Σταμάτης Μαμούτος
H φετινή 15η Αυγούστου αποκάλυψε την πρώτη γεωπολιτική επιλογή παγκόσμιας κλίμακας της κυβέρνησης Μπάιντεν. Η οποία δεν ήταν άλλη από την επαναδημιουργία ενός προπυργίου ανθρωποβόρων τζιχαντιστών στο Αφγανιστάν (εφόσον το σχέδιο της δημιουργίας τέτοιου πυρήνα στην ευρύτερη περιοχή Συρίας-Ιράκ απέτυχε). Οι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία θα θυμούνται το οικουμενικό πολιτικό θέατρο που έστησαν πριν είκοσι περίπου χρόνια οι τότε κυβερνώντες των Η.Π.Α, προκειμένου να προετοιμάσουν επικοινωνιακά έναν ανηλεή βομβαρδισμό και μια στρατιωτική εισβολή στο Αφγανιστάν.
Σήμερα αποδεικνύεται ότι εκείνες οι βόμβες είχαν μηδαμινή ιστορική σημασία. Καθώς, με την ίδια ευκολία που μπήκαν σε αυτή την χώρα για να αποδυναμώσουν μια πολιτικο-θρησκευτική δύναμη τώρα οι Αμερικανοί αποσύρονται για να την ενδυναμώσουν, εφόσον εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Ωστόσο εμείς δεν νιώθουμε λύπη. Γιατί απλώς επιβεβαιωνόμαστε τώρα που παρακολουθούμε για πολλοστή φορά την υποκρισία των δυτικών φιλελευθέρων και των εν Ελλάδι πιονιών τους να αποκαλύπτεται στην ωμή ασχήμια της γύμνιας της. Ας συνεχίσει ο μέσος Ευρωπαίος να ζει στην ψευδαίσθηση που δημιουργούν τα συστημικά ΜΜΕ και όσο περνούν τα χρόνια θα απολαμβάνει περισσότερες από τις επιλογές των εκφραστών του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού και τα παράγωγα των πολιτικών της παγκοσμιοποίησης.
Αντιθέτως νιώθουμε λύπη γιατί την ίδια ημέρα έφυγε από την ζωή ένας θρύλος των γηπέδων. Ήταν τόσο δεινός σκόρερ ώστε οι Γερμανοί συμπατριώτες του να τον αποκαλέσουν «βομβαρδιστή του έθνους». Ο Γκερντ Μίλερ ήταν ένας από τους χαρακτηριστικούς κυνηγούς του αγαπημένου old school ποδοσφαίρου. Χωρίς μεγάλη τεχνική κατάρτιση αλλά με δύναμη, ταχύτητα, απαλλαγή εντός της μεγάλης περιοχής και με αλάνθαστο ένστικτο εκτελεστή.
Ο Μίλερ αποτέλεσε περίπτωση ρομαντικού individual ποδοσφαιριστή που ακροβάτησε ανάμεσα στην παγκόσμια αποθέωση και τον αλκοολισμό, όπως έκαναν αρκετοί ακόμη παιχταράδες του παλιού rock'n'roll soccer. Παιδί φτωχής εργατικής οικογένειας. Μαλλιάς με μακριές φαβορίτες και, κάποιες φορές, μουστάκι ή γένια. Με ένα σκυθρωπά μελαγχολικό αλλά και καλοπροαίρετα ήπιο ύφος χαραγμένο σε κάθε φωτογραφία και σε κάθε τηλεοπτικό καρέ που τον απαθανάτιζε, ο Μίλερ αποτέλεσε σημείο αναφοράς της ρομαντικής αισθητικής.
