Σταμάτης Μαμούτος
Ολοκληρώθηκε κι αυτό το Euro με τις εντυπώσεις που άφησε να είναι σε γενικές γραμμές θετικές. Μπορεί να είμαστε «old school» και να δηλώνουμε «against the modern football». Αλλά για τα δεδομένα των αντιαισθητικών καιρών της παγκοσμιοποίησης που ζούμε, το θέαμα του Euro δεν ήταν και άσχημο. Οι περισσότεροι παίκτες έδειξαν αγωνιστική διάθεση και δεν αντιμετώπισαν τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων ως αγγαρείες. Υπήρξαν και κάποια θεαματικά ματς. Η σκοπιμότητα δεν κυριάρχησε 100%.
Όσον αφορά τον τελικό κάποιος πρέπει να πει στον κύριο Southgate ότι δεν γίνεται να νικήσει την Ιταλία υπερασπιζόμενος ένα γκολ και αμυνόμενος για ογδόντα λεπτά. Οι Ιταλοί είναι οι ποδοσφαιρικοί πορτοφολάδες των μεγάλων διοργανώσεων. Όταν η εθνική τους είναι σε καλή κατάσταση μπορεί να αρπάξει μεγάλες νίκες απ’ την κλειδαρότρυπα. Εφόσον οι Άγγλοι δεν εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τον αρχικό αιφνιδιασμό και οι Ιταλοί συνήλθαν ήταν αναμενόμενο ότι στο δεύτερο ημίχρονο θα έπαιζαν με έξυπνο τρόπο. Πίεσαν τους Άγγλους ψηλά με αποτέλεσμα να βραχυκυκλώσουν την κυκλοφορία τους και να τους κλείσουν στην περιοχή. Απορίας άξιο γιατί σε εκείνο το σημείο ο Μάουντ δεν πήρε εντολή να γυρίσει λίγο πίσω για να βοηθήσει στην οργάνωση του παιχνιδιού της Αγγλίας και να δώσει μια ανάσα στην άμυνα. Η ισοφάριση, υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν θέμα χρόνου. Στην συνέχεια, όταν η αλλαγή του Γκρίλις ήρθε (με καθυστέρηση) και οι Άγγλοι άρχισαν να ξανακερδίζουν σταδιακά το κέντρο, οι Ιταλοί, με το γνωστό παλιό κόλπο, τον κούτσαναν απ’ τις κλωτσιές και κράτησαν την κατάσταση υπό έλεγχο. Όσον αφορά τα πέναλτι είναι σίγουρα ρουλέτα. Αλλά το να αστοχούν και οι δυο αλλαγές που βάζεις ένα λεπτό πριν το τέλος προκειμένου να τα εκτελέσουν, όπως και να έχει, προκαλεί το γέλιο.
Το Euro μου έδωσε την ευκαιρία να κλέψω λίγο χρόνο από την πιεστική καθημερινότητα ώστε να επιστρέψω στην πλατεία που μεγάλωσα για να παρακολουθήσω κάποιους αγώνες με παιδιά της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. και παλιούς φίλους. Η όλη ιστορία του κορωνοϊού, οι καθημερινές υποχρεώσεις και κάποια προσωπικά προβλήματα υγείας με έχουν κρατήσει καιρό μακριά απ’ τους δρόμους. Και μάλλον θα συνεχίσουν να το κάνουν. Αλλά και τα ευχάριστα διαλείμματα αποτελούν ανάσες δροσιάς. Καθώς και ευκαιρίες ώστε να θυμηθώ τις παλιές εποχές και όλες τις διοργανώσεις που παρακολούθησα στις καφετέριες της πλατείας Κύπρου από το μουντιάλ του 1990 και μετά. Οι διαφορές στην ανθρωπογεωγραφία των φιλάθλων είναι ασφαλώς μεγάλες. Νοσταλγώ τον Ιούνιο του ’90, όταν παρακολουθούσα τον Γκασκόιν και την παρέα του ανάμεσα σε αληθινούς ποδοσφαιρόφιλους. Θα υπάρξει στο βιβλίο Ιππότες των Δρόμων σχετικό κεφάλαιο για την καφετέρια Αριάννα και τους «μύστες» της μπάλας που συγκεντρώνονταν για να δουν εκείνα τα ματς.
Σήμερα, όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική. Στο ίδιο σημείο που παλιά ήταν η Αριάννα εξακολουθούν να μαζεύονται οι ποδοσφαιρόφιλοι. Αλλά είμαστε πλέον λιγότεροι και διαφορετικοί. Μέχρι και την φάση των οκτώ αυτοί που βλέπαμε τους αγώνες στην πλατεία ήμασταν απελπιστικά λιγότεροι από τους υπόλοιπους θαμώνες. Αλλά και στον τελικό, που η πλατεία ήταν γεμάτη κόσμο o οποίος κατέβηκε προκειμένου να παρακολουθήσει τον αγώνα, ακούγοντας τις συζητήσεις στα γύρω τραπέζια διαπίστωνε κανείς εύκολα ότι οι περισσότεροι εντάσσουν το ποδοσφαιρικό θέαμα στην προοπτική ενός οικονομικού κέρδους, μέσω του στοιχήματος. Ελάχιστοι μείναμε που μας ενδιαφέρει η «μπάλα καθαυτή», ως αθλητικό θέαμα.
Αυτή είναι η εποχή μας, αυτές και οι νοοτροπίες της. Αλλά υπάρχουμε ακόμη κάποιοι ρομαντικοί. Αφανείς ανάμεσα στα ρεύματα των μαζών. Άνθρωποι που έχουμε την εσωτερική παρόρμηση να ξεφλουδίζουμε την ροζιασμένη καθημερινότητα για να γευθούμε τους καρπούς του αληθινού παρόντος. Εμείς οι λίγοι απολαύσαμε ορισμένους ωραίους αγώνες αυτού του Euro, είδαμε μια καλή Αγγλία, αλλά εξακολουθούμε να προτιμούμε τις «παλιές φρουρές». Τις ομάδες που κατέβαιναν στις μεγάλες διοργανώσεις επιθετικά, με την νοοτροπία που συμπυκνωνόταν στην φράση «αν φάμε πολλά γκολ, θα βάλουμε περισσότερα». Θυμόμαστε το ποδόσφαιρο που παιζόταν με άλλες αντιλήψεις, όταν υπήρχαν ελεύθεροι χώροι και οι ποδοσφαιριστές ήταν πρώτα ταλαντούχοι καλλιτέχνες και μετά «δρομείς».
