Συνέντευξη με τον κιθαρίστα του ιταλικού epic metal συγκροτήματος Ordalia, Mario Di Prima

                                                           του Σταμάτη Μαμούτου

Οι Ordalia αποτελούν ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα της σκηνής του underground επικού heavy metal. Οι Ιταλοί μας έχουν χαρίσει μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία στην οποία περιλαμβάνονται τραγούδια που διαθέτουν μια πολύ ιδιαίτερη, επικά πολεμική και τεχνικά περίπλοκη μουσική ταυτότητα. Δεν θα ήταν υπερβολή αν υποστήριζα ότι το συγκεκριμένο συγκρότημα διαθέτει τα γνωρίσματα που θα μπορούσαν να το καταστήσουν cult και σημείο αναφοράς τόσο για τους ακροατές του επικού heavy metal όσο και για τους αναγνώστες της λογοτεχνίας του φανταστικού, που αναζητούν κάτι ιδιαίτερο. Αλλά, δυστυχώς, σήμερα είναι δύσκολο να βρεθεί ένας ικανοποιητικός αριθμός αληθινών ρομαντικών, καθώς η «μεταλλική σκηνή» και η κοινότητα των αναγνωστών της λογοτεχνίας του φανταστικού έχουν γεμίσει, στην χώρα μας, από ανθρώπους που κάποτε δεν θα τους επιτρέπαμε να πιάσουν στα χείλη τους την έννοια του «επικού». Όπως και να έχει, για τους λίγους που παραμένουν αυθεντικοί, συγκροτήματα όπως οι Ordalia παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον. Το ίδιο ενδιαφέρουσα ήταν και η συνέντευξη που μου παραχώρησε ο εκπληκτικός κιθαρίστας και συνθέτης του συγκροτήματος Mario Di Prima, έπειτα από μεσολάβηση του καλού φίλου Bruno Lanci.


1) Γεια σου Mario. Όπως γνωρίζουμε, η μπάντα ξεκίνησε με το όνομα No Rules το 1987 και τέσσερα χρόνια αργότερα άλλαξε το όνομα της σε Ordalia. Μπορείς να μας μιλήσεις για εκείνες τις πρώτες ημέρες;

Γεια σου αδελφέ μου, είμαι πολύ χαρούμενος που μιλάμε και σε ευχαριστώ για αυτό. Πράγματι, ξεκινήσαμε ως No Rules μια παρέα φίλων παθιασμένων με μπάντες όπως οι Black Sabbath, οι Judas Priest, οι Candlemass, οι Slayer της εποχής του Show no mercy και οι Hallows Eve’s. Οι τελευταίοι ήταν ένα αμερικανικό συγκρότημα του οποίου η μουσική ταυτότητα αντλούσε επιρροές από το παραδοσιακό αμερικανικό power και το thrash ενώ ο ήχος τους διέθετε και ορισμένα doom-horror στοιχεία στο album Tales of Terror που κυκλοφόρησαν το 1985 . Μετά το demo μας Life is Hell again (1989) υιοθετήσαμε το τωρινό μας όνομα (που στα ιταλικά σημαίνει μαρτύριο, βασανιστήριο, ταλαιπωρία) καθώς αλλάξαμε το στυλ μας προς το epic power metal με ισχυρές επιρροές από doom metal στο ύφος των Black Sabbath

2) Μπορείς να μας μιλήσεις για τις συνθήκες στην ιταλική heavy metal σκηνή κατά τις δεκαετίες του ‘80 και του 90; Πόσο δύσκολο ήταν για μια μπάντα να είναι ενεργή σε εκείνα τα χρόνια;

