του Σταμάτη Μαμούτου
Glacier - The Passing of Time (2020)
Οι Glacier ήταν ένα από τα πιο γνωστά cult true metal συγκροτήματα των Η.Π.Α, που δυστυχώς κατά την δεκαετία του ’80 έμειναν σε μικρές ανεξάρτητες κυκλοφορίες χωρίς να τους δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο album. Τελικά η ευκαιρία τους δόθηκε από την ελληνική No Remorse Records (ο Χρηστάρας είναι καλός ανιχνευτής «πολύτιμων μετάλλων»).
Το The Passing of Time αποτελεί μια δουλειά του ιστορικού τραγουδιστή της μπάντας Michael Podrybau, πλαισιωμένου από τέσσερα νέα μέλη. Και μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, όπως λέει ο τίτλος του δίσκου των Glacier, αλλά ο ήχος τους παραμένει δοσμένος με τον αυθεντικό τρόπο της δεκαετίας του ’80. Η παραγωγή είναι εξαιρετική, ο ήχος αδαμάντινος, η τεχνική κατάρτιση των μουσικών άρτια ενώ ακόμη και το εξώφυλλο είναι φτιαγμένο λες για εμάς τους αναγνώστες της λογοτεχνίας του φανταστικού. Στην ουσία πρόκειται για μια σπουδαία κυκλοφορία με classic metal ύμνους, όπως τα Eldest and Truest, Sands of Time και Valor, που ταξιδεύουν τον ακροατή στο αρχετυπικό βασίλειο του αυθεντικού «μεταλλικού» ήχου. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το τελευταίο τραγούδι του album, δηλαδή το The Temple and the Tomb με τις prog επιρροές, το οποίο αποτελεί για τους Glacier ότι και το Rime of the Ancient Mariner για τους Maiden. Εκπληκτικές κιθάρες, απολαυστικές δισολίες, σωστές μπασογραμμές επικοί ρυθμοί, πιασάρικες μελωδίες, κοντολογίς ένας «μεταλλικός ύμνος».
Σε γενικές γραμμές το The Passing of Time είναι μια εξαιρετική κυκλοφορία. Πρόκειται, ασφαλώς, για έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς για τους ακροατές του αυθεντικού heavy metal. Όπως λέει και ο τίτλο του πρώτου τραγουδιού…the eldest, the truest.
Nemedian Chronicles-Nemedian Chronicles (Ep) 2020
Οι Nemedian Chronicles αποτελούν ένα γαλλικό new wave of traditional heavy metal συγκρότημα που πριν λίγο καιρό έκανε την παρθενική του δισκογραφική εμφάνιση με το ομώνυμο Εp. Όπως αντιλαμβανόμαστε από το όνομα του συγκροτήματος η λογοτεχνία του φανταστικού –και ιδίως η επική λογοτεχνία του φανταστικού- αποτελούν κύριο γνώρισμα των στιχουργικών θεματικών του. Ο ήχος τους θυμίζει αρκετά τους Blind Guardian.
Τα τέσσερα τραγούδια του Ερ είναι σε αρκετά καλό επίπεδο. Το Born on a Battlefield είναι απόλυτα επικό, με folk επιρροές. Πρόκειται για ένα τραγούδι στο οποίο η γαλλική μπάντα χρησιμοποιεί κλασικά και παραδοσιακά όργανα, προσδίδοντας στον ήχο της μια σαγηνευτικά πολεμική ατμόσφαιρα. Το The Thing In The Crypt που ακολουθεί διατηρεί στην ατμόσφαιρα της φανταστικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για ένα γρήγορο power epic τραγούδι με ωραίο ρεφραίν που θυμίζει τους Βlind Guardian στις καλές τους στιγμές. Οι επιρροές των Guardian είναι εμφανείς και το mid tempo Monsterslayer που ακολουθεί καθώς και στο τελευταίο τραγούδι του Ερ. To Monsterslayer παραπέμπει στιχουργικά στους κόσμους του Ρόμπερτ Χάουαρντ και πρόκειται για ένα πολύ δυνατό τραγούδι (ούτως ή άλλως έχω συμπάθεια στους mid tempo ύμνους του κλασικού heavy metal). Το τραγούδι της Κόκκινης Σόνια, που κλείνει το Ερ είναι στο ίδιο ύφος. Επικά όμορφο, με τα πλήκτρα να δημιουργούν ένα υπέροχο υμνικό ατμοσφαιρικό πέπλο στο οποίο απλώνονται τα riffs και τα ρυθμικά μέρη που δείχνουν να έχουν γραφτεί σε φόρμες μεσαιωνικής μουσικής.