Μια τέτοια Αγγλία κατέβηκε στο Euro της Γερμανίας του 1988. Οι εκτιμήσεις των δημοσιογράφων, πριν την έναρξη της διοργάνωσης, ήθελαν εκείνη την ομάδα να ήταν η δεύτερη καλύτερη μετά από την τροπαιούχο του 1966. Ασφαλώς, είχαν στο νου τους μόνο το κέντρο και την επίθεση των Άγγλων που έβγαζαν φωτιές. Όχι την άμυνα των παραδοσιακών, Βρετανών «ξυλοκόπων».
Λίγο πριν αρχίσει το ντέρμπι με την Oλλανδία του Φαν Μπάστεν θυμάμαι τον πιτσιρικά εαυτό μου να βλέπει την εντεκάδα των λιονταριών και να αισθάνεται δέος. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα ένιωθαν και οι Ολλανδοί, αλλά μόνο για τους επιθετικούς και τους μέσους της Αγγλίας. Ο Μπόμπυ Ρόμπσον είχε κατεβάσει στην κορυφή της επίθεσης τον ανυπέρβλητο Γκάρυ Λίνεκερ, δεξιά του τον Πήτερ Μπίρτσλι, αριστερά του τον Τζων Μπαρνς και στο κέντρο τους Μπράιαν Ρόμπσον και Γκλεν Χοντλ. Αν συνυπολογίσουμε και τους δυο Στήβενς στα δεξιά που έφταναν συνεχώς στο αντίπαλο κόρνερ, θα διαπιστώσουμε ότι τα τρία λιοντάρια έπαιζαν με επτά επιθετικούς και χωρίς κόφτη!! Αυτή ήταν η Αγγλία που αγαπήσαμε.
Σε όλη την διάρκεια του αγώνα, όταν οι επιθετικοί της Αγγλίας είχαν την μπάλα, η ολλανδική άμυνα βρισκόταν σε συνεχή συναγερμό. Αλλά όταν την έχαναν το πάρτυ των Ολλανδών ήταν άνευ προηγουμένου. Οι κενοί χώροι τεράστιοι, οι Άγγλοι αμυντικοί αργοί, οι Ολλανδοί είχαν μπροστά τους απέραντα χωράφια γρασιδιού για να χτυπήσουν στον αιφνιδιασμό. Αλλά ο Ρίνους Μίχελς, ο προπονητής τους, δεν τους άφηνε. Η Ολλανδία του Γκούλιτ και του Φαν Μπάστεν έπαιξε μια πρώιμη εκδοχή του σημερινού μεταμοντέρνου ποδοσφαίρου. Όλοι οι παίκτες της ήταν πίσω από την μπάλα και όταν γινόταν κόντρα επίθεση δεν έβγαιναν σχεδόν ποτέ πάνω από τρεις παίκτες μπροστά. Μόνο που αυτοί οι τρεις μπορεί να ήταν ο Γκούλιτ με τον Φαν Μπάστεν και τον Βάουτερς. Ικανοί να ισοπεδώσουν μια σκληρή άμυνα. Πόσο μάλλον την Αγγλία που έπαιζε, στην ουσία, χωρίς να αμύνεται.
Στα αξιοσημείωτα του αγώνα και η παραδοσιακή ατυχία των τριών λιονταριών. Δυο δοκάρια που αν επαναλαμβάνονταν οι εν λόγω φάσεις εκατό φορές ο Λίνεκερ και ο Χοντλ δεν υπήρχε περίπτωση να αστοχούσαν. Αλλά και ένα εκπληκτικό γκολ. Δείτε στην αρχή της φάσης πόσοι Ολλανδοί, παίζοντας modern football, κλείνουν όλους τους χώρους του Μπίρτσλι και πως, όταν ο Μπίρτσλι σπάει την μπάλα προς το κέντρο, ο Μπράιαν Ρόμπσον βρίσκει μια χαραμάδα στην γρανιτένια ολλανδική άμυνα, κάνει το μαγικό ένα-δύο με τον Λίνεκερ και μπουκάρει με την μπάλα στα δίχτυα. Ανάμεσα στα αγωνιστικά δεν πρέπει να παραλείψουμε μια αναφορά και στο επίσης παραδοσιακό ντου των Άγγλων οπαδών, που φαίνεται στο 11:14 του video του αγώνα, όπως και στους ημίγυμνους χαιτάδες Ολλανδούς, που τραντάζουν τα κιγκλιδώματα μετά το τρίτο γκολ του Φαν Μπαστεν.
Μετά τον αγώνα η γύρω περιοχή μετατράπηκε σε βομβαρδισμένο τοπίο από τα επεισόδια των hooligans της εποχής. Ο αγγλικός τύπος κυκλοφόρησε την άλλη μέρα με τίτλους εξωφύλλων του τύπου "Tsose Thugs Again". Αλλά κι αυτά ακόμη ήταν συμβολικά σημεία μιας εποχής που στο ποδόσφαιρο επικρατούσε η κουλτούρα του λαϊκού στοιχείου των απλών ανθρώπων. Όχι το marketing, οι προοδευτικές παρλάτες, ο εσωτερικευμένος ωφελιμιστικός φιλελευθερισμός και το αγοραίο κυριλίκι του life style της παγκοσμιοποίησης.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Πάει και η Αριάννα. Είχαμε κάπου να μαζευόμαστε για να λέμε τους καημούς μας. Περασμένες εποχές.
Ανώνυμε, πάει και η Αριάννα, πάει και η Κέντια, πάει και ο Χρησμός για τους νεότερους. Για να μην μιλήσουμε για τα παλιά ηλεκτρονικά, μπιλιαρδάδικα και cinema. Έλλειψη κέντρων πολιτιστικού ενδιαφέροντος μαστίζει εδώ και κάποια χρόνια την πόλη. Από την εποχή που άνοιξαν τα μεγάλα πολυεθνικά καταστήματα ρούχων η περιοχή μάζεψε όλους τους επιδερμικούς ανόητους του συρμού και τα κοριτσάκια. Αν και οι δημοτικές αρχές κάνουν κάποιες προσπάθειες με τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις, η αλήθεια είναι ότι αναζητούνται επειγόντως πυρήνες πολτισμού και χώροι λαϊκής έκφρασης στην πόλη.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...ρε φίλε αφού σε γνωρίζει όλη η Καλλιθέα δεν το σκέφτεσαι να κατέβεις για δήμαρχος
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Πρέπει να μεταφέρουμε όλοι στη φλεφαλο τα εκλογικά μας διακαιώματα στην Καλλιθέα για να έχουμε πιθανότητες.
Ο/Η Σταμάτης είπε...Δεν τα μεταφέρουμε καλύτερα στο χωρίο μου; Εκεί θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες.