Φεύγοντας από την ζωή ο Μίλερ άφησε φτωχότερη την κοινότητα όσων αγαπήσαμε την εποχή που οι ποδοσφαιριστές ήταν rock stars. Γιατί μπορεί τα πιο μεγάλα σε ηλικία μέλη της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. να μην τον προλάβαμε στην ακμή της δόξας του. Αλλά μεγαλώσαμε με τις αφίσες των παλιών παικταράδων να γεμίζουν τους τοίχους των εφηβικών μας δωματίων. Και γαλουχηθήκαμε στην αθλητική κουλτούρα με τα αφιερώματα της παλιάς δημόσιας τηλεόρασης στα μουντιάλ και τις διοργανώσεις των '60's και των 70's. Και όταν βγαίναμε στους χωματόδρομους των χωριών μας ή στις πλατείες των αθηναϊκών συνοικιών να παίξουμε τους δικούς μας τελικούς, όσοι αγωνιζόμασταν στην θέση του σέντερ φορ δοκιμάζαμε τα απότομα γυριστά σουτ, με τα οποία βλέπαμε ότι ο «βομβαρδιστής» άφηνε εμβρόντητους τους αντίπαλους τερματοφύλακες.
Από την άκρη της Ευρώπης ευχόμαστε καλό ταξίδι στον «βομβαρδιστή» και τον ευχαριστούμε για τις στιγμές που μας χάρισε. Οι δικές του ποδοσφαιρικές «βόμβες» -σε αντίθεση με εκείνες των υπερδυνάμεων της παγκοσμιοποίησης, που ακολουθώντας την αγοραία ευτέλεια της ιδεολογίας που τις πυροδοτεί χάνουν την όποια ιστορική τους αξία μέσα σε λίγα χρόνια- θα μείνουν για πάντα γραμμένες στο βιβλίο των ηρώων της ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Σχόλια:
Τώρα θα διαμαρτυρηθούν τα παιδιά του Άβαταρ ότι δεν ήταν νορδικός ο Μίλλερ. Θα σε κατηγορήσουν ότι καταπατάς εκτός από τους ελληνικούς και τους γερμανικούς φυλετικούς νόμους,😂🤣😆
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Aνώνυμε, σεβασμός στην μνήμη του "βομβαρδιστή". Ας μην ασχολούμαστε με ανόητους.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Να συμπληρώσω ότι ο "μέγας πατριώταρος" Τραμπ είχε ξεκινήσει αυτή την πολιτική στο Αφγανιστάν. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε με τους νεοεθνικιστές και τους ακροδεξιούς ζητωπατριωτες.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Πολύ σωστά.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σταμάτη, περιέργως θα διαφωνήσω με την ανάγνωσή σου. Τι γεωπολιτικό κέρδος αποκομίζουν οι ΗΠΑ από την κατάρρευση μίας κυβέρνησης που βρισκόταν υπό τον πλήρη έλεγχό τους και την άνοδο στην εξουσία των Ταλιμπάν που, σε αντίθεση με πριν από 20 χρόνια, φαίνεται να έχουν διάθεση "συμφιλίωσης" με τους σιίτες του Ιράν και συνεργασίας με την Κίνα; Μεγάλη γεωπολιτική ήττα είναι για την Αμερική, αλλά ήττα προδιαγεγραμμένη εδώ και χρόνια. Έμενε απλώς κάποιος να τραβήξει την πρίζα...