Ω, αυτή είναι πολύ καλή ερώτηση! Όπως γνωρίζεις, λατρεύω το doom metal (το αληθινό, όχι μπάντες όπως οι Paradise Lost), ενώ είμαι περισσότερο πεσιμιστής κι από τον ίδιο τον Άρθουρ Σοπενχάουερ. Η απάντηση που σου δίνω, λοιπόν, είναι ότι επρόκειτο για μια ολέθρια σκηνή σε μια καταστροφική εποχή. Η Ιταλία δεν είναι μια βαρυμεταλλική χώρα, όπως η Γερμανία ή η Ελλάδα και δεν θα γίνει ποτέ. Μπορεί να είμαι πεσιμιστής, όπως σου είπα, αλλά αυτό είναι μια πραγματικότητα. Στην Ιταλία το heavy metal «δεν δουλεύει». Οι ιταλικές μπάντες κατά τη δεκαετία του ‘80 ήταν γεμάτες πάθος, ενθουσιασμό, μεταλλικό τρόπο ζωής αλλά …ήταν Ιταλοί. Η περιφρόνηση έπεφτε πάνω τους. Γιατί; Διότι η Ιταλία είναι η χώρα της όπερας όπου ένας τενόρος αποθεώνεται από το κοινό. To heavy metal είναι ένα είδος επικεντρωμένο όχι στη φωνή που τραγουδάει την κεντρική μελωδία του τραγουδιού ως jingle, αλλά γύρω από τη συνολική αρμονική δομή του τραγουδιού, εκφρασμένη από τις μελωδίες που βρίσκονται στο riff. Έτσι, ο τραγουδιστής τραγουδάει τους στίχους δίπλα-δίπλα με τα υπόλοιπα όργανα τα οποία παίζουν τις αρμονικές riff by riff γύρω από τις μελωδίες που ακούγονται από τη φωνή. Η pop μουσική στηρίζεται στη φωνή. To heavy metal στηρίζεται στα riff. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ιταλικές μπάντες όπως οι Death SS, Paul Chain, Strana Officina, Black Hole, Sabotage, Dark Quarter, Domine -όλες κορυφαίες-, έπαιζαν μουσική τόσο απόμακρη από το ιταλικό mainstream. Δεν ξέρω αν θυμάσαι τους Pet Shop Boys και το τραγούδι τους «Paninaro», έναν ύμνο για την ηδονιστική νεολαία του Μιλάνου. Τι ντροπή! 


3) Το The Return of the King είναι ένα άλμπουμ στο οποίο οι στίχοι έχουν μεγάλη σχέση με τη λογοτεχνία του Φανταστικού. Στίχοι που έχουν ως πηγή έμπνευσης τον Κόναν (Blood and Fire), τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών (The Return of the kings) τα Παιδιά του Χούριν (Mormegil). Πόσο μεγάλη είναι η επιρροή της φανταστικής λογοτεχνίας στις συνθέσεις σου; 

Ναι, σωστά φίλε μου, οι στίχοι μας έχουν μια δυνατή και βαθιά σύνδεση με τη fantasy και τη horror λογοτεχνία. E.APoeH.PLovecraftAMachenRChambersSKingPStraub και Claudio Vergnani (ένας ταλαντούχος Ιταλός συγγραφέας horror). Όπως εύκολα υποθέτεις, είμαι μεγάλος fan του Τόλκιν και του Χάουαρντ και η μουσική μας έχει επιρροές από την επική και την ηρωική φαντασία. Για να είμαι ειλικρινής, η μουσική μας συνδέεται με κινηματογραφικές ταινίες όπως οι «Excalibur», «Conan the Barbarian» και «Ladyhawk». Πιστεύω πως η μουσική heavy metal -κι όταν λέω «μουσική heavy metal» εννοώ μπάντες όπως Black Sabbath, Judas Priest, Iron Maiden, Angel Witch, Riot, Manowar, Cirith Ungol, Manilla Road, Candlemass, Trouble, Saint Vitus, Pentagram, κλπ- είναι η λογοτεχνία fantasy σε μουσική αντί για γραπτό λόγο. Υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στο heavy metal και στο ηρωικό fantasy. Όταν κοιτάζω ένα έργο του Frank Frazzetta, σκέφτομαι «Ναι, αυτό είναι Heavy Metal».