Οι Γάλλοι έχουν κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον ξεκίνημα. Αν συνεχίσουν έτσι και, ταυτόχρονα, βρουν έναν τρόπο να μην ακούγονται τόσο κοντά στους Blind Guardian έχουν σίγουρα μέλλον στον χώρο του νέου αυθεντικού heavy metal. Εμείς, ως αναγνώστες της λογοτεχνίας του φανταστικού, έχουμε έναν ακόμη λόγο να παρακολουθήσουμε την μουσική τους διαδρομή.
Knight&Gallow-Men of the West (Ep) 2020
Οι Knight & Gallow είναι πέντε Καλιφορνέζοι πιτσιρικάδες που τιμούν το αυθεντικό heavy metal με τρόπο που γεμίζει ελπίδες για το μέλλον. Κλασικό, τσαμπουκαλεμένο, άρτια παιγμένο και επικό metal, όπως αυτό που οι true metalheads αγαπάμε. Η παραγωγή, επίσης, είναι αρκετά καλή. Ο ήχος ακούγεται γεμάτος και καθαρός αν και θα ήθελα το μπάσο λίγο πιο μπροστά.
Το Men of the West περιλαμβάνει τρία τραγούδια. Το Blood of the Wolves, ένα πολύ δυνατό κομμάτι, γρήγορο και με κλασικότροπο ρεφρέν. Το Men of the West, που στιχουργικά παραπέμπει στους κόσμους του Άρχοντα των Δακτυλιδιών και μουσικά αναμιγνύει εξαιρετικά το NWOBHM και το US power των 80’s ενώ διαθέτει και κάποια stoner αργά σημεία. Και το επίσης εξαιρετικό Stormbringer με τα φανταστικά σολαρίσματα στις κιθάρες, που μας ταξιδεύει στιχουργικά στο πολυσύμπαν που δρα ο Έλρικ του Μάικλ Μούρκοκ. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά που οι true metalheads και οι αναγνώστες της επικής λογοτεχνίας του φανταστικού καλό θα ήταν να λάβουν υπόψη. Οι Knight & Gallow βάζουν υποθήκες για το μέλλον και αν ο τραγουδιστής ελέγξει τον ενθουσιασμό του και δεν σπρώχνει τα φωνητικά του στα όρια των δυνατοτήτων του το «μεταλλικό» κοινό έχει να περιμένει πολλά από αυτούς.
Shadowland-Lost City (single) 2020
Μολονότι οι νεοϋορκέζοι Shadowland κινούνται μάλλον σε ένα ιδεολογικό φάσμα που δεν γουστάρω, ως μπάντα είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρα. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα σχήματα του true metal underground των ημερών μας. Οι Αμερικανοί έχουν τρεις μικρές κυκλοφορίες και καμιά ολοκληρωμένη μέχρι στιγμής. Και είναι απορίας άξιο που συμβαίνει κάτι τέτοιο εφόσον τα τραγούδια τους αποκαλύπτουν σπουδαία στόφα.
Το τελευταίο τους single περιλαμβάνει δυο τραγούδια, τα Lamia και Lost City. Πρόκειται για σαρωτικά «μεταλλικά» hits, όπως και τα Heads are Gonna Roll και Easy Livin του προηγούμενου τους Ερ, που έφερε τον τίτλο The Watcher. Η παραγωγή είναι εξαιρετική, οι συνθέσεις τρομερές, η μπάντα αποπνέει φρεσκάδα, μολονότι παίζει σα να την μετέφεραν τηλεπαθητικά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Πολύ χαρακτηριστικά και τα φωνητικά της Tanya Finder.
Ελπίζω ότι σύντομα οι Shadowland θα πάρουν την ευκαιρία που αξίζουν και θα έχουμε μια ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία. Ελπίζω ότι σε μερικά χρόνια θα έχουν μια αναγνώριση τουλάχιστον ικανοποιητική σε σχέση με την σημαντική μουσική τους αξία.
