του Σταμάτη Μαμούτου
Είναι γεγονός ότι η χώρα μας δεν έχει πλούσια κινηματογραφική ιστορία που να βασίζεται σεναριακά σε αφηγήσεις φαντασίας και τρόμου. Υπάρχουν κάποιες καλές προσπάθειες, στις οποίες ενδεχομένως να εστιάσω προσεχώς. Προς το παρόν, πάντως, και υπό το κλίμα της καλοκαιρινής ραστώνης, θα εισέλθω στο πεδίο των ταινιών χαμηλού προϋπολογισμού της αγαπημένης δεκαετίας του ’80. Οι περισσότεροι έχουμε συνδέσει την παραγωγή ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών των 80’s με αξέχαστες brutal κωμωδίες. Ωστόσο, μια πιο ενδελεχή έρευνα σε εκείνες τις παραγωγές είναι αρκετή ώστε να προκαλέσει έκπληξη στους λάτρεις της λογοτεχνίας του φανταστικού και του Ρομαντισμού.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την ταινία Λόρδαν ο Βάρβαρος του 1987, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Σκαράκη και σενάριο του Γιάννη Σκλάβου. Πρόκειται για την χειρότερη ταινία της παγκόσμιας κινηματογραφικής ιστορίας! Κι αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να την δούμε! Δεν είναι και εύκολο να πετύχει κανείς τέτοια διάκριση.
Ο τίτλος προϊδεάζει για μια cult παρωδία των ταινιών του Κόναν αλλά το θέμα της ταινίας είναι άσχετο και αφορά κάποιους προϊστορικούς ανθρώπους. Αν ως αναγνώστες της φανταστικής λογοτεχνίας πρέπει να θυμηθούμε κάποια επικά στοιχεία της, μπορεί να βρούμε δυο-τρία (όπως η σκηνή με την μάγισσα Φούρκα). Το σενάριο είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτο, πράγμα που -έστω και από σπόντα- προϋποθέτει έναν κάποιο σουρεαλισμό. Άρα μιλάμε για μια ταινία χωρίς υπόθεση και με ατάκες που θα μπορούσε να γράψει ο πιο ανθυποβαλκάνιος επαρχιώτης.
Η σκηνοθεσία δεν είναι καλύτερη από εκείνη του κάθε παιδιού που βιντεοσκοπεί τα γενέθλιά του. Το κόστος των γυρισμάτων πρέπει να ήταν ελάχιστο αφού όλα έχουν γίνει σε εξωτερικούς χώρους. Δεν συζητάμε για φωτισμό. Το φως του ουρανού ήταν υπεραρκετό έστω και αν «έκαψε» ορισμένα πλάνα. Στο μοντάζ έχουν μπει πλάνα από άλλες ταινίες όταν υπάρχει ανάγκη για κάποιες σκηνές δράσης!! Ακόμη χειρότερη η σκηνογραφία και η ενδυματολογία. Καπάκια από κατσαρόλες και σκουπιδοτενεκέδες χρησιμοποιούνται ως ασπίδες, κουδούνες από πρόβατα κρέμονται πάνω από τα τομάρια που φορά ο προϊστορικός Λόρδαν ενώ η πρωταγωνίστρια είναι ντυμένη με αποκριάτικη στολή Ινδιάνας!!
Μιλάμε για ανεπανάληπτη εποποιία της θρυλικής Λεφάκης productions, που παραδόξως διαθέτει ένα καλό καστ ηθοποιών (Σουπιάδης, Αλιμπέρτη, Τσάκωνας, Φλωρέντης, Παπαδόπουλος, Φραγκιόγλου κ.α). Υπό κανονικές συνθήκες όσοι πλήρωσαν εισιτήριο στον κινηματογράφο για να την δουν θα έπρεπε να διοργανώσουν πορεία διαμαρτυρίας κάτω από τα γραφεία της εταιρίας παραγωγής. Και είναι απορίας άξιο πως οι συντελεστές είχαν το κουράγιο να «δημιουργήσουν» ένα έργο απαράδεκτο ακόμη και ως cult παρωδία.
Ωστόσο επειδή τα αρνητικά της στοιχεία είναι τόσο έντονα η ταινία αποκτά ένα ενδιαφέρον. Σε όσους αρέσει να αναπολούν τα '80's, προστίθεται ένας ακόμη λόγος να την δουν. Αν οι νοσταλγοί είναι και λάτρεις του φανταστικού τότε η πλάστιγγα αρχίζει να γέρνει υπέρ της! Δείτε την για όσο καταφέρετε να την αντέξετε. Θα «κάψετε εγκέφαλο», αλλά κατά βάθος μπορεί και να σας αρέσει.
Μετά το «έπος του Λόρδαν» βρέθηκε και η αντίστοιχη gothic cult ελληνική παρωδία. Ο κόμης Τσάκωνας και οι δρακουλίνες, του Τάκη Σιμονετάτου, που προβλήθηκε το 1989, αποτελεί ένα έργο το οποίου ο τίτλος τα λέει όλα και προϊδεάζει για την συνέχεια. Μολονότι «ο κόμης Τσάκωνας» δεν προβλήθηκε στον κινηματογράφο αλλά μόνο σε βιντεο-κασέτα, υπερτερεί σε όλα του Λόρδαν. Καταρχάς, σε αντίθεση με την προηγούμενη, αυτή η ταινία έχει σενάριο. Η ιδέα του σεναρίου της, μάλιστα, είναι έξυπνη! Εντύπωση προκαλεί ότι σεναριογράφος είναι κατά το ένα ήμισυ ο Κώστας Τσάκωνας και κατά το άλλο ο σεναριογράφος του «Λόρδαν», Γιάννης Σκλάβος.
