά μεταξύ της αξίας που παράγει και του μισθού που εισπράττει είναι η υπεραξία.
Αυτό δεν είναι «ιδεολογική ερμηνεία», αλλά λογιστική σχέση που μπορεί να μετρηθεί. Η συζήτηση αφορά αν αυτό το πλεόνασμα είναι δίκαιο ή όχι.
Όπως είχα πει παρόλα αυτά παραπάνω, σημαντικό ζήτημα αποτελεί η ψευδαίσθηση της ιδιωτικής περιουσίας και το «δικαίωμα στα κέρδη».
Η έννοια της «ιδιωτικής περιουσίας» στον καπιταλισμό αφορά κυρίως τα μέσα παραγωγής (εργοστάσια, γη, κεφάλαιο).
Αντικειμενικά, κανένας καπιταλιστής δεν παράγει από μόνος του το προϊόν. Η παραγωγή γίνεται από τη συλλογική εργασία πολλών εργατών.
Ο ιδιοκτήτης του κεφαλαίου οικειοποιείται το αποτέλεσμα μιας κοινωνικής διαδικασίας, μόνο και μόνο επειδή «κατέχει» τα μέσα παραγωγής.
Το «δικαίωμα στα κέρδη» δεν στηρίζεται σε ατομική δημιουργία, αλλά σε μια νομική-πολιτική κατασκευή που εγγυάται ότι ο κάτοχος των μέσων παραγωγής δικαιούται την υπεραξία. Άρα, η «ιερότητα» της ιδιωτικής περιουσίας είναι ιδεολογική φαντασίωση. Παρουσιάζεται σαν φυσικό δικαίωμα, ενώ στην πραγματικότητα είναι κοινωνικά θεσμοθετημένο προνόμιο
Το επιχείρημα ότι το Κράτος ως μοναδικός εργοδότης, υφαρπάσσει και αυτό υπεραξία από τους εργαζόμενους, είναι λογική πλάνη εξομοίωσης (false equivalence fallacy).
Ταυτίζετε την εκμετάλλευση στον καπιταλισμό με τη σχέση εργασίας σε κοινωνικοποιημένη παραγωγή, σαν να ήταν ίδιες δομές.
Δηλαδή θεωρείτε ότι επειδή υπάρχει ακόμα διαχωρισμός διοίκησης–εργασίας, αυτόματα υπάρχει και εκμετάλλευση.
Στον καπιταλισμό: εκμετάλλευση υπάρχει γιατί η υπεραξία ιδιοποιείται ιδιωτικά από τον καπιταλιστή.
Στην κοινωνικοποιημένη παραγωγή: αν η υπεραξία επιστρέφει συλλογικά στην κοινωνία (π.χ. με κοινωνικές παροχές, αναδιανομή, επενδύσεις σε δημόσια αγαθά), τότε δεν υπάρχει ιδιωτική ιδιοποίηση. Άρα δεν μιλάμε για εκμετάλλευση στον ίδιο ορισμό, συν ότι υπάρχει συλλογική συμφωνία για την ύπαρξη του Λαϊκού Κράτους, και σε ένα ιδανικό Εθνικοσυνδικαλιστικό πλαίσιο, θα υπάρχει ευκαιρία ανέλιξης σε όλους είτε σε διευθυντικές θέσεις είτε σε κρατικές θέσεις. Φαινόμενα διαφθοράς δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως φαινόμενα συστημικής εγγενούς εκμετάλλευσης. Μπορεί το κράτος να είναι αυταρχικό, γραφειοκρατικό ή αναποτελεσματικό (αυτό είναι άλλη κριτική).
Όμως δεν μπορούμε να πούμε ότι εκμεταλλεύεται με την καπιταλιστική έννοια. Αν η κοινωνία κατέχει τα μέσα παραγωγής, το κράτος είναι μηχανισμός διαχείρισης κι όχι εργοδότης με προσωπικό κέρδος.
Το να κάνουμε επίσης λόγο για "Συλλογικό Εργοδότη" όταν το Κράτος ως οργανισμός αποτελείται απλώς διαχειριστές και μέλη της κοινωνίας, που δεν κερδοσκοπούν ΔΙΑ της εργασίας των άλλων, είναι φαντασίωση, τροτσκισμός και προσωποποίηση. Το Κράτος γίνεται ένα «Άτομο» που παίρνει το κέρδος για τον εαυτό του. (Τι να το κάνει όμως;).
Τέλος διαφωνώ στο ότι ο Φασισμός δεν ήταν ιδεολογία. Λέτε πως ο Φασισμός ήταν απλώς "κινηματική εκδοχή του αντιδιαφωτιστικού Ρομαντισμού". Χωρίς καμία διάθεση προσβολής, είστε οι μόνοι παγκοσμίως που παίζει να κάνετε αυτή την πολιτικο-ιστορική ανάλυση (ίσως και κάνας κομμουνιστής που λέει για ανορθολογική ιδεολογία της βίας, αντινεωτερική στάση και επιστροφή στον μεσαίωνα και λοιπά κλισέ.)
Ο Φασισμός ήταν και νεωτερικός, και αναγνώριζε την αφετηρία των επαναστατικών ιδεολογιών στην Γαλλική Επανάσταση (όπως ανέβασαν κάποιοι σχολιαστές παραπάνω), και ήταν και Ρεπουμπλικανικός. Μάλιστα τον Έβολα, οι Φασίστες διανοούμενοι τον θεωρούσαν έναν παλαβό αντιδραστικό. Ο τελευταίος μάλιστα είχε διαφωνήσει και με την ρεπουμπλικανική διακήρυξη της RSI το 1943 και ήθελε τον Μουσολίνι, να χρήσει τον εαυτό του "Αντιβασιλέα". Μόνο τον Φασιστικό Οικουμενισμό - Διεθνισμό να πιάσεις, καταδεικνύεται ότι υπήρχε παγκόσμιο όραμα και φιλοσοφία. Συνήθως απλώς "κινήματα", πόσω μάλλον δε τυχοδιωκτικά, δεν αναπτύσσουν αυτές τις θεωρήσεις.
Ότι ο Φασισμός υπήρξε Ιδεολογία και δη γέννημα της γαλλικής και ιταλικής αριστεράς και της κρίσης του Σοσιαλισμού - Μαρξισμού στα τέλη του 19ου αιώνα το υποστηρίζουν και ο Zeev Sternhell και ο James Gregor που θεωρούνται ειδικοί πάνω στο θέμα.
«Μέχρι την 10η επέτειο της Πορείας προς τη Ρώμη το 1932, η οποία συνέπιπτε με την επίλυση των βασικών εσωτερικών προβλημάτων και τη σταθεροποίηση του φασιστικού κράτους, μπορούμε να παρατηρήσουμε τη ραγδαία εξέλιξη της προπαγάνδας του καθεστώτος προς την κατεύθυνση της εξωτερικής διάδοσης του φασισμού. H τελευταία θα υποστηριχθεί από τη θέληση του ίδιου του Μουσολίνι. Όπως εύστοχα έχει επισημάνει ο καθηγητής Ismael Saz, αυτή η σημαντική μεταστροφή εξηγείται εν μέρει από τη διαρκώς αυξανόμενη συμπάθεια που εκδηλωνόταν από τις νεότερες ομάδες του φασισμού, οι οποίες διεκδικούσαν τη διεθνή εξάπλωση του φασισμού ως μέρος της λυτρωτικής αποστολής που αυτός περιείχε [...]
Επιπλέον, μπορούμε να προσθέσουμε τη μοντέρνα και διεθνιστική αντίληψη της μουσολινικής σκέψης, η οποία – ας μην το ξεχνάμε – προερχόταν από τις τάξεις του επαναστατικού συνδικαλισμού και αντλούσε από τις πηγές του διεθνιστικού σοσιαλισμού. Δεν αντιλαμβανόταν αυτή την επανάσταση ως κάτι περιορισμένο μόνο στον ιταλικό λαό, αλλά χρησιμοποιούσε γενικούς – και διεθνιστικούς – όρους όπως Άνθρωπος, Έθνος, Ανθρωπότητα, Οικουμενικότητα.» (Erik Norling, "Revolutionary Fascism", σελ. 18)
Χαίρομαι πάντως διότι η συζήτηση έχει ένα υψηλό επίπεδο. Ευχαριστώ που δίνετε ελεύθερο βήμα να συζητιούνται ιδέες
Αν τους αναλύεις για "πολύ διάστημα" είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα για σένα. Δεν κατάλαβες τίποτα.
Να επιστρέψουμε στον μεσαίωνα ήθελε μόνο το back to the future και κάποια χρονομηχανή. Το να διατηρηθεί η societas civilis και κάποιες προνεωτερικές συντηρητικές ιδέες σε ρομαντικά εθνικιστικό πλαίσιο εντός της νεωτερικής εποχής, ναι το θέλουμε όλοι οι εθνικιστές. Αλλά είναι διαφορετικές καταστάσεις οι δυο παραπάνω.
Από τους θεωρητικούς που ζητάς ας ξεκινήσουμε από τον Othmar Spann. Έμαθες και κάτι. Το κέρδος της ημέρας σου.
Απόλυτα για κάθε εθνικιστή, φασίστα, ε/ς κλπ και ο Σορέλ δεν έγραψε αυτό που λες. Είναι κακό γιατί ο φιλελεύθερος ορθολογισμός αποτέλεσε το όχημα μέσω του οποίου χτυπήθηκαν οι εθνικές διαφορές, οι παραδόσεις, οι συνήθειες των ξεχωριστών ανθρώπων που μπορεί να ήταν πολύ χρήσιμες για τις κοινωνίες και μετατράπηκε η ζωή σε ένα κλειστό γραφειοκρατικό κουτί που τα πάντα οργανώνονται από μηχανισμούς (ντεϊσμός γαρ) οι οποίοι μετέτρεψαν τις κοινωνίες από ζωντανούς οργανισμούς σε απρόσωπα μαζικοποιημένα γρανάζια.
Τα περί ιδεαλισμού του Τζεντίλε δεν γνωρίζουμε πού κολλάνε στην συζήτηση. Μάλλον σου βγήκε να τα γράψεις γιατί γουστάρεις να τον διαβάζεις. Εντάξει, κατανοητό.
"Αντιρρήσεις σχετικά με επιμέρους τμήματα της θεωρίας της υπεραξίας ή τον υπολογισμό της, μπορούν να εγερθούν, δεν νομίζω να διαφωνεί κάποιος με αυτό πέρα από τους Κουκουέδες δογματιστές. Όμως, εγώ δεν προώθησα μία θεωρία της εκμετάλλευσης αναρχίστικη και ουτοπική, όπως γίνεται πάλι με το ζήτημα της "εξουσίας" από τους ίδιους που κατηγορούν την κάθε μορφή της ως καταπίεση."
Δεκτό, αν και η φρασεολογία σου αποπνέει μαρξισμό από μακριά.
"Η διαφορά μεταξύ της αξίας που παράγει και του μισθού που εισπράττει είναι η υπεραξία."
Η αοριστία παραμένει. Να είσαι σίγουρος ότι στο παρασιτικό κράτος του Μητσοτάκη υπάρχουν πολλοί βολεμένοι νεοδημοκράτες που πληρώνονται πολύ περισσότερο απ' όσο παράγουν. Και, μάλιστα, στον ιδιωτικό τομέα. Σε αυτή ην περίπτωση υπάρχει υπεραξία προς όφελος του "εργαζόμενου" εις βάρος του κράτους ή του ιδιώτη εργοδότη που κάνει την εξυπηρέτηση για να έχει άλλα οφέλη από την κυβέρνηση; Κατάλαβέ το φίλε. Η οικονομική πραγματικότητα, ιδίως των μεταμοντέρνων κοινωνιών, είναι πολύ περίπλοκη για να χωρέσει σε δογματικά αναλυτικά σχήματα του 19ου αιώνα, όπως αυτό του Μαρξ και των επιγόνων του.
"Η έννοια της «ιδιωτικής περιουσίας» στον καπιταλισμό αφορά κυρίως τα μέσα παραγωγής (εργοστάσια, γη, κεφάλαιο).
Αντικειμενικά, κανένας καπιταλιστής δεν παράγει από μόνος του το προϊόν. Η παραγωγή γίνεται από τη συλλογική εργασία πολλών εργατών."
