του Σταμάτη Μαμούτου
Η απόφαση του Δήμου Αθηναίων να αναβιώσει το αθηναϊκό καρναβάλι μισό αιώνα μετά το τέλος του δεν θα μπορούσε παρά να κεντρίσει άμεσα το ενδιαφέρον όσων ρομαντικών παραδοσιοκρατών συχνάζουμε στο κέντρο της πρωτεύουσας. Μολονότι είχα μια ιδιαιτέρως κουραστική εργασιακή εβδομάδα, η οποία ολοκληρώθηκε με την πολύωρη ορθοστασία, το κυνηγητό και το ασταμάτητο περπάτημα εν μέσω δακρυγόνων στην συγκέντρωση της Παρασκευής για τους νεκρούς των Τεμπών, την Κυριακή φρόντισα να ανέβω νωρίς το απόγευμα στο Σύνταγμα παρότι οι μυς μου ήταν ακόμη πιασμένοι και τα πόδια συνέχιζαν να πονούν. Τελικά, όμως, άξιζε τον κόπο. Το αρτιγέννητο αθηναϊκό καρναβάλι του 21ου αιώνα είχε ορισμένες δυνατές στιγμές αλλά και ένα μέτριο κλείσιμο.
Η σκέψη του Δήμου Αθηναίων φαίνεται ότι ήταν να διοργανώσει μια εκδήλωση με μικρό κόστος και έξυπνες ιδέες. Θα τα είχε καταφέρει στο έπακρο αν τα πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από τους θεσμούς δεν διαπνέονταν από την επικρατούσα εμμονή σε συμβατικές και life style αντιλήψεις. Ας δούμε αναλυτικότερα τι εννοώ.
Το πρόγραμμα του καρναβαλιού των Αθηνών ήταν εστιασμένο σε δύο μέρη. Πρώτον, στην πορεία των καρναβαλιστών, με την συμμετοχή των θεατών, από την πλατεία Συντάγματος προς την οδό Ερμού κι από εκεί προς την πλατεία Κοτζιά, εν μέσω των στενών δρόμων του εμπορικού κέντρου. Και δεύτερον, στην ολοκλήρωση της εκδήλωσης με γιορτή και τραγούδια απέναντι από το κτίριο του δημαρχείου. Το πρώτο μέρος ήταν επιτυχημένο. Το δεύτερο εμφανώς κατώτερο του πρώτου.
Η παρέλαση πραγματοποιήθηκε από οργανωμένες ομάδες καρναβαλιστών. Επρόκειτο για λίγους πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, που συνοδεύονταν από τρεις ξυλοπόδαρους. Αν και ολιγομελείς οι ομάδες των καρναβαλιστών, διαπνέονταν από πολύ κέφι και μας χάρισαν ένα ωραίο θέαμα. Ασφαλώς, κορυφαίοι όλων οι νεαροί αθλητές του συλλόγου Κουνγκ Φου που διευθύνει ο Κώστας Μαθιόπουλος, οι οποίοι προπορεύονταν χειριζόμενοι τον εντυπωσιακό κινεζικό δράκο.
Όταν οι λίγες ομάδες των καρναβαλιστών πέρασαν από την πλατεία Συντάγματος στην οδό Ερμού οι χιλιάδες θεατές, που βρίσκονταν στους γύρω δρόμους, ακολούθησαν, σχηματίζοντας μια εντυπωσιακά μαζική πομπή. Με τον δράκο να προπορεύεται, τους καρναβαλιστές να ακολουθούν και τους θεατές να αποτελούν το τελευταίο μέρος της παρέλασης, άρχισε να ρέει προς το δημαρχείο ένα ξέφρενο και εντυπωσιακό ποτάμι κόσμου.
Μεταμοντέρνα και συμμετοχική η ιδέα των διοργανωτών για την απορρόφηση των θεατών στην παρέλαση αλλά αρέσει και σε εμάς. Όχι για την μεταμοντερνιά της, ασφαλώς, μα γιατί θυμίζει αρχαιότητα και, κυρίως, μεσαίωνα. Κάπου στο βάθος αυτού του ανθρώπινου ποταμιού έπιασα λίγο σφυγμό που κέντριζε την ψυχή με απόηχους βακχικής έντασης. Φωνές, χαρμόσυνη φασαρία, διάθεση για ξεφάντωμα. Συναισθήματα και συμπεριφορές που σχεδόν έχουν ξεχαστεί στον δημόσιο αθηναϊκό βίο κατά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της μνημονιακής παρακμής και της νεοφιλελεύθερης λεηλασίας των συνειδήσεων, έτσι όπως την έχω ζήσει εγώ τουλάχιστον, άρχισαν να αντιστοιχίζονται με αναμνήσεις που ξεκλειδώνονταν από ξεχασμένες γωνιές του νου.