Οι Ταλιμπάν μπορεί να είναι ό,τι είναι αλλά έχει σημασία με ποιούς τους συγκρίνουμε. Επί ταλιμπάν το 2000 η παραγωγή οπίου είχε μηδενιστεί (για να εκτοξευτεί στα ουράνια μετά την "απελευθέρωση"). Επί Ταλιμπάν επίσης κυνηγήθηκε ανηλεώς ο εξαιρετικά διαδεδομένος βιασμός ανηλίκων (ψάξτε bacha bazi) τον οποίον οι αμερικάνοι σιωπηρά ανέχονταν. Καλώς λοιπόν πήρανε πόδι οι αμερικάνοι και εύχομαι η πτώση της αμερικανικής φιλελεύθερης αυτοκρατορίας να συνεχίσει με γοργούς ρυθμούς
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Που διαφωνείς με την πολιτική του Τραμπ στην Αφγανιστάν; Προτιμάς "δημοκρατικές" βόμβες για την επιβολή της παγκοσμιοποίησης;
Ο Σταμάτης είπε...Ανώνυμε γ) αν και σε αυτό το θέμα μπορεί να απαντήσει κάποιος συνάδελφος που έχει ειδίκευση στις διεθνείς σχέσεις (και όχι στην ιστορία των πολιτικών ιδεών, όπως εγώ) η σκέψη μου είναι η εξής. Θεωρώ λάθος το να εξετάζουμε την γεωπολιτική δράση των Η.Π.Α. (και πολλών ακόμη κρατών) έχοντας ως μοναδικό άξονα το γυμνό κρατικό συμφέρον. Αυτό θα συνέβαινε στην περίπτωση που υπήρχαν όντως ανεξάρτητα εθνικά κράτη και ταυτόχρονα ήταν σε ισχύ αρκετές ακόμη προϋποθέσεις. Σήμερα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι Η.Π.Α., ιδίως, λειτουργούν ως βασικός μηχανισμός προώθησης ενός πολιτικού σχεδίου οικουμενικής εμβέλειας. Της παγκοσμιοποίησης.
Δεν θεωρώ λοιπόν καθόλου παράξενο να τις δούμε να λαμβάνουν φαινομενικά ανεξήγητες αποφάσεις. Μπορεί να φαίνονται ανεξήγητες σε σχέση με τα συμφέροντα του κράτους τους. Δεν φαίνονται ανεξήγητες, ωστόσο, αν τις εξετάσουμε ως επιλογές ενός μηχανισμού που απώτερος σκοπός του είναι να προωθήσει την παγκοσμιοποίηση.
Κοντολογίς, μπορεί τα κρατικά συμφέροντα των Η.Π.Α. να φαίνεται ότι δεν εξυπηρετούνται (αν και για αυτό θα έχουμε σαφή εικόνα στο μέλλον, όταν και θα έχει γίνει ευδιάκριτος ο σχεδιασμός). Βλέπω όμως ότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης για τα οποία δρα ο κρατικός μηχανισμός των Η.Π.Α.
Ανώνυμε δ) αν και το σχόλιο για τον Τραμπ αφορά απ' ότι κατάλαβα τον προηγούμενο σχολιαστή, θα γράψω την προσωπική μου γνώμη. Ο Τραμπ και ο "νεοεθνικισμός" είναι οι πλέον βρώμικοι και ύπουλοι παράγοντες που εργάζονται για την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Γιατί το κάνουν με ένα ψευδο-πατριωτικό προσωπείο. Δεν προτιμώ κανέναν Αμερικανό, φιλελεύθερο, αστό, λοιπόν. Προτιμώ την εθνική ανεξαρτησία και την επικράτηση ενός παραδοσιοκρατικού, εθνικιστικού και σοσιαλιστικού (ασφαλώς όχι ρατσιστικού ή δικτατορικού) μοντέλου πολιτικής.
Αν το ερώτημά σου αφορά μόνο την εξωτερική πολιτική του Τραμπ θα σου απαντήσω ότι προσωπικά το είδα ως μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του άθλιου αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που κεντρικός της στόχος ήταν όχι να σταματήσει την παγκοσμιοποίηση αλλά να την συνεχίσει υπό την παγκόσμια κυριαρχία των Η.Π.Α. (ενώ το κεντρικό μοντέλο προϋποθέτει την ολική απορρόφηση των κρατών σε ένα παγκόσμιο κράτος, κάποια στιγμή). Προσωπικά με αφήνει αδιάφορο αυτή η διαφοροποίηση. Όπως με αφήνουν αδιάφορο και οι όποιες διαφορές των ρεμπουπλικανών και των λίμπεραλς. Και οι δύο εκφράζουν τον πολιτικό κόσμο που γέννησε ο φιλελεύθερος Διαφωτισμός και που ο κάθε παραδοσιοκράτης οφείλει να απορρίπτει.