4) Οι στίχοι σας αντλούν, επίσης, βαθιές επιρροές από τους ευρωπαϊκούς μύθους. Θα μπορούσαμε να πούμε πως περιλαμβάνουν συμβολισμούς περί ενός επικού και παραδοσιακού προνεωτερικού τρόπου ζωής;

Ναι, μου αρέσει να διαβάζω βιβλία σχετικά με τους ευρωπαϊκούς μύθους  και πρέπει να σου εξομολογηθώ πως το «πνεύμα» μου ζει στους αρχαίους καιρούς. Ναι, το πνεύμα μου, για να είμαι ειλικρινής, είναι απολύτως ενάντια στον σύγχρονο κόσμο -για να μνημονεύσω κι ένα διάσημο βιβλίο του Ιταλού φιλοσόφου Ιουλίου Έβολα. Οι αξίες του παραδοσιακού ευρωπαϊκού κόσμου είναι τόσο διαφορετικές σε σύγκριση με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Θα πρέπει να παραδεχτώ πως δεν νιώθω και τόσο «μοντέρνος» άνθρωπος. 

5) Είναι η μπάντα ενεργή σήμερα; Πότε να περιμένουμε κάποιο νέο υλικό;

Η μπάντα είναι ενεργή κι έχω γράψει τραγούδια για δύο άλμπουμ αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι σίγουρος πως η μουσική που παίζω είναι ελκυστική για τη νέα γενιά. Στην Ιταλία, οι νέοι ακούνε ιταλική rap, κι έτσι είναι πολύ δύσκολο να τους φανταστώ να ακούνε Ordalia σήμερα.


6) Πως θα περιέγραφες το μουσικό σας στυλ; Είστε progressive epic metal μπάντα; Nα περιμένουμε κάποιες αλλαγές στη μουσική σας;

Το στυλ μας είναι True Heavy Metal. Epic, Progressive (σε στυλ Rush) αλλά και doom. Ίσως το νέο υλικό να είναι πιο epic από progressive, αλλά με μια πιο σκοτεινή και occult προσέγγιση.


7) Ποια είναι η γνώμη σου για την new wave of traditional heavy metal σκηνή;

Είναι γεμάτη από εξαιρετικές μπάντες. 

8) Ποιες είναι οι αγαπημένες σου ιταλικές μπάντες;

Μου αρέσουν οι Death SS, οι Paul Chain, οι Dark Quarterer, οι Black Hole όπως σου είπα πριν, και επίσης οι Epitaph, οι Gothic Stone, οι Etrusgrave, οι LImpero delle Ombre, οι All Souls’ Day. Όσο η νέα σκηνή θα αναπτύσσεται γύρω από το concept του «παραδοσιακού», πάντα θα έχει την εκτίμηση μου.

9)Τα τελευταία λόγια δικά σου.

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω Σταμάτη για την τιμή να είμαι φιλοξενούμενος της ΦΛΕΦΑΛΟ και για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για την μουσική μου. Grazie!


 Η συνέντευξη στην αγγλική:

1) Hello Mario.  As we know, the band begun with the name No Rules at 1987 and four years later change the name to Ordalia.  Can you speak about the first days of your band?

Hi there my friend, let me say I’m so proud and honoured to be here, so thanks again, brother. Yes, you know well Ordalia “history”, the name of the band was No Rules, when we started playing Heavy Metal music, a brunch of friends full of passion for this kind of music and bands as Black Sabbath, Judas Priest, Candlemass, Slayer (“Show no mercy” era) and Hallows Eve’s, USA band playing traditional Power metal with thrash metal and a touch of doom-horror atmospheres in the album “Tales of Terror” (1985). After our demo tape “Life is Hell again” (1989), we adopted the name Ordalia (Latin and Italian word to “ordeal”) because we changed our style in an epic power metal with strong doom influenced in Black Sabbath style.


2) Can you speak about the circumstances of the Italian heavy metal scene in 80’s and ‘90’s? How difficult was for an Italian metal band to be active in those years in your country?