Ο/Η Shipwreck είπε...Καλησπέρα σας. Μια μικρή παρατήρηση. Από τη στιγμή που έχετε τη δυνατότητα να διαγράφετε κάποιο σχόλιο που είναι προσβλητικό ή σας βρίζει, δεν υπάρχει λόγος να απαντάτε στο ιδιο ύφος. Δεν τιμάει τη σελίδα σας και την ποιότητα των άρθρων που ανεβάζετε και περιμένουμε να διαβάσουμε. Ας μην γινόμαστε ίδιοι. Ευχαριστώ.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Shipwreck, σεβαστή η παρατήρηση.
Αλλά από την άλλη αν αφήνουμε αναπάντητα όσα γράφουν οι παρακρατικοί μπορεί να ξεθαρρέψουν και να νομίσουν ότι τους παίρνει να τα βάλουν μαζί μας. Δεν απαντάμε σε όλα. Απαντάμε σε μερικά, έτσι για να μην σηκώνουν κεφάλι.
Στην τελική αυτοί έχουν πολιτικές παρατάξεις, φοιτητικές παρατάξεις, χρηματοδοτήσεις ανεξάντλητες, πόρους κρυφούς και φανερούς, έντυπα, δημοσιογράφους δικούς τους, πληρωμένους δήθεν ομοϊδεάτες μας. Και παρόλα αυτά νιώθουν τέτοιο μίσος για μια αυτόνομη συλλογικότητα. Δεν έχουν το θάρρος να μας αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο στα πανεπιστήμια και εκδηλώνουν στα ανώνυμα σχόλια την αθλιότητά τους. Αλλά για κακή τους τύχη είμαστε αρκετά αυστηροί και δεν τους δίνουμε ούτε αυτή την χαρά.
Απολογούμαστε για το θέαμα που αντικρίζει ο κάθε αναγνώστης που δεν βλέπει τι γράφουν και δεν ξέρει ποιοι είναι. Ζητούμε, όμως, να γίνει κατανοητός ο λόγος που δίνουμε με τέτοιο τρόπο κάποια από τα δικά μας χαιρετίσματα στην εξουσία. Είναι κι αυτές οι απαντήσεις μέρος της παράδοσης που οικοδομεί η λέσχη στην συνολική εναντίωση που ορθώνει απέναντι στον κόσμο της εποχής μας.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Στο Κόπα Αμέρικα είδαμε θέαμα αντάξιο της φήμης της διοργάνωσης και των ομάδων. Καμία σχέση με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με τις εκατοντάδες παράλληλες πάσες σε μέγεθος κορδονιού παπουτσιού και τα επίσης εκατοντάδες γυρίσματα στον τερματοφύλακα.
Στην Λατινική Αμερική παίχτηκε μπαλάρα σε κάποια ματς και μάλιστα χωρίς θεατές.
6 ισοδύναμες ομάδες, Βραζιλία, Αργεντινή, Κολομβία, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Περού με τις δύο φιναλίστ να κερδίζουν στις λεπτομέρειες τους αντιπάλους τους στους 4, ειδικά η Βραζιλία σπρώχτηκε πάρα πολύ από την διαιτησία. Βασικά η Βραζιλία εξακολουθεί και είναι μια τεράστια μετριότητα, και ίσως η μόνη ευρωπαϊκή ομάδα από τις λατινοαμερικάνικες, μάλιστα χωρίς τον Νεϊμάρ δεν ξέρω αν μπορεί να κερδίσει ομάδες της δυναμικότητας του Εκουαδόρ χωρίς την εύνοια της διαιτησίας (που και αυτό είχε μια πολύ αξιόλογη ομάδα, ωστόσο).
Το γκολ της Κολομβίας στο Βραζιλία-Κολομβία 2-1 ήταν ίσως το καλύτερο γκολ που μπήκε σε euro & copa america μαζί. Απίστευτη γκολάρα. Ματς το οποίο ήταν σαν γουέστερν, και στο οποίο η Βραζιλία πήρε την νίκη που δεν δικαιούνταν με γκολ στο 100', κυριολεκτικά στην τελευταία φάση, αφού ο διαιτητής είχε δείξει 10' καθυστέρηση...https://www.youtube.com/watch?v=Ctaa-lZG4wc
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Σωστά. Αυτή η Ουρουγουάη προκάλεσε για άλλη μια φορά πολλά ερωτηματικά. Πλησιάζει το τέλος της γενιάς Καβάνι-Σουάρες και δεν μπορεί να πετύχει διάκριση. Εμμονή με αυτό το αμυντικό παιχνίδι ενώ όταν βγαίνει μπροστά μπορεί να κεντήσει.
Κι εντάξει, παίζεις αμυντικά. Άρα εξασφαλίζεις αρχικά την ισοπαλία. Είναι δυνατόν να χάνεις σε διαδοχικές διοργανώσεις στα πέναλτι;; Αφού παίζεις για το Χ πως είναι δυνατόν να μην προετοιμάζεσαι σκληρά για την δοκιμασία των πέναλτι; Ποιο το νόημα να αμύνεται μια ομάδα όταν χάνει συνέχεια στα πέναλτι;
Κρίμα γιατί έχει σπουδαία ταλέντα και την γουστάρουμε αρκετοί από την ΦΛΕΦΑΛΟ ως ομάδα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Αν είναι δυνατόν να συγκρίνεις ευρωπαϊκές ομάδες με τις λατινοαμερικάνικες.Η καλύτερη λατινοαμερικάνικη δεν έχει ελπίδα απέναντι σε ομάδα των 16 του euro.Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης δυναμικότητας.Ούτς εγώ γουστάρω να βλέπω μαύρους "Άγγλους","Γάλλους" "Γερμανούς" κτλ,αλλά μην το πας εκεί.
Αν θέλεις να μιλήσουμε αντικειμενικά για ποδόσφαιρο,η Ισπανία έπαιξε το γνωστό κυριαρχικό ποδόσφαιρο,αλλά ατύχησε,και η Αγγλία και η Ιταλία ήταν στην πλειονότητα της διοργάνωσης, επιθετικές, δημιουργώντας πληθώρα ευκαιριών,χωρίς παράλληλες πάσες και γυρίσματα στον τερματοφύλακα.Τα υπόλοιπα ήταν να 'χαμε να λέγαμε.
Σε λίγο θα συγκρίνουμε και το Τσάμπιονς Λιγκ με το Κόπα Λιμπερταδόρες....
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Ανώνυμε (β) είναι σωστή η παρατήρηση σου, σε γενικές γραμμές, αλλά μην γινόμαστε και υπεβολικοί. Σίγουρα η Αργεντινή και άλλες ομάδες της Λατινικής Αμερικής θα εξακολουθούσαν να νοούνται ως φαβορί αν βρίσκονταν αύριο απέναντι στην Ελβετία, την Δανία, την Ουαλία, ενδεχομένως και σε άλλες ομάδες που έφτασαν στους 16, στους 8 ή και στους 4 του Euro.