Dragonrider-Scepter of Domination 2020
Ο Έλληνας τραγουδιστής Μιχάλης Ρινακάκης συνεργάστηκε με δυο Ιορδανούς μουσικούς, προκειμένου να κυκλοφορήσει ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος των Dragonrider. Το Scepter of Domination κινείται ανάμεσα στο κλασικό και το power metal. Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά. Το επικό heavy metal στην αυθεντική του εκδοχή, όπως το αγαπήσαμε οι true metalheads.
Τα τραγούδια κινούνται ανεξαιρέτως σε πολύ καλό επίπεδο. Είναι δοσμένα με τεχνική αρτιότητα και αποπνέουν την ρομαντική αισθαντικότητα που χρειάζεται απαραίτητα μια epic δημιουργία. Οι Dragonrider εμπνέονται, ασφαλώς, από ιστορικά συγκροτήματα όπως οι Maiden και οι Priest, αλλά αντλούν στοιχεία κι από σχήματα όπως οι Iced Earth και οι Hammerfall. Υμνικά ρεφρέν, ωραίες κιθάρες που αποκαλύπτουν κλασικότροπη μουσική παιδεία, στιβαρό rhythm section που δεν εκπίπτει στο εξεζητημένο και μηχανικό «τάκα τούκα» πολλών power συγκροτημάτων, πολύ καλά φωνητικά! Αυτή είναι η κλασικά επιτυχημένη συνταγή μιας κυκλοφορίας που οι αναγνώστες του sword’n’sorcery έχουμε πολλούς λόγους να τιμήσουμε.
Leather Synn-Warlord (Ep) 2020
Οι Leather Synn είναι Πορτογάλοι. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει μόνο Ερ και singles. Το Warlord είναι η τρίτη κυκλοφορία τους και μάλλον η καλύτερη. Το ομώνυμο είναι ένα εκπληκτικό τραγούδι που θυμίζει Manowar και Saxon στα καλύτερά τους. Ένας πολεμικός ύμνος με άρτια εκτέλεση και πολύ καλά φωνητικά. Και τα άλλα τρία τραγούδια είναι εξίσου καλά.
Το Still In My Heart αποτελεί ένα «μεταλλικό» hit με ‘80’s αύρα, πιασάρικο ρεφρέν και κιθάρες που χρωματίζουν όμορφες μελωδικές γραμμές. Τα Synn Is Ynn και Committed To Metal είναι ωραία παλιότερα τραγούδια τους, εκτελεσμένα σε νέα εκδοχή. Ιδίως το τελευταίο είναι ο ορισμός του αυθεντικού ανδροπρεπούς heavy metal, τόσο στα ρυθμικά του μέρη όσο και στον τρόπο που το ερμηνεύει ο τραγουδιστής.
Οι κιθάρες των Πορτογάλων είναι πράγματι εξαιρετικές αλλά νομίζω ότι η παραγωγή έπρεπε να ανεβάσει λίγο το μπάσο και τα τύμπανα για να μην «καταπίνονται» από τα ισοπεδωτικά κιθαριστικά μπουκώματα. Όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ καλά σε αυτή την σημαντική κυκλοφορία ενός σχήματος που αξίζει την προσοχή μας και, κυρίως, μια κυκλοφορία ολοκληρωμένου album.
Black Sword Thunder Attack - March Of The Damned (Eρ) 2020
Μετά από τρία singles το ελληνικό σχήμα επιστρέφει με ένα Ερ, το οποίο περιλαμβάνει παλαιότερα τραγούδια εκτελεσμένα με καλύτερη παραγωγή κι έχοντας στα φωνητικά την Mareike. Οι Black Sword Thunder Attack αποτελούν cult σχήμα για τους λάτρεις του επικού και λυρικού true metal, που θυμίζει Warlord. Υμνικές ατμόσφαιρες από τα πλήκτρα που αποπνέουν επική αύρα, ωραία κιθαριστικά riffs, μελωδικά ρεφρέν, κοντολογίς το επικό heavy metal όπως λατρεύουν οι λίγοι αυθεντικοί επικάδες. Προσωπικά θα προτιμούσα τις μπασογραμμές λίγο πιο έντονες στην παραγωγή. Αλλά, όπως και να έχει, αυτή είναι μια λεπτομέρεια η οποία δεν αλλάζει την πολύ καλή γενική εικόνα της κυκλοφορίας. Το March Of The Damned είναι ένα μικρό album που οι epic true metalheads της Ελλάδος πρέπει να αποκτήσουν.