ΥΓ. Για να μην θυμηθούμε τις φιλο-ισραηλινές και φιλο-τουρκικές μπίζνες του "προέδρου".
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Προς επίρρωση των όσων έγραψε ο Σταμάτης θα συμπληρώσω ότι οι Ρομαντικοί είμαστε ενάντια σε πολιτικούς όπως ο Τραμπ ΚΑΙ για την αισθητική τους. ΚΑΙ για τον τρόπο ζωής τους, που είναι γέννημα των εννοιών που εμείς πολεμάμε. Πως είναι δυνατόν ένας παραδοσιοκράτης να υποστηρίζει έναν τύπο που σκέφτεται, ζει και δρα με τους υλιστικά χυδαίους όρους της αγοράς; Δεν ξεγελά κανέναν μας το γεγονός ότι οι νεοεθνικιστές χρησιμοποιούν σαν επιδερμικά στολίδια, για λόγους συνθηματολογίας, κάποιες ιδέες μας ενώ η βάση της ιδεολογίας τους είναι καθαρά φιλελεύθερα αστική.
Επίσης, στο ζήτημα του αν το κράτος των Η.Π.Α. υπηρετεί συμφέροντα που φαίνονται αντίρροπα με τα δικά του έχει γίνει πολλή συζήτηση. Ανώνυμε γ) διάβασε το βιβλίο "ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΛΟΜΠΙ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ Η.Π.Α."
https://www.politeianet.gr/books/9789608097292-mearsheimer-j-john-thurathen-to-israilino-lompi-kai-i-politiki-ton-ipa-172606
Είναι μια ακαδημαϊκή ανάλυση για το πως το κράτος Η.Π.Α. λειτουργεί εδώ και χρόνια ως όργανο των εβραϊκών συμφερόντων, αγνοώντας ή και κοντράροντας τα δικά του (κρατικά) συμφέροντα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ρε παιδιά μην τρελαθούμε κιόλας. Ποιος πιστεύει ότι ο τριπλάσιος από τους Ταλιμπάν και πιο άρτια εξοπλισμένος αφγανικός στρατός (με νατοϊκές δυνάμεις μέσα στη χώρα για να τον υποστηρίξουν) κατέρρευσε χωρίς μάχη? Για ποια ήττα τον Αμερικανών μιλάμε? Σκοπίμως αποχωρούν. Κάτι έχουν σχεδιάσει. Κάτι που περιλαμβάνει και τους Ταλιμπάν.
Ο/Η Σταμάτης είπε...Ανώνυμε ε) συμφωνώ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σχετικά με το πρώτο δεν καταλαβαίνω τι σε προβληματίζει. Έτσι γράφεται πάντα η ιστορία, αυτό το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί πολλάκις. Φανατισμένες μειοψηφίες να σαρώνουν αδιάφορες και δειλές πλειοψηφίες.
Kαι οι σοβιετικοί σκοπίμως αποχώρησαν; Είναι λάθος να φανταζόμαστε ότι οι υπερδυνάμεις δεν κάνουν ποτέ λάθη ή/και ότι δεν αναγκάζονται ποτέ σε "υποχώρηση" και αναπροσαρμογή της στρατηγικής τους. Απόδειξη το Ιρακ, το Ιράν, η Συρία και άλλα πολλά.