Όσον αφορά την Ισπανία αν είχε ένα φορμαρισμένο σέντερ φορ (ή εν γένει πιο εύκολο γκολ από τους μέσους της) θα το είχε σηκώσει πριν ξεκινήσει. Μολονότι είναι σε μέτριο επίπεδο ταλέντων (για τα εθνικά της δεδομένα των τελευταίων χρόνων) έδειξε ότι είναι και τώρα σε θέση να σφυροκοπήσει την οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου.
Η Ιταλία ήταν τρομερά εντυπωσιακή και (αντι-ιταλική) σε όλα τα ματς μέχρι τον ημιτελικό. Μόλις όμως αντιμετώπισε την Ισπανία γύρισε στα παλιά της δεδομένα. Φάνηκε η διαφορά των ομάδων. Οι Ισπανοί κέρδισαν τις εντυπώσεις. Προφανώς θα κέρδιζαν και την διοργάνωση αν είχαν το σέντερ φορ που λέγαμε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Μάλλον δεν θυμάσαι από ιστορίες παγκοσμίων κυπέλλων ανώνυμε β, θα διαπιστώσεις με ποιους τρόπους προχωρούσαν μακριά οι λεγόμενες μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες και ειδικά η Γερμανία και η Ιταλία, τις οποίες σπρώχνει μονίμως η διαιτησία.
Καλά για την Αγγλία δεν συζητάω, είναι μονίμως κωμωδία, ακόμη και φέτος δεν έπαιξε τίποτε το ιδιαίτερο (στο 0-0 με την Σκωτία με πήρε ο ύπνος) και είδες τι πέναλντι πήρε με την Δανία.
Για να μην πω επίσης τον τρόπο με τον οποίον απέκτησε βάρος στην φανέλα της η Δ. Γερμανία το 1954 απέναντι στην Ουγγαρία, όπου και πήρε την πρώτη της κούπα.
Από την άλλη πλευρά, ας δούμε ποιους παίκτες έχει η Ουρουγουάη, όλοι σχεδόν πρωτοκλασάτα ονόματα στις ομάδες τους. Μπετανκούρ, Γκοδίν, Χιμένεθ, Βαλβέρδε, Καβάνι & Σοάρες φυσικά, Μουσλέρα ο γκολκήπερ, ενώ πολύ αξιόλογοι είναι ο Νάντεζ (δεξί φουλ μπακ) που πήρε και μεταγραφή από την Κάλιαρι σε μεγαλύτερη ομάδα, ο Βίνια (αριστερό φουλ μπακ) και ο νεαρός Φακούντο Τόρες της Πενιαρόλ για τον οποίο θα ακούσουμε πολλά από αυτόν στο μέλλον θεωρώ.
Δεν ξεκίνησε καλά στην αρχή, όντως, στην συνέχεια όμως βελτιώθηκε πολύ, οι ακραίοι της Βαλβέρδε, Νάντεζ, Βίνια είναι πραγματικά φωτιά.
Η Κολομβία έχει ΤΟΝ ΠΑΙΚΤΑΡΑ τον Κουαρδάδο της Γιουβέντους, δεξί εξτρέμ, που ίσως ήταν και ο MVP της διοργάνωσης μετά τους Μέσι, Νεϊμάρ.
Η Παραγουάη έχει αποκλειστεί τις 3 τελευταίες φορές που συμμετείχε σε ΠΚ από τις κατόχους (1998 Γαλλία σε ματς-θρίλερ, 2010 Ισπανία) και την φιναλίστ (2002 Γερμανία) μόλις με 1-0 στα νοκ-άουτ, είναι πολύ δυσκολοκατάβλητη ομάδα, και είναι προσωπικά η αγαπημένη μου λατινοαμερικάνικη.
Το Μεξικό επίσης (δεν συμμετείχε φυσικά αλλά και αυτό είναι μια υπεραξιόλογη ομάδα του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου που παίζει πανέμορφο ποδόσφαιρο) φτάνει μονίμως στους 16, και το 2014 αποκλείστηκε με την βοήθεια της διαιτησίας από την πανμέτρια Ολλανδία.
Να σου πω πού υστερούν μόνο πολλές από αυτές τις ομάδες? Στα ύψη, οι ευρωπαίοι όντας ψηλότεροι δουλεύουν τα στημένα πολύ και πολλές φορές, πλην της βοήθειας της διαιτησίας, κερδίζουν τα ματς απέναντι στους λατίνους με αυτόν τον τρόπο.
Στον δε τελικό, ο Μέσι για άλλη μια φορά σε τελικό με την Αργεντινή δεν ακούμπησε μπάλα, πρέπει να του πιστώσουμε όμως ότι είχε συμμετοχή σε 9 γκολ της Αργεντινής μέχρι εκείνη την στιγμή με γκολ και ασίστ, και ότι ήταν αυτή τη φορά ήταν ο πραγματικός ηγέτης της (πλην τελικού).
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Aνώνυμε (α), για την Αγγλία έχεις άδικο. Είναι η εθνική που έχει περάσει "νυστέρι" στις περισσότερες διοργανώσεις. Ένας από τους λόγους ήταν και οι φανατικοί οπαδοί της που προκαλούσαν επεισόδια και οι αρχές ήθελαν να ξεφορτωθούν όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Για παράδειγμα στο ντέρμπι με την Αργεντινή του '86 μπορεί ο κοντός θεός να έκανε το καλύτερο ματς τηςζωής του και να χάρισε απίστευτο θέαμα. Αλλά τα τρία λιοντάρια τα απέκλεισε με το χέρι.
https://www.youtube.com/watch?v=gYBvkhm9wlQ
Στο euro του '88 στο ματς με την καταπληκτική ΕΣΣΔ υπάρχει πέναλτι στον Μπράιαν Ρόμπσον και οφσάιντ σε τετ α τετ για να σκοτώνεις τον επόπτη. Δυο φάσεις στις οποίες στέρησε στην Αγγλία την ισοφάριση.
https://www.youtube.com/watch?v=2VxCRN4S8eQ
Το 1990 ακόμη ψάχνουμε γιατί ακύρωσε το γκολ των Άγγλων εναντίον της Ολλανδίας.
https://www.youtube.com/watch?v=djW54KY-XfM
Το 1998 στο ντέρμπι με την Αργεντινή η αποβολή της λουλούς του Μπέκαμ ήταν υπερβολική και το πέναλτι στον Σίρερ που δεν δόθηκε καθαρό.
https://www.youtube.com/watch?v=CqicZqsLytg
Αν τα ψάξουμε θα βρούμε κι άλλα. Σε γενικές γραμμές είναι η πιο αδικημένη εθνική ομάδα η Αγγλία.