Η πομπή ήταν αναμφίβολα το πιο ωραίο, το πιο εντυπωσιακό και το πιο επιτυχημένο σημείο του αθηναϊκού καρναβαλιού. Θα μπορούσε, όμως, να είναι αισθητικά αρτιότερο. Δεν περιμένω ότι θα βρω ευήκοα ώτα αν δεν οργανωθεί κάποτε ένας σοβαρός πολιτικός χώρος διαπνεόμενος από τις ιδέες του πολιτικού Ρομαντισμού. Αλλά θα καταγράψω την παρατήρηση έστω για την ιστορία.
Ρε παιδιά, ρε καλοί μας άνθρωποι εκεί στο πολιτιστικό τμήμα του Δήμου, στην Αθήνα πραγματοποιείται η εκδήλωση. Σε μια από τις πλέον τουριστικές πόλεις του πλανήτη (για όσους σκέφτεστε με φιλελεύθερες και προοδευτικές πολιτικές ιδέες που έχουν ως γνώμονα την προτεραιότητα των κινήσεων της αγοράς, θα έπρεπε αυτός να είναι ένας επιπλέον λόγος προκειμένου να λάβετε υπόψη αυτό που γράφω, ασχέτως αν ρομαντική μου παραδοσιοκρατία με κάνει να αφήνω εκτός του οπτικού μου πεδίου την αγοραία και τουριστική παράμετρο). Για ποιο λόγο να μην δοθεί ένα εθνικά ελληνικό και, ακόμη περισσότερο, αθηναϊκά ιστορικό αισθητικό περιεχόμενο στην πομπή; Για ποιο λόγο να μην έρθουν στο προσκήνιο οι υπέροχοι ελληνικοί μύθοι και οι αθηναϊκές παραδόσεις που σχετίζονται με τις Αποκριές;
Άψογη ήταν η εμφάνιση των παιδιών με τον κινεζικό δράκο, αλλά γιατί να μην υπάρχει μια αντίστοιχη ελληνική «γκαμήλα», όπως ήταν το αθηναϊκό έθιμο για πολλά χρόνια στον 19ο και στον 20ο αιώνα; Εξαιρετική η εμφάνιση της ομάδας των τυμπανιστών αλλά γιατί να είναι ντυμένοι με πολιτικά φανελάκια και όχι με βακχικές ή διονυσιακές αρχαιοελληνικές ενδυμασίες; Γιατί να χτυπούν μπότες από ντραμς και όχι παραδοσιακά κρουστά; Γιατί να μην παραπέμπουν στα αθηναϊκά παραδοσιακά ταράματα; Κοντολογίς, γιατί να μην υπάρχει η φροντίδα έτσι ώστε να αποκτήσει ισχυρή αθηναϊκή ταυτότητα η διοργάνωση, αναδεικνύοντας μια σειρά αισθητικών επιλογών από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ο αιώνα, η οποία είναι διαθέσιμη στο πολιτιστικό ελληνικό οπλοστάσιο;
Επειδή ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και πρέπει να αποδεχόμαστε οτιδήποτε θεωρείται διεθνιστικό ή τουλάχιστον μη εθνοτικά ταυτοτικό, θα μπορούσε να απαντήσει κανείς. Ή, ακόμη, γιατί καταλαμβάνουν τις θέσεις των αποφάσεων άνθρωποι που έχουν ξεχάσει να φαντάζονται, να διαβάζουν και να σκέπτονται έξω από προκαθορισμένα εργαλειακά πλαίσια, ίσως απαντούσε κάποιος άλλος. Οι ξεκάθαρες αισθητικές ταυτότητες βρίσκονται υπό περιορισμό στους μεταμοντέρνους καιρούς μας. Ας είναι.
