Ο Αλέξανδρος Δ. Αλεξανδράκης έγινε, ως ζωγράφος, γνωστός στο ευρύ κοινό από τις ιδιαιτέρως δυναμικές απεικονίσεις του ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κοντά στο Σπυρίδωνα Βικάτο και τον Ουμβέρτο Αργυρό. Αργότερα, παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής κοντά στον Γιάννη Κεφαλληνό. Αποφοίτησε από την σχολή το 1937, για να συμμετάσχει αμέσως σε διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής.
Στον πόλεμο του 1940, ο ζωγράφος και οι πέντε αδελφοί του επιστρατεύτηκαν. Υπηρέτησε στα βουνά της Ηπείρου ως δεκανέας του πυροβολικού και τις εντυπώσεις του τις αποτύπωσε σε μία σειρά σκίτσων και ελαιογραφιών που έγιναν ευρέως γνωστές στο κοινό, μιας και ανατυπώθηκαν σε αφίσες και χρησιμοποιήθηκαν σε πάμπολλες σχολικές εορτές. Περίπου εκατό έργα του από τον πόλεμο δημοσιεύθηκαν μεταπολεμικά σε ένα λεύκωμα με τίτλο «Έτσι πολεμούσαμε» (1968).
Σήμερα, που οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν σχεδόν αποστρατικοποιηθεί (γινόμενες, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, ένα σύνολο από "πολίτες με στολές"), οι τελευταίοι ρομαντικοί παρατηρούμε με αγανάκτηση, τις τελευταίες ώρες, τον ευτελισμό του εθνόσημου που κάποτε άνηκε σε ένα στρατό, ο οποίος αποτελούσε το αστραφτερό φόβητρο των Βαλκανίων.
Ως άνθρωποι ευχόμαστε να τελειώσει γρήγορα η ταλαιπωρία των δυο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται στην Τουρκία και να επιστρέψουν ασφαλείς στα σπίτια τους. Ως ρομαντικοί εθνικιστές, θαυμάζουμε τους πίνακες του Αλεξανδράκη και αντιλαμβανόμαστε τις αποκαρδιωτικές διαφορές του σημερινού ελληνικού στρατού από εκείνου των παππούδων μας.