Μια χαρά τίμια προχωρούσαν οι ευρωπαϊκές στα Μουντιάλ.Θυμίσου σε παρακαλώ αντιθέτως,πώς πέρασε η Αργεντινή του Ντιέγκο την Αγγλία,με τη μεγαλύτερη κλοπή που συντελέστηκε ποτέ,καθώς και πώς η ίδια ομάδα πήρε το Μουντιάλ του 1978,καθώς χρειαζόταν έξι γκολ για να περάσει απέναντι στο Περού,και ως διά μαγείας,τα πέτυχε,(οι Περουβιανοί για κάποιον λόγο ούτε που κυνηγούσαν τη μπάλα),και επίσης πώς έσφαξε την Ολλανδία στον τελικό.
Και στην τελική,απαρίθμησε πόσα Μουντιάλ στο σύνολό έχουν οι ευρωπαϊκές,και πόσα οι λατινοαμερικάνικες.Θα δεις τη συντριπτική διαφορά υπέρ των ευρωπαϊκών ομάδων.Η Ουρουγουάη μια ζωή χτυπούσε και έσπαγε πόδια (γιατί νομίζεις ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε με τη Νάσιοναλ του Μοντεβιδέο το 1971; Επειδή οι Ολλανδοί αρνήθηκαν μη σπάσουν κάνα πόδι στον Κρόιφ και στα άλλα αστέρια,όπως έκαναν με τον Τομαρά του ΠΑΟ).Τα ίδια και οι Αργεντινοί,αλλά με σαφώς ανώτερη ποιότητα.Οι Βραζιλιάνοι εννοείται πως ανέκαθεν κράτησαν ψηλά τον πήχη για τη Λ.Αμερική μέχρι την παρακμή.
Και γιατί τόσο μένος για την Αγγλία;Αν δεν ήταν η Αγγλία,εσύ δεν θα έβλεπες ποδόσφαιρο τώρα αλλά θα συζητούσαμε για το γκολφ.Ένα θύμα της πολιτικής ορθότητας και του αντιρατσισμού είναι κι'αυτή,που επηρεάζει το ποδόσφαιρο.Αντί να παίζει ο παικταράς ο Grealish,παίκτης παλαιάς "αλήτικης" κοπής,παίζουν αμφίβολης ποιότητας μαύροι,όπως ο μοιραίος Σάκα,για να δοξαστεί η "πολυφυλετικότητα".
Υ.Γ.Τέλος,να μην αναφερθούμε τι παικταράδες έχει εξάγει η Ευρώπη ως Ήπειρος.Για κάθε έναν Βραζιλιάνο ή Αργεντίνο σταρ,οι μεγάλες ευρωπαϊκές είχαν άλλους τρεις το λιγότερο,γι'αυτό και η διαφορά στα κερδισμένα Μουντιάλ.Να μην αναφερθούμε επίσης και στις στιγμές μπαλάρας που μας έχουν χαρίσει η Ολλανδία του '70,Η Γερμανία,Η Ισπανία κτλ,και τις οποίες μόνο η Βραζιλία,αν μη τι άλλο θα μπορούσε να κοντράρει και καμία(το τονίζω ,καμία άλλη λατινοαμερικάνικη).
Υ.Γ2.Πρόκληση να μιλάς για αβάντα ευρωπαϊκών ομάδων,όταν ,απ' ότι αντιλαμβάνομαι, συμπαθείς την Αργεντινή,την ομάδα που έχει δεχθεί τη μεγαλύτερη αβάντα διαιτησίας και στα δύο Μουντιάλ που πήρε.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Φίλε της Φλέφαλο,αν θέλεις τη γνώμη μου,η Ισπανία πλήρωσε τη μη επιλογή παικτών της Ρεάλ,(δεν έχει ξαναγίνει),οι οποίοι παραγκωνίστηκαν αδικαιολόγητα από τον Ζιντάν στη Ρεάλ,όπως ο Ίσκο ,που αν μη τι άλλο, γνωρίζει μπάλα.Ίσως το παρατραβάω,αλλά θεωρώ ότι ο Ζιντάν επηρέασε με τις επιλογές του στη Ρεάλ,τον Ενρίκε και την Ισπανία εν γένει.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Ναι, πολυ πιθανό. Το πρόβλημα που είχαν στο γκολ φαινόταν ήδη από τον αγώνα ενάντια στη δική μας εθνική που έγινε πριν λίγο καιρό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Τι να αντικρίσουμε στα μάτια ρε πουθενά Μαμουτε;
Σε προκαλώ να εμφανιστείς και για πολύ ώρα όχι όμως σουλστσαρισματα σε γραφεία καθηγητών.
Μιλάς για παρακρατικούς εσύ ρε σκουπίδι που θέλεις να κάνεις μέχρι και στον πρωκτό εμβόλια;
Σιγά την συλλογικότητα που να ήξερες καρμοιρη και δύσμοιρε φοβικε καταπιεσμένε υπανθρωπε τι σημαίνει συλλογικοτητα.
Δεν θα σε σώσουν οι πουθεναδες φίλοι σου, καλός ο κόσμος της φαντασίας αλλά το να πλάθεις φανταστικούς φίλους σε βοηθάει ειδικά αν κάποιος πιστεύει στην ανυπαρξία της τρέλας.
Όλοι ίσοι είμαστε και όλοι θα την πληρώσουμε εξίσου.
Κατάλαβες Μαμουτε;
Βρε κουτό ανώνυμε που θες να με αντικρίσεις στα μάτια, καταρχάς με προβληματίζει αυτή η εμμονή σου με τους πρωκτούς.
Έπειτα, δυσκολεύτηκα να κατανοήσω τι εννοέις γράφοντας "αλλά το να πλάθεις φανταστικούς φίλους σε βοηθάει ειδικά αν κάποιος πιστεύει στην ανυπαρξία της τρέλας. Όλοι ίσοι είμαστε και όλοι θα την πληρώσουμε εξίσου". Ίσως κάποιος μεταφραστής μπορούσε να με βοηθήσει.
Τέλος, όσον αφορά την πρόκλησή σου να μείνω αρκετή ώρα σε κάποιο σημείο έχω να πω το εξής. Ένας μήνας ήταν περίπου η διάρκεια του euro. Άρα, όσον αφορά το φάσμα των ημερών, είχες περιθώριο να με συναντήσεις. Ο δεύτερος αγώνας κάθε ημερας ξεκινούσε 19:00. Εγώ περίμενα να πέσει ο ήλιος, έβλεπα το πρώτο ημίχρονο σπίτι και στην ανάπαυλα κατέβαινα στην πλατεία Κύπρου. Παρακολουθούσα εκεί το δεύτερο ημίχρονο. Περίμενα να περάσει μια ώρα για να αρχίσει ο τρίτος αγώνας. 45 λεπτά του β' ημιχρόνου και μια, περίπου, ώρα μέχρι να αρχίσει ο τρίτος αγώνας μας κανουν κάτι λιγότερο από δυο ώρες. Συν άλλες δυο ώρες του τρίτου αγώνα (αν υπήρχε παράταση ή πέναλτι πάμε στις τρεις ώρες), άντε να κάναμε κι έναν πρώτο σχολιασμό μετά το τέλος του αγώνα, κοντολογίς ήμουν επί έναν μήνα, για πέντε ώρες, σε τακτική βάση στην πλατεία Κύπρου. Λίγο ακόμη και θα συμπλήρωνα νυχτοκάματο.