Οι Ταλιμπάν τα τελευταία χρόνια κέρδιζαν σταθερά έδαφος και ενισχύονταν, δεν ήρθαν από το πουθενά. Ήλεγχαν μεγάλα τμήματα της επαρχίας. Αν οι αμερικάνοι δεν αποσύρονταν, τότε σε 5 χρόνια θα είχες στο αφγανιστάν μια κυβέρνηση-μαριονέτα πλήρως απαξιωμένη και περιορισμένη στην Καμπούλ. Εντωμεταξύ οι αμερικανοί θα είχαν ξοδέψει μερικά δις ακόμη, θα είχαν νεκρούς και θα είχαν κρατήσει πολύτιμες δυνάμεις που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε άλλα μέτωπα δεσμευμένες σε μια χαμένη υπόθεση.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Ευχαριστώ για την απάντηση Σταμάτη! Συμφωνώ με αυτό που γράφεις για το κρατικό συμφέρον. Και εγώ αναφέρομαι για ευκολία και συντομία στο "συμφέρον των ΗΠΑ", αυτό που γράφεις εννοώ κυρίως. Όμως πολλές φορές το "κρατικό" συμφέρον των ΗΠΑ ταυτίζεται με το συμφέρον της παγκοσμιοποίησης διότι η Αμερική λειτουργεί ως ο κύριος μοχλός εξάπλωσης και επιβολής της. Μια μονοπολική παγκόσμια κοινότητα, πλήρως δυτικοποιημένη και υπό την μπότα των ΗΠΑ είναι η ιδανική συνθήκη για την παγκοσμιοποίηση. Διαφωνώ λοιπόν στο ότι η εξέλιξη αυτή είναι προς όφελος της παγκοσμιοποίησης, το ακριβώς αντίθετο φαίνεται να ισχύει.
Επίσης, δεν είναι καθόλου ανεξήγητη η απόφαση. Το αφγανιστάν ήταν σε αδιέξοδο εδώ και μια δεκαετία το λιγότερο. Οι Ταλιμπάν σταδιακά επέκτειναν την επιρροή τους, κατακτούσαν εδάφη και ο ακριβοπληρωμένος ΑΝΑ δεν μπορούσε να τους σταθεί εμπόδιο. Η αποχώρηση ήταν δεδομένη, αν όχι τώρα θα επιβαλόταν εκ των πραγμάτων σε 5-10 χρόνια με τους αμερικάνους να έχουν ξοδέψει δισεκτομμύρια και να έχουν σπαταλήσει πόρους κάθε είδους. Απολύτως λογικό να αποτραβηχτούν και να συγκεντρώσουν αλλού τις δυνάμεις τους.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τα πράγματα είναι απλούστατα: επί Τραμπ είχαμε την μεγαλύτερη ευκαιρία σύγκρουσης με το παγκοσμιοποιητικό σύστημα. Παρόλα αυτά ο Ντόναλντ, όπως κάθε γνήσιος δεξιουλης, νεο-conservative, αρνήθηκε να καταπολεμήσει τους καπιταλιστικούς πλανητικούς νταβατζήδες. Ρωτάω (ρητορικά φυσικά) επί Τραμπ πόσες απελάσεις αλλοδαπών έγιναν στις ΗΠΑ; Για όποιον δεν γνωρίζει ποσοστιαία έγιναν λιγότερες από ότι την περίοδο Ομπάμα! Επί Τραμπ απαγορεύτηκαν μήπως οι γάμοι και τεκνοθεσίες των ομοφυλόφιλων; Εννοείται όχι. Ούτε καν πάρθηκαν μέτρα εναντίον της ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδας. Gay Pride και λοιπά πουστοπανυγηρια συνεχίστηκαν κανονικά. Αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι ο Τραμπ δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την ιντερνετική λογοκρισία. Facebook, Twitter, Google, YouTube συνεχίζουν ακατάπαυστα να κατεβάζουν αντι-νεοταξικους λογαριασμούς και να διαγραφούν αντι-νεοταξικα βίντεο. Έφτασαν στο σημείο να κλείσουν τον λογαριασμό του προέδρου των ΗΠΑ και εκείνος δεν έκανε απολύτως τίποτα. Όλοι αυτοί οι κολοσσοί εδρεύουν στην Αμερική με έναν απλό νόμο υπερ-φορολόγησης θα σταματούσε άμεσα η φίμωση των εθνικιστών σε όλο τον κόσμο. Τώρα συνεχίζουμε να υποφέρουμε την πολυπολιτισμική παράνοια με ενορχηστρωτή αυτής τον cultural-marxist Μπάιντεν
Ο/Η Σταμάτης είπε...Παιδιά επειδή υπογράφετε ως ανώνυμοι, για να μην μπερδευτούμε, επιτρέψτε μου να σας απαντήσω προσθέτοντας κάποιο στοιχείο της ερώτησής σας.