Aeroscreamer-Cast the Fire (Ep) 2020
Οι Aeroscreamer είναι ένα Βασικό συγκρότημα που πριν λίγους μήνες έκανε την πρώτη του εμφάνιση με το Ερ Cast the Fire.To Ep περιλαμβάνει πέντε τραγούδια κλασικού heavy metal, με ωραίες μελωδίες (τις οποίες βοηθούν τα πλήκτρα), δυνατά ρυθμικά, εξαιρετικές κιθάρες, πολύ καλό μπάσο και πιασάρικα ρεφρέν. Θα ήταν μια έξοχη κυκλοφορία αν η παραγωγή είχε δουλέψει λίγο παραπάνω τα φωνητικά.
Το Ερ ανοίγει με το τραγούδι Red Summer Nights, που αποτελεί έναν εμπνευσμένο από τα αμερικανικά heavy metal ‘80’s ύμνο. Ακολουθεί το maidenικό Materia και το εξαιρετικό Street Meat, που θυμίζει clasic metal hit της σουηδικής ή της αμερικανικής σκηνής των 80’s. Το The Spell αρχίζει ως πολύ ενδιαφέρον αργό κομμάτι με επιρροές από το prog rock των 70’s μέχρι που αλλάζει ρυθμό και επανέρχεται στο γνωστό maidenικό ύφος. Τελευταίο, το ομώνυμο Cast the Fire το οποίο κινείται στο αγαπημένο ύφος του ΝWΟΒΗΜ με τα σολαρίσματα στα πλήκτρα και τις κιθάρες να θυμίζουν Rainbow της εποχής του Dio.
Συμπερασματικά το ξεκίνημα των Βάσκων είναι πολύ ελπιδοφόρο. Μελίγη προσοχή στα φωνητικά δείχνουν ότι έχουν να προσφέρουν πολλά στην σκηνή του New Wave Of Traditional Heavy Metal.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καλημέρα.Συγγνώμη για το άσχετο του θέματος,αλλά το σκέφτομαι εδώ και καιρό,και ήθελα να ρωτήσω.
Καταρχάς συγχαρητήρια για το blog σας.Είστε όαση στην κατηγορία της καλαισθησίας του εθνικισμού,η οποία δυστυχώς παραβλέπεται συχνά και δεν της δίνεται η πρέπουσα σημασία.Το αποτέλεσμα γνωστό,ένας χοντροκομμένος "εθνικισμός",ο οποίος έχει κάνει τους αφελείς να πιστεύει ότι η πλειονότητα μας είναι "τραμπούκοι".
Τέλος πάντων.Πριν καιρό είχατε ανεβάσει ένα ωραίο άρθρο για τον Γκούμα,όπου αναδεικνύατε (ορθώς) την έχθρα που έχουν οι αλβανοι για τον Ελληνισμό.Δυστυχώς ξαφνικά αυτό το άρθρο δεν το βρίσκω.Μπορείτε ,αν είναι εφικτό,να εξηγήσετε τί συνέβη;
Ελπίζω να μην έχει σχέση με τις άσχετες "θεωρίες" που κυκλοφορούν στον "χώρο" περί ελληνοαλβανικής" φιλίας (εδώ γελάμε).Μία ανυπόστατη θεωρία, φυσικά.
Νομίζω ότι η άποψη μου και το σχόλιο έχει βαρύτητα,καθώς δεν είμαι από τους αστούς ζητωπατριώτες με τη φράση κλειδί"όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη οι Ευρωπαίοι έτρωγαν βελανιδιά κτλ). Αντιθέτως είμαι υπέρ της λευκής Ευρώπης και υποστηρίζω την κοινή φυλετική και πολιτισμική ρίζα των Ευρωπαίων.
Οι αλβανοι όμως...όχι αυτοί.Καταρχάς είναι αμφίβολο αν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή φυλή(ας το συζητήσουμε οποίος θέλει, νομίζω ότι όλοι στο δρόμο ξεχωρίζουμε τις αλβανικές "φάτσες"περισσότερο από κάθε άλλη εθνικότητα).Επίσης δεν υπάρχει καμία κοινή βάση σε ζήτημα πολιτισμού και συμπεριφοράς εν γένει,σε σχέση με τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό κόσμο(με τις οποίες λογικές διαφορές που μπορούν να υπάρχουν ανάμεσα στα ευρωπαϊκά έθνη,που παρόλα αυτά υπάρχουν ομοιότητες).