Πόσο παραπάνω θέλεις να μείνω για να έρθετε να με συναντήσετε; Ειλικρινα σε ρωτώ;
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Φίλε της Φλέφαλο,αν θέλεις τη γνώμη μου,η Ισπανία πλήρωσε τη μη επιλογή παικτών της Ρεάλ,(δεν έχει ξαναγίνει),οι οποίοι παραγκωνίστηκαν αδικαιολόγητα από τον Ζιντάν στη Ρεάλ,όπως ο Ίσκο ,που αν μη τι άλλο, γνωρίζει μπάλα.Ίσως το παρατραβάω,αλλά θεωρώ ότι ο Ζιντάν επηρέασε με τις επιλογές του στη Ρεάλ,τον Ενρίκε και την Ισπανία εν γένει.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Ναι, πολυ πιθανό. Το πρόβλημα που είχαν στο γκολ φαινόταν ήδη από τον αγώνα ενάντια στη δική μας εθνική που έγινε πριν λίγο καιρό.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σταματάκο Μαμούτε έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και δεν έχεις καταλάβει ότι όλα οφείλονται σε καθαρή τύχη και στην ίδια την μοίρα που για σένα ειδικά είναι μαύρη.
Τι θέλεις ακριβώς να αποδείξεις;
Ότι εσύ και οι ανύπαρκτοι φανταστικοι σου φίλοι είσαι δύναμη κρούσης;
Τι θέλεις ακριβώς ρε πουστοφλωρε Κουασιμόδε;
Στην πιάτσα δεν υπάρχεις ούτε έχεις ακουστεί το όνομα σου, ένας φλώρος είσαι. Μήπως είναι καιρός να το βουλωσεις μην γίνει κανένα κακό;
Σου είπα επίσης για την σχολή. Εκεί που εισαι.και ποτε; Γιατί δεν απαντάς;
Ξέρουμε τον επιβλέποντα καθηγητή σου. Θέλεις να ρωτήσουμε τον ίδιο και να του δείξουμε και τα σκρινσοτ με τα όσα φασιστικα γράφει το ανάπηρο χεράκι σου;
Πεσμας ειλικρινά
Ο Σταμάτης είπε...Ανώνυμε που απευθύνεσαι προσωπικά σε εμένα. Πρέπει να καταλάβεις κάποτε ότι δεν θα ακούσεις το όνομά μου στις πιάτσες που συχνάζεις. Είναι άλλες οι επιλογές της ζωής μου.
Στα υπόλοιπα που γράφεις διακρίνω μια αντίφαση. Ή θες να με δείρεις, οπότε έχει νόημα να ρωτάς τις ώρες που βρίσκομαι στο πανεπιστήμιο (για την ακρίβεια οι επιβλέποντές μου είναι σε παραπάνω από ένα τμήμα, κατά συνέπεια μπορείς να με συναντήσεις σε χώρους, αμφιθέατρα και βιβλιοθήκες παραπάνω από μιας σχολής). Ή θες να με ρουφιανέψεις, οπότε θα είχε νόημα η απειλή της "αποκάλυψης" των πεπραγμένων μου στους καθηγητές.
Το ότι μπορείς να ρουφιανέψεις ή να απειλήσεις καθηγητές δεν το αμφισβήτησα ποτέ. Ότι μπορείς να απειλήσεις εμένα αμφισβητώ. Αν ενδιαφέρεσαι τόσο πολύ να με συναντήσεις, από Οκτώβριο, που θα ανοίξουν οι σχολές, μπορεί να δημοσιεύσω τις ώρες που θα βρίσκομαι σε κάθε σχολή και κτίριο.
Κάνε μου μια υπενθύμιση τότε γιατί θα σε έχω ξεχάσει.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Δηλαδή η Γερμανία το 1982 πώς έφτασε στον τελικό? Η Ιταλία το 1994 πώς έφτασε ως εκεί πάλι?
Παίζουν δηλαδή καθαρά οι Ιταλοί ή οι Γερμανοί?
Και εν πάση περιπτώση γιατί να προχωρούν πάντα Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί και γιατί να μην είχε φτάσει τελικό η Ρουμανία ή Βουλγαρία ή η Νιγηρία το '94 ή η ΕΣΣΔ το 1986?
Ή η Πορτογαλία που είχε και αυτή πολύ μεγάλες φουρνιές ποδοσφαιριστών?
Έφτασε τελικό η Ιταλία το '94 γιατί την έσπρωξαν για εμπορικούς σκοπούς.
Είναι τεράστια η ιταλική κοινότητα στις ΗΠΑ
Σιγά το πεντακάθαρο ποδόσφαιρο που παίζει η Ιταλία, που είναι οι εφευρέτες του κατενάτσιο.
Τώρα, για το 1986, ο τρόπος που ο Μαραντόνα ζωγράφισε τους Άγγλους τότε ήταν και συμβολικός.
Μια ιμπεριαλιστική δύναμη που αντλεί έσοδα από τις αποικίες της και επιβάλλεται με ανήθικο τρόπο σε φτωχότερα έθνη (και άρα με λιγότερα λεφτά δεν θα ήταν και τόσο ανταγωνιστική) έχασε από μια φτωχή χώρα. Δεν έχουν δηλαδή τα ίδια λεφτά η γερμανική ομοσπονδία με την αργεντίνικη ή με αυτή της Ουρουγουάης των 3 εκατομμυρίων κατοίκων.
Άρα η χώρα που επιβάλλεται με την δύναμή της στο γεωπολιτικό τοπίο και υφαρπάζει τον πλούτο των άλλων χωρών δια της βίας, είδε την γλύκα και πώς είναι να μην παίζεις τίμια.
Και ποδοσφαιρικά αποκλειστικά να το πάρεις, όταν έχουμε δει την Θεία Βόλτα με την Μπάλα σε εκείνο το ματς, όλα τα άλλα περιττεύουν, είναι ιεροσυλία να μιλάς έτσι για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή και επαναστάτη που πέρασε από το ποδόσφαιρο.