Σου δίνουμε απτά παραδείγματα και απαντάς συνεχίζοντας να θεωρητικολογείς. Κι, όμως, στην ημιαγροτική ακόμη και σήμερα Ελλάδα υπάρχουν σημεία της αγροτικής παραγωγής που γίνονται από ένα πρόσωπο (μάζεμα ελιών) ή από μια οικογένεια (μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις). Εκεί ποιος είναι ο εκμεταλλευτής; Ο ίδιος ο ιδιοκτήτης-εργάτης του εαυτού του;
Δηλαδή θεωρείτε ότι επειδή υπάρχει ακόμα διαχωρισμός διοίκησης–εργασίας, αυτόματα υπάρχει και εκμετάλλευση.
Στον καπιταλισμό: εκμετάλλευση υπάρχει γιατί η υπεραξία ιδιοποιείται ιδιωτικά από τον καπιταλιστή.
Στην κοινωνικοποιημένη παραγωγή: αν η υπεραξία επιστρέφει συλλογικά στην κοινωνία (π.χ. με κοινωνικές παροχές, αναδιανομή, επενδύσεις σε δημόσια αγαθά), τότε δεν υπάρχει ιδιωτική ιδιοποίηση. "
Φαίνεσαι σοβαρό παιδί. Μην υποπίπτεις στην πλάνη της υιοθέτησης ουτοπιών, (όπως προανέφερες). Ο εργάτης μπορεί να υποστεί αδικία και εκμετάλλευση και σε κομμουνιστικά ή φασιστικά συστήματα. Δηλαδή, στην ΕΣΣΔ οι διευθυντές και τα στελέχη του κόμματος είχαν την ίδια εργασιακή συνθήκη με τους απλούς εργάτες. Αυτό θες να πεις; Τώρα να είμαστε σοβαροί και να μην θεωρητικολογούμε χωρίς να βλέπουμε την πρακτική εφαρμογή των πολιτικών αναλύσεων, όπως σωστά επισημαίνεις. Πέρα από ιστορικά καταγεγραμμένη πραγματικότητα είναι και εμπειρικά αποδεδειγμένη αλήθεια από φίλους και συγγενείς μας που είχαν ζήσει ή ταξιδέψει στην ΕΣΣΔ.
" Άρα δεν μιλάμε για εκμετάλλευση στον ίδιο ορισμό, συν ότι υπάρχει συλλογική συμφωνία για την ύπαρξη του Λαϊκού Κράτους, και σε ένα ιδανικό Εθνικοσυνδικαλιστικό πλαίσιο, "
Τι εννοείς όταν γράφεις "στον ίδιο ορισμό". Υπάρχει εκμετάλλευση αλλά άλλης μορφής; Επίσης, άλλη μια έκκληση να είμαστε σοβαροί και να αποφεύγουμε τις αφελείς ψευδαισθήσεις.
Πότε υπήρξε συλλογική συμφωνία για ένα λαϊκό κράτος; Τι εννοείς "συλλογική"; Παντού και πάντοτε η πολιτική σύγκρουση πραγματοποιείται από ομάδες. Πότε υπήρξε αυτή η γενική συναίνεση; Στην Ρωσία, στην Ιταλία, στην Γερμανία, στην Κούβα, στην Κίνα, στην Κορέα; Πού και πότε τα επαναστατικά σοσιαλιστικά κινήματα ήταν κάτι παραπάνω από ένα μέρος της κοινωνίας και μάλιστα συνήθως μειοψηφικό με όρους απόλυτης πλειοψηφίας (δεν συζητάμε για ομοφωνία είναι κωμικό);
α) Δεν μελετάς τον φασισμό ως φαινόμενο συνολικά αλλά μόνο την ιταλική του περίπτωση (όπως φαίνεται από τις παραπομπές σου , τουλάχιστον). Αν θεωρείς, όπως ο νεότερος Τζεντίλε, ότι ο φασισμός είναι αποκλειστικά ιταλική περίπτωση, τότε ό,τι γράφεις μπορεί να ισχύει για ένα μέρος του ιταλικού κινήματος και όχι για τα υπόλοιπα αντίστοιχα κινήματα της Ευρώπης. Συνεπώς, είναι λάθος να χρησιμοποιείς τον όρο "φασισμός" ως γενική αναλυτική κατηγορία χωρίς να επισημαίνεις ότι δεν εννοείς το κίνημα του Κοντρεάνου, του Πρίμο ή τον ε/ς.
β) Κάνεις το ίδιο λάθος με τον Βεζανή, το οποίο ακυρώνει όλη την υπόλοιπη ανάλυση. Λαμβάνεις υπόψη ως δόγμα και καταστατική αρχή τα κείμενα των κομματικών καθοδηγητών. Αυτό δεν οδηγεί στο να καταλάβουμε τι είναι ο φασισμός αλλά πώς τον έβλεπαν οι καθοδηγητές του. Είναι πολύ σημαντική τομή για την κοινωνική επιστήμη και την πολιτική ανάλυση αυτή. Το να προσπαθείς να εξηγήσεις τι είναι ένα πολιτικό φαινόμενο χρησιμοποιώντας ως απόλυτες αρχές τις κομματικές διακηρύξεις. Είναι σαν να μελετάς τον κομμουνισμό μέσα από τα κείμενα του Λένιν ή του Τρότσκι αγνοώντας τον Μαρξ.
Μιας και ανέφερες τον Στέρνχελ, ήταν ένας από εκείνους που έδειξε ότι οι ιδεολογικές απαρχές του φασισμού είναι πολύ πέρα και πίσω από τους Ιταλούς (στο βιβλίο για τον αντιδιαφωτισμό έφτασε στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε). Ο Στέρνχελ, επίσης, χρησιμοποίησε ένα πολύ καλό εργαλείο του Μ. Σέλινγκερ σύμφωνα με το οποίο σε κάθε ιδεολογία υπάρχουν α) οι θεμελιώδεις αρχές και β) η λειτουργική υπόσταση.
Οι «θεμελιώδεις αρχές» μιας ιδεολογίας είναι οι πρωταρχικές ιδέες που προσδιορίζουν τους τελικούς της σκοπούς. Η «λειτουργική υπόσταση» είναι η πρακτική εφαρμογή κάποιων από όσα προϋποθέτουν οι «θεμελιώδεις αρχές», προκειμένου να επεξηγηθούν και να δικαιολογηθούν οι πολιτικές τακτικές ενός πολιτικού κινήματος.
Όλες οι πηγές που παραθέτεις είναι εκδοχές της "λειτουργικής υπόστασης" του φασισμού. Έλα, όμως, που πίσω τους κρύβονται οι θεμελιώδεις αρχές. Τις οποίες παραβλέπεις τελείως.
γ) Στην δική μας κατεύθυνση της ερμηνείας του φασιστικού φαινομένου κινούνται οι Στέρνχελ, G.L.Mosse , J.W. Mannhardt (1883- 1969) και άλλοι θεωρητικοί. Παραθέτουμε θεωρητικούς. Όχι διαχειριστές και μέλη οργανώσεων, ούτε γραφικούς Κιτσίκηδες. Να καταλαβαίνουμε τις διαφορές.
δ) Προφανώς θα ακούσεις και θα διαβάσεις μόνο από εμάς (μέχρι να βρεθούν κι άλλοι) τις κατάλληλες προσεγγίσεις. Από ποιους περίμενες να τις διαβάσεις; Από αυτούς που στέλνουν επιστολές στην πρεσβεία των ΗΠΑ; Ωστόσο, για να καταλάβεις τι συμβαίνει και ποιο είναι το μεθοδολογικό σου σφάλμα, σκέψου το εξής.
Όλοι οι κομματικοί καθοδηγητές του μεσοπολέμου, ακόμη και οι περισσότεροι θεωρητικοί της εποχής, θεωρούσαν τον Νίτσε ως ιδεολογικό πρόδρομο του φασισμού. Μετά από έναν αιώνα έχουμε την πολυτέλεια να διαβάσουμε όλα τα έργα του και να μην υπάρχει η διαμεσολάβηση της αδερφής του. Και πάντες γνωρίζουμε ότι υπήρξε ο πιο αντιεθνικιστής και ο πλέον μακρινός των προφασιστών διανοητών φιλόσοφος.
Τι πρέπει να κάνουμε σήμερα; Να αραδιάζουμε τις ερμηνείες των κομματικών διανοητών της εποχής και να βασιζόμαστε σε αυτές για να τον ερμηνεύσουμε;
Όπως ο Νίτσε διαβάστηκε λάθος και προσαρμόστηκε για να εξυπηρετήσει την "λειτουργική υπόσταση", τις κομματικές αφηγήσεις, της ιδεολογίας, μέσα από τα κινήματα της εποχής, έτσι και ο Τζεντίλε αγνοούσε τον Μύλλερ και προσπαθούσε να βγάλει άκρη με τον Χέγκελ. Το ιστορικό αποτύπωμα του φασισμού, ωστόσο, δεν ακολουθούσε τα κείμενά του. Το αντίθετο, οι ίδιοι οι Ιταλοί φασίστες της εποχής υπενθύμιζαν ότι πρώτα δρούσαν και μετά προσπαθούσαν να εξηγήσουν τι είχαν πράξει με θεωρητική ανάλυση.
Αυτό, ασφαλώς, δεν σημαίνει ότι δρούσαν ενστικτωδώς, χωρίς ιδέες, σαν βουλησιοκρατικά αυτόματα. Οι ιδέες υπήρχαν και καθόριζαν την δράση. Αλλά είχαν διαχυθεί στον ευρωπαϊκό ορίζοντα πολύ πριν. Ο φασισμός, όχι μόνο ο ιταλικός, και τα κινήματα του, απλώς τους έδιναν πολιτικά σχήματα και μορφή. Και μετά ερχόταν ο Τζεντίλε να εξηγήσει τα ήδη προϋπάρχοντα.
χα,χα,χα,χα...τι είναι αυτό; Νέα αλυσίδα εστιατορίων; Έξω οι προγενέστεροι ρομαντικοί, έξω οι Γερμανοί, έξω ο Στράσερ, έξω η συντηρητική επανάσταση;
Άσε που οι ίδιοι οι μαρξιστές θεωρητικοί της εποχής θεωρούσαν ότι ο Σπαν ήταν ο πρώτος που έγραψε ολοκληρωμένη θεωρία του φασισμού. Εμείς δεν πάμε εκεί. Μας αρκούν οι μελέτες του ως επιστήμονα για να σου απαντήσουμε.
Αυτό ήταν το "ασσυριακό τόξο" της νέας μορφής διαδικτυακών επιθέσεων; Οι μαρξιστές; χαχαχα
"Να τους έχει για τον Ε/Σ, ναι. Αλλά για τους Ιταλούς, ας έχει καλύτερα κάποιον που πρωτίστως να ξέρει τα Ιταλικά."
Από πότε έγινε διάκριση στην μελέτη του φασισμού σε διάφορες χώρες; Συνήθως μελετάται συνολικά το φαινόμενο (αν και Εβραίοι ερευνητές ακολουθούν τα τελευταία χρόνια αυτή την διάκριση).
Αν, όμως, είναι να το πάμε έτσι τότε πρέπει να διευκρινήσεις ότι μιλάς για μια από τις πτυχές του ιταλικού κινήματος. Όχι για το φαινόμενο παγκοσμίως. Δεν θα γράφεις "φασισμός" ως αναλυτική κατηγορία αλλά θα διευκρινίζεις ότι δεν εννοείς τα υπόλοιπα κινήματα του μεσοπολέμου. Γιατί και στην Ρουμανία με τον φασισμό είχε κόλλημα ο Κοτρεάνου αλλά ήταν όσο ρομαντική γινόταν η οργάνωσή του. Στην Ισπανία και πάλι για φασισμό συζητούσαν αλλά ο Πρίμο είχε παραδοσιοκρατικές ιδέες. Όπως είχαν και στην Ιταλία, μην κοροϊδευόμαστε.
Αυτά περί "προοδευτικού" φασισμού με καταβολές στον Διαφωτισμό είναι καινούργιο εστιατόριο που ίδρυσε η αμερικανική alt right και προσπαθείτε να προωθήσετε στην Ελλάδα. Συνεχίστε το και θα έχουμε να πούμε πολλά από εδώ και στο εξής. Ετοιμαστείτε για πάρτι!! Ελάτε και σας περιμένουμε....
"Όπως υπάρχουν πολλές Χριστιανικές Εκκλησίες, και υπήρχαν ανά τους αιώνες, αλλά η Ρωμαιοκαθολική Χριστιανική Εκκλησία είναι μία, έτσι υπάρχει μόνο ένας Φασισμός, αυτός της Ρώμης, ο μόνος παγκόσμιος που προορίζεται να θριαμβεύσει στον κόσμο."
