του Σταμάτη Μαμούτου
Οι Kramp είναι ένα νέο ισπανικό epic metal συγκρότημα που πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το πρώτο του ολοκληρωμένο album υπό τον τίτλο Gods of Death. Πρόκειται για μια κυκλοφορία που περιλαμβάνει έντεκα τραγούδια επικού heavy metal που αντλεί επιρροές από τους Omen τους Maiden και την ισπανική παραδοσιακή μουσική. Δεν έχασα, λοιπόν, την ευκαιρία να ζητήσω μια συνέντευξη στην τραγουδίστρια των Kramp, η οποία παρουσιάζει μουσικές συνθέσεις βασισμένες σε επιρροές που προκαλούν το ενδιαφέρον στους ρομαντικούς των καιρών μας. Τελικά, η Mina Walkure μου παραχώρησε μια συνέντευξη που απόλαυσα και με εξέπληξε ευχάριστα. Όχι μόνο για τα όσα συζητήσαμε αναφορικά με την μουσική. Αλλά και γιατί διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα αυθεντικό και ψυχωμένο παιδί, με γενικότερο true προσανατολισμό, το οποίο δεν μασάει τα λόγια του. Πράγμα σπάνιο για την εποχής μας.
1) Γεια σου Μίνα. Πριν από τέσσερα χρόνια, κυκλοφορήσατε το ΕΡ Wield Revenge και τώρα επιστρέφετε με δύο singles και το παρθενικό άλμπουμ Gods of Death. Ποιες διαφορές μπορούν να ανιχνευθούν στο ύφος σας ανάμεσα στις δυο κυκλοφορίες;
Διαφορές στον ήχο κυρίως, χαχα! Τα περισσότερα τραγούδια ήταν ήδη γραμμένα ή σχεδόν ολοκληρωμένα όταν γινόταν η ηχογράφηση του ΕΡ, κι έτσι δεν μπορώ να πω πως υπάρχει η διαφορά που θέλουν να δουν πολλοί. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι στο mix and master. Θελήσαμε να κάνουμε πάλι μια οικιακή ηχογράφηση αλλά με διαφορετική και καλύτερη προσέγγιση. Ο Ced Forsberg (Blazon Stone, Crystal Viper, Rocka Rollas...) έβαλε το χεράκι του στο κομμάτι mix and master και είναι ο καλύτερος σε ό,τι κάνει. Μπορείς να ακούσεις την διαφορά! Επίσης, έπαιξε και εκπληκτικά ντραμς.
2) Ακούγοντας τα τραγούδια σας αντιλαμβάνομαι πως οι μουσικές επιρροές σας περιλαμβάνουν μπάντες όπως οι Omen, οι Iron Maiden, το αμερικανικό power metal της δεκαετίας του ’80 και ευρωπαϊκή μεσαιωνική μουσική. Έχω δίκιο; Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτές;
Είσαι σωστός 100%. Ανάμεσα στις άλλες, αυτές είναι οι πιο προφανείς. Οι Omen είναι μία από τις αγαπημένες μου μπάντες και οι Iron Maiden η κύρια επιρροή για κάθε μορφωμένο μεταλλά, χαχα! Το αμερικανικό power, σε όλο του το φάσμα, αποτελεί μεγάλο κομμάτι της δισκοθήκης μου. Από την πιο επική πλευρά του, όπως Manowar, Warlord, Virgin Steele ως την πιο progressive, όπως οι Crimson Glory, αλλά πηγαίνει και παραπέρα φτάνοντας στο thrash των Metal Church ή των Vicious Rumors. Το γερμανικό heavy metal είναι άλλο ένα πάθος μου, Running Wild, Grave Digger, Heaven's Gate. Γενικά, αγαπώ το παραδοσιακό metal. To NWOBHM δεν φαίνεται τόσο στη μουσική μου, αλλά μπορεί να βρεις ψήγματα από doom metal στα τραγούδια μας.
