Ενώ το ελληνικό ποδόσφαιρο βουλιάζει στην
αθλιότητα και την ανυποληψία, με κυβερνητικούς θεσμούς του γνωστού κομματικού
επιπέδου και διοικήσεις των ΠΑΕ που θα ζήλευαν ακόμη και οι μαφίες του τρίτου
κόσμου, το νέο επίτευγμα είναι οι διαδοχικές αναβολές του τελικού κυπέλλου.
Ίσως γίνουμε η πρώτη χώρα που ο τελικός του 2020, γίνει το 2021.
Μέσα σε όλα αυτά βλέπουμε ότι ένας άλλος ιός, αυτός της παρακμής, έχει επηρεάσει και την αθλητική δημοσιογραφία. Δεν θα σταθούμε στις στρατευμένες πένες, που γράφουν κατόπιν παραγγελιών των διοικητικών μαφιών. Δεν έχει νόημα να το κάνουμε. Θα εστιάσουμε, όμως, στους δημοσιογράφους της δημόσιας τηλεόρασης, που κάποτε αποτελούσαν την κορωνίδα της σοβαρής αθλητικής δημοσιογραφίας.
Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού η ΕΡΤ έδειχνε τα βράδια σε επανάληψη ποδοσφαιρικούς αγώνες παλαιότερων μουντιάλ. Προβλήθηκαν αγώνες από τα μουντιάλ του modern soccer (2018, 2014, 2010, 2006, 2002, 1998, 1994). Αλλά όταν έφτασε η στιγμή να προβληθούν οι επικοί αγώνες του παλιού, αυθεντικού, ποδοσφαίρου, η αναδρομή της δημόσιας τηλεόρασης σταμάτησε. Δυστυχώς, η προπαγάνδα της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι τόσο προσεγμένη, ώστε να αποκλείει από την μνήμη οτιδήποτε δεν υπόκειται στην αγοραία και απάνθρωπα μηχανοποιημένη κουλτούρα της.
Το ποδόσφαιρο που παιζόταν πριν το 1992 ήταν θεαματικό, χωρίς σκοπιμότητες, με πολλούς ελεύθερους χώρους, με φαντασία και με ποδοσφαιριστές-καλλιτέχνες. Όλα αυτά αντικαταστάθηκαν στο ποδόσφαιρο της παγκοσμιοποίησης. Κλειστοί χώροι, ασφυκτικά μαρκαρίσματα, σκοπιμότητα, πολύ τρέξιμο, ελάχιστη τεχνική και εξέδρες κατάμεστες από φλώρους και μεταμοντέρνους φιλελέδες. Αντικαταστάθηκαν, βέβαια, και οι παλιοί χαιτάδες ποδοσφαιριστές, που θύμιζαν μάγους και πολέμαρχους των γηπέδων, από trendy ομορφόπαιδα που θα μπορούσαν να είναι κολλητοί του Θέμη Γεωργαντά.
Ευτυχώς, υπάρχει και το youtube για να κρατά στην μνήμη των παλαιότερων τις παλιές καλές ημέρες. Επιστροφή στα 1986, λοιπόν, και στον αγώνα Αργεντινή-Ουρουγουάη, που πραγματοποιήθηκε για την φάση των δέκα έξι. Η Αργεντινή του Μαραντόνα είχε ήδη δείξει ότι αποτελεί φαβορί για τον τίτλο. Η Ουρουγουάη του Έντσο Φρατσεσκόλι είχε αρκετά προβλήματα. Αλλά σε ένα τέτοιο ντέρμπι δεν θα μπορούσε παρά να τα δώσει όλα. Και το έκανε!
Αποτέλεσμα ήταν να απολαύσουμε μια επική μάχη, ανάμεσα σε εκπληκτικούς τεχνίτες και, συνάμα, εξαιρετικά σκληρούς ποδοσφαιριστές. Οι θεοί της μπάλας πετούσαν και χόρευαν στην βροχή, αποφεύγοντας τα, σχεδόν, πολεμικά χτυπήματα των αντιπάλων. Αλλά όχι πάντοτε..
Εικόνα 1: Ο επιθετικός της Σέλτικ, της Γουέστ Χαμ και της εθνικής Σκωτίας Φράνκι Μακαβένυ, σε φωτογράφηση με γυναίκες οπαδούς των σφυριών και ποτά! Αντρίκια και απλά ανθρώπινη απεικόνιση, που για τα σημερινά δεδομένα θα ήταν απαράδεκτα αντιαθλητική (λόγω του ποτού) ενδεχομένως και πολιτικά incorrect (λόγω της θέσης των γυναικών στο κάδρο).
Εικόνα 2: Ο μεσοεπιθετικός της Γουέστ Χαμ Άλαν Ντέβονσαϊρ. Τυπική όψη ποδοσφαιριστή των παλιών εποχών που παραπέμπει σε μεσαιωνικό πολέμαρχο ή μέλος prog hard rock μπάντας. Η σύγκριση με τους trendies ποδοσφαιριστές των ημερών μας προκαλεί αναμφίβολα απογοήτευση για το μεταμοντέρνο μας παρόν εντός του κόσμου της παγκοσμιοποίησης.
Video: Στιγμιότυπα του αγώνα της Αργεντινής εναντίον της Ουρουγουάης στο Mexico 86. Απολαύστε, θυμηθείτε, νοσταλγήστε!