- Panunzio Sergio, Spagna Nazionalsindacalista (1942)
" ο "Φασισμός του εξωτερικού"
Μήπως μπερδεύτηκες με το ΚΚΕ εσωτερικού ;
"ο "Φασισμός του εξωτερικού" με τον Κλασσικό Φασισμό δεν πρέπει να λαμβάνεται ως κάτι ενιαίο με κοινά φιλοσοφικά θεμέλια και κοινές αρχές."
Ενδιαφέρον το νέο μενού των εστιατορίων της alt right. Ακόμη κι έτσι αν το δούμε τα κοινά φιλοσοφικά θεμέλια και οι αρχές υπάρχουν στον πολιτικό Ρομαντισμό. Θες να πούμε ότι ο φασισμός, ο /ε/ς, το ισπανικό, το ρουμανικό και τα υπόλοιπα κινήματα είναι επιμέρους παιδιά του; Και πάλι το δικό μας επιχείρημα στέκει με θεωρητική ακρίβεια.
Αυτά, όλα, όποιοι ακολουθούν τη μεθοδολογία του Παν-Φασισμού, τα πετάνε στα σκουπίδια. Όλα, λένε, είναι φασισμός, δεν πα να μιλάς για χώρα χωρίς ατμομηχανές ή για χώρα με πυρηνικά. Για χώρα καθολική ή ορθόδοξη ή προτεσταντική. Για χώρα με ιμπεριαλιστικές επεκτατικές βλέψεις ή για χώρα στο στάδιο της εθνικής ενοποίησης. Δεν γίνεται έτσι όμως δουλειά. Έχουν πράγματι "οι φασισμοί" του μεσοπολέμου ορισμένα (4-5) βασικά κοινά στοιχεία. Αλλά πέρα από αυτά χωρίζονται μάλλον παρά ενώνονται στα υπόλοιπα. Και βασικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται εθνικιστές να μην μελετούν κινήματα με βάση εθνικές ιδιαιτερότητες αλλά να έχουν αντίθετα την υπερβολική τάση να διεθνοποιούν.
Για τον απλό λόγο ότι το φαινόμενο μελετάται ενιαίο. Σε όλη την ακαδημαϊκή βιβλιογραφία.
"Αυτά, όλα, όποιοι ακολουθούν τη μεθοδολογία του Παν-Φασισμού"
Ο όρος πανφασισμός χρησιμοποιείται στην πολιτική ανάλυση με άλλο νόημα από αυτό που του αποδίδεις. Συνήθως κάποιοι μαρξιστές θεωρούν ότι κάθε μορφή κρατικού αυταρχισμού, πατριαρχίας και συγκεντρωτισμού είναι προέκταση που ενώνει τον φασισμό με τον καπιταλισμό γιατί στο θολωμένο τους μυαλό ο φασισμός είναι μια ακραία μορφή αυταρχικού καπιταλισμού.
Τα τέσσερα πέντε βασικά στοιχεία που αναφέρεις είναι τα πιο ισχυρά. Οι θεμελιώδεις αρχές της ιδεολογίας.
Και ο κομμουνισμός ήταν διαφορετικός στην Κούβα απ'ότι στην ανατολική Γερμανία ή στην Ουγγαρία. Όμως μιλάμε για κομμουνιστικό φαινόμενο γενικά. Και ο καπιταλισμός είναι διαφορετικός στην Αγγλία απ 'ότι στην Ελλάδα αλλά μιλάμε για καπιταλιστικό φαινόμενο γενικά. Δεν μπορεί να μιλάμε για ξεχωριστή ιδεολογία και πολίτευμα σε κάθε χώρα λόγω γεωγραφικών ή ιστορικών ιδιαιτεροτήτων εφόσον υπάρχουν τα κοινά κεντρικά γνωρίσματα.
Εφόσον θεωρείς σωστά ότι τα φασιστικά κινήματα κάθε χώρας είχαν διαφορές αλλά κάποια κοινά βασικά χαρακτηριστικά έχεις μπει στην σωστή ατραπό για να καταλάβεις ότι πίσω από τις επιμέρους διαφορές υπήρχαν τα βασικά χαρακτηριστικά που αναφέρεις τα οποία δεν ήταν φασιστικά αλλά Ρομαντικά. Ο Ρομαντισμός ενώνει τα κινήματα. Από αυτόν πηγάζουν οι ιδέες που υιοθέτησαν όλα τα κινήματα σε κάθε χώρα.
Και μην υποθέσεις ότι άλλο ο Παρερο άλλο ο Λαγκάρντ κλπ. Οι πολιτικοί και οι ακτιβιστές δεν στελέχωσαν τα κινήματα λες και ήταν μαθητές που διάβασαν τις θεωρίες και βγήκαν να τις κάνουν πράξη. Αυτό που οι Ιταλοί φασίστες διάβαζαν στον Παρετο οι Γερμανοί το έπαιρναν διαστρεβλωμένο από τον Νίτσε.
Ο Δραγούμης δεν είχε διαβάσει ούτε μισή αραδα του Χέρντερ αλλά έγραψε σχεδόν ακριβώς τα ίδια με τον Γερμανό σε πολλά σημεία. Οι ιδέες δεν περνούν στον πολιτικό στίβο σαν κονσέρβες εργοστασίου. Διαχέονται στην ιστορική ατμόσφαιρα και επηρεάζουν με πολλούς τρόπους, ακόμη και μέσω στρεβλών αναγνώσεων ή άλλων αρχικών επιρροών.
Τέλος το τι ήταν τα φασιστικά κινήματα φαίνεται και από άλλους τρόπους. Από το ιστορικό τους αποτύπωμα. Από το ότι επέλεξαν να συμμαχήσουν μεταξύ τους. Το γεγονός ότι ο Χίτλερ θεωρούσε πρότυπο τον Μουσολίνι δεν σου λέει κάτι; Το γεγονός της συστράτευσης των περισσότερων στην μάχη του ΒΠΠ ή στον ισπανικό εμφύλιο δεν σου δείχνει αν αποτελούσαν μέρη ενός ευρύτερου κινηματικού όλου;
Τι αποσκοπείς να πεις και να δείξεις με αυτή την ανάλυση που επιλέγεις; Ότι πρέπει να γίνει νέα διάσπαση στον χώρο ανάμεσα σε ομάδες; Ότι πρέπει να απορριφθεί κάποιο από τα παλιότερα μεταπολεμικά κινήματα από την ιστορική κληρονομιά του σημερινού εθνικιστικού χώρου; Ποιο το νόημα αυτής της πρεμούρας να βρεις ντε και καλά προοδευτικές και φιλελεύθερες εκδοχές φασισμού;
Λόγω έλλειψης χρόνου δεν μπορώ να απαντήσω εκτενώς στα γραφόμενα της Λέσχης (ίσως γίνει μελλοντικά). Θα απαντήσω μόνο σε ένα. Το αφήγημα περί ρομαντικών καταβολών του Φασισμού και η συνολική θεώρηση του τελευταίου ως "φαινόμενο" (ο Πανφασισμός που έγραψαν και κάποιοι άλλοι σχολιαστές) γενικώς θεωρώ πως γίνεται αυθαίρετα και βασιζόμενη όπως παρατήρησα σε παλαιότερες γερμανοκεντρικές πηγές. Θεωρώ πολύ ασφαλέστερο και λογικώς ορθό, το να δούμε τι λένε τα βασικά κείμενα των ίδιων των Φασιστών (πώς αντιλαμβάνονταν οι ίδιοι τον εαυτό τους), παρά οι διάφορες γενικευτικές ερμηνείες φιλελεύθερων ιστορικών και ακαδημαϊκών. Τρία βασικά έργα να ανοίξουμε "Το Δόγμα του Φασισμού", το "Che Cosa È Il Fascismo" (Στα αγγλικά ως Origins and Doctrine of Fascism, διαφορετικό και ανώτερο σε αξία από το Δόγμα), το "Il Corporativismo" του Ugo Spirito, το Teoria Generale lo Stato Fascista του S. Panunzio και πολλά επιμέρους γραπτά λιγότερο γνωστών πρωτεργατών του Φασισμού από τον Olivetti και τον Lanzillo μέχρι τον Malaparte, δεν θα βρείτε πουθενά αναφορές στους ρομαντικούς ως άμεσους προδρόμους του Φασισμού. Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, για αυτό θα αφήσω μόνο ένα απόσπασμα του Malaparte.
«Οι πρόδρομοι και πρωτεργάτες του φασισμού ήταν οι ίδιοι οι ρεπουμπλικάνοι και οι συνδικαλιστές που πρώτοι ξεσήκωσαν τον λαό ενάντια στον ψοφοδεή και προδοτικό σοσιαλισμό (σοσιαλδημοκρατία) και που, μαζί με τον Filippo Corridoni, επιδίωξαν και πραγματοποίησαν τις γενικές απεργίες του 1912 και του 1913.» (Curzio Malaparte, Complete Works , Vallecchi, 1961, σελ. 462-463).
Στο βιβλίο του "The Technique of Revolution", ο Μαλαπάρτε αποκαλεί τους Φασίστες ως "Ιακωβίνους με Μαύρα Πουκάμισα", και ότι ο Χίτλερ είναι ένας αντιδραστικός που έχει οικειοποιηθεί ορισμένα επαναστατικά χαρακτηριστικά που εισήγαγε πρώτος ο Μουσολίνι. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και ο Panunzio αργότερα (Fascismo e fascismi a confrontro, σελ.86).
Ο δε Alain De Benoist ορίζει τον Φασισμό ως εξής
«Ο Φασισμός είναι μια επαναστατική πολιτική μορφή, που χαρακτηρίζεται από τη συγχώνευση τριών κύριων στοιχείων: ενός εθνικισμού Ιακωβινικού τύπου, ενός μη δημοκρατικού σοσιαλισμού και του αυταρχικού καλέσματος για την κινητοποίηση των μαζών. Στο βαθμό που είναι ιδεολογία, ο Φασισμός γεννήθηκε από έναν αναπροσανατολισμό του σοσιαλισμού...» (On Fascism, Alain de Benoist, σελ.1)
Πέρα από όλα αυτά, ακόμα και ιδεολογικοί αντίπαλοι, όπως η ηγετική μορφή του ιταλικού κομμουνισμού Palmiro Togliati, έγραψαν για τον Φασισμό:
"Πρέπει να έχει κανείς υπόψη του ποια είναι τα στελέχη του φασισμού και να συνειδητοποιήσει ότι προήλθαν σε μεγάλο βαθμό από τον επαναστατικό συνδικαλισμό..." (Palmiro Togliatti, Opere, III)
Μόνο η «πολιτοφυλακή» στις τάξεις του σταλινισμού εμπόδισε τον Τολιάτι να οδηγήσει τις σκέψεις του στη λογική τους κατάληξη: ότι ο φασισμός υπήρξε αρχικά μια προσπάθεια να δοθεί συγκεκριμένη μορφή στην επαναστατική ιδέα που κηρύχθηκε μάταια από τα σοσιαλιστικά κόμματα και κινήματα επί έναν αιώνα.
Όσον αφορά τον εθνικισμό από την άλλη, όλες οι Φασιστικές πηγές παραπέμπουν ως "προφήτη" τους, τον Mazzini και γενικά τις προσωπικότητες του Risorgimento, όχι τον Χέρντερ ή τον Μύλλερ.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ιστορικοί θεωρούσαν τον φασισμό ως την ιδεολογική και πολιτική εξέλιξη του εθνικισμού. Αυτή η αντίληψη βασίζεται στην ιδέα ότι ο εθνικισμός, ιδιαίτερα στις επιθετικές μορφές του, προετοίμασε το έδαφος για την εμφάνιση του φασισμού. Ο Del Noce αμφισβητεί αυτή την ιδέα της «ιδανικής συνέχειας» μεταξύ εθνικισμού και φασισμού. Υποστηρίζει ότι ο φασισμός δεν είναι απλώς μια προέκταση του εθνικισμού, αλλά μια νέα μορφή ιδεολογίας που απορρόφησε και μετέτρεψε τον εθνικισμό για τους δικούς του σκοπούς. Οι διαφορές του φασισμού από τον εθνικισμό είναι κρίσιμες. Το ίδιο υπογραμμίζει και ο Adriano Scianca: "Ο Εθνικισμός του Μουσολίνι είναι ένα πολύ λιγότερο προφανές θέμα από ό,τι μπορεί να σκεφτεί κανείς. Η ισοδυναμία, ή ακόμα και η συνέχεια του Εθνικισμού και του Φασισμού θεωρούνταν δεδομένα για πολύ καιρό από τους ιστορικούς και εξακολουθεί να είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στη δημοσιογραφική συζήτηση. Ωστόσο, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Del Noce παραθέτει: «Δεν υπάρχει κάποιου είδους ιδανική συνέχεια μεταξύ Εθνικισμού και Φασισμού. Δεν είναι η ιδεολογία της Action Française που προετοίμασε τον Φασισμό, αλλά αντίθετα ο Φασισμός που απορρόφησε τον Εθνικισμό». " (Adriano Scianca, Mussolini E La Filosofia)
Οι ευγένειες τελείωσαν και δεν έχουν θέση σε επαφές με κυπίτες. Αυτά στο ΚΚΕ και στις γιάφκες της Αριστεράς θα τα κάνεις. Όχι σε εμάς. Εδώ θα συζητάς σοβαρά και δεν θα κάνεις γαργάρα τις δύσκολες ερωτήσεις.