Επειδή το ματς το είδα live, η Αγγλία δεν ήταν καλύτερη σε εκείνο το ματς. Το '98 ίσως αδικήθηκε, δεν θα διαφωνήσω, αλλά και πάλι δεν ήταν χαώδης η διαφορά, και η Αργεντινή είχε ομαδάρα τότε.
Στο κάτω κάτω, το '90 και το '94 του έκλεψαν του Μαραντόνα ό,τι ελάχιστο του χάρισαν το '86. Ο Μαραντόνα με την Αργεντινή απλά δεν έχανε. Έπαιζε μόνος του και κέρδιζε όποιος και να ήταν ο αντίπαλος.
Πιο δύσκολο του ήταν να κατακτήσει ένα copa america, το οποίο και δεν κατέκτησε ποτέ, παρά ένα Μουντιάλ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Εγώ μίλησα με γεγονότα και τεκμήρια,εσύ με αερολογίες.Το ότι ο Μαραντόνα πέρασε τη μισή ομάδα,δεν δικαιολογεί τη σφαγή της Αγγλίας,που υπονοείς,αν είναι δυνατόν.
Στο κάτω κάτω,αν είσαι τόσο απογοητευμένος,να.βλεπεις Κόπα Λιμπερταδόρες,αντί για Τσ λ και Ουέφα,που σπάνε πόδια και μαρκάρουν με τα μάτια.Δεν υπάρχει σοβαρός ποδοσφαιρόφιλος που να συγκρίνει το ευρωπαϊκό με το νότιοαμερικανικο ποδόσφαιρο.
Όλοι εμείς περιμένουμε παιχνίδια σαν το Γιουνάιτεντ-Λιβερπουλ,Το Ρεάλ -Μπαρτσελόνα,το Ίντερ-Γιουβεντους και τα παιχνίδια του ΤΣ.λ,,εσύ να περιμένεις το Ριβερ-Κολο Κόλο.
Υ.Γ.Και φυσικά οι ομάδες που ανέφερα στελεχώνονται κυρίως από Ευρωπαίους ,ή εν γένει άτομα που έμαθαν ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο,και όχι λατινοαμερικάνους.
Ρε παιδιά είπαμε, είμαστε ποδοσφαιρόφιλοι και άμα λάχει γινόμαστε και hooligans. Αλλά να μην τσακωθούμε και για τις εθνικές ομάδες που συμμετέχουν στα μουντιάλ και τις διεθνείς διοργανώσεις. Πόσο μάλλον αν και οι δυο σχολιαστές είστε ομοϊδεάτες μας, απ' ότι δείχνουν τα σχόλια.
Έχουν απίστευτες ποδοσφαιρικές παραδόσεις και οι ευρωπαϊκές και οι λατινικές χώρες. Κατά καιρούς έχουν βγάλει φανταστικές εθνικές ομάδες που έγραψαν ιστορία. Οι ευρωπαϊκές περισσότερες, καθώς είναι και περισσότερες οι χώρες. Σήμερα και στις δυο σχολές η παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει αλλοιώσεις. Σαφώς περισσότερες αλλοιώσεις έχει υποστεί το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο εφόσον ο west world είναι το προπύργιο της παγκοσμιοποίησης. Από εκεί και πέρα ο κάθε θεατής, ανάλογα το ποδοσφαιρικό του γούστο και τη σχολή στην οποία επιλέγει να δώσει ιστορική έμφαση, υποστηρίζει κάποια ομάδα.
Συνεπώς το να συζητάμε για τις λεπτομέρεις κάποιων αγώνων και κάποιων διοργανώσεων είναι δημιουργικό. Το να προσπαθούμε να δείξουμε ο ένας στον άλλο ότι η δική μας σχολή είναι ανώτερη, από κάποιο σημείο και μετά, δεν έχει νόημα. Γιατί δεν είναι κάτι που αναλύεται με δεδομένα. Είναι θέμα γούστου και συναισθηματικής ταύτισης και αυτά δεν αλλάζουν.
Σεβασμός εκατέρωθεν λοιπόν. Ιδίως εφόσον είμαστε συναγωνιστές.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Σταματάκο Μαμούτε όπως κυκλοφορουσες πριν έτσι θα κάνεις και τώρα. Θα κινείσαι δηλαδή σαν χέλι μην και σε δούμε. Τα ξέρω αυτά τα κόλπα. Δεν πρόκειται να πω τις προθέσεις μου αν και καταλαβες ότι είναι πολυποίκιλες. Ρουφιανια γιατί Μαμουτε; Επειδή θα πω αυτό που συζητάνε πολλοί ότι δηλαδή εισαι πουστοφασιστακι; Τόσο πολύ φοβάσαι; Αν δεν το λέει το φλωροσκαρί σου μην το παίζεις μάγκας τόσο από το διαδίκτυο γιατί η παπισια φωνουλα όταν αρχίσει τις σττριγκλες και το στοματακι σου αντί το κ@# σου βγάλει αιματακι τότε θα καταλάβεις τις πιάτσες. Γιατί είσαι ένα φλωρακι που το παιζει πράγματα και δεν ξέρεις τι παίζεται στο έξω κόσμο γιατί πολύ απλά δεν συχνάζεις σε καμία πιάτσα και σε κανένα γήπεδο και γενικά εισαι ένα φοβικός πουθενας πράγμα που αποδεικνύεται πολύ εύκολα. Αν δεν φοβάσαι δημοσίευσαι την διεύθυνση του σπιτιού σου. Ούτως ή άλλως ξέρεις ότι αργά ή γρήγορα θα γίνει το ντραβαλο γιατί εδώ και αρκετό καιρό προκαλείς για να γίνει και το ξέρεις καλά. Παίζεις με την φωτιά δυστυχως ενώ δεν το λέει η ψυχούλα σου και φαίνεται από τα μάτια μέχρι τα όσα γράφεις. Φιλικά στο λέω για αρχή τουλάχιστον
Ο Σταμάτης είπε...Ρε αγόρι μου αν σε δουν να έρχεσαι στο σπίτι μου θα μου κολλήσουν τίποτα κουσούρια στην γειτονιά. Ξέρεις, καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.
Στην τελική όλη αυτή την φασαρία την κάνεις γιατί θες να έρθεις στο σπίτι μου; Μόνο οι κοπελιές που έχουν τραβηχτεί μαζί μου στο παρελθόν ζητούσαν ορισμένες φορές να ολοκληρώσουμε τις βόλτες μας με την ερώτηση "πάμε στο σπίτι σου;" Και ήταν φυσιολογικό.
Να το ζητάς εσύ δεν είναι.
