της Μαίρης Therion Ιορδανίδου
Ότι πιο δροσερό μου έλαχε φέτος το καλοκαίρι ήταν αυτό το βιβλίο (ντ΄εγρίξεν το τεμόν το ποντιακό κιφάλ). Μέσα από την οπτική ενός απίθανου φοξ τεριέ, που ζει με τους αφέντες του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ξεπηδούν τα πάντα. Οικογένεια, χαρακτήρες, ηρωικές στιγμές του '21,αλλά και τραγικές απώλειες. Μεσολόγγι, Σούλι, Ψαρρά, Χίος, Κολοκοτρώνης, Μπότσαρης και αρκετά αργότερα ο Μακεδονικός Αγώνας.
Συγκλονιστικές αφηγήσεις που κόβουν την ανάσα. Υψηλές αξίες και παραδειγματισμός για τις νεαρές ψυχές, αγνός πατριωτισμός, εκπληκτική γνώση κυνολογίας, ζωοφιλία γενικότερα, γοητευτικοί αλήτες που εκφράζουν μια πρωτογενή πολεμική φιλοσοφία της επιβίωσης, αποκάλυψη των ενστικτωδών δυνάμεων, εκχύλιση συναισθημάτων, αυτά και πολλά άλλα χαρίζει διαχρονικά στους αναγνώστες Ο Μάγκας της Πηνελόπης Δέλτα.
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα πολλά μα δεν θέλω να φανώ σαν κριτικός βιβλίου. Εξάλλου, δεν θα μου άρεσε ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο. Προτιμώ να είμαι οπαδός και αναγνώστης. Και ως τέτοια θα συμπεράνω ότι Ο Μάγκας κατάφερε να με κάνει να διαβάσω λαίμαργα, μετά από πολλά χρόνια. Γι όσους δεν έχουν διαβάσει αυτό τον ξεχασμένο θησαυρό της Πηνελόπης Δέλτα, θα πρότεινα να το κάνουν με την πρώτη ευκαιρία.
Σχόλια
Επειδής, ναούμε, τον γουστάρω τον Πατριάρχη με τα μουσειακά του, και μου τη σπάνε, ρε μαγκίτες, και μένα οι γιεγιέδες, θα σας σπηκάρω μια ιστοριούλα να τη φχαριστηθεί το φυλλοκάρδι σας.
Είμαι για φραπεδιά, αχτύπητη, βαριά και σκέτη, στην πλατεία Εξαρχείων. Σκάει μύτη, που λέτε, το πρόσωπο με παντελόνι ζέμπρα, σκισμένο φανελάκι και μαλλί ηλεκτροσόκ.
"Τι έπαθες, μωρή; Ρεύμα σε χτύπησε;" της αφηγούμαι.
"Όχι μωρό μου. Είμαι glam μεταλλού. Γουστάρω Bon Jovi, Cinderella και Def Leppard" μου λέει η άρρωστη.
Της ξηγιέμαι και γω ρε αλάνια το προκείμενο.
"Άσε τις κουφές λεοπαρδάλεις, μωρή πετούγια, γιατί εγώ με τους γιεγιέδες δεν τραβιέμαι. Θέλω ντύσιμο, εμφανίσιμο κι όχι περούκες σαν τους Beatles".
https://www.youtube.com/watch?v=KO1kLskKivc
Έκανα, που λέτε ρε μαγκίτες, μια τσάρκα στην οδό Φυλής, καθότι λαγχάνω και πολύ φυλετιστής ναούμε, για να χαιρετίσω τα κορίτσια του πληρωμένου έρωτα. Με το που τελειώνω την περατζάδα, ακούω σαματά!
Ρωτάω ένα περαστικό και μου λέει, "έχει συγκέντρωση στην πλατεία Βικτωρίας".Σκάω μύτη, που λέτε ρε αλάνια μου, στη Βικτώρια, ρίχνω τους χαιρετισμούς στα δικά μας παιδιά -Τζήμερο, Μπόγδανο, Κασιδιάρη κι όλη την επανάσταση- κι αμολιέμαι πίσω απ' τα ΜΑΤ, να δω τους άπλυτους.
Με το που με κοζάρουνε, αρχίζουν να αλαλάζουνε σαν Ινδιάνοι. Χτυπάω, ναούμε, την κεχριμπαρόχαντρα της κομπολόγας και τους σπηκάρω στο άγριο.
"Ρε παλίοκοτες αράξτε στα κιλά σας, γιατί άμα λάχει και πέσετε στην πλώρη μου θα στέλνετε τα χαμπάρια σας από τον άλλο κόσμο!"
Και τι μου απαντάνε τα παιδιά της παλάμης;
"Έλληνα λεβέντη, Έλληνα λεβέντη, στον τάφο σου θα κάνουμε το πιο μεγάλο γλέντι!"
Γυρνάω τότες εγώ και τους ξηγιέμαι το εξής.
"Έλληνα μπερκέτη, Έλληνα μπεργκέτη, την γκόμενα του antifa θα βγάλεις στο κουρμπέτι!"
Κόκκαλο τα διεθνιστόπουλα! Ούτε ο Θανασάκης ο Πλεύρης να μου ΄να, δεν θα φοβούνταν τόσο.
Δυστυχώς, εδώ και δυο χρόνια η λέσχη δεν πραγματοποιεί ραδιοφωνικές εκπομπές. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί άμεσα αυτό που προτείνεις.
Επιφυλασσόμαστε για το προσεχές, ή μη, μέλλον, σε περίπτωση που ξαναρχίσουν οι εκπομπές μας.