Και ναι! Αγαπώ την μεσαιωνική και αναγεννησιακή μουσική. Έχω κάποια side projects που εστιάζουν περισσότερο σε αυτόν τον ήχο (κάποια περιέχουν metal, κάποια όχι) κι ελπίζω κάποια στιγμή να έρθουν στην επιφάνεια. Μου αρέσει να αναφέρω, σχεδόν σαν αστείο, τον Alfonso X ως μία από τις επιρροές μου. Αλήθεια, μου αρέσουν πολύ οι συνθέσεις του, αλλά είναι παράξενο να λέω το όνομα του ανάμεσα στους μεταλλικούς θρύλους, χαχα! (σ.σ.: αναφέρεται στον βασιλιά της Ισπανίας, 1252-1284, ο οποίος έγραψε πολλά μελοποιημένα ποιήματα αφιερωμένα στην Παρθένο Μαρία που σώζονται έως σήμερα) Μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής μουσικής της περιοχής μου (Παλένθια, βόρεια Ισπανία) έχει άμεσες επιρροές από την μεσαιωνική μουσική και χρησιμοποιεί μουσικά όργανα της περιόδου αλλά σε πιο σύγχρονο folk στυλ, όπως το «jota». Λέγοντας σύγχρονο, εννοώ δύο-τρεις αιώνες παλαιό. Έτσι λοιπόν, το μεσαιωνικό πνεύμα ήταν πάντα παρόν στην ζωή μου με κάποιον τρόπο.
Ποτέ δεν σπούδασα μουσική και δεν έχω ιδέα τί γράφω. Ο αδελφός μου, ο Lap, που παίζει μπάσο στην μπάντα γνωρίζει, και αστειεύεται ότι γράφω «σύγχρονα cantigas» (συλλογές μελοποιημένων ποιημάτων) λέγοντάς μου ότι είμαι μία trobairitz (βάρδισσα 12ου-13ου αιώνα) μετενσαρκωμένη.
3) Στο τραγούδι «Walkyrie» υπάρχει ένα αργό ακουστικό σημείο στο οποίο προσπαθώ να αναγνωρίσω τον ήχο του οργάνου. Ποιο όργανο είναι; Μήπως μαντολίνο;
Είναι κλασική κιθάρα μαζί με μπάσο. Υπάρχουν κάποια μέρη παιγμένα με κλασική κιθάρα όπως το outro στο τραγούδι «Underground Rebellion» αλλά και στο «Dare to Face Fear».
4) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου τραγουδιστές;
Η ερώτηση αυτή είναι πάντα δύσκολο να απαντηθεί, καθώς η λίστα είναι ατελείωτη. Dio, Eric Adams, J.D. Kimball, Rob Halford, Midnight, Bruce Dickinson, Joe Lyn Turner, Mike Vescera, Mike Howe...
5) Κάποια κιθαριστικά solos ηχούν σαν να παίχτηκαν από μια μπάντα των ‘80s. Μου φέρνουν στο μυαλό τον Carlos Cavazo και άλλους κιθαρίστες της εποχής. Ποιος κιθαρίστας τα παίζει στα τραγούδια σας;
Σε ευχαριστώ! Το πνεύμα των ‘80s είναι πραγματικά δυνατό, χαχα! Οι περισσότερες μουσικές προτιμήσεις μου αφορούν αυτή την δεκαετία, όπως είπα και παραπάνω, και αυτό αντανακλάται στην μουσική που γράφω. Ο εκπληκτικός Cederick Forsberg είναι αυτός που παίζει τα solos και βελτιώνει τις ιδέες μου. Συνήθως εγώ τα γράφω μαζί με τον Lap, αλλά η κιθάρα δεν είναι το βασικό μας όργανο. Είμαι ξεροκέφαλη με τα τραγούδια μου και συνήθως δεν δέχομαι αλλαγές, αλλά ο Ced διάβασε το μυαλό μου και πρόσθεσε λεπτομέρειες. Σε δυο-τρία σημεία είχε την ελευθερία να παίξει ό,τι θέλει, όπως στο δεύτερο μισό του solo στο «Preserved in Time» ή σε κάποια μέρη του «Night Witches».
