To Mexico 86 ήταν το τελευταίο μουντιάλ στο οποίο απολαύσαμε το παλιό και αγαπημένο ποδόσφαιρο. Ποδοσφαιριστές λεπτοί, χαιτάδες και ταλαντούχοι, όχι φουσκωμένοι απ' τα σκευάσματα, που μπορεί να είναι ταχύτατοι μα δεν μπορούν να ντριμπλάρουν ούτε νήπιο, όπως αυτούς που βλέπουμε σήμερα. Ποδόσφαιρο με έμφαση στο θέαμα και όχι στην σκοπιμότητα. Κατάμεστα γήπεδα με τσιμεντένιες εξέδρες και συρμάτινα κιγκλιδώματα. Ηλιόλουστα τοπία που μετέτρεπαν το ποδοσφαιρικό θέαμα σε μεταφυσικές τελετές του φωτός. Και κυρίως αλλεπάλληλοι σπουδαίοι αγώνες.
Από την άλλη, η μεγάλη Γερμανία διέθετε ένα σπουδαίο σύνολο, το οποίο όμως ο Μπeκενμπάουερ δεν είχε καταφέρει να ισορροπήσει. Παλιοί παικταράδες όπως ο Μπρύγκελ, ο Σουμάχερ και ο Ρουμενίγκε συναντούσαν εκκολαπτόμενους αστέρες όπως ο Φέλερ, ο Ματέους και ο Μπρέμε. Ωστόσο, οι παλιοί ήταν στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης ενώ οι νέοι δεν είχαν ακόμη τις ποδοσφαιρικές εμπειρίες, που τους σμάλτωσαν σε ένα ανεπανάληπτα ισοπεδωτικό σύνολο τέσσερα χρόνια αργότερα. Μοναδικοί Γερμανοί που έδειχναν έτοιμοι για τον τίτλο οι Άλοφς και Λιτμπάρσκι.
