Hail to old school soccer

                                            

To Mexico 86 ήταν το τελευταίο μουντιάλ στο οποίο απολαύσαμε το παλιό και αγαπημένο ποδόσφαιρο. Ποδοσφαιριστές λεπτοί, χαιτάδες και ταλαντούχοι, όχι φουσκωμένοι απ' τα σκευάσματα, που μπορεί να είναι ταχύτατοι μα δεν μπορούν να ντριμπλάρουν ούτε νήπιο, όπως αυτούς που βλέπουμε σήμερα. Ποδόσφαιρο με έμφαση στο θέαμα και όχι στην σκοπιμότητα. Κατάμεστα γήπεδα με τσιμεντένιες εξέδρες και συρμάτινα κιγκλιδώματα. Ηλιόλουστα τοπία που μετέτρεπαν το ποδοσφαιρικό θέαμα σε μεταφυσικές τελετές του φωτός. Και κυρίως αλλεπάλληλοι σπουδαίοι αγώνες.


Ένας από αυτούς και το Σκωτία-Γερμανία. Η παλιά κι αγαπημένη Σκότλαντ, που μπορούσε να αντιμετωπίσει στα ίσια οποιαδήποτε παγκόσμια δύναμη, ταξίδεψε στο Μεξικό με τον Άλεξ Φέρκιουσον στον πάγκο και τον Κένυ Νταλγκλίς τραυματία. Διέθετε, όμως, σπουδαίους παίκτες όπως ο Στράκχαν, ο Σούνες, ο political incorrect Μακαβένυ και ο πορτιέρο Λέιτον στην καλύτερή του διοργάνωση. 


Από την άλλη, η μεγάλη Γερμανία διέθετε ένα σπουδαίο σύνολο, το οποίο όμως ο Μπeκενμπάουερ δεν είχε καταφέρει να ισορροπήσει. Παλιοί παικταράδες όπως ο Μπρύγκελ, ο Σουμάχερ και ο Ρουμενίγκε συναντούσαν εκκολαπτόμενους αστέρες όπως ο Φέλερ, ο Ματέους και ο Μπρέμε. Ωστόσο, οι παλιοί ήταν στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης ενώ οι νέοι δεν είχαν ακόμη τις ποδοσφαιρικές εμπειρίες, που τους σμάλτωσαν σε ένα ανεπανάληπτα ισοπεδωτικό σύνολο τέσσερα χρόνια αργότερα. Μοναδικοί Γερμανοί που έδειχναν έτοιμοι για τον τίτλο οι Άλοφς και Λιτμπάρσκι.


Γερμανία και Σκωτία θα κληρωθούν στον όμιλο του θανάτου μαζί με τις Δανία και Ουρουγουάη. Και θα μας χαρίσουν τρομερούς αγώνες, και οι τέσσερις ομάδες ανεξαιρέτως. Τελικά, οι Σκωτσέζοι θα μείνουν για μια ακόμη φορά έξω στο παρά ένα. Ενώ οι Γερμανοί, παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες θα φτάσουν μέχρι τον τελικό.


Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιοί πως ήταν το παλιό επιθετικό ποδόσφαιρο, με τους πολλούς ελεύθερους χώρους και την έλλειψη σκοπιμότητας.