Λέγε τι απαντάς στα ερωτήματα που προηγήθηκαν.
Υπήρχαν ιδεαλιστές κομματικοί/ κινηματικοί καθοδηγητές στον φασισμό, που διαφωνούσαν με τον Τζεντίλε;
Ήταν ο Τζεντίλε και οι κινηματικοί καθοδηγητές συγγραφείς που έγραψαν για τον φασισμό μετά την εμφάνιση του φαινομένου;
Ο Ντανουτσιο τι ρόλο είχε στο όλο κίνημα και γιατί έγινε οργανωμένη απόπειρα από την κλίκα των κομματικών να απομονωθεί μετά το 1920-22; Μήπως είχε επιρροή σε μεγάλη μερίδα του κινήματος; Ήταν ιδεαλιστής η όχι;
Από το 1919 και έπειτα ποιες δυνάμεις εισέρχονται στο κίνημα; Όταν ιδρύθηκε το κόμμα σε ποιο βαθμό εκπροσωπούνταν οι ιδέες που παρουσιάζεις ως θεμελιώδεις και γιατί ξέσπασε ο εμφύλιος των φασιστικών εναντίον των μαρξιστικών πολιτοφυλακών ( τον οποίο ο Μουσολίνι δεν ήθελε και δεν μπόρεσε να ελέγξει);
Ποιοι ήταν στο μεγάλο φασιστικό συμβούλιο και ποιοι αποφάσισαν την εκπαραθύρωση του Μουσολίνι; Τι ήταν ο Γκράντι και τα γύρω του λαμόγια; Υλιστές επαναστάτες με αναφορές στην Γαλλική επανάσταση ή βασιλόφρονες αστοί του κερατά;
Και, κυρίως, γιατί δεν απαντάς στα μεθοδολογικά ζητήματα που θέτουμε; Επειδή δεν έχεις χρόνο; Αυτές τις πουστιές άλλου. Όχι εδώ.
Τέλος, αν με αυτές τις ανοησίες ελπίζεις ότι θα προκαλέσεις διασπαστικές τάσεις είσαι γελασμένος γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κίνημα να διασπάσεις.
Πάντως, υπάρχει δεν υπάρχει κίνημα, ένα να γνωρίζεις. Δέκα άνθρωποι να μείνουμε στον χώρο θα είμαστε εθνικιστές και ρομαντικοί. Και θα απευθυνόμαστε σε όλους τους συναγωνιστές είτε είναι συντηρητικοί εθνικιστές είτε τους αρέσει ο φασισμός, ο Ε/ς, ο Ε/Μ, ο αναρχοεθνικισμός κλπ. Η βάση μας είναι ο Ρομαντισμός και εθνικιστικός χώρος χωρίς εθνικιστές αλλά με προοδευτικούς, ρουσωικους, alt right πουστρακια και υλιστές δεν γίνεται.
Έτσι για να μην ξεχάσεις που βρίσκεσαι και να κανονίσεις την πορεία σου. Λάβε το ως προειδοποίηση.
Ο Κερκ ήταν ο κάφρος που θα έβγαινε στο Χ και θα έγραφε "ο Μωάμεθ βίαζε παιδιά", και αυτό μπορεί να προκαλούσε έναν ή δύο τρελούς να μπουν σε κανένα τζαμί και να σφάξουν μουσουλμάνους.
Ο Σαπίρο τέτοιο πράγμα δεν θα πει ποτέ, αλλά είναι τέτοιο πονηρό σαμιαμίδι που θα περάσει τα σιωνιστικά επιχειρήματα με "facts and logic" αντί για καφρίλα, και γι' αυτό ναι μεν μπορεί να μην παράξει τους μεμονωμένους δολοφόνους που θα παράξει ο κάφρικος λόγος ενός Κερκ, αλλά θα παράξει ένα πιο μεθοδικό brainwashing σε κομμάτια της νεολαίας που εξ αυτού θα παρασυρθούν στην υπεράσπιση του συστήματος και του σιωνισμού νομίζοντας ότι κάνουν επανάσταση εναντίον αυτού του συστήματος και του γουόκ.
Ένας αυτοεπιβεβαιούμενος νεοσυντηρητικός είναι πολύ πιο επικίνδυνος για την κοινωνία από έναν τρελάκια γκρόυπερ, γιατί ο πρώτος τελικά είναι αυτός στον οποίο το σύστημα θα δώσει την εξουσία.
Πολιτικα μιλώντας στις ΗΠΑ υπάρχει μια τεράστια συγκρουση για την οποία δεν έχω δει σοβαρά στοιχεία ανάλυσης για το ποια εινσι η υλική της βάση. Εχουμε συγκρουση παραγωγικού παρασιτικου κεφαλσιου; Έχουμε έναν προεδρο που θέλει να κυβερνάει αυτός και όχι το βαθυ κρατος τη χώρα; Γίνονται οι wasp μειοψηφία κ κάνουν κινήσεις να το αποτρεψουν; Έχει μπουκώσει το σύστημα και βγαινουν όλες οι κουκουλωμενες διαφορες στην επιφάνεια με εκρηκτικό τρόπο;
Στην Ελλάδα λοιπόν καμμια τέτοια κουβέντα δεν υπάρχει αλλα μια μπουρδολογια alt right οι οποίοι με αφορμή τη δολοφονία ανακαλύπτουν πάλι γραμμο Βίτσι υον μπολσεβικικο κίνδυνο κλπ και το alter ego τους συφιλιδικοι liberal κοσμοπολιτες( του καναπε) που παριστάνουν τους επαναστάτες πανηγυριζοντας την εν ψυχρω δολοφονία ενός νέου ανθρωπου.
Αυτά περισσότερο ως προβληματισμούς και λιγότερο ως άποψη.
Για τον φασισμό τον Ιταλικό ο χαρακτηρισμό ερχεται γιατί οι μαρξιστες πίστευαν οτι σε εκείνη την στιγμή εξυπηρετούσε τους κεφαλαιοκρατες και όχι επειδή όσοι συμμετείχαν στην πορεία στη Ρώμη ήταν ανώτερα στρώματα και οως θα μπορούσε άλλωστε.Αλλωστε και την Γαλλική επανασταση οι μαρξιστες την λένε αστική γιατί θεωρούν ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της ανερχόμενης τότε αστικής τάξης.Στα οδοφράγματα προφανώς δεν υπήρχαν αστοί τουλάχιστον αρκετοί αλλα παμπτωχοι ξεβρακωτοι.
Ταπεινοί μου γνωμη ειναι οτι στην Ιταλία του τότε μπρος στον κίνδυνο του κομμουνισμου για τους κεφαλσιοκρατες η ανοχή και η κάποια υποστήριξη στον φασισμό ήταν μια κάποια λύση ίσως όχι η επιθυμητή αλλα βλέποντας και κάνοντας ίσως τον έβλεπαν σαν διάλειμμα .Τον ανεχώρησαν κ δούλευαν υπόγεια για να τον ανατρέψουν οπως κ ο εκαναν καταμεσής του πολέμου που έβλεπαν οτι πήγαινε κατά διαολου και ήθελαν να ειναι με τους νικητές.Ο Φασισμος ηταν για αυτούς η τελευταία λύση αφού δεν θα μπορούσαν ο κοινοβολευτισμος δεν μπορούσε να μαζέψει τα γέλια.Το σύστημα δεν μπορούσε να θρέψει τον κόσμο δεν ενέπνεε κανέναν απο τον λαό που ήδη ειχε αφήσει τον καναπέ κσι ηταν στους δρόμους αγριεμένος.Επρεπε λοιπόν να παραχώρησαν την εξουσία τους την πολιτικη( κρατώντας την οικονομικη) στο κίνημα που ειχε μέρος του ξρσηκωμενου λαου( αλλα δεν ήθελε να απαλοτροιωσει α πλούτη τους) στον φασισμό και να περιμένουν να την πάρουν πίσω.Αλλωστε οποίος έχει η οικονομική δύναμη αργά ή γρήγορα παίρνει κ επισημα το τιμόνι.Ο παλαιός μαρξιζων Μουσολίνι το κατάλαβε μάλλον αργά προσπάθησε στο Σαλό αλλα έπειτα απο δεκαειες συμβιβασμων και με τον πολεμο να τρεχει δεν ειχε τις κοινωνικές συμμαχίες ουτε τα πρακτικά εργαλεία να αλλάξει κάτι.Αυτη ειναι η άποψη μου χωρίς πρόθεση να παρατήσω τον αγκιτατορα αν και τέτοια θέματα δεν αναλύονται απο το ίντερνετ.
Υπό αυτή την έννοια και η δικτατορία του Λένιν πρέπει να ήταν μια δικτατορία της γερμανικής ελίτ του Α Παγκοσμίου Πολέμου εφόσον αυτή βόλευε να πραγματοποιηθεί. Και πάλι δεν δουλεύει καλά μια τέτοια μεθοδολογική τομή.
Πάντως, αν στις ΗΠΑ έχουν δημόσια πανεπιστήμια κάτι δεν κολλάει καλά με την δική σας αφήγηση της ΔΑΠ. Μάλλον και οι Αμερικανοί πρέπει να έγιναν κομμουνιστές.
Συνεπώς, Τελίτσα και λοιποί, πάλι αυτογκόλ βάλατε.
Ο θιασώτης της ιδιωτικής παιδείας λοιπόν, αφού έκανε τις απαραίτητες συστάσεις, και μας έκανε να καταλάβουμε πολύ γρήγορα ότι δεν ήξερε που βρισκόταν (!!) – οι γνωστές δουλειές του ποδαριού των «αρίστων» - μας είπε τα εξής. Ότι κολλημένα μυαλά δεν επέτρεπαν τόσα χρόνια την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Ότι το κόμμα του, όσο κανένα άλλο, πολέμησε για να υπάρξουν ιδιωτικά πανεπιστήμια (σε αυτό τους πιστεύουμε) και ότι επιτέλους δεν θα φεύγουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό – καθώς υποθέτω ότι για τον συγκεκριμένο πολιτευτή είναι εύκολο για τον μέσο Έλληνα όπου του τελειώνουν, κυριολεκτικά, στις 20 του μηνός τα χρήματα, να πληρώνει ενοίκιο και δίδακτρα σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού… Αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι από τον συγκεκριμένο πολιτευτή άκουσα κάτι που δεν έχω ξανακούσει. Δεν χρησιμοποίησε τις χώρες τις οποίες, συνήθως, χρησιμοποιούν οι δεξιοί για να μας πείσουν περί ιδιωτικών πανεπιστημίων. Συγκεκριμένα είπε, «…παλαιότερα τα παιδιά μας έφευγαν για να σπουδάσουν στη Σόφια, στη Ρουμανία, σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ που αργότερα απέκτησαν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τώρα θα μένουν εδώ. Τώρα θα έρχονται για να σπουδάζουν εδώ από τη Σόφια και τη Ρουμανία. Όχι το αντίθετο».
Τι έγινε ρε παιδιά; Πήγαμε από το ότι θα γίνουμε Λονδίνο και Παρίσι στο ότι θα γίνουμε Σόφια και Βουκουρέστι; Όταν ρολάρουν οι κάμερες αυτοί οι κύριοι μιλάνε περί Σορβόννης και όταν κλείνουν - και βρίσκονται μπροστά σε κοινό κάποιων εκατοντάδων ανθρώπων - μιλάνε για Βουλγαρία και Ρουμανία; Γιατί; Επειδή ξέρουν πολύ καλά που απευθύνονται. Σε τι επίπεδο φοιτητών και, εν γένει, πολιτών. Ξέρουν πολύ καλά με λίγα λόγια αυτό το οποία λέει εύστοχα ο mod. Τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια της δυτικής Ευρώπης όντως έχουν πολύ κράτος στο βάθος, εν αντιθέσει, με αυτά της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Τελικά, δεν κατάφερε η Δεξιά να μας κάνει Αγγλία και Γαλλία. Μας έκανε όμως Βουλγαρία. Μία Βουλγαρία των «αρίστων».