Όπως και να έχει, ακόμη κι έτσι, η πομπή των καρναβαλιστών και του κοινού ήταν το πιο ωραίο σημείο της αθηναϊκής αποκριάς. Όταν η πομπή έφτασε στην πλατεία Κοτζιά, γύρω στις επτά το απόγευμα, ανέλαβε την καθοδήγησή της από το μικρόφωνο ο γνωστός παρουσιαστής Χρήστος Φερεντίνος. Κάπου εκεί η εκδήλωση άρχισε να χάνει δυναμική. Όχι γιατί θεωρώ ότι ο Φερεντίνος δεν ξέρει να κάνει σωστά αυτό που του ζητούν. Η επιλογή του Δήμου ήταν ασφαλής, καθώς ο Φερεντίνος έχει εμπειρία ως παρουσιαστής του καρναβαλιού της Πάτρας. Ωστόσο, φρονώ ότι αν θέλουμε κάτι να αποκτήσει ένα βάθος και μια ένταση θα πρέπει οπωσδήποτε κάποτε να αποφευχθεί το life style. Όλη η δυναμική, όλη η αυθόρμητη ένταση του καρναβαλικού βιώματος πάει περίπατο όταν καπελώνεται από εύπεπτο μικροφωνικό χιούμορ και σύντομους, τηλεοπτικού ύφους, διαλόγους. Δεν υπήρχε τηλεόραση να μεταδίδει απευθείας την παρέλαση ώστε να χρειάζεται παρουσιαστής. Και, κυρίως, δεν χρειάζονταν τα αστειάκια, οι κοφτές τηλεοπτικές ατάκες, γενικότερα η παρουσίαση σε ύφος υποβολέα του βιώματος που αναδυόταν.
Ακολούθησε ένας σύντομος χαιρετισμός του δημάρχου, ένα όχι σωστά οργανωμένο γαϊτανάκι και μετά ανέβηκε στην σκηνή ένα συγκρότημα για να συνεχιστεί η εκδήλωση με συναυλία. Όταν άκουσα το συγκρότημα να ξεκινά με τραγούδι των Πυξ Λαξ θεώρησα ότι ήταν ώρα να φεύγω. Το αποκριάτικο περιεχόμενο της εκδήλωσης είχε τελειώσει και περνούσαμε σε μια τυπική βραδιά διασκέδασης των καιρών μας. Να ‘μαστε καλά και του χρόνου.
Σε γενικές γραμμές το πρόσημο ήταν θετικό. Η αναβίωση του αθηναϊκού καρναβαλιού έγινε με επιτυχία. Υπάρχουν, ασφαλώς, μεγάλα περιθώρια βελτίωσης αλλά το πρώτο βήμα έγινε προς την σωστή κατεύθυνση. Αμφιβάλλω, βέβαια, αν θα υπάρξει εμβάθυνση προς το τέρμα του προορισμού. Κάτι τέτοιο ίσως αποτελεί υπερβολική απαίτηση για την συνθήκη της εποχής μας.
Σχόλια:
Αλλά ας μείνουμε λίγο σε αυτό που λέει ο Σταμάτης. Το ελληνικό στοιχείο που βρίσκεται; Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν και αμιγώς ελληνικά στοιχεία; Το ότι είδα τον δράκο μου θύμισε εικόνες Νέας Υόρκης και Λονδίνου. Την γνωστή “Chinese New Year”. Μήπως επιλέχθηκε κάτι τέτοιο επειδή έπρεπε να λειτουργήσουμε (και) μιμητικά, λόγω της πολιτισμικής επιρροής της Αγγλόσφαιρας;
Μακάρι μαζί με τα συγκεκριμένα παιδιά, του χρόνου, να συμπεριληφθούν εικόνες με πιο έντονα ελληνικό χαρακτήρα.
Πάντως ο δάσκαλος του συλλόγου κουνγκ φου είναι προσανατολισμένος προς τον κινεζικό πολιτισμό. Συζήτησα μαζί του για λίγο. Όντως, είχαν κάνει εξαιρετική δουλειά στην σκηνογραφία τα παιδιά της σχολής.
Πάντως θυμόμαστε ότι ο Σταύρος κρατούσε το ιστολόγιο σε μια μορφή αρχείου. Πιστεύουμε ότι θα βρει τρόπο να το επαναφέρει. Αν δεν το επαναφέρει μπορεί να φτιάξει ένα νέο και να ανεβάζει σταδιακά κάποιες παλιές αναρτήσεις.
Πάντως εκείνο το ιντυμίντια πώς διάολο στέκει 30 χρόνια τώρα ενώ γίνεται της στοχοποίησης το κάγκελο με φωτογραφίες και διευθύνσεις σπιτιών και χώρων εργασίας; Εσύ ρε αναρχικέ που μπαίνεις και διαβάζεις τα δικά μας δεν απορείς; Στον ΜΚ είχε αποκλειστικά και μόνο ιδεολογικά κείμενα ή ενημερώσεις για νέες κυκλοφορίες εκδόσεις κτλ. Αν υπήρχε ένα εθνικιστικό ιντιμίντια δεν θα κλεινε ούτε 1 βδομάδα ζωής και θα δένανε όχι μόνο όσους το τρεχανε αλλά κι όσους έστω και μια φορά το επισκεφτηκαν.
