Όπως και στην προηγούμενη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης, έτσι και σε αυτή της Αθήνας, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή το μεσημέρι στην πλατεία Συντάγματος, θεωρούμε ότι καλό θα ήταν η παρουσία του κόσμου να είναι μεγάλη. Παράλληλα, καταθέτουμε κάποιες σκέψεις επί του θέματος, βάσει των όσων βλέπουμε να συμβαίνουν κατά τις τελευταίες μέρες.
α) Ακούμε, συχνά, τους εκπροσώπους της ελλαδικής πολιτικής ελίτ να μας λένε ότι συμφέρει την χώρα μας να σταθεροποιηθεί το κράτος των Σκοπίων. Και τούτο γιατί η σταθεροποίησή του θα συμβάλει στον «εξευρωπαϊσμό» της περιοχής και στην αποφυγή γενικευμένης αναταραχής στα βόρεια σύνορά μας. Από την άλλη, οι ίδιοι άνθρωποι υποστηρίζουν ότι στην τρέχουσα διαπραγμάτευση είναι βασικός τους στόχος η κατοχύρωση της αποκήρυξης του αλυτρωτισμού εκ μέρους των Σκοπιανών, μέσα από κάποια σχετική πρόβλεψη στο Σύνταγμά τους και σε άλλα διπλωματικά έγγραφα.
Η πρώτη μας σκέψη είναι η εξής. Εφόσον ζητούμε αποκήρυξη του σκοπιανού αλυτρωτισμού, σημαίνει ότι τον υπολογίζουμε ως πιθανό κίνδυνο. Θα θέλαμε, λοιπόν, να μας εξηγήσουν οι «ταγοί» της χώρας μας, πως είναι δυνατόν να μας συμφέρει τόσο πολύ η σταθερότητα ενός κράτους, το οποίο έχει αλυτρωτικές βλέψεις εναντίον μας –βλέψεις που εμείς λαμβάνουμε υπόψη ως δυνητικά επικίνδυνες.
Ή εμείς πρέπει κάτι να μην καταλαβαίνουμε ή η πολιτική ελίτ να μας κοροϊδεύει (ή η ελλαδική πολιτική ελίτ να αντιλαμβάνεται ως εθνικό συμφέρον τις γεωπολιτικές στοχεύσεις των Η.Π.Α και των Βρυξελλών στην περιοχή μας).
β) Είναι γεγονός ότι η επιτυχία της προηγούμενης συγκέντρωσης κινητοποίησε τους υπόγειους μηχανισμούς της οξειδωμένης δεξιάς, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να καπελώσουν το συλλαλητήριο της Κυριακής. Δυστυχώς, το «τοξικό σύστημα Σαμαρά» προσπαθεί να παίξει την τελευταία του ζαριά στις πλάτες μας. Ενώ αρχική θέση της Ν.Δ ήταν η αποστασιοποίηση από το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης (μην ξεχνάμε ότι ο αρχηγός της στην πρώτη του δήλωση μίλησε κυρίως για...επεισόδια), μόλις οι εικόνες αποκάλυψαν τον όγκο των συγκεντρωμένων, η γραμμή άλλαξε. Όπως έκανε και στις διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων του 2011, έτσι και σήμερα, το «σύστημα Σαμαρά», μέσα από στελέχη της Ν.Δ κι από μικρότερες νεοδεξιές κομματικές πατσαβούρες, δίνοντας το παρόν, θα δοκιμάσει να αρπαχτεί από την κοινωνική δυναμική του συλλαλητηρίου, υποσχόμενο μελλοντικές «κόκκινες γραμμές» ενώ στην πράξη θα αποδειχτεί (όπως και στην περίπτωση του μνημονίου με τα «Ζάππεια») πιστός εντολοδόχος των εκπροσώπων του ανθελληνικού διεθνούς κεφαλαίου. Όλοι οι σοβαροί συμπολίτες μας, είναι αναμενόμενο να νιώσουν άβολα βλέποντας την Κυριακή στο μικρόφωνο περσόνες όπως ο κύριος Πατούλης.
Δική μας θέση, λοιπόν, είναι η εξής. Μπορεί οι δεξιοί καρνάβαλοι του αισχρότερου των εν Ελλάδι πρωθυπουργών να μας απωθούν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα τους χαρίσουμε την εκδήλωση (οι οργανωτές έχουν μερίδιο ευθύνης για το ότι τους έδωσαν πρωταγωνιστικούς ρόλους). Όλοι πρέπει να είμαστε εκεί και να δώσουμε τον δικό μας τόνο, όπως έγινε και στη Θεσσαλονίκη, αγνοώντας τις γλοιώδεις τους υπάρξεις.
γ) Από την μεριά μας θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το εξής: Ακόμη κι αν η εξουσιαστική ελλαδική ελίτ τηρήσει τη συμφωνία της και παραδώσει το όνομα, οι διαδηλώσεις θα πρέπει να είναι τόσο μαζικές ώστε να αποτυπώσουν στη συνείδηση του μέσου Έλληνα το ξεπούλημα. Να μην αφήσουμε τα μέλη της εξουσιαστικής ελίτ να κρυφτούν στα ψιλά γράμματα της ιστορίας.