Wow, this answer is perfect to me. As you know, I adore doom metal music (True doom metal and not bands à la Paradise Lost and so on) and I am more pessimistic than Arthur Schopenhauer, so, if you ask me how many difficult was playing True Metal in Italy during 80’s and 90’s I can answer it was a disastrous scene in a ruinous time. Really, I know Italy is not a Metal Country. Germany is a Metal Country. Greece is a Metal Country. Italy is not a Metal Country and never will be that. I told you, I am a pessimist attitude, but it is a matter of a fact: in Italy heavy metal music doesn’t work. Italian metal bands during 80’s were full of passion, metal attitude, enthusiasm too, but they were Italians….a sort of finger of scorn was upon them. Why? Because Italy is the Country of opera melodic music, where a tenor singer on stage is acclaimed by the crowd screaming “Bravo! Bravo!”. Heavy Metal is a kind of music focused not about the voice singing the central melody of the song as a jingle but around the entire harmonic structure of the song, expressed by melodies translated in “riff”. So, the singer sings his strophe but side by side with the rest of instruments, playing harmonic riff by riff around the melodies singed by the voice of the band. Pop music as is all around the voice. Heavy Metal is around the riff.  Maybe for this reason so many Italian bands as Death SS, Paul Chain, Strana Officina, Black Hole, Sabotage, Dark Quarter, Domine,  all “A” grade bands, were playing a kind of music so distant from the Italian mainstream. I do not know if you remember Pet Shop Boys playing a song called “Paninaro”, a hymn for the hedonistic youth of Milan. What a shame!


3) The Return of the King is an album that its lyrics have strong connections with fantasy literature. Lyrics that are inspired from Conan (Blood and Fire), Lord of the rings (The Return of the kings), children of Hurin (Mormegil).  How strong is the influence of fantasy literature in your music?


Yes, you are right again, my friend, our lyrics have a strong and deep connection with fantasy literature and horror too – E.A. Poe, H.P. Lovecraft, A. Machen, R. Chambers, S. King, P. Straub and Claudio Vergnani (a talented Italian horror writer). As you can easy suppose, I am a big Tolkien and R.E. Howard fan and yes, our music was inspired by Epic Fantasy and Heroic Fantasy literature. To be honest, our music have a big connection to movies as “Excalibur”, “Conan the Barbarian”, “Ladyhawk”. I think Heavy Metal music - when I say “Heavy Metal music” I’m thinking bands playing à la and so on – is fantasy literature but in music. There is a so strong connection between Heavy Metal and Heroic Fantasy. When I look a Frank Frazetta illustration, well, I think “Yes, that is Heavy Metal”.




4) Your lyrics have also deep influences of European myths. Can we say that your lyrics include symbolisms about an epically and traditional-pre modern way of life?

Yes, I like reading books concerning European myths and I have to confess my “spirit” lives in ancient times. Yes, my spirit, to be honest, is absolutely against the modern world – quoting a famous book by the Italian philosopher Julius Evola. The values of traditional European world are so different in comparison with modern way of life. Well, I have to admit I feel myself not as a “modern” man.


5) Is the band active todayWhen we have to wait something new?

So, the band is active today, I wrote songs for 2 albums but, to be honest, I am not sure the music I play can attractive new generation. In Italy, for example, young people listen to Italian rap, so it is very difficult to imagine a young teen ager listening to Ordalia album, nowadays.


6) How you describe your music style? Are you a progressive epic metal band? Can we expect some changes in your music style?

Our music style is True Heavy Metal: Epic, Progressive (à la old Rush) and Doom too. Maybe new material is more epic than progressive, epic with a “dark” and “occult” approach.


7) What is your opinion about the new wave of traditional heavy metal scene?

I think traditional Heavy Metal scene is full of great bands.



8) Which are your favourite Italian heavy metal bands?

I like Death SS, Paul Chain, Dark Quarterer, Black Hole as I told you before, and I like too Epitaph, Gothic Stone, Etrusgrave, L’Impero delle Ombre, All Souls’ Day. As long as new wave of metal music develops around a concept of "traditional" it will always find my personal appreciation.

9) The last words are yours.

I would thank you Stamatis for the honor to be guest of FLEFALO blog/magazine and for the opportunity to talk about my music to all of you. Grazie!