Δεν χρειάζεται, κατά την γνώμη μας, όσμωση με άλλους χώρους. Εφόσον υπάρχουν ο εθνικιστικός αναρχισμός και ο εθνικομπολσεβικισμός ως ρεύματα του ευρύτερου ρομαντικού εθνικισμού μπορεί κάθε αριστερός ή αναρχικός που ψάχνεται με την ρομαντική πολιτική θεωρία να βρει πρόσβαση στον χώρο. Από εκεί και πέρα είναι λογικά ανεξήγητο να επιδιώκεται όσμωση (πέρα από αυτονόητες κοινές συμμετοχές σε διαμαρτυρίες με παλλαϊκά υποστηριζόμενα αιτήματα που φέρνουν σε δύσκολη θέση τους φιλελεύθερους κυβερνώντες) με άλλους πολιτικούς χώρους. Γιατί, πολύ απλά, είναι άλλοι πολιτικοί χώροι. Διαφορετικοί. Αρκεί να υπάρχει ένας σεβασμός σε όσα ζητήματα είναι αναγκαίος και να πάψει κάποτε να διαμορφώνει πολιτικές συνθήκες το μένος του εμφυλίου (που έγινε πριν ογδόντα χρόνια και στον οποίο ο εθνικιστικός χώρος δεν πρωταγωνίστησε αλλά λούστηκε τα νερά της μπουγάδας των Δεξιών). Τα υπόλοιπα περιττεύουν.
Επίσης, από τα όσα γράφει ο Σταύρος είναι σαφές ότι του έριξαν το ιστολόγιο χωρίς να το θέλει ο ίδιος. Δεν το έκλεισε. Του το έριξαν. Πέρα από την όποια υπάρκτή ή μη αντίφαση της υπόθεσης που προκρίνεις, πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι ότι αποτελεί αθλιότητα και πολιτική αλητεία η φίμωση. Με τον πολιτικό σου αντίπαλο έρχεσαι σε αντιπαράθεση ευθέως, με πολιτικά επιχειρήματα. Μόνο έτσι έχει νόημα η πολιτική νίκη, ο διάλογος και η αντιπαράθεση. Δεν τον φιμώνεις.
κοπριτης (κατασκοπευτικα) εδω...περιεργες συμπτωσεις παντως...με το που επαψε ο Τραμπ την αμερικανικη βοηθεια στους ουκρανους και με το που εκλεισε την μαρξιστικη USAID που πληρωνε αριστεριστες και οσους προπαγανδιζαν υπερ της ουκρανιας, κλεινει πρωτα το ιστολογιο του εστιατορα με τις βερονεζικες μακαροναδες, μετα το hellenic existance, υστερα η ελληνικη σοσιαλιστικη αντισταση του Χαρη και τωρα κλεινει ο Μαυρος Θρηνος...κοινο σημειο ολων αυτων: ο σοσιαλισμος και η υποστηριξη των ουκρανων ειτε ευθεως ειτε πλαγιως οταν βριζανε παρα μονο ρωσους και Τραμπ...πολυ πιθανον να χρηματοδοτουνταν και ολοι αυτοι απο την USAID που υποστηριζε με φραγκα τετοιες καταστασεις, δηλαδη σοσιαλιστικες και ουκρανικες....μηπως εχει τωρα σειρα και η ΦΛΕΦΑΛΟ; μπα δεν νομιζω γιατι υπαρχει λεμουριος που σχολιαζει εδω περα και ετσι ο Μαμουτος μας μπορει να κοιμαται ησυχος...γιατι οι αριστεροκομμουνιστες του Μπαιντεν πηραν το μαθημα τους οταν τα βαλανε με λεμουριους εθνικοκαπιταλιστες και μετα τους σοδομισαμε το Καπιτωλιο...
-Λεμουριος τρολιστας
Είσαι ανάμεσα στους συνήθεις υπόπτους. Μην ανησυχείς για αυτό. Η φήμη σου προηγείται.
https://www.youtube.com/watch?v=ZXg3_1JVM84
https://www.youtube.com/watch?v=d7VLIhRUqvc
Μαύρος Κρίνος
Εθνική Σοσιαλιστική Αντίσταση
Λαϊκός Παρατηρητής
Εθνική Αναγέννηση
Αυτόνομοι Μακεδόνες Εθνικιστές
Ολική Αντίσταση
Δευτέρα – "Αλληλεγγύη στην Ουκρανία που πολεμάει τους ρωσομόγγολους!"