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Καλημέρα φίλε. Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.
Μάλλον δεν το πρόσεξες το άρθρο, γιατί εξακολουθεί να βρίσκεται στην πλαϊνή μπάρα, στην ενότητα των "παλαιότερων αναρτήσεων".
Για του λόγου το αληθές, στο παραθέτουμε.
https://flefaloarticles.blogspot.com/2020/08/blog-post_12.html
Όσον αφορά το θέμα που θέτεις οι θέσεις μας είναι οι εξής.
Προφανώς τα ευρωπαϊκά έθνη είναι λευκά. Κι εμείς θέλουμε να παραμείνουν ως έχουν. Από εκεί και πέρα, όμως, είναι διαφορετικές οι συνθήκες για κάθε έθνος. Για παράδειγμα, είναι σχετικά αναμενόμενο να υπάρχουν απαιτήσεις μη λευκών εθνοτικών ομάδων σε έθνη της Ευρώπης που υπήρξαν ιμπεριαλιστικά. Εφόσον εθνοτικές ομάδες της Αφρικής και της Ασίας γαλουχήθηκαν επί δεκαετίες ως Γάλλοι ή ως Βρετανοί επειδή τα δυο αυτά έθνη είχαν αποικίες, είναι αναμενόμενο ότι κάποιες ομάδες που έχουν καταγωγή από τις αποικίες αφομοίωσαν την ταυτότητα του Γάλλου ή του Βρετανού. Μάλιστα, αυτές οι ομάδες, όταν οι ομοεθνείς τους έδιναν αντι-αποικιακούς αγώνες, στήριξαν τους Γάλλους και τους Βρετανούς αντίστοιχα. Κατά συνέπεια, είναι εύλογο να είχαν απαιτήσεις από το μητροπολιτικό τους έθνος στην συνέχεια, όταν οι χώρες απελευθερώθηκαν και οι αποικίες χάθηκαν.
Ασφαλώς, μπορεί να είναι δικαιολογημένα τα αιτήματα αυτών των Αφρικανών και Ασιατών που ενσωματώθηκαν στις ιμπεριαλιστικές ελίτ, δεν είναι όμως καθόλου δικαιολογημένα τα αιτήματα μυριάδων άλλων ξένων που εισέρρευσαν στην Ευρώπη ως μετανάστες.
Το συμπέρασμά μας, μέχρι στιγμής, είναι ότι ο γυμνός φυλετισμός που έχει τις καταβολές του στον μεσοπόλεμο είναι παρωχημένος και άδικος. Δεν μπορεί ένα σοβαρό εθνικιστικό κίνημα να τον έχει ως ιδεολογική προμετωπίδα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα τον παραβλέψουμε εντελώς. Είναι και ο φυλετισμός ένα από τα ιδεολογικά γνωρίσματα του εθνικισμού. Δεν θεωρούμε, όμως, ότι πρέπει να είναι το κυρίαρχο.
Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιακή χώρα και κατά συνέπεια δεν έχει κανέναν λόγο να αποδέχεται μετανάστες, πέραν των λίγων χιλιάδων που μπορεί να έχει ανάγκη, στην επικράτειά της. Το αίτημα της μη αποδοχής μαζικών μεταναστευτικών ροών είναι πιο δίκαιο για την Ελλάδα από ότι για τις πρώην ιμπεριαλιστικές χώρες. Υπάρχουν πολλοί πιο ουσιαστικοί τρόποι να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε δοκιμαζόμενους λαούς από το να δεχόμαστε ορδές μεταναστών. Το μεταναστευτικά κύματα αποτελούν πολιτική σχεδιασμένη από την ελίτ της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και δεν έχουν να κάνουν σε τίποτε με την φιλανθρωπία ή ακόμη και με τον ανθρωπισμό που υποστηρίζουν οι υποκριτές του διεθνισμού.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε..
