Η μπάλα που αγαπήσαμε- Όχι στο ποδόσφαιρο της παγκοσμιοποίησης


Πριν λίγες μέρες ξεκίνησαν οι αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Όπως είχαμε γράψει και στο παρελθόν το θέαμα του ποδοσφαίρου της παγκοσμιοποίησης είναι το ίδιο απαράδεκτο με την πολιτική της διάσταση.

Δεν είναι μόνο οι χρησιμοθηρικές λογικές, που έχουν μετατρέψει το ποδοσφαιρικό θέαμα σε εργαλειακή διαδικασία σκοπιμότητας. Είναι και η καταστροφή των εθνικών σχολών, μέσω της ανεξέλεγκτης αγοράς. Με το να μην υπάρχει όριο στους ξένους παίκτες που μπορεί να αγοράσει μια ομάδα όχι μόνο υπονομεύεται η εθνική ταυτότητα των ομάδων αλλά και επικρατούν, τόσο εθνικά όσο και πανευρωπαϊκά, οι ισχυροί σύλλογοι με τρόπο που θυμίζει λειτουργία πολυεθνικών εταιριών.

Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβε χώρα ο τελικός κυπέλλου ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι παρουσίασαν την συγκεκριμένη αναμέτρηση ως κανονικό ντέρμπι, δείχνει σε πόσο χαμηλό επίπεδο έχουν φτάσει τα κριτήρια των θεατών. Γιατί η αλήθεια είναι ότι επρόκειτο για ένα τσίρκο και όχι για ντέρμπι ανάμεσα σε δυο ομάδες, που αν αγωνίζονταν στο ελληνικό πρωτάθλημα της δεκαετίας του '80 θα ισοπεδώνονταν από μεσαίες δυνάμεις, όπως η Λάρισα ή ο Ηρακλής.

Μια ΑΕΚ άξια του οίκτου. Με συντριπτική κατοχή μπάλας από την οποία δεν δημιούργησε ούτε μια οργανωμένη επίθεση που να καταλήξει σε ευκαιρία (οι όποιες ευκαιρίες προέκυψαν από σπόντες και κόντρες)!! Με τα δυο μπακ να αφήνουν κενά χιλιομέτρων, με ανύπαρκτη μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα, με παίκτες ξυλοκόπους.

Κι, όμως, αυτή την τραγική ομαδούλα ο Ολυμπιακός την αντιμετώπισε σαν να ήταν η Μπάγερν. Κλεισμένος σαν το ποντίκι στη φωλιά του, επέτρεψε στην απαράδεκτη αυτή ΑΕΚ να τον πολιορκήσει. Πολλοί μοντέρνοι εξυπνάκηδες της δημοσιογραφίας είδαν ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού έπαιξε έξυπνα στην κόντρα την ΑΕΚ. Το μυαλό τους και μια λίρα!! Ασφαλώς και είναι αξιόλογος τεχνικός αλλά η στρατηγική του τελικού που επέλεξε ήταν απαράδεκτη. 

Με αυτό το στήσιμο, αντί να κερδίσει δια περιπάτου, έδωσε στην ΑΕΚ το δικαίωμα να τον πολιορκήσει και μέσω της πίεσης να διεκδικήσει το κύπελλο ως το τέλος. Αν η Ένωση είχε έναν-δυο αξιόλογους παίκτες, θα του είχε πάρει το ματς μέσα από τα χέρια. Αυτό που ένας μέσος σοβαρός θεατής μπορούσε να διαπιστώσει ότι ο Ολυμπιακός χρειαζόταν, δηλαδή κάποιον μέσο να κρατά την μπάλα στο κέντρο, προκειμένου να πάρει την κατοχή, να δώσει ανάσες στην άμυνα και να βγάλει κάθετες μπαλιές στους τεράστιους κενούς χώρους που άφηναν οι παίκτες της μισοδιαλυμμένης ΑΕΚ, ο προπονητής του Ολυμπιακού το έδωσε στις καθυστερήσεις...

Όπως και να έχει, το ποδόσφαιρο που προσφέρουν οι ομάδες της super league είναι αντάξιο του αισθητικού και ηθικοπνευματικού status της εποχής μας. Βάλσαμο για τις αισθητικές γραμμές των ρομαντικών αποτελούν οι παλιοί αγώνες που ζήσαμε ως πιτσιρικάδες και μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε το διαδίκτυο. Ας κάνουμε, λοιπόν, άλλη μια αναδρομή στο επεισοδιακό, για την Αθήνα, 1985.

Punks, skinheads και χεβυμεταλλάδες αλωνίζουν στους δρόμους της πρωτεύουσας και στις εξέδρες των γηπέδων, δημιουργώντας αστικούς θρύλους. Τρομοκρατικές ομάδες που (φαινομενικά τουλάχιστον) συνδέονται με πυρήνες μαρξιστών και αναρχικών προκαλούν χάος. Πολλοί νέοι επιτυγχάνουν ρωγμές στον αστικό τρόπο ζωής, αναζητώντας νέα πολιτισμικά σχήματα στους ήχους της σκληρής μουσικής, στις μοτοσικλέτες, στις εξέδρες των γηπέδων, στην ευρύτερη κουλτούρα του δρόμου. Στο κατόπι τους μια μορφή της Αστυνομίας που άφησε εποχή: ο Αττικάρχης και διοικητής των ΜΑΤ, Νίκων Αρκουδέας!

9 Νοεμβρίου του 1985. Λίγες μέρες προτού η Αθήνα ξαναπάρει φωτιά, μετά τον θάνατο ενός νεαρού χεβυμεταλλά αναρχικού από σφαίρες αστυνομικών στα Εξάρχεια. Το μεγάλο ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό πραγματοποιείται στο ΟΑΚΑ, μπροστά σε 69.000 κόσμου (σύμφωνα με τα πουλημένα εισιτήρια). Μολονότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε πτωτική φάση ενώ ο Παναθηναϊκός σε τροχιά ευρωπαϊκής αναγνώρισης, το μεγάλο ντέρμπι παραμένει μια λαϊκή γιορτή.

Και οι δυο ομάδες διαθέτουν σπουδαίους ποδοσφαιριστές: Αναστόπουλος, Μητρόπουλος, Σέστιτς, Μπάριος, Σεμερτζίδης, Ξανθόπουλος από την μια. Σαραβάκος, Δημόπουλος, Ρότσα, Αντωνίου, Σαργκάνης από την άλλη. Δείτε το παρακάτω εκτενές video και απολαύστε ένα ντέρμπι της παλιάς εποχής. Με ποδοσφαιριστές καλλιτέχνες που άφηναν χαίτες και μουστάκια, με επιθετικό προσανατολισμό, με την μπάλα πάνω κάτω. Όση απόλαυση προσφέρει το πρώτο ημίωρο αυτού του αγώνα δεν μπορούν να μας την προσφέρουν μισή ντουζίνα της σημερινής εποχής.