Ανώνυμε που γράφεις για τις φανατισμένες μειοψηφίες που συνήθως επικρατούν. Καταρχάς, συμφωνώ κι εγώ με το κύριο συμπέρασμα των κοινωνιολογικών θεωριών ελίτ (αυτό ακριβώς που παραθέτεις είναι), αλλά χρειάζεται συμπληρωματική υποστήριξη σε αρκετά σημεία για να ευσταθεί καθολικά.
Πέρα πάντως από τις μεθοδολογικές επιλογές, στα καθαυτό ερωτηματικό που παραθέτεις, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αποχώρηση των σοβιετικών έγινε υπο πολύ διαφορετικές συνθήκες, τόσο στο στρατιωτικό πεδίο όσο και στην γεωπολιτική σκακιέρα εκείνης της ιστορικής περιόδου. Τίποτε από τα παραπάνω δεν υφίσταται σήμερα. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, συμφωνώ με το συμπέρασμά σου. Πράγματι και οι υπερδυνάμεις μπορεί να χρειαστεί να υποχωρήσουν.
Διαφωνώ μοναχά στο εξής λεπτό σημείο. Γράφεις ότι "Οι Ταλιμπάν τα τελευταία χρόνια κέρδιζαν σταθερά έδαφος και ενισχύονταν, δεν ήρθαν από το πουθενά. Ήλεγχαν μεγάλα τμήματα της επαρχίας". Εδώ διαφωνώ. Σε αυτό το συμπέρασμα. Γιατί εκτιμώ ότι σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης οι Η.Π.Α. έχουν την δυνατότητα να αποτρέψουν οποιαδήποτε μεγάλη ενίσχυση, η οποία μάλιστα ξεδιπλώνεται σταδιακά και για χρόνια.
Αν κρίνουμε από την ελληνική περίπτωση βλέπουμε ότι οι Η.Π.Α. μπορούν μέσω των πολιτικών μεθόδων που εφαρμόζουν οι πρεσβευτές τους και οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις που έχουν την υποστήριξή τους, να αποτρέψουν οποιαδήποτε μαζικότητα και σημαντική ενίσχυση φοιτητικών συλλόγων, συνδικαλιστικών ομάδων και άλλων συλλογικοτήτων. Θα επέτρεπαν αλλού να αναπτυχθεί ένα ολόκληρο κίνημα και μάλιστα ένοπλο;
Θα μου πεις άλλη η περίπτωση η Ελλάδα. Εντάξει. Αλλά και οι πολιτικές μέθοδοι ελέγχου έχουν πολλά κοινά γνωρίσματα σε κάθε περίπτωση. Αμφιβάλλω, λοιπόν, για το αν η σταδιακή ενίσχυση των Ταλιμπάν έγινε με τρόπο που οι Η.Π.Α. δεν μπορούσαν να σταματήσουν εξαρχής.
Ανώνυμε που συμπεραίνεις ότι η εξέλιξη είναι κόντρα στην ροή της παγκοσμιοποίησης, καταλήγω στο αντίθετο συμπέρασμα από το δικό σου για τον εξής λόγο. Δεν είναι μόνο το κράτος των Η.Π.Α. μηχανισμός της παγκοσμιοποίησης. Μην λησμονούμε ότι οι Ταλιμπάν έχουν μεν συντηρητικό ιδεολογικό πρόσημο στον τρόπο αντιμετώπισης των κοινωνιών. Αλλά ταυτόχρονα υιοθετούν και μια διεθνιστική προοπτική στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα έθνη. Μια χαρά βλέπω να ταιριάζει ο διεθνισμός τους με την παγκοσμιοποίηση.