Όσον αφορά την Αλβανία η θέση μας είναι σαφής. Εντάξει, δεν νομίζουμε ότι είναι μη λευκό έθνος. Είναι κι αυτοί μια ευρωπαϊκή ομάδα. Αλλά λόγω ιστορικών συγκυριών, επειδή συνδέθηκαν με την γεωπολιτική δυναμική του οθωμανικού παράγοντα από την εποχή της τουρκοκρατίας, τόσο η πλειοψηφία των μουσουλμάνων Αλβανών όσο και οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας (που είναι Ευρωπαίοι Σέρβο-κροάτες εξισλαμισμένοι) αποτελούν μια χειροβομβίδα στο σώμα του λευκού ευρωπαϊκού πολιτισμού. Φυλετικά μπορεί να είναι Ευρωπαίοι αλλά πολιτικά και γεωστρατηγικά είναι εχθροί του ευρωπαϊκού πολιτισμού και πιόνια του, υποκινούμενου από την καπιταλιστική ελίτ, νεο-οθωμανισμού.
Γι αυτό επαναλαμβάνουμε ότι ο φυλετισμός είναι παγίδα. Γινόμαστε νεοκνήτες αν μπερδεύουμε την ιδεολογία μας με την εξωτερική πολιτική του 3ου ράιχ, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ήταν τυχοδιωκτική και καθόλου ιδεολογικά συνεπής (όπως οι κνήτες μπέρδευαν την ιδεολογία τους με την εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ). Επίσης, χρειάζεται έλεγχος σε πολλές επιδερμικές μεταμοντέρνες προσεγγίσεις των νεοδεξιών του Μπενουά, όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι κινήματα εθνικιστικά, παραδοσιοκρατικά (ακόμη και φασιστικά) χωρών της Λατινικής Αμερικής. Για παράδειγμα στην Βραζιλία και την Χιλή υπάρχουν εθνικιστές που είναι έγχρωμοι ή Ινδιάνοι. Υποστηρίζουν ότι τα έθνη τους είναι μικτά (αποτελούνται από Ευρωπαίους, ινδιάνους, έγχρωμους) και ως τέτοια δημιουργούν εθνικιστικές πολιτικές οργανώσεις με ανθρώπους όλων των φυλών του έθνους. Οι οργανώσεις ατές υποστηρίζουν το εθνικό κράτος, την συντεχνιακή οικονομία, αγωνίζονται κατά του καπιταλισμού, κατά του μαρξισμού και κατά της παγκοσμιοποίησης. Υιοθετούν τις αξίες του ηρωικού βίου και του ρομαντισμού. Είναι δυνατόν να τους αρνηθούμε την ιδιότητα του εθνικιστή, επειδή δεν είναι ευρωπαϊκής καταγωγής; Θα ήταν σοβαρό να οργανώσουν φυλετικά κινήματα, τα οποία θα συνεπάγονταν εμφύλιο στις χώρες τους; Όχι, ασφαλώς!
Σε γενικές γραμμές αυτές είναι οι θέσεις μας. Ελπίζουμε να έλυσαν κάποιες απορίες σου. Για ότι άλλο χρειαστείς είμαστε στην διάθεσή σου. Αυτό που έχει σημασία είναι, σήμερα, στην δύσκολη αυτή συνθήκη, "όσοι ζωντανοί" να μείνουμε αμετακίνητοι στις αρχές μας. Κόντρα στο ρεύμα. Για την χαρά του αγώνα. Αρκεί βέβαια να έχουμε αποσαφηνισμένες θέσεις και άρτια οργανωμένο λόγο. Για να συνεχίσουμε να γινόμαστε ο εφιάλτης τους.
ΥΓ. Οι μουσικές επιλογές σου άρεσαν;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Παίξε και καμιά aorιά!!
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Δεχόμαστε και παραγγελιές..
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Θα άξιζε ένα άρθρο για τον Αλαίν ντε Μπενουά και αντίστοιχους της γαλλικής νέας δεξιάς, εκτός κι αν έχετε ήδη γράψει και μου έχει διαφύγει...
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Δεν έχουμε γράψει, έχεις δίκιο. Θα άξιζε και η μετάφραση ενδεικτικών έργων τους, πέρα από τα ελάχιστα που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά, προκειμένου να υπάρξει μια πιο σφαιρική εικόνα.