Η υπόθεση του σεναρίου έχει ως εξής. Το συμβούλιο των βρικολάκων στην Ρουμανία εκθρονίζει τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου γιατί αθετεί την συμφωνία αίματος και πίνει όλο το αίμα του ελληνικού λαού, μην αφήνοντάς του περιθώρια επιβίωσης. Για να σώσουν τους Έλληνες οι βρικόλακες βρίσκουν τον αντικαταστάτη του Αντρέα στο πρόσωπο του ξεχασμένου απογόνου της λαίδης Μπάθορυ, που ζει στα Μέγαρα διαπράττοντας μικροκλοπές για να επιβιώσει. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Παναγή, τον οποίο υποδύεται ο Κώστας Τσάκωνας.
Αν και το έργο έχει τα χαρακτηριστικά αρνητικά των βιντεο-ταινιών, όπως την κακή διεύθυνση φωτογραφίας, το αδύναμο καστ ηθοποιών, την έλλειψη νεύρου σε σημεία της ροής του σεναρίου και τις όχι και πολύ προσεγμένες ατάκες, στην περίπτωση που υπάρχει ελεύθερος χρόνος, μπορεί να ιδωθεί ευχάριστα. Υπάρχει η υποψία κάποιων σπλάτερ στιγμών, υπάρχουν αρκετές καλές σκηνές (ιδίως η πρώτη, όταν η Βέρα Γκούμα κατεβαίνει από το μόνιππο και συναντά των κόμη Δράκουλα στα Καρπάθια) και ορισμένες σοβαρές ερμηνείες. Ο Κώστας Τσάκωνας, αν και δίνει ρεσιτάλ σε υφολογική '80's χοντροκοπιά μαύρου χιούμορ που μπορεί να ξενίζει μια μερίδα νεότερων θεατών, αποδεικνύει ότι είναι ένας απολαυστικός κωμικός.
Πρόκειται για μια ταινία που έχουν παρακολουθήσει ελάχιστοι θεατές. Αν, λοιπόν, είστε αναζητητές cult καταστάσεων σχετικών με την λογοτεχνία του φανταστικού, οι λίγες θεάσεις αποτελούν έναν ακόμη λόγο προκειμένου να την παρακολουθήσετε.
Παρουσιάσατε τον αρμενοειδή, ανθρωπολογικώς, Τσάκωνα. Έναν αμφιβόλου φυλετικής προελεύσεως νεοέλλην, που με την κατατομή του κρανίου του έθεσε υπό αμφισβήτησιν την αριανική φυλετικότης του ημών έθνους. Ακολουθήτε πιστά τις παρεκκλίσεις των κρυπτομπολσεβίκων Γκρέγκορ Στράσσερ και Δραγούμη, αγνοώντας τας ιδεολογικάς οδούς των μυημένων εις την αρχαία φυλετική καθαρολογίαν του Άβαταρ Μεσσία Αδόλφου!
Αντί να παρακολουθήσετε ηθικώς και ιδεολογικώς διδακτικαί ταινίαι, όπως "Ο Χαφιές" με τον Ζαν Πωλ Μπελμοντό, δαπανάτε χρόνον εις κρυπτοπορνογραφικές φαρσοκωμωδίαι!
Αλλά τι να αναμένει εις από θιασώται της ιδεολογίας του στρασεροδραγουμισμού, που αρνούνται να συμμορφωθούν με τας υποδείξεις των αρχών και να συντονιστούν με τας ιδεολογικάς κατευθύνσεις του καθοδηγητού Χατζηγώγου;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Και ο Αλέξανδρος Παπάγος που υμνείς στο αρμενοειδή τύπο ανήκει ρε πατριάρχη.
Ο Ο Πατριάρχης είπε...Ο στρατηγός Παπάγος ήτο θιασώτης της Μεγάλης Ιδέας και επικεφαλής του κόμματος υπέρ του οποίου έδωσα τας νεανικάς πολιτικάς μου μάχες, αμάθαστε νεανίσκε!
Είμεθα ευγνώμονες εις έναν τέτοιο πολιτικό ανήρ διότι αποσόβησε εκ της πατρίδος μας τον κομμουνιστικόν κίνδυνο.
Αλλά ποιοι να εκτιμήσουν τοιούτα πολιτικά μεγέθη;
Τα αναρχικά στοιχεία που εκστασιάζονται υπό τους ήχους της βαρυμεταλλικής μουσικής ηχορυπάνσεως και θυροκολλούν το πρόσωπο του κομμουνιστού Δραγούμη εις τους κεντρικούς δρόμους των Αθηνών;
Αι αλητοκράται των δερματικών κεφαλών (αγγλιστί skinheads);
Ή μήπως αι αναγνώσται των σατανιστικών λιβέλων της λογοτεχνίας του φανταστικού;
Θλίβομαι δια την κατάπτωσιν του εθνικιστικού χώρου εις κομμουνιστικάς ατραπούς!
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Μεγάλες αλήθειες από έναν σπουδαίο ηθοποιό που υπήρξε πατριώτης
https://www.youtube.com/watch?v=PHElPFox67c