του Flammentrupp
Το High Roads είναι ένα κόμικ που εκδόθηκε σε έξι μηνιαία τεύχη από τον Ιούνιο έως το Νοέμβριο του 2002 από την DC Comics. Σεναριογράφος είναι ο Scott Lobdell (γνωστός για τις συνεργασίες του τόσο με την DC όσο και με την Marvel, σε σειρές όπως οι The New 52, Teen Titans, X-Men, Daredevil, κ.α.) και σκιτσογράφος ο Leinil Francis Yu (επίσης συνεργάτης των δύο μεγάλων εταιρειών σε σειρές όπως οι Superman: Birthright, Avengers, Wolverine, κ.α., αλλά και συνεργάτης μικρότερων εταιρειών όπως η Dark Horse στο Buffy the Vampire Slayer: Tales of the Slayers).
Το εν λόγω comic εξιστορεί την περιπέτεια τεσσάρων άγνωστων μεταξύ τους χαρακτήρων κατά τις τελευταίες ημέρες του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, όπου οι συνθήκες τα φέρνουν έτσι ώστε να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να βρουν το αμύθητης αξίας μενταγιόν «Μορφέας», που κάποτε φτιάχτηκε για τον Ιούλιο Καίσαρα αλλά τώρα βρίσκεται στην κατοχή του Αδόλφου Χίτλερ. Ο αρχικός του στόχος είναι απλά υλιστικός και ταιριαστός με την κουλτούρα του νικητή, δηλαδή του κράτους των Η.Π.Α. Θέλουν να «πιάσουν την καλή» και να ζήσουν πλουσιοπάροχα στην μεταπολεμική εποχή. Τελικά, όμως, θα ανακαλύψουν κάτι πολύ σπουδαιότερο και θα κληθούν να πάρουν αποφάσεις που έχουν να κάνουν με την σωτηρία ή την καταστροφή του κόσμου.
Βασικός χαρακτήρας είναι ο λοχαγός του αμερικανικού στρατού Nick Highroad. Συνεσταλμένος, ευγενικός και άνθρωπος της τιμής, που πήγε να πολεμήσει για να υπηρετήσει τη χώρα του. Στο Παρίσι θα γνωρίσει τον Arthur Bombridge, έναν ξεπεσμένο και κυνικό Βρετανό ηθοποιό, λάτρη του χρήματος και της καλοπέρασης και άλλοτε αστέρα του Χόλυγουντ σε ταινίες όπου ενσάρκωνε τον ηρωικό καουμπόι. Η τύχη θα τους ενώσει με τη Sloan Applebee, σύζυγο Αμερικανού πιλότου του οποίου το αεροσκάφος έπεσε σε γερμανικό έδαφος με την ίδια μέσα, και η μοίρα θα την φέρει να γίνει σύντροφος του Αδόλφου Χίτλερ (!!) πριν την Εύα Μπράουν, και η οποία ανακαλύπτει και παίρνει μαζί της έναν φάκελο με το άκρως απόρρητο σχέδιο «Μορφέας», όταν την εκδιώκει από την θέση της ο Χίτλερ. Οι δύο άνδρες σώζουν τη γυναίκα από την επίθεση και απαγωγή που δοκίμασαν εναντίον της τα μέλη της Αδελφότητας του Σιδηρού Σταυρού. Εκείνη τους αποκαλύπτει ποια είναι και τι κατέχει και ξεκινούν οι τρεις την αναζήτηση. Στο δρόμο τους θα βρεθεί o Oki, ένας Ιάπωνας πιλότος-καμικάζι που αποφάσισε πως θέλει να ζήσει, ακυρώνοντας στην πράξη την αποστολή αυτοκτονίας που είχε αναλάβει (εδώ κι αν ο Lobdell το «έκαψε» το σενάριο), και ο οποίος τους οδηγεί με το αεροπλάνο του στο σημείο που ψάχνουν.