Αλλά αν σκεφτούμε ότι ακόμη δεν έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά τα πολιτικά δοκίμια των πρώτων θεωρητικών του εθνικισμού, όπως ο Χέρντερ και ο Φίχτε, θα κατανοήσουμε γιατί βρίσκεται ο ελληνικός εθνικισμός σε χέρια ευτραφών τύπων και κορασίδων που τσιρίζουν στα μικρόφωνα, σε πρακτόρικα blogs μισθοφόρων της κυβέρνησης κλπ.
Ελπίζουμε ότι σιγά-σιγά θα εκδώσουμε κάποια σημαντικά έργα. Χρειαζόμαστε, όμως, και την βοήθεια συναγωνιστών και αναγνωστών. Για να μπορέσουμε να κυκλοφορούμε περιοδικά και βιβλία πρέπει να καλύπτουμε τουλάχιστον τα έξοδα της κάθε κυκλοφορίας.
Αν ο "χώρος" προτιμά να διαβάζει συνταγματάρχες, πατριάρχες, μακελάρηδες, "νεοεθνικιστές" κλπ, δεν θα αλλάξουν και πολλά.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Ξεχάσατε να γράψετε και για τα ακούσματα του χώρου. Αφού και το άρθρο είναι μουσικό. Αν ο χώρος συνεχίσει να προσελκύει αυτούς που ακούνε Κιάμο και βλέπουν mad tv και Θέμη Γεωργαντά, μιλήστε τους μετά εσείς για τον Φίχτε και τον Μπενουά.
Δώστους λίγο Justin Bieber και The Voice, δώστους και ένα σημαιάκι για την παρέλαση, να βρίσουν ανώνυμα και λίγο τους αναρχικούς, να ψηφίσουν ΔΑΠάρα στις φοιτητικές εκλογές και εντάξει είμαστε. Αυτός είναι ο μέσος νεοέλληνας (μ)πατριώτης. Αν θέλει να το παίξει σκληρός θα γίνει για κανένα εξάμηνο εθνικιστής. Μετά θα ξαναγυρίσει στην "παράταξη".
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Δίκιο έχεις. Αν και αυτοί που περιγράφεις είναι πιο ακίνδυνοι από εκείνους που πληρώνει η εκάστοτε κυβέρνηση και το παρακράτος για να το παίζουν παραδοσιοκράτες και εθνικιστές, με σκοπό να μπερδεύουν και να μοχλεύουν τον χώρο.
ΥΓ. Όσον αφορά την ΔΑΠ, μέχρι πριν λίγα χρόνια έθετε ως προϋπόθεση στα μέλη της να μην ακούνε heavy metal. Νομίζουμε ότι το ίδιο ισχύει και σήμερα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Υπήρχαν στο τμήμα μου πρωτοετείς φοιτητές, που ήταν απολιτίκ και metalheads και από σπάσιμο για την συμπεριφορά των γιάπηδων της ΔΑΠ προς το heavy metal κόλλησαν με τα αριστερά σχήματα. Που κι αυτά δεν είχαν σχέση με το metal, αλλά δεν είχαν και πρόβλημα.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Έπρεπε να έρθετε στην Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. κανονικά, χα,χα!
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Καλησπέρα,είμαι ο πρώτος ανώνυμος.
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις!
Εν πολλοίς με βρίσκουν σύμφωνο.
Επίσης και βέβαια μου άρεσαν οι μουσικές επιλογές.Είμαι ροκάς-χεβιμεταλλάς ούτως ή άλλως!Led Zeppelin,Black Sabbath κτλ, αποτελούν για μένα σημεία αναφοράς και έχουν διαμορφώσει τα μουσικά μου γούστα!
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Να σαι καλά φίλε! Για ότι χρειαστείς στην διάθεσή σου.
Ο/Η Ιδιώνυμος είπε...Χτύπησες φλέβα με την αναφορά σε συνταγματάρχες κλπ. Αυτή η φάση διαιωνίζεται δυστυχώς και βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να έχουν ξεφύγει εντελώς, προσπαθώντας πχ να περάσουν ακόμα και την νατοϊκή ΕΠΕΝ ως εθνικιστικό κόμμα. Γενικά διάφοροι τύποι έχουν δηλητηριάσει εντελώς τα μυαλά ακόμα και νεαρών με τα γραφόμενά τους, δεν θα πω ονόματα γιατί θα φανεί σαν προσπάθεια δυσφήμισης και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Η χουντολαγνεία δυστυχώς δεν αντιμετωπίστηκε από τους παλαιότερους εθνικιστές, χωρίς φυσικά η αντίπερα όχθη των, ως επί το πλείστον, εθνοχουλιγκάνων νεοναζί να πάει πίσω σε γραφικότητα.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Και για τις δυο πλευρές του νομίσματος, χουντοβλάκες και ψευδοναζί, η ρίζα του κακού είναι κοινή. Πρόκειται για την έλλειψη γνώσης της ιστορίας των πολιτικών ιδεών του εθνικισμού. Η οποία συνδέεται συνήθως και με την έλλειψη της κατάλληλης αισθητικής.