Επιπλέον, οι μηχανισμοί που αποδεδειγμένα χρηματοδοτούν τέτοιου τύπου ριζοσπαστικά σουνιτικά κινήματα (με έδρα το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κλπ) είναι συνήθως συμμαχικές χώρες των κρατών της Δύσης. Τέλος, οι Ταλιμπάν και εν γένει αυτού του τύπου ο σουνιτικός ριζοσπαστισμός, αντιμετωπίζει με πολύ ήπιο τρόπο (σε σχέση με το παρελθόν) τον παράγοντα Ισραήλ. Όλα αυτά δεν συνηγορούν στην εκτίμηση ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι αντίθετη στην παγκοσμιοποίηση. Αλλά ας ελπίσουμε να κάνω λάθος εκτίμηση.
Ανώνυμε που γράφεις για τον Τραμπ. Συμφωνώ απόλυτα με την γνώμη σου.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Έτσι ακριβώς είναι. Όποιος ακόμα και σήμερα μνημονεύει τον Τραμπ είναι για κλωτσιές
Ο Banshee είπε...Εγώ θα το προχωρήσω ένα βήμα παρακάτω και ας με κατηγορήσετε ως καχύποπτο. Ποια ήταν η τελευταία πολιτική πράξη του Τραμπ;
Θα σας πω εγώ. Η διαδήλωση που κατέληξε στη συμβολική κατάληψη του Καπιτωλίου. Μη μου πει κανείς ότι ήταν οργανωμένη από συλλογικότητες και άλλα ωραία. Ήταν οργανωμένη από συλλογικότητες όμως όλοι γνωρίζουμε ότι ο πρόεδρος είχε τον τελικό λόγο στην όλη οργάνωση.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της ακατανόητης αυτής διαδήλωσης; Να σκοτωθούν μερικοί και να συλληφθούν για να αντιμετωπίσουν δικαστικές περιπέτειες όλοι οι μάχιμοι πεζοδρομιακοί που υποστήριξαν τον Τραμπ όσο κυβέρνησε και αντιμετώπισαν τα αντιφα τάγματα του Σόρος.
Το συμπέρασμα είναι το εξής. Ή ο Τραμπ πίστεψε ότι με τη διαδήλωση θα πετύχαινε κάτι. Πράγμα απίθανο γιατί μαλακας δεν είναι. Ή ο Τραμπ έκανε τη δουλειά του κατεστημένου και φρόντισε ώστε να ξεδοντιαστεί ένα οργανωμένο δίκτυο μάχιμων ακτιβιστών που έβαζαν δύσκολα στην ολική επικράτηση των αντιφασιστών στην μάχη του πεζοδρομίου στην Αμερική.
Να τον χαίρεστε νεοεθνικιστές, στόκοι, εκδότες του Μισραήλ και άλλοι Αρλεκίνοι.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Επειδή συνηθίζετε να απλουστεύετε και να ωραιοποιείτε πρόσωπα και καταστάσεις σε παρελθόντες χρόνους που δεν έχετε ζήσει, καλό είναι να μπουν κάποια πράγματα στην θέση τους. Ο Μίλερ ένας γύφτος στο γένος, μόνο σεμνότητα δεν επέδειξε. Φημολογούνταν πως είχε κοιμηθεί με εκατοντάδες νεαρές γερμανίδες. Οι παλιότεροι του συλλόγου σας θα έπρεπε να σας το είχαν επισημάνει, καθώς τα περιοδικά της εποχής βοούσαν. Βλέπω μία ελαστικότητα της φλεφαλο στην γυφτοσύνη, την οποία δικαιολογώ βλέποντας τα πρόσωπα σας και την αισθητική σας. Τώρα αν τον κατατάσετε στον ΄΄ρομαντικό΄΄ κόσμο, επειδή είχε μακριά μαλλιά και φαβορίτες (και ο Τζεβελέκος είχε παρόμοιο μαλλί), να σας θυμίσω πως όλος ο νεανικός κόσμος εκείνων των χρόνων αυτό το στυλ είχε, δηλαδή ήταν οι μοδάτοι της εποχής, και αν ζούσαν ως νέοι στο σήμερα να είστε σίγουροι πως θα είχαν τατουάζ μανίκι και ζελεδιασμένο μαλλί. Προσέξτε λίγο τις αναρτήσεις σας, γιατί σε κάποιους αληθινά παλαιούς εκτίθεστε.