Ο Banshee είπε...Βρε ανωνυμάκι αφού σε πάει τρεις για τρεις μόνο που βλέπεις τη φωτογραφία του Σταμάτη. Τι ψάχνεσαι καημένε μου; Σε όποια κατάσταση και να τον βρείτε με τις φίλες σου πάλι από κάτω θα σας έχει. Κάτσε στα αυγά σου και μη πας γυρεύοντας.
Αερολογία ποια είναι? Το μουσαντένιο πέναλντι που έδωσαν στον τελικό της Ρώμης στην Γερμανία? Ή η με το έτσι θέλω αποβολή του Μαραντόνα από το Μουντιάλ του '94?
Αν θεωρείς επίσης αερολογία ότι η Ιταλία έφτασε σπρωχτή ως τον τελικό το '94, καλύτερα ξαναδές τα παιχνίδια που έδωσε (αν τα είδες τότε, γιατί μάλλον δεν μυρίζεις και πολύ από ιστορία Παγκοσμίων Κυπέλλων)
Το Κόπα Αμέρικα αφορά εθνικές ομάδες Λατινικής Αμερικής, στις οποίες αγωνίζονται μερικοί από τους καλύτερους παίκτες που αγωνίζονται στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Το Κόπα Λιμπερταδόρες είναι διασυλλογική διοργάνωση της Λατινικής Αμερικής στην οποία δεν αγωνίζονται οι καλύτεροι Λατινοαμερικάνοι διότι παίζουν στην Ευρώπη.
Δηλαδή όλοι παραπάνω παίκτες που ανέφερα Μέσι, Σοάρες, Νεϊμάρ, Καβάνι, Κουαρδάδο, Μπετανκούρ, Γκοδίν κλπ σε ποιες ομάδες παίζουν?
Η Γερμανία και η Γαλλία και η Βρετανία, που είναι ομάδες πολυεθνικές γιατί βάζουν αφρικανούς να παίζουν στις ενδεκάδες τους?
Η Ιταλία που είναι τροπαιούχος, σε ποιες ομάδες παίζουν οι καλύτεροι παίκτες της? Σε μικρομεσαίες ομάδες της Ιταλίας οι περισσότεροι. Διότι οι ιταλικές ομάδες προτιμούν να παίρνουν λατινοαμερικάνους ως ηγέτες.
ΥΓ: Να σου θυμίσω βέβαια πως ως τροπαιούχος του Κόπα Λιμπερταδόρες ήρθε εδώ στην Ελλάδα να παίξει ένας από τους καλύτερους ξένους που πέρασαν από τον Ολυμπιακό, ο Φούνες. Όπου τότε το ΚΛ όντως ήταν μια διοργάνωση με παικταράδες διότι υπήρχε όριο στους ξένους στην Ευρώπη.
ΥΓ2: Κάνε ένα αφιέρωμα στον Φούνες ρε ΦΛΕΦΑΛΟ.
Η Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...
Να απαντήσει ο κύριος Μαμούτος στο αίτημά σας, που έχει και την φανέλα του Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες.
Ό,τι και να πεις,το θέμα είναι ότι η Αργεντινή έχει δύο μουντιάλ τα οποία κατέκτησε με τη βοήθεια των σκιών.Και η Ουρουγουάη έχει δύο τη δεκαετία του 1930,μόνο μια Βραζιλία υπάρχει.Αυτά που αναφέρεις,είναι αμφισβητούμενες φάσεις που συμβαίνουν σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια.Αυτά που έκανε όμως η Αργεντινή,είναι εγκλήματα.
Και πάμε τώρα να απαριθμήσουμε Ευρωπαΐους και Νοτιοαμερικανους μεγάλους παίκτες (οι Ευρωπαίοι είναι τόσοι πολλοί που σκόπιμα θα μείνουν έξω αρκετοί)
Πούσκας, Πίρι, Μπεκενμπάουερ,Κρόιφ, Μίλερ,Νεσκενς, Μπεστ, Ματέους,Βαν Μπάστεν, Τσάρλτον, Νταλγκλίς,Μπουντραγκένιο, Ραούλ,Λιτμπάρσκι,Ματσόλα,Μπονισένια,Ντοναντόνι,Φίγκο, Ρουμενίγκε,Νέεσκενς,ο δικός μας Χατζηπαναγής, Πλατινί,Σιρέα,Μπαρέζι,Μπάτζιο, Ζιντάν,Γκιγκς,Σίρερ,Τσάβι,Κριστιάνο, Μοντρις...και αφήνω σκόπιμα άλλους τόσους και διπλάσιους..
Πάμε στους "δικούς"σου:Εκτός από τη Βραζιλία που εχει δώσει παικταράδες,και που όπως παραδέχθηκα,είναι η μόνη που έχει κοντράρει στα ίσια τις μεγάλες ευρωπαϊκές,θα μας πεις για τους άλλους;
Ναι,Γκαρίντσα, Πελέ,Ριβελινο,Ρομάριο,ο μάγος Ρόνι,ο ορίτζιναλ Ρονάλντο,ο Ριβάλντο, Κακά,Ζαΐρζίνιο,Τοστάο,ο Μπεμπετο,είναι μερικοί από τους παικταράδες της Βραζιλίας,που και όμως δεν είναι και πάλι τόσοι πολλοί,όσο των ευρωπαϊκών.Η Αργεντινή μας έδωσε έναν Κεμπες,τον Ντιέγκο τον Θεό,τον παικταρά Ρεντόντο και τον εξωγήινο Μέσι.Θες και τον Ντι-Στεφανο,που ήταν Ισπανο-αργεντινος;Θες και τον Μπατιστούτα;Καλώς.Οι άλλοι ήταν μετριότητες.Η Ουρουγουάη έδωσε τον Φραντσεσκόλι.Μετα το χάος.Τους Γκοντιν,Γκουαρδάδο κτλ,που αναφέρεις,παίκτες σειράς μπροστα στους υπόλοιπους.Απλά βρίσκεις τυχαία ονόματα από το παρελθόν και το παρόν,και διαπράττεις τη βλασφημία να τα εξισώνεις με αληθινούς παικταράδες.Πασχίζεις πάση θυσία να επικρατήσεις σε διάλογο φιλονικίας,με άσφαιρα όπλα.
Υ.Γ.Άμα θες ,γράφω άλλους τόσους παικταράδες της Ευρώπης,στους οποίους δεν πιάνουν μία της Λατινικής Αμερικής,μέχρι να αναγκαστείς να αναφωνήσεις :Magna Europa est patria nostra.
Κάνε μας τη χάρη ρε φίλε που συγκρίνεις τους Ευρωπαίους παίκτες με τους Λατινοαμερικάνους... Πουθενά και για κανένα λόγο...
Υ.Γ.2.Μην αρχίσεις τώρα να ανασύρεις ονόματα μετριότητες για να αντιπαρατεθείς,είπαμε να μιλήσουμε σοβαρά.