Υπηρέτησε τα μέγιστα τον πραγματικό αυτόνομο εθνικισμό και την ρομαντική κοσμοθεωρία, άθελά του!
Έχει εξαφανιστεί. Κρίμα και θέλουμε να τον πάμε λίγο παράμερα, εκεί στο Green Park cafe ας πούμε, να τον κεράσουμε.....ένα λουκούμι και να ακούσουμε τι θα μας πει από κοντά για την Βόρειο Ήπειρο, τον Φαλμεράγιερ κλπ.
Μας ξεφτιλίζει, μας δαμάζει, είναι λερναία ύδρα, κόβεις ένα κεφάλι 10 γεννιούνται. Είναι αχτύπητος διαλεκτικά, δεν χαμπαριάζει με τίποτε, δε τον αγγίζει τίποτε. Μόνος του και όλοι μας και σπάει πλάκα. Έχω πέσει σε κατάθλιψη με τις συνεχείς πανωλεθρίες.
Δίκιο έχει ότι δεν είναι άνθρωπος αλλά Πνεύμα. Έχει κάτι το εξωκοσμικό, το ανώτερο. Κάτι πολυεπίπεδο. Είναι 80 χρονών και μοιάζει με το ζόρι 50. Μας έχει καταραστεί όλους όσους δεν τον στηρίξαμε. Είναι η Νέμεσις του χώρου.
Kι, όμως, έχει και σε αυτό το θέμα απάντηση ο αιώνιος έφηβος του χώρου. Υποστηρίζει ότι το ιστολόγιό του έχει 50.000 επισκέψεις κάθε μέρα.
It's good to see that Charlie's killer has been caught, but the more important issue is how did he get to be so hateful and radicalized to take someone's life? What was he learning in school and who was teaching him? Many of our professors teach that America is an evil place and that we should be ashamed of our history, they don't mention all the good things America has done but instead paint a dark picture which becomes accepted by our impressionable young people as the truth. They say the religion is bad so many young people rebel at the teachings of our Judeo Christian heritage and the ten commandments which among others states "thou shall not kill" They teach that to love your country must make you a fascist. They say that family is passe and not needed anymore. Charlie's killer was a victim too, he was a victim of an education system that opposes God, family, country and traditional values. Charlie's killer absorbed all of the hateful agenda and this was the result.
Όταν τον θεωρείτε εντελώς δικό σας, δεν θα έπρεπε να ταυτίζεται αυτός 100% με το κείμενο σας ή να ταυτίζεστε εσείς 100% με την ανάρτηση του;
Μας αρέσει να σε γελοιοποιούμε ρε Τέλη. Γιατί ούτε μια προβοκάτσια της προκοπής δεν μπορείς να στήσεις. Ο Τζακ έγραψε κάτι ανθρώπινα αυτονόητο και συμβατό με τον κάθε σοβαρό συντηρητικό. Ότι είναι άθλια η τρομοκρατία. Το λέμε κι εμείς από την ίδρυση της λέσχης. Δεν έχουμε πόλεμο ή διακηρυγμένο αντάρτικο ώστε ο άλλος να είναι κι εκείνος ένοπλος. Είναι πουστιά να πυροβολούν οι ένοπλοι τους άοπλους, όποιοι και αν είναι αυτοί. Ασφαλώς, δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσει με αυτή την θέση ένα σκουπίδι με το δικό σου παρελθόν.
Ούτε βέβαια υποστήριξε τον σιωνισμό ο Τζακ. Είναι άλλο να καταγγέλλεις μια τρομοκρατική αθλιότητα και άλλο να ταυτίζεσαι ιδεολογικά με το θύμα. Αυτές τις λεπτές διαφορές τις προσπερνά η πούστικη (και αληθινά σιωνιστική) λογική σου.
Από εκεί και πέρα, το παιχνίδι με τις λέξεις γίνεται και για άλλους λόγους. Δεν θέλουμε να μπεις στο indymedia και να γράψεις αντιφασιστικά καλέσματα σε μελλοντικές συναυλίες του κάθε μουσικού. Δεν ζούμε στην πιο ελεύθερη κοινωνία της ιστορίας για να έχουμε την άνεση να περιγράφουμε με κάθε λεπτομέρεια τις ιδέες δημοσίων προσώπων που μπορεί να συναναστρέφονται ή να πίνουν έναν ποτό μαζί μας. Για τους ευνόητους λόγους, λοιπόν, δεν γίνεται να σου γράφουμε με πλήρη αναλυτικότητα τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει από έναν μουσικό, ηθοποιό κλπ. Εφόσον κάποιος από αυτούς κινείται στην σωστή κατεύθυνση και μας κάνει αισθητικά τον προβάλουμε. Δεν θα κάτσουμε να του κάνουμε ιδεολογική τομογραφία για να σου δώσουμε έτοιμη έκθεση για την ΕΥΠ.
Ήμασταν αρκετά παιδιά στο γεύμα με τον Τζακ. Πολλές κοινές ιδέες έχουμε αλλά και τις αναμενόμενες αποκλίσεις με έναν Αμερικανό. Αν ζούσε εδώ ο άνθρωπος το πιθανότερο είναι να συμφωνούσε σε όλα μαζί μας και να ήταν φλεφαλο. Τώρα, που ζει στις ΗΠΑ, είναι αυτό που είναι. Μια χαρά είναι για Αμερικανό. Ήθελες να κάτσουμε στο γεύμα όλη την ώρα και να του κάνουμε προπαγάνδα για να καταλάβει τις θέσεις της λέσχης;
Υπό τους αυτούς τους αυτονόητος όρους είναι εντελώς δικός μας. Για Αμερικανό πιάνει το μάξιμουμ. Και στην τελική, καταγγέλλει την εγγενή σε εσένα πουστιά της τρομοκρατίας. Δεν βγήκε να κάνει κάποια αγιογραφία του Τραμπ ή του μακαρίτη. Απλώς δείχνει ότι τον στηρίζει.
Κι αυτή η κτηνώδης θέση δική του .Από
σχόλιο σε ανάρτηση για την δολοφονία του ,σε Αμερικανικό site .
Υποστηριζε την θανατική ποινή κι ότι πρέπει να παρακολουθούν τις εκτελέσεις, μικρά παιδιά
"Death penalties should be public, should be quick, it should be televised. I think at a certain age, it's an initiation." - Charlie Kirk speaking on his own show in February 2024 (where he and his guests also discussed the "benefits" of having CHILDREN watch public executions)
Για το αν ήταν πιο κάφρος από Σαπίρο που έγραψε ένας παραπάνω, δεν ξέρω, ιδιωτικά κι ο Σαπίρο μπορεί να πιστεύει τα ίδια, άλλωστε μισεί τους φτωχούς ίσως και περισσότερο από ό,τι τους μισούσε ο Κερκ, και όντας ακόμα πιο πεπεισμένος σιωνιστής από τον Κερκ (που τις τελευταίες μέρες της ζωής του έδειχνε κάπως να αμφιταλαντεύεται), μισεί τους Άραβες και τους μουσουλμάνους σε εξίσου ακραίο βαθμό, αλλά ο Σ. απευθύνεται σε ένα κάπως πιο pseudo-intellectual κοινό και προσέχει κάπως περισσότερο τον τρόπο που ξερνάει τους εμετούς του. Όπως και ο Jordan Peterson.
Το αντίστοιχο ρωσικό δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα είναι υπό την κατοχή των ΗΠΑ. Αντίστοιχο ρωσικό υπήρχε στις χώρες του ανατολικού μπλοκ και σε μικρότερα κομμουνιστικά κράτη όταν η Ρωσία είχε τον γεωπολιτικό τους έλεγχο. Επί ΕΣΣΔ. Σήμερα ίσως υπάρχει κάτι αντίστοιχο ρωσικό σε κάποιες αφρικανικές χώρες που ελέγχει η Ρωσία. Για να υπάρχει τέτοιο σχέδιο πρέπει η ιμπεριαλιστική δύναμη να ελέγχει το μικρότερο κράτος. Η σημερινή Ρωσία ελέγχει ελάχιστα σε σχέση με τις ΗΠΑ και σε πολλά από αυτά έχει πράγματι την πλειοψηφία των πολιτών υπέρ της. Ένα μάλιστα, χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα (την Συρία του Άσαντ) την έχασε πρόσφατα. Ούτε η Κίνα ούτε οι υπόλοιπες μικρότερες δυνάμεις (Ινδία, Β. Κορέα) έχουν την δυνατότητα να στήσουν τέτοιους μηχανισμούς σε όλο τον κόσμο. Μόνο μια χώρα μπορεί να το κάνει. Ο παγκόσμιος δυνάστης ως εργαλείο του διεθνούς εβραϊσμού, Οι ΗΠΑ.
Όποιος εντός του εθνικιστικού χώρου, πανευρωπαϊκά, δεν καταλαβαίνει τα αυτονόητα και παρακινείται από έναν κακοφτιαγμένο και ιστορικά ξεπερασμένο μακαρθικό αντικομμουνισμό, είναι άξιος της μοίρας του και κάνει κακό στο κίνημα. Συγκεκριμένα το κάνει ουρά της εβραϊκής Δεξιάς.
Δεν ξέρουμε αν είμαστε οι μόνοι κάτοχοι της αλήθειας. Είμαστε σίγουρα από τους λίγους που έχουμε το θάρρος να την λέμε δημοσίως και να υπηρετούμε το κίνημα με δικά μας μέσα, αυτόνομα, με τις λίγες μας δυνάμεις και φτύνοντας στο πρόσωπο της επίσημες προτάσεις της Δεξιάς να μας αφομοιώσει/εξαγοράσει.
Ο θανατος αυτού του ευαγγελιστή, λάτρη και υμνητη του Μωυσή και της Ιερουσαλήμ - ας προσεχε και αυτός ο δεξιός αντιφα τα ξαδέρφια του, αριστερούς αντιφα - έβαλε ένα τείχος, έναν απόλυτο διαχωρισμό από πολλά και πολλούς, έστω και αργά.
Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες διότι δεν αξίζει. Το ποια είναι η Αμερική τι θέλει, τι ήθελε από πάντα δηλαδή, είναι γνωστό σε οποίους έχουν μελετήσει τα στοιχειώδη. Οι υπόλοιποι απλά έχουν ακόμη στο αίμα τους το δηλητήριο της δεξιάς.
Τα έχουν πει άλλωστε, όλα τα μεγάλα μυαλά του 18, 19 και 20ου αιώνα, παρόλες τις διαφωνίες και αντιθέσεις σε διάφορα θέματα που έχουν φιλοσοφήσει και αναλυσει. Στο Αμερικανικό Κακό όμως, όπως έχει γράψει ο Locchi και ο De Benoist, όλοι συμφωνούν.
Καλή σας συνέχεια με τα δυνατά κείμενα σας.
Οι κομμουνιστές λάμβαναν βοήθεια από ομοϊδεάτες τους. Αν και κατά την διάρκεια του πολέμου λάμβαναν βοήθεια κι από τους Άγγλους, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε περί αντικαπιταλισμού.
Οι Δεξιοί λάμβαναν βοήθεια από ομοϊδεάτες τους, επίσης.
Οι εθνικιστές είμαστε κάτι διαφορετικό κι από τους δυο.
Το ηθικά ακέραιο είναι να μην παίρνει κανείς βοήθεια από ξένη δύναμη.
Η δεύτερη εναλλακτική είναι να λαμβάνουν βοήθεια άπαντες από ομοϊδεάτες μόνο αν έχουν πείσει τους ομοϊδεάτες να στηρίξουν τις εθνικές μας θέσεις και την ανεξαρτησία μας.
Οι Δεξιοί και οι Αριστεροί δεν έκαναν κάτι τέτοιο. Έλαβαν βοήθεια ως δεκανίκια των ξένων ιμπεριαλιστών ομοϊδεατών τους.