6) Διαβάζοντας τους στίχους, βλέπω πως κάποια τραγούδια σας περιέχουν μια καταγγελία του υλιστικού κόσμου των ημερών μας. Ένα καλό παράδειγμα είναι το «Underground Rebellion». Κατά τη γνώμη μου, το true metal δεν είναι ένα απλό μουσικό στυλ που αρέσει σε κάποιους οπαδούς. Είναι μια έκφραση συναισθημάτων που προϋποθέτει έναν τρόπο ζωής και περιλαμβάνει αξίες χαμένες στον σύγχρονο κόσμο. Ποια η γνώμη σου για αυτό;
Τουλάχιστον για μένα, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως ζω «ενάντια στους κανόνες» στην καθημερινότητά μου. Το τραγούδι που αναφέρεις, μιλάει για το πως να χρησιμοποιείς το μυαλό σου και να υπερασπίζεσαι την προσωπικότητά σου με κάθε κόστος, έχοντας προσωπική ταυτότητα ως άνθρωπος και όχι δρώντας ως κλώνος. Να έχεις ανοικτό μυαλό για να λαμβάνεις υπόψη όλες τις επιλογές που υπάρχουν πριν επιλέξεις.
Έχω θυσιάσει πολλά για να ζήσω όπως επιθυμώ, να γράψω και να απολαύσω την μουσική μου και να μην είναι άλλο ένα πρόβατο που ξυπνάει ανέκφραστο, παίρνει έναν καφέ που δεν του αρέσει, πηγαίνει σε μια δουλειά που μισεί, γυρίζει σπίτι, τρώει κάποιο άθλιο φαγητό και πέφτει στο κρεβάτι περιμένοντας να περάσουν οκτώ ώρες για να ξεκινήσει πάλι ο κύκλος. Ίσως για αυτό να αγαπώ τόσο τις ιστορίες του Κόναν … προφανώς δεν είμαι βάρβαρη όπως αυτός, αλλά είμαι μια απόκληρη ανάμεσα στους «πολιτισμένους».
7) Πόσο εύκολο είναι μια true epic metal μπάντα όπως οι Kramp να προωθήσει την δουλειά της στην Ισπανία; Υπάρχουν στην χώρα σας αρκετοί οπαδοί προκειμένου να βοηθήσουν την σκηνή;
Όχι, δεν υπάρχουν. Δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ πως το κατάλαβα αυτό νωρίς και αποφάσισα να μην επικεντρώσω τις προσπάθειες μου στην χώρα μου. Μη με παρεξηγήσεις, υπάρχουν τρελαμένοι παραδοσιακοί μεταλλάδες και πολλοί μας έχουν βοηθήσει, αλλά το epic είναι πολύ «συγκεκριμένο» και οι περισσότεροι δεν πάνε μακρύτερα από τους Manilla Road. To επικό heavy metal δεν είναι το πιο δημοφιλές κομμάτι του heavy metal στην Ισπανία. Η μεγαλύτερη υποστήριξη μάς έρχεται εκτός της χώρας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως είμασταν η μόνη μπάντα που έπαιζε επικό heavy metal. Πάντως, στην Ισπανία υπάρχουν πολλές νέες μπάντες που παίζουν old school heavy metal, αρκετά φεστιβάλ, αλλά και πολλοί συναυλιακοί χώροι.
8) τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο του New Wave Of Traditional Heavy Metal υπάρχουν πολύ καλά albums. Σου αρέσουν κάποια από αυτά;
Μου αρέσουν πολλές νέες μπάντες. Όμως, υπάρχει πληθώρα νέων κυκλοφοριών και είναι δύσκολο να τις παρακολουθήσεις. Κάποια ονόματα που ξεχωρίζω είναι οι Visigoth, Rocka Rollas/Blazon Stone (πρέπει να τα πω αυτά τα ονόματα, χαχα!), Sölicitör. Iron Griffin, και οι Roadwolf.
9) Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Είναι αβέβαια λόγω του ιού αλλά θα μπορούσα να σου απαντήσω περισσότερη μουσική και δραστηριότητα σε οτιδήποτε μπορούμε. Αν δεν γίνεται να παίξουμε ζωντανά, να γυρίσουμε βίντεο ή να συναντηθούμε για φωτογράφηση, τότε να βρούμε τρόπους να ξεπεράσουμε τα εμπόδια. Έχουμε συνθέσει πολλά τραγούδια για το επόμενο άλμπουμ, οπότε ο πέλεκυς θα είναι ψηλά ξανά με κάθε τρόπο!!!
10) Έχεις κάποια άποψη για την ελληνική heavy metal σκηνή;
Μου αρέσει πολύ! Αλήθεια! Η Ελλάδα είναι εκπληκτική χώρα με μεγάλο σεβασμό στο heavy metal και με κάποιους από τους πιο αφοσιωμένους οπαδούς που έχω δει. Επίσης, η ποσότητα των epic heavy metal μπαντών είναι εντυπωσιακή! Πάντοτε λέω πως η Ελλάδα είναι χρυσορυχείο σε αυτό το φάσμα της μουσικής μας.
Έχω έρθει στην Ελλάδα δυο-τρεις φορές, για το φεστιβάλ Up The Hammers, κι έχω περάσει υπέροχα στα δισκάδικα και στις pub. Πραγματικά, είμαι ερωτευμένη με τη χώρα, όπως καταλαβαίνεις! Μόλις τελειώσει αυτή η παλιοκατάσταση, ελπίζω να παίξουμε εκεί. Ευρισκόμενη ανάμεσα στο ελληνικό κοινό βρήκα ένα, νέο σκοπό στη ζωή μου, να παίξω για αυτό! Είστε αληθινοί metal warriors! Μόνο σεβασμό νιώθω για τους Έλληνες φίλους μου.
11) Ποια η γνώμη σου για τη λογοτεχνία sword ‘n’ sorcery (και γενικά το fantasy);
Όπως είπα πριν, είμαι μεγάλη fan του Κόναν. Αναγκάζομαι όμως να, απολαμβάνω περισσότερο τις ταινίες, αφού, όταν άρχισα να αναζητώ βιβλία της επικής λογοτεχνίας του φανταστικού ήταν σχεδόν αδύνατο να τα βρω (πάντα προτιμώ το βιβλίο!). Τώρα υπάρχει το Amazon, αλλά εγώ είμαι της παλιάς σχολής και θέλω να πηγαίνω σε παλαιοβιβλιοπωλεία.
Η μεγαλύτερη επιτυχία μου είναι η εύρεση μιας μη-διαθέσιμης πλέον συλλογής ιστοριών με τίτλο Βάρβαροι Ήρωες από τον ισπανικό εκδοτικό οίκο Editorial Bruguera, που μου κόστισε μόλις δύο ευρώ! Εκείνη την ημέρα αγόρασα επίσης κάποια παλιά βιβλία του Κόναν σε εξαιρετική τιμή. Είναι τρελό αν σκεφτείς πως τέτοια διαμάντια, για τα οποία οι συλλέκτες θα πλήρωναν πολλά, βρίσκονται σε ένα ράφι γεμίζοντας σκόνη.
Τέλος πάντων, η συλλογή είναι εκπληκτική κι έχω ανακαλύψει συγγραφείς όπως ο Fritz Lieber, τον οποίο συχνά λησμονούμε αλλά μου αρέσει καθώς είναι τόσο θρασύς και αναιδής! Οι ιστορίες με τον Grey Mouser (σημείωση: τσέκαρε την εταιρεία που έβγαλε το "Wield Revenge" σε κασέτα) είναι σαν να διαβάζεις ένα γαμάτο σενάριο από βιντεοκλίπ των Twisted Sister! Καταλαβαίνεις τι λέω. Αυτό το λογοτεχνικό είδος, κυρίως το αγνό fantasy, έχει βέβαια την εξής δυσκολία. Είναι εύκολο να γίνει σοβαροφανές και να καταλήξει για αστείο αν ο συγγραφέας δεν είναι αληθινά αυθεντικός.
12) Συγχαρητήρια για τη μουσική σας. Τα τελευταία λόγια δικά σου.
Ευχαριστούμε πολύ που μας δώσατε την ευκαιρία να απαντήσουμε στις ερωτήσεις σας!