Καλώς τη θεία μου τη χίπισσα. Επειδή αγνοείς ακόμη και τις βασικές αρχές της ρομαντικής κοσμοθέασης -τρομάρα σου θες να σε σεβαστούμε και ως παλιό- θα σου απαντήσω απλά και κατανοητά. Γράφεις ότι είχε κοιμηθεί με εκατοντάδες γερμανίδες ο Μίλερ. Το ίδιο κάνουμε και εμείς. Κατάλαβες τώρα έναν από τους λόγους για τον οποίο τον γουστάραμε; Δεν σου ζητώ να υιοθετήσεις τέτοιες συμεριφορές. Γιατί είναι σαφές ότι δεν μπορείς. Ξέρω είναι άλλες οι ερωτικές επιλογές σου. Να τις αντιληφθείς σου ζητώ. Προσπάθησε τουλάχιστον.
Ο Τζεβελέκος μας είναι συμπαθέστατος, επίσης. Μια χαρά άνθρωπος. Όχι σιτεμένη όπως εσύ.
Το στυλ της δεκαετίας του '70 ήταν πράγματι τέτοιο. Αυτό σημαίνει ότι είχαν αρκετή δυναμική ρομαντικές αισθητικές, που είχαν περάσει στα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα μέσα από το επίσης ρομαντικό rock. Τώρα για το αν έμειναν πιστοί στην αισθητική κάποιοι και άλλοι όχι, πάντα έτσι συμβαίνει. Λίγοι είναι οι αυθεντικοί. Εμείς εστιάσαμε στην αισθητική τάση.
Αυτό πάντως που αδυνατεί να κατανοήσει ένα άτακτο μυαλό όπως το δικό σου είναι ότι η αισθητική γίνεται νοητή με όρους ιδεών. Με ισχυρά κριτήρια. Όχι με όρους ακροδεξιού μαγειριού. Το άρθρο για τον Μίλερ γράφτηκε πρώτα απ' όλα γιατί ήταν παικταράς. Γιατί προσέφερε αθλητικό θέαμα. Γιατί το ποδόσφαιρο τότε ήταν ένα αισθητικό γεγονός και όχι ένα προϊόν κερδοσκοπικής νοοτροπίας, όπως έγινε από την δεκαετία του '90 και μετά.
Αυτό για τους παλιούς του χώρου που έγραψες έχει ενδιαφέρον. Προσπαθώ να σας φανταστώ με καμπάνα παντελόνι και φαβορίτα και πέφτω από την καρέκλα από το γέλιο. Θα σε παρακαλούσα να το επιχειρήσετε και σήμερα αυτό το στυλάκι. Έτσι και αλλιώς με τις περικεφαλαίες, τις σαγιονάρες και όλα όσα φοράτε κατά καιρούς μια ζωή καρνάβαλοι είστε.
Μια χαρά λευκός ήταν ο υπέρπαικταράς, Μίλερ, κυρίως Κρομανοειδής για να μιλήσουμε με όρους φυλετικής ανθρωπολογίας.Ξερεις, υπάρχουν Γερμανοί με ξανθά,καστανά και μαύρα μαλλιά,και μπλε,πράσινα και καστανά μάτια.Προβοκάτορα.