Αν με την ερώτηση εννοείς τι θα κάναμε οι εθνικιστές στον εμφύλιο, η απάντηση είναι ότι δεν θα ξέραμε αν θα έπρεπε να χαρούμε ή να λυπηθούμε βλέποντας τους πολιτικούς μας αντιπάλους, φιλελεύθερους και κομμουνιστές, να σφάζονται μεταξύ τους. Θα χαιρόμασταν γιατί αυτό τους άξιζε. Θα λυπόμασταν, ταυτόχρονα, γιατί μαζί με αυτούς και με τον εμφύλιο των συμμοριών τους ρήμαξε και η πατρίδα συνολικά.
Ναι γιατί οι δεξιοί συμμορίτες ήταν καλύτεροι. Εκείνοι δεν ενοχλούσαν κανέναν.
Δεν είναι εύκολο να απαντάμε σε υποθετικά ερωτήματα. Θα κάναμε ό,τι γινόταν για να μην υποστηρίξουμε κανέναν. Αλλά θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη η τοποθεσία. Για παράδειγμα στην Μακεδονία ήταν άλλες οι συνθήκες από την Πελοπόννησο.
Εκείνο που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι ότι το μεταπολεμικό εθνικιστικό κίνημα θα μπορούσε κάλλιστα να κρατήσει αυτή την εθνικιστική στάση και όχι να εμφανίζεται σαν μπροστάρης της Δεξιάς, κάνοντας τον χρήσιμο ηλίθιο του συστήματος.
"Επίσης, για να ακριβολογούμε, οι Άγγλοι επί Κατοχής εξόπλιζαν οποιονδήποτε ήταν πρόθυμος να συμβάλλει εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, "
Και τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν πρέπει να στηλιτεύουμε τους κομμουνιστές για αυτή την ιδεολογική ασυνέχεια, όταν τολμούν να λένε ότι εμείς είμαστε ουρές του καπιταλισμού; Τώρα που βρήκαμε έναν κοινό τόπο ανάμεσα στην Δεξιά και τους κομμουνιστές βλέπουμε ότι μειώθηκε η αντικομμουνιστική σου ένταση. Ε, δεν είναι έτσι τα πράγματα αν θες να είσαι εθνικιστής.
Η Ελλάς δεν είχε διαλέξει κανένα στρατόπεδο στον ΒΠΠ. Η ελληνική κοινωνία προτιμούσε την ουδετερότητα για ζητήματα που δεν την αφορούσαν, όπως και στον ΑΠΠ.
" είχε και εξόριστη κυβέρνηση. "
Επίτρεψέ μας να γελάσουμε. Κανείς από τους παπούδες μας που βίωσαν την κατοχή δεν θυμόταν τους λιμοκοντόρους του αστικού κόσμου που έκαναν διακοπές στην Αίγυπτο.
" Όλα αυτά απαιτούσαν υλική ενίσχυση (κοινώς, χρήμα κυρίως), οπότε, δεν βλέπω που ήταν το παράλογο στο ότι υπήρξε αυτή η οικονομική ενίσχυση από τους τότε συμμάχους."
Το παράλογο είναι να νοίζεις ότι είσαι εθνικιστής και να παίρνεις όπλα και χρυσό από αυτούς που σου αφαιρούν (από τον εθνικό διχασμό και μετά ξεδιάντροπα) την εθνική ανεξαρτησία. Παράλογο είναι να δηλώνεις φορτσάτος μπολσεβίκος και να εξαπολύεις αντικαπιταλιστικούς μύδρους, θεωρώντας τον φασισμό δεκανίκι του καπιταλισμού, και να συμμαχείς με τους κατεξοχήν καπιταλιστές για να τα βάλεις με αυτο΄ς που υποτίθεται ότι είναι δεκανίκι τους. Πολέμησέ τους με δικά σου μέσα αν σου κηρύξουν τον πόλεμο. Από την στιγμή που συμμαχείς με τους καπιαλιστές είσαι απλά το ρεντίκολο της ιστορίας. Εκτός και αν το κάνεις για να προκαλέσεις επιτάχυνση των ιστορικών διαδικασιών που θα οδηγήσουν στον σοσιαλισμό. Ας το ακούσουμε κι αυτό για να γελάσουμε.
"Θα κάναμε ο,τι κάνανε οι τότε εθνικιστές. Θα πέφταμε στο πεδίο της μάχης από τα "εργατικά και λαϊκά" μπαζούκας του ΕΛΑΣ, όπως στην μάχη του Κιλκίς"
Πήγαινε τώρα να γευματίσεις στα εστιατόρια της Νέας Δημοκρατίας και άσε τα μπαζούκας.
H απόλυτη βεβαιότητα έγκειται στο τι μπορούσε να κάνει το εθνικιστικό κίνημα μετά τον πόλεμο και δεν το έκανε. Σου διαφεύγει ή υποδύεσαι ότι σου διαφεύγει. Το γράψαμε πιο πάνω. Το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα θα έπρεπε να είχε κρατήσει αποστάσεις από την Δεξιά και να μην πανηγυρίζει στις ανάλογες εκδηλώσεις, με την πρόφαση ότι τις είχε εγκαταλείψει η επίσημη Δεξιά. Η εθνικιστική θέση είναι κάθετα εναντίον του εθνοκτόνου εμφυλίου και όχι με τα τσιράκια του δυτικού καπιταλισμού.
"Όχι βάσει Χέρντερ, ρομαντισμού κλπ που προβάλλετε εδώ και τα οποία φυσικά ελάχιστοι στην Ελλάδα είχαν διαβάσει τότε! "
Ούτε τον Μαρξ και τον Άνταμ Σμιθ ή τους εγκυκλοπαιδιστές είχαν διαβάσει. Αλλά ενεπλάκησαν στην σύγκρουση φιλελευθερισμού-κομμουνισμού.
"Θα είσασταν κι εσείς ως προσωπικότητες, προϊόντα του συγκεκριμένου κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού περιβάλλοντος στο οποίο θα είχατε μεγαλώσει, δηλαδή της Ελλάδος της δεκαετίας του 40. Άρα θα είχατε διαλέξει στρατόπεδο με βάση τις οικογενειακές σας καταβολές, με βάση τις βιωματικές εμπειρίες που θα είχατε επί Κατοχής σε σχέση με τις αντιστασιακές οργανώσεις και τις δυνάμεις Κατοχής και τέλος με βάση αυτά που θα μαθαίνατε από τα τότε ΜΜΕ, δηλαδή τις εφημερίδες και το ραδιόφωνο."
Αν δεν το έχεις καταλάβει, ως ρομαντικοί, πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι Tabula rasa για να διαμορφώνεται μονοδιάστατα από το περιβάλλον δίχως να διαθέτει ενδογενείς διανοητικές και πολιτιστικές ακόμη τάσεις. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος είναι σκεπτόμενος σε κάθε περίπτωση. Αν είχες διαβάσει λίγη ελληνική ιστορία παραπάνω θα γνώριζες ότι η αρχή αυτού του αλληλοσπαραγμού έγινε μερικά χρόνια νωρίτερα, στον Εθνικό Διχασμό. Και τότε τα περιθώρια ήταν στενά. Αλλά ο Δραγούμης με τον κύκλο του δεν ήταν ούτε ακριβώς μοναρχικοί ούτε βενιζελικοί. Ήταν μόνο εθνικιστές.
" Καλύτερα λοιπόν να είστε πιο επιεικείς με τους τότε ανθρώπους είτε της μίας είτε της άλλης πλευράς και να μην κουνάτε τόσο το δάχτυλο, ούτε να εκφράζετε βεβαιότητες"
Με τους ανθρώπους της εποχής επιεικείς είμαστε. Πώς αλλιώς να το εκφράσουμε όταν γράφουμε ότι δεν τους ενδιέφερε ο ΒΠΠ μέχρι να απειληθεί η πατρίδα; Πώς αλλιώς να το γράψουμε όταν παραθέτουμε πληροφορίες για τους παππούδες μας; Με τους ανόητους δεν είμαστε επιεικείς. Ιδίως αν σχετίζονται με τον εθνικιστικό χώρο και διαμορφώνουν την στρατηγική του. Στους ανόητους κουνάμε το δάχτυλο και εκφράζουμε με βεβαιότητα την απόρριψή μας.
Υ.Γ. Σε άλλη ανάρτηση είχα γράψει εκτενέστατο σχόλιο σχετικά με την πολιτική του Κωνσταντίνου επί Εθνικού Διχασμού και παρέθεσα και σχετική βιβλιογραφία για όσους ενδιαφέρονται για το τι πληροφορίες έχουν τα γερμανικά και αυστριακά αρχεία. Θυμάμαι πως είχατε συμφωνήσει πως ό,τι έγραψα ήταν κατά βάση ορθό. Οπότε, υποδείξεις του να διαβάσω παραπάνω ελληνική ιστορία και ειδικά για τον Εθνικό Διχασμό, τις βρίσκω περιττές...
Μας αναγκάζεις να ανακαλέσουμε την παλαιότερη κρίση μας για την ιστορική σου γνώση με αυτό που έγραψες. Αν είχες διαβάσει καλά τον Εθνικό Διχασμό θα γώριζες ότι ο αδερφός του Δραγούμη Φίλιππος, ο Χριστουλάκης, ακόμη και ο Μπούσιος από την ομάδα Δραγούμη σχεδόν δεν του μιλούσαν μέχρι τον θάνατό του για αυτή την επιλογή.
"Κι εσείς λοιπόν θα είχατε διαλέξει στρατόπεδο την περίοδο 1946-49."
Βιάζεσαι να μας κατατάξεις κάπου. Η βιασύνη δεν είναι καλός σύμβουλος. Γιατί σε κάνει να ξεχνάς ότι στον ΑΠΠ και στον ΒΠΠ ακόμη και αν μας εξανάγκαζε κάποιος να διαλέξουμε παράταξη, ε όπως και να το κάνουμε οι Γερμανοί ήταν κάπως πιο κοντά σε εμάς. Όμως στον εμφύλιο τόσο οι Δεξιοί όσο και οι Αριστεροί ήταν στην ίδια απόσταση ετών φωτός μακριά μας. Ακόμη και αν πεις ότι συμπαθούμε, σαφώς, του Ρώσους περισσότερο από τους Αμερικανούς, είχαν την ατυχία να πέσουν στα χε΄ρια των κομμουνιστών. Συνεπώς, με κανέναν δεν θα ήμασταν. Έχασες και πάλι.
Υ.Γ. 1 τα μέλη των ελληνικών φασιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων του Μεσοπολέμου , διχάστηκαν τελικά σε βασιλικούς/αντιβενιζελικούς και βενιζελικούς, με αφορμή το ζήτημα του βενιζελικού κινήματος του 1935 και της επαναφοράς της βασιλείας κι εσείς θεωρείτε ότι θα μένατε αμέτοχοι σε πολύ σοβαρότερα ζητήματα όπως ο Παγκόσμιος Πόλεμος και ο εμφύλιος! Μα πόσο αμέτοχοι της κοινωνίας θεωρείτε πως θα ήσασταν;;
Υ.Γ. 2 Για ποιό λόγο ως εθνικιστές που είστε, να θέλατε στο ΒΠΠ να συνταχθείτε με την Γερμανία; Πιστεύετε κι εσείς όπως ο Καλέντζης ότι ο πόλεμος από μεριάς Γερμανίας ήταν ιδεολογικός και όχι ιμπεριαλιστικός; Πριν μου πείτε ότι και από πλευράς Αγγλίας ήταν ιμπεριαλιστικός, να υπενθυμίσω ότι αυτός που μας επιτέθηκε ήταν ένας σύμμαχος της Γερμανίας και όχι της Αγγλίας. Σύμμαχος που είχε επίσης αναθεωρητικές εδαφικές αξιώσεις εις βάρος μας! Γενικά ως εθνικιστές τι θα πράττατε επί Κατοχής βλέποντας τους Βούλγαρους στη Μακεδονία, τους Ιταλούς να θέλουν να οικοδομήσουν την Ιόνιο Πολιτεία στα Επτάνησα και κάτι αποσχιστικά φαινόμενα τύπου "Λεγεώνα των Βλάχων";
Δεν έχουμε πρότυπα στην λέσχη, πέρα από τον Ραφαήλ. Δεν σκεφτόμαστε σαν έφηβα κορίτσια της δεκαετίας του '70. Ο Ίωνας ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες της νεότερης ιστορίας μας και ο σημαντικότερος θεωρητικός του πολιτικού μας χώρου. Είναι κάτι διαφορετικό αυτή η διαπίστωση από το να βλέπεις πρότυπα. Μόνο θηλυπρεπείς προσωπικότητες σαν τον Αριστοτέλη σκέφτονται με τέτοιον τρόπο. Για την ιστορία, επίσης, ο Ίωνας έκανε αυτή την στρατηγική επιλογή γιατί είχε πολιτικό οικογενειακό υπόβαθρο (πατέρα πρωθυπουργό και υπουργό) περιμένοντας ότι θα χρησιμοποιούσε το δίκτυο της οικογενειακής του πολιτικής ισχύος για να επιβληθεί αρχικά και να εξουδετερώσει στην συνέχεια τους παλαιοκομματικούς μοναρχικούς μέσα στην Ηνωμένη Αντιπολίτευση. Ο αδερφός του σωστά είδε ότι δεν θα έπιανε το κόλπο γιατί οι παλαιοκομματικοί και το παλάτι προωθούσαν τον Γούναρη. Για αυτό και έγραψε σχόλια εναντίον του παλατιού. Αν αυτό το θεωρείς προσχώρηση εμείς θα απαντήσουμε ότι ήταν μια αντίφαση του Ίωνος. Προσχώρηση όχι. Επειδή εμείς δεν είχαμε γονείς πρωθυπουργούς και τέτοια οικογενειακή ώστε να την χρησιμοποιήσουμε προς όφελος ενός εθνικιστικού σχεδίου, θα γράφαμε στα φρύδια μας την Δεξιά και την Αριστερά στον εμφύλιο. Όπως τις γράφουμε και σήμερα.