Το κόμικ αυτό δεν διεκδικεί τις δάφνες ποιότητας που έχουν άλλα αντίστοιχα, με larger-than-life ήρωες στα πεδία μαχών της Ευρώπης ή του Ειρηνικού Ωκεανού. Πρόκειται για μια δουλειά με αποκλειστικό στόχο τη διασκέδαση. Είναι μια περιπέτεια με τη χαλαρότητα που διακρίνει τις ταινίες του κινηματογραφικού ήρωα Ιντιάνα Τζόουνς. Όχι απλά δεν υπάρχει η αληθοφάνεια π.χ. της Διάσωσης του στρατιώτη Ράιαν του ίδιου σκηνοθέτη (αναφέρομαι στις σκηνές μαχών, αφού στην πραγματικότητα ποτέ δεν θα δινόταν τέτοια διαταγή για διάσωση), αλλά τα σεναριακά κενά κάποιες φορές φτάνουν την αφέλεια της τέταρτης και χειρότερης ταινίας του κινηματογραφικού αρχαιολόγου.
Τουλάχιστον, μαζί με το πνεύμα της χαλαρότητας συνυπάρχει και το πνεύμα των παλαιομοδίτικων κινηματογραφικών ταινιών γύρω από τον Β’ΠΠ, τις οποίες εμείς, οι λίγο μεγαλύτερης ηλικίας, είχαμε απολαύσει σε βιντεοκασέτες τη δεκαετία του ‘80. Όπου Τολμούν οι Αετοί, Η Μάχη της Βρετανίας, Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι, Και οι Δώδεκα Ήταν Καθάρματα κλπ, υπήρξαν ταινίες που σφυρηλάτησαν το αρσενικό μας στοιχείο, δίχως ατέλειωτα οπτικά εφέ ή δυσανάλογη αντιπολεμική κουλτούρα και «προσοχή στη λεπτομέρεια».
Το ζητούμενο για τους δημιουργούς του High Roads δεν είναι να παρουσιάσει ολοκληρωμένους χαρακτήρες ή να κάνει μια ιστορική (ή και συνομωσιολογική, αφού κεντρικό στοιχείο της ιστορίας του είναι τεχνούργημα με «μυστική» δύναμη) περιγραφή του Τρίτου Ράιχ. Θέλει να πει μια διασκεδαστική ιστορία, που περιλαμβάνει από ναζί-νίντζα(!!) έως και την -κλασική, πλέον- δήθεν μυστική γερμανική βάση στον Βόρειο Πόλο (αν και η σύγχρονη συνομωσιολογία την τοποθετεί στην Ανταρκτική). Αν αποφασίσει να διαβάσει κανείς το εν λόγω comic λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις προϋποθέσεις και παραβλέποντας την μη αρεστή σε εμάς πολιτική του ορθότητα, θα περάσει ευχάριστες ώρες. Υπάρχουν αναδρομές στη ζωή των πρωταγωνιστών, περίεργα αστεία, μία femme fatales, καθημερινοί άνθρωποι που έγιναν ήρωες και οι κακοί της ιστορίας, που εδώ είναι (sic) οι στρατιώτες του Τρίτου Ράιχ.
Η εικονογράφηση δεν είναι από τις αγαπημένες μου. Όπως έχω γράψει σε παλαιότερα άρθρα, προτιμώ τις ξεκάθαρες γραμμές και τα πιο αληθοφανή πρόσωπα και πράγματα. Κάτι σαν φωτογραφία, δηλαδή. Παρόλα αυτά, είναι μια εικονογράφηση που παραπέμπει σε κινηματογραφικές ταινίες περασμένων δεκαετιών, με ξανθό πρωταγωνιστή και χυμώδεις γυναίκες.
To High Roads κυκλοφόρησε και σε ολοκληρωμένο τόμο το 2003 σε προσιτή τιμή. Δεν απέσπασε βραβεία και ίσως διαβάσετε αρνητικές κριτικές γι αυτό. Εγώ θα έλεγα πως η σωστή προσέγγιση, ειδικά για όσους εξ ημών είμαστε στα σαράντα+, είναι αυτή της ελαφρότητας και της νοσταλγικής διάθεσης με την οποία θα δούμε μια βιντεοταινία του Στάθη Ψάλτη αντί για το τελευταίο τεχνολογικό δημιούργημα του Χόλυγουντ, ή θα παίξουμε subbuteo αντί για PES. Γι αυτό και μόνο αξίζει να το διαβάσετε. Αν πάλι θέλετε να αφιερώσετε τον χρόνο σας σε εικονογραφημένες νουβέλες που διαθέτουν υποθέσεις με βάθος και ενδιαφέρουσες αναζητήσεις ιστορικών και ηθικών αληθειών, προσπεράστε το.