Σε αυτά τα δεδομένα πάτησαν και πατούν όσοι μοχλεύουν τον ελληνικό εθνικιστικό χώρο διαχρονικά, με αποτέλεσμα να αναδύονται στο προσκήνιο πρόσωπα ανάλογης δυναμικής.
Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχουν κι άλλα θέματα. Είναι η προσωπική αντίληψη -το ένστικτο, αν θες- καθώς και η διάθεση για προσφορά του καθενός μας, που έχουν την σημασία τους.
Θα θυμηθούμε το καλοκαίρι του 1994, λίγο πριν τις ευρωεκλογές, όταν μια παρέα έφηβων χεβυμεταλάδων έκανε την εμφάνισή της στην προεκλογική συγκέντρωση της ΕΠΕΝ. Ψάχνονταν τότε εκείνοι οι έφηβοι. Και ένιωσαν περίεργα όταν είδαν τους 50 νοματέους που βρίσκονταν στην συγκέντρωση να τους κοιτούν με φόβο, λόγω των μακριών τους μαλλιών και της εξωτερικής εμφάνισης του rocker. Αρχικά νόμισαν πως οι πιτσιρικάδες είχαν έρθει να τους χτυπήσουν. Πέρασαν λίγα λεπτά μέχρι να αντιληφθούν ότι ήθελαν απλά να ακούσουν τις ομιλίες. Τους πλησίασαν τότε και τους έδωσαν το φυλλάδιο που έγραφε "Το ποτήρι ξεχείλισε-Εθνικισμός τώρα".
Αλλά οι έφηβοι μόλις που άντεξαν μια ώρα να ακούνε τις βλακείες των ομιλητών και τους ύμνους προς τους συνταγματάρχες του πραξικοπήματος. Ήθελαν να ακούσουν κάτι για την παγκοσμιοποίηση, για το μεταναστευτικό, για την πολιτισμική παρακμή του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού, για τη συστημική προπαγάνδα που εξαπέλυαν οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ως "παιδιά της γενιάς του Πολυτεχνείου". Αλλά τίποτε. Έτσι, αποχώρησαν πριν το τέλος της εκδήλωσης και δεν ασχολήθηκαν ξανά με εκείνο το κόμμα.
Λίγους μήνες αργότερα οι πιτσιρκάδες με τα μακριά μαλλιά γνώρισαν κι ένα άλλο κόμμα. Αλλά μόλις είδαν τον αρχηγό με την τσιριχτή φωνή, τους ψευτόμαγκες υπαρχηγούς και παρα-υπαρχηγούς, το κακό συναπάντημα κοντολογίς, κράτησαν μια επαφή μόνο με μερικούς νεορομαντικούς φίλους της war flag που ήταν σε αυτό το κόμμα και τίποτε περαιτέρω.
Πως εκείνοι οι πιτσιρικάδες είδαν πράγματα που οι υπόλοιποι δεν έβλεπαν για χρόνια; Κάτι σημαίνει για τα κριτήρια των υπολοίπων αυτό.
Σε γενικές γραμμές η πικρή αλήθεια είναι ότι το 95% των προσώπων που βρίσκονται στον χώρο μας είναι σε λάθος μεριά. Αλλά και από την πλευρά μας έχουμε την ευθύνη να τους κάνουμε να το καταλάβουν.
Αν δεν βάλουμε ένα χεράκι ώστε να απλωθεί μια χαοτική τάφρος ανάμεσα στους αληθινούς και τα υποκείμενα της άκρας δεξιάς (όπως κι αν αυτά εμφανίζονται -νεοναζί, νεοεθνικιστές της γραβάτας, συνωμοσιολόγοι, παγανιστές, θρησκόληπτοι κλπ) τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.