"τα μέλη των ελληνικών φασιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων του Μεσοπολέμου , διχάστηκαν τελικά σε βασιλικούς/αντιβενιζελικούς και βενιζελικούς, με αφορμή το ζήτημα του βενιζελικού κινήματος του 1935"
Είναι πολύ μεγάλη συζήτηση για το αν ήταν φασίστες όλοι αυτοί που αναφέρεις. Σε προσωπικό επίπεδο μπορεί να υπήρχαν. Σε επίπεδο οργανώσεων, έλα τώρα. Αυτά τα λένε οι μαρξιστές και οι Γιαννάκενες. Κλάιν φασισμός.
"Πιστεύετε κι εσείς όπως ο Καλέντζης ότι ο πόλεμος από μεριάς Γερμανίας ήταν ιδεολογικός και όχι ιμπεριαλιστικός"
Πώς το πας πώς το φέρνεις, να τος ο Καλέντζης πάλι στην συζήτηση. Λοιπόν, ο Τέλης είναι για κόμματα σαν το ουράνιο τόξο. Μέχρι εκεί. Μην μολύνεις τον εθνικοσοσιαλισμό και μην γελοιοποιείς μια χώρα συνδέοντάς τα με τέτοια κωμικοτραγικά πρόσωπα.
Ο Μεταξάς φιλοφασίστας ήταν αλλά όταν επιτέθηκαν οι Ιταλοί έπρεπε να αμυνθεί και να απελευθερώσει τα δωδεκάνησα. Πολύ σωστά άκουσε τους γερμανικούς ψιθύρους για ανακωχή μετά την νίκη επί των Ιταλών και πολύ λανθασμένα δεν είχε αντικλείδια στην δύναμη του αγγλόδουλου παλατιού. Για αυτό έχασε την ζωή του.
Τα υπόλοιπα είναι για τους Ιφικράτηδες και τις Τέλες.
Hell, September 15, 2025
They have never caught me and they never will. They have never seen me, for I am invisible, even as the ether that surrounds your earth. I am not a human being, but a spirit and a demon from the hottest hell. I am what you Romantics and your foolish police call the Horseman.
When I see fit, I shall come and claim other victims. I alone know whom they shall be. I shall leave no clue except my bloody arrows, besmeared with blood and brains of he whom I have sent below to keep me company.
If you wish you may tell the police to be careful not to rile me. Of course, I am a reasonable spirit. I take no offense at the way they have conducted their investigations in the past. In fact, they have been so utterly stupid as to not only amuse me, but His Satanic Majesty, Telis, etc. But tell them to beware. Let them not try to discover what I am, for it were better that they were never born than to incur the wrath of the Horseman. I don't think there is any need of such a warning, for I feel sure the police will always dodge me, as they have in the past. They are wise and know how to keep away from all harm.
Undoubtedly, you Romantics think of me as a most horrible murderer, which I am, but I could be much worse if I wanted to. If I wished, I could pay a visit to your hangout every night. At will I could slay all of you, for I am in close relationship with the Angel of Death.
Now, to be exact, at 22:00 (earthly time) tomorrow, I am going to pass over Pedion to Areos to the Book Fair.In my infinite mercy, I am going to make a little proposition to you people. Here it is: I am very fond of Efi Thodi music, and I swear by all the devils in the nether regions that every person shall be spared if he's near a book stand where a Thodi song is in full swing at the time I have just mentioned.Margaritis is ok too.One thing is certain and that is that some of your people who are in other stands on that specific Tuesday night will get the arrows. Gian@#kenas and Mister Mpoutias said they will obey my orders.Go to their stands and stay there till the closure.
Well, as I am cold and crave the warmth of my native Tartarus, and it is about time I leave your earthly home, I will cease my discourse. Hoping that thou wilt publish this, that it may go well with thee, I have been, am and will be the worst spirit that ever existed either in fact or realm of fantasy.
-The Horseman
Dark Avenger όχι όμως πάνω στον Black Death αλλά πάνω σε...μονόροδο(είναι δεινός ισορροπιστής).Οι φλεφαλότες είχαν όλοι στριμωχτεί στο stand του Μπούτια,είχαν αρπάξει από ένα αντίτυπο του βιβλίου του ο καθένας και έκαναν ότι διάβαζαν.Στη διαπασών έπαιζε η διασκευή Θώδη στο Eye Of The Tiger.Ο Avenger έριξε μια ματιά με το αγέρωχο αριστοκρατικό βλέμμα του,μειδίασε και συνέχισε την πορεία του.Εγώ κατέληξα στον Γιανν@#κενα που σαν πιο παραδοσιακός είχε βάλει το Τι Θέλεις Να Σου Κάνω από τον πρώτο θρυλικό δίσκο της Θώδη.Εντυπωσιασμένος από τη μουστάκα του και θέλοντας να ενισχύσω πήρα τελικά το ''Βανδέα'' του παρόντος στα γεγονότα Χατζηγώγου.
Επίσης, οι μπίκηδες της λέσχης δεν είμασταν εκεί. Είχαμε πάει να πουλήσουμε προστασία στο εστιατόριο της verona και δεν προλάβαμε την κάθοδο των Μυρίων περσόνων του Τέλη στο Πεδίον.
Πάντως εμείς σκεφτήκαμε το βιβλίο για την κανονική Βανδέα του Μπαρμπή.
Η “Νέα Τάξις” ήταν ναζιστική οργάνωση,αυστηρά προσωποπαγής, συγκροτημένη γύρω από το πρόσωπο του Δημήτρη Ναστούλη με έδρα στην οδό Μενάνδρου 26 και έδρασε στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Συνθήματα της Νέας Τάξης εμφανίστηκαν στην Καβάλα, στην Καλαμάτα, στον Πύργο, στα Γιάννενα και αλλού ενώ η οργάνωση παράλληλα δρούσε στην Αθήνα βάφοντας ή καταστρέφοντας βιβλιοπωλεία στο κέντρο των Αθηνών.Το βράδυ της 26ης Γενάρη 1975 ομάδα έξι μελών κινούνταν γύρω απ’ το Πολυτεχνείο βάφοντας με πινέλο τους τοίχους με το σύνθημα “Νέα Τάξις” και το σήμα της οργάνωσης που αποτελούνταν από έναν διπλό πέλεκυ τοποθετημένο μέσα σε κύκλο. Παράλληλα έσκιζαν και τις αφίσες αριστερών οργανώσεων.Συνεπλάκησαν με μια ομάδα φοιτητών που τους ζήτησαν τον λόγο με αποτέλεσμα δυο φοιτητές να τραυματιστούν. Ο Ναστούλης εξέδιδε και ένα έντυπο με τον εύγλωττο τίτλο “Ο Ναζιστής” με λόγους του Χίτλερ στα ελληνικά και στα γερμανικά.
Το βάζω και εδώ σε περίπτωση που θέλετε να αποσύρετε το προηγούμενο άρθρο!
"110 είχαν φτάσει τα μνημεία για τον Στάλιν το 2023 τα 95 εξ αυτών επί Πούτιν" 1010 να γίνουν. Εσένα τί σε κόφτει; Ρώσος είσαι;
"με σφυροδρέπανα εμφανίζονται ρωσικά τανκς στο μέτωπο" καλά κάνουν. Τα παράπονα σου στον αστοιχειωτο σωβινιστή ψυχακια που εξαπέλυσε εναντίον τούς πόλεμο φυλετικής εξόντωσης. Τι να κάνουμε, έχασε και το σφυροδρέπανο έγινε τμήμα της εθνικής ψυχής των Ρώσων. Αισθητικά πάντως είναι περίφημο.
"Κανείς δεν είπε μπολσεβίκο τον Τσάρο ή τον Κερένσκι,ο Κερένσκι ήταν πατριώτης και πολέμησε όταν ο Λένιν ερχόταν στη Ρωσία με κλειστό τραίνο και τα φράγκα του Κάιζερ για να σταματήσει τον πόλεμο." Άρα η θέση σου είναι ότι η Πολωνία, η δυτική Ουκρανία, τα βαλτικα κράτη είναι ρωσικά εδάφη. Γιατί αυτά έδωσε ο Λένιν με τη συνθήκη Μπρεστ Λιτοφσκ. Ο Λένιν ήταν η μεγαλύτερη επαναστατική μορφή του 20ου αιώνα. Δεύτερη ο Μάο. Τρίτη θέση μοιράζονται ο Αυστριακός με τον Γεωργιανό. Εδώ υποστηρίζεται τον Εβραίο της Ουκρανίας που τα ενθυλακωνει απο τη ΣΙΑ με το αφήγημα ότι: " χρησιμοποιούμε τους Αμερικανούς για να διώξουμε τους Ρώσους και μετά θα ιδρύσουμε εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς στην Ουκρανία". Αυτά λέτε στα ΖΩΑ, στις αμοιβάδες που κάθονται και σας ακούν. Αλλά ο Λένιν που χρησιμοποίησε τα λεφτά του ΑΜΕΑ Κάιζερ για να αναμορφώσει τη Ρωσία και να προωθήσει την παγκόσμια επανάσταση σύμφωνα με τις ιδεες του, είναι ρουφιάνος και προδότης. Ο μπογιατζής που τα επερνε απο τους πάντες, τι ήταν;
"εθνικομπολσεβίκος δεν υπάρχει γιατί εθνικιστής και μπολσεβίκος είναι έννοιες αντίθετες" είναι απίστευτο αλλά συμφωνούμε. Ο λενινισμός δεν μπορεί να γίνει εθνικιστικός. Προφανώς όμως με τη λέξη μπολσεβικισμός εννοείς πάσης φύσεως σοσιαλισμό ως βρωμερό μισάνθρωπο, ακροδεξιό κάθαρμα που είσαι. Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές μελετούμε και αναγνωρίζουμε ως μια μορφή σοσιαλισμού τον λενινισμό. Η αποτυχία του είναι δικαίωση των θέσεων μας. Δεν αναιρουμε όμως τον ιστορικό αγώνα του και προσπαθούμε να διδαχτούμε απο την εμπειρία του.
"Οι οποίοι πολύ καλά κάνουν και στηλιτεύουν τον τουρκόφιλο μπολσεβίκο σας" Θα πρέπει οι κοκκινοπροβητες, πράκτορες της ΣΙΑ, της ΝΔ και του Ισραήλ να μας εξηγήσετε κάποτε το πώς γίνεται να είστε βενιζελικοί, υπέρ της μεγάλης Ιδέας και ταυτόχρονα να θεωρητε τους Μικρασιάτες, τους Κωνσταντινουπολίτες, τους Κύπριους και τους Πόντιους Τούρκο σπόρους!!!
Δηλαδή τι θα κάνατε; Θα καταλαμβάνατε όλα αυτά τα εδάφη και εκτός των Τούρκων θα διωχνατε και τούς Έλληνες; Θα τα εποικιζατε με Αρβανίτες;;;
"Εδώ μας λέτε ότι στην Ουκρανία τον πόλεμο τον προκάλεσε το...ΝΑΤΟ ενώ ο ίδιος ο Πούτιν έχει πει ότι η Ουκρανία ως ξεχωριστό κράτος" Και ο Μιρσχαιμερ το λέει αυτό. Καί εκατοντάδες άλλοι. Τα παίρνουν απο τους Ρώσους; Έγινε το ρούβλι παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και κόβουν χωρίς αύριο χαρτί με μελάνι;
Η ζωή στο Ελλαδισταν έχει γίνει πολύ δύσκολη. Πείτε μας τί ναρκωτικά παίρνετε.
