To 1987 η βρετανική εταιρία παραγωγής ηλεκτρονικών παιχνιδιών Palace Software, αγοράζοντας μια ιδέα της μικρότερης εταιρίας Epyx, δούλεψε μεθοδικά, προκειμένου να δημιουργήσει ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι για την κονσόλα Commodore 64. Στόχος των δημιουργών ήταν να ετοιμάσουν κάτι που θα παρέπεμπε στους λογοτεχνικούς κόσμους του Ρόμπερτ Χάουαρντ και στους πίνακες του Φρανκ Φραζέτα.
Μετά από προσεκτική παρακολούθηση των ταινιών, στις οποίες ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ υποδύθηκε τον Κόναν, κι έπειτα από μελέτη των βιβλίων του Χάουαρντ, οι υπεύθυνοι της βρετανικής εταιρίας δημιούργησαν ένα παιχνίδι-θρύλο της δεκαετίας του '80. Επρόκειτο για το Barbarian:The Ultimate Warrior.
Γρήγορα το παιχνίδι απέκτησε τεράστια φήμη και δημιουργήθηκαν εκδοχές για επιπλέον κονσόλες. Μολονότι η επιτυχία του ήταν μεγάλη, το εξώφυλλο του παιχνιδιού, στο οποίο φιγουράριζαν ο αθλητής Michael Van Wijk ντυμένος ως βάρβαρος και το, γνωστό για τις soft γυμνές φωτογραφίσεις του, μοντέλο Maria Whittaker, προκάλεσε αντιδράσεις. Το ίδιο και το περιεχόμενο του παιχνιδιού. Αντιρατσιστικοί και φιλελεύθεροι κύκλοι κατηγόρησαν το Barbarian (όχι για την προαγωγή μιας συνεχούς βίας, όπως θα περίμενε κανείς) αλλά για τον παραδοσιοκρατικό του φαλλοκρατισμό.
Η αλήθεια είναι ότι το Barbarian έγινε τόσο επιτυχημένο γιατί διέθετε όλα όσα οι αντιρατσιστές του καταλόγιζαν. Ανδροκρατικές πόζες στο art work, επική ατμόσφαιρα, πολεμική δράση, μοιραίες ημίγυμνες γυναίκες, απλό σενάριο και σκηνές πρωτόγονης βίας. Παίζοντας αυτό το παιχνίδι έχει κανείς την ίδια αίσθηση της ανεπιτήδευτης απλότητας που προσφέρουν μεσαιωνικές επικές αφηγήσεις, όπως η ιστορία του Βάλτερ, του χειροδύναμου και το Τραγούδι του Ρολάνδου[1]. Γραμμικές υποθέσεις, ηρωικά ανδραγαθήματα και διαδοχικές, επικές, συγκρούσεις. Γι αυτό και το λατρέψαμε οι πιτσιρικάδες και οι έφηβοι των 80's.
Η επιτυχία έφερε και την συνέχεια του παιχνιδιού. Καλή και αυτή, αλλά το πρώτο αποτέλεσε κάτι το ανεπανάληπτο. Απλό, αταβιστικά μονόπλευρο, χωρίς πολλή σκέψη και με ασταμάτητη πολεμική δράση. Όπως το επικό heavy metal και το sword’ n’ sorcery που μας αγαπήσαμε.
Το παραπάνω video είναι από την κονσόλα Amiga, που διέθετε και μακράν τα καλύτερα χρώματα.