ποίημα του Clark Ashton Smith, απόδοση από τον Flammentrupp
Η σιγαλιά της αργυρής νυκτός
απλώνεται ολοφάνερη στα πεύκα,
η σελήνη χάνεται σε φλόγα μαρμαρένια
εκεί που όρη φασματικά ονειρεύονται στο φως.
Και σαν σε ύπνο αιώνιο χλωμές
οι μαγεμένες κοιλάδες, αλλόκοτες μακρινές,
παντοτινά εκτείνονται δίχως μεταβολές.
Βυθός κάτω από πέπλο μεγαλοπρεπές,
σαν πέτρα λαξευμένη ή ατσάλι σμιλευτό
γυμνό και άφυλλο του φθινοπώρου ένα δέντρο
ρίχνει ίσκιο από έβενο φτιαγμένο
γέρνοντας, προς το φεγγαρόλουστο πεδίο, μοναχό .