Ξεκινάμε την εβδομάδα πατριωτικά και με δάκρυα στα μάτια για τον ηρωικό ουκρανικό στρατό που πολεμάει τις βάρβαρες ρωσικές ορδές. Ο Ζελένσκι μας κλείνει το μάτι, και το μόνο που μας λείπει είναι ένα μπλουζάκι με το σήμα του Αζόφ για να νιώσουμε πλήρεις.
Τρίτη – "Νίκη στον Μπασάρ αλ-Άσαντ και τους συμμάχους του!"
Απότομα γυρίζουμε σε mood "Συρία ή Θάνατος". Ο Άσαντ είναι πλέον ο σωτήρας της ανθρωπότητας, και ο ρωσικός στρατός που χθες ήταν "ορδή" σήμερα είναι απελευθερωτική δύναμη. Ο εχθρός δεν είναι πλέον η Ρωσία, αλλά η "δυτική επέμβαση", και ο αέρας μυρίζει αντι-ιμπεριαλισμό.
Τετάρτη – "Συνέντευξη μαχητή του Αζόφ: Πολεμάμε τις ασιατικές ρωσικές ορδές, τους μουλάδες της Τεχεράνης και τα ντρόουν τους!"
Επιστρέφουμε με γκάζια στο φιλοουκρανικό στρατόπεδο, όπου πλέον η μάχη δεν είναι μόνο ενάντια στους Ρώσους, αλλά και στους Ιρανούς, γιατί έτσι! Οι στρατιώτες του Αζόφ δίνουν συνέντευξη με φόντο κάτι καμένες πολυκατοικίες, και εξηγούν πως πολεμούν για την Ευρώπη, την ΕΕ και το δικαίωμα τους να μπουν στο ΔΝΤ βρε αδερφέ.
Πέμπτη – "ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΒΡΩΜΙΚΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΡΑΝ, ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΧΕΖΜΠΟΛΑΧ!!!"
Η πιο δυνατή στιγμή της εβδομάδας: χθες οι μουλάδες της Τεχεράνης ήταν η απειλή, σήμερα είναι οι αδικημένοι αντιιμπεριαλιστές που μάχονται τη Δύση. Οι φωνές για “Νίκη στη Χεζμπολάχ” ακούγονται δυνατά, καθώς καίμε ένα ομοίωμα του Μπάιντεν στην πλατεία της Τρίπολης.
Παρασκευή – "Αφιέρωμα στους Αλβανούς ήρωες του Κροατικού στρατού στον Β' Π.Π."
Ώρα για ιστορική ανασκόπηση! Οι Αλβανοί ήρωες που πολέμησαν στο πλευρό των Κροατών γίνονται οι νέοι πρωταγωνιστές της εβδομάδας, γιατί τίποτα δεν ενώνει περισσότερο τον Τρίτο Δρόμο από ένα μάτσο ξεχασμένους Αλβανούς. Τα άρθρα γεμίζουν με vintage φωτογραφίες, και όλοι ξαφνικά ανακαλύπτουν πως το 1940 η Αλβανία και η Κροατία ήταν οι Avengers της εποχής.
Σάββατο – "Αντισταθείτε στα σχέδια του ΝΑΤΟ για μεγάλη Αλβανία!!!"
Η εβδομάδα κλείνει με μενού έκπληξη. Χθες οι Αλβανοί ήταν καλοί, σήμερα είναι πιόνια του ΝΑΤΟ και επικίνδυνοι. Ξαφνικά, συνειδητοποιούμε ότι η ίδια χώρα που χθες αποθεώναμε, σήμερα συνεργάζεται με το ΝΑΤΟ.
Αν καταφέρατε να διαβάσετε όλα αυτά χωρίς να πάθετε εγκεφαλικό, τότε συγχαρητήρια: μόλις αποκτήσατε ανοσία στην πολιτική σχιζοφρένεια του 21ου αιώνα.
Και μην ξεχνάτε, αφού και ο κύριος και εσείς είστε ανοιχτοί στον διάλογο ας συζητήσουμε.
Re: Καταργήθηκε το ιστολόγιο του Μαύρου Κρίνου μετά απο παρέμβαση του κράτους
Δημοσίευση από Jolly Roger_ » Σήμερα, 14:49
Έμεινε να κρατάει τη σπίθα ο Χάινριχ φον Κλάιστ των Ταμπουρίων, ο Φοντάνε του Τουρκολίμανου, ο ρομαντικός τρασοκαλτάς Μα(χ)μούτος