Το ότι οι νεωτεριστές είναι ακαλαίσθητοι, εμείς ως ρομαντικοί, το έχουμε επισημάνει προ πολλού. Το ότι είναι προκλητικοί, το αποδεικνύουν οι ίδιοι καθημερινά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της χτυπητής προκλητικότητας αποτελεί το γελοίο κατασκεύασμα, που τοποθέτησαν στην πλατεία των Ιωαννίνων ως (μετα)μοντέρνα εκδοχή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το "πράμα" αυτό κατασκευάστηκε από φοιτητές της σχολής καλών τεχνών και προωθήθηκε από τον δήμο της πόλης, καθώς επίσης και από το mediaκό κατεστημένο του τόπου. Μάλιστα, στα media, το εν λόγω κατασκεύασμα παρουσιάστηκε ως κάτι πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο.
Το καλό με τις τέχνες είναι ότι καθιστούν σαφείς τις αισθητικές διαφορές που χωρίζουν εμάς τους ρομαντικούς παραδοσιοκράτες από τους μοντέρνους και τους μεταμοντέρνους νεωτεριστές.
Η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ ως φοιτητική συλλογικότητα, εδώ και χρόνια έχει υπογραμμίσει τη σημασία των χριστουγεννιάτικων εορτασμών για τους λαούς της Ευρώπης κι έχει γνωστοποιήσει στους αναγνώστες ότι σε κάποιες χώρες της δύσης εξελίσσεται ένας δημόσιος διάλογος για το αν θα πρέπει να καταργηθούν ή να διαφοροποιηθούν, προκειμένου να είναι συμβατοί με την (μετα)μοντέρνα μας εποχή. Επιπλέον η λέσχη μας έχει επισημάνει ότι αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στην ευρωπαϊκή ιστορία, καθώς παρόμοια φαινόμενα είχαν κάνει την εμφάνισή τους στις απαρχές της νεωτερικότητας. Γι αυτό, μέσα απ' την αρθρογραφία και τις ραδιοφωνικές μας εκπομπές, αναδείξαμε την ιστορία και τη σημασία του ρομαντικού, παραδοσιοκρατικού κινήματος, που από το 1841 έως το 1843, μέσω εύστοχων κινητοποιήσεων, επανέφερε τους χριστουγεννιάτικους εορτασμούς στην Βρετανία, κόντρα στην βούληση της αστικοφιλελεύθερης ελίτ.
Κι επειδή οι καιροί μας ομοιάζουν με εκείνους του 19ου αιώνα, μια νέα ρομαντική εξέγερση είναι αναγκαία προκειμένου να αναχαιτιστεί ο εξουσιαστικός, διεθνιστικός, φιλελευθερισμός της παγκοσμιοποίησης, που εδράζει τα ιδεολογικά του θεμέλια στον Διαφωτισμό και θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τους παραδοσιακούς εορτασμούς αλλά και τις ίδιες τις υπάρξεις των εθνών.
Ενάντια στο (μετα)μοντέρνο κόσμο της νεωτερικότητας, παραμένουμε ρομαντικοί, ιδεαλιστές και παραδοσιοκράτες. Ενάντια στον διεθνισμό της παγκοσμιοποίησης παραμένουμε Έλληνες.