Πολύ σωστή η ανάλυση σας κ. Σουχωφ. Είδαμε θλιβερά ενεργουμενα της Πρεσβείας να κατηγορούν τον Μιρσχάιμερ και τον Λουτβακ. Φυσικά, για την ιδεολογική σύγχυση και την αγραμματοσύνη ούτε λόγος. Όσο για τα κράτη που δημιουργήθηκαν από την συνθήκη του Μπρεστ Λιτοφσκ, ο αναθεωρητισμός τους φαντάζει χειρότερου επιπέδου και από θεωρίες Αρτέμη Σώρρα. Εν τέλει συμφωνώ απόλυτα και με το γεγονός ότι οι βενιζελικοί είναι ότι χειρότερο έχει συμβεί στον ελληνισμό εδώ και χιλιάδες χρόνια.
''Το σφυροδρέπανο έγινε τμήμα της εθνικής ψυχής των Ρώσων''.Ε πέστε τα ντε που μας πουλάτε εθνικισμό τόσο καιρό.
Ο Λένιν θα έδινε και τη Μόσχα αν αυτό του επέτρεπε να εδραιωθεί.Ακριβώς όπως οι ΚΚΕδες θα έδιναν άνετα τη Β.Ελλάδα(την οποία ο ''πατριώτης'' Αρης έλεγε ''κατεχόμενη από τους έλληνες'').Ο Μάο ήταν ψυχάκιας ξεκλήρισε εκατομμύρια Κινέζων με κάτι ανεφάρμοστα οικονομικά προγράμματα.Άλλο που κάποιοι ημίτρελοι είδαν ''εθνομαοισμό'' και σε αυτόν.Κανείς δεν υποστηρίζει τον Εβραίο της Ουκρανίας σαν άτομο,το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπάρχει υπερασπιζόμαστε.Ποια παγκόσμια επανάσταση ρε χάπατα να πάρουν την εξουσία θέλουν διαχρονικά τα κομμούνια ''ως πρωτοπορία του προλεταριάτου'' και να μπαστακωθούν εκεί.Βέβαια το ντύνουν με ωραίες λέξεις ''λαϊκή εξουσία'' κτλ και τρώτε το σανό νομίζοντας οτι θα διοικήσετε εσείς.Αμ δε.Μόνο τα ανώτερα Κουτσουμπάκια.
Οι εθνικοσοσιαλιστές μπούρδα ήταν αντιμπολσεβίκοι και είχαν πολύ συγκεκριμένο ορισμό του σοσιαλισμού τους.Καμία σχεση δεν έχουν με σας.Μισάνθρωπος λέει ο φιλάνθρωπος των Γκουλάγκ χαχα.Για το τσίρκο είστε.Ναι ξέρω επανεξετάζετε τον Στάλιν τα έχει πει κι η Παπαρήγα.
Εσείς δεν είστε κοκκινοπροβήτες αλλά σκέτο κόκκινοι, πράκτορες του νεομπολσεβίκου.Οι δικοί σας έγραφαν στον Ριζοσπάστη ότι χαίρονταν και επιδίωκαν την καταστροφή μας στη Μικρασία(και το 40 ότι ο πόλεμος στην Αλβανία είναι...ιμπεριαλιστικός ενώ η Β.Ήπειρος είναι ελληνικό έδαφος).Βέβαια επειδή τα ψηφαλάκια των προσφύγων είναι καλά μετά το παίξατε φιλοπρόσφυγες και εμφανίζεστε θρασύτατα σε εκδηλώσεις κατά της γενοκτονίας.Ειδικά για τους Πόντιους ο ίδιος ο Μαΐλης είχε πει ότι καλά έκανε και τους έσφαξε ο Στάλιν.Αλλά αφού δεν μπαίνουν οι ίδιοι στον Περισσό να σας αρχίσουν στις κλωτσιές καλά κάνετε.
Την ερώτηση εγώ πρέπει να στην κάνω που δηλώνεις εθνικοσοσιαλιστής ενώ είσαι μπολσεβίκος του κερατά.
Προς τον Τέλη: Κόβουμε πράγματι πολλά από τα σχόλια που γράφεις. Δημοσιεύουμε μερικά για να γελάμε με τα χάλια σου και για να θυμούνται οι παλιοί/μαθαίνουν οι νέοι ποιος είσαι και ποια ήταν η γενιά των "εθνικιστών του Πολυτεχνείου"
Μάλλον, ο Κερκ έκανε πολλές ερωτήσεις για άνθρωπο που είχε συνταχθεί με το Ισραήλ. Τελικά μπορεί να κάνεις τα πάντα «σωστά» - να είσαι «Ίουδαίο-χριστιανός», να είσαι Φιλελεύθερος, να είσαι καπιταλιστής, να μιλάς για «Ίσλαμοφασισμό»(sic!!), να προωθείς με μανία τα συμφέροντα του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή, αλλά αλίμονο εάν δεν συμφωνείς έστω και με μία κίνηση αυτού του κράτους. Μέχρι και αυτός ο άνθρωπος χαρακτηρίστηκε αντίσημίτης. Μέχρι και αυτός δολοφονήθηκε. Στα αγγλικά θα λέγαμε “…he asked a question too many…”. Μεγάλο λάθος και επικίνδυνοι καιροί για να έχεις έστω και μία δική σου άποψη εφόσον έχεις συνταχθεί με αυτούς τους ανθρώπους. Με τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς θα έλεγε κάποιος.
Παρακάτω θα βρείτε το βίντεο. Δεν συστήνω σε καμία περίπτωση το κανάλι. Βρίθει ηλιθιοδών αμερικανικών υπέραπλουστεύσεων και θεωριών συνωμοσίας, απλά είναι το μοναδικό βίντεο που βρήκα το οποίο εμπεριέχει όλες τις απόψεις του Κερκ όπου, κατά πάσα πιθανότητα, του στοίχησαν τη ζωή.
Το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=zXkgysxngtQ
Έρχονται εκλογές
και οι παλιοί δυνάστες
χτίζουν χίλια κελιά
να θάψουν μετανάστες.
Θα πουν λόγια πολλά
και θα ’ναι όλα ψέμα,
θολώνουν τα μυαλά,
για να μη δουν το αίμα.
Αντιδραγουμικά σκυλιά,
ορδές του παρακράτους,
αλλάζουνε φιλιά
με τις αρχές του κράτους.
Και παν όλοι μαζί
σ’ ένα πογκρόμ θανάτου
οι άγνωστοι γνωστοί
απόπατοι του πάτου.
Κι ο Χίτλερ ξαναζεί,
νατοϊκός ναζί,
σε ρημαγμένη γη
παλιού προτεκτοράτου .
Βαμπίρ νεοναζί,
του κράτους Νοσφεράτου,
οι άγνωστοι γνωστοί
εταίροι του θανάτου
κραδαίνουν τα τσεκούρια
και κυνηγούν κεφάλια,
και πίσω τους, προστάτες,
του Κούλη τα ρεμάλια.
Ακούω τις κραυγές
απ’ τους βασανισμένους
και βλέπω στη θηλιά
αγγέλους κρεμασμένους.
Κι ένας λαός τυφλός,
με ναρκωμένη σκέψη
απ’ του μυαλού την πλύση,
ποιος τάχα περιμένει
τυράννους ν’ ανατρέψει
και τα δεσμά να λύσει.
Φωτιά στην Εξουσία!
Αυτοί κι οι σύντροφοί τους
σύστημα παρά φύση.
Φωτιά στην Εξουσία!
Δε μένει άλλη λύση
απ’ την καταστροφή τους.
Ο Ίνδο-αμερικανός διευθυντής του FBI, Κας Πατέλ, αποχαιρετά τον Τσάρλι Κερκ με την φράση, «...ξεκουράσου, για τώρα, αδερφέ μου...θα συναντηθούμε στην Βαλχάλλα».
Το βίντεο: https://youtube.com/shorts/KrDhwrgatF8?si=90WyIblORZ11YrGJ
Εστιατόριο με βαριά ανατολίτικα καρυκεύματα οι ΗΠΑ, φίλε.
Κάτι επίσης άκυρο: ο Απόστολος Βακαλόπουλος και τα έργα του θεωρείτε ως λέσχη πως είναι χρήσιμο ανάγνωσμα για την ελληνική ιστορία; Έχει πολύτομα έργα και λίγες δεκάδες μονογραφίες για αρκετά ενδιαφέροντα ζητήματα.
Βέβαια, πριν αρχίζουν να ξερογλείφονται διάφορα δεξιά φιντάνια, να υπενθυμίσω ότι τα γράφω αυτά όχι για να στηρίξω την μία ή την άλλη πλευρά, αλλά για να δείξω ότι όλο αυτό το μεταπολεμικό μύθευμα περί «αντίφασισμού» και περί «αντίφασιστικής Ελλάδας» είναι ακριβώς αυτό – μύθευμα. Ο Β’ΠΠ ήταν μία περίοδος που η Ελλάδα μόνο έχασε. Για τον εμφύλιο δεν μιλάω καν. Στιγμές ντροπής και θλίψης για όλη την Ελλάδα. Προφανώς, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο mod, ο μέσος Έλληνας του ’40 πολέμησε σαν σκυλί μόνον όταν προέκυψε θέμα απώλειας εθνικής κυριαρχίας. Οποιαδήποτε άλλη ανάλυση είναι κάτι ανάμεσα σε φολκλόρ καταστάσεις τύπου «Υπολοχαγός Νατάσσα», παππά τοπικής ενορίας και φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Απόγονός του ο ονομαστός προεστός Καλέντζης ο πρώτος απελευθερωτής Ηπειρωτικού εδάφους από τους Οθωμανούς.
Και περιμένετε να δούμε προκοπή με όλο αυτό το δεξιό δυναμικό που έχει καπελώσει πόστα και "θεσμικές θέσεις" σε συλλογικούς οργανισμούς του χώρου μας; Δικαίως σας αποκαλεί η λέσχη ουρές της Νέας Δημοκρατίας, η πλάκα είναι πως δεν τους προσβάλει καν αυτό πολύ πιθανο να τους αρέσει και ολας.
Ποτάμι από ατσάλι, υπόγεια κυλά
Άγγιγμα θεών πλέον λυσσομανά
Του μέταλλου το άμορφο, συμπαγή μορφή
παίρνει από του Wotan την ιερή αφή
Μαυροντυμένα SS, αδέρφια Σπαρτιατών
Της Λευκής Φυλής των πέτρινων φρουρών
Φορούν τους 70 τόνους ατσαλιού
Το μούγκρισμα των Panzer που έρχονται ακούν
Aristoteles Panzer Division
Das ist das Aristoteles Panzer Division
Ξανά προς νέες νίκες ο Μαύρος μας Στρατός
Βαδίζει ανηλεής, θρήνος και οδυρμός
Ρομαντικοί εχθροί σέρνονται στη γη
Θανατηφόρα ερπύστρια τους ποδοπατεί
Δούλοι των Εβραίων τη Δρέσδη δεν ξεχνώ
Τις άγονες ψυχές θα εκδικηθώ
Κάθε λέσχη σαν του Μαμούτου θα γκρεμίσω
Φοιτητ@ στο Πεδίον του Άρεως θα σας αφανίσω
Aristoteles Panzer Division
Das ist das Aristoteles Panzer Division
Κάνουμε λόγω για την έκθεση βιβλίου γιατί δεν συχνάζουμε άλλες μέρες του χρόνου σε στέκια ατόμων με τις δικές σου ερωτικές επιλογές και ιδιαιτερότητες. Αντιθέτως τι μέρες της έκθεσης έρχεται πολύς και διαφορετικός κόσμος. Εσένα δεν βλέπουμε πουθενά να σε κεράσουμε μερικές ανθοδέσμες στο σαγόνι.
Επίσης, ξέρεις πόσο μεγάλη ανησυχία έχουμε αν δεν μας θεωρεί συναγωνιστές ο Περίανδρος και οι φίλοι του...χαχαχα..Αυτό το επιχείρημά σου ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Δεν θα κοιμηθούμε το βράδυ από την στενοχώρια μας.
Και που ΄σαι, μην ξεχάσεις να το μεταφέρεις στο ιντιμίντια και αυτό, έτσι;